Μετά από πολλά χρόνια ανάγνωσης της σελίδας σας, σας στέλνω και εγώ από την πλευρά μου ένα κείμενο για ανάγνωση, είναι στο πνεύμα της εποχής και εύχομαι το παραμύθι που περιέχει και κάποια αποσπάσματα από άρθρα που φιλοξενούνται στην σελίδα σας να δώσει λίγες στιγμές ευχαρίστησης στον αναγνώστη. Τα αποσπάσματα είναι από άρθρα του κυρίου Γ. Θ. Χατζηθεοδώρου και του κυρίου Πυθαγόρα Πυθαγορίδη τα οποία ενσωματώθηκαν στην ιστορία αυτήν. Σας εύχομαι καλές γιορτές Αθανασιάδης Στέφανος

1ο κεφάλαιο
Η προετοιμασία των Χριστουγέννων και η σπουδαία ανακάλυψη

Η Ελίνα και ο Ιάσωνας, όταν ξύπνησαν το πρωί άνοιξαν τα μάτια τους, κοίταξαν προς το παράθυρο και είδαν νιφάδες χιονιού να πέφτουν και αμέσως έτρεξαν προς τα εκεί για να δουν το χιόνι που με τόση λαχτάρα περίμεναν τόσο καιρό.

Έτρεξαν στην κουζίνα και είδαν τη μαμά τους να ετοιμάζει τη ζύμη για τα χριστουγεννιάτικα κουλουράκια και τη γιαγιά τους να σπάει καρύδια. Η γιαγιά φώναξε στον παππού, που έφευγε για την αγορά, να μη ξεχάσει τη ζάχαρη για να καραμελώσουν τα γλυκά.

Πήγαν δίπλα στη μαμά τους και τους ήρθε η έντονη μυρωδιά του ξύσματος από το πορτοκάλι και με ένα βήμα βρέθηκαν δίπλα στην πολυθρόνα της γιαγιάς, που τους κοίταξε μέσα από τα μεγάλα της γυαλιά, χαμογέλασε και τους είπε «Ξυπνήσατε, αγάπες μου; Ελάτε κοντά μου να σας πω ένα παραμύθι μέχρι να φέρει ο παππούς τη ζάχαρη για να καραμελώσουμε τα γλυκά».

«Μια φορά και έναν καιρό σε μια μαγεμένη πολιτεία, ζούσε μία κεραμιδόγατα, την οποία τη λέγανε Ρω, ένα πριγκιπικό σκυλί ο Πατισάχ, που από τη μέρα που κοίμισε τα αφεντικά του, κλέβοντας τη μαγική σκόνη για αιώνιο ύπνο και το δαχτυλίδι της εξουσίας, έγινε κυβερνήτης παρά τη θέληση του λαού, ένα φτερωτό άλογο που ονομαζόταν Αίολος και ο Φρίκι το ποντίκι. Η Ρω τεμπέλικα ξαπλωμένη στη στέγη ενός παντοπωλείου, παρατηρούσε με μισάνοιχτα μάτια τον κόσμο να τρέχει και να γεμίζει καρότσια με είδη που θα χρησιμοποιούσαν για τη γιορτή των Χριστουγέννων. Όλοι ήταν σε εγρήγορση. Οι άντρες πάντα σκεπτικοί και εκνευρισμένοι για την οικονομία της οικογένειας ενώ οι γυναίκες δε νοιαζόταν για τίποτα και έπαιρναν από τα ράφια ό,τι έβρισκαν.

Παρατηρώντας αυτές τις σκηνές εμφανίζεται ο Φρίκι το ποντίκι και της λέει «Ρω, μας κάλεσε το βράδυ ο μεγαλειότατος πρίγκιπας Πατισάχ στο βασιλικό τραπέζι για να μας μιλήσει για μία σπουδαία εφεύρεση του και θέλει να παρευρίσκονται όλοι οι κυβερνήτες της μαγικής πολιτείας.

