Η συντήρηση της σελίδας μου θέλει δουλειά πολύ, που λέει και ο ποιητής. Καθισμένος σε μια καρέκλα γραφείου, ξεκινάω την καθημερινή μου δουλειά ελέγχοντας τα εισελθόντα E-mails, μελετώντας τα άρθρα που μου στέλνουν αγαπητοί συνεργάτες και διαβάζοντας ορισμένα ελληνικά και ξένα, ιδίως γερμανικά ΜΜΕ. Και ο κύκλος συμπληρώνεται με την ανάρτηση ενός ή δύο άρθρων που επέλεξα και έχουν να κάνουν με την τρέχουσα κατάσταση στην Ελλάδα, πάντοτε όμως σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο.
Που δεν είναι καθόλου ρόδινη και οφείλεται στην προσφερόμενη πληροφόρηση του Έλληνα, για την οποία θέλω απο καιρό τώρα να γράψω ένα άρθρο, γιατί η πληροφόρηση αυτή είναι που διαμορφώνει όχι μόνο την αντίληψή του για τον κόσμο αλλάκαι την ιδεολογία του και τελικά την πολιτική συμπεριφορά του σαν εκλογέας του ενός ή του άλλου κόμματος. Να πω εδω μόνο, ότι οι πληροφορίες που παίρνει ο Έλληνας είναι πολύ ρηχές και περιστρέφονται συνήθως στο θέμα του πολιτικού προσωπικού κυβέρνησης και αντιπολίτευσης και – τα τελευταία χρόνια – στο χρέος και τα Μνημόνια, με αποτέλεσμα, αυτά που βλέπει ο Έλληνας απο το καβούκι του να έχουν έναν πολύ περιορισμένο ορίζοντα, που σπανίως ξεπερνά τα ελληνικά σύνορα. Γι‘ αυτό τον στενό ορίζοντα του συνειδητού του δεν είναι βέβαια ο ίδιος υπεύθυνος, αυτά του προσφέρονται, αυτά ξέρει και αυτά λέει, πως να μάθει το τι γίνεται στον εκτός Ελλάδος κόσμο, όταν οι πηγές πληροφόρησής του του το στερούν και όταν τα σχολεία δεν του μαθαίνουν τις βασικές ξένες γλώσσες, για να μπορεί να προσφεύγει και σε ξένες πηγές; Το θέμα αυτό είναι βασικής σημασίας και δύσκολο και γι‘ αυτό θα επανέλθω αναλυτικότερα.
Φυσικά δεν είναι όλα όσα μαθαίνει και όσα λέει ο Έλληνας πάντοτε ρηχά, στενοκέφαλα, υβριστικά ή επηρρεασμένα απο τις λεγόμενες συνωμοτικές δημοσιεύσεις (που δεν είναι καθόλου συνωμοτικές, μόνο που πρέπει να μπούν σ‘ ένα σωστό θεωρητικό πλαίσιο, γιατί αλλιώς μάλλον κακό κάνουν). Πολλά άρθρα που διαβάζω, ιδίως σε ιστοσελίδες, δείχνουν μια αξιοθαύμαστη ευρύτητα πνεύματος, που θα την ζήλευαν ακόμη και ξένοι αναλυτές. Μια τέτοια, που θα παρουσίασω εδώ, προέρχεται απο τον σχολιαστή Jim Beam και δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα Antinews. Πρόκειται για το θέμα της „ατέλειωτης συμφωνίας“, των συνεδριάσεων του Eurogroup με Τσίπρα και Βαρουφάκη για την εξεύρεση μιας λύσης στο θέμα του ελληνικού χρεόους. Για τις συνεδριάσεις αυτές είχα δημοσιεύσει πρίν λίγες μέρες, σε δική μου μετάφραση, το άρθρο „Grexit: Οι Eυρω-σωτήρες τρέμουν τη στιγμή της αλήθειας„, που καλό θα ήταν να γινόταν περισσότερο γνωστό στην Ελλάδα. Και σήμερα αναδημοσιεύω το άρθρο του Jim Beam, που κάνει μια εξαιρετικά πετυχημένη παρουσίαση της προσωπικότητας του Τσίπρα και γι‘ αυτό το παραθέτω αυτούσιο. Έχει δημοσιευθεί, όπως είπα, στην ιστοσελίδα Antinews και είναι ένα σχόλιο στο άρθρο „Ώρα να κάνουν πίσω οι λεβέντες της δραχμής„. Ιδού το σχόλιο.
