Οι ανθρωποι ενω ειναι δεσμευμενοι στον πλανητη Γη και στο αμεσο περιβαλλον αυτου, εντουτοις μπορουν χωρις να εγκαταλειψουν την κοσμικη τους πατριδα, χαριν της Τρανσλατιονσθεωριας να πληροφορηθουν ποιοι φυσικοι νομοι ισχυον στο συνολο του συμπαντος
Με την εννοια συμμετρια χαρακτηριζεται η ιδιοτητα, δια της οποιας ενα γεωμετρικο αντικειμενο δια της κινησεως αυτοεμφανιζεται ως τελειως ομοιο. Η περιστροφικη συμμετρια βασιζεται στην ιδεα, οτι ολες οι κατεθυνσεις στον χωρο ειναι ιδιες και μπορουν να συγκρηθουν μεταξυ τους. Με την Τρανσλατιονσθεωρια νοειται η μετακινηση σημειου ενος δεδομενου γεωμετρικου σχηματος γυρω απο τον σταθερο ανυσμα τ, το τρανσλατιονσανυσμα, με αποτελεσμα την δημιουργια ενος δευτερου, απολυτως ομοιου γεωμετρικου σχηματος. Εαν ο ανθρωπος εγκαταλειψει νοητα τον πλανητη Γη και πλευσει βαθεια στο συμπαν μακρια απο οποιονδηποτε πλανητη, αστερα, γαλαξια και ομαδα γαλαξιων ‘η αλλο ουρανιο σωμα, η συμμετρια παρουσιαζεται σε αυτον ξεκαθαρη, διοτι τιποτε δεν υπαρχει σε οποιανδηποτε κατευθυνση του μαυρου κενου του χωρου που να διαφερη το ενα απο το αλλο. Περα απο τα μηκη κυματων του ορατου φωτος, που ο ανθρωπος καταγραφει με τα ματια του, τα οποια και αυτα ειναι προ’ι’οντα της εξελεκτικης πορειας του, τιποτε αλλο δεν μπορει να αντιληφθη και ισως γι’αυτο μπορει να του αποκαλυπτονται αλλα και τελειως αγνωστα ακομη θαυματα.
Ο συγγραφεας του παρωντος πονηματος, ως υιος της Ελλαδος, ισχυριζεται, οτι οι προσωκρατικοι αρχαιοι Ελληνες επιστημονες (φιλοσοφοι!) ηταν σε θεση πολυ ενωριτερα απο τους σημερινους επιστημονες, να κατανοουν τους θεμελειωδεις νομους του συμπαντος κοσμου και οχι μονο. Εγνωριζαν, οτι η φυση λειτουργει με τους θεμελειωδεις νομους Αναγκαιοτητα και Ερωτας, Σταθεροτητα, Ιδιαιτεροτητα και το Τετραεδρο του Πυθαγορα (Αρετες, Αξιες, Αρχες και Ιδανικα). Η Αναγκαιοτητα ‘η ο Ερωτας δεν ειναι τιποτε αλλο απο τις ενωτικες δυναμεις της φυσικης (ηλεκτρομαγνητικη, ασθενης- και ισχυρη πυρηνικη, βαρυτητα) οι οποιες εντος του συμπαντος ανταγωνιζονται μεταξυ τους (9). Με τετοιες ποιητικες διατυπωσεις θα μπορουσαν να χαρακτηρισθουν σημερα τα μοντερνα μαθηματικα, η φυσικη, η κβαντομηχανικη και η αστρονομια. Οι αποψεις για τον συμπαντα κοσμο π.χ. του Ορφεα, Μελισσου, Αναξιμανδρου, Ηρακλειτου, Παρμενιδη, Ξενοφανη, Πυθαγορα, Πετρων και Φιλολαου κ.α. υπηρξε η υλη στηριξης για τον Λευκιππο, Δημοκριτο, Επικουρο (η ιδεα οτι ο κοσμος δημιουργηθηκε απο θεους ειναι ανοησια) και αργοτερα για τον Πλατωνα, Αριστοτελη και για τους επιστημονες του μεσαιωνα και των νεοτερων χρονων, για να αναπτυξουν τις δικες τους αποψεις σχετικα με την δημιουργια και εξελιξη του συμπαντος κοσμου (1).
