Ασορτί με την νέα καμπάνια στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, η οποία σωστότερα θα έπρεπε να έχει τον τίτλο #saveISIS,  ένα άρθρο, που περιγράφει το πως ξέσπασε αυτό, που σήμερα είναι γνωστό ως ο πόλεμος στη Συρία

Το πρωτότυπο στα ανγκλικά:
The day before Deraa: How the war broke out in Syria
στα γερμανικά
Der Tag vor Deraa: wie der Krieg in Syrien ausbrach
Μετάφραση απο τα γερμανικά: Δρ. Εμμανουήλ Σαρίδης

Η ημέρα πριν από την 11η Σεπτεμβρίου 2001 ήταν μια κανονική ημέρα στην πόλη της Νέας Υόρκης. Η 10η Σεπτεμβρίου 2001 δεν γνώριζε τίποτα για τα συγκλονιστικά γεγονότα που θα συνέβαιναν την επόμενη μέρα.

Θα μπορούσε να σκεφθεί κανείς, ότι η μέρα, πριν τον Μάρτιο του 2011 ξεσπάσει η βία στην Ντέραα της Συρίας, ήταν επίσης μια αμέριμνη μέρα, χωρίς να φανταζεται τίποτα για την επανάσταση που θα λάμβανε χώραν την επόμενη μέρα.

Αλλά δεν ήταν έτσι. Η Ντέραα ήταν γεμάτη δραστηριότητες και ξένους επισκέπτες, πολύ πριν από την έναρξη της σκηνοθετημένης εξέγερσης.

Το τζαμί Ομαρί ήταν ο χώρος προετοιμασίας πίσω απο τα παρασκήνια, τις αλλαγές κοστουμιών και τις δοκιμές. Οι Λίβυοι τρομοκράτες, ακόμη φρέσκοι από τα πεδία μαχών της επίθεσης των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ για την αλλαγή καθεστώτος στη Λιβύη, ήταν ήδη εκεί πολύ πριν ξεσπάσει η βία της εξέγερσης τον Μάρτιο του 2011 στην Ντέραα. Κληρικός στο τζαμί Ομαρί ήταν ο σεΐχης Αχμάντ αλ Σαγιασνέ. Ο χότζας ήταν ένας ηλικιωμένος άνδρας με σοβαρά προβλήματα όρασης, που τον ανάγκαζαν να φορά ειδικά μαύρα γυαλιά, τα οποία περιόριζαν σοβαρά την όρασή του. Δεν είχε μόνο ένα πρόβλημα όρασης, αλλά και ευαισθησία στο φως, που τον υποχρέωνε να παραμένει όσο ήταν δυνατόν στο τζαμί και να είναι έτσι απομονωμένος. Συνήθιζε να κρίνει τους ανθρώπους με τους οποίους συνομιλούσε από την προφορά τους. Η διάλεκτος της Ντέραα είναι ευκρινής. Όλοι οι άνδρες που επισκέπτονταν το τζαμί Ομαρί ήταν ντόπιοι και είχαν την συνηθισμένη προφορά της Ντέρα. Οι επισκέπτες από τη Λιβύη όμως δεν του παρουσιάσθηκαν, διότι αυτό θα αποκάλυπτε το καμουφλάρισμά τους. Αντ’αυτού δούλευαν με ντόπιους, με κάποιους απο από τους σημαντικότερους παίκτες της πόλης, που προσεταιρίσθηκαν και έκαναν  εμπίστους τους. Η συμμετοχή των τοπικών υποστηρικτών της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, οι οποίοι θα έπρεπε να βοηθήσουν τους ξένους Λίβυους μισθοφόρους/τρομοκράτες, ήταν ένα αποφασιστικής σημασίας μέρος του σχεδίου της CIA, το οποίο ήταν καλά προμελετημένο και κατευθύνετο από την Ιορδανία.

Το ότι είχαν κερδίσει την υποστήριξη και τη συνεργασία των τοπικών οπαδών του Σαλαφισμού, επέτρεπε στους Λιβύους να κινούνται στην Ντέρα, χωρίς να κινούν υποψίες. Οι ντόπιοι ήταν το „μέτωπο“ της αποστολής.

