Ή στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε
29.03.2024
  • Allgemein
  • Diktatur/Δικτατορία
  • Brain Drain
  • Balkan/Βαλκάνια
  • Bücher/Βιβλια
  • Medien/Μαζικά Μέσα
  • Minderheiten, Migranten/Μειονότητες, Μετανάστες
  • Kriege, Flüchtlinge/Πόλεμοι, Φυγάδες
  • Sprache/Γλώσσα
  • Gesellschaft, Meinung/Κοινωνία, Γνώμη
  • Nationalismus/Εθνικισμοί
  • Thema/Θέμα
  • Termine/Εκδηλώσεις
  • Geopolitik/Γεωπολιτική
  • Politik/Πολιτική
  • Terrorismus/Τρομοκρατία
  • FalseFlagOps/Επιχ. με ψευδή σημαία
  • Hellas-EU/Ελλάδα-Ε.Ε.
  • Wirtschaft-Finanzen/Οικονομία-Οικονομικά
  • Religion/Θρησκεία
  • Geschichte/Ιστορία
  • Umwelt/Περιβάλλον
  • Korruption/Διαφθορά
  • Reisen/Ταξιδιωτικά
  • Musik/Μουσική
  • Kunst/Τέχνη, Λογοτεχνία
  • Küche/Κουζίνα
  • kachelmannwetter.com
    Εδω διαβαζετε τις καινουργιες  ελληνικες και γερμανικες εφημεριδες
    Hier lesen Sie  griechische  und deutsche Zeitungen 

    Είδα ένα όνειρο…

    Δρ. Εμμανουήλ Σαρίδης

    Μετανάστευση: Τι ονειρεύθηκε ο Διαγόρας, ποιά απόφαση πήρε και μια τοποθέτηση δική μου

     

    Pythagoras Pythagoridis
    pitago99@gmail.com

    Είδα οτι λόγω της οικονομικής κρίσης έφυγα απο την Ελλάδα και πήγα στην Γερμανία . Βρήκα δουλειά σε ένα εργοστασιάκι . Κάθε μέρα σπίτι – δουλειά , δουλειά- σπίτι . Μεροδούλι – μεροφάϊ . Αλλά ήμουν ξένοιαστος . Κολλούσα και ένσημα . Το βράδυ έβλεπα τηλεόραση . Την Κυριακή αγόραζα εφημερίδα.
    Στην χώρα μου εγκαταστάθηκαν κάτι μαυροφορεμένα ανθρωπάκια με μπούκλες τις φαβορίτες . Τους έβλεπα ( στην τηλεόραση ) που πανηγύριζαν . Νομίζω επειδή πήραν την χώρα απο τους ιδιοκτήτες της χωρίς πόλεμο και χωρίς να κοπιάσουν καθόλου.
    Εγώ όμως ήμουν ασφαλής . Είχα μισθό . Είχα ένσημα.
    Τα χρόνια πέρασαν και βγήκα στην σύνταξη . Τώρα πήγαινα κάθε μέρα στο καφενείο . Ήσυχη ζωή . Ασφάλεια . Πού και πού θυμόμουνα το ηλιόλουστο χωριό μου στην πατρίδα . Τις ελιές μας και τα αμπέλια . Την μυρωδιά του θυμαριού και της ρίγανης . Τώρα όλα αυτά τα είχαν πάρει τα μαυροφορεμένα ανθρωπάκια . Τα έχασα αυτά αλλά κέρδισα την σύνταξη . Μπορώ και αγοράζω 200 γραμμάρια μοσχαρίσια μπριζολίτσα κάθε Κυριακή . Ασφάλεια.
    Τί μπορούσα να κάνω για την χώρα μου ; Αφού δεν είχαν όρεξη να αγωνισθούν οι άλλοι ( οι άλλοι να αγωνισθούν – όχι εγώ ! ) . Καλά να πάθουν που την έχασαν.
    Κάποια στιγμή αρρώστησα . Με πήγαν στο νοσοκομείο . Άκουσα τις νοσοκόμες να ψυθιρίζουν οτι δεν αξίζει να ξοδεύεται το γερμανικό κράτος για να περιθάλπει συνταξιούχους μετανάστες . Θα μου κάναν μια ένεση για να με ξαποστείλουν . Την στιγμή που χώθηκε η βελόνα στο μπράτσο μου ξύπνησα απο τον πόνο.
    Ήμουν ιδρωμένος.
    Απ‘ έξω ερχόταν η μυρωδιά της ρίγανης . Άκουγα τα τζιτζίκια . Ήμουν ακόμη στην πατρίδα . Δεν είχα φύγει . Βγήκα έξω και φίλησα το χώμα που σκεπάζει τον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη , τον Επίκουρο , τον Σωκράτη , τον Μιλτιάδη , τον  Λεωνίδα , τον  Φίλιππο . Είναι ακόμη υγρό απο το λάδι και το κρασί απο τις αρχαίες σπονδές.
    Σηκώθηκα και φώναξα μέσα στην νύχτα : „ΟΧΙ ΡΕ Π@@@@@ΔΕΣ ! ΔΕΝ ΘΑ ΦΥΓΩ . ΔΕΝ ΘΑ ΣΑΣ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΩΣΩ ΑΜΑΧΗΤΙ . ΕΔΩ ΘΑ ΜΕΙΝΩ ΚΑΙ ΑΣ ΠΕΘΑΝΩ ΜΑΧΟΜΕΝΟΣ !“