Η Ρω με το καρό κουστούμι κατέφθασε στο Βασιλικό γεύμα λίγο πριν την εμφάνιση του μεγαλειοτάτου, ο οποίος φορούσε φόρμες. Άρχισε λοιπόν το λόγο του „Συνάααδελφοι κυβερνήηητες με τη σπουδαία ανακάλυψη που θα σας παρουσιάσω σε λίγο, έχουμε τη δυνατότητα να παρακολουθήσουμε τους κατοίκους της πολιτείας μας το βράδυ των Χριστουγέννων και να δούμε πώς περνάν αυτές τις χαρούμενες μέρες“. Χτυπώντας τα χέρια του δυο φορές, άνοιξαν δύο μεγάλες οθόνες δίνοντας τη δυνατότητα στους κυβερνήτες να έχουν εικόνα μέσα σε κάθε σπίτι, γύρω από το Χριστουγεννιάτικο δέντρο. Ο Μεγαλειότατος εξέφρασε την άποψη ότι θα έχουν τη δυνατότητα να δουν τους πολίτες, τους οποίους φρόντισαν να έχουν όλα τα αγαθά που θέλουν.

2^ο Κεφάλαιο
Η βραδιά των Χριστουγέννων και το σχέδιο του κυβερνήτη

Όλα ήταν έτοιμα για το χαρμόσυνο μήνυμα της γέννησης του Θεανθρώπου. Οι αυλές σκουπισμένες, οι δρόμοι καθαροί, τα στολίδια φωτεινά, τα λαμπιόνια να αναβοσβήνουν, τα δέντρα πλαστικά, στολισμένα στο σαλόνι και το σκοτάδι να πέφτει σιγά σιγά στην πόλη. Η κίνηση στην αγορά σταδιακά να ελαττώνεται και όλοι μαζεύονται σιγά σιγά στα σπίτια τους. Το συμβούλιο ανυπομονούσε την έναρξη της γιορτής για να βγάλει τα συμπεράσματά του. Το συμβούλιο ξεκίνησε να παρακολουθεί στις γιγαντοοθόνες όλα τα σπίτια των πολιτών και ο κυβερνήτης Πατισάχ κοιτούσε με τα φωτεινά πονηρά του ματιά, όσες περισσότερες οθόνες μπορούσε και τρίβοντας τα χέρια του έλεγε „Θεσπέσια Θεσπέσια, απ΄ ότι μπορείτε να δείτε συγκυβερνήτες δίνουμε, δίναμε και θα δίνουμε χαρά στους πολίτες με τα αγαθά που τους προσφέρουμε και όπως παρατηρείτε, κανείς έως τώρα δεν έχει διαμαρτυρηθεί. Ο τρόπος εορτασμού των Χριστουγέννων, όπως υιοθετήθηκε από τις μεγαλουπόλεις όπως τη Θεσσαλοφρίκη, τη Νεφαθήνα, τη Μοσκλαβάκα και την Ουασιγκντίσες, στέφτηκε με απόλυτη επιτυχία. Τους προσφέρουμε αγαπητοί συγκυβερνήτες προϊόντα των βιομηχανιών, με πολύ γευστικό τίποτα, δηλαδήήή ο σωστός όρος αοοσμία, αγευστικότητα αλλά τα πιο σπουδαία εμφανίσιμα προϊόντα και τους καταφέραμε να χαίρονται γι΄ αυτό.

Τώρα βέβαια θα ήθελα να σας ενημερώσω για τα περαιτέρω βήματα που θα λάβει η διοίκηση μας αλλά να παραθέσω μια ανακεφαλαίωση πριν σας αποκαλύψω το τη μέλλει γενέσθαι,

Η σημερινή αποκτηματική Οικονομία που εγώ προσωπικά επέβαλα, στην οποία παράγονται και προσφέρονται πληθώρα προϊόντων και υπηρεσιών, που δεν είναι αναγκαία ή τουλάχιστον οπωσδήποτε απαραίτητα για την ζωή, διαφέρει σημαντικααα από την παλαιά, ξεπερασμένη και βαρετή εφοδιαστική με πόρους ζωής Οικονομία, στην οποία παράγονταν και προσφέρονταν τα απαραίτητα για την ζωή προϊόντα, χωρίς αυτά να αποθηκεύονται προληπτικά σε μεγάλες ποσότητες και για μεγάλες χρονικές περιόδους, για τις ανάγκες των κατοίκων της πολιτείας και για το εμπόριο ανταλλαγής. Σε μια παλαιού τύπου οικονομία η αποδοχή δανείων ήταν μόνο σε πολυ περιορισμένη κλίμακα αναγκαία, διότι σχεδόν δεν παραγίνονταν το χρήμα! Τι ομως συνέβαλλε για την μετάπτωση από την μια Οικονομία στην άλλη Οικονομία;

