Η πρόκληση που θά’πρεπε να είχε κάνει τους κατά τα άλλα φραγκοφονιάδες ομογενείς των κοινοτικών πραγμάτων να βγουν από τα ρούχα τους (και εν μέσω χειμώνος!) είναι όταν ακούς «ιερομονάχους» να παίρνουν 140.000 δολάρια μισθό τον χρόνο!

Σήμερα θα ασχοληθούμε με το πλέον όσιο και ιερό των εν Αμερικές ελληνικών εκκλησιαστικών ενοριών: τον μισθό των εφημερίων! Μπορεί κανείς να μιλήση με σχετική άνεση για ο,τιδήποτε, από τις ούτε δυτικού ούτε ανατολικού τύπου χορωδίες που αυτοσχεδιάζουν εις βάρος του νευρικού συστήματος του εκκλησιάσματος, για το αν η λειτουργία πρέπη να γίνεται στα ελληνικά ή τα αγγλικά, μέχρι και για τους γάμους των ομοφυλοφίλων χωρίς να κινδυνεύση η σωματική του ακεραιότητα. Ετσι όμως και τολμήση να αναφερθή στο θέμα της μισθοδοσίας των ιερέων, το πυρ το εξώτερον φαντάζει σχετικά ανώδυνο σε σχέση με ό,τι έχει να τραβήξη! Είναι ταμπού, το ευαίσθητο σημείο κάθε αγ(ρ)ίου πατρός και της κλίκας που τον περιβάλει, ένα θέμα που έχει αναχθεί σε ιερό κανόνα. Πάλι καλά που δεν το έχουν εντάξει και στο Σύμβολο της Πίστεως, αν και ποτέ δεν είναι αργά …

Το θέμα όμως παραείναι σοβαρό για να αφήνεται στη διακριτική ευχέρεια των αμέσως ενδιαφερομένων οι οποίοι ενδιαφέρονται μόνο όταν είναι να ζητήσουν αύξηση ή περισσότερα οικονομικού χαρακτήρος προνόμια, όπως η πληρωμή εκ μέρους της κοινότητος του αυτοκινήτου ή του κινητού τηλεφώνου, αίτημα που έχει ουσιαστικά ικανοποιηθεί οικουμενικώς ακολουθώντας και τη γρήγορη εξάπλωση της κινητής τηλεφωνίας. Για τους μη έχοντες γνώση της εν Αμερικές παροικίας, δεν υπάρχει κεντρικό σύστημα μισθοδοσίας το οποίο να διαχειρίζεται η αρχιεπισκοπή ή η κατά τόπους μητρόπολη όπως και θα έπρεπε. Κάθε κοινότητα, ανάλογα και με τις οικονομικές της δυνατότητες που συνήθως είναι συνισταμένες του αριθμού των μελών της, αναλαμβάνει να καλύψη τον μισθό του ιερέα ή των ιερέων της.

Επόμενο είναι στις μεγάλες ενορίες να πέφτη τρομερός παρασκηνιακός ανταγωνισμός για το ποιός θα πάη όταν συνταξιοδοτηθεί ο προηγούμενος. Συνήθως τις καλές «δουλειές» τις παίρνουν αυτοί που έχουν δόντι στο πατριαρχείο ή την αρχιεπισκοπή ή κάποιον πλούσιο «σπόνσορα» μεταξύ των στελεχών της κοινότητας ο οποίος μπορεί να επιβάλη τον παπά της αρεσκείας του επειδή πληρώνει και κάνει δωρεές και κανείς δεν τολμάει να του αντιμηλήση! Δεν είναι μόνο στο ποδόσφαιρο που τον πρώτο λόγο έχει ο μεγαλομέτοχος και το χρήμα του, ισχύει και στις καλύτερες των κοινοτήτων!

Αποτέλεσμα είναι να ακούς κάτι μισθούς που ξεπερνούν μαζί με τα «μπένεφιτς» τις 250.000 δολάρια ετησίως, όσα δηλαδή παίρνει και ο Ομπάμα. «Αβερατζ» στις μεγάλες κοινότητες οι ετήσιες απολαβές, χωρίς τα «τυχερά», είναι γύρω στις 150.000 χιλιάδες. Τώρα, το ποσό μπορεί να φαντάζη αστρονομικό, ωστόσο σε πόλεις όπως η Νέα Υόρκη, για ιερέα μεγάλης κοινότητας ο οποίος έχει και δική του οικογένεια δεν είναι υπερβολικά υψηλό διότι η υφή του λειτουργήματος και οι απαιτήσεις δεν του επιτρέπουν να κάνη άλλη εργασία οπότε για να ζήση με σχετική άνεση χρειάζεται τουλάχιστον μια «κατοστάρα» (συν τα τυχερά).

