Ή στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε
05.10.2024
  • Allgemein
  • Diktatur/Δικτατορία
  • Brain Drain
  • Balkan/Βαλκάνια
  • Bücher/Βιβλια
  • Medien/Μαζικά Μέσα
  • Minderheiten, Migranten/Μειονότητες, Μετανάστες
  • Kriege, Flüchtlinge/Πόλεμοι, Φυγάδες
  • Sprache/Γλώσσα
  • Gesellschaft, Meinung/Κοινωνία, Γνώμη
  • Nationalismus/Εθνικισμοί
  • Thema/Θέμα
  • Termine/Εκδηλώσεις
  • Geopolitik/Γεωπολιτική
  • Politik/Πολιτική
  • Terrorismus/Τρομοκρατία
  • FalseFlagOps/Επιχ. με ψευδή σημαία
  • Hellas-EU/Ελλάδα-Ε.Ε.
  • Wirtschaft-Finanzen/Οικονομία-Οικονομικά
  • Religion/Θρησκεία
  • Geschichte/Ιστορία
  • Umwelt/Περιβάλλον
  • Korruption/Διαφθορά
  • Reisen/Ταξιδιωτικά
  • Musik/Μουσική
  • Kunst/Τέχνη, Λογοτεχνία
  • Küche/Κουζίνα
  • kachelmannwetter.com
    Εδω διαβαζετε τις καινουργιες  ελληνικες και γερμανικες εφημεριδες
    Hier lesen Sie  griechische  und deutsche Zeitungen 

    Σε τι απέβλεπε η „Αγία“ και „Μεγάλη“ Σύνοδος στην Κρήτη;


    Δρ. Εμμανουήλ Σαρίδης

    Η „Αγία“ και „Μεγάλη“ Σύνοδος που συνήλθε στην Κρήτη από τις 17. μέχρι τις 26. Ιουνίου 2016 ασχολήθηκε με κάποια θρησκευτικά θέματα που ενδιαφέρουν μάλλον τις γριούλες και όσους για διαφόρους λόγους (υγείας, φερ‘ ειπείν) θρησκεύονται. Ο καθ‘ αυτό σκοπός της ήταν όμως να παρασύρει τον Πατριάρχη Μόσχας ή κάποιους Προκαθημένους άλλων ορθοδόξων Εκκλησιών (Σερβία, Βουλγαρία) στην παγίδα της „Οικουμένης“ του Πάπα Φραντσίσκου

     

     

    Βαρθολομαίος: Με τον Πάπα ναί,Με τον Κύριλλο όχι

    Δείτε την παραπάνω φωτογραφία και θα καταλάβετε από μόνοι σας τι συμβαίνει στην Ελλάδα. Απεικονίζει τον παραδομένο στον Σιωνισμό Τσίπρα, τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο που είναι πιασμένος στην παγίδα της „Οικουμένης“,  τον Ιερώνυμο που έχουν ούτως ή άλλως στο τσουβάλι τους και στη μέση τον Πάπα Φραντσίσκο. Ο Πατριάρχης Μόσχας όμως αρνείται επίμονα να γίνει μέλος αυτής της „Οικουμένης“, δηλαδή της παγκοσμιοποίησης και των Θρησκευμάτων.

    Ας ξεκινήσω όμως με το άρθρο του Γιώργου Ρακκά Το „φθινόπωρο“ του Πατριάρχη, οπου ο συγγραφέας διατύπωνε τους φόβους του, ότι η Αγία Μεγάλη Σύνοδος της Ορθόδοξης Εκκλησίας, που πραγματοποιήθηκε στην έδρα της Ορθόδοξης Ακαδημίας Κρήτης, κινδυνεύει να εξελιχθεί σε μεγάλο φιάσκο. Φιάσκο όχι, θα έλεγα εγώ, αλλά σε μια καλά οργανωμένη προσπάθεια αλώσεως της Ορθοδοξίας, πιο σωστά, υποταγής της Ορθοδοξίας υπο τα κελεύσματα του Πάπα και του παρατρεχάμενου του, του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως.

    Καί όντως. Στην Σύνοδο αυτή συζητήθηκαν τρία επουσιώδη, διαδικαστικά θέματα (όπως γίνεται σε κάθε μάζωξη κομματισμένων φοιτητών στα Πανεπιστήμια), με τα οποία οι Συνοδικοί ασχολήθηκαν σχεδόν μέχρι το τέλος, ενδιάμεσα δε και με το θέμα του εθνοφυλετισμου, που μυρίζει Σόρος και αριστερές προπαγάνδες (Βαρθολομαίος: Τέσσερις προτάσεις-σταθμούς για την Ορθοδοξία). Το ουσιώδες έμεινε για την τελευταία μέρα και αυτό ήταν το „παζάρι“ μεταξύ των Μητροπολιτών των Ορθοδόξων Εκκλησιών για την αποδοχή ή μη αποδοχή του όρου „ετερόδοξες Εκκλησίες“, που θα καθορίζει τις σχέσεις της Εκκλησίας της Ελλάδος με τους „εταιροδόξους“, πιο συγκεκριμένα το Ισλαμ, τους Καθολικούς και ιδιάιτερα τους Εβραίους στα τελικά κείμενα. Η πρόταση ήταν, εκεί, όπου υπάρχει ο όρος „Εκκλησία“ στα κείμενα της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου να αντικατασταθεί με την φράση „Χριστιανικές κοινότητες ή ομολογίες“ (Ολονύκτιο „παζάρι“ για τη ρωμαιοκαθολική εκκλησία„.

    Οι ιερωμένοι δεν είναι χαζοί, αντελήφθησαν λοιπόν το παιχνίδι που παίζεται και προσπάθησαν να αμυνθούν. Το παιχνίδι όμως για την Εκκλησία της Ελλάδος φαίνεται να έχει πλέον χαθεί, θεοί και δαίμονες απεργάζονται την τελική της άλωση.

    Ο πραγματικός λοιπόν λόγος που συγκλήθηκε η Σύνοδος, ήταν η προσπάθεια του διεθνούς Σιωνισμού, μέσω του αντιπροσώπου του, του Πάπα Φραντσίκου – και του κάθε Πάπα που ανεβαίνει στον θρόνο του Βατικανού, και του Πατριάρχη Βαρθολομαίου της Κωνσταντινουπόλεως, να παρασύρει τον Πατριάρχη Μόσχας Κύριλλο ή τουλάχιστον κάποιους Προκαθημένους άλλων Εκκλησιών (Σερβίας, Βουλγαρίας κ.α.) στην παγίδα της „Οικουμένης“. Τι είναι αυτή η „Οικουμένη“; Με τον όρο „Οικουμένη“ (Οικουμενισμός, οικουμενική κίνηση) επιδιώκεται η παγκοσμιοποίηση της Θρησκείας, που ήδη λαμβάνει χώραν υπό την μορφή μιας συνεργασίας (τουτέστιν καπελώματος) των διαφόρων χριστιανικών εκκλησιών. Στις οποίες περιλαμβάνονται το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, η Εκκλησία της Ελλάδος και όλες αυτοκέφαλες ή μη Εκκλησίες, που έχουν γίνει, εκόντες ακοντες, μέλη του „Οικουμενικού Συμβουλίου των Εκκλησιών“ (Ökumenischen Rat der Kirchen και των τοπικών „Ομάδων Εργασίας Χριστιανικών Εκκλησιών (Arbeitsgemeinschaften Christlicher Kirchen).

