Μεσα σε λιγες δεκαετιες το αυτι του Ελληνα συνειθισε σε ανατολιτικα ακουσματα που εκφραζουν μονο πονο, δυστυχια και μιζερια και συμβαδιζουν με τις αρνητικες συμπεριφορες του στην κοινωνικη και πολιτικη καθημερινοτητα, εκμηδενιζοντας την ζωτικοτητα και δυναμικοτητα της ελληνικης κοινωνιας

Ταξιδι στην πατριδα για Ανασταση 

Σαββατο, 26. Απριλιου 2008, αεροδρομιο Θεσσαλονικης, αφιξη απο Βερολινο με την Easy Jet, ωρα Ελλαδος 20:15. Το αυτοκινητο της Hellas Car μας περιμενει, περιφερειακη, Εγνατια, στην Κεραμωτη φτανουμε λιγο πριν την Ανασταση. Γρηγορα να παμε τις βαλιτσες στο Bungalow ‚Aphrodite’ του Σολωνα και τρεχοντας να προλαβουμε την Ανασταση στην εκκλησια, διπλα στο λιμανι, οπου στο προαυλιο ψαλλεται ηδη το „δευτε λαβετε φως“ και σε λιγο το Χριστος Ανεστη. Ψιλοβρεχει και ο κοσμος, με τα αναμενα κερια, προφυλαγμενα κατω απο ενα ειδος χαρτινης ομπρελλας, βιαζεται να παει στα σπιτια του για την πατροπαραδοτη μαγειριτσα.

Στην Κεραμωτη ολα κλειστα, μονο η ταβερνα της Γεωργιας ειναι ακομη ανοιχτη, πεντε βηματα απο την εκκλησια. Μεσα ενα ζευγαρι ολο κι’ ολο, να τρωει τα πασχαλιατικα του. Ρωταμε αν εχει μαγειριτσα, ναι εχει, δυο μεριδες ερχονται στα γρηγορα, ζεστη, χωριατικη, πηχτη μαγειριτσα, με χοντρα κομματια τζιγερι, με ρυζι και με ανηθο, οπως την καναν στο σπιτι μας, πριν φυγω για την Γερμανια. Και μια αγκουροντοματοσαλατα με θασσιτικες ελιες και κρομμυδι χοντροκομμενο, μια φετα με λαδι και ριγανη και μια Μαλαματινα. Διπλα μας, πανω σ’ενα τραπεζι στρωμενο με ενα καθαρο τραπεζομαντηλο, τσουρεκια με το κοκκινο αυγο στη μεση και διπλα τους ενα πανερακι με κοκκινα αυγα. Η Γεωργια μας δινει απο ενα, εξηγω στον Κλαους τα διαδικαστικα και τα τσουγκριζουμε. Χριστος Ανεστη.

Ανασταση στην πατριδα, οπως πολλες φορες την ειχαμε ονειρευτει. Και ομως οχι τελεια, κι’ αυτη με την παραφωνια της, που ειναι τα ταγουδια που ακουγονται απο το στερεοφωνικο, τραγουδια της απελπισιας και της μιζεριας, εραστες εγκαταλειμενοι, η κοινωνια υπευθυνη, ‚κι’ ειν’ οολα μααυρααα, κι’ ειν’ ολα μααυραα‘. Ολα μαυρα, την ωρα της Αναστασεως, που ο κοσμος θαπρεπε να χαιρεται τουλαχιστον για την Ανασταση της Φυσεως, που εχει φορεσει τα ωραιοτερα γιορτινα της;

