‚Ελαβα και δημοσιεύω τον παρακάτω διάλογο ή ανταλλαγή απόψεων μεταξύ Δημητρίου και Αριστοτέλη
Αγαπητέ Δημήτριε,
προσπάθησε να σου δώσω τις απαντήσεις μου σχετικά με τις απόψεις σου. Δεν ξέρω κατά πόσο θα σε ικανοποιήσουν.
Περί ἐκλογῶν
Ἒνα ἀποτυχημένο ἀστεῖο, πλέον… Μῆπως θά κυβερνῆσει αὐτός ποῦ θά βγεῖ;;; Ὃποιος πιστεῦει ὃτι ἡ ἐπιλογή ψῆφου του διαδραματῖζει ρόλο εἲτε εἶναι μωρός εἲτε ελπῖζει σέ συμφέροντα ἀτομικά καί ὃχι τῆς πολιτεῖας.
Οἱ μαριονέτες πᾶνε, ἒρχονται, ἀλλᾶζουν πλευρές, φορεσιές, ἀριστερίζουν, δεξῖζουν, κεντρῖζουν, χριστανῖζουν, ισλαμῖζουν, ανεξαρτῖζουν, „ἀνθρωπῖζουν“ καί γενικά …. ξεφτῖζουν, χορεύοντας σέ ρυθμούς ξέφρενους καί ξενικούς.
Ὃλοι τους, προδότες, ὑποδούλωσαν ἓναν λαό. Καί τόν ἀποπροσανατολῖζουν ἀπό τά ἀκόλουθα:
Μέχρι εδώ συμφωνώ απόλυτα.
* ἀκόμη καί οἱ ἀριστερές παρατᾶξεις λησμόνισαν τίς ὐποσχέσεις τους γιά τόν διαχωρισμό Κράτους – Ἐκκλησίας καί τή δίκαιη φορολογία αὐτής καί τῶν ἐκπροσῶπων της, ἰδιαίτερα, σέ μία ἐποχή ποῦ ἡ πλειοψηφία τῶν πολιτών δεῖχνει νά τάσσεται ὑπέρ.
Οι κομουνιστές δεν υπήρξαν ποτέ πατριώτες και κοινωνικοί άνθρωποι
Τελικά, πόση διαφθορά ὑπᾶρχει στό ἱερατείο τῆς ἐκκλησίας καί τά ἐκάστοτε πολιτικά κέντρα ἐξ-ουσίας ποῦ συνεργάζονται μαζί του, ὣστε ἀκόμη νά ἐπιβάλλονται καί νά διαχειρίζονται τόν πλοῦτο, ποῦ στό ὂνομα ἑνός πανάγαθου, καί ὃχι ὑλιστή Θεοῦ (κατά τις διακηρύξεις τους) ἀπέκτησαν εἱς βάρος Πολιτῶν καί ἀπλῶν ἀνθρῶπων ποῦ τους καλοῦν νά τους προσκυνοῦν καί νά εἶναι ταπεινοί καί ὃχι φιλοχρήματοι; (Ἃραγε, σήμερα ὐπᾶρχει παπᾶς ποῦ να φοβᾶται μῆπως μεῖνει ἂνεργος ἣ ἂστεγος ἣ νηστικός, ὃπως κάθε ἂλλος πολῖτης;)
Και στις δύο παρατάξεις υπάρχει μόνο διαφθορά και ασυδοσία.
* συνεχίζουν νᾶ αποσιωποῦνται ἡ γνήσια Ἑλληνική παιδεῖα, καθῶς καί τα γεγονότα τῆς Ἀμφίπολης και πολλῶν ἂλλων εὑρημᾶτων.
Δεν υπάρχει ελληνική ούτε καν κοινωνική παιδεία. Τα δε γεγονότα της Αμφίπολης τα χρησιμοποίησαν μόνο για προβολή και για προσωπικά οφέλη.