Οι πράκτορες της CIA που διηύθηναν την επιχείρηση στην Ντέρα από τα γραφεία τους στην Ιορδανία, είχαν ήδη παραγγείλει τα όπλα και τα χρήματα που απαιτούνταν για να ανάψουν οι φλόγες της επανάστασης στη Συρία. Με αρκετά χρήματα και όπλα μπορεί κανείς να ξεκινήσει μια επανάσταση παντού στον κόσμο.

Η εξέγερση στην Ντέραα τον Μάρτιο του 2011 δεν πυροδοτήθηκε  από γκράφιτι, ζωγραφισμένα από κάποιους νεολαίους, ούτε και υπήρξαν αγανακτισμένοι γονείς που απαίτησαν την απελευθέρωση των παιδιών τους. Αυτό ήταν μέρος του χολυγουντιανού  μοιάζει σεναρίου, το οποίο είχαν γράψει ταλαντούχοι πράκτορες της CIA που είχαν μια αποστολή: να καταστρέψουν τη Συρία με σκοπό την αλλαγή καθεστώτος. Η Ντέραα ήταν μόνο η πρώτη σκηνή της πρώτης πράξης.

Το γεγονός, ότι οι περίφημοι νεολαίοι καλλιτέχνες των γκράφιτι και οι γονείς τους δεν βρέθηκαν ποτέ, κανείς δεν είδε το όνομά τους πουθενά και ποτέ δεν φωτογραφήθηκαν, είναι η πρώτη ένδειξη, ότι η ταυτότητά τους πρέπει να παραμείνει στο σκοτάδι.

Κάθε εξέγερση χρειάζεται υποστήριξη από τη βάση. Συνήθως προκύπτει μια κατάσταση, όπου διαδηλωτές κατεβαίνουν στους δρόμους. Παρεμβαίνουν οι δυνάμεις ασφαλείας για να αποκαταστήσουν την τάξη και την κυκλοφορία στους δρόμους και αν υπάρξει κάποια „βαρβαρότητα“ οι „ειρηνικοί διαδηλωτές“ θα αντιδράσουν με αγανάκτηση και θα αισθανθούν παρεξηγημένοι, και ο αριθμός των διαδηλωτών στους δρόμους θα αυξηθεί. Στο σημείο αυτό, οι διαμαρτυρίες μπορεί να πάρουν δύο κατευθύνσεις: οι διαδηλωτές να υποχωρήσουν και να πάνε στα σπίτια τους ή να αντιδράσουν βίαια εναντίον των οργώνων ασφαλείας, τα οποία θα ανταποκριθεί πάλι με βία και αυτό είναι που δημιουργεί τις προϋποθέσεις για να ξεσπάσουν μεγάλες ταραχές.

Η σκηνοθετημένη εξέγερση στην Ντέραα περιελάμβανε και κάποιους κατοίκους στο δρόμο, που δεν γνώριζαν, ότι συμμετέχουν σε μια χολυγουντιανή παραγωγή της CIA. Υπήρχαν και τζάμπα έξτρα σκηνές που θα έπρεπε να γυριστούν. Αυτά τα έξτρα προέρχονταν από τα  παράπονα κάποιων κατοίκων, που χρονολογούνταν από μια ή περισσότερες γενιές πριν και είχαν, ίσως, τις ρίζες τους στον Ουαχαμπιτισμό, την πολιτική ιδεολογία που εξάγει το Βασίλειο της Σαουδικής Αραβίας, η βασιλική οικογένεια και οι πληρωμένοι υπάλληλοι τους σε όλο τον κόσμο.

Οι Λίβυοι είχαν στοιβάξει τα όπλα στο τζαμί Ομαρί πολύ πριν διαδωθούν οποιεσδήποτε φήμες, ότι κάποιοι νεολαίοι είχαν συλληφθεί για γκράφιτι. Ο κληρικός, γέρος και με προβλήματα όρασης, δεν γνώριζε την κατάσταση στο εσωτερικό του τζαμιού του ή των ξένων εισβολέων ανάμεσά τους.