    Σαν παγκοσμιοποίηση θεωρώ εγώ την άρση όλων εκείνων των παραμέτρων, παραδείγματος χάριν της οικονομίας ή της πολιτικής, οι οποίες μέχρι πρόσφατα αποτελούσαν τα (ιδεώδη) χαρακτηριστικά ενός ανεξάρτητου κράτους, την κατάργηση των πλέον μόνο τυπικά υπαρκτών εθνικών συνόρων και τηνδημιουργία του ενός παγκοσμίου κράτους και της μιας παγκόσμιας κυβέρνησης (όπως τα ανέφερε συχνά-πυκνά ο ΓΑΠ). Με την επιδιωκόμενη παγκοσμιοποίηση τα σύνορα του κράτους καταργούνται και οι εθνικές δομές του αντικαθίστανται βαθμιαία απο μια καθολικού τύπου ηγεμονία της μιας οικονομίας, της μιας πολιτικής, της μιας κουλτουρας κ.λπ., το είδος των οποίων καθορίζει ο σιωνιστικός Ηγεμόνας. Βλέπουμε λοιπόν μπροστά στα μάτια μας να γίνεται η οικονομική παγκοσμιοποίηση, δηλαδή η γιγάντωση των πολυεθνικών εταιρειών, η αποβιομηχάνηση των κρατών και η χρηματοπιστωτική παγκοσμιοποίηση (βλέπε και „Σε ποιόν ανήκει η Γή; Ποιός είναι το αφεντικό της παγκόσμιας Οικονομιας;„), η πολιτική παγκοσμιοποίηση, η παγκοσμιοποίηση της πληροφόρησης και η πολιτισμική παγκοσμιοποίηση.

    Στίς οποίες προσθέτω εγώ τώρα, με αφορμή την Αγία Μεγάλη Σύνοδο της Ορθόδοξης Εκκλησίας που έλαβε χώραν στην Κρήτη στα πλαίσια της „Οικουμένης“, και την θρησκευτική πγκοσμιοποίηση. Να τονίσω δε, ότι ο ορισμός της Βικιπαίδειας για την Παγκοσμιοποίηση ή διεθνοποίηση είναι εκ του πονηρού, γιατί αντί να ξεδιαλύνει, θολώνει ακόμη περισσότερο τα πράγματα. Και αυτό όμως, η παραπληροφόρηση, ανήκει στην παγκοσμιοποίηση.

    Πολύ σωστά λοιπόν αντέδρασαν στην υπουλη αυτή προσπάθεια του Βατικανού και του διεθνούς Σιωνισμού που ελέγχει και κατευθύνει τον Πάπα δώδεκα Μητροπολίτες, που είχαν ορισθεί από τα τέλη του περασμένου Ιανουαρίου για να συμμετάσχουν εκ μέρους της Εκκλησίας της Ελλάδος στην Αγία και Μεγάλη Σύνοδο των Ορθοδόξων, που δήλωσαν, ότι αρνούνται να παραστούν.

    Η Ιερά Κοινότης Αγίου Όρους επίσης με μια ανοιχτή επιστολή στον Πατριάρχη Βαρθολομαίο, ζητάει  μια αποσαφήνιση ορισμένων προσυνοδικών κειμένων: „However, we believe that some paragraphs of the text submitted to the Council need to be clarified as they clearly manifested enduring tradition of the Holy Fathers of the Church and the catholic heritage. We humbly present their views and make suggestions on the trial and evaluation of the Church on these issue“ (Open letter of the Holy Mount Athos Kinot to the Patriarch of Constantinople Bartholomew I http://katehon.com/article/open-letter-holy-mount-athos-kinot-patriarch-constantinople-bartholomew-i)

    Όμως και η Εκκλησία της Ελλάδος έφερε, προς τιμήν της, τις αντιρρήσεις της για την διατύπωση του ύπουλου όρου „ετερόδοξες Εκκλησίες“ όπως ανέφερα παραπάνω.

    Ο δε Πατριάρχης Μοσχας Κύριλλος, ο οποίος δεν πήγε στην Κρήτη, γιατί αντελήφθη το δόκανο που του έστησε ο παγιδευμένος στην σιωνιστικής εμπνεύσεως „Οικουμένη“ Πατριάρχης Βαρθολομαίος έστειλε στην Σύνοδο το κάτωθι μήνυμα:  (), Μήνυμα του Πατριάρχη Μόσχας Κυρίλλου προς τους Προκαθημένους και Εκπροσώπους των κατά τόπους ορθοδόξων Εκκλησιών που συνήλθαν στην Κρήτη).

    Και στην Μόσχα στις 17 Ιουνίου πραγματοποιήθηκε στο κέντρο Τύπου του διεθνούς πρακτορείου ειδήσεων «Russia Today» μία στρογγυλή τράπεζα με θέμα “Γιατί η Σύνοδος στην Κρήτη δεν έγινε Πανορθόδοξη;”

    Ακολουθεί το κείμενο του Πατριαρχείου Μόσχας https://mospat.ru/gr/2016/06/18/news133082/.

    Στη συζήτηση του δεδηλωμένου θέματος συμμετείχαν ο πρόεδρος του Συνοδικού Τμήματος Πληροφοριών Βλαντίμιρ Λεγκόιντα, ο αντιπρόεδρος του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας πρωθιερέας Νικολάι Μπαλασόφ, ο προϊστάμενος του Γραφείου Τύπου του Πατριάρχη Μόσχας και πασών των Ρωσιών ιερέας Αλεξάντρ Βόλκοφ, ο διευθυντής του Κέντρου προβλημάτων θρησκείας και κοινωνίας του Ινστιτούτου της Ευρώπης της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών κ. Ρ. Λούνκιν, ο ιστορικός με ειδίκευση τις ανατολικές σπουδές και αντιπρόεδρος της δεξαμενής σκέψεως «Κατέχων» Μ. Γιάκουσεφ, ο αντιπρύτανης της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Λομονόσοφ και μέλος της Συνοδικής Επιτροπής Θεολογίας και Αγίας Γραφής Α. Κόζυρεφ, ο ιστορικός της Εκκλησίας, καθηγητής Β. Πετρουσκό. Εισηγήτρια συζήτησης στην στρογγυλή τράπεζα ήταν η προϊστάμενη του τμήματος «Θρησκεία και κοσμοθεωρία» του «Russia Today» Όλγα Λίπιτς.

