Είναι ανάγκη να συνειδητοποιήσουμε, ότι στην χώρα μας επικρατεί πόλεμος, ο εμφύλιος που ακόμη δεν τελείωσε. Και ο οποίος δεν θα τελειώσει σύντομα, αν δεν καταλάβουμε πως αυτός δημιουργείται και πως συντηρείται. Και επίσης, ότι υπό συνθήκες πολέμου οποιαδήποτε αναστάτωση παίζει μόνο στα χέρια του εχθρού
Παρά το ότι ολημερίς και ολονυχτίς τα κάθε λογής μαζικά μέσα μας „ενημερώνουν“, στην ουσία κανείς μας δεν ξέρει τι πραγματικά συμβαίνει, ούτε στην Ελλάδα, ούτε παγκόσμια. Στον λαβύρινθο της εσκεμμένης „πληροφόρησής“ μας, είναι πολύ δύσκολο να μάθουμε που βρισκόμαστε, ποιός μας κουμαντάρει και ποιό δρόμο να πάρουμε για να βγούμε απ‘ το τούννελ.
Τα ερωτήματα που απασχολούν τον πολίτη είναι βασικά: Θα ανακάμψει η ελληνική οικονομία; Τι θα γίνει με τους λαθρομετανάστες που αυξάνονται και πληθύνονται; Ποιό κόμμα να κυβερνήσει στις εκλογές, που όπως δείχνουν τα πράμματα θα γίνουν σύντομα; Δεν έχω λεφτα, δεν μπορώ να πάρω φάρμακα. Αυτά και άλλα τέτοια αναρωτιέται ο Έλληνας βλέποντας την κατάσταση μέσα από την οπτική γωνία που του έχει επιβληθεί, μια τρυπίτσα, που του δείχνει μόνο ένα μικρό μέρος των όσων συμβαίνουν στον κόσμο. Αν μπορούσε να την διευρύνει, τα προβλήματα και τα ερωτήματά του θα αυξάνονταν: Τι πραγματικά συμβαίνει στην Ουκρανία, την Συρία, το Ιράκ; Θα γίνει ένας νέος παγκόσμιος πόλεμος; Καταρρέει η παγκόσμια οικονομία; Και, προ πάντων, τι επιπτώσεις έχουν όλα αυτά για την Ελλάδα και τα προβλήματα που ζει ο πολίτης; Και το ερώτημα των ερωτημάτων: Υπάρχει μία λύση και ποια θα μπορούσε να είναι αυτή;
Το διπλανό μονταζ είναι απο το wonderjlawwall.blogspot.com
Το κεντρικό ερώτημα λοιπόν είναι: Τι τελικά μαθαίνουμε από όλα αυτά που διαβάζουμε, ακούμε και βλέπουμε; Κατανοούμε αυτά που συμβαίνουν γύρω μας και τον ρόλο που παίζουν τα κόμματα της φασαρίας και της αντιπολίτευσης στην εθνική μας μιζέρια; Γιατί το κράτος παρακολουθεί άφωνο την ανομία, την κατάλυση των θεσμών, γιατί δεν μπορεί να βρει τους τρομοκράτες, που κάθε λίγο και λιγάκι δολοφονούν και αναστατώνουν την κοινωνία;
Αν μέσα σ‘ ένα κόσμο, που ολοένα γίνεται και πιο πολύπλοκος, θέλουμε να καταλάβουμε τι συμβαίνει στην πατρίδα μας και έξω απ’ αυτήν, τότε θα πρέπει να βρούμε μια απάντηση σ‘ αυτά και άλλα συναφή ερωτήματα.
Κέντρο και Περιφέρεια, Εξωστρέφεια και εσωστρέφεια
Το μοντέλλο Κέντρο (Zentrum- Z) και Περιφέρεια (Peripherie- P) κατά τον Johan Galtung
Ας ξεκινήσουμε με το ένα και μοναδικό κρατούμενο, ότι στην Ελλάδα οι πολίτες ασχολούνται σχεδόν μόνο με την εσωτερική πολιτική και με τους πολιτικούς. Και πολύ λιγότερο με την οικονομία, όπου δεν η παραγωγή και οι εξαγωγές φαίνεται να μην τους ενδιαφέρον καθόλου, περισσότερο όμως οι μισθοί, τα ημερομίσθια, οι διάφορες παροχές, οι τιμές των καταναλωτικών ειδών και οι φόροι. Ασχολούνται ακόμη και με την κοινωνία, λιγότερο όμως για τις κοινωνικές σχέσεις και η την αλληλοβοήθεια των μελών της και περισσότερο οι φόνοι, οι κλοπές, οι έξοδοι (αποδράσεις) από τις μεγάλες πόλεις και τελευταία τα θέματα Lifestyle. Σε αντίθεση με την Γερμανία, όπου ο κόσμος ασχολείται κυρίως με την οικονομία και την εξωτερική πολιτική, με τούς „εχθρούς“, Ρωσία, Κίνα, Ισλαμιστές και τρομοκράτες στην Μέση Ανατολή και την Αφρική. Και με το Lifestyle βέβαια, γιατί η αποβλάκωση του κόσμου γίνεται παντού, αυτό είναι όμως ένα άλλο θέμα. Υπάρχει λοιπόν μια ειδοποιός διαφορά ανάμεσα στις „ειδήσεις“ που απασχολούν τους Γερμανούς και αυτές που απασχολούν τους Έλληνες, οι Γερμανοί είναι εξωστρεφείς, οι Έλληνες εσωστρεφής.
