Στο τρίτο και τελευταίο μέρος της έρευνας για την απαίτηση δημιουργίας ενός κουρδικού κράτους πέρα από τα ιστορικά κουρδικά εδάφη και εις βάρος του αραβικού και χριστιανικού πληθυσμού του Ιράκ, η Sarah Abed κάνει μια φοβερή διαπίστωση. Αυτό το άρθρο μπορεί σε μερικούς αναγνώστες  να φανεί μονομερές. Ωστόσο, όλα τα παρατιθέμενα στοιχεία είναι σωστά και μπορούν να ελεγχθούν εύκολα

Τίτλος πρωτοτύπου
Der Mythos Moderater Kurdischer Rebellen
της Sarah Abed
Μετάφραση: Δρ. Εμμανουήλ Σαρίδης
Μέρος 3 από 3

English  français

Μέρος 1 : „Die Kurden: Washingtons Massen-Destabilisierungs-Waffe in Mittel-Ost“.
Μέρος 2 : „Die Kurdische Connection: Israel, ISIS und USA Anstrengungen zur Destabilisierung des Iran“

Πρόλογος
Το άρθρο αυτό είναι από το ιστολογιο Δίκτυο Βολταίρος, τα άρθρα του οποίου μεταφράζονται στα ανγκλικά, ισπανικά, τουρκικά, ρουμανικά, ρωσικά και ελληνικά. Οι ελληνικές μεταφράσεις γίνονται από τον Κριστιάν Άκκυριά, συνεργάτη της ιστοσελίδας Ινφογνώμων Πολιτικά του Σάββα Καλαντερίδη, όπου και δημοσιεύονται.
Παραδόξως όμως το άρθρο αυτό δεν μεταφράσθηκε ούτε και δημοσιεύθηκε στο Ινφογνώμων Πολιτικά. Γιατί άραγε;
Μήπως έχει αυτό κάποια σχέση με τον ρόλο που έπαιξε ο Καλεντερίδης κατά την σύλληψη του Κούρδου ηγέτη Οτσαλάν στις 15.02.1999, όπου ύστερα απο συντονισμένες ενέργειες της ΕΥΠ, των ισραηλινών και των άλλων δυτικών μυστικών υπηρεσιών οι Έλληνες, όπως λέγεται (Μπογιόπουλος, enikos.gr, 15.02.2016), „πετάξανε“ τον Οτσαλάν έξω από την ελληνική πρεβέια της Κένυας όπου περίμεναν οι Τούρκοι που τον συνέλαβαν; Και είναι ίσως αυτός ο λόγος, που στο ιστολόγιό του Καλεντερίδη βλέπουμε τα άρθρα που δημοσιεύοται για τους Κούρδους και τις „επιτυχίες“ τους στην Συρία και το Ιράκ να εμφανίζουν μια ιδιαίτερη συμπάθεια (!) για τους Κούρδους, που με την φανερή πλέον υποστήριξη του σιωνιστικού Ηγεμόνα και των πρωτοπαλήκαρων του ΗΠΑ, Γερμανίας, Ανγκλίας και Γαλλίας έχουν καταστρέψει ολοκληρωτικά τις δύο αυτές χώρες;
Η ερώτηση λοιπόν είναι: Γιατί ο κύριος Καλεντερίδης δεν δημοσίευσε το άρθρο αυτό, που βλέπει τους Κούρδους από μια διαφορετική, περισσότερο κριτική οπτική γωνία;
Δρ. Εμμανουήλ Σαρίδης

Κούρδοι και Ασσύριοι: Ένα θυελλώδες παρελθόν και παρόν

Πολλά από αυτά που ισχυρίζονται σήμερα οι Κούρδοι ως δική τους και μοναδική κουλτούρα, τα έχουν δανεισθεί από παλαιότερους πολιτισμούς, όπως οι Ασσύριοι, οι Αρμένιοι και οι Σουύρουες. Όντως, η πλειοψηφία της χώρας στην ανατολική Τουρκία, η οποία όπως ισχυρίζονται οι Κούρδοι είναι δική τους, ανήκε στους Αρμένιους. Έτσι, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι οι Κούρδοι υποστηρίζουν την τουρκική γενοκτονία εναντίον των Ασσυρίων  [1] και το 1915 τη γενοκτονία εναντίον των Αρμενίων  [2].

Μια ομάδα ανδρών κάνει εκταφή τις σορούς των θυμάτων της γενοκτονίας εναντίον των Αρμενίων στο Deir ez-Zor της Συρίας το 1938.

© Armenian Genocide Museum Institute

Η γενοκτονία αυτή, γνωστή και ως „Shato du Seyfo“ ή „Έτος του ξίφους“, αφορούσε τους χριστιανούς της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, κυρίως το 1915 [3]. Το αποτέλεσμα ήταν, ο πληθυσμός των Ασσυρίων να μειωθεί κατά περισσότερο από 75%.

Στα επίπεδα του Ninive στο βόρειο Ιράκ, οι Κούρδοι ζούσαν σε πόλεις όπως το Dohuk (παλαιότερα μεταξύ των Ασσυρίων γνωστή ως Nohadra). Οι πόλεις αυτές είναι όμως μόνο „δικές τους“, επειδή για ένα σχετικά μικρό χρονικό διάστημα είναι εδώ παρόντες.

Αν εφαρμόζονταν τα κριτήρια της πολιτιστικής ταυτότητας και εκείνα της χίλιετούς ιστορικής αυθεντικότητας, τα εδάφη αυτά ανήκουν μόνο στους Ασσυρίους. „Δόθηκαν“ στους Κούρδους στις αρχές της δεκαετίας του 1970, με σκοπό εκτρέψουν τα μάτια τους από τα πλούσια σε πετρέλαιο εδάφη γύρω από την ιρακινή πόλη Kirkuk. Για το σκοπό αυτό έγιναν μεγάλες μετακομίσεις κουρδικών πληθυσμών προς το Dohuk, κατά τις οποίες έγιναν συχνά με τη βία απομακρύνσεις των Ασσυρίων, οι οποίοι είχαν πολύ μεγαλύτερες νομικές και ιστορικές αξιώσεις για τα εδάφη αυτά.

Αυτή είναι μια τακτική, που χρησιμοποιείται συνήθως από τους Κούρδους, όταν προσπαθούν να δώσουν στην „ιερή τους προσπάθεια“ έμφαση για την δημιουργία ενός κουρδικού κράτος, που δεν υπήρξε ποτέ στην ιστορία. Προσδιορίζοντας ως „Κουρδιστάν“ τον κάθε τόπο, στον οποίο σε κάποιο χρονικό διάστημα έζησαν, μοιάζουν να ενεργούν με το ρητό „η «κατοχή είναι ήδη το 90% του νόμου“, που μπορεί πράγματι να λειτουργήσει για τον καθορισμό της ποινικής ευθύνης, δεν είναι όμως τόσο καλό για τον προσδιορισμό μιας χώρας-πατρίδας.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, οι Κούρδοι του Ninive μπήκαν στο στόχαστρο των ενδιαφερόντων των ΗΠΑ και χρησιμοποιήθηκαν ως φιγούρες στο γεωστρατηγικό τους σκάκι. Την στιγμή εκείνη πρόδωσαν την χώρα που τους φιλοξενούσε, όταν οι ΗΠΑ άρχισαν – έστω και μεσω της μαριονέτας τους, τον Σάχη του Ιράν – να τους εξοπλίζουν και να τους ενθαρρύνουν να ανοίξουν μέτωπο με την κυβέρνησή της χώρας που έμεναν.

