Μεταξύ των δράσεων που ανέλαβε να δρομολογήσει η Ελλάδα με τη συμφωνία, είναι και η «de-politicization» της δημόσιας Διοίκησης, κατά το αγγλικό κείμενο, «αποπολιτικοποίηση» κατά τον νόμο 4334/2015, με τον οποίο κυρώθηκε η εν λόγω συμφωνία, «αποκομματικοποίηση» κατά την ορθή ελληνική απόδοση
«Άρθρο 28 §3 του Συντάγματος
3. Η Ελλάδα προβαίνει ελεύθερα, με νόμο που ψηφίζεται από την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών, σε περιορισμούς ως προς την άσκηση της εθνικής κυριαρχίας της, εφόσον αυτό υπαγορεύεται από σπουδαίο εθνικό συμφέρον, δεν θίγει τα δικαιώματα του ανθρώπου και τις βάσεις του δημοκρατικού πολιτεύματος και γίνεται με βάση τις αρχές της ισότητας και με τον όρο της αμοιβαιότητας.
** Ερμηνευτική δήλωση: Το άρθρο 28 αποτελεί θεμέλιο για τη συμμετοχή της Χώρας στις διαδικασίες της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης
Περιορισμοί εθνικής κυριαρχίας + εθνικό συμφέρον + δικαιώματα του ανθρώπου + βάσεις δημοκρατικού πολιτεύματος + ισότητα + αμοιβαιότητα + ευρωπαϊκή ολοκλήρωση = Deutschland und seine inlaendische Lakaien über alles!!!
Α] Μεταξύ των δράσεων που ανέλαβε να δρομολογήσει η Περιφέρεια Ελλάδος με τη συφωνία [κατά Θεοδωράκη] της 12-13.07.2015 είναι και η «de-politicization» της δημόσιας Διοίκησης, κατά το αγγλικό κείμενο, «αποπολιτικοποίηση» κατά τον νόμο 4334/2015, με τον οποίο κυρώθηκε η εν λόγω συφωνία, «αποκομματικοποίηση» κατά την ορθή ελληνική απόδοση. Αλήθεια, με δεδομένο ότι τις δεσμεύσεις πρέπει να ακολουθήσει η εφαρμογή των δεσμεύσεων, πάντοτε κατά τη συφωνία, πώς θα γίνει αυτή η αποκομματικοποίηση; Διερωτώμαι έχοντας υπόψη ότι στην κομματικοποίηση της Διοίκησης είναι θεμελιωμένο το νεοελληνικό πολιτικό σύστημα και, κατ’ επέκταση, το κράτος. Ας θυμηθούμε γιατί μετονομάσθηκε η συγκεκριμένη πλατεία των Αθηνών σε πλατεία «Κλαυθμώνος»: εκεί συγκεντρώνονταν και έκλαιγαν τη μοίρα τους όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι οποίοι απολύονταν μετά από κάθε αλλαγή κυβέρνησης, επειδή είχαν προσληφθεί από την προηγούμενη κυβέρνηση, προκειμένου να καταλάβουν τις θέσεις τους οπαδοί της νέας κυβέρνησης. Ο κλαυθμών έπαυσε, όταν κατοχυρώθηκε συνταγματικώς η μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων, ώστε να ….. επιδίδονται απερίσπαστοι στο έργο τους [εδώ καγχάζομεν εικοσάκις] μη φοβούμενοι ότι θα χάσουν τη δουλειά τους σε μία κυβερνητική αλλαγή.
Εκείνο που δεν προέβλεψε κανένα Σύνταγμα είναι ο τρόπος επιλογής των δημοσίων υπαλλήλων, ώστε να διορίζονται οι άξιοι και μάλιστα στις κατάλληλες θέσεις. Μία καλή προσπάθεια επιβολής της αξιοκρατικής επιλογής έγινε με τον περίφημο «νόμο Πεπονή», με τον οποίο ιδρύθηκε το ΑΣΕΠ, αλλά και πάλι οι πολιτικοί βρίσκουν τον τρόπο να τον καταστρατηγούν με διαταξούλες τύπου «για την επιλογή αυτή, δεν εφαρμόζεται ο ν. 2190/1994». Όποιος έχει κέφι, ας ρίξει μια ματιά στο συνημμένο κείμενο του νόμου, ως ισχύει σήμερα, για να διαπιστώσει ιδίοις όμμασι πώς τον έχουν καταντήσει με τις αλλεπάλληλες αριστουργηματικές σε σύλληψη «νομοθετικές» παρεμβάσεις. Σκέτη αηδία.