    Εγκαινιάζοντας τη συζήτηση ο κ. Λεγκόιντα σημείωσε ότι για την κατανόηση της κατάστασης που διαμορφώθηκε στην Κρήτη έχει σημασία η επίγνωση της εκκλησιαστικής ιστορίας, επειδή στη ζωή της Εκκλησίας υπάρχουν ορισμένες αμετάβλητες αρχές. Αναφερόμενος στο δεδηλωμένο θέμα της στρογγυλής τραπέζης δήλωσε χαρακτηριστικά: «Είτε μια Σύνοδος είναι Πανορθόδοξη, εάν σ’ αυτήν συμμετέχουν όλες οι Ορθόδοξες Εκκλησίες είτε, αν δε συμμετέχει έστω και μία, δε μπορεί να είναι τέτοια. Πρέπει να καταστεί σαφές ότι η διατύπωση του θέματος της συζήτησής μας αποτελεί πλέον μια πραγματικότητα».

    Κατά την άποψη του ομιλητή, οι αιτίες αυτής της εξέλιξης συνδέονται με τις διαφωνίες και τις δυσκολίες, που υπάρχουν στις διεκκλησιαστικές διεργασίες και δεν ξεπεράστηκαν πριν την έναρξη της Συνόδου. «Πρέπει να τονιστεί όμως ότι δε θεωρούμε αυτές τις δυσκολίες αξεπέραστες», δήλωσε ο κ. Λεγκόιντα και πρόσθεσε: «Η Ρωσική Ορθόδοξος Εκκλησία μάλιστα κατέβαλε κάθε προσπάθεια προκειμένου να επιλυθεί αυτό το πρόβλημα ακόμα στο πλαίσιο του προτεινόμενου χρονοδιαγράμματος και, δεύτερον, πρότεινε και εξακολουθεί να προτείνει μηχανισμούς ώστε να ξεπεραστούν οι υπάρχουσες δυσκολίες. Προς το παρόν δεν επιτεύχθηκε η επίλυσή τους, αλλά δεν το αντιλαμβανόμαστε σαν τραγωδία. Διαπιστώνουμε ότι η κατάσταση είναι δύσκολη, αλλά δεν είναι δραματική».

    Ο πρόεδρος του Συνοδικού Τμήματος Πληροφοριών δεν αποδέχθηκε ορισμένες δημοσιογραφικές εκτιμήσεις, σύμφωνα με τις οποίες η δημιουργηθείσα κατάσταση αποδεικνύει ότι δε μπορεί να εφαρμοστεί πλέον στη ζωή της σύγχρονης Εκκλησίας η αρχή της συνοδικότητας. «Διαφωνώ, γιατί, πρώτον, οι σχέσεις μεταξύ των Τοπικών Εκκλησιών διατηρούνται συνεχώς, διεξάγονται διμερείς και πολυμερείς συναντήσεις. Συνάξεις τέτοιου επιπέδου όντως δεν έχουν πραγματοποιηθεί για πολλούς αιώνες, ενώ όταν πραγματοποιούνταν, οι καταστάσεις και οι περιστάσεις ήταν πολύ διαφορετικές, όπως και οι σχέσεις μεταξύ τους και ο τρόπος της επικοινωνίας. Τώρα εξελίσσεται μια αναζήτηση, μια έρευνα για το πώς υπό τις σημερινές συνθήκες πρέπει να λειτουργεί και να εκδηλώνεται η συνοδικότητα. Η αναζήτηση αυτή είναι περίπλοκη και χρονοβόρα. Κάποιοι λένε: έχουμε ετοιμαστεί εδώ και 55 χρόνια. Μα μπορεί να χρειαστούν 155 χρόνια για να επιτευχθεί η συναίνεση», κατέληξε ο κ. Λεγκόιντα.

    Σχολιάζοντας δηλώσεις ορισμένων εκπροσώπων του Πατριαρχείου Κωνσταντινούπολης, σύμφωνα με τις οποίες οι αποφάσεις της Συνόδου της Κρήτης θα είναι δεσμευτικές για όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες παρά την έλλειψη της πανορθόδοξης ομοφωνίας, ο καθηγητής Πετρουσκό αναφέρθηκε στην εκκλησιαστική ιστορία και σημείωσε: «Η αρχή της συνοδικότητας προϋποθέτει την αποδοχή των συνοδικών αποφάσεων από το πλήρωμα της Εκκλησίας. Γνωρίζουμε ότι στην ιστορία υπήρχαν σύνοδοι που διεκδικούσαν το καθεστώς των οικουμενικών. Μπορεί να αναφερθεί και η αποκαλούμενη «ληστρική σύνοδος» του 5ου αιώνα και η «ακέφαλη σύνοδος» εικονομάχων του 8ου αιώνα. Ωστόσο η εκκλησιαστική συνείδηση τις ακύρωσε. Και αν γίνουν απόπειρες επιβολής των πράξεων της Συνόδου της Κρήτης ως πανορθόδοξων και υποχρεωτικών για τον ορθόδοξο κόσμο, δεν πρέπει να λησμονηθεί ότι υπάρχει και η φωνή του πληρώματος της Εκκλησίας, η οποία μπορεί να απορρίψει τις αποφάσεις που θα ληφθούν εκεί».

    Ο αντιπρύτανης της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Λομονόσοφ και μέλος της Συνοδικής Επιτροπής Θεολογίας και Αγίας Γραφής Α. Κόζυρεφ αναφέρθηκε στη σημασία της προσυνοδικής διαδικασίας και σημείωσε: «Το ίδιο το γεγονός ότι μια τέτοια Σύνοδος θα μπορούσε να γίνει – και ευελπιστώ ότι θα γίνει σε κάποια ορατή ιστορική προοπτική, μπορεί κατά τη διάρκεια της ζωής μας – είναι ιδιαίτερο αξιοσημείωτο. Αυτό σημαίνει ότι μπαίνουμε μια νέα εποχή, η οποία διαδέχεται την εκκοσμίκευση – τη μετεκκοσμίκευση (postsecular). Η κατάσταση αντιστράφηκε και ο ρόλος της Εκκλησίας και της θρησκείας στην κοινωνία δεν πέφτει πια, αλλά ανεβαίνει».
    Κατά την άποψη του διευθυντή του Κέντρου προβλημάτων θρησκείας και κοινωνίας του Ινστιτούτου της Ευρώπης της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών κ. Ρ. Λούνκιν «υπάρχει μόνο μια τυπικά αιτία για την οποία η Σύνοδος της Κρήτης δεν έγινε πανορθόδοξη και αυτή η αιτία συνίσταται στην παραβίαση της αρχής συναίνεσης όλων των Ορθόδοξων Εκκλησιών».

    «Η πορεία της ανάπτυξης των διορθόδοξων σχέσεων έδειχνε ότι κάτι τέτοιο έπρεπε να γίνει και τώρα ουσιαστικά η Πανορθόδοξη Σύνοδος κατέληξε σε διορθόδοξη σύσκεψη, η οποία δεν ακούει και αγνοεί τις θέσεις των Εκκλησιών που δεν συμμετέχουν στη συνάντηση της Κρήτης», σημείωσε εκ μέρους του ο κ. Μ. Γιάκουσεφ.