Η ιρακινή κυβέρνηση επενέβη με σκληρά μέτρα, με αποτέλεσμα, πολλοί Κούρδοι να εγκαταλείψουν τη γη που είχαν πρόσφατα αποκτήσει. Το Ιράκ και το Ιράν βρήκαν μια διπλωματική λύση και οι Κούρδοι, όπως λέει και η παροιμία, έπρεπε να πληρώσουν τα σπασμένα, κάτι, που έγινε ένα διαρκώς επαναλαμβανόμενο σενάριο. Το ίδιο φαινόμενο συνέβη και κατά τη δεκαετία του 1980 και του 1990, όταν κατά τον πρώτο πόλεμο του Κόλπου δημιουργήθηκε μια ζώνη απαγόρευσης πτήσεων, η οποία εξασφάλιζε στους Κούρδους ένα αποτελεσματικό μέσο διεθνούς προστασίας και υποστήριξης.

Κούρδοι αντάρτες του Κουρδικού-Δημοκρατικού Κόμματος (Partiya Demokrata Kurdistanê; PDK ή KDP) φρουρούν την πρόσβαση στο Irbil του Ιράκ την 1η Σεπτεμβρίου 1996, ύστερα από την κατάκτηση της πρωτεύουσας του Κουρδιστάν στις 31 Αυγούστου 1996 από την αντίπαλη Πατριωτική Ένωση του Κουρδιστάν (PUK) . Τα στρατεύματα του Saddam Hussein κυρίευσαν το Irbil, για να εκδιώξουν την PUK και να το παραδώσουν στους αντιπάλους τους, το KDP. Εσωτερικές διαμάχες διακατέχουν εδώ και καιρό τα περίπου 20 εκατομμύρια των Κούρδων που ζουν σε μια ορεινή περιοχή, στην οποία συναντώνται τα σύνορα της Συρίας, της Τουρκίας, του Ιράν, της Αρμενίας και του Αζερμπαϊτζάν.

© Anatolia

„Παρά την καταπίεση εκ μέρους της Τούρκίας, υπό την οποία ζούν οι Κούρδοι της Τουρκίας, δεν έμαθαν να ζούν λίγο πιό ανεκτικά. Στην αυτόνομη κουρδική περιφέρεια του Βόρειου Ιράκ, η κουρδική κυβέρνηση (KRG) ενεργεί ακριβώς όπως ενήργησε και η τουρκική κυβέρνηση πριν από 90 χρόνια εναντίον των Κούρδων και των Ασσυρίων. Οι αναφορές για μια συστηματική κατάχρηση βίας κατά των Ασσυρίων εντός της αυτόνομης κουρδικής περιοχής του Ιράκ αυξάνονται διαρκώς. Πρόκειται  για μια οργανωμένη τυραννία, την οποία εγκρίνονται οι κουρδικές αρχές. Ο σκοπός είναι προφανώς ο ίδιος όπως των Τούρκων, να αφομοιώσουν ή να εκδιώξουν τους Ασσύριους που ζουν σ‘ αυτά τα μέρη εδώ και περισσότερο από 7.000 χρόνια“. Αυτά γράφει η Augin Haninke στο άρθρο της „Οι Κούρδοι: Θύματα με τους Ασσύριους και καταπιεστές των Ασσυρίων“ [4].

 

David Jindo – Ασσύριος Αρχηγός – δολοφονηθείς το 2015 από δυνάμεις των Μονάδων Υπεράσπισης του Λαού (YPG)
Γιατί μας ανήκουν η πεδιάδα Niniveh και το Khabour. Αυτά είναι δικά μας χώματα

Όπως εξηγεί αυτό το βίντεο, κουρδικές δυνάμεις ασφαλείας στη Συρία βασάνισαν και δολοφόνησαν τον διοικητή της Ασσυριακής Πολιτοφυλακής, David Jindo, ύστερα από μια ψευδή πρόσκληση με το πρόσχημα της συνεργασίας. Αυτή ήταν μια ενέργεια του ίδιου είδους όπως το 1918 η δολοφονία του Ασσυρίου πατριάρχη Mar Shimun IIX Benyamin από τον Κούρδο ηγέτη Simko Shikak όταν κάλεσε τον πατριάρχη στο σπίτι του.

Η Κουρδική Περιφερειακή Κυβέρνηση (KRG) του Βόρειου Ιράκ ισχυρίζεται, ότι έχει χρέη 25 δισεκατομμυρίων δολαρίων, παρόλο που έχει διαπραγματευτεί πωλήσεις πετρελαίου και έχει λάβει σημαντικά ποσά από το εξωτερικό [5]. Αυτό εγείρει το ερώτημα, σε ποιό βαθμό υφίσταται διαφθορά στην κουρδική διοίκηση για να βρίσκεται στην οικονομική κατάσταση στην οποία ισχυρίζεται ότι είναι. Αυτό έχει συνέπειες για τις συνθήκες υπό τις οποίες μικρές οργανώσεις βοήθειας είναι σε θέση να διανείμουν βοήθεια στους Ασσύριους και τους Γεσήδες, οι οποίοι ζουν υπό την κυβέρνηση του KRG.

Παράκρουση: Αναθεωρημένη έκδοση της φράσης „Μεσοποταμία: το λίκνο του πολιτισμού“. Η πινακίδα αυτή βρίσκεται κοντά στην πολιτιστική κληρονομιά των Ασσυρίων του Kinis στην επαρχία Dohuk. Τέτοιες τοποθεσίες είναι συνήθως αφύλακτες και πέφτουν θύματα βανταλισμού.
Ευγενική προσφορά του Assyrian International News Agency (AINA)

To 2011 Ιμάμηδες ενθάρρυναν στο Dohuk Σουνίτες Κούρδους να καταστρέψουν χριστιανικές εκκλησίες και καταστήματα. Ακολούθησαν επιθέσεις του όχλου εναντίον καταστημάτων και συλλόγων που τα πολιόρκησαν κατά εκατοντάδες. Επιθέσεις με χειροκίνητα πυροβόλα όπλα έγιναν και σε ξενοδοχεία και εστιατόρια.  [6].