Η πρόκληση που θά’πρεπε να είχε κάνει τους κατά τα άλλα φραγκοφονιάδες ομογενείς των κοινοτικών πραγμάτων να βγουν από τα ρούχα τους (και εν μέσω χειμώνος!) είναι όταν ακούς «ιερομονάχους» να παίρνουν 140.000 δολάρια μισθό τον χρόνο! Δηλαδή, μη έγγαμους ιερείς οι οποίοι έχουν τέτοιες μισθολογικές απαιτήσεις για να ζουν …αξιοπρεπώς και να μπορούν να αγοράζουν τις μεγαλύτερες Λέξους που υπάρχουν! Μια κουφάλα μάλιστα σε μεγάλη κοινότητα του Κουήνς έχει βάλει στο πίσω παράθυρο και αυτοκολητάκι με τω «Τούτω Νίκα»! Και αναρωτιέται τώρα ο κάθε λογικώς σκεπτόμενος άνθρωπος, αφού είσαι μοναχός, έχεις αφιερώσει, υποτίθεται, τη ζωή σου στη στέρηση και στον αγώνα για την υπέρ πάντων ελευθερία, γιατί χρειάζεσαι εκατονπενηνταριές χιλιάδες μισθό για να ζήσης βρε Καραγκιόζη; Δεν σου φτάνουν πενήντα, ας πούμε, που κι’αυτές πολλές είναι; Κι’αν θεωρής ότι τα δικαιούσαι, λόγω σπουδών, βιβλιογραφίας και άλλων δραστηριοτήτων, όπως θεωρούσε κι’ο Κλεόπας πριν τον κάνουν μητροπολίτη Σουηδίας και ξεμαγαρίσει ο τόπος, σε ποιούς φιλανθρωπικούς σκοπούς αφιερώνεις το μεγαλύτερο μέρος του ποσού; Σε διαμερίσματα, οικόπεδα ή και γκόμενους;

Από την άλλη, έχεις «τιμωρημένους» ή μη έχοντες μέσον ιερείς με οικογένεια, τους οποίους στέλνουν σε κάτι μικροκοινότητες και τους αναγκάζουν να ζήσουν με «πίνατς» που λέμε. Γνωρίζω προσωπικά ιερέα, με δύο παιδιά στο γυμνάσιο ο οποίος για να τα φέρη πέρα δούλευε τα απογεύματα σε ντέλι, κόβοντας σαλάμια και φτιάχνοντας σάντουιτς! Και έχεις τον σιορ Διονύσιο, από την άλλη, και δεν αναφέρομαι στη φιγούρα του θεάτρου σκιών, ο οποίος παίρνει την εκατοσαραντάρα του και ανεμίζει σαν τον μαύρο σίφουνα Αζαξ! Και χώνει τη μύτη του παντού, ιδιαίτερα εκεί που δεν τον σπέρνουν με αποτέλεσμα ολόκληρη η κοινότητα να βρίσκεται σε επίπεδο θαυμαστής μετριότητας και το εκεί σχολείο να πνέει τα λοίσθια. Αξιος ο μισθός του!

Είναι ανάγκη η αρχιεπισκοπή να επιληφθή του θέματος ούτως ώστε οι μισθοί να αναπροσασμοστούν με βάση τις ανάγκες του ιερέως (αν έχη και πόσο μεγάλη οικογένεια έχει) και πού βρίσκεται η κοινότητα. Αλλα έξοδα έχει ένας που ζει στη Νέα Υόρκη κι’άλλα ένας σε μια πολίχνη του Νιου Χάμσαϊρ. Να σχηματιστή ειδική επιτροπή, πλαισιωμένη από λαϊκούς, επειδή κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει, και εκτός της μισθοδοσίας να περνάη ΟΛΟΥΣ του ιερωμένους από ειδική επιτροπή ψυχολόγων (και κτηνιάτρων ει δυνατόν), τουλάχιστον μια φορά τον χρόνο, προκειμένου να διαπιστωθή αν είναι σε θέση να ασκούν τα καθήκοντά τους. Λόγω της φύσης του λειτουργήματος, οι πιέσεις και οι «πειρασμοί» είναι δυσανάλογα μεγάλοι. Αποτέλεσμα είναι οι ιερείς ανά την επικράτεια να έχουν αφηνιάσει και σύντομα δεν θα μπορούν να τους μαζέψουν με τίποτα! Σκανδαλάκια όπως του Πασσιά πρόσφατα είναι αστεία σε σχέση με ό,τι συμβαίνει ή δύναται να συμβή ανά πάσα στιγμή.

Επίσης, εφόσον ο αρχιεπίσκοπος δεν αποφασίζει να απαγορεύση το κήρυγμα (μια τέτοια κίνηση ενδεχομένως θα συνέβαλε σε αύξηση κατά τουλάχιστον 25% του εκκλησιάσματος) τουλάχιστον να ποινικοποιηθή έναντι οικονομικού προστίμου η …βλακεία. Δηλαδή, κάθε παπαριά που ξεστομίζει από άμβωνος ο ιερέας να του στοιχίζει εκατό δολάρια, ας πούμε. Ετσι, θα επερχόταν αυτοδιόρθωσις και η πρακτική του κηρύγματος θα εγκατελείπετο εφόσον θα στοίχιζε σε κάποιους παπάδες του κόσμου τα λεφτά, ίσως και το ισόποσο του μισθού τους!

ΥΓ: 1) Ανοχή στην ηλιθιότητα είναι μια μορφή ανοχής στη βία και το αντίστροφο!

2) Εθνοκάθαρση είναι όταν πέρνεις μια εφημερίδα Εθνος και καθαρίζεις τα τζάμια σου, αφού πρώτα τα φτύσεις καλά!

3) Το ράσο δεν κάνει τον παπά ούτε ο παπάς κάνει το ράσο. Ο ράφτης το κάνει!