Τα όπλα είχαν έρθει στην Ντέραα από το γραφείο της CIA στην Ιορδανία. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ έχει στενούς δεσμούς με το βασιλιά της Ιορδανίας. Η Ιορδανία κατοικείται κατά 98% απο Παλαιστίνιους, έχει όμως εδώ και καιρό συνάψει μια συνθήκη ειρήνης με το Ισραήλ, αν και 5 εκατομμύρια συγγενών των ιορδανών πολιτών ζουν στην γειτονική κατεχόμενη Παλαιστίνη και στερούνται οποιασδήποτε μορφής ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ο βασιλιάς της Ιορδανίας κινείται κάθε μέρα πάνω σ‘ ένα τεντωμένο σχοινί μεταξύ των πολιτών του, της ειρήνης και ασφάλειας της χώρας του και των αμερικανικών συμφερόντων και σχεδίων στη Μέση Ανατολή. Ο βασιλιάς Αμπντάλα δεν είναι μόνο ένας ακροβάτης, αλλά και ένας ζογκλέρ, και η πίεση που δέχεται αυτός και η βασίλισσα Ράνια, που είναι Παλαιστίνια, πρέπει να είναι τεράστια. Αυτά τα γεγονότα πρέπει να τα δούμε μπροστά στην σκηνή του θεάτρου αλλά και την Αραβική Δημοκρατία της Συρίας, η εσωτερική και εξωτερική πολιτική της οποίας θεωρούσε τα τελευταία 40 χρόνια τα ανθρώπινα δικαιώματα των Παλαιστινίων και την ελευθερία και δικαιοσύνη για την Παλαιστίνη ως ένα από τα πιο σημαντικά πολιτικά ερωτήματα.

Η επίθεση των ΗΠΑ εναντίον της Συρίας με σκοπό την αλλαγή καθεστώτος, δεν αφορούσε μόνο τους αγωγούς φυσικού αερίου, τις πετρελαιοπηγές, την στρατηγική της θέση και το χρυσό, αλλά και την καταστροφή ενός κράτους, που υποστήριζε τα δικαιώματα των Παλαιστινίων. Το να ξεφορτωθούν τον Πρόεδρο Μπασάρ αλ Άσαντ σήμαινε για τις ΗΠΑ το να ξεφορτωθούν έναν από τους λίγους Άραβες ηγέτες που είχαν μια αξιόπιστη φωνή για τα παλαιστινιακά δικαιώματα.

Η τοποθεσία της Ντέραα ακριβώς στα σύνορα με την Ιορδανία είναι ο μόνος λόγος για τον οποίο επιλέχθηκε για τα γυρίσματα της τελετής έναρξης της συριακής εξέγερσης. Αν ρωτήσετε κάποιον Σύριο, αν ήταν ποτέ στην Ντέραα ή σκοπεύει να πάει κάποτε εκεί, θα σας πει „όχι“. Είναι ένα μάλλον απίθανο μέρος για να ξεκινήσει μια εθνική επανάσταση. Η Ντέραα έχει λόγω των αρχαιολογικών μνημείων μια ιστορική σημασία, αλλά αυτό δεν ενδιαφέρει όσους δεν είναι καθηγητές ιστορίας ή αρχαιολόγοι. Η πρόσβαση σε όπλα από την Ιορδανία έκανε την Ντέραα ένα ιδανικό μέρος για τη διοργάνωση της εξέγερσης, που στη συνέχεια έγινε διεθνής πόλεμος. Όποιος έχει μια κοινή λογική, θα υπέθετε, ότι μια εξέγερση ή μια επανάσταση στη Συρία θα ξεκινούσε απο την Δαμασκό ή το Χαλέπι, τις δύο μεγαλύτερες πόλεις. Ο πληθυσμός του Χαλεπίου όμως ακόμα και μετά από διόμιση χρόνια βίας στη χώρα, δεν συμμετείχε στην εξέγερση και δεν ζήτησε μια αλλαγή καθεστώτος. Το Χαλέπι, η μεγάλη βιομηχανική καρδιά της Συρίας, δεν ήθελε να ξέρει τίποτα για την αποστολή της CIA και θεωρούσε, ότι θα ήταν πιο ασφαλές, αν έμενε μακριά από κάθε συμμετοχή και ότι η βία τελικά θα εξέλειπε, θα είχε έναν φυσικό θάνατο λόγω της μη συμμετοχής των κατοίκων του. Όμως τα πράγματα για το Χαλέπι ήρθαν αλλιώς. Αντί η βία να εκλείψει, ο υποστηριζόμενος από τις ΗΠΑ Ελεύθερος Συριακός Στρατός, που προέρχονταν κυρίως από το Ιντλίμπ και τηην γύρω περιοχή του, κάλεσε τους ξένους εταίρους του και αυτοί κατευθύνθηκαν προς το Χαλέπι, προερχόμενοι από την Τουρκία, όπου έφταναν αεροπορικώς από το Αφγανιστάν, την Ευρώπη, την Αυστραλία και τη Βόρεια Αφρική στην Κωνσταντινούπολη και στη συνέχεια μεταφέρονταν με λεωφορεία που μίσθωνε η τουρκική κυβέρνηση στα σύνορα Τουρκίας-Χαλεπίου. Τα εισιτήρια αεροπλάνων και λεωφορείων, τον μισθό, τα  τρόφιμα και την ιατρική περίθαλψη είχε αναλάβει στην Τουρκία ένας εκπρόσωπος της Σαουδικής Αραβίας. Τα όπλα παραδίδονταν απο τις αποθήκες των ΗΠΑ στο λιμάνι της Βεγγάζης, στη Λιβύη. Η αποστολή των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ για αλλαγή καθεστώτος στη Λιβύη είχε τελειώσει με επιτυχία και οι ΗΠΑ είχαν στην κατοχή τους όλα τα όπλα και αποθέματα που προηγουμένως ανήκαν στην κυβέρνηση της Λιβύης, συμπεριλαμβανομένων  τόνων χρυσού, τα οποία η κυβέρνηση των ΗΠΑ είχε αφαιρέσει από την Κεντρική Τράπεζα της Λιβύης.