Τι έγινε;;; Ρωτάτε;;;; Μα αλλάξαμε τα πάντα,“ είπε ο Πατισάχ και συνέχισε λέγοντας: „Προφανώς οι όλο και περισσότερες και μεγαλοπρεπείς τεχνικές χρήσιμες ανακαλύψεις που αφύπνισαν όλο και φανταστικότερες «Ανάγκες» των κατοίκων της πολιτείας με ταυτόχρονη την δυνατότητα εκπλήρωσης αυτών και έχοντας στη συνέχεια ως αποτέλεσμα ξαφνικά να μην υπάρχει πλέον καμιά άλλη μορφή Οικονομίας από αυτήν της εκπλήρωσης των ανθρώπινων επιθυμιών. Κάθε κάτοικος εντόπισε ξαφνικά απεριόριστες ανάγκες και χωρίς όρια, για πλουσιοπάροχα δήθεν προϊόντα…και αυτο εκμεταλλεύτηκα και τους έκανα να ξεχάσουν τα τέσσερα κύρια στηρίγματα του πνεύματος που υπήρχε στην πολιτεία τις Αρετές της Ορθοφροσύνης, της Σύνεσης, της Ανδρείας και της Δικαιοσύνης, τις Αξίες το Καλό, την Πίστη, την Αλήθεια και την Ελευθερία, τις Αρχές την Τιμή, τον Σεβασμό, τον Ανταγωνισμό και την Συμμετοχή, και βέβαια ξέχασαν και τα Ιδανικά όπως την Υγεία, την Απόλαυση, και τον Πλούτο και τέλος την Τιμή, δεν πρέπει να επανέλθουν στην πολιτεία μας ποτέ. Καταφέραμε να τα εκτοπίσουμε, άρα είμαστε στο σωστό δρόμο και όπως μπορείτε αγαπητοί μου να δείτε όλα βαίνουν καλός. Ως αναφορα το τελικό σχέδιο είναι να διατηρήσουμε τα δήθεν σπουδαία, να τους τα ακριβοπουλάμε και εμείς η άρχουσα τάξη να αγοράζει σχεδόν τσάμπα, ότι αυτή πλέον θεωρούν ξεπερασμένο, δηλαδή εμείς θα τρώμε καλά και φθηνα και αυτοί όλο και χειρότερα και ακριβότερα.“

Ξεσηκώθηκε το συμβούλιο και όλοι χειροκροτούσαν τον κυβερνήτη „|Μπράβο, μπράβο, είσαι σπουδαίος, είσαι σπουδαίος…“, φώναζαν στον αγραβατομένο κυβερνήτη με τις φόρμες.

Η Ρω κοίταξε την Φρίκη το ποντίκι στα μάτια, έβγαλε ένα αναφιλητό και έσκυψε το κεφάλι, ο Φρίκη σκαρφάλωσε στον ώμο της και της είπε: „Τι έγινε, Ρω;“

Η Ρω του απάντησε: „Δεν βλέπεις έχουν πετύχει σχεδόν το σκοπό τους, πάνε να τους εγκλωβίσουν όλους, όπως έκαναν στους αγαπημένους μας, που ο Πατισάχ τους εκτόπισε από την διακυβέρνηση κοιμίζοντας τους, κλέβοντας τη μαγική σκόνη για αιώνιο ύπνο και το δαχτυλίδι της εξουσίας, ο Φρίκη το Ποντίκι αρτσώνοντας το σώμα της είπε στη Ρω: „Έχω μια ιδέα, ιδέα τρομερή, θα πρέπει να τους σώσουμε από τον ύπνο το βαθύ.“

