Δεν είναι ουτοπία οι σφαιρικά δομημένες αρχές και οι σφαιρικά δομημένοι θεσμοί της ελληνικής πολιτείας. Εφ’ όσον συλλογικά το επιθυμούμε, επίσης συλλογικά μπορούμε να τις και τους αναπλάσουμε
Φθινόπωρο του 322 π.Χ. Με μεγάλη θλίψη, οι Αθηναίοι αποδέχονται τους ολεθρίους όρους της συνθήκης του Λαμιακού πολέμου, 323–322 π.Χ.
Ο πρώτος όρος της συνθήκης ουσιαστικά δολοφονεί την ελληνική πολιτεία και επιβάλει το δεσποτικό καθεστώς εξουσίας και κατοχής (ΔΚΕΚ), το οποίο ακόμη βιώνουμε σήμερα, τώρα υπό την μορφή της τυραννικής κομματοκρατίας. Η τότε συνθήκη υποβίβασε την των Αθηναίων δημοκρατία σε τιμοκρατία, ώστε Αθηναίοι πολίτες να θεωρούνται μόνον οι έχοντες περιουσία τουλάχιστον 2.000 αττικών δραχμών (http://el.wikipedia.org/wiki/Λαμιακός_πόλεμος).
Εκτοτε, το ΔΚΕΚ λυσαλέα αποδομεί την σφαιρική δομή των αρχών και των θεσμών της ελληνικής πολιτείας, αντικαθιστώντας την με την πυραμιδική (Δ) δομή εξουσίας. Διότι η πυραμιδική εξουσία κομματιάζει την κοινωνία των ανθρώπων σε εξουσιαστές και εξουσιαζομένους.
Τα κόμματα της τυραννικής κομματοκρατίας του φρικτού ΔΚΕΚ είναι το κερασάκι στην τούρτα της προσωποπαγούς πυραμιδικής εξουσίας. Δεν υπάρχει απολύτως κανένας άλλος λόγος υπάρξεώς τους, πέραν της περαιτέρω διαιρέσεως της κοινωνίας των ανθρώπων και της παραγωγής πληνανθρώπων, έτσι ώστε από μία πολιτική κοινωνία, η ελληνική κοινωνία, υποβιβάζεται σε μία κοινωνία εν ιδιωτεία.
Μέσω των δήθεν «εκλογών», οι πληνάνθρωποι δήθεν νομιμοποιούν τα τυραννικά κόμματα του ΔΚΕΚ. Αυτοί είναι ο λόγοι που ο Κλεισθένης κατήργησε τα κόμματα, ώστε να καταστεί δυνατή η εύρυθμος λειτουργία της των Αθηναίων πολιτείας (https://soundcloud.com/user135221605/vc4avhtu3kv1).
Πέραν της αγνοίας των νεο-μετα-μοντέρνων δήθεν διανοητών, όλοι οι διανοητές και πολιτικοί μεταρρυθμιστές της κλασικής Ελλάδος απεδέχθησαν τον ορισμό της ελευθερίας του Δημοκρίτου. Είναι το ευθύνειν και το ελέγχειν αθροιστικά: σε ατομικό + κοινωνικό + πολιτικό επίπεδο.
Ο Αριστοτέλης συμπληρώνει πως η τελική σκοπιμότης κάθε ανθρώπου είναι η ευδαιμονία. Μία αναγκαία δε προϋπόθεσις της ευδαιμονίας είναι, κατά τον Σωκράτη, η συμμετοχή των ανθρώπων σε αποφάσεις που μας αφορούν.
Η ανάπλασις της ελληνικής πολιτείας, με πρόταγμα την ελευθερία: ατομική + κοινωνική + πολιτική ελευθερία, καθιστά δυνατή την συμμετοχή μας σε κοινωνικές και πολιτικές αποφάσεις που μας αφορούν. ΄Αρα μπορούμε να είμεθα ευδαίμονες, ευδαίμονες ατομικά + ευδαίμονες κοινωνικά + ευδαίμονες πολιτικά.
Δεν είναι ουτοπία η ελληνική πολιτεία. Ο ελληνικός μας κόσμος την δημιούργησε και την βίωσε συλλογικά στις ελληνίδες πόλεις της κλασικής Ελλάδος.
Ούτε είναι ουτοπία οι σφαιρικά δομημένες αρχές και οι σφαιρικά δομημένοι θεσμοί της. Εφ’ όσον συλλογικά το επιθυμούμε, επίσης συλλογικά μπορούμε να τις και τους αναπλάσουμε· Ελληνίδες και ΄Ελληνες γαρ.
ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ ΜΙΑΣ ΕΛΛΗΝΟΠΡΕΠΩΣ ΔΟΜΗΜΕΝΗΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑΣ
Είναι διττή η σκοπιμότης της δομής εσωτερικής λειτουργίας μιας συλλογικότητας ή Μη Κερδοσκοπικής Εταιρείας (ΜΚΕ), η οποία πληροί τις προϋποθέσεις μιας Ελληνοπτεπώς Δομημένης Ελληνικής Εταιρείας (ΕΔΕΕ). Πρώτον, η δομή του Διοικητικού Συμβουλίου (ΔΣ) της πρέπει να πληροί τους νόμους του προτεκτοράτου ‘Greece’, ήτοι συμβατικά να συμπεριλαμβάνει τους προσωποπαγείς τίτλους πυραμιδικής εξουσίας: Πρόεδρος, Αντιπρόεδρος, Γραμματεύς, Ταμίας, Ευθύνων Τύπου και Νομικός Σύμβουλος (Σχ. 1).
Δεύτερον, πέραν των μελών του ΔΣ, η Γενική Συνέλευσις (ΓΣ) των μελών, η ομάς ερευνών και η Εφορευτική Επιτροπή (ΕΕ), επίσης πληρούν τους επιβεβλημένους νόμους του προτεκτοράτου ‘Greece’. Ατενίζοντας επί χάρτου τους προσωποπαγείς τίτλους πυραμιδικής εξουσίας του ΔΣ, εκάστη ενδιαφερομένη και έκαστος ενδιαφερόμενος φαντάζεται πως όλη η δομή της εν λόγω ΜΚΕ είναι απολύτως συμβατή με την πυραμιδική (Δ) δομή εξουσίας του ΔΚΕΚ, της έξωθεν επιβεβλημένης τυραννικής κομματοκρατίας.
Είναι αδύνατον να φανταστεί κάποιος ανέμελος παρατηρητής πως εκείνο που μεταλλάσσει την εν λόγω ΜΚΕ, από μία συμβατή πυραμίδα εξουσίας του ΔΚΕΚ σε μία ΕΔΕΕ, είναι ή αόρατος σφαιρική δομή λειτουργίας της ΕΔΕΕ, την οποία αποκαλύπτουν τα καμπύλα βέλη στο Σχ. 1. Η ελληνοπρεπώς σφαιρική τούτη δομή των αρχών και των θεσμών της ελληνικής πολιτείας απαιτεί υψηλή κριτική σκέψι, όπως και την θεμελιώδη προϋπόθεσι λειτουργίας αυτών:
έκαστος άνθρωπος που άρχει άλλων ανθρώπων,
ταυτοχρόνως άρχεται από την συλλογικότητά τους.
Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη: «έκαστος εκ των πολλών μόνος του είναι κατώτερος από τους ειδικούς, αλλά όλοι μαζί είναι πολύ καλύτεροι ή πάντως όχι χειρότεροι από τους ειδικούς». Μία ανάλογη σύγχρονη θεωρία δημιουργήθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα στη σχολή της Gestalt ή Μορφολογικής Ψυχολογίας του Βερολίνου από την εμπεριστατωμένη έρευνα τριών φοιτητών: των Max Wertheimer, Wolfgang Kοhler και Kurt Koffka. Επιχειρώντας την απόδοσι μιας πολύ περιληπτικής διατύπωσης της θεωρίας Gestalt, θα συνοψίζαμε πως καταλήγει στο ότι: «ένα σύνολο είναι περισσότερο ή μεγαλύτερο από το άθροισμα των μερών του».
Ένα σύνολο ανθρώπων λοιπόν, μία ομάδα η μία εταιρεία, που δρουν συλλογικά, λάμβάνοντας όλοι μαζί μέρος στις αποφάσεις που αφορούν στην συλλογικότητά τους, μπορεί αποδεδειγμένα να φέρει πολύ καλύτερα αποτελέσματα, προς την κατεύθυνση των σκοπιμοτήτων τους. Αν όχι από την εποχή του Σωκράτους, εδώ και καιρό στην νεο-μετα-μοντέρνα μας προσωρινότητα είναι γνωστό ότι η συμμετοχή στη λήψη αποφάσεων, που αφορούν στην ποιότητα της επαγγελματικής και προσωπικής ζωής, οδηγεί σε σημαντικές βελτιώσεις στην ποιότητα αυτή.
Ενα απτό παράδειγμα πορισμάτων κοινωνικής ερεύνης αποτελούν αυτά που γράφει ο Paul Blumberg (Βιομηχανική Δημοκρατία, Νέα Υόρκη, Βιβλία Schocken, 1969), ένας ευρέως αναγνωρισμένος ειδικός για το θέμα: «Δεν υπάρχει ούτε μία μελέτη σε όλη τη βιβλιογραφία, η οποία αδυνατεί να αποδείξει ότι η ικανοποίηση στην εργασία ενισχύεται ή ότι άλλως πως αναγνωρίζονται γενικά οι ευεργετικές συνέπειες που προκύπτουν, από μια γενική αύξηση της ισχύος λήψεως αποφάσεων των εργαζομένων. Αυτή η συνέπεια των ευρημάτων, παραδέχομαι, είναι σπάνια στην κοινωνική έρευνα» (σελ. 123).