Τα τελευταία χρόνια, οι Κούρδοι συνέχισαν να ενεργούν ανειλικρινώς κατά των χριστιανικών μειονοτήτων, συμπεριλαμβανομένων των Ασσυρίων και των Γεζήδων. Η περιφρόνησή τους προς τους λαούς αυτούς ξεπέρασε τον ιστορικό ρεβιζιονισμό – ένα παράδειγμα φαίνεται στις παρακάτω εικόνες. Αυτό συνέβη και όταν στις αρχές του 19ου αιώνα κατέφυγαν στο βόρειο Ιράκ  και άρχισαν να εκδιώκουν τους Άραβες και Αρμενίους από πολλές πόλεις.

Η φρίκη της σήμερον είναι, όταν οι Κούρδοι επιτρέπουν στο Daesh να σκοτώνει Ασσυρίους.

Τον Ιούλιο του 2014, όταν ο Daesh ξεκίνησε την εισβολή στο Ιράκ, το Κουρδικό Δημοκρατικό Κόμμα (KDP) ξεκίνησε τον συστηματικό αφοπλισμό των Ασσυρίων και διαφόρων άλλων εθνικών ομάδων, χρησιμοποιώντας τα όπλα τους για τις δικές τους μάχες.

Μια εντολή αφοπλισμού που τέθηκε σε κυκλοφορία από την KRG στις πόλεις της πεδιάδας του NinevehΚυκλοφόρησαν χαρτιά τα οποία έγραφαν για αυστηρές κυρώσεις όσων δεν συμμορφώνονταν. Και διαβεβαιώσεις, ότι οι Peshmerga θα παρείχαν προστασία ενός σχετικού βαθμού.Όταν όμως εμφανίσθηκε ο Daesh, οι Peshmerga πήραν τα όπλα και έφυγαν, ακολουθώντας το παράδειγμα του ιρακινού στρατού.Αυτό άφησε τους Ασσύριους και τους Γεζήδες χωρίς κανένα μέσον αντίστασης ή κάποια δυνατότητα να υπερασπιστούν τον εαυτό τους ενάντια στον Daesh. Κυκλοφόρησαν μάλιστα πληροφορίες από τους ίδιους τους Peshmerga, ότι σκότωναν τους Γεζήδες, ότι προσπαθούσαν να ξεφύγουν με όλα τα όπλα τους.

Ο Haydar Shesho, ένας Γεζήδης διοικητής που κατόρθωσε να προμηθεύθεί όπλα από την ιρακινή κυβέρνηση, συνελήφθη από τις αρχές του KDP για την „οργάνωση“ μιας „παράνομης πολιτοφυλακής“.

Η σκηνή αυτή επαναλήφθηκε σε όλη τη χώρα, αναγκάζοντας 150.000 Ασσύριους να φύγουν από την πατρίδα τους.

Οι ενέργειες αυτές μπορούν να θεωρηθούν μόνο σαν ένα στημένο κόλπο της κουρδικής ηγεσίας, για να επιτρέψουν σε ξένες στρατιωτικές δυνάμεις να καθαρίσουν τα εδάφη αυτά με τη βία από όλους τους μη Κουρδικούς κατοίκους και στη συνέχεια,  με τη βοήθεια των αμερικανών συμμάχων τους, να „ελευθερώσουν τη γη τους“ και να την καταλάβουν.

 

Οι Ασσύριοι ζητούν διεθνή βοήθεια

Στις 13 Απριλίου 2016, οι κουρδικές δυνάμεις ασφαλείας εμπόδισαν εκατοντάδες Ασσύριους να συμμετάσχουν σε διαμαρτυρία μπροστά από το κτήριο του KRG. Η διαδήλωση επρόκειτο να είναι η απάντηση στην δήμευση της Ασσυριακής γης που ξεκίνησαν οι Κούρδοι στο βόρειο Ιράκ.

Έγιναν γνωστές πολλές μαρτυρίες, όπως η δήλωση ενώπιον του βρετανικού κοινοβουλίου από τον πρώην φυλακισμένο Γεζήδη Slwa Khalaf Rasho, ο οποίος είπε, ότι οι Peshmerga, πρόθυμοι να φεύγουν πρώτοι πριν από τους Γεζήδες πολίτες, αρνήθηκαν να μείνει και να προστατεύσουν τους Γεζήδες ή τουλάχιστον να τους δώσουν όπλα. Είχαν μάλιστα καθησυχάσει τους Γεζήδες να επιστρέψουν στα σπίτια τους, όπου θα τους υπεράσπιζαν.

Ορισμένοι Peshmerga άρχισαν τελικά να πυροβολούν εναντίον των Γεζήδων, μερικοί από τους οποίους σκοτώθηκαν, όταν οι διαμαρτυρίες τους έγιναν δυνάμωσαν για να μείνει ο δρόμος ανεμπόδιστος στην συνοδεία των οχημάτων τους. Ο Yazda, ένας οργανισμός που αγωνίζεται για την αναγνώριση της γενοκτονίας εναντίον των Γεζήδων, έγραψε στην τελευταία έκθεσή του τον Ιανουάριο του 2016: „Αν (οι Γεζήδες) είχαν υπερασπιστεί για μία μόνο ημέρα, σίγουρα μπορούσαν να μεταφερούν μακριά και η καταστροφή, οι σφαγές και η υποδούλωσή τους θα μπορούσαν να αποφευχθούν. „

Το ακόλουθο είναι ένα απόσπασμα από τη μαρτυρία του Rasho ενώπιον του βρετανικού κοινοβουλίου, στο οποίο ζήτησε βοήθεια μετά από μια οκταμήνη σκλαβιά, βεβήλωση και αρκετές απόπειρες αυτοκτονίας στο Daesh [7].

„Το όνομά μου είναι Salwa Khalaf Rasho. Γεννήθηκα το 1998 και ήμουν υπάλληλος του ενάτου βαθμού. Έκανα με την οικογένειά μου μια απλή ζωή, μέχρι την ημέρα που ο Daesh στις 3 Αύγ 2014 επετέθηκε εναντίον του Shengal. Η πόλη μου, το Shengal, μου άρεσε πάρα πολύ. Μεγάλωσα με βάση την αρχή της συνύπαρξης όλων των κοινοτήτων στην κοινωνία, ανεξάρτητα από τη θρησκεία ή αίρεση στην οποία ανήκουν, γιατί οι αξίες της θρησκείας μου δεν μου επιτρέπει να μισώ ή να κάνω διακρίσεις εναντίον των άλλων.

Για τον λόγο αυτό το Shengal ήταν γνωστό ως η πόλη της ανεκτικότητας και της εθνοτικής ποικιλομορφίας. Αυτό που συνέβη όμως ήταν συγκλονιστικό και απροσδόκητο, διότι εμείς θεωρούσαμε το Daesh ως αδελφούς μας. Με αυτό εννοώ τις αραβικές φυλές των χωριών που ανήκουν στο Shengal. Ξαφνικά, έγιναν τέρατα και λύκοι. Συνεργάστηκαν με το Daesh όταν γυναίκες και παιδιά των Γεζήδων πήγανε στη σκλαβια και οι άντρες δολοφονούνταν.