Διερωτώμαι πώς θα εφαρμόσει η Περιφέρεια αυτή τη δέσμευση. Είναι η πιο δύσκολη κατά τη γνώμη μου. Τί θα κάνει άραγε; Θα απαγορεύσει τον συνδικαλισμό; Αδύνατον λόγω συνταγματικών κωλυμάτων. Θα απαγορεύσει τους τίτλους ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ κ.λπ.;
Πώς θα εξαλείψει το φαινόμενο να μπαίνουν τα θρασίμια τα κομματόσκυλα – τού νικήσαντος στις εκλογές κώματος – στα γραφεία των κατεχόντων καίριες θέσεις λέγοντας «μετρημένες οι ώρες σου, οσονούπω φεύγεις».
Αυτό το φαινόμενο είναι που οδήγησε τους δανειστές να επιβάλουν την 5ετή θητεία του ΓΓ Εσόδων. Είδαμε, όμως, ότι και αυτός ο νόμος καταστρατηγήθηκε. Απόδειξη: ο τρόπος που «παραιτήθηκε» ο Θεοχάρης Θεοχάρης από τη θέση αυτή πριν από τη λήξη της θητείας του!
Ας μην ξεχνάμε ότι ένας από τους λόγους που κατέστη η Δημόσια Διοίκηση ένας υδροκέφαλος και πολυδάπανος οργανισμός είναι τα τεχνάσματα που εφεύρισκαν οι εκάστοτε κυβερνήσεις, προκειμένου να διορίζουν «τα δικά τους παιδιά». Οι σταθμοί αυτής της ιστορίας:
1964- η Δημόσια Διοίκηση συγκροτείται από δεξιούς, αφού η δεξιά κυβερνά αδιαλείπτως από το 1936 με σκληρά μέτρα κατ΄παντός μη δεξιού [δικτατορία Μεταξά, Κατοχή, εμφύλιος, δίωξη αριστερών και θέσπιση πιστοποιητικού κοινωνικών φρονημάτων]. Η κυβέρνηση της Ένωσης Κέντρου θεσπίζει την 35ετία για τη συνταξιοδότηση των δημοσίων υπαλλήλων. Αδειάζουν θέσεις, τις οποίες καταλαμβάνουν πρόσωπα φίλα προσκείμενα στη νέα κυβέρνηση. Το γεγονός ότι επιβαρύνεται το Δημόσιο με τις συντάξεις χιλιάδων προώρως συνταξιοδοτουμένων είναι αδιάφορο.
1982 – η νέα κυβέρνηση βρίσκεται προ του ιδίου «προβλήματος». Έχουμε διανύσει 14 χρόνια δεξιάς [χούντα, ΝΔ]. Τότε α] επεκτείνεται η 35ετία σε όλον τον Δημόσιο Τομέα και β] απολύονται όσοι γιατροί και δικηγόροι είχαν διορισθεί από το 1967 και μετά, εκτός αν άλλως αποφασίσει τριμερής υπουργική Επιτροπή. Αδειάζουν θέσεις, τις οποίες καταλαμβάνουν πρόσωπα φίλα προσκείμενα στη νέα κυβέρνηση [πράσινες κλαδικές]. Και πάλι είναι αδιάφορη η επιβάρυνση των Ταμείων με συντάξεις ανθρώπων ηλικίας 55-65 ετών. Παραλλήλως ιδρύονται αθρόως νέοι οργανισμοί, ώστε να διευρυνθεί η χοάνη που θα απορροφά υπαλλήλους με κατοχυρωμένα δικαιώματα και κατάπτυστα προνόμια, τα οποία δεν έχουν δει ούτε στο όνειρό τους οι ιδιωτικοί υπάλληλοι.