Η μεταλλαξη του μουσικου αισθητηριου 

Δεν ξερω πως επικρατησε η αποψη, οτι ο ιδιοκτητης μιας ταβερνας θα πρεπει να προσφερει στους πελατες του μαζι με μεζεδες, φαγητα και ποτα και το καθε αλλο παρα ευηχο ακουστικο εδεσμα που ακουει στο ονομα λαικο τραγουδι, ρεμπετικο, ζειμπεκικο η οπως αλλιως λεγεται (που το ακουμε οχι μονο στην ταβερνα, αλλα και στο υπεραστικο λεωφορειο, ο οδηγος του οποιου, σαν ενα ειδος Discjockey, το μεταβαλλει συχνα σε κινητο σκυλαδικο). Και τι δεν ακουν τ’αυτια σου: Τραγουδιστες και τραγουδιστριες να κλαινε την μοιρα τους, να οδυρονται γιατι τους εγκατελειψαν και να απειλουν (ποιον;), οτι αν ο απιστος η η απιστη δεν γυρισει πισω, θα τρελλαθουν η θα αυτοκτονησουν κι‘ ενας αλλος καψουρης να θελει να ξεψυχισει πανω στο χορο, ω Ελλαδα, οι παιδες σου εν καμινω. Μαυρα και αραχλα τραγουδια την ωρα που εσυ τρως και πινεις, ετσι σαν ενα ειδος μεζε που σου προσφερει ο ταβερνιαρης, για να σου ανοιξει την ορεξη. „Διαχρονικη μουσικη“, λεει η Γεωργια, αλλη μοδα κι’ αυτη με την λεκτικη αυτη μπαρουφα, που ισως να σημαινει, οτι αυτα τα κλαμματα, τους λυγμους και τους αναστεναγμους τους ακουμε συνεχεια τα τελευταια 50-60 χρονια.

Πως ομως φτασαμε ως εδω, ποια εξηγηση μπορει να δοθει για το μουσικο αυτο φαινομενο, που μετα τον πολεμο μετετρεψε την Ελλαδα των Βαλκανιων στο σημερινο Μπουζουκισταν; Ενα μερος της ελληνικης διανοησης λεει, οτι η μουσικη αυτη αντιπροσωπευει τα βασανα των μη προνομιουχων και των αποκληρων της κοινωνιας, αλλοι την ταυτιζουν με τους αγωνες της εργατικης ταξεως και αλλοι παλι με την αντισταση εναντιον της χουντας. Στο πρωτο της σκελος, η αποψη αυτη δεν στερειται μιας καποιας βασεως, μια και μερικοι την συγκρινουν με την αμερικανικη Jazz και ιδιαιτερα με τα Blues των μαυρων Outlaws της New Orleans, που κι’ εκεινοι ειχαν τους καψουρηδες τους που τραγουδουσαν τον πονο τους οταν τους εγκατελειπε το Baby η για τις διακρισεις, ταπεινωσεις και στερησεις στις βαμβακοφυτειες που εργαζονταν σαν σκλαβοι και αργοτερα, μετα την δηθεν απελευθερωση τους. Ομως η μουσικη οικογενεια της Jazz περιλαμβανει εκτος απο τα Blues και εκκλησιαστικα (Gospels) καθως και την Dixieland, το Swing, την Cool Jazz, το Hip Hop και το Jazz Rap, μουσικες γεματες ζωντανια, που απεχουν παρασαγγας απο τα ελληνικα τραγουδια του πονου και της μιζεριας. Και εν πασει περιπτωσει δεν ακους σε αμερικανικα εστιατορια μονο Blues, το ειδος αυτο του τραγουδιου το ακους μονο σε κοντσερτα η σε μουσικα κεντρα και στεκια.

Ομως ουτε και η σχεση του αραβοινδικου τραγουδιου που ακουγεται σημερα στην Ελλαδα με τους αγωνες της εργατικης ταξεως, που ‘την εκμεταλλευεται το μεγαλο κεφαλαιο’, δεν φαινεται πουθενα, αφου προκειται για δυο τελειως ετεροκλητα πραμματα, οπως θα εξηγησω λιγο παρακατω. Οσο για την μουσικη αντισταση εναντιον της χουντας, εχει κι‘ αυτη τα τρωτα της, γιατι δεν εγινε στην Ελλαδα, αλλα στο εξωτερικο, στην Ελλαδα ηρθε μετα την πτωση των στρατιωτικων. Οποτε γενναται το ερωτημα, γιατι εγω φερ‘ ειπειν, που καταγομαι απο την Σταυρουπολη της Ξανθης, οπου η οικογενεια μου εκανε καπνα, χωρις ποτε στο χωριο μου να εχω δει μπουζουκτσιδες η να εχω ακουσει τα αραβικα τους οργανα, θα πρεπει ντε και καλα να υιοθετησω την μουσικη της Αφροασιας σαν δικη μου, ελληνικη μουσικη; Γιατι θα πρεπει επισης και ολοι, οσοι δεν εινε οπαδοι των φαντασιωσεων της κυριας Παπαρρηγα η των θεωριων περι σοσιαλισμου των διαφορων ΚΚΕ (μλ κλπ.) να θεωρουν τους αμανεδες και τα τυποποιημενα ζειμπεκοειδη καψουρικα σαν μουσικη ‚του λαου‘; Γιατι, τελος, θα πρεπει τα μικρα παιδια των Ελληνων μεταναστων στην Γερμανια να μαθαινουν μπουζουκι σε μαθηματα ελληνικης μουσικης (!!) που προσφερουν οι Ελληνικες Κοινοτητες, ασκουμενα σε κομματια οπως το ‚οταν καπνιζει ο λουλας…‘ η το καραβι απ‘ την Περσια πουναι γεματο με χασισι μυρωδατο; Πολλες ερωτησεις, καμμια ικανοποιητικη απαντηση.

