Αποτελεί κοινό τόπο το γεγονός ότι η Ελλάδα γηράσκει. Πέραν των άλλων τούτο σημαίνει ότι ολοένα λιγότεροι νέοι είναι διαθέσιμοι για την ανάπτυξη της χώρας αλλά επωμίζονται ολοένα μεγαλύτερα δημόσια βάρη για την συντήρηση των ολοένα περισσοτέρων ηλικιωμένων συνταξιούχων ενώ ολοένα περισσότεροι ηλικιωμένοι και λιγότεροι νέοι συνθέτουν την πελατεία των κομμάτων – άρα και την πολιτική τους. Ταυτόχρονα το περίπου 46,5% των ανέργων είναι έως 24 ετών και μυριάδες ικανοί νέοι με προσόντα εγκαταλείπουν κάθε χρόνο την χώρα.

Είναι προφανές ότι το Πολιτικό Σύστημα όφειλε να συζητήσει το δημογραφικό πρόβλημα και να συγκλίνει στην κοινή διαχείρισή του. Τούτο, όμως, προϋποθέτει σοβαρότητα, ικανότητα και αίσθημα ευθύνης – αρετές εν πλήρει ανεπαρκεία στον δημόσιο βίο που βυθίζεται στην χυδαιότητα, στην δημαγωγία και στην σχιζοφρένεια. Ο θίασος των ποικιλιών κινείται σε άλλον πλανήτη και αδιαφορεί ότι χρόνο με τον χρόνο όλοι οι δημογραφικοί δείκτες επιδεινώνονται δραματικά. Αρκεί η παράσταση!

Πρόσφατο άρθρο με θέμα το ισοζύγιο συντάξεων και ηγεσιών επεσήμανε το διευρυνόμενο χάσμα των ελληνικών γενεών. Το Εργαστήριο Δημογραφικών και Κοινωνικών Αναλύσεων του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας έθεσε τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων. Τα στοιχεία του είναι ωμά:[1]

* Πρώτη φορά το 2011-2015 οι θάνατοι υπερβαίνουν τις γεννήσεις. Το 2015 σημειώθηκαν 121.212 θάνατοι και είναι οι περισσότεροι της νεότερης Ελλάδας σε ειρηνική περίοδο. Ξεπέρασαν κατά 29.365 τις γεννήσεις – όχι μόνον γηγενών Ελλήνων – που μειώθηκαν στις 91.847 ενώ το 2009 ήσαν 117.933. Το 1950, σε πληθυσμό μικρότερο κατά 25%, οι γεννήσεις είχαν ξεπεράσει τις 150.000. Πριν την κρίση, η Ελλάδα, με εξαίρεση τη Γερμανία, παρουσίαζε στις 27 χώρες της Ε.Ε. τον υψηλότερο δείκτη ηλικιωμένων και μάλιστα ραγδαία αυξανόμενο: 12,7% το 1981, 14,8% το 1993, 17,4% το 2000, 18,5% το 2008, σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ.

* Την προηγούμενη δεκαετία ο πληθυσμός στον Νομό Ανατολικής Αττικής αυξήθηκε κατά 37% και στον Νομό Δυτικής Αττικής κατά 20,7% αλλά στα σύνορα της Ηπείρου, της Μακεδονίας και της Θράκης μειώθηκε επικίνδυνα: Πωγώνι -20,9%, Καλπάκι -19,2%, Δελβινάκι -10,5%, Κόνιτσα -5,4%, Νεστόριο -8,32%, Κορέστεια -6,7%, Κάτω Κλεινές -9,9%, Πετρίτσι -10%, Προμαχώνας -6,7%, Τρίγωνο -23,6%, Εχίνος -15,2%, Βύσσα -9,1%, Σουφλί -7,9%, Τυχερό -4,3% και Διδυμότειχο -3,7%. Την αποσύνθεση και ερήμωση της ελληνικής υπαίθρου ολοκληρώνει ο ανελλήνιστος «Καλλικράτης» των φραγκεμένων ιδεοληπτικών «εκσυγχρονιστών»

* Προκειμένου να συντηρηθεί ένας πληθυσμός στα ίδια επίπεδα, χρειάζονται 2,1 γεννήσεις ανά γυναίκα, αλλά το 2015 στην Ελλάδα ήταν 1,3. Οι γεννήσεις μειώνονται κάθε χρόνο: 117.994 το 2009, 114.766 το 2010, 106.428 το 2011, 100.371 το 2012, 94.134 το 2013, 92.148 το 2014 και μόνον 91.847 το 2015. Είναι λιγότερες από τους θανάτους κατά 4.689 το 2011, 16.297 το 2012, 17.660 το 2013, 21.592 το 2014 και 29.365 το 2015. ΄Ετσι τώρα σε κάθε 100 παιδιά μέχρι 14 ετών ζουν 147 ηλικιωμένοι άνω των 65 ετών.