1998 – Επειδή, όμως, ο Δημόσιος τομέας είχε φρακάρει και δεν ήταν δυνατόν να θεσπίσουν π.χ. 30ετία για συνταξιοδότηση, τί σκαρφίστηκαν οι μπαγάσηδες για να διευρύνουν την εκλογική πελατεία; Την ομηρεία της μαθητείας [stage που λένε οι μορφωμένοι]. Θεσπίζεται, λοιπόν, ο θεσμός της μαθητείας για την επιμόρφωση των ανέργων μέσω ΟΑΕΔ, οι οποίοι διορίζονται κατά χιλιάδες για να στελεχώσουν υπηρεσίες χωρίς να ικανοποιούν πάγιες και διαρκείς ανάγκες των οργανισμών, όπου τρουπώνουν. Και ξάφνου αρχίζουν τα δικαστήρια να αποφαίνονται ότι όσοι εξ αυτών πήγαν σπίτι τους λόγω λήξεως της σύμβασης εργασίας τους ορισμένου χρόνου, ικανοποιούσαν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, εξ ου και πρέπει να μονιμοποιηθούν. Κι’ έτσι ο Πάκης βρίσκεται το 2004 με την καυτή πατάτα να χειρισθεί 250.000 stagiaires του ΠΑΣΟΚ, με αποτέλεσμα αφ’ ενός να τον κατηγορούν ότι προέβη σε χιλιάδες διορισμών επί Κωστάκη αφ’ ετέρου ν’ αναφωνεί ο πατριώτης Πολύδωρας «πότε θα διορισθούν τα δικά μας παιδιά;».
Νομίζω ότι η εφαρμογή τής συγκεκριμένης δέσμευσης αποτελεί τη μεγαλύτερη πρόκληση και το δυσκολότερο έργο για την Περιφέρεια. Προ πάντων, όταν συνοδεύεται και από άλλη μία δέσμευση: «την αύξηση της απόδοσης των δημοσίων υπαλλήλων». Αυτό κι’ αν είναι πρόκληση. Αρκεί να θυμηθούμε ότι σε όποια χώρα πήγε το ΔΝΤ απολύθηκαν μονομιάς 100-150.000 δημοσίων υπαλλήλων. Εδώ δεν έγινε τίποτε σχετικό. Αντιθέτως, οι πολιτικοί μας διέλυσαν μεν την οικονομία με τις ανεγκέφαλες μνημονιακές δήθεν επιλογές, αλλά είχαν και τη φαεινή ιδέα να θέσουν σε διαθεσιμότητα 6.000 υπαλλήλους επί 1,5 χρόνο. Δηλαδή έστειλαν στο σπίτι τους 6.000 υπαλλήλους ενόψει απόλυσης, αλλά επί 1,5 χρόνο τους πληρώναμε το 75% του μισθού τους. Και στο τέλος παρέμειναν στις θέσεις τους. Μιλάμε για ΤΗΝ ευρηματικότητα, προκειμένου να μη θιγεί η πελατεία. Κι’ εγώ ο μαλάκας να τους πληρώνω για να κάθονται.
Β] Στην ίδια κατεύθυνση κινείται και άλλη δέσμευση που αναλάβαμε: να πραγματοποιήσουμε τα «απαραίτητα βήματα για την ενδυνάμωση του χρηματοπιστωτικού τομέα, περιλαμβανομένων αποφασιστικών ενεργειών όσον αφορά στα μη εξυπηρετούμενα δάνεια και μέτρων ενίσχυσης της διακυβέρνησης του ΤΧΣ και των τραπεζών, ιδίως με την εξάλειψη κάθε πιθανότητος πολιτικών παρεμβάσεων, ιδιαίτερα στις διαδικασίες διορισμών».
Ώπα. Μπίνγκο. Χτύπησαν κέντρο. Όλα τα σχετικά με τις τράπεζες θα είναι μακρυά από κυβερνητικές επιλογές. Κράτος εν κράτει. Από το ένα άκρο στο άλλο. Από τον διορισμό διοικητών τραπεζών, για να εξυπηρετείται το κυβερνών κόμμα και οι παρατρεχάμενοί του δια των καταθέσεων του μαλάκα λαού, στον διορισμό των διοικητών τραπεζών με τις ευλογίες της ΕΚΤ.
