Οταν η Σουηδική Ακαδημία ανακοίνωσε ότι ο Μπομπ Ντύλαν επελέγη για το Βραβείο Νόμπελ χάρηκα και αυθορμήτως έγραψα στον τοίχο του φέισμπουκ – αυτόν που κάποιοι ψευτοδιανοούμενοι συγγραφείς τον έχουν κυρίως για κατούρημα, ως μία απέλπιδα άσκηση αποξηραμένου ανδρισμού – ότι θα ήταν πιο επιτυχημένη η απόφαση αν το μοιραζόταν με τον Λέοναρντ Κόεν.

Μπορεί ο Ντύλαν να είναι αξεπέραστος στο είδος του, δεν έχει όμως το βάθος του Κόεν, η μουσική και οι στίχοι του μοιάζουν με σίφουνα που παρασύρει τα πάντα στο διάβα του, στερούνται όμως της τρικυμίας στα βαθιά, εκεί όπου παίζεται το ουσιαστικό παιχνίδι του ανθρωπίνου δράματος. Χωρίς να λέω ότι ο Ντύλαν είναι αβαθής ή ότι στερείται διεισδυτικότητος, θεωρώ ότι ο Κόεν είναι ο μεγάλος μύστης, αυτός που τολμά τα μακροβούτια στο υποσυνείδητο, φέρνοντας στην επιφάνεια άλλοτε θησαυρούς κι’άλλοτε σπασμένα οικογενειακά σκεύη.

Η ποίησή του και η σχεδόν φυσική ρευστοποίησή της σε μουσική αναμετράται, όπως είναι της μόδας να λέγεται, με όλα τα μεγάλα και σπουδαία της ύπαρξης, τον Θεό, την πίστη, τη ζωή, τον θάνατο, τον έρωτα, την κατάθλιψη, την πολιτική, την αηδία, την ειρωνία του είναι και την αβάσταχτη ελαφρότητα του δεν είναι, αν μου επιτραπή η παράφραση στον Κούντερα. Ο Κόεν μας εξοικειώνει με όλα αυτά χωρίς να τα κάνη προσιτά στον καθένα. Το μυστήριο παραμένει, το αίνιγμα απλά ελίσσεται και εξελίσσεται και όπως η ίδια η ζωή έρχεται η στιγμή που ξεφεύγει και μας αφήνει.

Η είδηση του θανάτου του Κόεν δεν θα μπορούσε να έρθη σε πιο συμβολική στιγμή, μία μέρα μετά την εκλογή του Τραμπ! Βέβαια, είχε προαναγγείλει ουσιαστικά την αναχώρησή του με τον τελευταίο του δίσκο που κυκλοφόρησε πριν δύο εβδομάδες. Το ομώνυμο τραγούδι του γενικού τίτλου “You want it darker” κλείνει με ένα είδος προσευχής-ομολογίας, αλλά και συμφιλίωσης με το επέκεινα: “I’m ready my Lord”, λέει χωρίς ίχνη δραματικότητας, σαν να σβήνη το φως κάποιος που φεύγει από το σπίτι όπου έμεινε για χρόνια, για να πάη σε κάποιο άλλο…

Ο Αντον Παύλοβιτς Τσέχωφ θα μπορούσε να πη κανείς ότι ήταν ο Κόεν της εποχής του, τηρουμένων βέβαια των αναλογιών. Στην καθημερινότητα των ανθρωπίνων καταστάσεων ήξερε να διακρίνη αρχέτυπα και να μορφοποιή μέσω της ειρωνίας τη χρησιμότητα της ματαιότητας στην εξέλιξη του ανθρωπίνου δράματος. Στους χαρακτήρες του Τσέχωφ δεν βλέπουμε απλά τους Ρώσους της εποχής του, αλλά ανθρώπους κάθε εποχής και καταγωγής. Υπ’αυτή την έννοια η παρουσίαση τριών μονόπρακτων του μεγάλου Ρώσου συγγραφέα από την Θεατρική Ομάδα “Eclipses” στο Πολιτιστικό Κέντρο της Αρχιεπισκοπής στην Αστόρια, με προσαρμογή των ρόλων σε τρεις διαφορετικές εποχές, καταδεικνύει τη διαχρονικότητά τους. Εχεις την εντύπωση ότι γράφτηκαν για αυτές τις εποχές, ειδικά το τρίτο που αντανακλά τον Ντόναλντ Τραμπ, τις Μελάνιες και τις μελανιές της υποκρισίας στην ανθρώπινη συμπεριφορά.