3^ο κεφάλαιο
Η ιδέα και το σχέδιο για να σωθεί η πολιτεία

Η Ρω κοίταξε το Φρίκη το ποντίκι και του είπε: „Από ιδέες……. πολλές, όπου και να πάμε……. θα σου φέρω εκατοντάδες, χιλιάδες, δεν γίνεται παρ΄ το χαμπάρι“, τον κοίταξε και γύρισε για να φύγει. Ο Φρίκη πετάχτηκε μπροστά της και της είπε: „Δεν είμαστε λίγοι είμαστε πολλοί που εδώ και χρόνια δεν συμφωνούμε με τα καμώματα του κυβερνήτη, απλός πιστεύω τώρα είναι η ώρα, γιατί κανένας πια δεν επαναπαύεται, όλοι αισθάνονται την ενόχληση η οποία σιγοβράζει μέσα τους, αλλά Ρω μην ξεχνάς και εσύ θα πρέπει να το θέλεις και να το πιστέψεις, σου προτείνω λοιπόν να βρούμε τον Περσαίο τον αρουραίο, ο οποίος είναι γνώστης και φημισμένος πράκτορας και κατάσκοπος, ο οποίος έχει αποσυρθεί στο δάσος εδώ και καιρό, γιατί ήταν ένας από τους πρώτους που έκρουσαν τον κώδωνα του κινδύνου, για το τι θα γίνει στην πολιτεία, με τους πατατοφάγους που πήραν την εξουσία. „Τον Περσαίο τον Αρουραίο λοιπόν…“, είπε η Ρω. „Παλιός αντίπαλος αλλά σεβαστός και τίμιος, για πες μου που βρίσκετε τώρα;“ „Εδώ και χρόνια ζει στην εξοχή σε ένα κτήμα κοντά σε μια οικογένεια, ξέρεις τώρα με κότες κατσίκες φρέσκα αυγά, καλά σιτηρά και ζαχαροκάλαμα“, „πάντα ήταν καλοφαγάς ο Περσαίος“, είπε η Ρω, „και πρέπει να μένουν και δυο αδελφάκια – η Ελίνα σπουδαία αθλήτρια και ο Ιάσονας σπουδαίος τοξοβόλος – και πολλοί άλλοι,“ „Και λοιπόν“, είπε η Ρω, „Πώς θα μας βοηθήσει ο Περσαιας;“ Η Φρίκη τον κοίταξε και του είπε „Κοίταξε Ρω, πριν φύγει ο Περσαιας κατοικούσε στο καταφύγιο όπου είναι κλεισμένοι οι αγαπημένοι κυβερνήτες μας, ξέρει όλους τους μυστικούς δρόμους και όλα τα σημεία που κανένας άλλος δεν ξέρει, μπορεί να μας βοηθήσει, το πιστεύω“. „Ναι, καλά“, είπε η Ρω. „Αλλά πες ότι στο καταφύγιο υπάρχει έστω και μια πιθανότητα στο εκατομμύριο να πετύχουμε το στόχο μας. Το δαχτυλίδι, το δαχτυλίδι πως θα το πάρουμε από το παλάτι του Πατισάχ;“ „Σχετικά με το δαχτυλίδι σου έχω λύση. Εκεί στο καφενεδάκι απέναντι από την σκεπή που ξαπλώνεις και λιάζεσαι, σίγουρα έχεις παρατηρήσει έναν τύπο που κάθεται στην γωνία του μπαρ και πίνει το καφέ του τα βράδια. Τον παρατηρώ εδώ και χρόνια, άσχετα εάν δίνει την εντύπωση του απουσιάζοντα από τα κεκτημένα της πόλης. Έχει ικανότητες που κανείς δεν φαντάζεται.“ „Τι ικανότητες;“ ρώτησε η Ρω. „Να πίνει καφέδες;“ „Όχι, όχι“, γέλασε ο Φρίκη το ποντίκι. „Αυτός μπορεί να επηρεάσει το καιρό και θυμάμαι μια χρονιά που τον είχε τσατίσει ένας εκ των διοικούντων έπεσε τόσο χιόνι που για εβδομάδες όλοι τους τρέχανε και δεν φτάνανε, ούτε τους δρόμους δεν μπορούσαν να ανοίξουν από το χιόνι και όλα είχαν παγώσει.“ „Ναι“, είπε η Ρω. „Την θυμάμαι αυτή τη χρονιά. Βουνό το χιόνι και πανικός στη πόλη, και τι θα γίνει; Σιγά μην έχει αυτή τη δυνατότητα και εάν την έχει σε τι θα βοηθήσει;“ „Θα δεις Ρω, μην προτρέχεις πρώτα θα πρέπει να πάμε να βρούμε τον Περσαιο τον αρουραίο, ήδη μας περιμένει ο Αίολος το άλογο με τα φτερά, να μας πάει στο Αγρόκτημα……