Γιατί αυτό; Διότι η Γερμανία ανήκει στο Κέντρο του κόσμου, αυτό που διαμορφώνει το είδος των σχέσεων του με την Περιφέρεια, ώστε να την κρατά υπό έλεγχο και να την ξεζουμίζει, ενώ ο Έλληνας που δεν είναι εις θέσιν να δει αυτά που συμβαίνουν εκτός Ελλάδος, δεν λαμβάνει υπ’ όψη τις γενεσιουργές αιτίες των τεκτενομένων στην πατρίδα του, θεωρώντας για τα όσα στραβά και ανάποδα συμβαίνουν στην Ελλάδα αποκλειστικά υπεύθυνη την εκάστοτε κυβέρνηση και το προσωπικό της. Το αποτέλεσμα είναι το πολιτικό αλληλοφάγωμα και ο κανιβαλισμός που σαν έκβαση έχει την πτώση της κυβέρνησης και την εκλογή του κόμματος, που με τις υποσχέσεις του ξεσήκωσε τον κόσμο, ώσπου και αυτό να αποδειχθεί ανίκανο να πραγματοποιήσει τα όσα υποσχέθηκε και να πέσει. Αυτό γίνεται μέχρι σήμερα και αυτό θα γίνει, αν προσεχώς εκλεγεί ο Τσίπρας.
Αν λοιπόν οι Έλληνες συνέδεαν αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα με την πολιτική του Κέντρου, θα διαπίστωναν έκπληκτοι, ότι η κυβέρνηση, η κάθε κυβέρνηση, εντεταγμένη ούσα στο συγκεκριμένο παγκόσμιο σύστημα, δεν είναι δυνατόν να λειτουργήσει διαφορετικά, άσχετα αν το κυβερνών κόμμα λέγεται ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, Χρυσή Αυγή ή ΚΚΕ και οι πολιτικοί Σαμαράς, Βενιζέλος, Τσίπρας, Μιχαλολιάκος ή Κουτσούμπας. Αδήριτη είναι λοιπόν η ανάγκη να αντιληφθεί ο Έλληνας την πολιτική του Κέντρου και να την συνδέσει με τα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα.
Αν δεν καταλάβουμε τι γίνεται στον κόσμο, το πως αυτός λειτουργεί και ποιες δυνάμεις κινούν τα νήματα για να λειτουργεί έτσι όπως λειτουργεί, δεν θα μπορέσουμε να αλλάξουμε ποτέ τίποτα. Και επειδή έβαλα την Γερμανία στο Κέντρο του Κόσμου να εξηγήσω αμέσως, ότι η χώρα αυτή δεν είναι το ίδιο το Κέντρο, αλλά ο ένας από τους ανθυπασπιστές του, αυτό όμως θα το εξηγήσω παρακάτω.
Πολιτική και οικονομία
Ας δούμε χοντρικά σε τι κατάσταση βρίσκεται σήμερα ο κόσμος: Παγκόσμια έχουμε μια σειρά από ανοιχτά πολεμικά μέτωπα, κυρίως στην Ουκρανία, τη Συρία και το Ιράκ, τα οποία έχουν δημιουργηθεί ύστερα από στρατιωτικές ή κεκαλυμμένες επεμβάσεις του Κέντρου/ΝΑΤΟ και διατηρούνται εν εξάρσει – για γεωστρατηγικούς σκοπούς. Ποιοι είναι αυτοί; Στόχος τους είναι η περικύκλωση της Ρωσίας, η οποία ύστερα από ένα διάστημα δραματικής αποσυνθέσεως που γνώρισε μετά την παράδοσή της στο Κέντρο και τον κίνδυνο να εξαφανιστεί τελείως σαν έθνος, κατάφερε να ανασυνταχθεί, αποτελώντας σήμερα για το Κέντρο μια απειλή. Και μετά, γιατί οι μεταβληθέντες σε μέτωπα χώρες είναι βασικής σημασίας για την οικονομία του Κέντρου, γιατί απ‘ αυτές διέρχονται οι μεγάλοι αγωγοί ενέργειας για την δυτική Ευρώπη, ενώ η Συρία και το Ιράκ παράγουν μάλιστα και πετρέλαιο, έχουν άρα μια τεράστια οικονομική σημασία για τις μεγάλες διεθνείς εταιρίες διακίνησης και διανομής των δύο αυτών ενεργειακών μέσων, χωρίς τα οποία η δυτική βιομηχανία θα παρέλυε.
Είναι όμως οι εταιρίες πετρελαίου αυτές που βρίσκονται πίσω από τα πολεμικά μέτωπα και τις κρίσεις που αυτά προκαλούν στις όμορές τους χώρες όπως η Ελλάδα; Ασφαλώς και όχι, διότι τράπεζες και επιχειρήσεις δεν διαθέτουν τους μηχανισμούς που απαιτούνται για τέτοιους σκοπούς, είναι όμως απαραίτητες για την χρηματοδότησή τους. Υπάρχει λοιπόν μια αόρατη δύναμη, ένα είδος άτυπης κυβέρνησης, ένα άτυπο επιχειρησιακό επιτελείο, το οποίο ερευνά, μελετά και συντονίζει τις αναγκαίες επιχειρήσεις εναντίον κρατών και κυβερνήσεων που πρέπει να υποταχθούν με πολεμικά ή άλλα μέσα, όπως θα δούμε παρακάτω.