Είσοδος στο Λιβυκό θέατρο από δεξιά. Στον Μεχντί αλ Χαράτι, έναν Λίβυο με ιρλανδικό διαβατήριο, είχε ανατεθεί η ευθύνη για μια ταξιαρχία τρομοκρατών, οι οποίοι με χρήματα και υπό την καθοδήγηση της CIA εργάζονταν στην Λιβύη. Μόλις οι μάχες εκεί υποχώρησαν, μετατέθηκε στην βόρεια Συρία, στην περιοχή του Ιντλίμπ, επιχειρησιακή βάση των του υποστηριζόμενου απο τις ΗΠΑ Ελεύθερου Συριακού Στρατού, για τον οποίο ο γερουσιαστή Τζον Μακέιν έκανε λόμπι στο Κογκρέσο των ΗΠΑ και τον οποίο επισκέφθηκε προσωπικά στην Συρία, εισερχόμενος παράνομα και χωρίς διαβατήριο ή συνοριακό έλεγχο. Στην Αριζόνα ο γερουσιαστής Μακέιν είναι υπέρ της απέλασης όσων εισέρχονται παράνομα στις ΗΠΑ, ο ίδιος όμως παραβίασε το διεθνές δίκαιο εισερχόμενος παράνομα και χωρίς χαρτιά στη Συρία. Συνοδεύονταν όμως από έμπιστους φίλους και συμμάχους, τον Ελεύθερο Συριακό Στρατό, τους ίδιους τους άνδρες, που αποκεφάλιζαν χριστιανούς και μουσουλμάνους, βίαζαν γυναίκες και παιδιά και των δύο φύλων βίασαν, πουλούσαν τα κορίτσια σαν σκλάβες του σεξ στην Τουρκία και έτρωγαν το ωμό συκώτι ενός ανθρώπου, που τράβηξαν ταινία και ανέβασαν περήφανα στο Διαδίκτυο.

Πρωτύτερα η Συρία δεν είχε τρομοκράτες της Αλ Κάιντα και τον πόλεμο στο γειτονικό Ιράκ τον είχε ξεπεράσει χωρίς ζημιά, εκτός από τα δύο εκατομμύρια Ιρακινών φυγάδων που εισήλθαν στην χώρα. Λίγο πριν την σκηνοθεσία της εξέγερσης στην Ντέρα, ο Μπραντ Πιτ και η Αντζελίνα Τζολί είχαν επισκευθεί την Δαμασκό, όπου περιηγήθηκαν από τον Πρόεδρο Ασαντ και τη σύζυγό του. Ο Πιτ και η Τζολί είχαν έρθει στη Δαμασκό για να επισκεφθούν και να υποστηρίξουν τους ιρακινούς φυγάδες. Ο Μπραντ Πιτ ήταν γοητευμένος από την ξενάγηση που τους έκανε προσωπικά ο Πρόεδρος της Συρίας, χωρίς σωματοφύλακες ή μέτρα ασφαλείας. Ο Πιτ και η Τζολί ήταν συνηθισμένοι στις   ομάδες ασφαλείας στις ΗΠΑ. Ο Πρόεδρος Άσαντ είπε, ότι ο ίδιος και η σύζυγός του αισθάνονται άνετα στη Δαμασκό, επειδή ήξεραν, ότι ήταν ένα ασφαλές μέρος. Πράγματι, ο Σύλλογος των γαλλικών ταξιδιωτικών γραφείων είχε ανακοινώσει, ότι η Συρία είναι ο ασφαλέστερος τουριστικός προορισμός σε ολόκληρη τη Μεσόγειο, πράγμα που σημαίνει πιο ασφαλέστερος από την ίδια τη Γαλλία.