4ο κεφάλαιο
Η συνάντηση και η δημιουργία της ομάδας

Η Ρω βλέποντας τον Αίολο άρχισε λίγο να τρέμει, διότι ανέκαθεν είχε ένα θέμα με τα ύψη, αλλά έκανε πέτρα την καρδιά της και ανέβηκε στη ράχη του Αιόλου μαζί με το Φρίκη το ποντίκι και ξεκίνησαν για το Αγρόκτημα κοντά στο δάσος, πέταξαν ψηλά στον ουρανό περνώντας μέσα από τα σύννεφα και βλέποντας τον κόσμο από ψιλά και όλα φαινόντουσαν μικρά και ασήμαντα, δεν μπορούσες να ξεχωρίσεις ένα μυρμήγκι από έναν άνθρωπο, μόνο τα χρώματα μαρτυρούσαν το τι θα μπορούσε να είναι το καθένα, μπλε οι λίμνες ή η θάλασσα, καφέ και κιτρινωπό η γη και τα δάση και λευκό οι χιονισμένες περιοχές, ο Αίολος κατέβαλε τεράστιες προσπάθειες να πετάξει όσο το δυνατόν γρηγορότερα, διότι σήμερα 22 Δεκεμβρίου όπως λέει και η λαϊκοί παράδοση, είναι του Αγίου Σπυρίδωνα, είναι η μικρότερη σε ηλιοφάνεια μέρα και δεν ήθελε να τους πιάσει η νύχτα, μετά από κάποια ώρα όταν ήδη είχε αρχίσει να σουρουπώνει, άρχισε η κάθοδος και σιγά σιγά διακρίνονταν το αγρόκτημα μαζί με τα κτίρια, φτάνοντας λοιπόν είχε πέσει ήδη το σκοτάδι και η Ρω με τα αετίσια μάτια της διέκρινε τον Περσαίο τον αρουραίο, ο οποίος καθόταν έξω από τον αχυρώνα και τους παρατηρούσε. „Καλώς τους, καλώς τους φίλους και γνωστούς που χρόνια ήμουν χωρίς αυτούς, τι στο καλό σας έφερε προς τα εδώ;“ είπε χαμογελώντας ο Περσαίος. Ήρθαμε για να σε ενημερώσουμε, ότι όλα όσα είχες πει βγήκαν αληθινά και θέλουμε την πολύτιμη βοήθεια σου Περσαία, είσαι ο μόνος που μπορεί να βοηθήσει την κατάσταση, την ίδια ώρα ένας θόρυβος έκανε τους παραβρισκόμενους να γυρίσουν, βλέποντας δυο παιδιά να τους κοιτάνε με απορία, καλώς την Ελίνα και τον Ιάσονα, είπε ο Περσαίας, ελάτε να σας γνωρίσω τους επισκέπτες μας. Τα παιδιά έτρεξαν και πήγαν κοντά στον Αίολο τον οποίο κοιτούσαν με θαυμασμό και λαμπερά μάτια η Ελίνα πήγε κοντά στην Ρω και την κοίταξε δίνοντας της ένα γλυκό χαμόγελο. Έφτασε η ώρα, έφτασε η ώρα που πρέπει να δράσουμε, είπε ο Περσαιας, λοιπόν σας ανακηρύσσω μέλη της ομάδας ΣΑΤΑΚΥ, πρέπει τώρα γρήγορα να καταστρώσουμε το σχέδιο μας για να σώσουμε την πολιτεία… και μαζευτήκαν στον αχυρώνα και κατέστρωσαν το σχέδιο τους. Αυτό που αποτελούσε το επόμενο αλλά και παράλληλα το πρώτο βήμα για την εφαρμογή του σχεδίου τους, ήταν να φέρουν τον Σχινόβα στην ομάδα τους και να τον πείσουν να τους βοηθήσει με τις ικανότητες του να επηρεάσει τον καιρό και να αποσυντονίσει τον κυβερνήτη Πατισάχ, έτσι ώστε να βρουν το χρόνο να θέσουν σε εφαρμογή το σχέδιο τους, ξεκίνησαν λοιπόν όλοι μαζί πιασμένη στη ράχη του Αίολου για την πολιτεία…