Η αόρατη αυτή κυβέρνηση δεν είναι οι ΗΠΑ, όπως τελείως εσφαλμένα νομίζεται, αλλά το σιωνιστικό σύστημα Rothschild, αυτό που εγώ ονομάζω και θα αναφέρω από τώρα Ηγεμόνας, αυτός, που με τα δύο χρηματοπιστωτικά κέντρα που διαθέτει, την City of London και την Wall Street, παράγει και ελέγχει το χρήμα στον κόσμο – και αυτόν που ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ ονομάζουν το μεγάλο κεφάλαιο. Το οποίο δεν είναι μια αφηρημένη έννοια αλλά έχει όνομα. Γιατί αποτελείται από τις χιλιάδες μεγαλομεσαίες επιχειρήσεις, που αν τις θεωρούσαμε προς στιγμήν σαν νήματα που τα ενώναμε μεταξύ τους, θα αποτελούσαν ένα χοντρό σκοινί, μια τριχιά, που θα έφερε το όνομα Rothschild!
Πιο συγκεκριμένα. Οι εταιρίες που έχουν συμφέρον να αποκτήσουν τον έλεγχο των αγωγών από την Ασία προς την Ευρώπη ΚΑΙ να ανακόψουν την περαιτέρω εξέλιξη της μεταφοράς και προμήθειας ενέργειας της Ρωσίας προς την Ευρώπη, είναι οι λεγόμενες εφτά αδελφές (Seven Sisters – oil companies): Η πρώην Anglo-Persian Oil Company (σήμερα BP), η Gulf Oil, η Royal Dutch Shell, η Standard Oil of California (Chevron), η Standard Oil of New Jersey (Esso/ Exxon), η Standard Oil Co. of New York (Socony/Mobil/ExxonMobil και η Texaco/Chevron. Όλες αυτές οι εταιρίες ανήκουν στους Rothschild και Rockefeller, που εγώ ονομάζω Ηγεμών (βλέπε και το άρθρο μου: „Σε ποιόν ανήκει η Γη; Ποιός είναι το αφεντικό της παγκόσμιας Οικονομίας;„). Το σύστημα Rothschild, αυτό που εγώ ονομάζω Ηγεμόνα, είναι λοιπόν επιμελέστατα κρυμμένο πίσω από τις πολεμικές και οικονομικές επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της Γερμανίας, αυτών, που τα μαζικά μέσα, που ανήκουν όλα στο σύστημα Rothschild, κινούν σε τέτοιες περιπτώσεις μπροστά μας σαν σκιάχτρα, για να μην φαίνεται το ίδιο.
Όλα αυτά έχουν να κάνουν άμεσα με την Ελλάδα, γιατί η χώρα μας έχει μια τεράστια γεωστρατηγική σημασία για τον έλεγχο της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής. Η δραματική εξέλιξη των εκλογών το 2009 με την ήττα του Κώστα Καραμανλή και της ανάληψης της κυβέρνησης από τον ΓΑΠ ύστερα από τις τρομοκρατικές ενέργειες που προηγήθηκαν, με την έξαρση των απεργιών και τις απειλές από ΗΠΑ και ΕΕ να μην πραγματοποιηθεί το έργο South Stream όπως και η τρομοκρατία εναντίον του Σαμαρά και των υπουργών του πρόσφατα για την αποκρατικοποίηση των ΔΕΠΑ και ΔΕΣΦΑ είχαν έναν και μοναδικό σκοπό: Να αποτρέψουν την οποιαδήποτε συνεργασία της Ελλάδος με την Ρωσία και την παρουσία της Ρωσίας στην Ελλάδα, που θα την έφερνε πιο κοντά στους αγωγούς ενέργειας που διέρχονται από την Μέση Ανατολή και εφάπτονται της χώρας μας. Μια τέτοια ενδυνάμωση των σχέσεων Ελλάδος-Ρωσίας ήταν για την Δύση πάντα ένα κόκκινο πανί, ένα ενδεχόμενο, που έπρεπε να αποφευχθεί με κάθε τρόπο. Και αυτό εξηγεί όλα τα πολιτικά σκαμπανεβάσματα των τελευταίων εξήντα ετών, από την εποχή του γέρου Παπανδρέου, των Συνταγματαρχών, του Καραμανλή και του Σαμαρά, που απέβλεπαν στην ακύρωση κάθε σκέψεως από ελληνικής πλευράς να δυναμώσει τις σχέσεις της με την ΣΕ, πρώτα, και αργότερα την Ρωσία.
Παρδαλές επαναστάσεις και μυστικές ψυχολογικές επιχειρήσεις (PsyOps)
Πηγή: Activist Post
Τα γεωπολιτικά συμφέροντα του Ηγεμόνα – τον οποίο είθιστε απο όλα τα συστημικά μέσα και άπαντες τους δημοσιογράφους, συγγραφείς και διανοούμενους να αναφέρεται σαν Ηνωμένες Πολιτείες! – έχουν διατυπωθεί ξεκάθαρα από τον Zbigniew Brzezinski, σύμβουλο ασφαλείας των προέδρων Κάρτερ, Μπους και Ομπάμα, στο βιβλίο του „The Grand Chessboard: American Primacy and Its Geostrategic Imperatives“ 1997 („Η Μεγάλη Σκακιέρα Αμερικανική Υπεροχή και οι γεωστρατηγικές προσταγές της“ 1997). Στη μελέτη του αυτή ο Brzezinski διατυπώνει την θεωρία, ότι η Ευρασία – οι ευρωπαϊκές και ασιατικές χώρες μεταξύ Λισαβόνας και Βλαδιβοστόκ – είναι η σκακιέρα, στην οποία θα παιχθεί ο αγώνας για την παγκόσμια κυριαρχία. Για τον λόγο αυτό η Αμερική/ο Ηγεμόνας „δεν πρέπει να επιτρέψει σε κανέναν αντίπαλο να αποκτήσει την εξουσία σ‘ αυτή την Ευρασιατική ήπειρο γινόμενος έτσι μια απειλή για την Αμερική.“ Τα πολιτικά συμφέροντα συμβαδίζουν, κατά τον Brzezinski, με συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα, όπως παραδείγματος χάριν η αποκλειστική διασφάλιση και ο έλεγχος του φυσικού αερίου και του πετρελαίου στον κόσμο. Με τον έλεγχο των περιοχών στους δύο αυτούς τομείς γίνεται επίσης δυνατή και η κυριαρχία πάνω στις δύο αναδυόμενες οικονομίες Κίνα και Ινδία“. Και επειδή η επιθετική αυτή γεωπολιτική κινδυνεύει να υπερβεί τις δυνατότητες των ΗΠΑ, συνιστάται, μετά την μεγάλη επιτυχία που είχαν οι „παρδαλές επαναστάσεις“, να χρησιμοποιούνται ανάλογες επιχειρήσεις, Soft Power“ και „Smart Power“.
