Ο Πομάκος δημοσιογράφος Σεμπαϊδήν Καραχότζα μιλά για τους Πομάκους της Θράκης και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν
Μέχρι και πριν από μια δεκαετία περίπου ήταν απολύτως λογικό να υπάρχουν Έλληνες, κυρίως σε περιοχές μακριά από τη Θράκη που να μη γνωρίζουν το παραμικρό για την ύπαρξη των Ελλήνων Πομάκων. Άλλωστε την περίοδο εκείνη ακόμα και μέσα στην ίδια την κοινωνία των Πομάκων ήταν ελάχιστοι εκείνοι που τολμούσαν να ξεστομίσουν αυτή τη λέξη. Ωστόσο από τότε έχουν αλλάξει πολλά και είναι πλέον αδιανόητο μετά από τόσες συζητήσεις, παρεμβάσεις εκδηλώσεις που έχουν γίνει παντού ανά την Ελλάδα για τους Πομάκους της Θράκης να υπάρχει έστω και ένας που να μη γνωρίζει για την ύπαρξη τους.
Πολλές φορές όμως δεν αρκεί ένα πράγμα μόνο να το ξέρουμε αλλά πρέπει και να το λέμε και δυστυχώς για τους πολιτικούς της Θράκης η λέξη ΠΟΜΑΚΟΣ εξακολουθεί να είναι ταμπού. Με εξαίρεση τους πολιτικούς που ανήκουν στον λεγόμενο πατριωτικό χώρο, κανένας άλλος δεν τολμά να πει δημόσια τις λέξεις ΠΟΜΑΚΟΣ, ΠΟΜΑΚΟΧΩΡΙΑ κλπ. Όταν λέω πολιτικούς δεν αναφέρομαι μόνο στους Βουλευτές της περιοχής αφού όλα αυτά τα χρόνια δε θυμάμαι έστω κι έναν Νομάρχη, Περιφερειάρχη, Δήμαρχο, ακόμα και έναν απλό Δημοτικό ή Περιφερειακό Σύμβουλο που να τόλμησε να αναφερθεί δημόσια στους Πομάκους που ζουν στη Θράκη.
Γιατί άραγε; Τι είναι αυτό που φοβούνται; Ποιόν δε θέλουν να ενοχλήσουν; Γιατί πρέπει να θεωρείται εθνικιστής εκείνος που μιλάει για Πομάκους της Θράκης; Γιατί φτάσαμε στο σημείο να μετονομαστούν (άτυπα) τα ΠΟΜΑΚΟΧΩΡΙΑ σε ΟΡΕΙΝΟ ΟΓΚΟ; Σε ποιους και για ποιο λόγο δεν αρέσει αυτή η λέξη;
Κι όμως. Αυτά τα χωριά είναι ΠΟΜΑΚΟΧΩΡΙΑ κι εκεί πάνω ζουν ΠΟΜΑΚΟΙ, η μητρική τους γλώσσα είναι η πομακική, αυτή χρησιμοποιούν στην καθημερινότητα τους, στο σπίτι, στο χωράφι στο καφενείο είτε αυτό αρέσει σε κάποιους είτε όχι. Κι αν κάποιος ΚΑΡΕΚΛΟΚΕΝΤΑΥΡΟΣ αμφιβάλει γι’ αυτά που λέω δεν έχει παρά να κάνει μια βόλτα στα εν λόγω χωριά κι όλα αυτά που λέω θα τα δει στην πράξη. Δε λέω πως όλοι οι Πομακικής καταγωγής πολίτες της Θράκης αισθάνονται ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΜΑΚΟΙ. Το τι αισθάνεται ο καθένας για τον εαυτό του είναι καθαρά δική του υπόθεση και κανείς δεν έχει το δικαίωμα να του επιβάλει κάτι άλλο. Ο κάθε ένας μπορεί να θεωρεί τον εαυτό του Τούρκο, Κινέζο, Αλβανό ή ότι άλλο θέλει. Αυτό όμως δεν αλλάζει την πραγματικότητα η οποία μάλλον δεν αρέσει και πολύ στους Θρακιώτες πολιτικούς.
ΑΣ ΜΗΝ ΤΑ ΙΣΟΠΕΔΩΝΟΥΜΕ ΟΛΑ
Στην αρχή του κειμένου μου είπα πως σε σχέση με μια δεκαετία πριν τα πράγματα ως προς τους ΠΟΜΑΚΟΥΣ έχουν αλλάξει και φυσικά πρόκειται για μια μεγάλη αλήθεια όσο κι αν ορισμένοι δε θέλουν να την παραδεχτούν. Την εποχή εκείνη ήταν εξαιρετικά δύσκολο, ίσως και αδύνατο να βρεις έναν μουσουλμάνο της Θράκης που να αυτοπροσδιορίζεται ως Έλληνας Πομάκος αλλά αυτό δεν ισχύει και σήμερα. Ήδη είναι πολλοί εκείνοι που ακόμα και δημόσια λένε πως δεν είναι ΤΟΥΡΚΟΙ αλλά ΈΛΛΗΝΕΣ ΠΟΜΑΚΟΙ, όχι όσοι θα θέλαμε αλλά αυτό δε σημαίνει πως δεν έχουν γίνει βήματα προόδου στο συγκεκριμένο θέμα. Επίσης είναι πλέον υπερβολικά πολλοί οι Πομάκοι που εγκαταλείπουν τα μειονοτικά σχολεία και προτιμούν τα ελληνόφωνα δημόσια δημοτικά σχολεία της πόλης μιας και τέτοια σχολεία ακόμα δεν υπάρχουν στα Πομακοχώρια.
Όλα αυτά τα βήματα προόδου ασφαλώς δεν έγιναν από μόνα τους κι ούτε πρόκειται για κάποιο θαύμα. Χρειάστηκε επί χρόνια μια μικρή ομάδα Πομάκων να δώσει έναν δύσκολο και άνισο αγώνα αλλά εκ του αποτελέσματος φαίνεται πως άξιζε τον κόπο. Μιλάμε για μια ομάδα ανθρώπων χωρίς καμιά απολύτως στήριξη, με μοναδικό όπλο την αγάπη τους για την Ελλάδα και την υποχρέωση που νιώθουν απέναντι στους ΠΟΜΑΚΟΥΣ προγόνους τους. Ας μην προσπαθούν λοιπόν ορισμένοι να τα ισοπεδώσουν όλα λέγοντας πως στη Θράκη δεν υπάρχουν Πομάκοι ή ότι κανένας εξ αυτών δεν αυτοπροσδιορίζεται ως ΠΟΜΑΚΟΣ. Τους διαψεύδει η ίδια η πραγματικότητα.
