Μια απάντηση στον Μουσταφά Τσολάκ
Με άρθρο του (28.4.16) στον Παρατηρητή της Θράκης, ο Μουσταφά Τσολάκ (κατά το ήμισυ πομακικής καταγωγής από το χωριό Σαρακηνή ν. Ροδόπης), «διεθνιστής» και «αντιεθνικιστής» κατά δήλωσή του, εκδότης της εφημερίδας Barikat και μέλος της Λαϊκής Ενότητας (ΛΑΕ) του Παναγιώτη Λαφαζάνη, αναφέρει τον Τούρκο αριστερό Μιχρί Μπελί (καπετάν Κεμάλ) για να … αποδείξει ότι δεν υπάρχουν Πομάκοι! Η πομάκικη ταυτότητα, κατά τον Τσολάκ, (αλλά και κατά τον Κωστόπουλο από τους Ιούς της Ελευθεροτυπίας και τους Τούρκους εθνικιστές) είναι κατασκεύασμα του … αστικού ελληνικού κράτους το οποίο … έγραψε βιβλία, ίδρυσε συλλόγους και άλλα πολλά ευφάνταστα γελοία. Το άρθρο, γραμμένο στα ελληνικά, απευθύνεται στο ελληνόφωνο κοινό της πόλης με προφανή στόχο να διαστρεβλώσει την αλήθεια και να ανακόψει το γιγαντούμενο κύμα ευαισθησίας μεταξύ των χριστιανών συμπολιτών μας.
Φαίνεται, πως ο Τσολάκ δεν έχει διαβάσει ούτε μία σελίδα (ασυγχώρητο για αρθρογράφο) από τα απομνημονεύματα του Μιχρί Μπελί, τα οποία είχαμε παλαιότερα παρουσιάσει στη Ζαγάλισα. Εκεί, σε όλο το βιβλίο του Μπελί, που αναφέρεται στο κομμάτι του εμφυλίου πολέμου στην Ελλάδα που διεξήχθη στα ορεινά της Θράκης, οι κάτοικοι των ορεινών χωριών αποκαλούνται ως ΠΟΜΑΚΟΙ, ενώ δηλώνεται απερίφραστα και η ύπαρξη των Ρωμά και των Αλεβιτών. Ο Μιχρί Μπελί, που πολέμησε το ελληνικό αστικό κράτος δεν είχε κανένα συμφέρον να αποκαλεί τους κατοίκους των ορεινών ως Πομάκους. Φανταζόμαστε ότι δεν τον … πλήρωσε το ελληνικό κράτος για να κατασκευάσει στο βιβλίο του μία πλαστή ταυτότητα! Απλά, ο άνθρωπος ως ειλικρινής αριστερός, συνομιλώντας με τους κατοίκους, περιέγραψε την αλήθεια, όχι μόνο στα Απομνημονεύματά του αλλά και μπροστά στον τηλεοπτικό φακό (βλ. και εκπομπή της ΕΤ3 και το ντοκιμαντέρ του Φώτου Λαμπρινού «Καπετάν Κεμάλ») και αποκαλούσε τους Πομάκους ως Πομάκους. Φανταζόμαστε ότι και ο παππούς του Τσολάκ που καταγόταν από τη Σαρακηνή (Σαρατζίνα στα … πομακικά) και συμπολέμησε με τον Μπελί μιλούσε και εκείνος πομακικά και με βάση αυτόν και τους συγχωριανούς του ο Μπελί έγραψε για τους Πομάκους συμπολεμιστές του. Τρίζουν τα κόκκαλα του Μπελί με τους εν Ελλάδι αριστερούς, οι οποίοι έχουν ιδεολογικά προσβληθεί από τον ιό του τουρκικού εθνικισμού.
Η διαστρέβλωση της πραγματικότητας που επιχειρείται τα τελευταία χρόνια εναντίον του Πομακικού κινήματος από κομμάτι της ελληνικής «αντιεθνικιστικής» αριστεράς παρουσιάζει το ελληνικό κράτος ως … υποκινητή του πομακικού με σκοπό να στρέψει μέρος της κοινής γνώμης εναντίον του πομακικού ζητήματος. Είναι οι ίδιοι που δέχονται ότι μπορεί ένας Βλάχος να μην δηλώνει Έλληνας, αλλά Βλάχος (και καλά κάνει αφού νιώθει έτσι) αλλά αν κάποιος Πομάκος δηλώνει (δημόσια) την ταυτότητα του τότε αλλάζει το πράγμα, διότι παρακινείται από … σκοτεινές δυνάμεις, το παρακράτος και το κράτος (θαυμαστή ταύτιση με τα επιχειρήματα του τουρκικού εθνικισμού, ο οποίος παρεμπιπτόντως δεν καταγγέλλεται ποτέ).