Η ΣΦΑΙΡΙΚΗ ΔΟΜΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΜΙΑΣ ΜΚΕ ΕΔΕΕ
Ως συλλογικότης μιας ΜΚΕ ΕΔΕΕ ορίζεται η Γενική Συνέλευσις (ΓΣ) όλων των μελών της. Είναι, π.χ., η εν απαρτία ΓΣ, που μετά από διαβουλεύσεις εγκρίνει διά ψήφου προτάσεις που παρουσιάζονται είτε από τα μέλη της ή από την ομάδα ερευνών (κάτω αριστερά, Σχ. 1). Η εν απαρτία ΓΣ επίσης προτείνει την υλοποίησι συγκεκριμένων πορισμάτων στην ομάδα ερευνών, τα οποία η ομάς ερευνών παρουσιάζει προς έγκρισιν στην εν απαρτία ΓΣ.
Η εξωτερική σπείρα ανατροφοδοτήσεως στο Σχ. 1 δείχνει ότι η εν απαρτία ΓΣ προτείνει, επιλέγει διά κλήρου και ανακαλεί μέλη της Εφορευτικής Επιτροπής (ΕΕ). Με την σειρά της, η διά κλήρου επιλεγμένη ΕΕ ελέγχει, ανακαλεί και δικάζει τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου (ΔΣ).
Είναι όμως το ΔΣ το οποίον συγκαλεί την ΓΣ σε απαρτία και προετοιμάζει προτάσεις προς ψήφισι από την εν απαρτία ΓΣ. Η ενδιαμέσος δε σπείρα ανατροφοδοτήσεως στο Σχ. 1 δείχνει ότι η εν απαρτία ΓΣ προτείνει, εκλέγει διά ψήφου και ανακαλεί μέλη του ΔΣ.
Η εσωτερική σπείρα ανατροφοδοτήσεως στο Σχ. 1 δείχνει ότι η εν απαρτία ΓΣ αποστέλλει τις αποφάσεις της προς υλοποίησιν στο ΔΣ, το οποίον κατόπιν διαβουλεύσεως των μελών του, και εφ’ όσον υπάρχουν διαφοροποιήσεις επί των προτάσεων της ΓΣ, τις αποστέλλει εκ νέου προς αναθεώρησι και τελική απόφασι στην ΓΣ.
Σε εξαιρετικές περιπτώσεις, κρίσιμες για την επιβίωσι της ΜΚΕ ΕΔΕΕ, το ΔΣ έχει την δυνατότητα επιβολής αρνησικυρίας ή βέτο επί των αποφάσεων της εν απαρτία ΓΣ. ΄Ητοι το ΔΣ αποστέλλει αποφάσεις εγκεκριμένες από την εν απαρτία ΓΣ προς αναθεώρησιν από αυτήν, εφ’ όσον κρίνει ότι χρειάζονται τροποποποιήσεις επί των αποφάσεων αυτών.
Το ΔΣ αποτελείται από τον εκάστοτε Πρόεδρο, Αντιπρόεδρο, Γραμματέα, Ταμία, Ευθύνοντα Τύπου και Νομικό Σύμβουλο. Κατά το πρότυπον της κεντρικής κυβερνήσεως της Ελβετίας, στον σχεδιασμό της οποίας συνέβαλλε ο δολοφονηθείς κυβερνήτης της Ελλάδος, Ιωάννης Καποδίστριας, το ΔΣ άρχεται από μία ομάδα 6 (έξι) Προέδρων, οι οποίοι εναλάσσονται εκ περιτροπής ανά δίμηνο και είναι επιφορτισμένοι με την λήψι συναινετικών μόνον αποφάσεων.
Η ομάς των 6 (έξι) εκ περιτροπής εναλλασσομένων ανά δίμηνο Προέδρων λειτουργεί ως μία δικλείδα ασφαλείας, έναντι της φαυλοκρατίας. Η φαυλοκρατία, ένα αναπόσπαστο μέρος του εν Ελλάδι δεσποτικού καθεστώς εξουσίας και κατοχής (ΔΚΕΚ), εισήχθη εις το προτεκτοράτον ‘Greece’ από τους πρωτεργάτες της εν Ελλάδι τυραννικής κομματοκρατίας: τον εκφραστή της αγγλικής πολιτικής και δουλευτή των Τούρκων, Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, και τον αποκαλούμενο «τζίτζιλε φίτζιλε» Ιωάννη Κωλέττη, ιδρυτή του Κόμματος της Φουστανέλας ή Γαλλικού Κόμματος.
Δεν είναι ουτοπία οι σφαιρικά δομημένες αρχές και οι σφαιρικά δομημένοι θεσμοί της ελληνικής πολιτείας. Εφ’ όσον συλλογικά το επιθυμούμε, επίσης συλλογικά μπορούμε να τις και τους αναπλάσουμε· Ελληνίδες και Ελληνες γαρ.