* σπρώχνονται ψηφοφόροι εἲτε σέ ἀστεῖες πρόσκαιρες πολιτικές παραμορφῶσεις, εἲτε σέ ἀκραῖα κινήματα ποῦ δυσφημοῦν τίς ἲδιες τίς ἀξῖες ποῦ πρεσβεῦουν: Κάποιοι παρουσιάζονται ὣς «δημοκράτες» καί «ἀντιφασῖστες» καί εἶναι χειρότεροι ἀπό αὐτούς ποῦ ὀνομάζουν φασῖστες, γιατί δημιουργῶντας κωλύματα στήν κοινωνία (ποῦ πρέπει νά εἶναι ἀπαραιτῆτως ὃπως αὐτοῖ ἐπιθυμοῦν καί χωρῖς ὃσους ἀντιπαθοῡν, δηλαδή ὃτι καί οἱ ἂλλοι) γίνονται καί φασῖστες καί ὑποκριτές. Κάποιοι ἂλλοι, παρουσιάζονται ὡς «εθνικιστὲς» προσβάλλουν μέ τήν ἂγνοιά τους τόν Ἑλληνισμό. Ἓλλην, εἶναι ὃποιος κατέχει καἰ σέβεται τήν Ελληνική Παιδεῖα καί ὃχι ὁ κάθε μωρός ἀλαζῶν ποῦ ἒχει ἀνάγκη διαφήμισης στήν ταυτότητά του καί ἀτομικῶν συμφερόντων, ἐπειδῆ γεννιέται μέσα σέ περιορισμένα εὐκαιριακά σύνορα.
Στην εποχή μας κάθε εθνικά σκεπτόμενος άνθρωπος είναι κατά τους κομουνιστές φασίστας. Ενώ αυτοί που τρέχουν σαν τα χασαπόσκυλα στους δρόμους δήθεν να διαμαρτυρηθούν καταστρέφουν περιουσίες αθώων ανθρώπων και δεν ήταν λίγες οι φορές που θρηνήσαμε και θύματα. Τολμούν αυτοί να αποκαλούνται δημοκρατικοί και αντιρατσιστές. Εδώ γελάμε πριν μας πάρουν τα κλάματα.
Ἐκτιμῶ ὃτι δέν εἶναι |ὃλοι τους βλάκες. Ὁρισμένοι εἶναι ἐντολοδόχοι προδότες, ποῦ θέλουν σκλαβωμένο καί ἀτιμασμένο τον Ἑλληνισμό.
Και βλάκες είναι και προδότες και εντολοδέκτες σε βάρος των εθνικών συμφερόντων της χώρας.
Ἀλλά, μῆπως αὐτό εἶναι δυστυχῶς ἀποτέλεσμα μιᾶς δημοκρατίας, στήν ὁποῖα πρέπει μετέχουν ὃλοι, εἳτε εἶναι ἀληθινοί πολῖτες, εἲτε ὃχι, εἳτε προσφέρουν, εἲτε ὃχι, ἂξιοι και μή;
Ἡ πραγματικότητα εἶναι ὃτι ἡ εὐημερία ἑνός λαοῦ δεν ὀφείλεται στό εἶδος πολιτεύματος, ἀλλά στούς Ἡγέτες του.
Δημοκρατία δεν σημαίνει κάνω ότι θέλω αλλά κάνω ότι συμφέρει το κοινό και πράττω ότι δεν ενοχλεί τον συνάνθρωπό μου. Ένα πολίτευμα για να είναι υγειές απαιτεί μπροστάρη με υγειά φρονήματα, ικανό και έντιμο. Το πολίτευμα είναι ένα χαρτί που γράφει τους κανόνες. Το χαρτί δεν έχει ψυχή. Η ψυχή του είναι ο ηγέτης ή το συμβούλιο που πάντοτε έχει έναν που ηγείται ή αναλαμβάνει το βάρος της ευθύνης.