Στην πόλη μου υπήρχαν περίπου 9000 Peshmerga, οι οποίοι ήταν οπλισμένοι με διαφορετικά όπλα. Μας είπαν, „θα προστατεύσουμε και θα υπερασπιστούμε το Shengal και ο Daesh θα μπέι στην πόλη μόνο πάνω από τα νεκρά μας σώματα. Θα υπερασπιστούμε το Shengal μέχρι την τελευταία σφαίρα“.

Δυστυχώς, μας εγκατέλειψαν χωρίς αντίσταση και χωρίς να δώσουν σ‘ εμάς τους πολίτες μια προειδοποίηση, για να σωθούμε από τα χέρια του τέρατος Daesh. Μας αφησαν ψυχρά, γυναίκες και παιδιά, στη μοίρα μας. Εγώ και οι συμπολίτες μου προσπαθούσαμε να φύγουμε στα βουνά όπως και οι άλλοι“. Βλέπε: Πως οι Κούρδοι αφόπλισαν τους Ασσυρίους χριστιανούς και τους παράδωσαν στον Daesh:

Μια ιστορία παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων

Υπό το φως αυτής της φρίκης, θα πρέπει να γίνει εύκολα κατανοητό, το γιατί οι Κούρδοι έχουν ένα τόσο έντονο ενδιαφέρον να παρουσιάσουν την ιστορία των Αραβών, των Ασσυρίων και των Αρμενίων ως δική τους ιστορία. Εάν αποτύχουν, εκτρέπονται στην καταστροφή κάθε σχετικής ιστορίας. Από την άποψη αυτή, δουλεύουν όπως ο Daesh.

Κάθε φορά που οι Κούρδοι απέτυχαν σε μια επίθεση εναντίον της Τουρκίας, υποχωρούσαν προς την Συρία και προσπαθούσαν να εμφανίσουν συριακή γη ως δική τους. Προς το παρόν προσπαθούν να διεκδικήσουν τη συριακή πόλη Ayn al Arab μετονομάζοντάς την σε „Kobani“. Το όνομα προέρχεται από τη λέξη „company“ και αναφέρεται σε μια γερμανική εταιρεία σιδηροδρόμων, η οποία δημιούργησε τη σιδηροδρομική γραμμή Konya-Baghdad. Με τον ίδιο τρόπο διεκδικούν οι Κούρδοι το Al Qamishli, άλλη πόλη της Συρίας, ως την παράνομη πρωτεύουσά τους έχοντάς την μετονομάσει σε Qamishlo  [8].

Αξίζει να σημειωθεί, ότι οι Κούρδοι στη βορειοανατολική Συρία, την οποία αποκαλούν δική τους χώρα, δεν είναι καν στην πλειοψηφία. Για παράδειγμα, στην κυβέρνηση του Al Hasakah το μερίδιο του πληθυσμού της είναι περίπου 30-40%. Το μερίδιο αυτό έχει μειωθεί μετα την έναρξη των συριακών συγκρούσεων, διότι πολλοί Κούρδοι έχουν καταφύγει σε ευρωπαϊκές χώρες.

Οι περισσότεροι από αυτούς έχουν καταφύγει στη Γερμανία, όπου σήμερα ζουν περίπου 1,2 εκατομμύρια Κούρδοι, ελάχιστα λιγότεροι από τους Κούρδους που ζουν στη Συρία. Παρ ‚όλα αυτά δεν φαίνονται να προσπαθούν να διεκδικήσουν εκεί μια ανεξαρτησία. Αυτό το κάνουν μόνο στις χώρες της Μέσης Ανατολής, που τους έδωσαν καταφύγιο όλα αυτά τα χρόνια – και σ‘ αυτές τις χώρες πέφτουν πισόπλατα, αντί να τις ευχαριστήσουν για τη φιλοξενία τους.

Οι πολύ αμφισβητούμενοι ισχυρισμοί της Διεθνούς Αμνηστίας κατά της συριακής κυβέρνησης και του Συριακού Αραβικού Στρατού δεν μπορούν να ληφθούν υπόψη ως αξιόπιστες χωρίς περαιτέρω ουσιαστικές αναλύσεις  [9]. Αν και κάπου κάπου, όπως το 2015, κατηγόρησαν σωστά το YPG, για μια σειρά παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων εναντίον της πολιτοφυλακής του συριακού κουρδικού πληθυσμού  [10].

„Αυτές οι παραβιάσεις περιλαμβάνουν τη βίαιη απέλαση, την καταστροφή σπιτιών καθώς και την απαλλοτρίωση και την καταστροφή ολόκληρης της περιουσίας“, τεκμηρίωσε η ΑΙ. „Σε ορισμένες περιπτώσεις, ολόκληρα χωριά ισοπεδώθηκαν, προφανώς ως αντίπραξη για την υποστήριξη που παρείχαν τα αραβικά ή τουρκμενιστανικά μέλη τους στο Ισλαμικό Κράτος (IS) ή σε ξένες ένοπλες ομάδες“. Η Διεθνής Αμνηστία (ΑΙ) έχει επίσης τεκμηριώσει την χρησιμοποίηση παιδιών ως στρατιωτών, όπως ανέφερε ο Lama Fakih, ένας ανώτερος διαχειριστής κρίσεων της ομάδας.

Οι Κούρδοι ισχυρίζονται, ότι το „Κουρδιστάν“ τους είναι „πολυπολιτισμικό και πολυθρησκευτικό“, κάτι που δεν είναι σωστό, όταν ληφθεί υπ’οψιν, ότι αυτές οι συμπληρωματικές κουλτούρες αποτελούνται από τους ανθρώπους που ζουν τώρα μέσα σε μια κουρδική πλειοψηφία σε περιοχές που κατέλαβαν οι Κούρδοι με τη βία. Οι άνθρωποι αυτοί θεωρούν τώρα τον εαυτό τους από την προοπτική ατόμων χωρίς καμία αξία σε περίπτωση μιας κουρδικής ανεξαρτησίας, επειδή ακόμα κι αν ψήφισαν „Όχι“ θα υπερψηφιστούν από το „Ναί“ της κουρδικής πλειοψηφίας και ως εκ τούτου θα βρισκόντουσαν ως ένα αντικείμενο κάτω από μια κουρδική Κυβέρνηση και κουρδικούς νόμους.