    Ο προϊστάμενος του Γραφείου Τύπου του Πατριάρχη Μόσχας και πασών των Ρωσιών ιερέας Αλεξάντρ Βόλκοφ αναφέρθηκε στη διαδικασία της προετοιμασίας και διοργάνωσης της Συνόδου, η οποία διεξαγόταν από τον Ιανουάριο του 2016 μετά τη Σύναξη Προκαθημένων στο Σαμπεζύ. «Η Ρωσική Εκκλησία διεκπεραίωνε τεράστιο έργο πορευόμενη προς τη Σύνοδο. Δεν είναι δυνατό να ειπωθεί ότι υπονόμευσε συνειδητά ή αχρήστευσε το έργο κάποιων άλλων Εκκλησιών. Η Ρωσική Εκκλησία είναι μία από τις λίγες που εργάστηκε πολύ και επί του περιεχομένου και στη φάση της διοργάνωσης-πρωτοκόλλου. Διεκπεραιώνοντας αυτή τη δουλειά όντως προσβλέπαμε όλες οι Τοπικές Εκκλησίες να συνέλθουν στην Κρήτη και αυτό να αποτελέσει προϊόν των κοινών μας προσπαθειών που θα επιβεβαιώσει την ενότητά μας», δήλωσε ιερέας.

    «Παράλληλα είδαμε (αυτό έγινε πλέον αισθητό στη δεύτερη συνάντηση της Πανορθόδοξης Οργανωτικής Επιτροπής στην Κρήτη) ότι ο κοινός ενθουσιασμός των εκπροσώπων των Τοπικών Ορθόδοξων Εκκλησιών μειώνεται ώρα με την ώρα», σημείωσε ο πατήρ Αλέξανδρος και πρόσθεσε: «Αυτό συνέβη, επειδή όλες οι προτάσεις, αρχίζοντας από τα θέματα διοργάνωσης και μέχρι τα οικονομικά διατυπώθηκαν από το Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης και παρουσιάστηκαν στις Τοπικές Εκκλησίες σαν κάτι δεδομένο. Οι Εκκλησίες αναγκάστηκαν να αποδεχθούν τις έτοιμες αποφάσεις  διορθώνοντάς τις πολύ επιφανειακά». Κατά την άποψη του Προϊσταμένου του Γραφείου Τύπου του Ρώσου Πατριάρχη, το γενικό κλίμα της προετοιμασίας οδήγησε ορισμένες Τοπικές Εκκλησίες στην απόφαση να μην συμμετάσχουν στη Σύνοδο. Στο ίδιο οφείλεται και η κριτική εκ μέρους της Σερβικής Εκκλησίας. Μ’ αυτόν τον τρόπο η Σύνοδος της Κρήτης δεν έγινε Πανορθόδοξη όχι επειδή στις σχέσεις μεταξύ Εκκλησιών υπάρχουν δυσκολίες, αλλά επειδή δεν υπάρχει θέληση να συζητηθούν και να επιλυθούν αυτά τα προβλήματα, τόνισε ο ιερέας Αλεξάντρ Βόλκοφ.

    «Ωστόσο βλέπουμε το μέλλον με ελπίδα, επειδή δεν είναι δυνατόν να ακυρωθεί το έργο, το οποίο όλες οι Τοπικές Εκκλησίες θεωρούν σημαντικό και για τον εαυτό τους και για όλη την Παγκόσμια Ορθοδοξία. Σε ορατό μέλλον, πιστεύω, θα γίνουμε μάρτυρες της Πανορθόδοξης Συνόδου», δήλωσε ο προϊστάμενος του Γραφείου Τύπου του Πατριάρχη Μόσχας και πασών των Ρωσιών.

    Στη συνέχεια μίλησε ο αντιπρόδρος του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων πρωθιερέας Νικολάι Μπαλασόφ. «Είναι πλέον ένα γεγονός, γεγονός εμφανές αλλά και θλιβερό, ότι η Σύνοδος της Κρήτης απέτυχε να είναι Πανορθόδοξη. Αυτό είναι κοινό πρόβλημα της ορθόδοξης οικογέγειας, όπως σημειώνεται στην επιστολή του Αγιότατου Πατριάρχη Κυρίλλου προς τον Πατριάρχη Κωνσταντινούπολης Βαρθολομαίο μετά τη συνεδρίαση της Ιεράς Συνόδου τη Δευτέρα», επεσήμανε ο ιερέας.

    Αναφερόμενος στην προετοιμασία της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθόδοξης Εκκλησίας σημείωσε ότι η προσυνοδική διαδικασία δεν απετέλεσε 55 χρόνια αδιάκοπων και συνεχών κόπων, γιατί η προετοιμασία προωθείτο κατά διαστήματα και η πορεία της αφήνει πολλά ερωτήματα. «Συμμετείχα σε όλες τις προσυνοδικές διασκέψεις από το 2009 που ξανάρχισε αυτή η δουλειά μέχρι σήμερα, οπότε μελέτησα το προϊστορικό στα αρχεία του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων, που φυλάσσει τα πρωτόκολλα όλων των συνεδριάσεων, ηχογραφήσεις των ομιλιών και ενδιάμεσα σχέδια κειμένων. Όλα αυτά τα υλικά διατύπωσαν καλά όλα τα στάδια της κοινής διεργασίας», σημείωσε ο πρωθιερέας.

    Σχολιάζοντας την εκτίμηση του κ. Λούκιν, σύμφωνα με την οποία η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία δεν είναι ικανοποιημένη για την ημερήσια διάταξη της Συνόδου, ο αντιπρόεδρος του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων σημείωσε: «Σε κάποιο βαθμό συμμερίζομαι αυτή την άποψη. Δεν είμαστε ικανοποιημένοι, επειδή η ατζέντα είναι φτωχούτσικη κατά τη γνώμη της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Στην αρχή της προετοιμασίας της Συνόδου αυτής, όταν το Σεπτέμβριο του 1961 στη Ρόδο επιτέλους ελήφθη κοινή απόφαση για τη διοργάνωσή της, διαμορφώθηκε κατάσταση θεμάτων των μελλοντικής Συνόδου, ο αριθμός των οποίων ανήλθε 120. Τότε προβλέφθηκε ότι η Σύνοδος θα είναι αρκετά μακρόχρονη, γιατί οι ιεράρχες θα πρέπει να δώσουν κοινή απάντηση σε όλα τα ερωτήματα που έχει ο σύγχρονος άνθρωπος». Η Ρωσική Ορθόδοξος Εκκλησία προετοίμασε σχέδια κειμένων για όλα αυτά τα θέματα, σημείωσε ο πατήρ Νικόλαος. Κάποια από αυτά τα κείμενα εξακολουθούν να είναι ενδιαφέροντα και επίκαιρα, ενώ άλλα έχουν παλαιώσει καθώς ξεπεράστηκαν τα κοινωνικά και πολιτικά δεδομένα της εποχής εκείνης.