Η στρατηγική των ΗΠΑ, ωστόσο, ήταν να δημιουργήσουν μια „Νέα Μέση Ανατολή“, που θα τερμάτιζε την ασφάλεια στη Συρία, γνωστή από το τορνάντο που ακολούθησε, επίσης γνωστό και ως ‘Wind of Change’, „Άνεμος της Αλλαγής“.

Η Τυνησία, η Λιβύη, η Αίγυπτος και η Συρία ήταν τα σκαλοπάτια που οδηγούσαν στον κήπο της „Αραβικής Άνοιξης“. Το σενάριο της συριακής επιχείρησης δεν ακολούθησε όμως το ίδιο σενάριο. Ξεπέρασε το πρόγραμμα και τον προϋπολογισμό. Οι τίτλοι τέλους ακόμη δεν εμφανίσθηκαν και η αυλαία της σκηνής δεν έπεσε ακόμη.

Δεν πρέπει να υποτιμήσουμε τον ρόλο που έπαιξαν και παίζουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης στην καταστροφή της Συρίας. Ο Ρούλα Αμίν του Al Jazeera, για παράδειγμα, ήταν στην Ντέραα και πήρε στο τζαμί Ομαρί μια προσωπική συνέντευξη από τον Σαγιασνέ. Το Al Jazeera ανήκει στην κυβέρνηση και λειτουργεί υπό την διεύθυνση του Πρίγκιπα του Κατάρ. Ο πρίγκιπας του Κατάρ ήταν ένας από τους κύριους χρηματοδότες των τρομοκρατών που επετέθηκαν στη Συρία. Οι ΗΠΑ έστελναν όπλα και προμήθειες καθώς και στρατιωτικήςσημασίας  δορυφορικές εικόνες, τα χρήματα όμως για το προσωπικό, για τις δωροδοκίες στην Τουρκία και όλα τα άλλα έξοδα που χρειάζονται μετρητά στο χέρι, έρχονταν από τον πρίγκιπα του Κατάρ και τον βασιλιά της Σαουδικής Αραβίας, που έπαιζαν το ρόλο τους ως οι στενότεροι σύμμαχοι των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή. Αυτό ήταν μια ομάδα παραγωγής, αποτελούμενη από τις ΗΠΑ, την Ευρωπαϊκή Ένωση, το ΝΑΤΟ, την Τουρκία, την Ιορδανία, το Ισραήλ και τις αραβικές μοναρχίες του Περσικού Κόλπου, προ πάντων την Σαουδική Αραβία και το Κατάρ. Η CIA δεν έχει κανένα πρόβλημα με μυστικές επιχειρήσεις σε ξένες χώρες ή με ισχυρές αντεπιθέσεις, τα χρήματα όμως πρέπει να προέρχονται από άλλη χώρα, επειδή τους αμερικανούς ψηφοφόρους δεν ενδιαφέρει, αν σκοτώνονται άνθρωποι στη Συρία, δεν θα συμφωνούσαν όμως αν γι‘ αυτό έπρεπε να πληρώσουν οι ίδιοι. Εφ ‚όσον για το σχέδιο πληρώνανε οι Άραβες, δεν τους ένοιαζε ακόμη και αν η Συρία εξαφανίζονταν απο τον χάρτη.

