Να παραμείνουν και να ενισχυθούν η Τράπεζα Διατήρησης Γενετικού Υλικού και τα ιδρύματα βιοποικιλότητας του ΕΘΙΑΓΕ
Η Ελλάδα είναι ένα από τα σπουδαιότερα κέντρα βιοποικιλότητας παγκοσμίως. Οι κυβερνήσεις μας όμως απαξίωσαν δραματικά τα αγροτικά ιδρύματα, που υπάγονται στο Εθνικό Ίδρυμα Αγροτικής Έρευνας (ΕΘΙΑΓΕ), που σκοπό έχουν την διάσωση και διατήρηση της βιοποικιλότητας.
Η Τράπεζα Διατήρησης Γενετικού Υλικού (ΤΓΥ) και τα άλλα ιδρύματα του ΕΘΙΑΓΕ έπαιξαν αποφασιστικό ρόλο διασώζοντας φυτά της ελληνικής βιοποικιλότητας, που απειλούνταν από εξαφάνιση τις τελευταίες δεκαετίες. Αποστολή της Τράπεζας ήταν να προστατεύσει ό,τι γενετικό υλικό είχε διασωθεί. Η γενετική διάβρωση, που αντιμετώπισε η ελληνική γεωργία ήταν δραματική τη μεταπολεμική περίοδο σε σύγκριση με προηγούμενες δεκαετίες. Μετά το 1950 χάθηκαν εκατοντάδες ποικιλίες. Με εξερευνητικές αποστολές για τον εντοπισμό και τη συλλογή ποικιλιών, η ΤΓΥ συγκέντρωσε πάνω από 14.500 πολύτιμους σπόρους άγριων και καλλιεργούμενων συγγενών φυτών, που διατηρεί από το 1981 στη Θεσσαλονίκη.
Σήμερα η παγκοσμιοποίηση σε συνεργασία με την κυβέρνηση βγάζουν στο σφυρί τους σπόρους διαλύοντας στην κυριολεξία την ΤΓΥ. Η τύχη της άγνωστη! Με την νομοθετική πρωτοβουλία του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων (ΥΠΑΑ&Τ) για την συγχώνευση εποπτευόμενων από το Υπουργείο νομικών προσώπων με την σύσταση οργανισμού «ΔΗΜΗΤΡΑ», διαλύουν όλο το σύστημα διατήρησης των σπόρων! Η επιστημονική γνώση αλλά και οι χιλιάδες συλλογές φυτών, που δημιούργησε η Τράπεζα στα τριάντα χρόνια λειτουργίας της, βρίσκονται τώρα σε κίνδυνο.
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ
- Η κυβέρνηση και το ΥΠΑΑ&Τ να μεριμνήσουν για τη διάσωση και την αξιοποίηση των γενετικών πόρων της χώρας μας, που διατηρούνται εδώ και χρόνια στο ΕΘΙΑΓΕ, στην ΤΓΥ και στα άλλα ιδρύματα και να μεριμνήσουν για τη χρηματοδότηση και τη λειτουργία τους. Να ενισχύσουν και να χρηματοδοτήσουν την έρευνα σε θέματα αγροτικής βιοποικιλότητας.
- Τη στελέχωση με έμπειρο επιστημονικό και εργατικό προσωπικό της ΤΓΥ και τη σταθερή, αξιόπιστη και μακροχρόνια χρηματοδότησή της.
- Την ενίσχυση των οργανώσεων των πολιτών, που δρούν για την διάσωση, διατήρηση και διάδοση της βιοποικιλότητας και της διατροφική μας κληρονομιάς.
Κάθε ενεργός πολίτης:
Ας πεί «Αγαπώ την ευθύνη. Εγώ μοναχός μου, έχω χρέος να σώσω τη γης. Άμα δε σωθεί εγώ θα φταίω!» (Ν. Καζαντζάκης).
Aς ενισχύσει τις δράσεις της «ΒΙΟΖΩ» και «Ηλέσιον»
Ας υπογράψει για όλα τα παραπάνω μαζεύοντας υπογραφές για να βοηθήσουμε στην διάσωσή της ΤΓΥ.