„Όσο αυξάνεται η πίεση προς τη κυβέρνηση όλοι ελπίζουν σε μία λογική υποχώρηση του Τσίπρα για να επιτευχθεί συμφωνία. Οι περισσότεροι πιστεύουν ότι θα τα βρουν με τους δανειστές εκφράζοντας μία νεοελληνική καφενόβια σιγουριά, κρύβοντας έτσι τον φόβο τους για το αντίθετο. Κανείς δεν θέλει να φανταστεί πώς θα αλλάξει η ζωή του έξω από το ευρώ ή με κλειστές Τράπεζες. Όλοι περιμένουν τον Τσίπρα να κάνει κολοτούμπα, αλλά θα κάνει το αντίθετο, θα έρθει σε ρήξη. Μόνο αυτό ξέρει να κάνει.Θα φροντίσει να κρατήσει το αριστερό και επαναστατικό κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ και τους απελπισμένους πολίτες που θέλουν να εκφράσουν τη δυσαρέσκεια τους, για την οικονομία, την ανεργία και τα μνημόνια, “ την κακή“ Ευρώπη ! Είναι σίγουρη εκλογική πελατεία για τα επόμενα 10 χρόνια και με ποσοστά 15% +. Έτσι θα παίξει ρόλο μέχρι να μεγαλώσει και αφού η χώρα θα έχει μπει σε ένα δρόμο θα διεκδικήσει και πάλι την Πρωθυπουργία, 50άρης και ώριμος. Η άλλη επιλογή του θα ήταν να φέρει ένα μνημόνιο στη Βουλή, αλλά αφενός θα γινόταν αυτόματα μνημονιακός, γερμανοτσολιάς κλπ, και αφετέρου θα έχανε το κόμμα και την εξουσία βίαια, καίγοντας το πολιτικό του κεφάλαιο. Μην ξεχνάτε ότι όλες οι μεταρρυθμίσεις είναι απέναντι στα συνδικάτα και τους δημοσίους υπαλλήλους που είναι ο κορμός των οπαδών του. ¨Άσε που θα έπρεπε να κάνει αποκρατικοποιήσεις, να διαχειριστεί επενδύσεις του κακού κεφαλαίου και να δημιουργήσει ένα φιλικό επενδυτικό περιβάλλον ! Μεγάλη αντίθεση από τον μοντέλο του κρατισμού, με το οποίο έχει γαλουχηθεί !!!Θα ολοκληρώσει λοιπόν τις „σκληρές“ διαπραγματεύσεις με τους „κακούς“ Ευρωπαίους ηγέτες και Τραπεζίτες, που θέλουν να πιούν το αίμα του λαού, θα τους ρίξει την ευθύνη του αδιεξόδου και θα φύγει. Θα έχει να λέει όμως ότι έμεινε συνεπής στη λαϊκή εντολή και δεν υπέγραψε μνημόνιο.Θα επιχειρήσει εκλογές με σκοπό να χάσει ! Το φυσικό του περιβάλλον ειναι η αντιπολίτευση και η εύκολη κριτική, ποτέ δεν υποστήριξε ότι μπορεί να κυβερνήσει. Τον ψήφισαν για να μην κυβερνήσει, τον επέλεξαν για να εκφράσουν την αγανάκτηση τους …Ο Τσιπρας δεν θα πάρει το κόστος της πτώχευσης, θα προσπαθήσει να πετάξει το μπαλάκι σε μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας ή να παει σε εκλογές όπου θα προκύψει νέα κυβέρνηση. Με τα ταμεία άδεια και την κοινωνία στα όρια της μόνο με ευρύτερες συνεργασίες θα μπορεί να σταθεί ενα υπερκομματικό σχήμα και να επαναφέρει τη χώρα στην ομαλή λειτουργία.
Το μέγα ερώτημα είναι εάν μπορεί να διαχειριστεί αυτή την κατάσταση όπως και το εάν θα προσπαθήσει με αφορμή την οικονομική ασφυξία να επιβάλει ένα αριστερό – κομμουνιστικό μοντέλο διακυβέρνησης, με σκοπό να επιβληθεί ιδεολογικά και πολιτικά στο σύνολο της Αριστεράς !
Σε κάθε περίπτωση θα δημιουργηθεί πόλωση μεταξύ αυτών που θα θέλουν την έξοδο από την Ευρώπη και των δυνάμεων που θα θέλουν την παραμονή στην Ενωση. Η ένταση της αντιπαράθεσης και ο τρόπος που θα γίνει μάλλον θα είναι βίαιος και σκληρός με τα εμφύλιο πολεμικά κόμπλεξ να βγαίνουν στην επιφάνεια.
Μην περιμένετε να τα βρει ο Αλέξης με την Ευρώπη … Να αλλάξει την Ευρώπη θέλει !!!“
Πολύ μεστό το σχόλιο του Jim Beam, όμως με προβληματίζει το εξης:
Γραφει ο Jim Beam „Το φυσικό του περιβάλλον ειναι η αντιπολίτευση και η εύκολη κριτική, ποτέ δεν υποστήριξε ότι μπορεί να κυβερνήσει.“
Όμως απο το φθινόπωρο του 14, ο Συριζα βγήκε στα κεραμίδια ζητώντας εκλογές. Και υποσχέθηκε τον ουρανό με τα αστρα για να πείσει τον κόσμο να του δώσει την εξουσία. Με λίγα λόγια, αποζήτησαν να κυβερνήσουν με κάθε κόστος. Πώς τώρα θα θελήσουν να γυρίσουν πάλι αντιπολίτευση ;