…κι‘ εμείς δεν το πέρνουμε χαμπάρι. Γιατί; Διότι θεωρούμε όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας σαν φυσιολογικά, ότι έτσι ήταν πάντα, άρα είναι σωστα και έχουν μια λογική. Την λογική της εφημερίδας που το έγραψε και της τηλεοράσεως που το έδειξε, άρα είναι σωστό. Όσο σωστός είναι και ο δρόμος που πάει ο τσομπάνος τα πρόβατα, στο σφαγείο
Θεωρούμε όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας σαν φυσιολογικά, ότι πέσαν κατα κάποιον τρόπο από τον ουρανό, ότι έτσι ήταν πάντα, άρα είναι σωστα και έχουν μια λογική εξήγηση. Το πολύ πολύ να ψάξουμε να βρούμε ανάμεσα μας κάποιον που έκλεψε, καταπάτησε ή τέλος πάντων έκανε κατι παράνομο και αμέσως ξέρουμε ποιός φταίει. Όπως ο Geoffrey, που ξέρει, ότι για όλα φταίει ο Καραμανλής.
Είναι όμως έτσι; Ή μήπως ο πραγματικός φταίχνης είναι τοσο καλά καμουφλαρισμένος, τα έχει σκηνοθετήσει όλα τόσο τέλεια, ώστε να μην μπορούμε να δούμε ουτε ποιός είναι, ούτε πως λειτουργεί αυτό το σύστημα που μας έκοψε σαν κοστούμι και μας το φόρεσε τόσο έντεχνα, ώστε να το θεωρούμε φυσιολογικό. Όπως η θρησκεία, που απο τους Σαμάνους και το Δωδεκάθεο πέρασε στον θεόπνευστο μονοθεισμό, κι’ εμείς σήμερα πιστεύουμε, ότι κάπου πάνω απο τα σύννεφα βρίσκεται ο θεός και απο κάτω τους οι παπάδες σαν αντιπρόσωποί του. Και όσο πιο καλα οργανωμένη ειναι μια θρησκεία με τους χρυσοποίκιλτους δεσποτάδες, καρδινάλιους και παπάδες, με θείες λειτουργίες και πομπώδεις δοξολογίες ή ενα κρατος, με προέδρους της Δημοκρατίας, με πρωθυπουργούς, υπουργούς, στρατο, υπηρεσίες και παρελάσεις, τόσο πιο νορμάλ μας φαίνονται όλα αυτά. Σαν να ήταν πάντα έτσι, σαν το σύστημα αυτό να έπεσε απ’ τον ουρανό, να είναι νόμος της φύσεως.
Οι νόμοι της φύσεως δεν έχουν όμως και τοση συγγένεια με την λογική του Αριστοτέλη. Που είναι βέβαια πολύ χρήσιμη, αν δεν μεταβληθεί απο κάποιους πονηρούς σε παράνοια. Όπως είναι και διαφορες οι ιδεολογιες και τα κόμματα, που οι Αρχαίοι δεν τα ήξεραν όπως μας έμαθαν να τα ξέρουμε εμείς. Υπάρχουν άρα κάποιες δυνάμεις πίσω απ’ όλα αυτά, που χρησιμοποιούν τα σημερινά πολιτικά και ιδεολογικά κατασκευάσματα για τους δικούς τους σκοτεινούς σκοπούς. Ας το φανταστούμε κάπως έτσι: Κάπου μέσα στο τρίγωνο Αγγλία (έδρα της αυτοκρατορίας Rothschild), ΗΠΑ (έδρα της Fed, της Lehman Bothers, της Standard & Poors και όλων των άλλων χρηματοπιστωτικών κολπαδόρων) και Ισραήλ (έδρα των Σιωνιστών) υπάρχει ένα κέντρο με επιτελικά όργανα , τα οποία συντονίζουν τις δράσεις που χρειάζονται για να πετύχει τους σκοπούς του. Ποιούς σκοπούς; Πολύ απλά: Το αυγάτισμα του τεράστιου κεφαλαίου που έχει δημιουργήσει απο το ξεζούμιασμα του κόσμου, απο τα λεφτα που βγάζουν άνθρωποι και κράτη και τα οποία θέλει να φτάσουν στα ταμεία του. Τα λεφτα αυτά, άλλα σε σκληρο χρήμα και αλλα σε συμβόλαια οφειλών, θα πρέπει όμως να είναι δυνατόν να εισπραχθούν. Και εκεί χρειαζεται το κέντρο τον έλεγχο των εθνικών κρατών, τα περισσοτερα απο τα οποία είναι ούτως ή άλλως δημιούργημα δικό του, γιατί όσο μικρότερα τα κράτη, τοσο ευκολότερος ο ελεγχός τους. Για τον έλεγχο αυτόν φροντίζει λοιπόν το κέντρο να τοποθετει τους ανθρώπους του, στις κυβερνήσεις και στα Μαζικα Μεσα Εννημερωσεως (ΜΜΕ). Αγοράζοντας τους με χρήματα που τους διαθέτει απο τις πολλές και δίαφορες πηγες, που είναι όλες δικές του. Και αλλους που του προσφέρουν τις υπηρεσίες τους οικειοθελώς, λογω βλακειας ή φιλαρέσκειας.