Ἀλλά, πῶς θά τούς ἐπιλέξεις; Ὃρα μέσα σου…
Κατηγορεῖς τους ὑπάρχοντες πολιτικούς, ἐσύ ὣς ψηφοφόρος, ὂταν…
* σταθμεῦεις τό αὐτοκίνητό σου, δῖχως νά ἐνδιαφέρεσαι ἂν ενοχλεῖς κάποιον – ὀδηγείς δίκυκλο, θεωρῶντας ὃτι τά σήματα ὁδικής κυκλοφορίας καί οἱ μονόδρομοι δέν σέ ἀφοροῦν – εἶσαι ἐπαγγελματίας ὁδηγός, δῖχως νά τηρεῖς τόν κώδικα ὁδικῆς κυκλοφορῖας – ἒχεις τόν κόσμο στά κυβικά γραμμένο…
* μιλᾶς γιά δικαιοσύνη, διαφάνεια, ἀλλά ἐκεί ποῦ δέν πέφτουν οἱ δικές σου σκιές
* εἶσαι στά σώματα ἀσφαλείας ἢ στή δικαστική ἐξ-ουσία, γιά νά πουλᾶς «μαγκιᾶ», ἀντί προστασῖας, καί νοιάζεσαι μόνο γιά τό μισθό σου … καί ἂν δέν ἒχεις διαταγές ἢ ἰδῖα συμφέροντα, κυκλοφορεῖς κοιμώμενος, ἀδιάφορος γιά ὃσα συμβαῖνουν γύρω σου…
* εἶσαι στέλεχος ἐπιχείρησης καί ἐνδιαφέρεσαι στό νά πλουτῑζεις τό ματαιόδοξο βιογραφικό σου, ἀλλά ὃχι γιά νά γίνεις οὐσιαστικός γνῶστης καί χρήσιμος στήν κοινωνία …
* δηλῶνεις δημοσιογράφος, ἐνώ εἶσαι προκατειλημμένο φερέφωνο τῶν συμφερόντων σου …
Σ όλα έχεις απόλυτο δίκαιο. Δυστυχώς έτσι είναι. Εμείς δεν είμαστε καθόλου ευσυνείδητοι όπως και οι πολιτικοί μας.
* κατηγορεῖς τούς πολιτικούς γιά οἰκογενειοκρατία, ἀλλά ἐσύ κληρονομεῖς περιουσιακά στοιχεῖα στά δικά σου παιδιά …
Αυτό δεν το κατάλαβα καλά. Καλώς κατηγορεί κάποιος τους πολιτικούς για οικογειοκρατία. Αλλά γιατί να είναι λάθος όταν κάποιος αφήνει περιουσιακά στοιχεία στα παιδιά του. Δούλεψε, τα έκανε και δικαίως τα αφήνει στα παιδιά του.
* παραγυμνᾶζεις τό σῶμα σου, ἀλλά ἀδιαφορεῖς γιά τό νοῦ σου …
* παρακμᾶζεις τήν γλῶσσα καί τόν πολιτισμό καί τό παρουσιάζεις ὣς ἐξέλιξη, ἀντί γιά ἀνέλιξη – γρᾶφεις καί λές πολλά, ἑνῶ σκέφτεσαι λίγα καί ρηχά – καί παρουσιάζεσαι ὣς καλλιτέχνης, συγγραφεῦς, ποιητῆς …
Η γυμναστική έχεις τρεις κατευθύνσεις που πρέπει να γυμνάζονται. Σώμα, πνέυμα και ψυχή. Όταν γράφεις ή λες πολλά ή και λίγα ακόμα, είναι άχρηστα όταν δεν συμβαδίζουν με έργα.
* θεωρεῖς ἐλευθερία νά λές καί νά κάνεις ὃτι κατεβάσει ἡ κούτρα σου, ἑνῶ ἐλευθερία εἶναι νά ἀπαλλαγεῖς πλῆρως ἀπό τούς δογματισμούς καί τά δῆθεν „θέλω“ σου …
* μιλᾶς γιά ἓναν καλύτερο κόσμο, καλεῖς τούς ἂλλους νά ἀλλάξουν νοοτροπία, νά γίνουν σάν … ἐσένα, ἑνῶ ὁμολογεῖς ὃτι ἀπέτυχες …
Ελευθερία είναι ο σεβασμός προς τον συνάνθρωπό σου και η νίκη εναντίον του κακού εαυτού σου. Για να ζητήσεις από κάποιους να γίνουν σαν εσένα πρέπει πρώτα εσύ να μπορέσεις να είσαι το πρότυπο της αρετής.
* μιλᾶς γιά ἀγάπη, ἑνῶ μισεῖς ὃσους πιστεῦουν διαφορετικά ἀπό ἐσένα …
* προτιμᾶς νά σέ λυποῦνται καί νά προσκυνᾶς, ἀκόμη καί κατουρημένες ποδιές, ἀντί νά εἶσαι περήφανος καί συνδημιουργός …
Να μην σκύβεις φιλώντας κατουρημένες ποδιές αλλά να επιστρατεύεις τις δικές σου δυνάμεις και να είσαι δημιουργικός και όχι μοιρολάτρης.