Ο Ρούλα Αμίν και άλλοι από το προσωπικό του Al Jazeera, το αμερικανικό CNN, το BBC και το Γαλλικό κανάλι France24 άρχισαν σκόπιμα μια πολιτική προπαγανδιστική εκστρατεία  εναντίον της συριακής κυβέρνησης και του συριακού λαού, που υποφέρε από τον θάνατο και την καταστροφή που προκαλούσαν οι τρομοκράτες, οι οποίοι υποτίθεται ότι συμμετείχαν σε μια ντόπια εξέγερση. Σε μερικές ημέρες τα σενάρια ήταν τόσο όμοια, ώστε να νομίζει κανείς ότι ήταν γραμμένα στο ίδιο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου στη Βηρυτό. Γνωστοί δημοσιογράφοι του διαδικτύου όπως ο Robert Fisk ανέβηκε στη σκηνή, από το παρατηρητήριό του στη Βηρυτό και ο Joshua Landis από την ταράτσα του στην Οκλαχόμα. Οι δύο αυτοί άνδρες, που ήταν τόσο μακριά από τα πραγματικά γεγονότα, ισχυρίσθηκαν, ότι γνρίζων όλα, όσα συμβαίνουν στη Συρία. Βρετανοί και Αμερικανοί αναγνώστες πείσθηκαν από τις σκόπιμα μονομερείς δηλώσεις τους, ενώ οι πραγματικοί Σύριοι που ζούσαν στη Συρία και γνώριζαν ανγκλικά έμειναν εμβρόντητοι. Οι Σύριοι αναρωτιώντουσαν, πώς είναι δυνατόν οι άνθρωποι από τη Δύση να πέρνουν μέρος με τους τρομοκράτες που ήταν ξένοι, ασπάζονταν το ριζοσπαστικό Ισλάμ και επιτίθεντο σε κάθε  άοπλο πολίτη που προσπαθούσε να υπερασπιστεί το σπίτι και την οικογένειά του. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης παρουσίαζαν τους τρομοκράτες ως μαχητές της ελευθερίας, ενώ αυτοί βίαζαν, λεηλατούσαν, ακρωτηρίαζαν και σκότωναν άοπλους πολίτες, που δεν είχαν διαβάσει το σενάριο πριν αρχίσουν οι πυροβολιστή στη Ντέραα. Υπήρξε το trailer ενός φιλμ και ένα φθηνό βίντεο για τα κινητά, που έκαναν τον γύρο του κόσμου και πουλούσαν στους θεατές την ιδέα, ότι η Συρία βρίσκεται στην αρχή ενός δραματικού αγώνα για την ελευθερία, τη δικαιοσύνη και τον αμερικανικό τρόπο ζωής. Και από την αρχή ακόμη το Al Jazeera και όλα τα άλλα μέσα μαζικής ενημέρωσης πλήρωναν 100 δολλάρια για κάθε ερασιτεχνικό βίντεο από τη Συρία. Αναπτύχθηκε έτσι στην Συρία μια ολόκληρη βιομηχανία, με σκηνοθέτες και ηθοποιούς, που αγωνίζονταν όλοι για τα φώτα της δημοσιότητας και τη φήμη. Η αυθεντικότητα της παραγωγής δεν αμφισβητήθηκε από κανέναν, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ήθελα απλά υλικά που να στηρίζουν την εκστρατεία προπαγάνδας τους στη Συρία.

Η Ντέραα ήταν η εισαγωγή ενός τραγικού έπους, το τέλος του οποίου ακόμα δεν ήρθε. Ο χότζας που στις αρχικές σκηνές ήταν μια πρωταγωνιστική φιγούρα, ο Σείχης Σαγιασνέ, τέθηκε πρώτα μόνο σε περιορισμό κατ ‚οίκον και μετά, τον Ιανουάριο του 2012, μεταφέρθηκε λαθραία στο Αμμάν της Ιορδανίας. Τώρα κάνει διαλέξεις στην Αμερική, κοντά στην Ουάσιγκτον, DC. Ακριβώς όπως οι  επίδοξοι ηθοποιοί βρίσκουν συνήθως τον δρόμο τους για το Χόλιγουντ, την Μέκκα του κινηματογράφου, έτσι και ο Σείχης Σαγιασνέ βρήκε το δρόμο του στην Μέκκα που κταρτίζει τα σχέδια αλλαγής καθεστώτος.

Πηγή: http://vineyardsaker.de/analyse/der-tag-vor-deraa-wie-der-krieg-in-syrien-ausbrach/