Αυτά σαν μια πρόχειρη εισαγωγή στο πολύπλοκο θέμα της επεξεργασίας που μας γίνεται απο το κέντρο μέσω πολιτικών, πολιτικών, οικονομικών και κομματικών οργανώσεων και μέσω των ΜΜΕ που εξουσίαζει. Τσιτάρω τον Θύμιο απο το Resalto της 21.06.2010 (Ο «μηχανισμός» των παρασίτων ή η σιωπή είναι συνενοχή… http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=4680): „Η πλειονότητα των πολιτικών είναι από τα πλέον ηλίθια όντα. Τα παράσιτα είναι τόσο αλλοτριωμένα που το μυαλό τους πέραν τον παραπολιτικών αδυνατεί να προχωρήσει. Και οι πολιτικοί, όπως και οι δημοσιογράφοι είναι ένας «μηχανισμός» παρασίτων σε σήψη…Αυτό λοιπόν το κοινωνικό, πολιτικό και δημοσιογραφικό σώμα των παρασίτων είναι εξ αντικειμένου οργωμένο και οργανωμένο από την κεφαλαιοκρατική ηγεσία των παρασίτων: τους μηχανισμούς της ΑΜΕΣΗΣ εξουσίας του κεφαλαίου: Παρακρατικούς μηχανισμούς και μυστικές υπηρεσίες. Στη εποχή μας, εποχή των πολυεθνικών και του πλανητικού ιμπεριαλισμού η εξουσία αυτή είναι πλανητική και όχι εθνική, δηλαδή εγχώρια. Και στην κορυφή της εξουσιαστικής πυραμίδας είναι ο «αυτοκράτορας» του ιμπεριαλισμού: Οι ΗΠΑ, δηλαδή, το πολυπλόκαμο δίκτυο των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ. Ο «μηχανισμός», συνεπώς, των παρασίτων στην Ελλάδα είναι υποταγμένος και καθοδηγούμενος από το πολυπλόκαμο δίκτυο των αυτοκρατορικών μυστικών υπηρεσιών. Μέσα στο παρασιτικό πολιτικό και δημοσιογραφικό σώμα δεν υπάρχουν απλώς άπειρα «στελέχη» δικτυωμένα με τις «πρεσβείες» και τις μυστικές υπηρεσίες, αλλά και οργανωμένοι, διαπλεκόμενοι θύλακες, με καθοδηγητές και «στρατηγούς». Πολιτικά πρόσωπα, ιδιαίτερα ικανά στα παιχνίδια της ίντριγκας και των σκευωριών, έχουν εξέχοντα, ηγετικό και οργανωτικό ρόλο. Άλλα από αυτά προβάλλονται σκανδαλωδώς από τα ΜΜΕ και άλλα λειτουργούν στο σκοτάδι, μη προκαλώντας τη διαρκή δημοσιότητα. Αυτά είναι οι «οργανωτές» των παρασκηνίων. Υπάρχουν οι φανεροί και οι ορατοί αμερικανοτσολιάδες και της «πρεσβείας», υπάρχουν, όμως και οι κρυφοί (>http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=4680).
