Ποιοί τον υποδέχθηκαν, τι είπε και σε τί χρησιμοποιήθηκε. Η επαλήθευση του νόμου των συγκοινωνούντων δοχείων και η τελική ερώτηση: cui bono? σε ποιόν οφελούν όλα αυτά;
Εισαγωγή
Να ομολογήσω, ότι στην καταχνιά και τον μπουχό που επικρατούσε στη Βουλή κατα την διάρκεια της συζήτησης για το Μνημόνιο ΙΙ. και τον Εφαρμοστικό Νόμο, ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ ήταν μια αναλαμπή, κάτι σαν ελπίδα, κάτι που σου έλεγε όχι, δεν τελείωσαν όλα στον τόπο μας, έχει και κεφάλια που σκέφτονται. Και το λένε. Δυστυχώς, ήταν μόνο ένα όνειρο θερινής νυκτός.
Το οδυνηρό ξύπνημα έγινε με την εμφάνιση του Τσίπρα στο Βερολίνο αυτή την εβδομάδα. Ο Τσίπρας εμφανίσθηκε σαν ένα μικροσκοπικό πιονάκι, που αγεται και φέρεται απο το γερμανικό Αριστερο Κόμμα, DIE LINKE, και τον πανούργο εβραίο αρχηγό του Gregor Gysi (φωτογραφία κάτω αριστερά). Σαν ένας ανόητος τριτοκοσμικός, που πιστεύει ότι με τα τετριμμένα που είπε κατα τίς εμφανίσεις του στην έδρα του Αριστερού Κόμματος και με την βοήθεια του Gysi θα συγκινήσει τους Γερμανούς ή δεν ξαίρω ποιόν αλλον τυχόν σκέφθηκε. Κούνια που τον κούναγε.
Λάθος μεγα κύριε Τσίπρα, χρυπήσατε την λάθος πόρτα. Το αδελφό σας Αριστερό Κόμμα δεν είναι καθόλου μα καθόλου αριστερό. Είναι το κόμμα που εδώ και δεκα χρόνια έχει σχηματίσει με τους Σοσιάλδημοκράτες (SPD) στην Γερουσία του Βερολίνου μια κυβέρνηση συνασπισμού, που το μόνο που κάνει, είναι να διευκολύνει εβραίους „επενδυτές“, αυτούς που λέμε „Ακρίδες“, να αγοράσουν όσο όσο το Βερολίνο: Χιλιάδες πολυκατοικίες και ολόκληρες συνοικίες στο Ανατολικό Βερολίνο για ένα κομματι ψωμί, τον επίγειο σιδηρόδρομο (S-Bahn), το νερό (Berliner Wasserwerke), και, καί. Με αποτέλεσμα τα ενοίκια να πάνε στο ύψος, το ίδιο και οι τιμές για τις δημόσιες υπηρεσίες. Ναι, το κόμμα αυτό έχει οδηγήσει τον Βερολινέζο σε εξαθλίωση, μην βλέπετε τις φανταχτερες φιέστες και παράτες που γίνονται χάριν του τουρισμού, χιλιάδες παιδιά δεν έχουν να φάνε και πάνε στα συσίτια, αυτά σας τα λέω εγώ, που ζω εδώ και πενήντα χρόνια στην πόλη.
Και κάτι άλλο. Το Αριστερό Κόμμα δεν έχει μόνο τον έλεγχο του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και του ΚΚΕ. Γιατί είναι το ίδιο, που με τα παρακλαδια που έχει στα ΜΜΕ και σε ισχυρές δηθεν αριστερές οργανώσεις, καλεί αντιπροσώπους του ΠΑΜΕ και την ίδια την κυρία Παπαρήγα για διαλέξεις σε κάτι συνέδρια που διοργανώνει. Και με άλλα παρακλαδια του έχει εισχωρήσει ακόμη και στους αναρχικούς των Εξαρχείων, τους οποίους ελέγχει. Ρωτείστε την δήθεν ανταποκρίτρια της δήθεν αριστερής εφημερίδας „Junge Welt“, την κυρία Heike Schrader, στην Αθήνα, να σας πεί λεπτομέρειες. Βλέπουμε έτσι, ότι ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ όμως και ΠΑΣΟΚ και διάφορες αλλες „αριστερές“ ομάδες και οργανώσεις στην Ελλάδα λειτουργούν σαν τα συγκοινωνούντα δοχεία, με ρυθμιστή το Αριστερό Κόμμα του Βερολίνου.
