Με τις τελευταίες δηλώσεις του ο νεοεκλεγείς πρόεδρος των Η.Π.Α., ουσιαστικά έφερε στην επιφάνεια τον ακήρυχτο υπόγειο πόλεμο, που εδώ και καιρό υφίσταται μεταξύ ΗΠΑ και Ε.Ε. και κυρίως της Γερμανίας. Ο Ντόναλντ Τραμπ εκτόξευσε πυρά, χωρίς κομπασμούς, κατά του ηγεμονικού ρόλου της Γερμανίας στην Ε.Ε. χαρακτηρίζοντας μάλιστα το μέλλον της αβέβαιο κι επισφαλές. Προχώρησε μάλιστα στην εκτόξευση απειλών εναντίον γερμανικών επιχειρήσεων για αποκλεισμό τους από την αμερικανική αγορά.
Ο 45ος πρόεδρος των Η.Π.Α. εξαπέλυσε μία σφοδρότατη επίθεση κατά του Βερολίνου και της πολιτικής ηγεσίας της Γερμανίας στέλνοντας ένα μήνυμα για την πολιτική που σκοπεύει να ακολουθήσει και μάλιστα το έκανε με τον πλέον επίσημο τρόπο με τη συνέντευξη που παραχώρησε στη βρετανική εφημερίδα Times και τη γερμανική Bild ταυτόχρονα.
Ο νέος πρόεδρος δεν κράτησε ούτε τα προσχήματα και προέβη χωρίς δισταγμό στο να αμφισβητήσει ευθέως ακόμη και την Άνγκελα Μέρκελ.
Μέσα από διάφορα άρθρα μου στην «Ελεύθερη Έρευνα» είχα ισχυριστεί, πως εδώ και πολύ καιρό υφίσταται ένας υπόγειος πόλεμος. Είχα επίσης πει, πως ο παγγερμανισμός της Ευρώπης δεν θα έχει καλό τέλος ούτε για τη Γερμανία, αλλά ούτε και για την Ευρώπη, γιατί το αντίπαλο δέος από την άλλη μεριά του Ατλαντικού κάποια στιγμή θα αντιδράσει φανερά, θα αναζητήσει συμμάχους και θα επιχειρήσει να γκρεμίσει τη Γερμανία και τους δορυφόρους της.
Όλα αυτά βέβαια τα άρθρα απουσίαζαν προκλητικά από τον Τύπο, αλλά και τις ηλεκτρονικές σελίδες ενημέρωσης, που επέμεναν να βλέπουν τις γεωπολιτικές εξελίξεις μέσα από τα καραγκιοζιλίκια του προτεκτοράτου της Ρωμιοσύνης, που ψωνίζει πολιτικούς ταγούς από το «Δελφινάριο». Υποσχέθηκα όμως, να μην ασχοληθώ περισσότερο με το προτεκτοράτο των επήλυδων, κλεφτών και απατεώνων γιατί, πολύ απλά, τη Ρωμιοσύνη δεν την προλαβαίνει κανείς. Τρέχει με έτη φωτός όσον αφορά τη λαμογιά και την (πολιτική) αλητεία, πράγμα που σημαίνει κατ’ εμέ, πως είναι ανώφελο ακόμα και να σχολιάζει κανείς τα εγχώρια πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά θέματα. Σταματώ εδώ λοιπόν.
Χαρακτηριστικό των προθέσεων του Τραμπ είναι και η αναφορά την οποία έκανε στην Ε.Ε.: «Κοιτάει κανείς προς την πλευρά της Ε.Ε. και διαπιστώνει ότι είναι η Γερμανία. Βασικά, αποτελεί ένα όχημα για τη Γερμανία», δήλωσε. «Αυτός είναι ο λόγος που πίστευα πάντα ότι συνιστούσε έξυπνη κίνηση από πλευρά της Βρετανίας να αποχωρήσει», πρόσθεσε κάνοντας και μία πρόβλεψη, πως το παράδειγμα του Brexit θα ακολουθήσουν και άλλες χώρες-μέλη της Ε.Ε..