Η συμβολικη παρασταση για την δημιουργια του συμπαντος μας, του Ορφεα (2), δηλαδη οτι αυτο δημιουργηθηκε απο μια αρχικη ουσια που βγηκε απο το «Αυγο» που εσπασε και ξεπηδησε ο «Φανης», το «Ορατο», δεν διαφερει πολυ απο την θεωρια των ημερων μας της «Μεγαλης Εκρηξης» γνωστης ως «Big Bang». Κατα την θεωρια του μαθητου του Ορφεα Μελισσου, αλλα επισης και του Παρμενιδη και του Ξενοφανη και αργοτερα και του Πλατωνα (3), ο «κοσμος ηταν παντοτε, ειναι και θα ειναι αιωνια μια ζωντανη φωτια, η οποια αναβει και σβηνει βασει κανονων». Οι αποψεις αυτες επεδρασαν στην θεωρια του Ηρακλειτο (4), οτι «αυτον τον κοσμο που ειναι ο ιδιος για ολα τα οντα, ουτε καποιος θεος ουτε ανθρωπος τον δημιουργησε, αλλα ηταν παντα και ειναι και θα ειναι πυρ αειζων που αναβει με μετρο και σβηνει με μετρο». Το συμπαν το βλεπει ο Ηρακλειτος σαν μια μηχανη λαναρισματος μαλλιου ‘η σαν ενα πιεστηριο μαλλιου. Μετα το κουρεμα απο τα προβατα το μαλλι επεξεργαζεται πρωτα με μια χτενα εως οτου λαβει αυτο την μορφη μιας μαλλινης μπαλας. Το υπολοιπο του μαλλιου μεταφερεται σε ενα πιεστηριο και επεξεργαζεται εως οτου λαβει αυτο την μορφη ενος πιληματος. Ο ελικοειδης κοχλιας του γναφειου περιστρεφεται γυρω απο τον αξονα του και ταυτοχρονα κινειται στην κατευθυνση αυτου . Η διαδρομη του κοχλια του γναφειου ειναι αυθεια και λοξη, δηλαδη ελικοειδης.
Με τον τροπο αυτο περιγραφει ο Ηρακλειτος την κοχλιοειδην, ελικοειδην, σπειροειδην κινηση του συμπαντος κοσμου (5). Με το οτι ο δρομος της κινησης προς τα ανω και προς τα κατω ειναι ο ιδιος, αναφερεται ο Ηρακλειτος στις αναλογιες του μακροκοσμου και μικροκοσμου αφου η συμπατικοι νομοι εχουν εφαρμογη σε καθε συμπατικο επιπεδο και σε καθε συμπατικη μορφη.. Συνεπως το μοντελο του συμπαντος κοσμου του Ηρακλειτου (5) αποτελειται απο ηδη υπαρχοντες απειρους πολλους κοσμους, οι οποιοι κινουνται χαοτικα και σε περικλειομενα σπειροειδη, οπως κινουνται οι ποταμοι απο μπαλες σε ενα συστημα απο επι μερους συστηματα ομοια με τα συστηματα του μικροκοσμου. Τα επιμερους αυτα συστηματα αποτελουνται απο απειρως επαναλανβανομενα και απειρως μεγαλα και μικρα μορφωματα, δηλαδη οπως εμφανιζεται μια τολυπη μαλλιου ‘η ενα πιλημα μαλλιου ‘η οι νομοι του σπαγγοραμενου υπεροχου κοσμου μας. Η μπαλα του καθαρου μαλλιου που δημιουργειται στην μηχανη λαναρισματος μαλλιου, αποτελει την υλη του συμπαντος μας, το δε πιλημα στον σπειροειδη κοχλια του πιεστηριου, το νεφος απο ενδοαστρικη σκονη και αερια.