Τέτοιες μέθοδοι „Soft Power“ και „Smart Power“ ονομάζονται ψυχολογικές επιχειρήσεις (PsyOps) και θεωρούνται από τον Ηγεμόνα σαν το πιο αποτελεσματικό όπλο. Σ‘ αυτές ανήκουν εκδόσεις βιβλίων, περιοδικά για νέους, ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά προγράμματα, κινηματογραφικές ταινίες και τα νέα μέσα, ιδίως το διαδίκτυο (κοινωνικά μέσα»!), τα κινητά και τα SMS. Όλα αυτά τα προϊόντα, που συνεχώς εξελίσσονται και γίνονται πιο ραφινάτα, απευθύνονται κυρίως σε νέους ανθρώπους όπου και αν αυτοί ζούν, στις ΗΠΑ, στην Ευρώπη ή στην Ασία και την Αφρική. Τα περιεχόμενα και τα μηνύματά τους έχουν σαν βάση ορισμένους κλάδους της ψυχολογίας και ιδιαίτερα τις τακτικές του μανιπουλαρίσματος, του λεγόμενου „Νευρογλωσσολογικού Προγραμματισμού“ (Neuro Linguistic Programming (NLP)„, για την εξέλιξη του οποίου εργάζονται επαγγελματίες γιατροί και ψυχολόγοι (οι λεγόμενοι διαστρεβλωτές της αλήθειας – spin doctors). Για το θέμα αυτό βλέπε και το άρθρο Psychological Operations in Guerrilla Warfare.
Για τις παρδαλές επαναστάσεις, τις επεμβάσεις ξένων πρακτόρων/δημοσιογράφων, τον ρόλο των έξωθεν κατευθυνόμενων Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, των πολιτικών κομμάτων που λειτουργούν σαν παρατήματα ξένων πολιτικών οργανώσεων ή των ΜΜΕ και τις επιπτώσεις τους στην πολιτική και κοινωνική ζωή της Ελλάδος έχω γράψει πολλά άρθρα, στα οποία παραπέμπω για να αποφύγω επαναλήψεις, όπως:
- „Η Ελλάδα της παρδαλής επανάστασης“ (27.08.07)
- „Δούρειοι Ίπποι στην σύγχρονη Ελλάδα“ (20.01.08)
- „Το Big Game“ (26.09.08)
- „Ο Καραμανλής με την πλάτη στον τοίχο“ (30.10.08)
- „Η Ελλάδα στο μάτι του κυκλώνα“ (31.12.08)
- „Αποσταθεροποίηση με σύστημα“ (24.4.09)
- „Η Ελλάδα έχει γίνει ένα Failed State“ (19.12.10)
- „Η απόκρυφη δικτατορία της αυτοκρατορίας των Rothschilds“ (12.08.11)
- „Η Ελλάδα υπο επιτήρηση ή υπο κηδεμονία;“ (08.12.11)
- „Η παρδαλή επανάσταση του Τσίπρα“ (25.11.12)
- „Ελλάδα: Διαίρει και βασίλευε“ (27.02.13)
Τα ΜΜΕ σαν μέσα αποσταθεροποίησης
Η αποσταθεροποίηση, η αναστάτωση και η αλλαγή καθεστώτος (regime change) γίνονται κυρίως με επεμβάσεις στην ψυχή των ατόμων μιας κοινωνίας. Έναν σπουδαίο ρόλο, ίσως τον σπουδαιότερο, παίζουν τα βασικά μέσα μαζικής ενημέρωσης (ΜΜΕ), η λεγόμενη „πέμπτη φάλαγγα“ της αόρατης κυβέρνησης του Ηγεμόνα. Τα μέσα αυτά ανήκουν σε μεγάλο βαθμό σε οικονομικές ομάδες που με τη σειρά τους ανήκουν στην οικονομική ελίτ του Ηγεμόνα, στο σύστημα Rothschild. Οι „αλήθειες“ που μας λένε αυτά τα φερέφωνα του συστήματος είναι συστατικά στοιχεία του τεχνητού κόσμου που δημιούργησε το σύστημα αυτό, με την γνωστή μας οικονομία, την πολιτική, την θρησκεία και την κουλτούρα. Εμείς, θεωρητικά, μπορούμε να συνθέσουμε έναν άλλο, τελείως διαφορετικό κόσμο. Το μόνο που δεν μπορούμε, είναι να τον αλλάξουμε με τις επαναστάσεις που θέλουν οι επαναστάτες μας, τα έντομα αυτά, που έλκονται απο το φως που τους ανάβει ο Ηγεμόνας για να τους παραπλανα. Διότι τέτοιου είδους επαναστάσεις είναι με τα λίγα μέσα που διαθέτουν οι επαναστάτες ανέφικτες, καλές όμως για την δημιουργία φασαρίας και αναστάτωσης.
