Αν η Ανγκέλα Μέρκελ ήθελε να βοηθήσει πραγματικά τους Σύριους, θα έπρεπε πρωταρχικά να σταματήσει την υποστήριξη της Τουρκίας, να μην δέχεται ή προσκαλεί τους φυγάδες στην Γερμανία και να ενεργήσει, ώστε τα εκατομμύρια των Σύριων φυγάδων που διαμένουν στην Τουρκία σε σκηνές κοντά στα συριακά σύνορα να επιστρέψουν στην πατρίδα τους

Η σύνοδος κορυφής της Ε.Ε. με την Τουρκία είχε ως αποτέλεσμα αυτό που φοβόντουσαν οι Ευρωπαίοι πατριώτες. Η Τουρκία με τον αυταρχικό Πρόεδρό της Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αναλαμβάνει την διαχείριση της μαζικής μετανάστευσης και ως αμοιβή την ταχεία προοπτική της ένταξης της στην Ε.Ε. Εκτός αυτών ακόμη πριν από το καλοκαίρι την κατάργηση των θεωρήσεων διαβατηρίων για Τούρκους πολίτες. Παίρνει δε και έξι δισεκατομμύρια ευρώ, εκ των οποίων τα τρία αμέσως. Με αυτή την συμφωνία ο Ερντογάν διορίζεται από την Ε.Ε. ως Επίτροπος μετανάστευσης.

Η ημιεπίσημη εξήγηση της συμφωνίας είναι, ότι η Τουρκία με τον έλεγχο των προσφυγικών ροών εκβιάζει την Ε.Ε. και ως εκ τούτου η Ε.Ε. δεν έχει άλλη επιλογή από το να κάνει ότι απαιτεί η Τουρκία. Απο την πρώτη στιγμή αυτό φαίνεται λογικό, δεν αντιπροσωπεύει όμως την πραγματικότητα. Η Τουρκία, παρα τις όποιες αναπτυξιακές προόδους έχει σημειώσει τα τελευταία χρόνια, δεν μπορεί να συγκριθεί με τις ανεπτυγμένες χώρες της Ε.Ε., απο την οποία εξαρτάται ιδιαίτερα σε οικονομικά και χρηματοπιστωτικά θέματα. Η τουρκική τουριστική βιομηχανία, η γεωργία, η χρηματοδότηση, οι εξαγωγικές της βιομηχανίες, οι κατασκευές κ.λπ. εξαρτώνται σχεδόν εξ ολοκλήρου από τη σχέση της με την Ε.Ε. Ακόμη και η παραμικρή διατάραξη των σχέσεων αυτών μπορεί να αποβεί καταστροφική για την τουρκική οικονομία, παράδειγμα οι κρατήσεις για τους τουριστικούς προορισμούς στην λεγόμενη τουρκική Ριβιέρα, που μειώθηκαν κατά 60%.

Πίεση θα μπορούσε λοιπόν να ασκήσει όχι η Τουρκία επι της Ε.Ε., αλλά η Ε.Ε. επί της Τουρκίας. Γιατί λοιπόν η Ε.Ε. δεν πιέζει την Τουρκία να δημιουργήσει, σύμφωνα και με το διεθνές δίκαιο, σχέσεις καλής γειτονίας με την Συρία, αντί να ενδίδει στον εκβιασμό της με τους φυγάδες;

Η απάντηση είναι η εξής: Η Τουρκία έχει, πρώτα, αδιάσειστες αποδείξεις, ότι ο ρόλος της ως υποστηρικτού των τρομοκρατικών οργανώσεων Αλ Κάιντα και ISIS είναι εν γνώσει των χωρών της Ε.Ε. Και δεύτερον, όπερ και το σπουδαιότερο, η Τουρκία παίζει στην στρατηγική της Δύσεως, δηλαδή του σιωνιστικού Ηγεμόνα, που είναι πίσω από την Ε.Ε., έναν ρόλο-κλειδί στην Μέση Ανατολή και την Ρωσία-Κίνα: Χρησιμοποιείται σήμερα εναντίον της Συρίας, αύριο θα χρησιμοποιηθεί εναντίον του Ιράν και της Ρωσίας (στον Καύκασο), μεθαύριο εναντίον της Κίνας. Για τον λόγο αυτό «χτίσθηκε», αναπτύχθηκε οικονομικά απο τους βασικούς Ευρωπαίους, ιδιαίτερα την Γερμανία, και τις ΗΠΑ – και βέβαια από την αόρατη σιωνιστική κυβέρνηση του Ηγεμόνα, που βρίσκεται πίσω απο τις δύο αυτές χώρες. Το ίδιο που έκανε με τον Λένιν στην Σοβιετική Ένωση και τον Χίτλερ στην Γερμανία (βλέπε και την πρόσφατη ομολογία του ίδιου του Ερντογάν για τον Άντολφ). Έτσι η συμφωνία αυτή μπορεί να θεωρηθεί ως ένα είδος πουρμπουάρ του σιωνιστικού Ηγεμόνα για το πιστό τσιράκι του, τον Ερντογάν.