5ο κεφάλαιο
Η αντίδραση του Σχινόβα και η μάχη με το χρόνο

Είχε αρχίσει να ανατέλλει ο Ήλιος, όταν ο Αίολος μαζί με όλα τα μέλη της ομάδας έφτασαν στην πολιτεία και το κρύο ήταν τσουχτερό, κατέβηκαν από τη ράχη του Αιόλου και ξεκίνησαν για το σπίτι του Σχινόβα, έφτασαν στην αυλή του και χτύπησαν το κουδούνι, μετά από λίγο η πόρτα του σπιτιού άνοιξε και ο Σχινόβας τους κοίταξε έκπληκτος. „Ποιοι είστε εσείς, τι θέλετε πρωί πρωί;“ ρώτησε ο Σχινόβας. „Εεεε εε“, κανείς δεν είχε το θάρρος να μιλήσει και η Ελίνα έλαβε την πρωτοβουλία να του ανακοινώσει τα εξής λέγοντας του: „Κύριε Σχινόβα, χρειαζόμαστε την βοήθεια σας, γιατί εάν δεν δράσουμε τώρα κινδυνεύει η πολιτεία.“ Τους κοίταξε ο Σχινόβας με παραξενεμένο βλέμμα και τους είπε: „Ελάτε μέσα να μου πείτε ποιο είναι το πρόβλημα και θα δούμε.“ Όλη μπήκαν στο σπίτι του Σχινόβα, όπου το τζάκι έκαιγε και έκατσαν στη στρόγγυλη τραπέζη. Τον ενημέρωσαν για τα τρομερά σχέδια του Πατισάχ που θα επηρέαζαν αρνητικά όλους και εάν κατόρθωνε να πετύχει τα σχέδια του τότε δεν θα υπήρχε τρόπος να τον νικήσουν ποτέ. Ο Σχινόβας φανερά προβληματισμένος τους είπε, σας παραδέχομαι καταρχήν ότι μπορέσατε να μάθετε κάποιες από τις ικανότητες μου, που εγώ προσωπικά δεν τις έχω πει σε κανέναν, όλοι κοίταξαν το Φρίκη το ποντίκι ο οποίος με την παρατηρητικότητα του είχε καταλάβει το σπουδαίο ρόλο του Σχινόβα, αμέσως κατάλαβε και ο Σχινόβας ποίος είχε καταλάβει τις ικανότητες του, αλλά κατευθείαν πήρε ένα σοβαρό ύφος και τους είπε, σήμερα είναι η χειρότερη περίοδος για να δράσουμε, η εποχή είναι επικίνδυνη γιατί, εάν επηρεάσουμε το καιρό όπως προβλέπει το σχέδιο σας , και πέσει πολλοί χιόνι και παγωνιά, τότε υπάρχει ο κίνδυνος, επειδή είμαστε στη φάση όπου η γη στη ταλάντευση της βρίσκετε στο πιο υψηλό σημείο, να μην μπορεί να επανέλθει προς την κάθοδο, έτσι ώστε να αρχίσει να μεγαλώνει η ημέρα και η φύση να επανέλθει στο ρυθμό της, αναγεννώντας το Φως, και στη συνέχεια ανασταίνοντας τη φύση την άνοιξη, φτάνοντας στον Αύγουστο στην κορύφωση της, κάνοντας τον φυσιολογικό της κύκλο.

Αλλά εφόσον δεν έχουμε άλλη επιλογή θα το τολμήσουμε, σήκωσε λοιπόν το κεφάλι του κοίταξε τον ουρανό από το παράθυρο, και αυτοσυγκεντρώθηκε, μετά από λίγο εκεί που επικρατούσε άπνοια, σιγά σιγά άρχισε να φυσάει ένα απαλό βοριαδάκι και στον ορίζοντα άρχισαν να φαίνονται κάποια σύννεφα.