Ο κόσμος του Ηγεμόνα αναπαράγεται στην Ελλάδα καθημερινά από τα δελτία ειδήσεων των ΜΜΕ και των τηλεοράσεων, με καραγκιόζ μπερντέδες που στήνουν οι τελευταίες για να βλέπουμε τον Καραγκιόζη και τον Χατζηβάτη να αλληλοδέρνονται, τουτέστιν τους πολιτικάντηδες να διαποληκτίζονται για το τί είπε ο Υπουργός Α ή Β του κυβερνώντος κόμματος και τι απάντησε η αντιπολίτευση. Αναπαράγεται επίσης από τις „τσιρίδες“ του ΣΥΡΙΖΑ εναντίον του Σαμαρά και από τις κατηγορίες πολλών άλλων αυτοκλήτων υποστηρικτών των Ελλήνων που υποφέρουν από τον ΕΝΦΙΑ και την ακρίβεια και ανεργία και εκείνων που πεινούν, διψούν και αυτοκτονούν. Όλα αυτά τα μωσαϊκά αν τα συνθέσουμε, αποτελούν την επιμέρους πολιτική του Ηγεμόνα, είναι ο ΔΙΚΟΣ ΤΟΥ κόσμος, το μαντρί όπου μας έκλεισε, για να μας παίρνει το γάλα και να μας γδέρνει. Κι’ εμείς νομίζουμε, ότι αυτός είναι ο κόσμος. Λάθος. Ο πραγματικός κόσμος είναι ουδέτερος, δεν ξέρει τίποτα από τράπεζες, θρησκείες και την Κοντσίτα Βούρστ.
Σε μια πραγματικά δημοκρατική κοινωνία τα μέσα μαζικής ενημέρωσης θα έπρεπε να είναι υποχρεωμένα να μας πληροφορούν, να μας κοινωνικοποιούν και να μας βοηθούν να βρούμε στον σημερινό κόσμο, που γίνεται ολοένα και πιο πολύπλοκος και δυσδιάκριτος. Στην πραγματικότητα όμως μας παραπληροφορούν και μας οδηγούν σε μια προειλημμένη από τον Ηγεμόνα κατεύθυνση, γιατί είναι „εργαλεία των υπουργείων πολέμου“ (Bertha von Suttner), μέσα αποχαύνωσης των μαζών, πολιτικής πόλωσης, αναμόχλευσης των παθών, μίσους και προπαγάνδας, η „πέμπτη φάλαγγα“ αυτών που έχουν συμφέρον να μας πάνε και να μας φέρνουν σ‘ αυτή την κατάσταση. Στην ουσία τα ΜΜΕ θα έπρεπε να λέγονται „κίτρινος τύπος“ και οι δημοσιογράφοι αντικοινωνικοί και εγκληματικοί αλήτες („Presse-Gesindel“, „Presse-Pack“). Για τα ΜΜΕ στην Ελλάδα βλέπε και
„Κάποτε υπήρχαν 88 επιχειρήσεις στον χώρο των ΜΜΕ, σήμερα μείνανε μόνο 6„,
„Η Ελλάδα στη δίνη του ψεύδους και της παραπληροφόρησης„,
„Η δικτατορία της δημοσιογραφίας στην Ελλάδα„).
Ψυχολογικές επιχειρήσεις στον ανταρτοπόλεμο (Psychological Operations in Guerrilla Warfare)
Εκτός από τα ΜΜΕ ο Ηγεμόνας έχει στη διάθεση του και άλλα „εργαλεία“ που χρησιμοποιεί για να μας πηγαίνει στην κατεύθυνση που θέλει. Ένα από αυτά είναι ο ανταρτοπόλεμος. Κατά την διάρκεια του εμφυλίου πολέμου στην Νικαράγουα την δεκαετία του 80, η CIA είχε κυκλοφορήσει για χρήση των contras – Nicaraguan Democratic Force – FDN – ένα εγχειρίδιο με τον τίτλο „Ψυχολογικές επιχειρήσεις στον ανταρτοπόλεμο“ (Psychological Operations in Guerrilla Warfare – Operaciones psicológicas en guerra de guerillas). Το εγχειρίδιο γράφτηκε από έναν συνεργάτη της CIA και είχε σαν βάση μεταξύ άλλων και τις οδηγίες του Πενταγώνου για τους Green Berets (Lesson Plan 643, Armed Psyop (April 1968). Field Manual 30-104, Handbook on Aggressor Insurgent War), που είχαν εξαχθεί από τις εμπειρίες των μεθόδων προπαγάνδας του αμερικανικού στρατού στο Βιετνάμ. Δύο σημεία είχαν περικοπή και αντικατασταθεί στο τυπωμένο εγχειρίδιο, η δολοφονία διαδηλωτών για την δημιουργία μαρτύρων και η πρόσληψη επαγγελματιών δολοφόνων για ειδικές εργασίες (special jobs). Τα σημεία αυτά μπήκαν σε άλλα εγχειρίδια για δράσεις για αποσταθεροποίηση κυβερνήσεων.