Τώρα γιατί ο Θύμιος θέλει σαν αυτοκράτορα τις ΗΠΑ, δεν το καταλαβαίνω, θα μείνω όμως σ’ αυτά που γράφει για τα δημοσιογραφικά στελέχη που είναι δικτυομένα με πρεσβείες και μυστικές υπηρεσίες. Ένα τέτοιο στέλεχος είναι, κατα την γνώμη μου, και η γερμανίδα δημοσιογράφος Heike Schrader, απο απο χρόνια δραστηριοποιείται στην Ελλάδα. Λέω τα πρόσωπα με το όνομά τους, γιατί δεν μ΄αρέσουν οι υπεκφυγές τύπου „οι γνωστοί αγνωστοι“ ή „οι κύκλοι της Ρηγίλης“ ή δεν ξέρω ποιανού. Διότι θεωρώ την δημοσιογραφία που ασκεί η Heike Schrader για λογαριασμό της εφημερίδας του Βερολίνου „Junge Welt“ μάλλον σαν ένα καφουφλάρισμα που κρύβει τον πραγματικό ρόλο που παίζει σαν συνεργάτης „πρεσβειών“ και μυστικών υπηρεσιών μερικών „φίλων“ χωρών. Απτές αποδείξεις ασφαλώς δεν μπορούν να υπάρξουν, αλλα οι δραστηριότητές της στην Ελλάδα αλλά και στην Γερμανία, πριν την στείλουν εδώ, δείχνουν σ‘ αυτή την κατέυθυνση. Καί ότι η Schrader είναι ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στις διαφόρου αποχρώσεως αριστερες οργανώσεις (ΚΚΕ, ΠΑΜΕ, ΚΚΕ-μλ κλπ. κλπ.) και στο αριστερό κόμμα της Γερμανίας «Η Αριστερά» (Die Linke), το οποίο με την σειρά του είναι παντοιοτρόπως συνδεδεμένο με το USrael.
Με την Heike Schrader (φωτογραία αριστερά) έχω ασχοληθέι και άλλες φορές εδώ στο berlin-athen.eu („Δολιοφθορεις και τρομοκρατες στην Ελλαδα“ http://www.berlin-athen.eu/index.php?id=205&tx_ttnews[pointer]=1&tx_ttnews[tt_news]=783&tx_ttnews[backPid]=220&cHash=605ac4a235081570a16f6a17c7e7b659 και „Ξενοι δημοσιογραφοι, ελληνες αντιεξουσιαστες και αποσταθεροποιηση στην Ελλαδα http://www.berlin-athen.eu/index.php?id=205&tx_ttnews[pointer]=2&tx_ttnews[tt_news]=654&tx_ttnews[backPid]=220&cHash=25e05bbb955bc344e2c0a7057a8a4583), νομίζω όμως, ότι αυτά που έγραψα πέρασαν απαρατήρητα, γιατί δεν υπήρξε κανενός είδους αντίδραση. Ο Έλληνας ασχολείται περισσότερο με την ομφαλοσκόπιση, με τα καραγκιοζιλίκια των πολιτικών και δημοσιογράφων στο τρίγωνο Πλατεία Συντάγματος-Ριγηλης-Ιπποκράτους, αλλά σπάνια με αυτούς που βρίσκονται απο πίσω και κινούν τα νήματα των καραγιόζηδων. Και όμως, χωρίς να ξέρουμε ποιοί είναι αυτοί και πώς είναι συνδεδεμένοι με τους ελλήνες καραγκίοζηδες της πολιτικής και της δημοσιογραφίας δεν πρόκειται ποτέ να καταλάβουμε πως λειτουργεί το σύστημα.