Γιατί δεν έχουν ιθαγένεια;

Η συμφωνία Sykes-Picot, γνωστή ως η Μικρασιατική Συμφωνία, ήταν το 1916 μια μυστική συμφωνία μεταξύ της Μεγάλης Βρετανίας και της  Γαλλίας, στην οποία συμφώνησε και η Ρωσική Αυτοκρατορία [11]. Η συμφωνία οριοθέτησε τα σύνορα για χώρες όπως η Συρία, το Ιράκ και η Ιορδανία, αλλά οι Κούρδοι είχαν μια μικρή ή καθόλου επιρροή. Ο κύριος στόχος αυτής της συμφωνίας για τους Γάλλους και τους Βρετανούς ήταν να ενισχύσουν τη δική τους εξουσία και επιρροή στην περιοχή. Οι Κούρδοι ισχυρίζονται ότι τους είχαν υποσχεθεί εκείνη την εποχή γη, αλλά ότι στη συνέχεια αποκλείσθηκαν την τελευταία στιγμή από τον διακανονισμό.

Η κουρδική ιστορία τον 20ό αιώνα υπογραμμίζεται από έναν αυξανόμενο κουρδικό εθνικισμό, ο οποίος στοχεύει στη δημιουργία ενός ανεξάρτητου Κουρδιστάν σύμφωνα με την υπαγόρευση των Σεβρών το 1920. Χώρες όπως η Αρμενία, το Ιράκ και η Συρία ήταν σε θέση να δημιουργήσουν το δικό τους κράτος, αλλά το προγραμματισμένο Κουρδιστάν στεκόταν εμπόδιο στο νεοσύστατο κράτος της Τουρκίας από τον Mustafa Kemal Atatürk. Το κράτος Κουρδιστάν δεν υπήρξε ποτέ.

Αφού ο ιρακινός στρατός βομβάρδισε την περιοχή στις 28 Μαρτίου 1991 για να την πάρει πίσω από τους Κούρδους επαναστάτες, οι Κούρδοι εγκαταλείπουν το Kirkuk στο Irak με κατεύθυνση το Erbil

Οι μόνοες περιοχές, όπου οι Κούρδοι στη Μέση Ανατολή θα μπορούσαν να δημιουργήσουν κάτι σαν νομική αυτονομία είναι η Κουρδική Περιφερειακή Κυβέρνηση (KRG) στο Ιράκ – όπου οι μειονότητες προστατεύονται από νέους νόμους – και το Ισραήλ  [12].Σαν συνέπεια της ανισότητας μεταξύ των περιοχών με κουρδικούς οικισμούς και των πολιτικών και διοικητικών συνόρων της περιοχής, δεν μπόρεσε να επιτευχθεί μια γενική συμφωνία μεταξύ των Κούρδων για τα σύνορα. Εν πάσει περιπτώσει, η υπαγόρευση των Sevres δεν εφαρμόστηκε ποτέ και εξαφανείσθηκε από την υπαγόρευση της συνθήκης της Λωζάννης.

Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί, ότι οι Ιρακινοί Κούρδοι εγκαταστάθηκαν στα πλούσια πετρελαϊκά πεδία της χώρας [13]. Η επαρχία Hasakah της Συρίας, την οποία οι Κούρδοι διεκδικούν παράνομα ως έδαφός τους και η οποία περιλαμβάνει την αυτοανακηρυγμένη πρωτεύουσα τους, Al Qamishli, έχει επίσης μερικά από τα πλουσιότερα πετρελαϊκά πεδία στη Συρία. Γι ‚αυτό δεν είναι τυχαίο, το ότι οι ΗΠΑ ποντάρουν και χρηματοδοτούν τους Κούρδους.

Ανήθικη και βίαιη μεταχείριση μειονοτήτων, ιδιαίτερα των χριστιανών.

Σύμφωνα με τον Rüdaw σε άρθρο του το 2014, „ο Ahmed Turk, ένας Τούρκος πολιτικός, δήλωσε πέρυσι, ότι οι Κούρδοι έχουν επίσης το μερίδιό τους „στην κατηγορία για γενοκτονία“ και ζήτησε συγγνώμη από τους Αρμένιους „Οι πατέρες και οι παππούδες μας ήταν εναντίον των Ασσυρίων και των Γεζήδων όπως και εναντίον των Αρμενίων. Καταδίωκαν αυτούς τους λαούς, τα χέρια τους είναι βαμένα με αίμα. Εμείς, ως απόγονοί τους, ζητούμε συγγνώμη“, δήλωσε ο Ahmed Turk [14].

Το 1261 μ.Χ., όπως αναφέρεται στο „Οι Κούρδοι έρχονται“, χιλιάδες Ασσύριοι εγκατέλειψαν την πεδιάδα Niniveh, από τα χωριά Bartillah, Bakhdida (Qaraqosh), Badna, Basihra και Karmlis Καρλλί και βρήκαν άσυλο στην ακρόπολη του Arbil για να γλυτώσουν από μια διάσημη κουρδική μετανάστευση. Ο βασιλιάς Salih Isma’il είχε διατάξει, ένας μεγάλος αριθμός Κούρδων να φύγουν από τα τουρκικά βουνά και να πάνε στην πεδιάδα του Nineveh. Τα χωριά της Ασσυρίας στην πεδιάδα λεηλατήθηκαν και χιλιάδες Ασσύριοι που αδυνατούσαν να φύγουν για το Arbil σφαγιάστηκαν από τους νεοαφιχθέντες Κούρδους. Ένα γυναικείο μοναστήρι στην Bakhdida κατελήφθη και οι καλόγροές του δολοφονήθηκαν άγρια. Ένα άρθρο των New York Times του 1915 περιγράφει τη μαζική σφαγή των χριστιανών από τα χέρια των Τούρκων και των Κούρδων.

Ένα άρθρο των New York Times του 1915 περιγράφει τη μαζική σφαγή των χριστιανών από τα χέρια των Τούρκων και των Κούρδων.

Κουρδικές φυλές στην Τουρκία, τη Συρία και το Ιράν πραγματοποιούσαν τακτικά επιδρομές καθώς και παραστρατιωτικές επιθέσεις εναντίον των χριστιανών γειτόνων τους κατά τη διάρκεια του Β ‚Παγκοσμίου Πολέμου. Οι Κούρδοι ενεργούσαν σύμφωνα με την μακρόχρονη παράδοση ενός κούρδικου δικαιώματος να λεηλατούν χριστιανικά χωριά. Ήταν υπεύθυνοι για πολλές φρικαλεότητες που διαπράχθηκαν εναντίον των Ασσυρίων Χριστιανών. Ένας Κούρδος φύλαρχος δολοφόνησε τον πατριάρχη της εκκλησίας του Aast το 1918 σε ένα δείπνο διαπραγμάτευσης, με συνέπεια την περαιτέρω αποδυνάμωση του χριστιανικού πληθυσμού.

Κουρδική συνεργία στην γενοκτονία των Αρμενίων

Η Γενοκτονία των Αρμενίων πραγματοποιήθηκε κατά τη διάρκεια και μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και έγινε σε δύο φάσεις: στην αρχή η μαζική δολοφονία του υγιούς ανδρικού πληθυσμού με σφαγές και στρατολόγηση για καταναγκαστική εργασία, ακολουθούμενη από την απέλαση των γυναικών και των παιδιών, των ηλικιωμένων και των αρρώστων με πορείες θανάτου που οδηγούσαν στη συριακή έρημο [15]. Οδηγούμενοι από στρατιωτικές συνοδείες οι απελαθέντες στερήθηκαν τροφή και νερό και κατά διαστήματα ληστεύονταν, βιάζονταν και σφάζονταν.