Ο Πυθαγορας (5) ηταν αυτος των προσωκρατικων Ελληνων επιστημονων που αποκαλυψεν στους ανθρωπους το πως δημιουργηθηκε γεωμετρικα και ενεργειακα ο συμπαντας κοσμος και τους νομους της δημιουργιας και καταστροφης του και μιλησε για μαθηματικους και μη εμπειρικους νομους και υπολογισε τις αποστασεις των πλανητικων τροχιων του ηλιακου μας συστηματος απο τον Ηλιο, διατυπωνοντας και τις αποψεις του για την διαστολη του συμπαντος μας την οποια και υπολογισεν. Ο Πυθαγορας επισης ως πρωτος μιλησε για ενα κλειστο συμπαν, για μαυρες τρυπες, για κβαντομηχανικη και για φυσικη υψηλης ενεργειας, για το παλομενο συμπαν μας και δωρησε στους ανθρωπους την περιφημη μελωδια της αρμονιας των ουρανιων σφαιρων (6).Ως οκταβα στην μουσικη χαρακτηριζεται το διαστημα που περιεχει μια καθωρισμενη κατανομη σε 8 ακουστικα μερη οπως στην αρχαια Ελλαδα τα ετσι ονομασθεντα, Υπατη, Παρυπατη, Λιχανος, Μεση, Παραμεση, Παρανητη, Νητη και Υπατη και αργοτερα στην Ευρωπη τα Ντο, Ρε, Μι, Φα, Σολ, Λα, Σι, Ντο, με σχεση συχνοτητας βαρεων και υψηλων τονων 1:2 .Στην φυσικη, ακουστικη και τεχνολια υψηλης συχνοτητας ισχυει η οκταβα με σχεση συχνοητας 2:1. Η συγριση μεταξυ της οκταβας «Υπατη-Υπατη» και «Ντο-Ντο» εχει ως εξης:
Ονομασια Φθογγων
Αρχαιοελληνικα Ευρωπα’ι’κα Αναλογιες Τονοι Συχνοτητα Hz
Υπατη Ντο 100 x Φ στην 2 x 1 Bαρυτερη 261,8
Παρυπατη Ρε 100 x Φ στην 2 x 9/8
Λιχανος Mi 100 x Φ στην 2 x 10/8
Μεση Φα 100 x Φ στην 2 x 4/3
Παραμεση Σολ 100 x Φ στην 2 x 3/2
Παρανητη Λα 100 x Φ στην 2 x 5/3
Νητη Σι 100 x Φ στην 2 x 15/8
Υπατη Ντο 100 x Φ στην 2 x 2 Ψιλοτερη 523,6
Το Φ παριστανει την χρυση τομη, τον αρρητο ολλων των αριθμων που περιγραφει την σχεση της διαιρεσης ενος διαστηματος μεταξυ ολοκληρου του διαστηματος και του μεγαλυτερου, που ειναι ιση με την σχεση μεταξυ του μεγαλυτερου και του μικροτερου διαστηματος. = 1,61803…Ο αριθμος αυτος συνανταται τοσο στην θεωρια του χαους οσο και στην θεωρια της ταξης. Το Θεωρημα Kolmogorow-Arnold-Moser (Θεωρημα – ΚΑΜ) σχηματιζει το μαθηματικο θεμελιο για την επεξεργασια των συστηματων με πολυπλοκη δυναμικη, που συναντωνται π.χ. στην κινηση των ουρανιων σωματων. Το Θεωρημα-ΚΑΜ περιγραφει, ποσο ευρωστες ειναι σταθερες καταστασεις εναντι εξωτερικων διαταραχων και ποτε μια σταθερη κατασταση μεταβαλλεται σε μια χαοτικη.