* ἐξουσιάζεις καί βλαστημεῖς τήν φύση, ἀντί νά παραδειγματίζεσαι ἀπό αὐτήν …
* διαφημίζεις τά αφύσικα καί βιάζεις τόν Ἓρωτα
* διαπαιδαγωγεῖς τά παιδιά σου μέ ψέματα καί ὑποκρισίες, νομίζοντας ὃτι τά βοηθᾶς νά ἐπιβιώσουν, ἑνῶ στήν οὐσία τά κάνεις σκλάβους τῶν ἑγωισμῶν καί παθῶν σου – τά μαθαῖνεις νά λαχταροῦν τήν ὓλη, ἀντί τό πνεῦμα …
Η υπέρ προστασία των παιδιών οφείλεται στην αδυναμία των γονέων με αποτέλεσμα να γίνεται λανθασμένη και επιζήμια διαπαιδαγώγηση.
* ἐλπῖζεις σέ καλύτερη ζωή, τζογάροντας καί ὃχι δημιουργῶντας …
* περνιέσαι γιά ἓξυπνος ἑνῶ ἀκόμη κοιμᾶσαι καί δέν ἀντιλαμβάνεσαι παρόν καί μέλλον
Αυτά δεν τα καταλαβαίνω. Μπορεί κάποιος να ρισκάρει. Το ρίσκο δεν είναι κακοπραγία. Απλά απαιτεί σύνεση, αποφασιστικότητα και τόλμη. Έχει ο καθένας δικαίωμα να ρισκάρει όταν δεν ζημιώνει κάποιο συνάνθρωπό του ή την φύση.
Το δεύτερο το θεωρώ ύβρη και δεν το σχολιάζω.
Καί ἡ μέγιστη ὓβρις… τό μέγα ψέμα … Ἱσχυρίζεσαι ὃτι εἶσαι … „Ἓλλην“. Καί κοροϊδεύεις καί σαρκάζεις μέ γελοῖες φρᾶσεις: „Ἓλληνες /Ἑλληναράδες εἲμαστε, τί περιμένεις“…
Καί ποῦ ἀνακάλυψες ὃτι ὃλα τά παραπάνω εἶναι Ἑλληνική Παιδεῖα;
Μελέτησες, κατανόησες τά μηνύματα τῆς Ἑλληνικῆς Μυθολογίας, τῶν Ὀμηρικῶν ἐπῶν; Γνωρῖζεις τά Δελφικά Παραγγέλματα ποῦ πρέπει νά ἀκολουθεῖς; Ποῦ κρύβεις τό Φιλότιμο; Ποιόν Ἓλληνα ἒχεις πρότυπο;
Ἂν ἐσύ εἶσαι Ἒλλην, τότε ποιός εἶμαι ἐγώ; Γιατί κλέβεις τό ὂνομά μου;
Ἀπλά, εἶσαι ἓνας κοιμώμενος Ἓλλην. Γιατί ἒχεις τόν Ἑλληνισμό μέσα σου.
Ἓχεις τό Φιλότιμο. Ἀφύπνισέ το. Σεβάσου τό Εἶναι σου…
Ἐπιτέλους, ξύπνησε, σοῦ βροντοφωνάζω. Ὃπου καί νά εἶσαι. Τί περιμένεις;
Μάθε τόν ἐαυτό σου… Γίνε ὁ ἐαυτός σου… Γίνε ἓνας ἐν δυνᾶμει Ἓλλην, ὣστε μέ τό βίο σου νά γίνεις Ἓλλην, νά χτῖσεις μία Ἀλεξάνδρεια.
Καί νά ξέρεις … πλησιάζει ἡ στιγμή τῆς ἀνατολῆς τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Θά κληθεῖς καί ἐσύ νἀ πολεμήσεις μέσα σου. Καί οἱ ἂριστοι, οἱ καλύτεροι ὃλων θά ἂρχουν, χωρῖς νά ἐξ-ουσιάζουν, ὃχι γιατί τό θέλουν, ἀλλά γιατί αὐτή εἶναι ἡ „τιμωρία“ τους …
Για να πλησιάσει η ανατολή του Ελληνισμού απαιτείται σκληρή δουλειά. Πρώτα οφείλει ο καθένας μας να γίνει Έλληνας και αυτό απαιτεί θυσίες, εσωτερικές, εξωτερικές αλλά και οικονομικές. Οι Αλεξάνδρειες δεν χτίζονται ούτε με την φιλοσοφία, ούτε με τις προσευχές, ούτε με τις εκδηλώσεις αλλά με σκληρό αγώνα, πρώτα με τον εαυτό του ο καθένας και στη συνέχεια με κάθε κόπρο του κατεστημένου.