Ανεξάρτητες οι τράπεζες, όπου οι καταθέσεις των πολιτών, ανεξάρτητη η ΤτΕ, ανεξάρτητη η ΕΛΣΤΑΤ, ανεξάρτητη η Φορολογική Διοίκηση. Γιατί να κάνουμε εκλογές; Κόστος και ταλαιπωρία.
ΠΑΡΕΜΠΙΠΤΟΝΤΩΣ: για να διατρανώσει και η παρούσα κυβέρνηση το ανεξάρτητον όλων των Αρχιδίων που μας κυβερνούν τοις ξένων ρήμασι πειθόμενα περιέλαβε στον ν. 4334/2105 και την ακόλουθη διάταξη: «δαπάνες για αμοιβή του Νομικού Συμβούλου της ΕΛΣΤΑΤ, που διορίστηκε κατόπιν της προκήρυξης ΓΠ-841/20.11.2013, από το χρονικό διάστημα από 14.2.2014 έως τη δημοσίευση του παρόντος νόμου, θεωρούνται νόμιμες και εκκαθαρίζονται και καταβάλλονται υποχρεωτικά από τον προϋπολογισμό της ΕΛ.ΣΤΑΤ αμέσως μετά τη δημοσίευση του παρόντος νόμου στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως» [άρθρο 1§25]. Ποιος είπε ρε ότι δεν υπάρχει συνέχεια στο κράτος-τσίρκο; Όπως νομοθετούσαν οι πρώην, νομοθετούν και οι νυν.
Και το καλλίτερο: στο εξής ο Πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ επιλέγεται από 5μελή Επιτροπή, η οποία συγκροτείται ως εξής: «(α) ένα μέλος προτείνεται από τη Βουλή, (β) ένα μέλος ορίζεται από τον Υπουργό Οικονομικών, (γ) ένα μέλος προτείνεται από την Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία (Eurostat), (δ) ένα μέλος προτείνεται από τον Ευρωπαϊκό Συμβουλευτικό Φορέα για τη Διακυβέρνηση στον τομέα της Στατιστικής (ESGAB) και (ε) ένα μέλος προτείνεται από την Επιτροπή του Ευρωπαϊκού Στατιστικού Συστήματος (ESSC).» Η πλειοψηφία ορίζεται από αλλοδαπούς.
Θέλετε και το καλλιτερότερο; Αν λήξει η θητεία του Προέδρου και δεν έχει προκηρυχθεί η πλήρωση της θέσης προ 4μήνου, ο Πρόεδρος παραμένει στη θέση του μέχρι τον ορισμό του διαδόχου του. Γεωργίου for ever ρε! Αυτό σημαίνει «αποκομματικοποίηση». Απεξάρτηση από τα ελληνικά κόμματα. Αν η εξάρτηση είναι αλλοδαπή, no problem. Μεγαλεία δικέ μου!
Γ] Και άλλη δέσμευση: «αυστηρή επανεξέταση και εκσυγχρονισμός των συλλογικών διαπραγματεύσεων, των εργατικών κινητοποιήσεων και, σύμφωνα με τη σχετική οδηγία και βέλτιστη πρακτική της ΕΕ, των ομαδικών απολύσεων βάσει του χρονοδιαγράμματος και της προσέγγισης που έχουν συμφωνηθεί με τους θεσμούς».
Ποία η προσέγγιση; Ποίο το χρονοδιάγραμμα; Άγνωστον.
Όσο για τους θεσμούς, οι ελληνικές αρχές οφείλουν «να εξομαλύνουν πλήρως τις μεθόδους εργασίας με τους θεσμούς, συμπεριλαμβανομένων των επιτόπιων εργασιών στην Αθήνα..» Welcome back to Athens my sweet Troika!
Και το κερασάκι στην τούρτα:
«Η κυβέρνηση οφείλει να διαβουλεύεται και να συμφωνεί με τους θεσμούς όσον αφορά όλα τα νομοσχέδια στους σχετικούς τομείς, αρκετό χρόνο πριν από την υποβολή τους σε δημόσια διαβούλευση ή στη Βουλή».