Αυτά για σήμερα. Διαβάστε στη συνέχεια πρώτα για τα έργα και τις ήμέρες του κυρίου Τσίπρα στο Βερολίνο και μετα το κοινό ανακοινωθέν που εξέδωσαν ο ΣΥΡΙΖΑ και το Αριστερό Κόμμα. Η μετάφραση είναι από μένα.
Δρ. Εμμανουήλ Σαρίδης
1. Ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ προσφέρει στην ευρωπαϊκή ελίτ τις υπηρεσίες του
του Stefan Steinberg
Την Τετάρτη, 6. Ιουλίου, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ (Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς), Αλέξης Τσίπρας , απηύθυνε προς την Ευρωπαϊκή πολιτική και οικονομική ελίτ μια επείγουσα έκκληση προς για την αναδιάρθρωση των ελληνικών δανείων. Διαφορετικά, προειδοποίησε ο Τσίπρας, διακινδυνεύουν ενδεχομένως ανεξέλεγκτες κοινωνικές αναταραχές.
Οι παρατηρήσεις του Τσίπρα κάνουν τον αστικό χαρακτήρα του ΣΥΡΙΖΑ αλάνθαστα σαφή. Η οργάνωση αντιτίθεται σφοδρότητα σε μια σοσιαλιστική προοπτική και προσπαθεί απεγνωσμένα να εμποδίσει μια ανεξάρτητη κίνηση της ελληνικής και ευρωπαϊκής εργατικής τάξης, που θα αμφισβητούσε το πολιτικό status quo και την κυριαρχία των τραπεζών.
Ο Αλέξης Τσίπρας μίλησε σε μια συνάντηση στο Βερολίνο, η οποία οργανώθηκε από το Αριστερό Κόμμα (DIE LINKE). O ΣΥΡΙΖΑ διατηρεί στενές σχέσεις με το Αριστερό Κόμμα. Και οι δύο οργανισμοί ήταν παρόντες κατά την ίδρυση της Αριστερής Ομάδας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο το 2003. Η Ευρωπαϊκή Αριστερά αποτελείται από σταλινικές οργανώσεις που συνεργάζονται στενά με πολλές ψευδο-αριστερή ομάδες που αποτελούν εθνικές συμμαχίες, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα ή το Αριστερό Μπλοκ στην Πορτογαλία.
Για πολλά χρόνια Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς ήταν ο Lothar Bisky, ο οποίος πρόσφατα παραιτήθηκε από τη θέση αυτή και την ανέθεσε σε ένα ηγετικό στέλεχος του Κομμουνιστικού Κόμματος Γαλλίας. Ο Τσίπρας είναι Αντιπρόεδρος του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς και επιπλέον βουλευτής στη Βουλή των Ελλήνων και πρόεδρος του Συνασπισμού, της μεγαλύτερης ομάδας στον ΣΥΡΙΖΑ.
Στο Βερολίνο μίλησε ο Τσίπρας στην έδρα του Κόμματος της Αριστεράς μπροστά σε ένα ακροατήριο που απετελείτο εμφανώς απο ηλικιωμένα σταλινικά στελέχη. Τον παρουσίασε ο βετεράνος σταλινικός, μέλος του Αριστερού Κόμματος και πράκτορας της Στάζι Diether Dehm, ο οποίος είναι σήμερα ταμίας της Ευρωπαϊκής Αριστεράς.