Οι διαταραχες μπορουν να εχουν ιδιαιτερα ισχυρα επιδραση, εαν εμφανιζονται απηχησεις, δηλαδη εαν οι περιοδοι δυο κινησεων συσχετιζονται με εναν ολκληρο αριθμο. Με αλλα λογια, καλυτερη μπορει να γινη η σχεση αυτη μονο με εναν ρητο αριθμο. Ποια διαστηματα ισχυουν και διαισθανονται ως ακουστικως ευχαριστα ‘η δυσαρεστα, εξαρταται κυριως απο την πολιτισμικη εξελιξη και τις χαρακτηριστικες ακουστικες συνηθειες των ανθρωπων.Τα ευχαριστα διαστηματα ειναι τοσο υψηλωτερα οσο με μικρωτερους ολοκληρους αριθμους διατυπωνετα η σχεση των συχνοτητων των δυο τονων ενος διαστηματος.
Ο εντοπισμος αυτος εγινε απο τον Πυθαγορα. Ο Πυθαγορας συνεπως ορισε στο εργαστηριο του για την ακουστικοτητα, κεντρικα διαστηματα, ως ολοκληρες αριθμητικες σχεσεις απο μηκη χορδων πανω σε ενα στερεωμενο και τεντομενο μονοχορδο. Στην Ελληνικη αρχαιοτητα και δια του Μεσαιωνα ισχυαν για την οκταβα η σχεση συχνοτητας των φθογγων 1:2, για το κουιντετο 2:3 και 3:4 για το κουαρτετο. Ο Πυθαγορειος Φιλολαος αθροισε μουσικα τα διαστηματα σε πολλαπλασιαστικες ακουστικες συσχετισεις. Ο Ευκελιδης συγκεντρωνε συσχετισεις διαστηματων υποθετιτικα σε συσχετισεις συχνοτητων χωρις να τις μετρα. Σε αντιθεση με τους Πυθαγορειους ο Αριστοξενος οριζε μη μαθηματικως τα διαστηματα ακουστικα ως υψηλωτερους ενδιαμεσους χωρους δυο τονων μιας συνεχους μελωδιας, οπως συνηθειζονταν στην μουσικη πραξη των Ελληνων.
Οι Πυθαγορειοι γνωριζαν πριν 2.500 χρονια την υπαρξη 12 πλανητων στο ηλιακο μας συστημα, εκ των οποιων οι 9 ηταν ορατοι. Ο πλασματικα νοητος νομος των αποστασεων απο τον Ηλιο των πλανητικων τροχιων του ηλιακου μας συστηματος, παρουσιαθηκε απο τον Φιλολαο ως εξης (6):
1η πλανητικη τροχια α1 = Φ/2
2η πλανητικη τροχια α2 = (Φ στην 2)/2
3η πλανητικη τροχια α3 = (Φ στην 3)/2 = α1+α2
4η πλανητικη τροχια α4 = (Φ στην 4)/2 = α2+α3
5η πλανητικη τροχια α5 = (Φ στην 5)/2 = α3+α4
6 πλανητικη τροχια α6 = (Φ στην 6)/2 = α4+α5
7η πλανητικη τροχια α7 = (Φ στην 7)/2 = α5+α6
8η πλανητικη τροχια α8 = (Φ στην 8)/2 = α6+α7
9η πλανητικη τροχια α9 = (Φ στην 9)/2 = α7+α8
10η πλανητικη τροχια α10 = (Φ στην 10)/2 = a8+a9
11η πλανητικη τροχια α11 = (Φ στην 11)/2 = α9+α10
12η πλανητικη τροχια α12 = (Φ στην 12)/2 = α10+α11