Ας δούμε όμως πιο αναλυτικά τους στόχους, στους οποίους αποσκοπεί η συμφωνία. Ο κύριος στόχος είναι να υποστηριχθεί οικονομικά η Τουρκία, όχι βέβαια για το κόστος των φυγάδων, που παίζει μόνο έναν δευτερεύοντα ρόλο, αλλά για την οικονομική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει. Η θαυματουργή οικονομική της άνοδο των τελευταίων ετών έλαβε απο την Ρωσία ένα απότομο τέλος: Οι βρομοδουλειές του Ερντογάν υιού με το συριακό πετρέλαιο, για τις οποίες η Δύση έκανε τα στραβά μάτια, διακόπηκαν, το ίδιο και με συριακές αρχαιότητες που διακινούσαν οι μαχαιροβγάλτες του ISIS μέσω Τουρκίας. Ο τουρισμός στην τουρκική „Ριβιέρα“ έπαθε καθίζηση, οι αγωγοί που θα περνούσαν μέσω Συρίας έχουν μπει στις καλένδες, το όνειρο για την αναβίωση της Αυτοκρατορίας του Οσμάν θα μείνει όνειρο και ένας από τους κύριους επενδυτές στην Τουρκία, οι Σαουδάραβες, θα πρέπει σιγά-σιγά ν‘ αρχίσουν να κάνουν οι ίδιοι οικονομίες.

Με λίγα λόγια, η Τουρκία ζητάει απο τους αλλόθρησκους συμμάχους που την υποστηρίζουν και έχουν ακόμη μια οικονομική δυνατότητα, την καταβολή αποζημιώσεων για τις υπηρεσίες που τους παρέχει. Και ο σύμμαχός της στην Ευρώπη, που έχει ακόμη τους απαραίτητους παράδες, είναι η Γερμανία, ενώ για την συμφωνία και για τα μάτια του κόσμου εμφανίζεται ολόκληρη η Ε.Ε.

Η ερώτηση είναι τώρα, το κατά πόσον η συμφωνία αυτή θα επηρεάσει τη ροή των φυγάδων. Κατά μία άποψη, η Ευρώπη, και ιδιαίτερα η Γερμανία, κινδυνεύει από μια αλλοίωση του πληθυσμού της (Umvolkung) λόγω της πλημμύρας των Αράβων, Ασιατών και Αφρικανών που κατά τα τελευταία χρόνια έρχονται σαν φυγάδες, πρόσφυγες ή μετανάστες. Τόσο η ίδρυση της Ε.Ε., όσο και τα εκατομμύρια των φυγάδων κ.λπ. που πλημμυρίζουν τα κράτη μέλη της, είναι στο σιωνιστικό σχέδιο της “Paneuropa-Union” (μέλη της οποίας ήταν μεταξύ άλλων και οι Albert-Einstein, Otto von Habsburg, Winston Churchill, Konrad Adenauer και Thomas Mann) που ίδρυσε το 1922 ο Richard Nikolaus Coudenhove-Kalergi. Τα εκατομμύρια των φυγάδων που διοχετεύει η Τουρκία στην Ευρώπη, είναι λοιπόν μέσα στο σχέδιο, όπως και το σχέδιο για την «ανάπλαση» του χάρτη των κρατών της Μέσης Ανατολής, το περίφημο »The „Yinon Plan» (“A Strategy for Israel in the Nineteen Eighties (The „Yinon Plan“, by Oded Yinon, Translation Israel Shahak, Kivunim, Israel). Και τα δύο σχέδια είναι μέρη μιας παγκοσμίου στρατηγικής, που συστηματικά εφαρμόζουν το Ισραήλ και ο διεθνής σιωνιστικός Ηγεμόνας.

Στην συγκεκριμένη περίπτωση: Στόχος της συμφωνίας είναι να καλοπιάσει την Τουρκία για να συνεχίσει να παίζει τον ρόλο της για την προώθηση των στρατηγικών σχεδίων της Ε.Ε., δηλαδή του σιωνιστικού Ηγεμόνα, που είναι η κυριαρχία επί της Συρίας, προϋπόθεση για την αποδυνάμωση και τελική κυριαρχία του Ιράν και μετά της Ρωσίας. Οι πρόσφυγες από την Συρία, αυτούς που μόνο δέχεται η Γερμανία και κανέναν άλλο, αποτελούν λοιπόν ένα όπλο πολέμου. Αποστερούν την Συρία απο Σύριους και ένα μέρος τους εκπαιδεύεται και υποβάλλεται στην Γερμανία σε μια πλύση εγκεφάλου, ώστε να χρησιμοποιηθεί μελλοντικά σαν ένα γερμανικό λόμπι στην κυβέρνηση που θα προκύψει μετά τον Ασσάντ.

Αν η Ανγκέλα Μέρκελ ήθελε να βοηθήσει πραγματικά τους Σύριους, θα έπρεπε πρωταρχικά να σταματήσει την υποστήριξη της Τουρκίας, να μην δέχεται ή προσκαλεί τους φυγάδες στην Γερμανία και να ενεργήσει, ώστε τα εκατομμύρια των Σύριων φυγάδων που διαμένουν στην Τουρκία σε σκηνές κοντά στα συριακά σύνορα να επιστρέψουν στην πατρίδα τους. Και τα δισεκατομμύρια που δωρίζει στον Ερντογάν να χρησιμοποιηθούν για την ανοικοδόμηση των συριακών πόλεων, που καταστράφηκαν απο τους τρομοκράτες του ISIS. Με δική της υποστήριξη.

Αυτό όμως θα ήταν ενάντια στα σχέδια του σιωνιστικού Ηγεμόνα.