Ανερμήνευτη γραφίδα-αφιέρωμα από τον Βάιο Φασούλα

Χρόνια Πολλά στη σύζυγο μου τη Μαρία, μητέρα των παιδιών και γιαγιά των εγγονών μας, για την ονομαστική της γιορτή! Χρόνια Πολλά στους εορταζόμενους του δεκαπενταύγουστου, γυναίκες και άνδρες, νέες και νέους, μεσήλικους και γέρους, ερωτευμένους και παθιασμένους, μα χάρη της ημέρας γιορτασμό, σε όλες και σε όλους που τραγουδούν τον έρωτα και λέγεται ζωή, με τις καλλίτερες ευχές για υγεία, χαρά, θαλπωρή, δημιουργία, επιτυχία.

Λοιπόν, κάθομαι και αναρωτιέμαι πού θα πω, Χρόνια Πολλά; Θα πω στη Μαίρη; Τη Μαριώ, τη Μαριγώ; τη Μύριαμ, τη Μαιρούλα, τη Μαριγούλα; Τη Μαρίτσα…, που τη λέω και Μαρίκα σαν θυμάμαι την κατσίκα ή την άλλη που την κρένω και Μαράκι και μου φεύγει το μεράκι; Τι θα πω στη Μαρουσιάνα σαν τη βλέπω στο πηγάδι που ’ρχεται νερό να πάρει και τις κάψες μου να σβήνει με πυρόλογα και χάρη; Αμ!, την άλλη, τη Μαρούσιου, την ξανθιά σαν ηλιαχτίδα που πετά σαν πεταλούδα και της άνοιξης τη γύρη, μου τη στρώνει για κρεβάτι; Και την άλλη, των Αγράφων, που τη λούζει ο καταρράκτης και απ’ την ομορφιά της χάνει την πορεία του ο ήλιος; Ή την άλλη, από τον κάμπο, που με τραγουδά το βράδυ συντροφιά με νυχτοπούλια, με βατράχων μελωδία και φεγγάρι ασημένιο να κρατά στην αγκαλιά της; Αχ! Μαριώ! Μοσχομυρίζεις και την άνοιξη ζαλίζεις κι εμέ μου δίνεις χάρες τη ζωή να συγκρατήσω να σου λέω τραγουδάκια κι αγαπητικός σου θα ’μαι, και για σένα και για κείνη, και τις δώθε και τις κείθε κι η στεντόρεια φωνή μου θα ακούγεται ως πέρα…

Χρόνια Πολλά! Λοιπόν! Στη Μαρία τη δικιά μου, στη δική του, στη δικιά σου, στις εδώθε και στις πέρα, στη Μαρία τ’ ανθοπώλη, του κουρέα και του ράπτη, του μυγιάγγιχτου χασάπη, του μανάβη, του φουρνάρη, του ζηλόφθονου μπακάλη και του βουλευτή που λείπει μια εδώ και μια εκεί και την Πέγκυ την ξεχνάει κι είναι πάντα μοναχή κι όταν έρχεται ζητάει την κοιλιά της να ιδεί.

Στη Μαριώ του παπά-Αντώνη που συχνά τον κερατώνει και την δένει απ’ το φουστάνι σα να είναι ένα μπλάρι, μα και τ’ αλλουνού του κτίστη που της φτιάχνει ένα σπίτι και με ζωγραφιές το ντύνει, με πισίνα και γρασίδι και η ζήλεια τον ζουλάει, που η Μαίρη σαν την κότα δείχνει πως ξενογεννάει.

Αχ! Αυτή η Μαριάνθη, μελανούρι, μαύρα μάτια, που αν τα κοιτάξεις, άμοιρε, σου φέρνουνε ανατριχιά και μια γλυκιά αντράλα! Γλύκα, άρωμα και άνθη σαν τη βλέπω το μαράζι ζωντανεύει στη στιγμή, τρύγο νιώθω στο πετσί μου, χάος μες στην ύπαρξή μου, αχ! Μαριάνθη μου, ωραία, μύρωσέ με να χαρείς, το αγνό σου αρωματάκι χάρισέ μου, μην ντραπείς.

Οϊμέ και η Μαρούσα μένει πάντα μοναχή, την ημέρα που γιορτάζει άνθη στρώνει στην αυλή τον καλό της περιμένει την ευχή του να της πει, μα αυτή αλλού τηράει στη δική μου την αυλή, με αγωνία περιμένει ένα ολόθερμο φιλί.

Στη Μαρία του Δαβίδ και στη Μύριαμ του Σαούλ, γλύκες, χαμηλοβλεπούσες σμιλευμένες με καλέμι α λα ανατολικά, σαν τις βλέπει ο ήλιος γέρνει και ξεχνά να σηκωθεί και βυθίζεται η πλάση μες σε σκιά ερωτική, ωιμέ κι εμέ τον έρμο, τρεμουλιάζει το κορμί.

Μην ξεχάσω την τσιγγάνα που μ’ ανάβει πυρκαγιά, σαν με βλέπει που τη βλέπω μου μελώνει το κορμί και μου κρένει όλο χάρη και χαμόγελο μαζί, έλα καλέ, μου λέει, με του έρωτα μας βέλη τούτο ντουνιά τον ψεύτη να τον κάψουμε μαζί.

Και την άλλη που τη λένε Μαριαλένα κι είναι λίγο πονηρή, στις γιορτούλες βάζει χέρι για να ακούγεται πολύ στου Κωνσταντίνου και Ελένης την ευχόμαστε κι αυτή.

Ωχ! Μαρίτσα και Μαριώ μου, Μαριγούλα και Μαρίκα και η άλλη από πέρα, η ξανθιά η συμπεθέρα, ένα βλέμμα όταν μου ρίχνει το κορμί μου τσουρουφλίζει, η καρδιά μου φτερουγίζει και αργά με ξεστρατίζει. Αλλά και απ’ τη γειτόνισσά μου έχω βρει και το μπελά μου. Πω! Πω! Πω! Κάτι ματάκια, κάτι χείλια, κάτι αφράτα κι άσπρα στήθια και τα χέρια σαν απλώνει στην αγκάλη με καλεί, μέσα της να μπω και ας σκάσω, μα η Μάρω με προσέχει και πολύ με αγαπά να μην πάθω συμφορά, πρώτη βγαίνει στο μπαλκόνι τη γειτόνισσα να δει, μα εκείνη μπαίνει μέσα που δε θέλει να τη δει.

Αχ! Πως θα ’θελα να είχα ίσαμε έναν αιώνα ευκαιρίες και ζωές, για τη Γιώτα και την Τούλα, τη Μαριέττα, τη Μαρούλα, Δεσποινιώ, Ντέπη, Πιπίνα, που τη λένε και ψιψίνα και στον άντρα της θυμίζει τη γατούλα στη σκεπή

Σε όλες τις φίλες μου Μαρίες, στους φίλους Παναγιώτηδες και σε όσους γιορτάζουν σήμερα Χρόνια Πολλά

Τρίκαλα 14-08-2017