Άλλοι κάτοικοι και εθνοτικές χριστιανικές ομάδες, όπως οι Ασσύριοι και οι Έλληνες στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, έγιναν ένας παρόμοιος καταστροφικός στόχος της οθωμανικής κυβέρνησης. Η Γενοκτονία των Ασσυρίων και η γενοκτονία των Ελλήνων θεωρούνται από πολλούς ιστορικούς ως μέρος της ίδιας πολιτικής γενοκτονίας που υπέστησαν οι Αρμένιοι. Οι περισσότερες από τις αρμενικές κοινότητες της Διασποράς σε όλο τον κόσμο είναι το άμεσο αποτέλεσμα αυτής της γενοκτονίας. Στις ανατολικές επαρχίες, οι Αρμένιοι υπήρξαν θύματα της ιδιοτροπίας των Τούρκων και Κούρδων γειτόνων τους, οι οποίοι τακτικά τους φορολογούσαν υπερβολικά υψηλά, τους ανάγκαζαν να κάνουν ληστείες και απαγωγές να ασπαστούν το Ισλάμ ή τους εκμεταλλεύονταν με άλλους τρόπους, χωρίς παρέμβαση από τις τοπικές ή κεντρικές αρχές.

Με την ενθάρρυνση των Οθωμανών αφεντικών τους, βιάζανε, δολοφονούσαν και λεηλατούσαν Κούρδους φυλάρχους στους δρόμους των νοτιοανατολικών επαρχιών, όπου για αιώνες ζούσαν δίπλα-δίπλα, αν και το έκαναν κάπως άβολα με τους Αρμένιους και άλλους μη-μουσουλμάνους. Ο Henry Morgenthau [16], US-Botschafter in Konstantinopel während der Kulmination des Blutvergießens, beschrieb die Komplizenschaft der Kurden in seinen erschütternden Botschafter Morgenthau’s Memoiren von 1918 : „>Henry Morgenthau [16], πρέσβης των ΗΠΑ στην Κωνσταντινούπολη κατά την κορύφωση της αιματοχυσίας, περιέγραψε την συνενοχή των Κούρδων στα συνταρακτικά απομνημονεύματά του το 1918:„Οι Κούρδοι να κατεβαίνουν από τα ορεινά χωριά τους, να επιτίθενται σε νέες κοπέλες, να σηκώνουν το πέπλο τους και τις πιο όμορφες να τις παίρνουν στα βουνά τους. Να κλέβουν όλα τα παιδιά που φαντάζονται σαν όμορφα καθώς και ανελέητα όλο τον υπόλοιπο πληθυσμό … Κατά την διάρκεια αυτών των καταστροφών, οι Κούρδοι να σφάζουν ελεύθερα και οι κραυγές των γυναικών και των γερόντων να συνοδεύουν τον γενικό τρόμο. “ [17].

Διακρίσεις εις βάρος των Feyli Κούρδων στο Ιρακ

Είναι σημαντικό να επαναλάβουμε, ότι υπάρχουν πολλοί Κούρδοι, σε μερικούς από τους οποίους δεν ταιριάζουν οι χαρακτηρισμοί της παρούσας ανάλυσης. Υπάρχουν Κούρδοι που έχουν ενσωματωθεί στην τρέχουσα πολιτισμική τους κοινωνικότητα και απορρίπτουν τα ιδανικά των αυτονομιστών Κούρδων. Τα συμφέροντά τους είναι ως επί το πλείστον πολιτικής φύσεως και είναι ειδικά για τα έθνη στα οποία ζουν.

Οι Κούρδοι αυτοί δεν ενδιαφέρονται για ένα ενωμένο κουρδικό έθνος στις τέσσερις χώρες που κατέχουν μέσω βαλκανοποίησης, κατάκτησης, γενοκτονίας ή οποιαδήποτε άλλης επιζήμιας πράξεως κατά της ανθρωπότητας, που έχουν περιγραφεί εδώ. Στην πραγματικότητα οι Κούρδοι αυτοί είναι εκτεθιμένοι σε διακρίσεις από την κουρδική κοινότητα ως αποτέλεσμα της άρνησής τους να υποστηρίξουν τη δημιουργία ενός κουρδικού κράτους.

Οι Κούρδοι Feyli στο βόρειο Ιράκ είναι ένα τέτοιο παράδειγμα πρώτης τάξεως. Πολλοί από αυτούς εξέφρασαν την αντίθεσή τους στο δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία που ανακοίνωσε η KRG στις 7 Ιουνίου 2017, φοβούμενοι, ότι η κρίση θα μπορούσε να κλιμακωθεί στην περιοχή τους. Ο Haider al-Abadi, πρωθυπουργός του Ιράκ, εξέφρασε την επίσημη θέση της ιρακινής κυβέρνησης στις 18 Ιουνίου, λέγοντας: „Το δημοψήφισμα για την απόσχιση των Κούρδων είναι παράνομο και η ομοσπονδιακή κυβέρνηση δεν θα το υποστηρίξει, δεν θα το χρηματοδοτήσει ούτε και θα συμμετάσχει σε αυτό“. [18].Οι ΗΠΑ  [19] και οι γείτονες του Ιράκ, συμπεριλαμβανομένης της Τουρκίας, του Ιράν  [20] και της Συρίας, αντιτίθενται στην εδαφική διαίρεση της χώρας [21].

Ο Fouad Ali Akbar εξήγησε στον Al-Monitor ότι «είναι Σιίτες Κούρδοι .. ούτε οι Σιίτες ούτε οι Κούρδοι έζησαν τα δικαιώματα των Feyli». Οι περισσότεροι Φέυλοι είναι μέτρια και πολιτιστικής ποικιλομορφίας και αυτά τα έχουν να διαφυλάξει την καταδίκη των Κούρδων και των Σιιτών, οι οποίοι για εθνοτικούς και σεχταριστικούς λόγους δεν ήθελαν ποτέ μια σαφή δεξιά ταυτότητα με τα κανονικά δικαιώματα όπως κάθε άλλος Ιρακινός πολίτης ».Ο Fouad Ali Akbar της ομάδας Feyli και μέλος του περιφερειακού συμβουλίου της Βαγδάτης, εξήγησε στο Al-Monitor, „Υπάρχουν Σιίτες Κούρδοι .. ούτε οι Σιίτες, ούτε οι Κούρδοι ανταποκρίθηκαν στις επίδικες απαιτήσεις των Feylis. Οι περισσότεροι Feylis είναι μετριοπαθείς και έχουν μια πολιτιστική ποικιλομορφία και αυτό τους έχει σώσει από το να αποδεχθούν την πεποίθηση των Κούρδων και των Σιιτών, οι οποίοι για εθνοτικούς και θρησκευτικούς λόγους δεν απέκτησαν ποτέ μια σαφή συνταγματική ταυτότητα με κανονικό δικαιώματα όπως ο κάθε άλλος ιρακινός πολίτης.“