6ο κεφάλαιο
Η μάχη για την ανατροπή

Δεν πέρασε πολύ ώρα και η περιοχή βρισκόταν σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Χιονοθύελλες, παγωνιά και ένα κρύο που κανείς δεν το είχε αισθανθεί έως τώρα, η ομάδα παρά τις αντίξοες συνθήκες ανέλαβε δράση και χωρίστηκαν σε δυο υποομάδες, η μια ομάδα ήταν η Ελίνα μαζί με το Περσαίο τον αρουραίο και την ΡΩ, και η άλλη ομάδα ο Ιάσονας, ο Φρίκη το Ποντίκι και ο Αίολος. Η μια ομάδα της Ελίνας ξεκίνησε για το καταφύγιο και η άλλη για το παλάτι του Πατισάχ, η κακοκαιρία ήταν σφοδρή και όλοι τους κατέβαλαν τη μέγιστη προσπάθεια να φτάσουν στον τόπο της αποστολής τους, η Ελίνα μαζί με τους άλλους έφτασαν έξω από το καταφύγιο και άνοιξαν έναν παλιό αεραγωγό, ο Περσαίας τους φώναζε: „Μόνο από εδώ θα μπορέσουμε να φτάσουμε στο εσωτερικό του καταφυγίου“, μπήκαν λοιπόν και μέσα από τις ατελείωτες στοές, κατεβαίνοντας όλο και πιο βαθιά στο έδαφος έφτασαν σε μια αίθουσα, ανοίγοντας ένα καπάκι εξαερισμού, οι φρουροί δεν βρίσκονταν εκεί, διότι όλοι έτρεχαν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα που τους είχε δημιουργήσει η χιονοθύελλα, προχωρώντας μέσα στο καταφύγιο είδαν ένα κελί και μέσα καθόταν ένας γέρος με άσπρα μούσια και στρόγγυλα γυαλιά η Ρω τον κοίταξε και τον ρώτησε: „Ποιος είσαι εσύ;“ Ο γέρος ασπρομάλλης την κοίταξε και της απάντησε: „Εγώ…εγώ… είμαι ο Αϊ Βασίλης.“ Τον κοίταξαν όλοι και του είπαν: „Μα πως βρέθηκες εδώ, καλέ μας Αϊ Βασίλη; Τους κοίταξε ο Αϊ Βασίλης και τους απάντησε: „Ο Πατισάχ από τότε που ανέλαβε την εξουσία, μου έστησε παγίδα και με φυλάκισε εδώ, βάζοντας όλους τους μεγάλους να παίζουν το ρόλο του Αϊ Βασίλη, για να αναγκάζονται να χρησιμοποιούν τα δώρα που θέλει να δίνει αυτός στα παιδιά και να δημιουργεί μπέρδεμα στους μεγάλους. Δεν ήταν δύσκολο να απελευθερώσουν τον Αϊ Βασίλη, διότι οι φρουροί είχαν αφήσει τα κλειδιά στον προθάλαμο και έτσι ξεκίνησαν προς το θάλαμο που βρισκόταν κλεισμένοι οι αγαπημένοι κυβερνήτες.“

Ταυτόχρονα ο Ιάσονας με το Φρίκη και τον Αίολο έφταναν πάνω από το παλάτι του Πατισάχ. Ο Φρίκη κατέβηκε μαζί με τον Ιάσονα στο προαύλιο και ο Αίολος ξαναπέταξε ψηλά για να μην τους δει κάποιος από τη φρουρά. Ο Φρίκη τρύπωσε μέσα στο δωμάτιο όπου ήταν ο Πατισάχ, ο οποίος κοιμόταν και πλησίασε κοντά του και σιγά σιγά χρησιμοποιώντας την λεπτή ουρά του, κατάφερε να τυλίξει το δαχτυλίδι και να του το αποσπάσει. Με το που ο Φρίκη βγήκε από το δωμάτιο και παρέδωσε το δαχτυλίδι στον Ιάσωνα, σήμανε συναγερμός και η φρουρά άρχισε να τρέχει προς τον Ιάσονα και το Φρίκη, ο Ιάσονας χρησιμοποιώντας το τόξο του, έχοντας δέσει το δαχτυλίδι πάνω σε ένα βέλος, τέντωσε το τόξο του και σφεντόνισε το βέλος μαζί με το δαχτυλίδι ψιλά στον ουρανό, πριν τους εντοπίσουν οι φρουροί. Όταν το βέλος έφτασε ψιλά, ο Αίολος το έπιασε με το στόμα του και ξεκίνησε για το καταφύγιο όπου βρίσκονταν οι υπόλοιποι για να τους παραδώσει το δαχτυλίδι.

Πριν φτάσει όμως κοντά στο καταφύγιο τα φτερά του Αίολου άρχισαν να βαραίνουν από το πάγο που σιγά σιγά κολλούσε πάνω στα φτερά του και σε κάποια φάση έπεσε στο έδαφος χωρίς να μπορεί να ξαναπετάξει.