Στην Ελλάδα ο Τσίπρας και το ΣΥΡΙΖΑ έχουν από καιρό στενούς δεσμούς με το ΠΑΣΟΚ, ο δε Τσίπρας ιδιαίτερες σχέσεις με την συνδικαλιστική γραφειοκρατία.
Το περασμένο φθινόπωρο ο Τσίπρας ρώτησε τον Σπύρο Παπασπύρου, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Συνδικαλιστικών Οργανώσεων ΑΔΕΔΥ και μέλος του ΠΑΣΟΚ, αν θα ήθελε με την υποστήριξη του ΣΥΡΙΖΑ να θέσει υποψηφιότητα κατα τις περιφερειακές εκλογές στην περιοχή της Αττικής. Ο Παπασπύρου αρνήθηκε την προσφορά. Τότε ο Τσίπρας στράφηκε προς τον καθηγητή Νομικής Αλέξη Μητρόπουλο, ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ, του οποίου οι δραστηριότητές στο ΠΑΣΟΚ πάνε πίσω μέχρι το 1980, όταν συνεργαζόταν στενά με τον Ανδρέα Παπανδρέου, τον πατέρα του σημερινού πρωθυπουργού.
Ο Τσίπρας το περασμένο φθινόπωρο προσπαθούσε να κερδίσει τα ηγετικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, μόλις ένα χρόνο αφού ο Γιώργος Παπανδρέου είχε επιστρέψει στην κυβέρνηση και μόλις μερικές εβδομάδες, αφού το ΠΑΣΟΚ είχε ξεκινήσει για λογαριασμό των ευρωπαϊκών και διεθνών τραπεζών το πρώτο του σκληρό πρόγραμμα λιτότητας.
Ο Τσίπρας δεν ενδιαφέρθηκε προφανώς να θέσει προς συζήτηση τις ποικίλες σχέσεις της οργάνωσης του με το ΠΑΣΟΚ. Στα σαράντα λεπτά της ομιλίας του στο Βερολίνο δεν ανέφερε ούτε μια φορά την ελληνική κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ. Αντ ‚αυτού περιορίσθηκε να παρουσιάσει στατιστικά στοιχεία που έδειχνα, πώς τα διεθνή χρηματοπιστωτικά ιδρύματα εκμεταλλεύτηκαν την κρίση στην Ελλάδα.
Η επιφυλακτικότητα του Τσίπρα σχετικά με την τρέχουσα πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα έγινε ακόμη πιο ερμφανής από το γεγονός, ότι αμέσως μετά την ομιλία του άφησε το μικρόφωνο και εγκατέλειψε τη σκηνή, χωρίς να δώσει καμιά ευκαιρία για ερωτήσεις και συζήτηση.
Ο Τσίπρας αρνήθηκε να συζητήσει για το ρόλο του ΠΑΣΟΚ, αλλά κατέστησε στο Βερολίνο σαφές, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ απευθύνεται ανοικτά προς τις τράπεζες και τις οικονομικές ελίτ, ζητώντας να αναδιαρθρωθούν τα δάνειά τους στην Ελλάδα. Η μόνη εναλλακτική λύση σ‘ αυτό θα θα είναι ακόμη πιο βίαιες κοινωνικές αναταραχές.
Για τη μαζική αύξηση της ανεργίας και της φτώχειας μετά την εισαγωγή των μέτρων λιτότητας από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το 2010 και ακόμη μια φορά πριν από ένα μήνα, ο Τσίπρας δήλωσε: «Δεν μπορώ να εγγυηθώ ότι ο πληθυσμός της Ελλάδος θα είναι πρόθυμος να υποφέρει αυτό το βάρος για πολλή. Η Ελλάδα μοιάζει με μια πυριτιδαποθήκη και υπάρχει ο κίνδυνος να καταρρεύσει πριν ακόμη λύσει τα προβλήματά της. “
Για να διευκολύνει την κατάσταση, ο Τσίπρας κάλεσε τις ευρωπαϊκές χώρες και τις οικονομικές ελίτ να αναπτύξουν ένα σχέδιο διάσωσης της Ελλάδος σύμφωνα με τις αρχές του Σχεδίου Μάρσαλ μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Τσίπρας υπενθύμισε στο ακροατήριό του, ότι η αμερικανική κυβέρνηση ήταν το 1953 πρόθυμη να διαγράψει τα γερμανικά χρέη προς τις ΗΠΑ και ζήτησε σήμερα κάτι ανάλογο για την Ελλάδα.