Ενα παραδειγμα λοιπόν, μπας και ανοίξουμε τα μάτια μερικών τουλαχιστον. Τσιτάρω την Heike Schrader απο ένα άρθρο που έγραψε για την „Junge Welt“ του Βερολίνου στις 21.06.2010 (Kollektive Antwort auf Epidemie – Συλλογική απάντηση στην επιδημία, υπότιτλος: Σήμερα ξεκινά μία ευρωπαϊκή εβδομάδα αντίστασης και αλληλεγγύης με την Ελλάδα http://www.jungewelt.de/2010/06-21/021.php). Γράφει λοιπόν: „Οι ευρωβουλευτές της Αριστερής Ομάδας (GUE / NGL) θέλουν αυτή την εβδομάδα με διάφορες δράσεις να δείξουν την υποστήριξή τους για τους αγώνες των εργαζομένων στην Ελλάδα και άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Έναντιον της κατεδάφισης των κοινωνικών δικαιωμάτων και της κλοπής των μισθών „είναι αναγκαία μια συλλογική απάντηση και μια έκφραση αλληλεγγύης, για την αντιμετώπιση της διάσπασης των εργαζομένων και για συμπαράσταση στους αγώνες των μισθωτών εναντίον μιας πολιτικής, που τους ζητά να πληρώσουν αυτοί για την κρίση“, αναφέρει μια διακήρυξη των Ευρωβουλευτών.
Ένας στόχος της πρωτοβουλίας, που οι διοργανωτές της την θεωρούν ως πολιτική υποστήριξη των συνδικαλιστικών αγώνων, εγκειται στην μαζική διανομή πληροφοριών, που θα ενισχύσουν την κοινωνική αποδοχή των απεργιών και άλλων εργατικών αγώνων και θα αντιταχθουν στην προπαγάνδα που λέει, ότι „οι σκληρά εργαζόμενοι φορολογούμενοι“ θα πρέπει να πληρώσουν για τα χρέη των „τεμπέληδων του Νότου“. Συλλαλητήρια, διαδηλώσεις και συναυλίες προβλέπεται να γίνουν στις ιρλανδικες πόλεις Δουβλίνο και Μπέλφαστ, στην Αθήνα και Θεσσαλονίκη στην Ελλάδα, στην πρωτεύουσα της Πορτογαλίας Λισσαβόνα, στο Ηνωμένο Βασίλειο, τη Σουηδία και την Δανία. Στην Φρανκφούρτη της Γερμανίας το κόμμα της Αριστεράς θα διαμαρτυρηθούν το ερχόμενο Σάββατο μποστά στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Στο κέντρο των δράσεων βρίσκεται η απαίτηση, να μην πληρώσουν την κρίση οι μισθωτοί, οι φοιτητές και οι άνεργοι, αλλά „οι σούπερ-πλούσιοι και οι τραπεζίτες“.
Πιο συγκεκριμένα ζητείται η ανάκληση της μείωσης των μισθών και των συντάξεων, η παραίτηση από την ιδιωτικοποίηση δημοσίων υπηρεσιών, η κρατικοποίηση των τραπεζών και χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων και ένα „τέλος της δικτατορίας των χρηματοπιστωτικών αγορών, των οργανισμών αξιολόγησης και του ΔΝΤ“.
Αυτή είναι ή μετάφραση ενός μέρους του άρθρου της. Βλέπουμε τίποτε εδώ; Πολλοί θα πούν, και βέβαια βλέπουμε, το ότι είναι καλό που μας υποστηρίζουν οι Ευρωβουλευτές της Αριστεράς. Ε, τότε δεν βλέπουν τίποτε. Πρώτα, γιατί αυτά που υποστηρίζουν οι βουλευτές της Αριστεράς είναι έπεα πτερόεντα, μπορεί να τα πεί ο καθένας και δεν κοστίζουν τίποτε. Το πρόβλημα δεν είναι να τα πείς, αλλα να κάνεις κάτι. Τί χειροπιαστό όμως κάνει αυτή η κομπάζουσα Αριστερά γι’ αυτούς που δήθεν κόπτεται, για τον εργάτη, τον φοιτητή (!), τον συνταξιούχο; Τίποτε. Φράσεις και λόγια του αέρος, τα λέει άλλωστε και η κυρία Παπαρήγα, το κόμμα της οποίας συνεργάζεται στενά με την κυρία Heike Schrader.