Το Σιδηρουν παραπετασμα και η κοινωνικοπολιτικη αποσυνδεση της Ελλαδος απο τα Βαλκανια

Το ‚ελληνικο’ τραγουδι ειναι λοιπον προβληματικο και η βασικη ερωτηση ειναι, πως και ποτε εγινε η μεταλλαξη του απο τα ινδικα και αιγυπτιακα πρωτοτυπα του και ποιοι εινε αυτοι που καρφωσαν πανω στον δημιουργηθεντα αυτον μουσικο αχταρμα μια ελληνικη σημαιουλα, σαν νατανε ενα παγωτο εκμεκ. Ξεκινωντας – διαχρονικα! – απο τις κρισιμες δεκαετιες του 50 και του 60, την εποχη δηλαδη που εμφανιστηκε επι σκηνης ηΕΔΑ και οι αριστεροι διανοουμενοι της, που θεωρω οτι αποτελει την τομη στην πολιτικη, κοινωνικη και πολιτιστικη εξελιξη της μεταπολεμικης Ελλαδος.

Η πρωτη διαπιστωση ειναι, οτι με το δημιουργηθεν Σιδηρουν παραπετασμα τα Βαλκανια χωριστηκαν σε δυο ζωνες επιρροης; Μια της Σοβιετικης Ενωσεως, με την Ρουμανια, Βουλγαρια και κατα ιδιαζοντα τροπο με την Γιουγκοσλαβια και την Αλβανια και η αλλη της Δυσεως με την μοναχικη Ελλαδα. Και οτι το Σιδηρουν παραπετασμα δεν διεκοψε μονο την καθε ειδους επικοινωνια που επικρατουσε μεχρι τοτε μεταξυ Ελλαδος και των χωρων της υπολοιπης Βαλκανικης, αλλα κατεστρεψε και την ομοιογενεια που ειχαν αποκτησει οι κατοικοι της στους πολλους αιωνες της Βυζαντινης και Οθωμανικης Αυτοκρατοριας, οπως αυτο φαινεται απο τα ψηγματα της αρχιτεκτονικης, οσα υπαρχουν ακομη, την κουζινα, το σχεδον σε ολους ιδιο ψυχοθυμικο και βεβαια την κουλτουρα και το τραγουδι. Πολιτικα οι Βορειοι γειτονες μας εγιναν Σλαβοι (ακομη απο την εποχη συστασεως του ελληνικου κρατους βεβαια, ιδιαιτερα ομως κατα και μετα τον εμφυλιο – μην ξεχναμε και την προπαγανδα του εκ Βορρα κινδυνου στις αφισσες, που απεικονιζαν τους Σλαβους σαν μια αρκουδα, ετοιμη να μας φαει), ενω η Ελλαδα υπαχθηκε μεν στην Δυση, υπεστη ομως μια εσκεμμενη αραβοποιηση, οπως αυτο φαινεται και στην ιστοσελιδα του State Department http://www.state.gov/p/eur/ci/), οπου η Ελλαδα ανηκει μεν στο Bureau of European and Eurasien Affairs, ο χαρτης ομως την εξαιρει απο τις χωρες της Δυσεως – στις οποιες υπαγονται ακομη και η Γεωργια, η Αρμενια και το Αζερμπαιτζαν. Προφανως θα υπαγεται σε καποιο αλλο γραφειο, που θα γνωριζει ισως η κυρια Ντορα.