Οπως και ο Κόεν που συνδέθηκε με την Ελλάδα από την εποχή που αγόρασε σπίτι στην Υδρα και πέρασε εκεί μερικές από τις πλέον παραγωγικές αλλά και γεμάτες στιγμές της ζωής του, έτσι και ο Τσέχωφ είχε το δικό του ελληνικό “κονέξιον”. Η μάνα του που όπως φαίνεται ήταν τετραπέρατη Ρωσσίδα με πολύ πρακτικό μυαλό, τον έβαλε σε ελληνικό σχολείο όχι τόσο επειδή αναγνώριζε τη σημασία του ελληνικού πνεύματος στη διάπλαση των παίδων, αλλά για να ανοίξη τα μάτια του και να γίνη έμπορος, όπως οι Ελληνες, να μην ψωμολυσσάξη. Ο νεαρός Τσέχωφ αντέδρασε, πάτησε πόδι: “Οχι, εγώ θέλω γαλλικά”! Η μάνα του όμως δεν καταλάβαινε από τέτοια. “Τί λές καλέ, που θα σε μάθω γαλλικά να γυρίζης από σαλόνι σε σαλόνι και να τσιμπολογάς τα αποφάγια των άλλων ή να τουμπάρης γκομενίτσες που ψοφάνε για ποίηση και ‘Λα τουρ μεσιέ, λα τουρ μαντάμ’. Ελληνικά θα μάθης, να γίνης έμπορος, άνθρωπος σωστός και χρήσιμος στην κοινωνία, να κάνης δωρεές σε εκκλησίες και να έχουν το όνομά σου τα κοινοτικά κέντρα. Και να λαδώση το άντερό σου πού’σαι έτοιμος να πέσης από τα ποδάρια σου!” Προσπάθησε να πη κι’άλλα ο Τσέχωφ, αλλά η μάνα του δεν καταλάβαινε τίποτα. Ετσι, πήγε σε ελληνικό σχολείο, έμαθε και λίγα ελληνικά, υπάρχουν γράμματα που έγραφε σε φίλους του, ευτυχώς όμως για την ανθρωπότητα δεν έγινε έμπορος ούτε κοινοτικός ευεργέτης, αλλά συγγραφέας μοναδικός.

Οι παραστάσεις των έργων του Τσέχωφ με γενικό τίτλο “Γάμος α λα Ρωσσικά” συνεχίζονται κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή στο Πολιτιστικό Κέντρο έως 4 Δεκεμβρίου. Για όσους δεν καταλαβαίνουν καλά ελληνικά – επειδή η μάνα τους δεν τους έστειλε σε ελληνικό σχολείο για να γίνουν έμποροι – προβάλονται υπέρτιτλοι στην αγγλική. Είναι πραγματικά όμορφες παραστάσεις, κατάλληλες για κάθε κοινό, λόγω και της προσαρμοστικότητας του έργου του Τσέχωφ αλλά και της ικανότητας των ηθοποιών που το κάνουν πιο προσιτό. Τα σκηνικά επίσης είναι εξαιρετικής ποιότητας και η όλη ατμόσφαιρα προδιαθέτει για μια εμπειρία που πάει πιο πέρα από τα όρια μιας απλής κωμωδίας. Να πάτε να το δήτε και να πάρετε τα παιδιά σας μαζί!

Εισιτήρια θα βρήτε στην πόρτα, καλού κακού όμως τηλεφωνήστε να κλείσετε γιατί η αίθουσα γεμίζει και υπάρχει περίπτωση να μείνετε απέξω. Για κρατήσεις θέσεων ο τηλεφωνικός αριθμός είναι (646) 339-0620.

About the Author

Ο Δημήτρης Ρομποτής είναι δημοσιογράφος και εκδότης του περιοδικού ΝΕΟ με έδρα τη Νέα Υόρκη 

 

 

Related Articles
Εγκαταλείπει το Ευρώ η Κύπρος – Νέο νόμισμα η Λύρα!
Δημοψήφισμα ίσον απάτη και εκβιασμός!

 

http://neohellenika.com/?p=1182