Μετα την διαιρεση καθε πλανητικης τροχιας με την τριτη πλανητικη τροχια και ληψεως υπ’ οψην οτι μια αστρονομικη μοναδα ( Α.Μ.) = 499,012 δευτερολεπτα του φωτος ‘η 149.597.870 χιλιομετρα ειναι, λαμβανονται οι αποστασεις απο τον Ηλιο των τροχιων των πλανητων του ηλιακου μας συστηματος σε Α.Μ. ‘η σε εκατομμυρια χιλιομετρα:
Α.Μ. Εκατομμυρια χιλιομετρα
Ερμης 0,39 58,34
Αφροδιτη 0,72 107,71
Γη 1,00 149,60
Αρης 1,52 297,39
Χ ; ;
Διας 5,20 779,92
Κρονος 9,30 1421,20
Ουρανος 19,10 2857,36
Διονυσος 30,00 4488,60
Πλουτος 39,66 5909,60
Χ ; ;
Χ ; ;
Οι αρχαιοι Ελληνες χρησιμοποιουσαν για τις αποστασεις και τις μοναδες μετρησεως: κοσμικο μετρο Κ = 2Φ στην 2/5 = 5,236…μετρα, κοσμικο πηχυ Π = Φ στην 2/5 = Κ/10 = 0,5236…μετρα, κοσμικη πιθαμη Σ = Φ στην 2/10 = K/20 = 0,2618…μετρα και τον αριθμο π = 6/5 Φ στην 2 = 6/10 K = 6Π = 3,1416… μετρα.
Το γνωστο στους ανθρωπους συμπαν ξεπερνα τα ορια των σημερα παρατηρουμενων, και εμφανιζεται με μορφολογιες που λειτουργουν χαοτικα και κλασματικα Οι κλασματομορφες ειναι ενδιαμεσες καταστασεις της υλης, δηλαδη μεγαλυτερα και μικρωτερα στοιχεια της υλης τα οποια αιωνια επαναλαμβανονται. Το συμπαν μας με τον ανθρωπινο μεσο κοσμο ειναι συνδεδεμενο με τα ατομα και τα κβαντοτεμαχιδια και οι αληθειες που κρυβονται σε αυτα ειναι επαναστατικες. Η αληθεια ομως δεν παρουσιαζεται οπως αυτη ειναι και αναγνωριζεται στο βαθμο των δυνατοτητων που μπορει αυτη να αναγνωρισθη, οπως το υποκειμενο την κατανοει, που σημαινει, οτι αμφισβητειται και ο επιστημονικος ρεαλισμος.
Η ασυνεχεια, η ακαθαριστικοτητα και ο δυαδικοτητα των κβαντοτεμαχιδιων της υλης αποτελουν ενα δυσκολο προς λυση προβλημα, που δεν οδηγουν σε ενα γεωμετρικο μοντελο αλλα στην υποκειμενικοτητα. Η παρασταση εμφανιζεται περισσοτερο στο ανθρωπινο πνευμα και στην ανθρωπινη φαντασια και λιγωτερο στον χωρο του συμπαντος μας, δηλαδη στην πραγματικοτητα. Στον μικροκοσμο δεν υπαρχει ορατη προοπτικη Η ανθρωπινη νοηση κατασκευαζει μοντελα για την παρασταση των μη ορατων φαινομενων του μικροκοσμου ετσι ωστε η μαθηματικοποιηση να ειναι το τελευταιο επιπεδο της πνευματικης δραστηριοτητας και του περιεχομενου της γνωσης, για να γινη αυτη λογικη και κατανοητη.