Με το Σιδηρουν παραπετασμα στα Βορεια λοιπον, η Ελλαδα, αποσπασμενη απο την Ευρωπη, βρηκε διεξοδο- η ωθηθηκε – προς τον αραβικο κοσμο (μια και η Ιταλια ηταν Δυση, με την οποια δεν θελαμε να ταυτιστουμε και η Τουρκια Τουρκια). Το αποτελεσμα ηταν η γρηγορη αραβοποιηση της ελληνικης κοινωνιας και κουλτουρας και η ελληνοποιηση του ινδοαιγυπτιακου τραγουδιου, με το αραβικο μπουζουκι να γινεται συντομα ενα ειδος εθνικου συμβολου.Τα τραγουδια αυτα εισεβαλαν σαν χειμμαρος στον μουσικο χωρο, εκτοπιζοντας οχι μονο τα ‚σλαβικα’ πνευστα της Φλωρινας, τις γκαιντες της Θρακης και οσα τραγουδια ειχαν καποια ομοιοτητα με τους ηχους των Βορειων γειτονων μας, αλλα ακομη και το λεγομενο ελαφρο τραγουδι που κυριαρχουσε τουλαχιστον μεχρι τα μεσα του 60. Το ιδιο εγινε και στον χορο, οπου αρχισαν να κυριαρχουν τα τσιφτετελια και τα ζειμπεκικα, που χορευονται με το βλεμμα στο δαπεδο και οχι οπως στους δημοτικους χορους, περηφανα ψηλα. Αποδεικνυοντας γι‘ ακομη μια φορα, το ποσο αποτελεσματικο οπλο εινε η μουσικη και η κουλτουρα που χρησιμοποιουν ακομη και σημερα οι χωρες της Δυσεως στην επεκτατικη τους πολιτικη, για nation building, nation rebuilding η για να αποκαθηλωσουν ανεπιθυμητους δικτατορες και δηθεν διεφθαρμενους η αυταρχικους ηγεμονες, αντικαθιστωντας τους με ανθρωπους της ‚εμπιστοσυνης‘ τους (ρωτειστε γι’ αυτο και τον Μικη Θεοδωρακη, ολο και κατι θα καταλαβε για τον ρολο που επαιξε στην περιοδο 1967/1974 και γιατι απο τοτε σταματησαν να τον χρησιμοποιουν, αφου με το Internet, το Indymedia.org και τα μηνυματα για ανθρωπινα δικαιωματα και συμμετοχικη Δημοκρατια (το αγαπημενο Hobby του Γιωργακη) μπορουν πολυ πιο αποτελεσματικα να ξεσηκωνουν την ‚επαναστατικη‘ νεολαια εναντιον εκεινων, που δεν τους κανουν καλα την δουλεια τους.

ΕΔΑ και (αριστεροι) διανοουμενοι σαν αρωγοι της αμερικανικης πολιτικης

Αρωγος των ΗΠΑ για την ‚κατασκευη‘ του Σιδηρου παραπετασματος στα Βαλκανια, για την κοινωνικοπολιτικη αποσυνδεση της Ελλαδος απο τις αλλες βαλκανικες χωρες και για την υπαγωγη της στον αραβικο χωρο, ηρθε η ΕΔΑ και οι τοτε (αριστεροι)διανοουμενοι που συνταχθηκαν μαζι της. Ανακαλυπτοντας για πρωτη φορα στην Ελλαδα μια εργατικη ταξη, που μεχρι τοτε την εβλεπαν στα καπνομαγαζα της μακρινης Θεσσαλονικης και της Ξανθης, ενω ξαφνικα την ανακαλυψαν εκει διπλα τους, στα πλοια, τα μουραγια και στις βιοτεχνιες του Πειραια και στα διπλανα κουτουκια της Τρουμπας, οπου ξημεροβραδυαζονταν οι χασικληδες, οι νταβατζηδες και οι καθε λογης Οutlaws Αθηνων και περιχωρων. Η συνδεση του ενος με το αλλο ειναι βεβαια επιστημονικα παρακινδυνευμενη, μια και ειναι δυσκολο να βαλλεις τον εργατη σ’ενα επιπεδο με τον νταβατζη, ομως τι σημασια εχει αυτο, οταν εχεις βρει επιτελους την εργατικη ταξη και τον λαο, οπως το διαβαζουμε σε αναριθμητα δοκιμια και μελετες επι του θεματος, οπου θα συναντησεις ολα εκεινα τα στερεοτυπα, τα τετριμμενα και τα τυποποιημενα, που αποτελουν σημερα τον μυθο του προλεταριατου, του λαου και της εργατιας και τους αγωνες της εναντιον του κατεστημενου (με το μπουζουκι στο χερι!). Ετσι η ΕΔΑ και η αριστερη διανοηση αποκτησαν την εργατικη ταξη που ηθελαν, εκεινη, που οπως λενε, ξεζουμιζεται απο το μεγαλο ελληνικο κεφαλαιο (!!) και την ‚λαικη‘ μουσικη της, την οποια χρειαζονταν για να την αντιπαραθεσουν απεναντι στην μουσικη της μπουρζουαζιας και του μεγαλου κεφαλαιου (!!), την τοτε ελαφρα μουσικη με τους Τζιμη Μακουλη, Νικο Γουναρη, Αλικη Βουγιουκλακη και πολλους αλλους (των οποιων τα κοκκαλα θα τριζουν στον ταφο τους απο μια τετοια βλασφημια).