Σε χαιρετώ,
Αριστοτέλης Κακογεωργίου
……………………………………….
Στις 23 Ιανουαρίου 2017 – 3:05 μ.μ., ο χρήστης Δημήτριος <dimitrios.ignatiadis@yahoo.gr> έγραψε:
Αριστοτέλη, θέλω οπωσδήποτε την άποψή σου για το παρακάτω κείμενο. Κάνε ελεύθερα ότι διορθώσεις κρίνεις.
Περί ἐκλογῶν
Ἒνα ἀποτυχημένο ἀστεῖο, πλέον… Μῆπως θά κυβερνῆσει αὐτός ποῦ θά βγεῖ;;; Ὃποιος πιστεῦει ὃτι ἡ ἐπιλογή ψῆφου του διαδραματῖζει ρόλο εἲτε εἶναι μωρός εἲτε ελπῖζει σέ συμφέροντα ἀτομικά καί ὃχι τῆς πολιτεῖας.
Οἱ μαριονέτες πᾶνε, ἒρχονται, ἀλλᾶζουν πλευρές, φορεσιές, ἀριστερίζουν, δεξῖζουν, κεντρῖζουν, χριστανῖζουν, ισλαμῖζουν, ανεξαρτῖζουν, „ἀνθρωπῖζουν“ καί γενικά …. ξεφτῖζουν, χορεύοντας σέ ρυθμούς ξέφρενους καί ξενικούς.
Ὃλοι τους, προδότες, ὑποδούλωσαν ἓναν λαό. Καί τόν ἀποπροσανατολῖζουν ἀπό τά ἀκόλουθα:
* ἀκόμη καί οἱ ἀριστερές παρατᾶξεις λησμόνισαν τίς ὐποσχέσεις τους γιά τόν διαχωρισμό Κράτους – Ἐκκλησίας καί τή δίκαιη φορολογία αὐτής καί τῶν ἐκπροσῶπων της, ἰδιαίτερα, σέ μία ἐποχή ποῦ ἡ πλειοψηφία τῶν πολιτών δεῖχνει νά τάσσεται ὑπέρ. Τελικά, πόση διαφθορά ὑπᾶρχει στό ἱερατείο τῆς ἐκκλησίας καί τά ἐκάστοτε πολιτικά κέντρα ἐξ-ουσίας ποῦ συνεργάζονται μαζί του, ὣστε ἀκόμη νά ἐπιβάλλονται καί νά διαχειρίζονται τόν πλοῦτο, ποῦ στό ὂνομα ἑνός πανάγαθου, καί ὃχι ὑλιστή Θεοῦ (κατά τις διακηρύξεις τους) ἀπέκτησαν εἱς βάρος Πολιτῶν καί ἀπλῶν ἀνθρῶπων ποῦ τους καλοῦν νά τους προσκυνοῦν καί νά εἶναι ταπεινοί καί ὃχι φιλοχρήματοι; (Ἃραγε, σήμερα ὐπᾶρχει παπᾶς ποῦ να φοβᾶται μῆπως μεῖνει ἂνεργος ἣ ἂστεγος ἣ νηστικός, ὃπως κάθε ἂλλος πολῖτης;)
* συνεχίζουν νᾶ αποσιωποῦνται ἡ γνήσια Ἑλληνική παιδεῖα, καθῶς καί τα γεγονότα τῆς Ἀμφίπολης και πολλῶν ἂλλων εὑρημᾶτων.
* σπρώχνονται ψηφοφόροι εἲτε σέ ἀστεῖες πρόσκαιρες πολιτικές παραμορφῶσεις, εἲτε σέ ἀκραῖα κινήματα ποῦ δυσφημοῦν τίς ἲδιες τίς ἀξῖες ποῦ πρεσβεῦουν: Κάποιοι παρουσιάζονται ὣς «δημοκράτες» καί «ἀντιφασῖστες» καί εἶναι χειρότεροι ἀπό αὐτούς ποῦ ὀνομάζουν φασῖστες, γιατί δημιουργῶντας κωλύματα στήν κοινωνία (ποῦ πρέπει νά εἶναι ἀπαραιτῆτως ὃπως αὐτοῖ ἐπιθυμοῦν καί χωρῖς ὃσους ἀντιπαθοῡν, δηλαδή ὃτι καί οἱ ἂλλοι) γίνονται καί φασῖστες καί ὑποκριτές. Κάποιοι ἂλλοι, παρουσιάζονται ὡς «εθνικιστὲς» προσβάλλουν μέ τήν ἂγνοιά τους τόν Ἑλληνισμό. Ἓλλην, εἶναι ὃποιος κατέχει καἰ σέβεται τήν Ελληνική Παιδεῖα καί ὃχι ὁ κάθε μωρός ἀλαζῶν ποῦ ἒχει ἀνάγκη διαφήμισης στήν ταυτότητά του καί ἀτομικῶν συμφερόντων, ἐπειδῆ γεννιέται μέσα σέ περιορισμένα εὐκαιριακά σύνορα.