Οι βολές όμως του νέου προέδρου κατά των γερμανικών αυτοκινητοβιομηχανιών προδίδουν όλο το χρονικό αυτού, του μέχρι πρότινος ακήρυχτου πολέμου με έντονα στοιχεία προστατευτισμού: «Εάν θέλετε να κατασκευάζετε αυτοκίνητα σε διάφορα μέρη του κόσμου, σας εύχομαι καλή τύχη. Μπορείτε να φτιάχνετε αυτοκίνητα για τις ΗΠΑ, όμως για κάθε αυτοκίνητο που θα εισάγεται στις ΗΠΑ, θα πληρώνετε φόρο 35%. Εάν κάποιος περπατά στην 5η λεωφόρο θα διαπιστώσει ότι όλοι έχουν μια Μερτσέντες μπροστά στο σπίτι τους, έτσι δεν είναι; Το γεγονός είναι ότι κάνατε αθέμιτο ανταγωνισμό απέναντι στις ΗΠΑ. Είμαι υπέρμαχος του ελευθέρου εμπορίου, αλλά θα πρέπει να είναι ένα έξυπνο εμπόριο για να μπορεί να λέγεται θεμιτό».
Στο στόχαστρο του νέου προέδρου είναι κυρίως η BMW, που υπέστη μία άνευ προηγουμένου κατακρήμνιση των μετοχών της, όταν ο πρόεδρος Τραμπ την κάλεσε άνευ δισταγμού να ξεχάσει κάθε σχέδιο πώλησης οχημάτων στη χώρα του, που είναι κατασκευασμένα στο Μεξικό, τον πλέον παραγωγικό προορισμό των γερμανικών εταιρειών κατασκευής αυτοκινήτων.
Για την καγκελάριο Μέρκελ, ο Τραμπ δεν κρύβει τα λόγια του. Τη χαρακτηρίζει ανεπαρκή και υπεύθυνη για το προσφυγικό πρόβλημα. Αντίθετα, ο Ντόναλντ Τραμπ φαίνεται να κάνει ουσιαστικά ανοίγματα προς τον Βλαντιμίρ Πούτιν. Δεν επιθυμεί τη συνέχιση των κυρώσεων σε βάρος της Μόσχας. Επιθυμεί επίσης, μία αμοιβαία και μάλιστα σε δραστικό βαθμό, μείωση του πυρηνικού οπλοστασίου των δύο χωρών κάτι που και ο ίδιος ο Πούτιν επιθυμεί.
Αν και ο πρόεδρος Ομπάμα έτρεφε ιδιαίτερη συμπάθεια στην προσωπικότητα της Άνγκελας Μέρκελ, οι Η.Π.Α. και ο επιχειρηματικός-τραπεζικός κόσμος τους, αναζητούσαν τρόπους, ώστε να χτυπηθεί καίρια το γερμανικό τραπεζικό σύστημα εδώ και χρόνια. Δεν απετέλεσε λοιπόν έκπληξη το πρόστιμο των 14,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων, που επιβλήθηκε στη Deutsche Bank από το υπουργείο Δικαιοσύνης των Η.Π.Α., γιατί χειραγώγησε επιτόκια στην αγορά των στεγαστικών δανείων πριν από το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης του 2008. Ο ίδιος ο πρόεδρος της Οικονομικής Επιτροπής του γερμανικού Κοινοβουλίου, Peter Ramsauer, είπε, πως «αυτή η κίνηση της Ουάσινγκτον έχει χαρακτηριστικά ενός οικονομικού πολέμου».
Τι βλέπουμε λοιπόν; Βλέπουμε την ιστορία να επαναλαμβάνεται. Μέχρι τώρα, ο πόλεμος Αμερικής με τη γερμανοκρατούμενη Ευρώπη ήταν υπόγειος. Τώρα με την εποχή του Ντόναλντ Τραμπ, είναι πλέον ανοικτός.
Ο κύριος σύμμαχος του Τραμπ ήταν και είναι η Μ. Βρετανία, ιδιαίτερα μετά το δημοψήφισμα του Brexit. H νέα πρωθυπουργός της Μ. Βρετανίας Τερέζα Μέι, επιτέθηκε στην Ε.Ε., μίλησε για πλήρη απόσχιση της χώρας της από την Ένωση και την προοπτική να μετατραπεί η Μ. Βρετανία σε οικονομικό και φορολογικό παράδεισο. Αυτό φυσικά εκτόξευσε τη στερλίνα και τρομοκράτησε το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα.