Υπηρξαν ομως και αλλοι, που κατα δυναμιν βοηθησαν στην μεταλλαξη του ελληνικου τραγουδιου, με μοτιβα και διασυνδεσεις, που καποτε θα πρεπει να ερευνηθουν απο τους διανοουμενους μας. Παραδειγμα η εβραικων συμφεροντων δισκογραφικη εταιρια ‚Μινως Ματσας και Υιος‘, που ολως περιεργως δεν προωθησαν το τοσο ελπιδοφορο Νεο Κυμα (με τον Σαββοπουλο, την Αρλεττα και αλλους νεους τραγουδιστες), που θα μπορουσε να αποτελεσει την βαση του μεταπολεμικου ασματος, αλλα τον Καζαντζιδη και τους αλλους τραγουδιστες της συμφορας. Το ιδιο και στον κινηματογραφο, οπου θα πρεπει να ερευνηθουν οι λογοι που οδηγησαν στην αθροα εισαγωγη των δακρυβρεχτων φιλμ απο την Ινδια και την Αιγυπτο και την παραγωγη ελληνικων με μπουζουκια. Το ιδιο και με τις εκδοσεις βιβλιων με αντικειμενο την λαικη κουλτουρα (του μπουζουκιου βεβαια). Ποιος κινουσε τα νηματα για την αλλαγη της πολιτιστικης πορειας στην Ελλαδα, ποιος ειχε συμφερον, οχι μονο σαν επιχειρηματιας, να σπρωχνει προς αυτη την κατευθυνση;

Η αλλαγη ομως επηλθε. Διοτι κατω απο την πιεση ολων αυτων των συντελεστων και την ραγδαια διαδοση του ‚λαικου‘ τραγουδιου τυπου Θεοδωρακη, Τσιτσανη και Καζαντζιδη, εσπασαν γρηγορα τα οποια φραγματα συγκρατουσαν και διατηρουσαν την προμπουζουκικη μουσικη και ανοιξαν οι κρουνοι, μεσω των οποιων εισερευσε και ελληνοποιηθηκε το παραπονο, η μιζερια, οι κοφτες δοξαριες του βιολιου και το κλαψιαρικο μακροσυρτο κλαρινο της Ινδιας και της Αιγυπτου (που το ακουμε ακομη και στις διαφημισεις που κανει η ΝΕΤ για να προσελκυσει τουριστες στην Ελλαδα!!). Εθιζοντας το κοινο στα αναφιλητα του ‘τροβαδουρου’ μας Καζαντζιδη (που τα εμαθε, οπως ειπε, απ’ την γιαγια του που ηταν μοιρολογιστρα) και στα λαρυγγωφωνα του επιγονου του Νταλαρα (Μαντουμπαλες, Σιγκουαλες και ματωμενα πουκαμισα ο ενας, προσφυγιά, φτώχεια και λαικισμος ο αλλος, ‘βρέχει φωτιά στη στράτα μου-φωτιά που μ’ έχει κάψει-για τα φτωχά τα νιάτα μου-κανένας δεν θα κλάψει-Η ζωή εδώ τελειώνει-σβήνει το καντήλι μου-Κι η ζωή σαν χελιδόνι-φεύγει από τα χείλη μου’ και οι δυο τους). Αferim και Αskolsun, Efendiler, με τετοιες νεκρωσιμες ακολουθιες μας κανετε την καρδια μας Gül Bahçe.