Ο Τσίπρας ζήτησε στο Βερολίνο να απορριφθούν περαιτέρω δάνεια από τη λεγόμενη τρόικα του ΔΝΤ, της ΕΕ και της ΕΚΤ. Κατέστησε αλάνθαστα σαφές, ότι η οργάνωσή του δεν αναμένει απο τις ευρωπαϊκές και διεθνείς τράπεζες να διαγράψουν όλα τα δάνεια τους προς την Ελλάδα. Ειδικά κάλεσε την ΕΚΤ να διαγράψει εξήντα τοις εκατό των ελληνικών ομολόγων.
Δήλωσε, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι έτοιμος να δεχθεί τις απαιτήσεις της ΕΚΤ για τα μέτρα λιτότητας, αν η ΕΚΤ σε αντάλλαγμα διαγράψει τουλάχιστον ένα μέρος του ελληνικού επενδυτικού χαρτοφυλακίου που διαθέτει.
Επιπλέον πρότεινε την δημιουργία Ευρωομολόγων για την προώθηση επενδύσεων στην Ελλάδα και την Ευρώπη, και να εισαχθεί ένας αυστηρ΄’οτερος κυβερνητικός έλεγχος των τραπεζών.
Σε γενικές γραμμές, οι προτάσεις του Τσίπρα δεν είναι τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από μια επανάληψη των διαφόρων στρατηγικών που συζητούνται στην τρέχουσα κρίση απο τους υψηλότερους κύκλους της αστικής οικονομικής ελίτ.
Το πιο εξέχων όργανο του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου, οι Financial Times, υποστηρίζει απο καιρό τώρα ένα κούρεμα τους ελληνικού χρέους, για να αποτραπεί μια δεύτερη οικονομική καταστροφή μετά την πτώχευση της Lehman και η πλήρης διάλυση της Ευρώπης. Η κυβέρνηση Μέρκελ, το ΠΑΣΟΚ και το κόμμα της αντιπολίτευσης, η Νέα Δημοκρατία, υποστηρίζουν διάφορες παραλλαγές του πως θα μπορούσε να αναδιαρθρωθεί το ελληνικό χρέος.
Η επίσημη πολιτική του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου επικεντρώνεται στα Ευρωομόλογα. Τέλη Ιουνίου ο Επίτροπος Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων της ΕΕ, Olli Rehn, ανακοίνωσε, ότι το Ευρωπαικό Κοινοβούλιο θα παρουσιάσει σύντομα τη δική του πρόταση για την έκδοση Ευρωομολόγων.
Ο Olli Rehn δεν αφήνει καμία αμφιβολία, ότι το κύριο όφελος των Ευρω-Χρεογράφων για τις ευρωπαικές ελίτ θα είναι η διευκόλυνση της εφαρμογής των μέτρων λιτότητας σε στις ευρωπαϊκές χώρες με τις πολύ διαφορετικές οικονομικές και κοινωνικές δομές που διαθέτουν. Ταυτόχρονα, θα ήταν ένα ισχυρό εργαλείο για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας του ευρώ και των ευρωπαϊκών οικονομικών συμφερόντων έναντι του δολαρίου και της ηγεμονίας των ΗΠΑ στις χρηματοπιστωτικές αγορές.
Ο πρόεδρος της Ευρωομάδας, Jean-Claude Juncker, είναι επίσης εδώ και καιρό ένας ένθερμος υποστηρικτής των Ευρωομολόγων.