Ο Τραμπ μπήκε μπροστά στηρίζοντας την απόφαση των Βρετανών να εγκαταλείψουν τη γερμανοκρατούμενη Ευρώπη με δηλώσεις του (τις παραθέτω εκ νέου αλλά εν συνόλω):
«Οι πολίτες, οι χώρες επιθυμούν να διατηρήσουν την ταυτότητά τους, η Μ. Βρετανία ήθελε (να διατηρήσει) τη δική της. Οι πολίτες δεν θέλουν να έλθουν άλλοι στη χώρα τους και να την καταστρέψουν. Η έξοδος, μάλιστα της Μ. Βρετανίας θα αποδειχτεί ότι ήταν μια θαυμάσια υπόθεση.Κοιτάξτε την Ε.Ε., αυτή είναι (στην ουσία) η Γερμανία. Κατά βάση, η Ε.Ε. είναι το μέσο για την επίτευξη του στόχου της Γερμανίας. Γι αυτό θεωρώ ότι ήταν έξυπνο από μέρους της Μ. Βρετανίας να αποχωρήσει» και πρόσθεσε: «Πάντως για τις ΗΠΑ δεν παίζει κανέναν ρόλο το εάν η Ε.Ε. είναι ενωμένη ή διχασμένη. Ποτέ δεν πίστεψα ότι έχει κάποια σημασία. Κοιτάξτε, η Ε.Ε. δημιουργήθηκε εν μέρει για να χτυπήσει το εμπόριο των ΗΠΑ, έτσι δεν είναι; Επομένως το ίδιο μου κάνει εάν είναι διχασμένη ή ενωμένη, για μένα αυτό δεν παίζει κανέναν ρόλο».
Αυτό όμως που τρομάζει την Ευρώπη περισσότερο, είναι η άποψη του νέου προέδρου για το Ν.Α.Τ.Ο., το οποίο αποκάλεσε και ως έναν «παρωχημένο οργανισμό». Το Ν.Α.Τ.Ο. ήταν η ασπίδα των βορειο-ευρωπαίων απέναντι στις ορέξεις της Ρωσίας του Πούτιν. Η πιθανή υποβάθμισή του θα έχει τεράστιο κόστος για τους ευρωπαίους και την Ε.Ε..
Καταλήγοντας, βλέπουμε πως ο εδώ και καιρό υπόγειος πόλεμος μεταξύ των Η.Π.Α. και της Γερμανίας όχι μόνο να έρχεται στην επιφάνεια, αλλά να γίνεται και θεσμικός. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει την έκβασή του, μολονότι υπάρχει το προηγούμενο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Κρίνοντας όμως από τις ισχυρότατες αποσχιστικές τάσεις μέσα στην Ε.Ε., θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε, πως ενδεχομένως η Γερμανία, αλλά και η πολιτικά καταρρέουσα Ε.Ε. θα πληρώσουν την έλλειψη δημοκρατίας και την υπερβάλλουσα αλαζονεία τους.
Εξάλλου, η δήλωση του υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας, πως το άνευ προηγουμένου πλεόνασμα της χώρας δεν θα αποδοθεί στους πολίτες, αλλά θα πάει σε άλλες υποχρεώσεις της χώρας, πιστοποιεί και τους λόγους δημιουργίας της Ε.Ε., που δεν είναι άλλος από την αύξηση του πλούτου της ευρωπαϊκής πλουτοκρατικής ελίτ σε βάρος των ευρωπαίων πολιτών. Ας μη ξεχνάμε πως οι μισθοί στη Γερμανία δεν έχουν βιώσει αύξηση εδώ και δέκα ολόκληρα χρόνια.
Η Ε.Ε. ξεδοντιάζεται όσο περνά ο καιρός. Φασίζουσες και ακροδεξιές κυβερνήσεις φλερτάρουν επικίνδυνα με την εξουσία σχεδόν σε όλες τις χώρες της Ένωσης, αλλά κυρίως της Ευρωζώνης, που στο πρόσωπο του Ντόναλντ Τραμπ βλέπουν έναν παγκόσμιο ηγέτη.