Ψυχοπαθολογια της ‚ελληνικης‘ μουσικης

Στην σημερινη Ελλαδα, το κατεστημενο της αριστεριζουσας διανοησης, με πολλαπλασιαστες και ηχεια φυλλαδες της (παρα)πληροφορησης οπως ΤΑ ΝΕΑ‚ ‚Η Ελευθεροτυπια’ η το ‚Βημα’, ελεγχει σχεδον απολυτα την ελληνικη κοινωνια: Την μανιπουλαρει πολιτικα, διαμορφωνει το κοινωνικο της αισθητηριο και πλαθει τον ψυχολογικο της κοσμο. Η ιδια ‚διανοηση’ ομως ελαχιστα ασχολειται με το σοβαρο θεμα της λαικης μουσικης παιδειας και τις επιπτωσεις των τραγουδιων της μιζεριας στην ψυχικη και κοινωνικη υγεια του Ελληνα, με τον ουτως η αλλως ρευστο συναισθηματικο του κοσμο. Αντ‘ αυτου αναλωνει ολες της τις δυναμεις σε ‚διαχρονικους‘ αγωνες εναντιον της Δεξιας, δηλαδη εναντιον της κυβερνησεως, δηλαδη εναντιον της χωρας. Χωρις να λαβαινει υπ‘ οψιν την πληθωρα των αναλυσεων και συγγραμματων της διεθνους βιβλιογραφιας για τον ρολο της μουσικης στην ψυχικη και σωματικη υγεια του ατομου. Σαν κανεις απο τους διανοουμενους αυτους να μην εχει ακουσει, οτι η μουσικη μπορει να αρρωστησει η να ιανει τον ανθρωπο, οτι το ειδος της μουσικης που προτιμα καποιος, ειναι και μια ενδειξη για την νευροψυχικη του κατασταση.

Η νευροψυχικη κατασταση του Ελληνα ειναι ομως ορατη δια γυμνου οφθαλμου. Μια βολτα σ‘ εναν ελληνικο δρομο θα δειξει αμεσως, οτι πολλοι εινε αυτοι που εμφανιζουν συμπτωματα manisch depressive, πολλοι με συμπτωματα καταθλιψεως και σαδομαζοχιστικα συνδρομα. Το σοβαρο αυτο προβλημα, απ’ οτι γνωριζω, δεν εχει εχει ακομη απασχολησει την διανοηση ουτε εχει γινει αντικειμενο ερευνης, διοτι πολλοι θεωρουν τετοιες συμπεριφορες σαν αποτελεσμα της πολιτικοποιησεως του Ελληνα. Σφαλμα μεγαλο. Διοτι η προσπαθεια εξισορροπησεως της καταθλιψης με μια αγροικα και σκαια συμπεριφορα και με μια αυξημενη επιθετικοτητα απεναντι στους συνανθρωπους δεν μπορει σε καμμια περιπτωση να αποτελει ενα δειγμα πολιτικοποιησεως, ειναι μια ψυχικη ασθενεια που δημιουργει το κοινωνικοπολιτικο συστημα μεσα στο οποιο ζουν και κινουνται οι πολιτες. Κι’αυτο φαινεται απο τις καθημερινες κινητοποιησεις φοιτητων, συνδικαλιστων και πολλων αλλων χασομερηδων, που σαδιστικα μπλοκαρουν τους δρομους, παρεμποδιζοντας την μετακινηση των συνανθρωπων τους, οι συνεχεις καταληψεις και καταστροφες Πανεπιστημιων και δημοσιων χωρων απο φοιτητες, ‚αντικρατιστες‘ και τσαμπουκαληδες οπαδους πολιτικων κομματων, οι μαχες των πολιτικων στην Βουλη και στην Τηλεοραση και η χρησιμοποιουμενη γλωσσα (μετωπικη επιθεση κατα της κυβερνησεως, ο Γιωργος Παπανδρεου σφυροκοπησε την κυβερνηση, επιθεση κατα του Πρωθυπουργου, το δίκιο θα κριθεί στο δρόμους και παει λεοντας). Ψυχοπαθολογικες καταστασεις και στα φασιστοειδους νοοτροπιας ιδεολογηματα ορισμενων πολιτικων κομματων, που προτρεπουν τους οπαδους τους να μην υπακουουν στους νομους και να καταλαμβανουν – και να καταστρεφουν – δημοσιους χωρους. Ας αναφερθει, τελος, οτι στην ιδια κατευθυνση δειχνει και το περιφημο σκυλαδικο, ο χωρος ‚ψυχαγωγιας‘ του Ελληνα, οπου ‚διασκεδαζει’ σ‘ εναν βουρκο μουσικης δυστυχιας, ενα Quicky, που νομιζει οτι θα τον απαλλαξει απο τα βασανα της καθημερινοτητας του.