Ἐκτιμῶ ὃτι δέν εἶναι |ὃλοι τους βλάκες. Ὁρισμένοι εἶναι ἐντολοδόχοι προδότες, ποῦ θέλουν σκλαβωμένο καί ἀτιμασμένο τον Ἑλληνισμό.
Ἀλλά, μῆπως αὐτό εἶναι δυστυχῶς ἀποτέλεσμα μιᾶς δημοκρατίας, στήν ὁποῖα πρέπει μετέχουν ὃλοι, εἳτε εἶναι ἀληθινοί πολῖτες, εἲτε ὃχι, εἳτε προσφέρουν, εἲτε ὃχι, ἂξιοι και μή;
Ἡ πραγματικότητα εἶναι ὃτι ἡ εὐημερία ἑνός λαοῦ δεν ὀφείλεται στό εἶδος πολιτεύματος, ἀλλά στούς Ἡγέτες του.
Ἀλλά, πῶς θά τούς ἐπιλέξεις; Ὃρα μέσα σου…
Κατηγορεῖς τους ὑπάρχοντες πολιτικούς, ἐσύ ὣς ψηφοφόρος, ὂταν…
* σταθμεῦεις τό αὐτοκίνητό σου, δῖχως νά ἐνδιαφέρεσαι ἂν ενοχλεῖς κάποιον – ὀδηγείς δίκυκλο, θεωρῶντας ὃτι τά σήματα ὁδικής κυκλοφορίας καί οἱ μονόδρομοι δέν σέ ἀφοροῦν – εἶσαι ἐπαγγελματίας ὁδηγός, δῖχως νά τηρεῖς τόν κώδικα ὁδικῆς κυκλοφορῖας – ἒχεις τόν κόσμο στά κυβικά γραμμένο…
* μιλᾶς γιά δικαιοσύνη, διαφάνεια, ἀλλά ἐκεί ποῦ δέν πέφτουν οἱ δικές σου σκιές
* εἶσαι στά σώματα ἀσφαλείας ἢ στή δικαστική ἐξ-ουσία, γιά νά πουλᾶς «μαγκιᾶ», ἀντί προστασῖας, καί νοιάζεσαι μόνο γιά τό μισθό σου … καί ἂν δέν ἒχεις διαταγές ἢ ἰδῖα συμφέροντα, κυκλοφορεῖς κοιμώμενος, ἀδιάφορος γιά ὃσα συμβαῖνουν γύρω σου…
* εἶσαι στέλεχος ἐπιχείρησης καί ἐνδιαφέρεσαι στό νά πλουτῑζεις τό ματαιόδοξο βιογραφικό σου, ἀλλά ὃχι γιά νά γίνεις οὐσιαστικός γνῶστης καί χρήσιμος στήν κοινωνία …
* δηλῶνεις δημοσιογράφος, ἐνώ εἶσαι προκατειλημμένο φερέφωνο τῶν συμφερόντων σου …
* κατηγορεῖς τούς πολιτικούς γιά οἰκογενειοκρατία, ἀλλά ἐσύ κληρονομεῖς περιουσιακά στοιχεῖα στά δικά σου παιδιά …
* παραγυμνᾶζεις τό σῶμα σου, ἀλλά ἀδιαφορεῖς γιά τό νοῦ σου …
* παρακμᾶζεις τήν γλῶσσα καί τόν πολιτισμό καί τό παρουσιάζεις ὣς ἐξέλιξη, ἀντί γιά ἀνέλιξη – γρᾶφεις καί λές πολλά, ἑνῶ σκέφτεσαι λίγα καί ρηχά – καί παρουσιάζεσαι ὣς καλλιτέχνης, συγγραφεῦς, ποιητῆς …
* θεωρεῖς ἐλευθερία νά λές καί νά κάνεις ὃτι κατεβάσει ἡ κούτρα σου, ἑνῶ ἐλευθερία εἶναι νά ἀπαλλαγεῖς πλῆρως ἀπό τούς δογματισμούς καί τά δῆθεν „θέλω“ σου …
