Τα διαβάζεις και διερωτάσαι, αν αυτοί οι άνθρωποι είναι στα καλά τους. Τοσες φούσκες, τόσες μπουρμπουλήθρες και τόση έλλειψη στοιχειώδους αντίληψης της πραγματικότητας ακούγεται και διαβάζεται σαν ευθυμογράφημα ή σαν αποκορύφωση της βλακείας. Και όμως είναι πραγματικότητα. Το δημοσιεύω για να περάσετε με τις ιδέες της κυρίας Κωνσταντοπούλου ένα εύθυμο ή σκεπτικό Σαββατοκύριακο. ES
Πρώτα μια αναδημοσίευση από το triklopodia.gr
„Ποιες άλλες αποδείξεις χρειαζόμαστε για να νιώσουμε ότι μόνο αγύρτες, τυχοδιώκτες πληρωμένους εξουσιαστές-δολοφόνους, πατριδοκάπηλους και αμαθείς σαλτιμπάγκους έχουμε, που τρέφονται τόσα χρόνια από εμάς, για να μας εμπαίζουν με παραμύθια και ανοησίες; Δεν έχουν συνείδηση, τσίπα, αξίες, αρχές, αξιοπρέπεια. Μόνο τσέπες και τομάρια διαθέτουν με μπόλικο τυχοδιωκτισμό και κενοδοξία. Γιατί να έχουν συνείδηση, να νιώθουν την ευθύνη και την αιδώ, αφού ποτέ δε λογοδότησαν, αφού ποτέ δε γνώρισαν τι σημαίνει αγώνας επιβίωσης, φτώχεια κι απελπισία. Ο ευτελισμός, η γελοιότητα κι η υποκρισία περίσσεψαν, κι ο βούρκος όπου χρόνια μας έχουν ρίξει βρωμάει και ζέχνει πια αποπνιχτικά“.
Σαν νάχει δίκαιο, τι λέτε; Και τώρα το άρθρο και η φωτογραφία της „Καθημερινής“ για την δήλωση της Ζωής Κωνσταντοπούλου για τις εορταστικές εκδηλώσεις του ΣΥΡΙΖΑ για τα δύο χρόνια κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ
«Λυπάμαι και θυμώνω, γιατί εξαπατήθηκα μαζί με όλους εσάς», τονίζει η επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας, Ζωή Κωνσταντοπούλου, σε δήλωσή της για τα δύο χρόνια διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.
Συγκεκριμένα, στην τοποθέτησή της, η κα Κωνσταντοπούλου αναφέρει:
«Πριν δύο χρόνια πήρα μια εντολή. Τη δική σας εντολή. Πριν δύο χρόνια ξημέρωσε για τους περισσότερους Έλληνες η Ελπίδα για Δημοκρατία, Ελευθερία, Δικαιοσύνη. Η ελπίδα για το τέλος του φόβου, της αδικίας, της διαφθοράς, της καταστολής. Χωρίς μνημόνια και επιβολή. Η Ελπίδα για Αξιοπρέπεια. Πριν 2 χρόνια ξημέρωσε για τους περισσότερους Ευρωπαίους η Ελπίδα της δικής μας Αντίστασης.
Πριν δύο χρόνια, ο αέρας γέμιζε τα πνευμόνια σου αισιοδοξία για το μέλλον που αγγίζαμε: δρόμοι ανοιχτοί, χωρίς κάγκελα και κλούβες. Πόρτες ανοιχτές στους πολίτες, στους νέους. Ορίζοντες ανοιχτοί και όλα ήταν δυνατά μέσα από τη δική μας πράξη και αντίσταση.
Λυπάμαι και θυμώνω, γιατί εξαπατήθηκα μαζί με όλους εσάς.
Αντιστάθηκα με όλες μου τις δυνάμεις χωρίς να παραιτηθώ ποτέ.
Συνεχίζω και θα συνεχίσω να αντιστέκομαι με όλες μου τις δυνάμεις από την πρώτη γραμμή, μαζί με όλους σας, για να γίνουν οι Ελπίδες μας πραγματικότητα. Για να αναπνεύσουμε επιτέλους ελεύθεροι.
Και να είναι στ’ αλήθεια».