    Πέρασαν 15 χρόνια μετά τη διάσκεψη της Ρόδου και το 1976 ελήφθη άλλη απόφαση. Εκτιμήθηκε ότι όλα πήγαν κάπως στραβά και γι’ αυτό πρέπει να αλλάξει πλήρως η διαδικασία της προετοιμασίας της Συνόδου ούτως ώστε να διεξαχθεί πολύ σύντομα και να καλύψει ένα πολύ περιορισμένο φάσμα θεμάτων, συνέχισε ο αντιπρόεδρος του Γραφείου Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας. Σύμφωνα με τον ιερωμένο, κάθε Εκκλησία έπρεπε να προετοιμάσει δικά της προσχέδια κειμένων ούτως ώστε να εκλεγούν από αυτά οι καλύτερες εκδοχές. «Στην πράξη όμως μόνο η Ρωσική Εκκλησία “έγραψε τις ασκήσεις στο σπίτι”», σημείωσε χαρακτηριστικά ο πατήρ Νικόλαος και συνέχισε: «Σ’ αυτό το σημείο η διαδικασία κόλλησ, γιατί το προσχέδιο, που είχαμε στείλει φιλότιμα στους αδελφούς μας για εξέταση, έμεινε αμελέτητο. Όταν το 1976 η αποστολή της Εκκλησίας της Κωνσταντινούπολης υπό τον θαυμάσιο ιεράρχη Μητροπολίτη Χαλκηδόνος Μελίτωνα επισκέφθηκετη Μόσχα και πρότεινε στον Πατριάρχη Ποιμένα να αλλάξει τη διαδικασία της προετοιμασίας, η Ρωσική Εκκλησία βέβαια ήταν στενοχωρημένη και απογοητευμένη. Πήγαν χαμένα τα έργα της Συνοδικής Επιτροπής, τόσες άυπνες νύχτες των μελών της Συνόδου, που εξέτασαν κατέστρωσαν  και υιοθέτησαν τα κείμενα. Το δεχθήκαμε όμως και αυτό και συμφωνήσαμε να διεξάγουμε τη Σύνοδο με πιο φτωχή ατζέντα προτείνοντας δικό μας περικομμένο θεματολόγιο. Πάλι μας είπαν ότι τα θέματα είναι πάρα πολλά. Καταλήξαμε στο ότι θα έχουμε μόνο 10 θέματα. Μετά από άλλη μια περικοπή, στο πλαίσιο της οποίας από την ατζέντα εξαιρέθηκαν ακόμα μερικά θέματα από αυτά που το Πατριαρχείο Μόσχας τα θεωρούσε πολύ σημαντικά, η εργασία συνεχίστηκε πάνω σε έξι κείμενα. Πάλι κάποιοι όροι άλλαζαν στη διάρκεια της προετοιμασίας και εμείς κάθε φορά το αποδεχόμασταν, έστω και απρόθυμα, μόνο και μόνο για να μην εκτεθεί σε κίνδυνο η σύγκληση της Συνόδου». «Κανένας δε μπορεί να κατηγορήσει τη Ρωσική Εκκλησία για έλλειψη καλής θέλησης και επιθυμίας να πραγματοποιηθεί η Πανορθόδοξη Σύνοδος», τόνισε ο αντιπρόεδρος του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων.
    Γιατί έγινε μια αποτυχία στην τελική φάση, αναρωτήθηκε ο ιερωμένος και αμφισβήτησε την άποψη ότι η απόφαση για τη σύγκληση της Πανορθόδοξης Συνόδου ελήφθη ομόφωνα και πανορθόδοξα με αποτέλεσμα να μην μπορέσει καμία από τις Τοπικές Εκκλησίες να ανακαλέσει την ψήφο της. «Η απόφαση της Σύναξης Προκαθημένων στο Σαμπεζύ τον Ιανουάριο του 2016 δεν ελήφθη και δεν υπεγράφη απ’ όλες τις Εκκλησίες, καθώς από την αρχή ο αντιπρόσωπος του Πατριαρχείου Αντιοχείας μητροπολίτης Ισαάκ έγραψε κάτω από το κείμενο: “Η Εκκλησία της Αντιοχείας δεν αποδέχεται το περιεχόμενο του κειμένου. Αρνούμαστε να το υπογράψουμε”. Η Ρωσική Εκκλησία υπέγραψε την απόφαση, αλλά αποκλειστικά υπό τον όρο εντατικής περαιτέρω διεργασίας και προετοιμασίας πανορθόδοξου χαρακτήρα», δήλωσε ο πρωθιερέας Νικόλαος.

    «Αυτό όμως δεν έγινε ποτέ», σημείωσε ο ιερωμένος και συνέχισε: «Συστάθηκε μεν η Πανορθόδοξη Γραμματεία για την προετοιμασία της Συνόδου, στην οποία είχα την τιμή να εκπροσωπήσω τη Ρωσική Εκκλησία. Συγκλήθηκε δύο φορές, συνεδρίασε συνολικά μόνο τέσσερις μέρες εξετάζοντας θέματα μόνο τεχνικού και δευτερεύοντος χαρακτήρα. Από την Πανορθόδοξη Γραμματεία απορρίφθηκαν όλα τα ζητήματα, τα οποία η Ρωσική Εκκλησία έθεσε  ως προβληματικά, τόσο προφορικώς όσο και γραπτώς στις επαφές της με το Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης. Μας είπαν ότι τα ζητήματα αυτά δεν εμπίπτουν στην αρμοδιότητα της Γραμματείας».

    Το γεγονός που η συνάντηση της Κρήτης δεν έγινε Πανορθόδοξη Σύνοδος οφείλεται στην έλλειψη επικοινωνίας στη διάρκεια της προετοιμασίας, καθώς απέτυχε ο συντονισμός όλης της διαδικασίας από το Πατριαρχείο της Κωνσταντινούλης, εκτίμησε ο αντιπρόεδρος του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων. «Οι φωνές των Εκκλησιών δεν ακούστηκαν. Η Εκκλησία της Αντιοχείας πολλές φορές επανέλαβε τη θέση της και οι αντιπρόσωποί της κάθε φορά υπογράμμιζαν ότι το ζήτημα της συμμετοχής της Εκκλησίας αυτής στη Σύνοδο παραμένει ανοιχτό και εξακολουθούν να ετοιμάζονται μόνο και μόνο προσβλέποντας σε περίπτωση εξεύρεσης της λύσης. Ζήτησαν βοήθεια των άλλων Εκκλησιών ούτως ώστε να διευθετηθεί η διαφορά με το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, προβάλλοντας όλο και καινούργιες προτάσεις, οι οποίες, κατά την άποψή μου, δείχνουν καλή θέληση για την επίλυση του προβλήματος. Κι’ όμως δεν έγινε τίποτε. Πέραν αυτού ο ίδιος ο χαρακτήρας της προετοιμασίας όντως προκάλεσε μεγάλη δυσφορία των αντιπροσώπων σχεδόν όλων των Τοπικών Ορθόδοξων Εκκλησιών», δήλωσε ο πατήρ Νικόλαος.

    Σχετικά με την προοπτική της Συνόδου υπό τις συνθήκες που διαμορφώθηκαν δήλωσε: «Κατά πάσαν πιθανότητα η Σύνοδος της Κρήτης θα πραγματοποιηθεί, αν δεν κρίνουν αλλιώς όσοι προσήλθαν στην Κρήτη και συμμετείχαν στη σύναξη Προκαθημένων. Πρέπει να λάβουν απόφαση τι μέλλει γενέσθαι. Από την άποψή μας η διεξαγωγή αυτής της Συνόδου εγκυμονεί ορισμένο κίνδυνο για την εκκλησιαστική ενότητα».