Όμως και η πρόταση του Τσίπρα για ένα είδος σχεδίου Μάρσαλ για την σωτηρία της Ελλάδος συζητείται ευρύτατα στους αστικούς κύκλους. Η βρετανική Guardian δημοσίευσε την Τρίτη ένα άρθρο, που έλεγε, ότι ένα είδος σχεδίου Μάρσαλ θα ήταν ο μόνος τρόπος την διάσωση των ευρωπαϊκών οικονομιών και θα μπορούσε να εμποδίσει την πλήρη διάλυση της ηπείρου. Συγχρόνως όμως ο συγγραφέας αναγνωρίζει ήδη στον τίτλο, ότι ένα τέτοιο σχέδιο είναι καταδικασμένο σε αποτυχία.
Αυτό που οι αρθρογράφοι, όπως αυτός του Guardian, κατά κανόνα παραβλέπουν, είναι οι ειδικές συνθήκες που εκαναν δυνατό το σχέδιο Marshall μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, δηλαδή πρώτα απ ‚όλα, η συντριπτική υπεροχή της αμερικανικής οικονομίας έναντι των αντιπάλων της, οι οικονομίες των οποίων καταστράφηκαν από τον πόλεμο.
Η τελευταία πρόταση του Τσίπρα που αναφέρεται σε εναν αυξημένο κρατικό έλεγχο των τραπεζών, έχει επίσης συζητηθεί ευρέως σε πολιτικούς και οικονομικούς κύκλους.
Οι προτάσεις του στο Βερολίνο δεν θα αλλάξουν το παραμικρό στην κυριαρχία των τραπεζών και των οικονομικών ελίτ επι των οικονομικών και πολιτικών ελίτ. Η προοπτική του είναι σύμφωνη με την προοπτική της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας και μελών της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Τμήματα του οικονομικού προγράμματος του Τσίπρα θα μπορούσαν να έχουν επίσης και την συγκατάθεση της συντηρητικής αντιπολίτευσης της Νέας Δημοκρατίας.
Υπάρχουν μάλιστα και προηγούμενα μιας συνεργασία μεταξύ των δύο οργανισμών. Κατά την περίοδο της κρίσης του 1989-90 μια κυβέρνηση συνασπισμού αποτελούμενη απο την Νέα Δημοκρατία και τον Συνασπισμό έπαιξε έναν καθοριστικό ρόλο στην αποδραστηριοποίηση των εργαζομένων και την εκτέλεση των κοινωνικών περικοπών, όταν στην Σοβιετική Ένωση και την Ανατολική Ευρώπη κατέρρευσε στο σταλινικό καθεστώς.
Προφανώς ο Τσίπρας προσφέρει τις υπηρεσίες του και τις σχέσεις του με την συνδικαλιστική γραφειοκρατία για μια μελλοντική κυβέρνηση, είτε σαν συνασπισμό με το ΠΑΣΟΚ ή ακόμα και με την Νέα Δημοκρατία. Μια τέτοια συμμαχία δεν θα αγγίξει τους μηχανισμούς και θεσμούς του σύγχρονου οικονομικού κεφαλαίου, αλλά θα κάνει πιο αποτελεσματικη την πολιτική λιτότητας και την καταπολέμηση της αντίστασης του λαού.
Οι απαιτήσεις του Τσίπρας, που απευθύνει στην Ευρωπαϊκή πολιτική ελίτ, δεν προβάλλονται μόνο από τον ΣΥΡΙΖΑ. Τις προτάσεις αυτές συμμερίζονται όλοι οι οργανισμοί που ανήκουν στην Ευρωπαϊκή Αριστερά, ειδικά το Αριστερό Κόμμα, το οποίο εκπόνησε σημαντικά το πρόγραμμα αυτου του κορυφαίου ευρωπαϊκού οργανισμού αριστερών δυνάμεων.