Στην βιβλιογραφία για τον ανταρτοπόλεμο ή τον εμφύλιο πόλεμο στην Ελλάδα υπάρχουν ελάχιστες καταχωρήσεις για τέτοιου είδους ψυχολογικές επιχειρήσεις. Στην βασική βιβλιογραφία για το θέμα ανήκει το βιβλίο του Daniele Ganser „NATO’s Secret Armies – Operation Gladio and Terrorism in Western Europe“, το οποίο μπορείτε εδώ να κατεβάσετε σαν PDF στο http://sandiego.indymedia.org/media/2006/10/119640.pdf.
Το βιβλίο αυτό έχει μεταφραστεί και στα ελληνικά και διατίθεται με τον τίτλο „Οι μυστικοί στρατοί του ΝΑΤΟ – Η επιχείρηση GLADIO και η τρομοκρατία στη Δυτική Ευρώπη“ απο τον Antilogos Publishing. Οι επιχειρήσεις αυτές αναφέρονται στην βιβλιογραφία ως επιχειρήσεις κάτω από ψεύτικη σημαία (False flag): „False flag or black flag describes covert military or paramilitary operations designed to deceive in such a way that the operations appear as though they are being carried out by entities, groups or nations other than those who actually planned and executed them“. Δείτε και το βίντεο με ομιλία του Daniele Ganser στα γερμανικά „Verdeckte Kriegsführung – Ein Blick hinter die Kulissen der Machtpolitik (Dr. Daniele Ganser)“ https://www.youtube.com/watch?v=cF-PVmCv8eM
Στις επιχειρήσεις αυτές περιλαμβάνω εγώ και την μετακόμιση ολόκληρων χωριών από την Μακεδονία στην Αθήνα κατά τον εμφύλιο πόλεμο για να στερήσουν από τους αντάρτες του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ την δυνατότητα στρατολόγησης και ανεφοδιασμού, ιδίως όμως τις επιχειρήσεις που έγιναν με την ονομασία προβιά ή κόκκινη προβιά μετα την δεκαετία του 50 και στις οποίες συγκαταλέγω τις δραστηριότητες του Γρηγόρη Λαμπράκη και των Λαμπράκηδων του Μίκη Θεοδωράκη, τον Γκοτζαμάνη, την απόπειρα του Αλέκου Παναγούλη εναντίον του Παπαδόπουλου, τις δραστηριότητες του Μίκη Θεοδωράκη με τις συναυλίες του στο εξωτερικό κατα την Επταετία και πιο πρόσφατα την δολοφονία του ηρωοποιηθέντος Αλέξη Γρηγορόπουλου.
Όλες αυτές οι επιχειρήσεις είχαν έναν και μοναδικό σκοπό, να δημιουργήσουν σύγχυση, να διχάσουν τον κόσμο και τελικά να αποσταθεροποιήσουν την εκάστοτε κυβέρνηση, την οποιαδήποτε κυβέρνηση, δεξιά, αριστερή ή παρδαλή, ο τονισμός είναι στην σύγχυση και αναταραχή, στην φασαρία, όπου, ως γνωστόν, μόνο ο λύκος χαίρεται.
Οι αντάρτες των πόλεων
Οι επιχειρήσεις αυτές ανήκουν, όπως είπα παραπάνω, στην κατηγορία των PsyOps, που εφαρμόζονται συνεχώς με κάποιες τροποποιήσεις που βασίζονται στον συγκεκριμένο τόπο δράσεως και για να αποτρέψουν την δημιουργία μιας θεωρίας συστάσεώς τους, που θα γινόταν σαν το κουβάρι της Αριάδνης, με το οποίο θα μπορούσαμε να βρούμε μια άκρη στον λαβύρινθο των μεθόδων παραπληροφόρησης, φασαρίας, ανταρσίας και τελικής αποσταθεροποίησης ενός κράτους.
Μία απ’ αυτές είναι το αντάρτικο της πόλεως (Urban guerrilla warfare). Οι αντάρτες των πόλεων καταπολεμούν μια κυβέρνηση χρησιμοποιώντας ανορθόδοξα πολεμικά μέσα ή ενεργώντας σαν τρομοκράτες σε ένα αστικό περιβάλλον. Από την εποχή του ψυχρού πολέμου οι περισσότεροι αντάρτες των πόλεων βρισκόντουσαν στην αριστερή πτέρυγα του πολιτικού φάσματος, χρησιμοποιώντας τις στρατηγικές και τις μεθόδους των ανταρτών του βουνού.
Ο ανταρτοπόλεμος είναι ουσιαστικά ένας πολιτικός πόλεμος. Το πεδίο δράσεως του υπερβαίνει τα όρια του συμβατικού πολέμου γιατί σκοπός του είναι να διεισδύσει στην ίδια την πολιτική οντότητα, στο «πολιτικό ζώο» του Αριστοτέλη, ο „στρατιωτικός“ στόχος του είναι ο άνθρωπος. Και από την στιγμή που θα διεισδύσει στο μυαλό του, το «πολιτικό ζώο» έχει ηττηθεί χωρίς να πέσει ούτε μία σφαίρα. Μαζί του δε έχει αλωθεί μια ολόκληρη κοινωνία, γιατί ο ανταρτοπόλεμος αυτός γεννήθηκε και μεγάλωσε μέσα σ‘ ένα πολιτικό περιβάλλον και έχει σαν στόχο να κυριαρχήσει στον χώρο της πολιτικής νοοτροπίας που είναι σύμφυτη σε όλα τα ανθρώπινα όντα, μέσα στο συλλογικό „περιβάλλον“ των οποίων κινείται το αντάρτικο. Και η κυριαρχία του θα καθορίσει επακριβώς τη νίκη ή την αποτυχία του. Τέτοιες όμάδες αντάρτικου στην Ελλάδα ήταν/είναι οι εξής: Revolutionary Organization 17 November, Revolutionary Struggle, Revolutionary Nuclei, Sect of Revolutionaries και Conspiracy of Fire Nuclei. Οι τρομοκρατικές αυτές οργανώσεις δρούν υπόγεια, διασυνδέονται όμως με μυστικές υπηρεσίες και οργανώσεις του εξωτερικού και κάποια κόμματα του εσωτερικού (ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΣΥΡΙΖΑ κ.α.)
Η αντίληψη του αντάρτικου ως πολιτικού πολέμου μεταβάλλει τις Ψυχολογικές Επιχειρήσεις (PsyOps) σε καθοριστικό παράγοντα για το ζητούμενο αποτέλεσμα. Στόχος τους λοιπόν είναι τα μυαλά του κόσμου, το σύνολο του πληθυσμού, και μαζί του η αλλαγή νοοτροπίας, η εμφύτευση της ανομίας ως μέσου αλλαγής, ιδιαίτερα σε βασικές κοινωνικές μονάδες όπως η νεολαία, η προτροπή σε παράνομες και καταστροφικές πράξεις, το κοινωνικό και πολιτικό χάος (βλέπε και http://en.wikisource.org/wiki/Psychological_Operations_in_Guerrilla_Warfare).
Ειδικά για την Ελλάδα το κύριο χαρακτηριστικό του αντάρτικου πόλεων είναι, ότι προσπαθεί με μαχητικά μέσα υπόγεια ή παράνομα να προβάλλει αντίσταση εναντίον ορισμένων πολιτικών αποφάσεων ή εναντίον του πολιτικού συστήματος και της κυβέρνησης, για να περάσει τους δικούς του πολιτικούς στόχους, όταν αυτό δεν είναι δυνατό μέσω της νόμιμης αντιπολίτευσης (βλέπε και http://de.wikipedia.org/wiki/Stadtguerilla).
Η σχιζοφρένεια σαν PsyOp
Το μυαλό του ανθρώπου σας στόχος εχθρικών επεμβάσεων τύπου PsyOps βρίσκεται επίσης στις εργασίες του αμερικανικού Gregory Bateson „Οι στρατηγικές χειραγώγησης του Gregory Bateson“ (Die Manipulations-Strategien des Gregory Bateson). O Gregory Bateson, που από τους ευρωπαίους φουτουρολόγους θεωρείται σαν ένας μεγάλος γκουρού, ανέπτυξε στο Palo Alto κατ‘ εντολή της OSS (της μετέπειτα CIA) διάφορα μοντέλλα της θεωρίας της επικοινωνίας και της δυναμικής της ομάδας, τα οποία αργότερα μπήκαν στο καθημερινό λεξιλόγιο, όπως οι όροι „μετα-επικοινωνία“ και „double bind“, μια θεωρία σχετικά με τις συνθήκες γενέσεως σχιζοφρενικών ασθενειών, δηλαδή για το πως μπορεί κάποιος να πάθει μια ψύχωση, ώστε να μην μπορεί πλέον να διαχειρίζεται την καθημερινότητά του.
Γιατί μια έρευνα περι σχιζοφρένειας; Όπως είπαμε, ο Bateson που εργαζόταν για το OSS (πρόδρομο της CIA) είχε αναπτύξει την θεωρία του περι σχιζοφρένειας, πρώτα για να ανακατώσει τα μυαλά των αιχμαλώτων πολέμου οδηγώντας τους στην τρέλα και μετα να τα ξαναπλάσει κατά το δοκούν. Και αργότερα εφαρμόσθηκε η μέθοδός του και για ολόκληρους πληθυσμούς „εχθρικών χωρών“, ακόμη και στη δική μας χώρα. Έτσι και σήμερα οι γνώσεις που αποκτήθηκαν απο τα πρώτα πειράματα χρησιμοποιούνται από τους σημερινούς „στρατηγούς“ για την διατάραξη της ψυχικής ισορροπίας ενός λαού, που οδηγείται έτσι κατ‘ ευθείαν στην σχιζοφρένεια.
Μήπως λοιπόν θα έπρεπε να συνδέσουμε τέτοιες επεμβάσεις στην Ελλάδα με την κοινωνική αναστάτωση των τελευταίων ετών και τις αυτοκτονίες πολλών συμπατριωτών μας, που για κάποιους λόγους (ποιους άραγε;) κυκλοφόρησαν ανα τον κόσμο, για να μας δυσφημίσουν σαν τεμπέληδες, καλοπερασάκηδες, μπαταχτσήδες κ.λπ. κ.λπ., σαν τον παρία της Ευρώπης;
Τι συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα, τρελάθηκε ο κόσμος;
Όλες οι παραπάνω αναφορές έχουν έναν σκοπό, να μας δείξουν, ότι υπάρχουν συγκεκριμένοι λόγοι για το καζάνι που άναψε και βράζει (και πάλι) και αυτοί είναι η ειλημμένη απόφαση καθαίρεσης του Σαμαρά και αναβίβασης του Τσίπρα. Όμως ο κόσμος περι άλλα τυρβάζει, είναι ανάστατος, έχει ξεσηκωθεί και ζητάει αλλαγή, με το σκεπτικό, ε, ας δοκιμάσουμε και τον Τσίπρα και αν δεν κάνει τον ξαναβγάζουμε. Και αυτό ακούγεται ακόμη και από οπαδούς της Νέας Δημοκρατίας, π.χ. στην σελίδα www.antinews.gr που ζητάνε εδώ και μήνες αλλαγή και κάνουν καθημερινά κριτική στην κυβέρνηση.