    Τόνισε επίσης ότι ήταν εντελώς αναπόφευκτη η απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Ρωσικής Εκκλησίας να υποστηριχθεί η πρόταση ορισμένων Εκκλησιών περί αναβολής της ημερομηνίας της σύγκλησης της Συνόδου και σε περίπτωση απόρριψης αυτής πρότασης να κριθεί αδύνατη η συμμετοχή αντιπροσωπείας της Ρωσικής Εκκλησίας στην εν λόγω Σύνοδο. «Η Ιερά Σύνοδος δε θα μπορούσε να κρίνει αλλιώς, επειδή η Αρχιερατική Σύνοδος, που συγκλήθηκε λίγες μέρες μετά την επιστροφή της ρωσικής αντιπροσωπείας από τη σύναξη Προκαθημένων στο Σαμπεζύ, αποφάσισε ότι ανάμεσα στις απαραίτητες προϋποθέσεις της σύγκλησης της Πανορθόδοξης Συνόδου συγκαταλέγεται η ελεύθερη συμμετοχή των αντιπροσωπειών όλων των κοινώς αναγνωρισμένων αυτοκέφαλων Ορθόδοξων Εκκλησιών», δήλωσε ο αντιπρόεδρος του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων και τόνισε: «Ωστόσο δεν χάνουμε την ελπίδα ότι η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος θα πραγματοποιηθεί».

    Αυτή η ελπίδα, συνέχισε ο ιερωμένος, εκφράστηκε στο μήνυμα, που απέστειλε ο Αγιότατος Πατριάρχης Μόσχας και πασών των Ρωσιών Κύριλλος προς τους Προκαθημένους των Εκκλησιών, που συνήλθαν στην Κρήτη, καθώς και σε όλους τους συμμετέχοντες στην εκεί συνάντηση. Ο Αγιότατος Πατριάρχης χαιρέτισε τους συγκεντρωθέντες εκ μέρους της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και τους κάλεσε να μην εμπέσουν σε σύγχυση επειδή οι στάσεις των Αδελφών Εκκλησιών περί της σύγκλησης της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου διίστανται:
    «…Κατὰ τὸ λόγιον τοῦ Ἀποστόλου Παύλου «δεῖ γὰρ καὶ αἱρέσεις ἐν ὑμῖν εἶναι, ἵνα καὶ οἱ δόκιμοι φανεροὶ γένωνται ἐν ὑμῖν» (Α’ Κορ. 11.19). Κατὰ τὰς ἡμέρας προπαρασκευῆς τῆς Συνόδου αἱ διχογνωμίαι αὗται διεπιστώθησαν σαφῶς, ἐν τούτοις δέν πρέπει νά ἀφήνωμεν ταύτας νά ἀποδυναμώνουν τὴν θεοκέλευστον ἑνότητα, προκειμένου νά καταλήξουν εἰς διεκκλησιαστικὴν διαφορὰν, νά διασπείρουν διχασμὸν καὶ νά προκαλοῦν ἀναστάτωσιν εἰς τοὺς κόλπους ἡμῶν. Παραμένομεν μία Ὀρθόδοξος οἰκογένεια καὶ πάντες ἔχομεν κοινὴν εὐθύνην διὰ τὴν Ἁγίαν Ὀρθοδοξίαν…»

    Φωτογραφίες αοό την στρογγυλή τράπεζα που πραγματοποιήθηκε στις 17 Ιουνίου 2016 στο κέντρο Τύπου του διεθνούς πρακτορείου ειδήσεων «Russia Today» στη Μόσχα με θέμα “Γιατί η Σύνοδος στην Κρήτη δεν έγινε Πανορθόδοξη;”

     

     

     

     

    3 Comments

    • derkon sagt:

      Κύριε Σαρίδη, καλή και αγία η Αγία και Μεγάλη Οικουμενική (που δεν είναι απόλυτα Οικουμενική), Σύνοδος στην Κρήτη, αλλά τώρα θέλομε να μας πεις και κάποια πράγματα για το τωρινό πολιτικό κλίμα στη Γερμανία. derkon

    • berlinathen sagt:

      Γίνετε πιο συγκεκριμένος. Μην περιμένετε όμως να δείτε από μένα „βαθυστόχαστες“ αναλύσεις για τους Σοσιαλδημοκράτες, τους Χριστιανοδημοκράτες, τους Πράσινους ή την Αριστερά (με τους συμβούλους και οδηγητές του Τσίπρα, που έχω ασχοληθεί αρκετές φορές).
      Πάντως το κλίμα στην Γερμανία, όπως και στην Ελλάδα και αλλού, δεν ακολουθεί τους κανόνες της φύσεως, αλλά είναι τεχνητό, δημιουργείτε απο τα μαζικά μέσα (τηλεοράσεις, εφημερίδες, κοινωνικά μέσα). Και επειδή τα αφεντικά των μαζικών μέσων έχουν όνομα (βλέπε και το άρθρο http://berlin-athen.eu/wer-macht-die-oeffentliche-meinung-ein-paar-wenige-medienkonzerne/), είναι εύκολο να συμπεράνουμε, ότι το πολιτικό κλίμα δημιουργείται απο κείνους που έχουν (οικονομικό) συμφέρον να υπάρχει ένα συγκεκριμένο κλίμα.
      Η Δημοκρατία που ξέρουμε και δημιουργήθηκε στην Ανγκλία πριν μερικές εκατονταετίες με τα εναλασσόμενα δεξιά και αριστερά/φιλελευθερα κόμματα, είναι σαν τον Καραγκιόζη. Ο Καραγκιόζης δέρνει τον Χατζηβάτη και ο κόσμος „ξεσκάει“, όπως λέμε, απο τα καθημερινά βάσανα που τον ταλανίζουν. Και υποστηρίζει το άλφα, το βήτα ή το Γάμα κόμμα γιατί όλα τάχει ο μπαχτσές, ακόμη και αριστεροκομμουνιστικά η ακροδεξιά κόμματα, που όταν κάποτε σχηματίσουν κυβέρνηση θα διαπιστώσουν, ότι πρέπει να παίξουν το ίδιο παιχνίδι που παίζανε μέχρι τότε και οι άλλοι, παράδειγμα ο Τσίπρας. Οπότε ξεχνάνε τους ζουρνάδες και τα νταούλια και τις επαναστάσεις και συνεχίζουν το ίδιο βιολί.
      Αυτά για την Γερμανία (!), που είναι τα ίδια με την Ελλάδα. Με το να κάνεις λοιπόν αναλύσεις τι είπε ο ένας και ο άλλος πολιτικός ή τι θέλει να κάνει ο ένας και ο άλλος επαναστάτης χάνεις μόνο τον χρόνο σου. Και επειδή πάντοτε όταν γράφω κάτι δεν μένω στο δραματικό μέρος αλλά προσπαθώ να βρω κάποιες λύσεις, αυτό που θα έλεγα εδώ, είναι αυτό που έχω πεί σχεδόν σε όλα τα άρθρα μου:
      Η κατάσταση δεν αλλάζει ακόμη και να χρυπήσουμε τον κώλο μας κάτω. Διότι ο Ηγεμόνας ελέγχει ήδη τον Πλανήτη, βλέπουμε και στο παραπάνω άρθρο, ότι τώρα πάει να παγκοσμιοποιήσει και την Θρησκεία.
      Δεν έχει λοιπόν λύση; Έχει, όλα σ‘ αυτό τον κόσμο έχουν μια λύση που δεν είναι βέβαια η επανάσταση του Τσίπρα ή της αποβλακωμένης φοιτητιώσας και μη νεολαίας μας. Που όμως είναι δύσκολη (αν ήταν εύκολη θα την έκανε και ο Λένιν ή ο Μαο). Το σύστημα του Ηγεμόνα στηρίζεται στο χρήμα. Με τον παρά του γαμάει και την κυρά του, το χρήμα είναι ο ζωοδότης του. Αν του το στερήσεις, θα πεθάνει απο ανεμία. Πως θα του το στερήσεις; Όταν πάψεις να παίρνεις τα δάνεια των τραπεζών του, σαν πολίτης ή σαν κράτος. Όταν σταματήσεις να αγοράζεις τα αυτοκίνητά του και τα τζιτζιλιά και μπιτζιλιά του, τις φανταχτερές και λίγο ή πολύ άχρηστες „χάντρες“ που προσφέρει στα καταστήματα. Όταν πάψεις να τρως τα φάρμακα σαν κουφέτα, να πίνεις κόκα κόλα, να τρώς ότι παράγουν οι πολυεθνικές του. Και ούτω καθ‘ εξής.
      Και τότε πως θα ζήσουμε, θα ρωτήσει κανείς. Η απάντηση δεν είναι εύκολη, διότι όλα αυτά, σημαίνουν την ανατροπή του συστήματος που δημιούργησε σιγά-σιγά ο Ηγεμόνας και που ο κόσμος εκλαμβάνει σήμερα σαν φυσικό. Όχι, ότι βλέπουμε γύρω μας, οι πόλεις, οι αυτοκινητόδρομοι, τα καταστήματα, τα φάρμακα…δεν είναι φυσικό, η φύση δεν ξέρει τέτοιες κατασκευές, που σε τελική ανάλυση καταστρέφουν την ίδια, όπως είναι όλα αυτά που κάποιοι ονομάζουν πολιτισμό.
      Πριν φτάσουμε στην σημερινή μορφή ζωής, οι άνθρωποι ζούσαν εκατομμύρια χρόνια μόνο με τον μόχθο του προσώπου τους. Και επέζησαν.
      ΕΣ