Κατα την εκπόνισή του η Αριστερά στηρίχθηκε στην μακρά εμπειρία της για την υλοποίηση περικοπών προς το συμφέρον των τραπεζών. Η Αριστερά (τότε PDS) ήταν εκείνη, που πριν από δέκα χρόνια, λίγο μετά την κατάρρευση της τραπεζικής εταιρείας του Βερολίνου (Berliner Bankgesellschaft-BBG) απετέλεσε στην Γερουσία του Βερολίνου μια κυβέρνηση συνασπισμού με τους Σοσιαλδημοκράτες (SPD).
Από τότε το κόμμα αυτό διαδραματίζει έναν κεντρικό ρόλο στην εφαρμογή μέτρων λιτότητας και στις βίαιες κοινωνική περικοπές στην πόλη, προς όφελος των δισεκατομμυρούχων μετόχων της BBG. Με τα μέτρα της Αριστεράς η φτώχεια ο κοινωνικός μαρασμός στην γερμανική πρωτεύουσα αυξήθηκαν αφάνταστα.
Πηγή: http://www.wsws.org/de/2011/jul2011/tsip-j09.shtml
2. Η κοινή δήλωση
Ο πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματος Die Linke, Gregor Gysi και ο Αλέξης Τσίπρας, πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελληνική Βουλή, έδωσαν στη δημοσιότητα την Πέμπτη, 07.07.2011, μια κοινή δήλωση:
1. Οι κυβερνώντες την Ευρώπη υπόσχονται και πάλι, ότι το επόμενο πακέτο δανείου για την Ελλάδα θα σώσει την Οικονομική και Νομισματική Ένωση. Σχεδόν κανείς τους όμως δεν το πιστεύει. Η Μέρκελ και ο Σαρκοζί οδηγούνται από τις κεφαλαιαγορές με χαλκάδες στη μύτη. Σωτηρία υπάρχει μόνο για τις τράπεζες και τις ασφαλιστικές εταιρείες. Αυτός που υποφέρει είναι μόνο ο πληθυσμός στην Ελλάδα, την Ιρλανδία, την Πορτογαλία. (…)
4. Οι λεγόμενες «πληρωμές ενισχύσεων“ είναι σωσίβια από μόλυβδο. Τα προγράμματα μειώσεων που τις συνοδεύουν, δεν είναι μόνο κοινωνικά καταστροφικά, αλλά πιέζουν και τις οικονομίες των χωρών που πνίγονται. (…)
5. Η αιτία βρίσκεται επίσης σε μια βάναυση πολιτική χαμηλών μισθών στη Γερμανία, που ξεκίνησε η κοκκινο-πράσινη κυβέρνηση με τα προγράμματα Hartz IV, την Ατζέντα 2010 και τις συντάξεις στα 67 χρόνια. (…) Η μαζική αναδιανομή από κάτω προς τα πάνω είναι η πραγματική αιτία της κρίσης. (…)
7. Σαν άμεσα και συγκεκριμένα μέτρα απαιτούμε την δημιουργία ενός φόρου χρηματοπιστωτικών συναλλαγών, η δημιουργία μιας τράπεζας για τίτλους του δημοσίου. (…)
8. Ζητούμε, επίσης ένα τέλος στην ρατσιστική εκστρατεία εναντίον των „τεμπέληδων του Νότου. (…)
9. Απαραίτητη όμως είναι ιδιαίτερα μια αντιστροφή της γερμανικής πολιτικής: Με την εισαγωγή ενός ελάχιστου μισθού και ενός βασικού επιδόματος αντί του Hartz IV, να ενισχυθεί η εγχώρια ζήτηση. (…)
Πηγές:
http://www.jungewelt.de/2011/07-08/042.php?sstr=Tsipras και
http://linkepower.wordpress.com/2011/07/09/die-grenze-verlauft-nicht-zwischen-den-volkern-sondern-zwischen-oben-und-unten/