Ο Hassan Abdali, ακτιβιστής των Feyli, είπε: „Εμείς οι Feyli Κούρδοι θεωρούμε τους εαυτούς μας ως Ιρακινούς. Έχουμε βαθιές ιστορικές και κοινωνικές ρίζες στο Ιράκ. Υπερασπιζόμαστε τη χώρα και το λαό της σε όλες τις ιρακινές κινήσεις για ελευθερία, στην ιρακινή εξέγερση εναντίον της Βρετανίας και συμμετείχαμε στο κουρδικό κίνημα και την σιιτική επανάσταση και πολεμούσαμε κατά του ισλαμικού κράτους (IS). Και τώρα βρισκόμαστε αντιμέτωποι με διώξεις από αραβικά και κουρδικά εθνικιστικά κινήματα.“  [22]

Και ο Ali Akbar συνεχίζει στο Al-Monitor: „Η πλειοψηφία των Feyli επισημαίνει έντονα και ξεκάθαρα τις συνέπειες πιθανών απελάσεων, δολοφονιών, δήμευσης και συστηματικής λεηλασίας, στην περίπτωση μιας ανεξαρτησίας του Κουρδιστάν, ως αποτέλεσμα των απειλών που δέχονται κάθε φορά που ξεσπούν διαφορές ανάμεσα στην κεντρική κυβέρνηση και το KRG“.

Ο Sarwa Abdel Wahid, επικεφαλής ενός κοινοβουλευτικού μπλοκ του KRG στο Gorran (ένα Ιρακινό Κουρδικό Κόμμα), δήλωσε σε κοινή συνέντευξη Τύπου με εκπροσώπους των Feyli και των βουλευτών: „Το δημοψήφισμα που διεξήχθη το Σεπτέμβριο στο Κουρδιστάν είναι ένα  δημοψήφισμα ανταρτών και δεν αντιπροσωπεύει τις προσδοκίες όλων των Κούρδων, καθώς απέτυχε στο πλαίσιο των νομικών εθνικών θεσμών“.

Κουρδικός ρασισμός εναντίον Αράβων – κυρίως Συρίων

Ο φινλανδός δημοσιογράφος Bruno Jantti περιγράφει τις εμπειρίες του ενώ ερευνούσε στο Κουρδικό Ιράκ για τον Daesh:

„Όταν δούλευα στο ιρακινό Κουρδιστάν, σοκαρίστηκα από την αύξηση οπισθοδρομικών συμπεριφορών, συμπεριλαμβανομένου του ρατσισμού και του σεξισμού. Πρόσφατα επέστρεψα από το ιρακινό Κουρδιστάν, όπου ερεύνησα μερικές εβδομάδες για το Ισλαμικό Κράτος (IS). Όταν ήμουν συνήθως γύρω από το Sulaymaniyah και το Dohuk δεν μπορούσα να βοηθήσω, άλλα μπορούσα να παρατηρώ ένα μεγάλο αριθμό κοινωνικών και πολιτιστικών χαρακτηριστικών που με εξέπληξαν πολύ.

Δεν ήταν ακριβώς οι οδηγοί ταξί. Στο διοικητικό κτίριο του Sulaymaniyah, ένας αξιωματικός θεώρησε σκόπιμο να μας προετοιμάσει για τις συνεντεύξεις μας στα στρατόπεδα προσφύγων στην περιοχή. Μου είπε, κυριολεκτικά, ότι οι Σύριοι πρόσφυγες διαμαρτύρονται για τα πάντα. „Σε μια άλλη πόλη, ένας αστυνομικός ήταν έκπληκτος και ενοχλημένος, ότι οι συνάδελφοί μου και εγώ ζήτησαν μια άδεια εργασίας για ένα στρατόπεδο που έμεναν πρόσφυγες από τη Συρία. Ο Αρχηγός της Αστυνομίας είπε: „Όμως αυτοί είναι Σύριοι πρόσφυγες!“. Δεν μπορούσε να συγκρατήσει την περιφρόνηση γι‘ αυτούς στη φωνή του.

Αντελήφθην, ότι ο κουρδικός εθνικισμός φλερτάρει με εξαιρετικά αμφισβητούμενες παραστάσεις για Άραβες, Πέρσες και Τούρκους. Στο Ιρακινό Κουρδιστάν ήμουν έκπληκτος για το πόσο διαδεδομένες μερικές τέτοιες συμπεριφορές φαίνεται να είναι“  [23].

Ένας καλοπεριποιημένος μύθος

Οι Κούρδοι κέρδισαν τη δημοτικότητά τους με ένα αποτελεσματικό μάρκετινγκ, όπου παρουσιάστηκαν στους δυτικούς ακροατές τους ως επαναστάτες, φεμινιστές, μαρξιστές „μαχητές της ελευθερίας“ που έχουν μια καυτή επιθυμία να δημιουργήσουν τη δική τους εκδοχή μιας Ουτοπίας, όπου θα κυβερνά η ειρήνη για όλους [24] – μια εικόνα την οποία πρόσφατα επέκρινε ο Stephen Gowans στο „Ο μύθος της ηθικής αριστείας του κουρδικού YPG“.  [25].

Από τις ΗΠΑ υποστηριζόμενες Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις των Κούρδων αναρτούν τη σημαία τους στο κέντρο της πόλης Manbji, αφού νίκησαν το ISIS στην επαρχία του Χαλεπίου της Συρίας.

© ANHA

Αυτό που προσπαθούν σήμερα να δημιουργήσουν είναι ένα παράνομο αυτόνομο κράτος, κομένο από τα υπάρχοντα κυρίαρχα κράτη. Η ελευθερία που επιδιώκουν, θα προέλθει με μέσα σφαγιασμού των κατοίκων στις χώρες που θα βαλκανοποιηθούν και με σύνοτα που θα προέλθουν από σεχταριστικές γραμμές  [26]. Έχουν βάλει στο μυαλό τους να διώξουν από τις περιοχές που επιδιώκουν να αποκτήσουν τους αυτόχθονους πληθυσμούς, χρησιμοποιώντας τακτικές φόβου και βίας που υποστηρίζουν οι χορηγοί τους, παραβιάζοντας έτσι τα παγκοσμίως αναγνωρισμένα ανθρώπινα δικαιώματα. Το να συμφωνήσει κανείς με τα αιτήματά τους είναι σαν να εγκρίνει πράξεις γενοκτονίας, οι οποίες ουσιαστικάξεριζώνουν τους ανθρώπους από τα σπίτια και τις χώρες τους, για να μπορέσουν έτσι να προσαρμοστούν εύκολα στις παγκοσμιοποιημένες προθέσεις των δυτικών εθνών.