    • berlinathen sagt:

      1. Γραφει ο Γιώργος Ν. Παπαθανασόπουλος στο http://ardin-rixi.gr/archives/199331
      „Ως προς τους Ρωμαιοκαθολικούς μπορεί ο μαζί τους θεολογικός διάλογος να καρκινοβατεί, αλλά το Οικουμενικό Πατριαρχείο έχει προχωρήσει πολύ τη συνεργασία Του μαζί τους. Πέραν της γνωστής θερμής σχέσης, που έχει καλλιεργηθεί του Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου με τον Πάπα Φραγκίσκο, υπάρχει μια πολύ προωθημένη συνεργασία μεταξύ Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών στις ΗΠΑ. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του π. Ναθαναήλ Συμεωνίδη στην επίσημη εφημερίδα της Ελληνορθόδοξης Αρχιεπισκοπής Αμερικής Othodox Observer ( June 2016, p. 10) η Κοινή Επιτροπή Ορθοδόξων και Καθολικών Επισκόπων συνεδρίασε από τις 22 έως τις 24 Μαΐου 2016. Και προσθέτει: «Η εν λόγω Επιτροπή είναι η πρώτη επίσημη συγκέντρωση Ορθοδόξων και Καθολικών Επισκόπων, που έχει ευλογηθεί και υποστηρίζεται και από τις δύο Εκκλησίες και της οποίας συμπροεδρεύουν ο καρδινάλιος Σιν Μάλεϊ της Ρωμαιοκαθολικής Αρχιεπισκοπής της Βοστώνης και ο Ελληνορθόδοξος Μητροπολίτης Βοστώνης Μεθόδιος». Ο σκοπός της Επιτροπής είναι, όπως σημειώνει ο π. Ναθαναήλ, « να συμβάλει στην αποκατάσταση πλήρους κοινωνίας της Ορθοδόξου Εκκλησίας και της Καθολικής Εκκλησίας». Πάρα κάτω γράφει ότι ο αρχιδιάκονος Ιωάννης Χρυσαυγής παρουσίασε μιαν περίληψη και σκέψεις για την Ιερά και Μεγάλη Σύνοδο στην Κρήτη και προσθέτει ο π. Ναθαναήλ: «Αναγνωρίζοντας το σημαντικό της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου για την κοινή Χριστιανική μαρτυρία των Καθολικής και Ορθοδόξου Εκκλησιών, η κοινή επιτροπή εξέφρασε τις ελπίδες της ότι η ενότητα μεταξύ των τοπικών αυτοκεφάλων Ορθοδόξων Εκκλησιών θα ωφελήσει τα μέγιστα και την κοινωνία μεταξύ Καθολικών και Ορθοδόξων». Από το ρεπορτάζ της επίσημης εφημερίδας της Ελληνορθόδοξης Αρχιεπισκοπής Αμερικής γίνεται φανερό πως το Φανάρι είχε δημιουργήσει μιαν αισιοδοξία στους Καθολικούς και στους Προτεστάντες ότι στη Σύνοδο θα προωθούσε την ένωση μαζί τους. Το τελικό όμως κείμενο της Συνόδου για τις σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας με τους ετεροδόξους οπωσδήποτε αποδυνάμωσε σε σημαντικό βαθμό την αισιοδοξία που ήθελε να τους περάσει.

      2. Μου έστειλε ο Λεωνίδας Κουμάκης στις 27.06.2016 την εξής αναφορά σε κάποιον ορθόδοξο ιερωμένο με το όνομα Alex που „δρα“ στις ΗΠΑ. Ο ιερωμένος αυτός προωθεί την ένωση Ορθοδόξων και Καθολικών, εργάζεται δηλαδή για την παγκοσμιοποίηση θρησκειών και εκκλησιών υπο την σκέπη του Πάπα Φραντσίσκου, οργάνου της σιωνιστικής παγκοσμιοποίησης

      Διαβάστε το άρθρο „Who are you Fr. Alex?“
      18.06.2016

      The so-called “Great and Holy” council has started in Crete. Representatives of 10 Churches are attending the event, which planned to gather representatives of all legitimate and canonical Orthodox Churches all over the world, representing the minority of the Orthodox world. The reason is the decision of the Antiochian, Georgian, Bulgarian, and most populace Russian Orthodox Churches not to attend the event due to the fact that they previously had a disagreement on a number of issues that were unsolved.

      Earlier, the representatives of the churches, particularly the Russian Orthodox Church, called for the Patriarchate of Constantinople, who holds the Council, to postpone it for later time to discuss the issues once again and come to an agreement. However, the call was not heeded. Reverend Alexander Karloutsos, a member of the organizing committee of the Great and Holy Council, responded to this appeal proposing to organize pre-consular meeting during the council.