* μιλᾶς γιά ἓναν καλύτερο κόσμο, καλεῖς τούς ἂλλους νά ἀλλάξουν νοοτροπία, νά γίνουν σάν … ἐσένα, ἑνῶ ὁμολογεῖς ὃτι ἀπέτυχες …
* μιλᾶς γιά ἀγάπη, ἑνῶ μισεῖς ὃσους πιστεῦουν διαφορετικά ἀπό ἐσένα …
* προτιμᾶς νά σέ λυποῦνται καί νά προσκυνᾶς, ἀκόμη καί κατουρημένες ποδιές, ἀντί νά εἶσαι περήφανος καί συνδημιουργός …
* ἐξουσιάζεις καί βλαστημεῖς τήν φύση, ἀντί νά παραδειγματίζεσαι ἀπό αὐτήν …
* διαφημίζεις τά αφύσικα καί βιάζεις τόν Ἓρωτα
* διαπαιδαγωγεῖς τά παιδιά σου μέ ψέματα καί ὑποκρισίες, νομίζοντας ὃτι τά βοηθᾶς νά ἐπιβιώσουν, ἑνῶ στήν οὐσία τά κάνεις σκλάβους τῶν ἑγωισμῶν καί παθῶν σου – τά μαθαῖνεις νά λαχταροῦν τήν ὓλη, ἀντί τό πνεῦμα …
* ἐλπῖζεις σέ καλύτερη ζωή, τζογάροντας καί ὃχι δημιουργῶντας …
* περνιέσαι γιά ἓξυπνος ἑνῶ ἀκόμη κοιμᾶσαι καί δέν ἀντιλαμβάνεσαι παρόν καί μέλλον
Καί ἡ μέγιστη ὓβρις… τό μέγα ψέμα … Ἱσχυρίζεσαι ὃτι εἶσαι … „Ἓλλην“. Καί κοροϊδεύεις καί σαρκάζεις μέ γελοῖες φρᾶσεις: „Ἓλληνες /Ἑλληναράδες εἲμαστε, τί περιμένεις“…
Καί ποῦ ἀνακάλυψες ὃτι ὃλα τά παραπάνω εἶναι Ἑλληνική Παιδεῖα;
Μελέτησες, κατανόησες τά μηνύματα τῆς Ἑλληνικῆς Μυθολογίας, τῶν Ὀμηρικῶν ἐπῶν; Γνωρῖζεις τά Δελφικά Παραγγέλματα ποῦ πρέπει νά ἀκολουθεῖς; Ποῦ κρύβεις τό Φιλότιμο; Ποιόν Ἓλληνα ἒχεις πρότυπο;
Ἂν ἐσύ εἶσαι Ἒλλην, τότε ποιός εἶμαι ἐγώ; Γιατί κλέβεις τό ὂνομά μου;
Ἀπλά, εἶσαι ἓνας κοιμώμενος Ἓλλην.
Γιατί ἒχεις τόν Ἑλληνισμό μέσα σου.
Ἓχεις τό Φιλότιμο. Ἀφύπνισέ το.
Σεβάσου τό Εἶναι σου…
Ἐπιτέλους, ξύπνησε, σοῦ βροντοφωνάζω.
Ὃπου καί νά εἶσαι. Τί περιμένεις;
Μάθε τόν ἐαυτό σου… Γίνε ὁ ἐαυτός σου… Γίνε ἓνας ἐν δυνᾶμει Ἓλλην, ὣστε μέ τό βίο σου νά γίνεις Ἓλλην, νά χτῖσεις μία Ἀλεξάνδρεια.
Καί νά ξέρεις … πλησιάζει ἡ στιγμή τῆς ἀνατολῆς τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Θά κληθεῖς καί ἐσύ νἀ πολεμήσεις μέσα σου. Καί οἱ ἂριστοι, οἱ καλύτεροι ὃλων θά ἂρχουν, χωρῖς νά ἐξ-ουσιάζουν, ὃχι γιατί τό θέλουν, ἀλλά γιατί αὐτή εἶναι ἡ „τιμωρία“ τους …
Μετά φιλίας,
Δημήτριος