Μέχρι πρόσφατα, οι Κούρδοι εμφανίσθηκαν με τις αυτονομιστικές τους φιλοδοξίες σε θετικό φως. Αλλά η κρυφή τους ατζέντα δημοσιεύθηκε τώρα και οι πραγματικές προθέσεις τους αποκαλύφθηκαν. Η προηγούμενη και τρέχουσα συμμαχία τους με το Ισραήλ και τις ΗΠΑ αποτελεί ένδειξη αυτών των προθέσεων. Αυτό δεν πρέπει να μην υπογραμμίζεται ούτε και να υποτιμάται, καθώς είναι το κρυφό θεμέλιο, πάνω στο οποίο έχουν χτίσει την αποστολή τους. Το Projekt του Μεγάλου Ισραήλ βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και πρέπει να σταματήσει πριν πάει παραπέρα  [27].Το να υποστηρίξει κανείς τα αιτήματα των Κούρδων για αυτονομία και τη δημιουργία μιας ομοσπονδίας εις βάρος των άλλων κρατών στην περιοχή είναι παράνομο, βαθιά παράλογο και αποτελεί μια παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για όλους τους λόγους που έχουν εκτεθεί εδώ. Και θα πρέπει κανείς επίσης να θυμηθεί καλά, ότι ένας από τους κορυφαίους ηγέτες του Daesh ήταν Κούρδος [28]. Εάν οι Κούρδοι θέλουν πραγματικά να ζήσουν σε συνθήκες ειρήνης και συνύπαρξης με τους άλλους, τότε θα πρέπει να σταματήσουν με τον υπερβολικό ιστορικό ρεβιζιονισμό τους, τον οποίο συνεχώς συντηρούν: Θα πρέπει να ξεχάσουν συμμαχίες, οι οποίες απειλούν τη σταθερότητα των χωρών στις οποίες ζουν τώρα: Και θα πρέπει να συνεργαστούν και να να ενωθούν με τους αδελφούς τους, με τους οποίους μοιράζονται την ίδια γεωγραφική περιοχή. Μόνο τότε οι Κούρδοι θα έχουν άλλους πιστούς φίλους, εκτός από τα βουνά της περιοχής τους.

 

[1] “Genocides Against the Assyrian Nation”, Assyrian International News Agency (AINA).

[2] “Today’s Turkey continues the Armenian genocide”, Thierry Meyssan, Translation Pete Kimberley, Voltaire Network, May 14, 2015.

[3] “Seyfo 1915 — Sold for a hen”, The Syriac Orthodox Youth Association of Sweden, April 22, 2015.

[4] “The Kurds and Assyrians: Everything You Didn’t Know”, Max J. Joseph, The Syriac Orthodox Youth Association of Sweden & Assyrian International News Agency, March 31, 2016.

[5] “With Lamborghinis and Rooftop Sushi, Why Is Kurdistan Broke?”, Sharon Beth, Voice of America, July 26, 2016.

[6] “Islamic Cleric Incites Muslim Kurds during Friday Prayers, Attacks on Assyrian Businesses Follow”, Assyrian Information Managment, December 1, 2011.

[7] “Salwa Khalaf Rasho, statement to UK parliament”, Ezidi Press, March 15, 2016.

[8] “Syria: The Criminal Empire’s Strategy Of Divide, Conquer, and Destroy”, Sarah Abed, The Rabbit Hole, March 2, 2017.

[9] “Syria: ’We had nowhere to go’ – Forced displacement and demolitions in Northern Syria”, Amnesty International, October 13, 2015.

[10] “US-Backed Forces in Syria Accused of Human Rights Violations. The Kurdish groups may also not share America’s goals in the conflict”, Max J. Rosenthal, Mother Jones, November 9, 2015.

[11] A Line in the Sand: Britain, France and the struggle that shaped the Middle East, James Barr, Simon & Schuster, 2012. The Man Who Created the Middle East, by Christopher Simon Sykes, William Collins, 2016.

[12] “Iraqi Kurdistan sees a Jewish revival, thanks to the Islamic State”, Dov Lieber, Times of Israel, March 15, 2016.

[13] “How Much Oil Does Iraq Have?”, Gal Luft, Brookings Institution, May 12, 2003.

[14] “Kurds and the Armenian Genocide”, Deniz Serinci, Rûdaw , April 23, 2014. “How Should Kurds Address Armenian Genocide?”, Kani Xulam, Rûdaw, May 5, 2015.

[15] “The Armenian Genocide. Frequently asked questions”, Genocide 1915.

[16] “Morgenthau, Ambassador Henry, Sr.”, Rouben Paul Adalian, Armenian National Institute.

[17] Ambassador Morgenthau’s Story, by Henry Morgenthau, Doubleday, Page & Co., 1918.

[18] “العبادي يؤكد «لا قانونية» استفتاء الأكراد على الانفصال”, Jawdat Kazem, Al Hayat (Iraq), June 18, 2017.

[19] “Congress threatens to cut payments to Iraqi Kurds if they break with Baghdad”, Bryant Harris, Al-Monitor, June 28, 2017.

[20] “The reason Tehran is against referendum on Iraqi Kurdistan”, Arash Karami, Al-Monitor, June 22, 2017.

[21] “إقليم كردستان العراق يجري استفتاء على الاستقلال في سبتمبر”, BBC, June 8, 2017.

[22] “LGBT Brigades In Syria? Western Anarcho-Leftists Cutting Their Teeth With Western-Backed Kurdish YPG”, Brandon Turbeville, Activist Post, July 27, 2017. “Le Rojava, un califat d’extrême gauche ? Réseaux „antifascistes“ et terrorisme : le laboratoire kurde”, Observatoire des extrêmes de gauche, 16 août 2017.

[23] “On Racism, Patriarchy and Corruption in Iraqi Kurdistan”, Bruno Jantti, TeleSur, January 20, 2016.

[24] “LGBT Brigades In Syria? Western Anarcho-Leftists Cutting Their Teeth With Western-Backed Kurdish YPG”, Brandon Turbeville, Activist Post, July 27, 2017. “Le Rojava, un califat d’extrême gauche ? Réseaux „antifascistes“ et terrorisme : le laboratoire kurde”, Observatoire des extrêmes de gauche, 16 août 2017.

[25] “The Myth of the Kurdish YPG’s Moral Excellence”, Stephen Gowans, July 11, 2017.

[26] “The Myth of the Kurdish YPG’s Moral Excellence”, Stephen Gowans, July 11, 2017.

[27] “Syria: The Criminal Empire’s Strategy Of Divide, Conquer, and Destroy”, Sarah Abed, The Rabbit Hole, March 2, 2017.

[28] “The traitors helping ISIS wipe out their own people: How ethnic Kurds are using their knowledge of Kobane to coordinate Islamists’ city siege”, Chris Pleasance, Daily Mail, November 4, 2014.

Πηγή: http://www.voltairenet.org/article197987.html