* Το 2011-2014 ο πληθυσμός της χώρας μειώθηκε από τα 11,1 εκατομμύρια σε 10,85 και μετά ένα χρόνο το 2015 κατά 74.270. Εντωμεταξύ είχαν εγκατασταθεί περί το 1,5 εκατομμύριο ξένοι πρόσφυγες και μετανάστες. Μυριάδες ξένοι έφυγαν όταν ξέσπασε η κρίση αλλά, μετά, ήλθαν άλλες μυριάδες. Όταν δέναμε τα σκυλιά με τα – δανεικά – λουκάνικα, βρίζαμε τους ξένους μετανάστες αλλά και μας βόλευαν να μας κάνουν όλες τις βαριές δουλειές. Σύμφωνα τα επίσημα στοιχεία, το 2005 ζούσαν στη χώρα 1.000.000 Αλβανοί, 438.036 Βούλγαροι, 35.104 Γεωργιανοί, 22.875 Ρουμάνοι, 21.994 Ρώσοι, 17.535 Πολωνοί, 12.831 Πακιστανοί και 200.200 Λοιποί οι οποίοι το 2010 ανέρχονταν συνολικά σε 1.260.000. Το 86,5% των μεταναστών ζουν στα αστικά κέντρα. Στο Λεκανοπέδιο Αττικής ήσαν 650.000 – πολλοί Μουσουλμάνοι.

Το 2007 παρήγαγαν το 2,6% του ΑΕΠ και αποτελούσαν το 10,4% των μισθωτών της χώρας. Στο ΙΚΑ ήσαν ασφαλισμένοι 350.000 (10% του συνόλου των ασφαλισμένων) και κατέθεταν ετησίως εισφορές 887 εκατομμυρίων ευρώ. Στον ΟΓΑ ήσαν ασφαλισμένοι 44.689. Το έτος 2005 η ετησία συνολική δαπάνη τους υπερέβαινε τα δύο εκατομμύρια ευρώ. Η μέση μηνιαία καταναλωτική δαπάνη τους κατά νοικοκυριό ήταν 1.516 ευρώ έναντι 1.806 ευρώ των Ελλήνων. Διέθεταν 500.000 τραπεζικούς λογαριασμούς με συνολικές καταθέσεις 600 εκατομμυρίων ευρώ και μέση ετησία κατάθεση 12.000 ευρώ έναντι 8.000 ευρώ των Ελλήνων. 13.725 ήσαν ασφαλισμένοι ελεύθεροι επαγγελματίες και 100.000 ήσαν ιδιοκτήτες κατοικίας. Τα ετήσια εμβάσματα των Αλβανών στην Πατρίδα τους ανήλθαν σε 500 εκατομμύρια ευρώ ίσα με το 9% του ΑΕΠ της Αλβανίας. Και 20.000, περίπου, Αλβανοί είχαν επιχειρήσεις. Κάποιος όφειλε να τα θυμίσει αυτά στον Αλβανό Πρωθυπουργό Έντι Ράμα που μας ζητάει τώρα και τα ρέστα από πάνω, ενώ ευθύνεται προσωπικά ότι η χώρα του έγινε μια απέραντη φυτεία χασίς που, μέσω Ελλάδος, χασισώνει όλη την Ευρώπη!

Με τέτοια θα ασχολείται, όμως, το Πολιτικό Σύστημα; Δεν είναι στο μπόϊ του!

Ν.Ι.Μέρτζος

Υ.Γ. Την επομένη Τετάρτη: Η σχέση Αλβανών – Ελλήνων

[1] «Η Καθημερινή» 7-8 Ιανουαρίου 2017, Γιάννης Ελαφρός