Στα μεγαλυτερα οικοδομηματα του συμπατικου κοσμου ρεει αδιακοπα φρεσκο κατασκευαστικο υλικο απο τα γυρω ευρισκομενα μερη αυτου και επεξεργαζεται, Το «κενο» ειναι ενας φιλικος και πολυ εργασιακος χωρος, γεματο με ενεργεια της βαρυτητας, που ανταποκρινεται σε μια καθωρισμενη ποσοτητα υλης και βρισκεται σε συσχετιση με την δημιουργια στιγμιαιων και ιδιομορφων τεμαχιδιων, τα οποια ονομαζονται φανταστικα και τα οποια γεμιζουν τον κενο χωρο χωρις να αφηνουν ιχνη απο την δραστηριοτητα τους. Με τον τροπο αυτο παραγεται μια διαφευγουσα μορφη και ποσοτητα απο υλοενεργεια, που δεν ειναι τιποτε αλλο απο μια αποκλιση. Μια αποκλιση ομως του κενου χωρου σε κβαντοτεμαχιδια, μπορει να δημιουργηση ενα νεο συμπαν. Τα «φανταστικα κβαντοτεμαχιδια» παρατηρουνται αδιακριτα και μετατρεπονται σε πραγματικα, οταν η αποκλισεις των κβαντοτεμαχιδιων ενος μερους του τομεα του κενου χωρου μετετρεπονται σε πραγματικες θερμικες αποκλισεις.
Υδρογονο ρεει αδιακοπα απο τα βαθη του συμπατικου κοσμου ως κυριο κατασκευαστικο υλικο για την δημιουργια ενος νεου συμπαντος, με ταυτοχρονο ξηλωμα και απομακρυνση παλαιων μπαζων. Απο την τυρβωδη κινηση των στοιχειων του φρεσκου κατασκευστικου υλικου, δημιουργειται μια πρωταρχικη συγκεντρωση υλης με κυριο συστατικο το υδρογονο και συμπικνωση αυτης σε μορφη ενος στοιχειωδους νεφους, το οποιο συνεχως στροβιλιζεται, περιστρεφεται και μετακινειται ομοια οπως μια στερεα σβουρα. Οσο καιρο δεν ενεργει στην σβουρα μια εξωτερικη ροπη, η σβουρα διατηρει σταθερα την διευθυνση περιστροφης του αξονα της. Εαν στον αξονα της στρεφομενης σβουρας ενεργησει μια ροπη η οποια τεινει να περιστρεψη τον αξονα περιστροφης της σβουρας, τοτε ο αξονας της εκτρεπεται καθετα προς την διευθυνση περιστροφης του, κατα την οποια αναμενονταν να στρεψη αυτην η ενεργεισασα ροπη, δηλαδη η μετατοπιση της σβουρας.
Λογω του σπειροειδους στροβιλισμου στην φαση δημιουργιας του ολικου νεφους, σε μια περιοχη του συμπαντος κοσμου, αναπτυσεται στις επιμερους υλικες μαζες μεγαλη φυγοκεντρικη δυναμη και δη μεγαλυτερη απο την κεντρομολα των εσωτερικων στοιχειων του νεφους, με αποτελεσμα την εκτιναξη των διαδοχικα συγκεντρωμενων και κατανεμενων υλικων μαζων απο τα σπειροειδη βηματα της ελικος, εκτος απο την μαζα του αρχικου στοιχειωδους νεφους. Οι περιοδικοτητες μεταφερουν και συγκρουουν χιλιαδες νεφη τεραστιων διαστασεων, αποτελουμενα κυριως απο υδρογονο και σκονη μεγαλης πυκνοτητας που απελευθερωνουν γιγαντιες δυναμεις και γεννουν στο εσωτερικο τους νεα αστρα και νεα μοριακα νεφη. Τα σχηματισθεντα μορια υδρογονου κινουνται προς ολες τις κατευθυνσεις κατ’ ευθυγραμμο κινηση με μεγαλη ταχυτητα εως οτου προσκρουσουν το ενα με το αλλο και αλλαξουν κατευθυνση και συμπιεστουν.