Πάμε παρακάτω. Ξέρουμε, ότι η Αριστερά των Βρυξελλών καθοδηγείται απο την Αριστερά της Γερμανίας; Αν όχι, το μάθαμε τώρα. Και ότι η Αριστερά της Γερμανίας δεν είναι καθόλου Αριστερά, αλλά ένα κομμα που υποστηρίζει μετα μανίας την σιωνιστική πολιτική του Ισραήλ και αποτελεί έναν κρίκο στην αλυσσίδα των οργανώσεων που έχουν έναν και μόνο σκοπό, την παγκοσμιοποίηση, όπως είναι και οι δήθεν αριστερές εφημερίδες „Neues Deutschland“ και Junge Welt“ που είναι τα ανεπίσημα-επίσημα οργανα της Αριστεράς (με ανταποκριτές σ’όλα τα μέρη του κόσμου, έλαχιστα φύλλα πωλησεων, σχεδόν καθόλου διαφήμιση, τεράστια γραφεία και …με μυστήριες πηγές χρηματοδότησης), οι αμέτρητες ιστοσελίδες που επανακυκλώνουν τις ειδήσεις αυτών των εφημερίδων, αμέτρητες οργανώσεις Antifa, μεγάλοι εκδοτικοί οίκοι με αριστερή, ακόμη και συνομωσιολογικη βιβλιογραφία κλπ. κλπ.). Πολλοί λένε, ότι η Γερμανία, μετά την άλωση των ΗΠΑ, έχει γίνει το Κέντρο των αφεντικών του New World Order, της Νέας Παγκόσμιας Τάξης στην Ευρώπη.
Κατάλαβες τίποτε αναγνώστη και αναγνωστρια; Ψιλιάστηκες ίσως τον ρόλο που παίζουν στην Ελλάδα ΚΚΕ και ΠΑΜΕ και ένα σωρό αλλές τέτοιες οργανώσεις, με τις οποίες η Heike Schrader έχει στενότατες σχέσεις, ακόμη και με τον Σάββα Ξηρό συνεργάζεται, για τον οποίο έγραψε και κυκλοφόρησε στην Γερμανία ένα βιβλιο για τα μαρτύρια που υπέστη αυτό το θύμα της ελληνικής Αστυνομίας, όπως γράφει (τα ίδια έγραφαν και οι προκάτοχοί της στην Ελλάδα για τα μαρτύρια των αντιστασιακών της Χουντας, που ως ανταμοιβή για όσα υπέστησαν τους κάναν υπουργούς και εκατομμυριούχους). Και οποιος θέλει να μάθει, που αυτές οι οργανώσεις βρίσκουν τα λεφτα που χρειάζονται για τίς όχι και τόσο ευκαταφρόνητες δράσεις τους, ας διαβάσει αυτό το άρθρο και ας βγάλει τα συμπεράσματά του.Αντιλαμβανόμαστε επίσης πώς έρχονται οι διάφορες αντεθνικές ιδέες και τα ιδεολογήματα περί καταλύσεως του κράτους και πάσης αρχής, τα φέρνουμε σε συσχετισμό με το κέντρο που ανέφερα παραπάνω και πώς περνάνε τα ελληνικά σύνορα και ποια πρόσωπα είναι οι κομιστές τους, πρόσωπα που είναι ενσωματωμένα παντοειδώς σε οργανώσεις και υποοργανώσεις του κέντρου και το μόνο που κάνουν, είναι να γεμίζουν τα κεφάλια της ελληνικής νεολαίαςω με κάθε είδους τέτοια περιττώματα; Και αν ναί, τί σκεφτετε να κάνει ο αναγνώστης; Θα εξακολουθήσει να διαβάσει εφημερίδες και να βλέπει τηλεόραση, που τον κρατά καθηλωμένο στην καρεκλα ή την πολυθρόνα του με κάποια σκάνδαλα και αποκαλύψεις της δεκάρας, που αντι για αποκαλύψεις μόνο συσκότιση είναι; Ας σκεφθούμε λοιπόν λίγο για όλα τα παραπάνω και ας δουμε αυτά που συμβαίνουν τριγύρω μας με άλλα μάτια. Οι αλλαγές γίνονται στο μυαλό και όχι στους δρόμους, τα προβλήματα δεν λύνονται με το μπλαμπλά.