Όταν έτσι έχουν τα πράγματα, τότε κάτι δεν πάει καλά μ’ αυτή την κοινωνία. Η πλύση εγκεφάλου των μελών της, που άρχισε, όπως είπαμε, ήδη από τον εμφύλιο πόλεμο, πήρε μια πιο συστηματική μορφή με το λεγόμενο Πολυτεχνείο και οριστικοποιήθηκε με το ΠΑΣΟΚ μετα το 1981 δεν ερευνήθηκε ποτέ. Ποτέ δεν έγινε μια έρευνα για το αν, ιδιαίτερα η ελληνική νεολαία, έχει προσβληθεί από μια „αριστερή τρέλα“, που την κάνει ευάλωτη σε θεωρίες και πράξεις αντάρτικου των πόλεων, σε καταλήψεις Πανεπιστημίων, σχολείων, δημοσίων κτιρίων, αυτοκινητοδρόμων κ.λπ. και από κεί πέρασε στους πολίτες με το δεν υπακούω, δεν πληρώνω, κάνω ότι θέλω, καταπατώ δημόσια γη και δεν δίνω φράγκο σε κανέναν και γενικά με την αποδόμηση της δημόσιας ζωής.
Αντιπροσωπευτική για τα παραπάνω είναι η οργάνωση που έχει στο λάβαρό της όλα αυτά και λεγεται ΑΝΤΑΡΣΥΑ, υπεύθυνη για πολλές „επαναστατικές“ δράσεις (τις Σκουριές φερ’ ειπείν) και αυτή που βρίσκεται κοντά στο ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα. Που ο ίδιος ξεκίνησε την καρριέρα του σαν καταληψίας του σχολείου του και του οποίου το κόμμα με τις λεγόμενες συνιστώσες του ασχολείται ιδιαίτερα με καταλήψεις κτιρίων (ΕΡΤ), προπηλακισμούς πολιτικών και κάθε είδους φασαρία, αρκεί αυτή να αναστατώνει την κοινωνική και πολιτική ζωή του τόπου.
Από την αβάντα που μου δίνει η απόσταση του Βερολίνου βλέπω λοιπόν τον Έλληνα να συμπεριφέρεται σαν κάποιον που τα έχει τελείως χαμένα, που δεν έχει που να πιαστεί και πνιγόμενος, όπως λέει και η παροιμία, πιάνεται ακόμη κι’ απ’ τη νεροφίδα. Δεν εξηγείται αλλιώς, το ότι τέσσερα μόλις χρόνια μετα τον ΓΑΠ και τα Μνημόνια που υπέγραψε, ετοιμάζεται να εκλέξει για Πρωθυπουργό τον Τσίπρα, μια καρικατούρα του ΓΑΠ, που θα μπορούσε κάλλιστα να ονομαστεί ΓΑΠ ο Β.
Επίλογος
Η παραπληροφόρηση, το αντάρτικο πόλεων και γενικά όλα τα εργαλεία που χρησιμοποιεί ο Ηγεμόνας για την διατάραξη της ψυχικής ισορροπίας ενός λαού, στην συγκεκριμένη περίπτωση του ελληνικού λαού, με σκοπό να διατηρεί την χώρα μας σε μια κατάσταση διαρκούς αποδιοργάνωσης και αποσταθεροποίησης, σκοπεύουν και πάλι στην αλλαγή καθεστώτος (regime change). Διαρκείς αλλαγές, ποτέ σταθεροποίηση, είναι η μέθοδος που εφαρμόζει ο Ηγεμόνας απο χρόνια τώρα, και με μεγά
λη μάλιστα επιτυχία Όμως μόνο χώρες που έχουν μια κάποια σταθερότητα, όπως η Γερμανία, πάνε μπροστα, άσχετα αν το σύστημά τους δεν είναι το επιθυμητό. Αυτό είναι όμως ένα άλλο θέμα.
Στο άρθρο μου ανέφερα μόνο κάποιες πτυχές του θέματος, που έχουν άμεση σχέση με την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στον τόπο μας: Τον αναβρασμό, την αγανάκτηση και την διάθεση τιμωρίας του πολίτη. Τιμωρίας ποιανού; Της κυβέρνησης ή του εαυτού του;
Η κατάσταση δείχνει εκλογές. Τις οποίες, φως φανάρι, θα κερδίσει ο Τσίπρας. Το τι μπορούμε να περιμένουμε από τον Τσίπρα, νομίζω ότι φάνηκε από τα παραπάνω. Γι’ αυτό, τελειώνοντας, θέλω να επισημάνω, ότι είναι απαραίτητο, οι Έλληνες πολίτες να απέχουν από κάθε καταστροφική αντιπολιτευτική δραστηριότητα και κάθε φασαρία. Και να συνειδητοποιήσουν, ότι στην χώρα μας επικρατεί πόλεμος που γίνεται τόσο με την βία (τρομοκρατία, τρομοκράτες) όσο και με τα ψυχολογικά μέσα που ανέφερα παραπάνω, και όπως φαίνεται, είναι πιο δραστικά απο τα συμβατικά όπλα.
Ο εμφύλιος λοιπόν δεν τελείωσε ακόμη. Και δεν θα τελειώσει, αν δεν καταλάβουμε πως ένας εμφύλιος δημιουργείται και πως συντηρείται. Και επίσης, ότι υπό συνθήκες πολέμου οποιαδήποτε αναστάτωση παίζει μόνο στα χέρια του εχθρού.