Μεταξυ των μοριων υδρογονου ασκουνται παντοτε ελξεις, οι οποιες ειναι τοσο μεγαλυτερες οσο μικροτερη ειναι η μεταξυ των μοριων αποσταση, δηλδη οσο μεγαλυτερη ειναι η πυκνοτητα του υδρογονου. Η πλεον πιθανη κατασταση του υδρογονου στον συμπαντα κοσμο ειναι εκεινη, κατα την οποια επικρατει η μεγαλυτερη δυνατη αταξια στις κινησεις των μοριων του. Ο ανταγωνισμος μεταξυ της εντροπιας και της βαρυτητας μεσα στα στοιχειωδη νεφη που συνεχως στροβιλιζονται, περιστρεφονται και μετακινουνται, αποτελει την μηχανη παραγωγης ολων των δομων του συμπαντος κοσμου (6, 7, 8, 9). Ο πραγματικος συμπαν κοσμος ομως φαινεται να ειναι γεματος απο ασυνεχειες που καταστρεφουν την συμμετρια του και για τον λογο αυτο ολες οι υποθεσεις για την ομοιογενεια, ομοιομορφια και συμμετρια δεν μπορει να ειναι κατι αλλο απο απλοποιησεις, που βρισκονται πολυ μακρια απο την αληθεινη και ακομη αγνωστη πραγματικοτητα.
Οι θεωριες της εποχης μας για την δημιουργια και εξελιξη του συμπαντος μας εχουν ως εξης:
- Το στανταρτ – Μοντελο της θεωριας Big Bang
- Θεωρια Steady – State
- Τα πληθωριστικα μοντελα της κοσμογονιας
- Η θεωρια των χορδων και υπερχορδων
- Η θεωρια της D- και p-Μεμβρανης
- Η Μ-Θεωρια
Κατα τον Νομπελιστα Steven Weinberg (10) « ισως καποτε κατανοησουμε, οτι οι βασικες σταθερες του συμπαντος, που σημερα θεωρουμε ανεξαρτητες, στην πραγματικοτητα εχουν λιγοτερους βαθμους ανεξαρτησιας απ’ οτι σημερα πιστευουμε. Ισως να υπαρχει μια δυνατοτητα υπαρξης ενος συμπαντος».
Η αληθεινη πραγματικοτητα στην κοσμολογια φαινεται να ειναι απλη και πολυ πολυπλοκη. Οι νεες σκεψεις για την προελευση, δομη και ειμαρμενη του συμπαντος κοσμου βασιζονται στις σπουδαιοτερες προηγουμενες θεωριες. Καθε νεα θεωρια διορθωνει την προηγουμενη με την εισαγωγη νεων στοιχειων και επιχειρηματων. Η αποφασιστικη στιγμη στην εξελιξη του συμπαντος κοσμου ειναι εκεινη κατα την οποια η ισσοροπια και η ταξη ξαφνικα μεταβαλλονται και δημιουργουν νεα θεαματα, που διαφερουν βασικα απο τα προηγουμενα. Κατα τους υπολογισμους και των νεοτερων αστροφυσικων, ο αριθμος των δυνατων συμπαντων ειναι πολυ μεγαλος.
Ο μαθητης του Πυθαγορα «Πετρων» (14) υπολογισεν, οτι οι κοσμοι του συμπαντος ειναι 183, συντεταγμενοι κατα σχημα ισοπλευρου τριγωνου, σε καθε πλευρα του οποιου ειναι διανεμημενα 60 συμπαντα και ανα ενα σε καθε γωνια που συνδεουν τα αλλα συμπαντα.
Ο Rees M. (11) πιστευει στην υπαρξη πολλων παραλληλων συμπαντων, τα οποια ειναι τελειως αποκομενα μεταξυ τους και το καθενα εχει τους δικους του νομους και σταθερες. Η πολυσυμπατικοτητα αυτη πολλες φορες συγχεεται με την κβαντοθεωριτικη «πολλων-κοσμων-ερμηνεια» του Hugh Everett, κατα την οποια τα συμπαντα δεν διαφερουν στις σταθερες τους.