Αφού παρουσιάσαμε στη Ζαγάλισα πολλάκις πώς το ελληνικό κράτος τουρκοποίησε τους Πομάκους βίαια (βλ. πχ. το θέμα της αλλαγής των πομακικών επιθέτων σε τουρκικά, τα διατάγματα με τα οποία έβγαινε από τα σχολεία η λέξη «μουσουλμανικό» και με τη βία επιβαλόταν ο όρος «τουρκικό» κτλ). Επίσης, όταν στην δεκαετία του 1990 εμφανίστηκαν δημόσια οι πρώτοι Αγωνιστές που δήλωσαν δημόσια ότι είναι Πομάκοι, εκτός των Τούρκων εθνικιστών που έπεσαν επάνω τους να τους κατασπαράξουν, την ίδια δουλειά ανέλαβαν και διπλωματικοί υπάλληλοι του ελληνικού κράτους που ανέβαιναν στα Πομακοχώρια και απειλούσαν τους πρωτεργάτες του κινήματός μας ότι αν δεν σταματήσουν θα κάνουν κακό σε αυτούς και τις οικογένειές τους. Άλλοι δημόσιοι υπάλληλοι, αστυνομικοί, δασοφύλακες κ.α., στην υπηρεσία του κράτους και των τοπικών αρχόντων, εμπόδισαν με κάθε τρόπο τις προσπάθειες των Πομάκων να οργανωθούν, ενώ ουσιαστικά πριμοδότησαν την τουρκοποίηση των πομακικών πανηγυριών. Ακόμη και σήμερα υπάρχουν τέτοιοι δημόσιοι υπάλληλοι που επιβάλλουν υπέρογκα πρόστιμα στους Πομάκους οι οποίοι δηλώνουν την ταυτότητά τους, ενώ την ίδια στιγμή κάνουν τα στραβά μάτια στους γενίτσαρους.
Όλα αυτά και πολλά άλλα διαλανθάνουν της προσοχής του «αντιεθνικιστή» Τσολάκ, ο οποίος χρησιμοποιεί και το φασιστικό επιχείρημα ότι αφού ένας υποψήφιος Πομάκος πήρε στις ευρωεκλογές λίγες εκατοντάδες ψήφους, επομένως δεν υπάρχουν Πομάκοι! Τι θαυμαστή ταύτιση με τα επιχειρήματα της τουρκικής ακροδεξιάς! Είναι η ίδια λογική με τις παλιότερες δηλώσεις Τούρκων εθνικιστών (οι οποίες σιγά – σιγά αναγκάζονται να ανεβάσουν τον αριθμό όσων δηλώνουν Πομάκοι) ότι «οι Πομάκοι είναι δυο τρεις», οι Πομάκοι «είναι μια χούφτα», μέχρι την πρόσφατη δήλωση – υποχώρηση του Οζάν Αχμέτογλου ότι Πομάκοι είναι στο 3% της μειονότητας …
Ο Τσολάκ προχωράει ακόμη πιο παρακάτω και αποφαίνεται πως επειδή το μειονοτικό κόμμα ΚΙΕΦ πήρε μεγάλα ποσοστά, όλοι όσοι το ψήφισαν είναι Τούρκοι και ακόμη στα Πομακοχώρια της Ξάνθης, στο δήμο Μύκης, όπου το ΚΙΕΦ πήρε 70%, το υπόλοιπο 30%, με εξαιρέσεις, ακόμη και αν ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ κ.α. κόμματα, είναι και αυτοί Τούρκοι! Να φανταστούμε ότι σύμφωνα με αυτή τη … «διεθνιστική» λογική του Τσολάκ και αυτοί που απείχαν από τις εκλογές στο δήμο Μύκης ή όσοι ψήφισαν λευκό ή άκυρο είναι και αυτοί … Τούρκοι!
Θα χαρούμε να δούμε τον Τσολάκ όπως και κάθε άλλο «διεθνιστή», «αντιεθνικιστή», «αριστερό» να γράφει για τις παρεμβάσεις του Τουρκικού κράτους στην περιοχή και πως αυτό στην πραγματικότητα με φασιστικό – ναζιστικό τρόπο κατασκευάζει μία ψευδή «τουρκική ταυτότητα» πάνω σε πληθυσμούς ανομοιογενείς εθνοτικά μεταξύ τους, καταγόμενους από Πομάκους, Ρωμά, Αφρικανούς, Βόσνιους, Αλβανούς, γενίτσαρους, Κιρκάσιους κ.α.
Θα χαρούμε να διαβάσουμε καταγγελίες όλων αυτών των «υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» για τις επιθέσεις του τουρκικού εθνικισμού, Τούρκων επιχειρηματιών, Γκρίζων Λύκων, θρησκευτικών ταγμάτων με χαρακτηριστικά ταλιμπάν, πάνω στις μειονοτικές ομάδες της Θράκης.
Μέχρι τότε, το παραμύθι για το ελληνικό κράτος που «κατασκεύασε» την πομακική ταυτότητα, μπορεί να πιάνει σε μερικούς που έχουν πλήρη άγνοια της αλήθειας, αλλά σε όσους αισθάνονται Πομάκοι δεν πιάνει. Και ένας Πομάκος να μείνει που να δηλώνει Πομάκος θα έπρεπε ο κάθε αληθινός δημοκράτης και διεθνιστής να τον υπερασπίζεται και όχι να συντάσσεται με τα επιχειρήματα του τουρκικού εθνικισμού. Όταν θα υπάρξει πλήρης ελευθερία έκφρασης στα Πομακοχώρια και συνθήκες δημοκρατίας και όχι φασισμού, όπως σήμερα, με τον κάθε πράκτορα ή γενίτσαρο να επιτίθεται σε όποιον δηλώνει Πομάκος, τότε θα δούμε πόσοι είναι πραγματικά αυτοί που νιώθουν Πομάκοι.
Τα κείμενα αυτά πάντως πρέπει να μεταφραστούν στις ξένες γλώσσες και να μοιραστούν σε εκπροσώπους μειονοτικών ομάδων του εξωτερικού για να διαπιστώσουν τι πόλεμο δέχονται οι Πομάκοι από ακροδεξιούς και μεταμφιεσμένους διεθνιστές.
Τεύχος 84, Απρίλιος – Μάιος 2016