    …………………………………………………………………..

     

    Αγαπητέ Πυθαγόρα,

    ζώντας πάνω απο πενήντα χρόνια στη Γερμανία θέλω να τοποθετηθώ στο „όνειρό“ σου ως εξής: Πρώτα, θλιβομαι αφάνταστα, όταν βλέπω νέα παιδιά με διπλώματα να έρχονται σωρηδόν στην χώρα της επαγγελίας, στη Γερμανία, νομίζοντας ότι εδώ ρέει στο δρόμο το μέλι και το γάλα. Η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική: Η Γερμανία με ένα σωρό κόλπα αποπλανά την νεολαίας μας, τα καλύτερα κεφάλια της οποίας ενσωματώνει στην κοινωνία της. Δεύτερον, τα εργοστάσια που ονειρεύθηκες δεν υπάρχουν πλέον, οι Γερμανοί τα έχουν μεταφέρει στην Ασία, όπου παράγουν φθηνα με μισθούς 50 ή 100 ευρώ το μήνα. Τα εναπομείναντα εδώ χρειάζονται μηχανολόγους ή ειδικούς της πληροφορικής που οι εδώ ερχόμενοι δικοί μας δεν έχουν σπουδάσει. Υπάρχει ζήτηση γιατρών, που θα δουλευουν σε τρείς βάρδιε και θα παίρνουν τον κατώτατο μισθο του κλάδου τους. Και όποιος θέλει να κάνει σπίτι και οικογένεια, να υπολογίσει με 800-1.000 ευρώ ενοίκιο το μήνα (80-100 τ.μ.), περίπου όσος και ο μισθός του. Όσο για τις γυναίκες που έρχονται, αυτές που χρειάζονται εδώ είναι για να ξεσκατώνουν τις γριές που είναι στοιβαγμένες στα γηροκομεία. Και σε ότι αφορά την ασφάλεια στην εργασία είναι κι‘ αυτή όνειρο, κανείς δεν είναι σίγουρος, ότι δεν θα απολυθεί αύριο.

    Υπερβάλλω; Όχι, όποιος μιλήσει με ανθρώπους που ξέρουν, θα ακούσει τα ίδια. Για το θέμα αυτό και τα δραματικά αποτελέσματα της πολιτικής που ασκούν οι Γερμανία και κανα δυό άλλες χώρες, το λεγόμενο brain drain, έχω γράψει εδώ αρκετά άρθρα, δες τα, δεν θα πείραζε.

    Και η Ελλάδα; Α, εκεί οι πολιτικοί αντι να προωθήσουν την οικονομία της ασχολούνται με την διανομή κάποιων χρημάτων που ΘΑ πάρουν σαν δάνεια απο το εξωτερικό. Δράμα. Και η νεολαία; Αντι να κάνει κάτι καλό για τον τόπο της, ασχολείται με επαναστάσεις και κάθε είδους ουτοπικές φαντασιώσεις. Πιο μεγάλο δράμα.

    Θα αλλάξει η κατάσταση; Το ελπίζω και το έυχομαι. Όμως με τα δηλητηριασμένα μυαλά των Ελλήνων, που ονειρεύονται σοσιαλισμούς και αθηναϊκές δημοκρατίες των πολιτών, το βλέπω λίγο δύσκολο. Η ελληνική κοινωνία χρειάζεται αποτοξίνωση. Ποιός όμως θα την επαναφέρει στην πραγματικότητα; Μήπως ο Μεσσίας που έρχεται ολοταχώς, ο Τσίπρας, και θα την δηλητηριάσει ακόμη περισσότερο;

    Καλή εβδομάδα

    Δρ. Εμμανουήλ Σαρίδης

    Einen Kommentar schreiben / Γράψτε ένα σχόλιο

    Kommentar

    kachelmannwetter.com