      “There is no mandate to change or postpone and we are going to proceed. They asked for a pre-conciliar meeting on the 17th and we expect them to be here,” he said. “We are the church of love and embrace everyone.”

      Why does such a haste and unwillingness to compromise exist? The answer is clear when we look at the person of Father Alexander.

      Fr. Alex Karloutsos is an ordinary archpriest. However, this does not prevent him from being one of the most influential people in the Patriarchate of Constantinople. The Greek press in the US calls him “omnipotent Fr. Alexander Karloutsos— the one every President knows by first name— “Fr. Alex” as they have endearingly called him”.

      He is called the gray eminence of the Archdiocese of Ecumenical Patriarchate in America. “The Machiavel who functions as a sort of papal legate within the GOA. In reality, he is the man who really runs the show.”

      Fr. Alex lives in New York and is Public Affairs Officer of the Greek Orthodox Archdiocese of America as well as the spiritual advisor of the Order of St. Andrew, and Executive Advisor of Faith: An Endowment for Orthodoxy and Hellenism. What does these unknown for uninitiated persons organizations hide?
      The St. Andrew Order is the union of the so-called archons Patriarchate of Constantinople. Now Archon is an honorary title that is assigned by the Patriarch of Constantinople to the laity. Usually it has produced the richest members of the Greek Orthodox community and a variety of crooks who want to satisfy themselves (i.e., the former Soviet president Mikhail Gorbachev).

      Faith: An Endowment for Orthodoxy and Hellenism has a scope to fund the National Ministries and Institutions of the Greek Orthodox Archdiocese of America. It gathers the wealthiest Greek Americans. At the same time, this fund is the one of the American influence instrument of Greek affairs.
      Fr Alex Karloutsos is well known for his wide network of contacts in the Greek-American community, especially with American billionaires of Greek origin. Journalist Justine Frangouli who wrote the biography of Spyridon, former Archbishop of America in the 19th Century, called fr. Alexander to be the Patriarch’s fundraiser.

      Father Alexander, since at least the 1990’s, was holding the cash flow management in his hands, which goes from the US to Constantinople. In fact, it is the biggest part of the money, which Phanar has. The small sums of parishes in Turkey or Greece are minuscule, comparing to the money that come from the rich Greek-American community. It made him the most important person in the Greek Orthodox Archdiocese of America and gave him an unprecedented pressure on the hierarchy.

      According to the Epikera newspaper, he played a crucial role in overthrowing the vibrant and influential head of the American Archdiocese Jacob, which in 1995-1996 tried to bring Archdiocese out of the jurisdiction of the Patriarchate of Constantinople. Thus, he kept to the Patriarchate of Constantinople such an important source of funds and influence as the American Archdiocese.

      Greek political circles and many industrial clans, including the Angelopoulos family, have good relations with him. Among the politicians who backed the cleric, the magazine names the Mitsotakis family (In particular, Dora Bakoyannis, mayor of Athens and foreign minister in the government of Kostas Karamanlis, and Constantine Mitsotakis himself, Prime Minister of Greece in 1990-1993) for whom Karlutsos provides links to the Bush clan, of whom he has close relations with George H. W. Bush. However, according to the publication, both George Papandreou and Antonis Samaras are associated with him. The last was repeatedly rescued by influential American businessmen of Greek origin in request of the Karlutsos, in particular Alex Spanu.

      The Kourdisto Portokali Magazine informs that Alexandros helped Alexis Tsipras to establish contacts with the United States. Earlier, Tsipras was the US’ opponent, organizing anti-US protests. In exchange the American investments were proposed.

      In particular, it states that the American businessman of Greek origin A. Manatos, second most influential person in the Greek lobby in the US, is ready to support the government of Tsipras. Manatos is the exponent of the interests of the US and Israel, which were for the trade war with Germany.
      Father Alexander lives in a $700,000 house in the elite Southampton, New York. His closest neighbor in this wealthy area is George Soros. Also, he is closest friend of American pharmaceutical mogul Michael Jaharis as well as cosmetic industry mogul George John Ledes, and had good relation with former CIA Chief George J. Tenet, who is of Greek origin. In 2003 George J. Tenet received The Leadership 100 Award for Excellence from Leadership 100 The Endowment Fund, where Fr. Alexander was Executive Director at this time. The Turkish press said that Fr Alex Karloutsos is acquainted with Fethullah Gülen, a Turkish Islamist leader living in the United States and working with the US intelligence agencies.

      Karlutsos is responsible for the communication of the American Archdiocese with all branches of government in the United States. Karlutsos, despite his Republican preferences, maintains good relations with Vice President Joe Biden and Hillary Clinton (via his close friend, multimillionaire, John Katsimatidis). Barack Obama is also personally acquainted with the priest.

      Naturally, Father Alexander is an ardent ecumenist and advocates co called Judeo-Christian values.

      The very specific circle of acquaintances of this person allows you to see that not only is Father Alexander a lobbyist for Constantinople’s financial interests in the US, but the figure responsible for lobbying the interests of the United States through the Patriarchate of Constantinople. In fact, Constantinople is now the US’ hostage. And his participation in the organizing committee of the Council reflects the desire of the American special services to directly influence this Council.

      Related links
      Meeting of Orthodox Churches begins in Crete http://katehon.com/de/node/31782
      We aren’t ready for the Pan-Orthodox Council http://katehon.com/de/node/30410
      Open letter of the Holy Mount Athos Kinot to the Patriarch of Constantinople Bartholomew I http://katehon.com/de/node/30280
      Tsipras, Americans, Russians and Israelis http://katehon.com/de/node/14945

      Από το http://katehon.com/de/node/31947

      Συνοψίζω: Ενώ τα θρησκευόμενα πρόβατα (ναί πρόβατα, αφού οι παπάδες μιλάνε για το ποίμνιό τους) είναι θαμπωμένα απο τα χρυσοποίκιλτα άμφια και τις βασιλικές κορώνες που φορούν οι υψηλά ιστάμενοι ιερωμένοι της ορθοδόξου εκκλησίας, κάποιοι απ‘ αυτούς, πίσω απο τις πλάτες τους, απεργάζονται την παράδοση της εκκλησίας που πιστευουν τα πρόβατα στους διεθνείς απατεώνες του Σιωνισμού, οι οποίοι προωθουν τα σατανικά τους σχέδια για την υποδούλωση τους, όπως και την υποδούλωση όλων των κατοίκων του πλανήτη, στα κελεύσματά τους, που σε τελική ανάλυση είναι η οικονομική εκμετάλλευσή τους, αφού τους αποβλακώσουν με ένα σωρό παραπλανητικές θεωρίες, ιδεολογικές, πολιτικές και θρησκευτικές, στολισμένες με ένα σωρό φρουφρού και αρώματα.
      Πρόκειται για διεφθαρμένους, που όταν πεθάνουν και χτυπήσουν, όπως πιστευούν, την πόρτα του Πέτρου για να μπουν στον παράδεισο, αυτός θα τους στείλει κατ‘ ευθείαν στην κόλαση.
      ΕΣ

    Einen Kommentar schreiben / Γράψτε ένα σχόλιο

    Kommentar

    kachelmannwetter.com