Αθήνα, 12 Δεκεμβρίου 2011
Κοινή Ανακοίνωση ΒΙΟΖΩ & Ηλέσιον
ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΩΝ
ΣΠΟΡΩΝ
ΠΟΙΚΙΛΙΑ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΩΝ
ΥΠΟ ΑΠΕΙΛΗ
Οι σπόροι είναι δώρο της φύσης, περασμένων γενεών και διαφορετικών πολιτισμών. Είναι έμφυτο καθήκον και ευθύνη μας να τους προστατέψουμε και να τους περάσουμε στις μελλοντικές γενιές. Είναι ο πρώτος κρίκος στην αλυσίδα της τροφής, η ενσάρκωση της βιολογικής και πολιτιστικής ποικιλότητας και η αποθήκη της μελλοντικής εξέλιξης της ζωής. Από την απαρχή της Νεολιθικής Επανάστασης, πριν από περίπου 10.000 χρόνια, οι αγρότες και οι κοινότητες εργάζονταν για να βελτιώσουν τις σοδειές, τη γεύση, τις θρεπτικές και άλλες ιδιότητες των σπόρων. Επεκτάθηκαν και πέρασαν τη γνώση τους για τις επιδράσεις στην υγεία και τις θεραπευτικές ιδιότητες των φυτών, την αλληλεπίδρασή τους με άλλα φυτά και ζώα, με το έδαφος και το νερό. Σπάνια αρχικά περιστατικά υβριδικοποίησης, έδωσαν ώθηση σε μεγαλύτερης έκτασης καλλιέργεια συγκεκριμένων φυτών στα Κέντρα Καταγωγής τους (όπως το σιτάρι στη Μεσοποταμία, το ρύζι στην Ινδοκίνα, το καλαμπόκι και η πατάτα στην Κεντρική Αμερική), τα οποία από τότε επεκτάθηκαν σε όλο τον κόσμο.
Η ελεύθερη ανταλλαγή σπόρων μεταξύ των αγροτών υπήρξε η βάση της διατήρησης της βιοποικιλότητας, καθώς και της διατροφικής ασφάλειας. Αυτή η ανταλλαγή, βασίζεται στη συνεργασία και την αμοιβαιότητα, όπου οι αγρότες εν γένει ανταλλάσσουν ίσες ποσότητες σπόρων. Αυτή η ελευθερία, πηγαίνει πέρα από την απλή ανταλλαγή σπόρων: περιλαμβάνει και την ανταλλαγή ιδεών και γνώσης καλλιέργειας του σπόρου, τις οποίες οι αγρότες κερδίζουν ουσιαστικά παρατηρώντας το σπόρο να αναπτύσσεται στα χωράφια. Η πολιτισμική και θρησκευτική σημασία του φυτού, η γαστρονομική του αξιοποίηση, η ανθεκτικότητά του στην ξηρασία και τις ασθένειες, η αντοχή του στα παράσιτα, η διατήρησή του και άλλες αξίες, διαμορφώνουν τη γνώση, που η κοινότητα αποδίδει στο σπόρο και το φυτό που παράγει.
Σήμερα, η ποικιλία και το μέλλον του σπόρου, τελεί υπό απειλή. Από 80.000 βρώσιμα φυτά που χρησιμοποιούνται για τροφή, μόνο περίπου 150 καλλιεργούνται και μόνο οχτώ, είναι αντικείμενα εμπορίου παγκοσμίως. Αυτό συνεπάγεται μη αναστρέψιμη εξαφάνιση της ποικιλότητας σπόρων και φυτών. Η διάβρωση της ποικιλότητας προκλήθηκε από την τάση για ομογενοποίηση στη βιομηχανική γεωργία. Η ελευθερία του σπόρου και η ελευθερία των αγροτών απειλούνται από νέα ιδιοκτησιακά δικαιώματα και νέες τεχνολογίες, οι οποίες μεταμορφώνουν τα φυτά από αγαθό που μοιράζονται οι αγρότες, σε εμπόρευμα, υπό το κεντρικό μονοπώλιο εταιριών.
Παρομοίως, η ταχεία εξαφάνιση ποικίλων φυτών και ιδιοτήτων φυτών και η ανάπτυξη μη ανανεώσιμων σπόρων, όπως ιδιοκτησιακά υβρίδια και στείροι σπόροι, που βασίζονται στην καταστροφική τεχνολογία, απειλεί το ίδιο το μέλλον του σπόρου και μαζί με αυτού, το μέλλον των αγροτών και την ασφάλεια των τροφίμων._
Το “ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΩΝ ΣΠΟΡΩΝ” μοιράστηκε στην παγκόσμια συνάντηση των κοινοτήτων διατροφής Terra Madre στο Τορίνο της Ιταλίας στις 26-30 Οκτώβρη του 2006.