Είναι κάτι σαν Ειδική Επιτροπή που θα έχει εγκρίνει ό,τι πρόκειται να παρουσιασθεί από την κυβέρνηση στους χαχόλους ιθαγενείς προς σχολιασμό, ακολούθως δε στους αντιπροσώπους του υπόδουλου Έθνους προς ψήφιση. Πρώτα ιδιωτική διαβούλευση στο εξωτερικό και μετά δημόσια διαβούλευση στο εσωτερικό! Κι’ αν στα πλαίσια της διαβούλευσης εγώ προτείνω κάτι που δεν έχει εγκρίνει η τρόικα;
Για να δούμε τί θα κάνεις Περιφερειάρχη Αλέξη. Θα γελάσει και το παρδαλό κατσίκι. Ήδη έχουν αρχίσει να χαμογελούν οι Ντόρες, οι Χατζηδάκηδες, οι Αδώνιδες, οι Μιλτάρες, ο Ντέπιουτης με το όλον απολειφάδιον ΠΑΣΟΚ, ο Μποτάμης, οι Πρασινοσκουφίτσες, οι Μπάμπηδες και τα λοιπά παπαγαλάκια, τα οποία εκ πεποιθήσεως γουστάρουν Μνημόνια. Δεν το κάνουν για τα λεφτά!
Σωτήριος Καλαμίτσης – κατ’ εξακολούθηση και εις το διηνεκές [;] εθνικώς αναξιοπρεπής.
Ταπεινός, πλην ακροδεκσιός νεομπολσεβίκος και δραχμολάγνος, γραφιάς πάσχων ανιάτως από εσχάτως διαγνωσθείσα ακράτεια εμπαθείας και λαϊκισμού, επιστήθιος, όμως, φίλος του γιατρού Γωγούση, σφόδρα δε πιθανόν και επισκέπτης του εις οίκον ευγηρίας δι’ απόρους λόγω επαπειλούμενης εξώσεώς του από την ιδιοκτήτρια του διαμερίσματος, όπου κατοικεί επ’ ενοικίω, Ιεράν τινά δηλονότι Μονήν του Αγίου ΄Ορους [Μεγάλη η Χάρη της]
*Από τη συνέντευξη Βαρουφάκη στο NewStatesMan: Σχετικά με τη συνεδρίαση του Eurogroup από την οποία αποκλείστηκε η Ελλάδα. «Υπάρχει μια συνθήκη πως τα ανακοινωθέντα πρέπει να είναι ομόφωνα και ο πρόεδρος δεν μπορεί απλά να συγκαλεί συνεδρίαση της ευρωζώνης και να αποκλείει ένα κράτος μέλος. Και είπε «είμαι σίγουρος ότι μπορώ να το κάνω». Έτσι ζήτησα νομική γνώμη. Δημιουργήθηκε κάποια αναταραχή. Για περίπου 5-10 λεπτά διεκόπη η συνεδρίαση και στο τέλος κάποιος αξιωματούχος, κάποιος ειδήμων της νομικής μού μίλησε και είπε τα εξής λόγια «Το Eurogroup δεν υφίσταται νομικά, δεν υπάρχει συνθήκη που να έχει συγκροτήσει σε σώμα αυτή την ομάδα». Άρα έχουμε μια ανύπαρκτη ομάδα που έχει την μεγαλύτερη εξουσία να καθορίσει τις ζωές των ευρωπαίων. Δεν λογοδοτεί σε κανέναν, δεδομένου ότι δεν υφίσταται νομικά. Δεν τηρούνται πρακτικά και είναι εμπιστευτικό. Έτσι κανένας πολίτης δεν γνωρίζει τί λέγεται πίσω από κλειστές πόρτες. Πρόκειται για αποφάσεις σχεδόν ζωής και θανάτου και κανένα μέλος δεν λογοδοτεί σε κανέναν».
Υ.Γ. Πάντως οφείλω να σημειώσω ότι πουθενά στη συφωνία της 12-13.07.2015 υπάρχει ως προαπαιτούμενο για την ανάκτηση της εμπιστοσύνης των θεσμών προς τις ελληνικές Αρχές η κατάργηση του νόμου για την απόδοση της ελληνικής ιθαγένειας σε χιλιάδες λαθρομετανάστες. Αυτό δεν ήταν μονομερής ενέργεια, αφού όσοι αποκτήσουν την ελληνική ιθαγένεια θα μπορούν να εγκατασταθούν ελεύθερα στην ΕΕ;