Τι δεον γενεσθαι

Το ελληνικο ασμα νοσει και μαζι του νοσουν ο Ελληνας και η ελληνικη κοινωνια. Το λεει αλλωστε και ο επικρατεισας ορος τραγουδι, σκετη τραγωδια. Το θεμα ειναι για το παρον και το μελλον της ελληνικης κοινωνιας πολυ σοβαρο, γι‘ αυτο πρεπει ταχιστα να γινει αντικειμενο ερευνης και να βρεθουν λυσεις. Στην ιστοσελιδα του Υπουργειου Πολιτισμου και κατω απο την κατηγορια Πολιτιστικοί Οργανισμοί και Φορείς, Συγχρονος Πολιτισμος, ανακαλυπτεις και την Μουσική, που σε παει στην αλλη κατηγορια Εποπτευόμενοι Οργανισμοι (Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης, Καμεράτα, Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής, Ορχήστρα των Χρωμάτων κλπ. κλπ.) και στα Ωδεία (http://www.yppo.gr/6/g6420.jsp). Καμμια ομως αναφορα δεν γινεται στο ειδος της μουσικης που ακουει καθημερινα ο Ελληνας, στις ταβερνες, στα λεωφορεια, απο το Ραδιοφωνο και την Τηλεοραση και απο τα DVD στο σπιτι του. Αντ’ αυτου πληθωρα καταχωρησεων για Αρχαια, Μουσεια και Αναστηλωσεις, δυο κοσμοι παραλληλοι, χωρις καμμια επαφη μεταξυ τους. Το Υπουργειο προσπαθει με τα Αρχαια να παρουσιασει τον πολιτισμο – των Αρχαιων βεβαια – στο εξωτερικο, αδιαφορωντας αν οι Ελληνες στο εσωτερικο, με τα κοινωνικα, τα μουσικα και τα αλλα μας ηθη, ειμαστε Αραβες, πολλες δε φορες πιο Αραβες απ’ τους Αραβες.

Προτεινω λοιπον να ιδρυθει στο Υπουργειο Πολιτισμου μια Γενικη Γραμματεια που θα εχει σαν αποκλειστικο αντικειμενο τον προγραμματισμο μιας ελληνικης (οχι αραβικης, ουτε της λεγομενης μεσογειακης) μουσικης. Ενα Ινστιτουτο μουσικης του ελληνικου χωρου που θα ιδρυθει παραλληλα, θα αναλαβει, σε συνεργασια με σοβαρους επιστημονες των πολιτικων επιστημων, της ιστοριας και της εθνολογιας, την συγκεντρωση και ταξινομηση ολων των στοιχειων που υπαρχουν για την ελληνικη μουσικη στην διεθνη βιβλιογραφια, την δισκογραφια και τον κινηματογραφο και του  μουσικου υλικου της επικρατειας, απο την Θρακη και την Ηπειρο, μεχρι την Κρητη. Με βαση τα συγκεντρωθεντα υλικα θα αναλαβει το ιδιο Ινστιτουτο την συγγραφη εκλαικευμενων μελετων για την ελληνικη μουσικη, που θα κυκλοφορησουν σε βιβλια με προσιτες τιμες και θα περιεχουν εκτος των αλλων και προτασεις για μια (νεα) μουσικη παιδεια. Οι μελετες και οι προτασεις αυτες τελος, θα πρεπει να παρουσιασθουν απο τα ΜΜΕ, ανοιγοντας εναν διαλογο, με σκοπο την εξευρεση μιας κοινα αποδεκτης λυσεως για το ελληνικο ασμα.

‚Ανοιξτε τα παραθυρα, να φυγουν τα ντουμανια’, λεει καποιο λαικο τραγουδι. Ναι, να φυγουν επιτελους τα ντουμανια που αναδυονται απο τα τραγουδια της καψουρας, της κακομοιριας, της μιζεριας και των ψευτοζειμπεκηδων. Η ελληνικη κοινωνια πρεπει να ανασανει και γι‘ αυτο χρειαζεται μια μουσικη αναταση. Τουλαχιστον για να σωθουν οι επομενες γενιες.