Η πολιτική της προτεσταντικής πειθαρχίας μαζί με την επιβολή μιας στείρας και αντιαναπτυξιακής στρατηγικής λιτότητας, θα έχουν ένα μεγάλο κόστος για όποιους την εμπνεύστηκαν και την επέβαλαν.
Ο ακήρυχτος πόλεμος λοιπόν κηρύχθηκε και θα είναι καθοριστικός για όλο τον πλανήτη.
ΥΓ: Για όποιον ενδιαφέρεται για το μελλοντικό ρόλο του Δ.Ν.Τ. με βάση ότι ο μεγαλύτερός του μέτοχος είναι οι ΗΠΑ, το Ταμείο θα περιορίσει σημαντικά τις δραστηριότητές του επί προεδρίας Τραμπ.
………………………………………………………………….
Και ένα σχόλιο για το άρθρο
Bielidopoulos έγραψε…
Πάλι οι κλασσικές πλέον αερολογίες περί πανγερμανισμού και προτεκτοράτου με την κατάλληλη δόση συνωμοσίας και μυστικοπάθειας. Το προτεκτοράτο που αναφέρει ο συντάκτης έχει ξεκοκαλίσει τη μεγαλύτερη οικονομική βοήθεια που έχει δοθεί ποτέ στην ιστορία της ανθρωπότητας προκειμένου ένα χρεοκοπημένο κρατίδιο της πλάκας με πτωχευμένα ασφαλιστικά ταμεία να εξακολουθεί να μοιράζει συντάξεις των 2 και 3.000 ευρώ και εφάπαξ των 25 και 50.000 ευρώ σε ημέτερους και κομματόσκυλα. Και σαν να μην έφταναν αυτά η αναλογία εργαζόμενου-συνταξιούχου είναι 1:1, κάτι που κανένα ασφαλιστικό σύστημα δεν μπορεί να αντέξει. Κανείς όμως ρωμιός δεν διανοείται να απαιτήσει τσεκούρι στις συντάξεις και μείωση της φορολογίας από το 60% που είναι περίπου τώρα στο 20%.
Τις προάλλες (17.01.2017, 19:18:47) είχα ποστάρει αλλού αυτό:
„Δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας ότι, τόσο η κυρία Merkel, όσο και ο κύριος Schuble, αναφέρθηκαν σε πολύ περισσότερα (και πολύ πιο σημαντικά από την Ελλάδα) ζητήματα (προσφυγικό/μεταναστευτικό, οικονομικό προστατευτισμό κ.λπ.). Ζητήματα στα οποία αναφέρεται ο Donald Trump κατά καιρούς και τα οποία αναμένεται να προκαλέσουν τριβές, εάν ο νέος Αμερικανός πρόεδρος εμμείνει στις θέσεις του. Το Ταμείο και στάση του στην Ελλάδα, απλά, „προέκυψαν“ στις συνεντεύξεις Schuble. Είναι γνωστό άλλωστε ότι στον θείο Wolf, αρέσει να στέλνει μηνύματα σε πολλές κατευθύνσεις και σε πολλαπλούς αποδέκτες Με απλά λόγια, εδώ πρόκειται για καυγά ελεφάντων. Καυγά για θέματα τα οποία ελάχιστα αφορούν την Ελλάδα και στον οποίο ανακατεύτηκε ευκαιριακά. Αν όχι τυχαία. Η ελληνική κυβέρνηση λοιπόν, καλά θα κάνει, ν’ αφήσει τους καυγάδες για αυτούς οι οποίοι έχουν λόγους να τους δημιουργούν ή να μετέχουν σε αυτούς. Και ν’ αφοσιωθεί στην επιτυχία των στόχων της χώρας, χωρίς να „τυρβάζει περί άλλα“. Διότι, με δική της ευθύνη, η κατάσταση είναι περισσότερο από οριακή. Και τα περιθώρια έχουν στενέψει τρομακτικά. Κάθε μέρα, κάθε ώρα, ακόμη και κάθε λεπτό, μετρούν…“
http://www.capital.gr/story/3184255
Που σημαίνει σε απλά ρωμέικα: Μουαμάρ Ιγνάτιε φάε μια κρεμούλα καλύτερα.