Κατα το μοντελο του Smolin L. (12, 13), απο ορισμενα συμπαντα προκυπτουν θυγατρικα συμπαντα τα οποια εχουν διαφορετικους νομους και σταθερες. Τα θυγατρικα συμπαντα γενιουνται εντος των μαυρων τρυπων, τις οποιες δημιουργει το μητρικον συμπαν Τα θυγατρικα συμπαντα κληρονομουν τους νομους και τις σταθερες του μητρικου συμπαντος χωρις να αποκλειονται και μικρες μεταβολες. Τα θυγατρικα αυτα συμπαντα που απεκτησαν την ικανοτητα της αναπαραγωγης κληρονομουν στα «παιδια» τους και τους νομους και τις σταθερες τους.
Οι νεες αποψεις των πληθωριστικων μοντελων της κοσμογονιας υποστηριζουν, οτι το συμπαν μας δεν αποτελει μια μπαλα πυρος που διαστελεται, αλλα οπως και στον Ηρακλειτο (14, 15) προκειται για μια γιγαντιαια εξελεχθεισα κλασματομορφη. Σε αντιθεση με τον Ηρακλειτο αυτη δεν αποτελειται απο ενα πιλημα ‘η τολυπη με μεγαλα και μικρα μορφωματα, αλλα απο ενα συστημα συνεχως φουσκονομενων φυσαλιδων (16) απο τις οποιες δημιουργουνται νεες φυσαλιδες, δηλαδη συμπαντα.
Βιβλιογραφια
- Sagan C., Unser Kosmos, München, Zürich Knaur Verlag 1982
- Πασσας Ι., Τα Ορφικα, Εκδοτικος Οικος Ηλιος, Αθηνα 1984
- Platon, Timaios 22c, 27c, 32d, 37c Amtliche Dialoge, Band VI, Felix Meiner Verlag Hamburg 2004
- Φιλκος, Αρβανιτακης, Χριστοδουλου, Τα παντα για τον Ηρακλιτο, Εκδοτικος Οικος Υιτρος, Αθηνα 1999
- Σακελαριου Γ., Ο Πυθαγορας, ο Δασκαλος των αιωνων, Εκδοτικος Οικος Ιδεοθετρον, Αθηνα 1963
- Δακογλοτ Ι., Ο μυστικος κωδικας του Πυθαγορα και η αποκρυπτογραφιση της διδασκαλιας του. Τομοι 1, 2, 3, 4 και 5, Εκδοτικος Οικος Νεα Θεσις, Αθηνα 2005
- Χατζηθεοδωρου Γ., Ειμαστε σκονη αστερων, Δαυλος/Αθηνα, αρ. 208, Δεκεμβριος 2007, σ. 21581-21587
- Χατζηθεοδωρου Γ., Η φωτια των Θεων, Δαυλος/Αθηνα, αρ. 290, Απριλιος 2006, σ. 19709-19712
- Χατζηθεοδωρου Γ., Οι περιοχες αγωνος των στρατευματων τοτ Συμπαντοσ, Δαυλος/Αθηνα, αρ. 307, Νοεμβριος 2007, σ. 21430-21438
- Weinberg S., Dreams of a Final Theorie, Hutchinson Radius London 1993
- Rees M., Just Six Numbers Science Masters, Weidenfeld & Nicolson, London 1999
- Smolin L., Warum gibt es die Welt? Die Evolution des Kosmos, München, Beck-Verlag 1999
- Smoling L., Three Roads to Quantum Gravity, London 2000
- Καρμιραντσος Κ., Το κοσμικο Μορφωμα Σαρμα, Δαυλος/Αθηνα, αρ. 231, Μαρτιος 2001, σ. 14803-14809
- Linde A., Das Selbstproduzierende inflationärem Universum, Spektrum der Wissenschaft, Dosier 01/2001, 92-98
- Greene Brian, Der Stoff, aus dem der Kosmos ist, Siedler Verlag München 2004
PD Dr.-Ing. Georg Chaziteodorou
Bleibergweg 114, D-40885 Ratingen
Tel.+Fax: 0049 2102 32513
E-Mail: chaziteo@t-online.de
12.04.2017