Ο συναγερμός είχε σημάνει πλέον σε όλη τη πολιτεία και όλα τα συστήματα ασφαλείας είχαν ενεργοποιηθεί, παντού έτρεχαν οι φρουροί, έχοντας συλλάβει και τον Ιάσονα με το Φρίκη ρίχνοντας τους μπροστά στο Πατισάχ ο οποίος με αυστηρότατη φωνή τους έλεγε να τους αποκαλύψουν το σχέδιο και το που βρίσκονται οι υπόλοιποι.

Η Ελίνα, η οποία είχε βγει από το καταφύγιο για να παραλάβει το δαχτυλίδι, για να χρησιμοποιήσουν την σκόνη που περιείχε για να σώσουν τους κυβερνήτες τους, είδε τον Αίολο να πέφτει από τον ουρανό και να χάνετε κάπου αρκετά πριν από το καταφύγιο, έτρεξε λοιπόν όσο γρηγορότερα μπορούσε γλιστρώντας στο πάγο και παλεύοντας με το χιόνι έφτασε μετά από τεράστιες προσπάθειες στον Αίολο. Τον αγκάλιασε και του είπε: „Όχι μην εγκαταλείπεις την προσπάθεια. Σήκω, σήκω“, αλλά ο Αίολος αδύναμος και παγωμένος της είπε πάρε το δαχτυλίδι και τρέξε να προλάβεις, γιατί ο Πατισάχ έπιασε τους άλλους και από ώρα σε ώρα θα φτάσουν εδώ. Η Ελίνα τον χάιδεψε στο κούτελο και τον σκέπασε δίνοντας του τη ζακέτα της, και άρχισε να τρέχει κρατώντας το δαχτυλίδι δυνατά στα χέρια της, φτάνοντας στο καταφύγιο είδη οι φρουροί περίμεναν και προσπάθησαν να την πιάσουν αλλά εκείνη με ένα άλμα ξέφυγε και έριξε το δαχτυλίδι μέσα στον αεραγωγό όπου ο Περσαίας το παρέλαβε και έτρεξε να πάει να σώσει τους κυβερνήτες, ο Αϊ Βασίλης από την άλλη είχε φωνάξει τους ταράνδους με το έλκηθρο και έκανε μια βουτιά από ψηλά και έπιασε την Ελίνα σώζοντας την από τα χέρια των φρουρών. Την ίδια στιγμή έφτανε και ο Περσαίας ο οποίος είχε ξυπνήσει τους κυβερνήτες και τώρα ανεβαίνοντας και εκείνος στο έλκηθρο παρέδωσε το δαχτυλίδι στον Αϊ Βασίλη λέγοντας του γρήγορα: „Πρέπει να φτάσουμε όσο το γρηγορότερο στον Σχινόβα, να του πούμε να αλλάξει τον καιρό για να επανέλθει η γη και πάλι στην κλίση της και να μην εκτραπεί η γη από τον άξονά της. Ο Αϊ Βασίλης έλαβε το μήνυμα και με μια κίνηση το έλκηθρο άρχισε να πετάει πάνω από τα σύννεφα, φτάνοντας στο Σχινόβα δίνοντας του την εντολή να επαναφέρει την κατάσταση στα φυσιολογικά για την εποχή επίπεδα, ο Σχινόβας είπε: „Για να δούμε, μακάρι να πετύχει, θα το δείτε και θα το αισθανθείτε εάν τα καταφέρω, για καλό και για κακό σώστε τους υπόλοιπους.“ Οι υπόλοιποι λοιπόν συνέχισαν με το έλκηθρο πετώντας πάνω από τον παγωμένο ουρανό και όταν έφτασαν πάνω από την πόλη, ο Αϊ Βασίλης άνοιξε το δαχτυλίδι και διασκόρπισε τη μαγική σκόνη, μια περίεργη λάμψη εμφανίστηκε στον ουρανό και σιγά σιγά άρχισε να κοπάζει και ο παγωμένος αέρας. Τα σύννεφα σιγά σιγά διαλυθήκαν και οι πρώτες ηλιαχτίδες έκαναν την εμφάνιση τους. „Μπράβο“, είπε ο Περσαίας. „Ο Σχινόβας απ΄ ότι φαίνετε τα πάει καλά, γρήγορα να πάμε στο παλάτι να απελευθερώσουμε τους υπολοίπους“|. Φτάνοντας πάνω από το παλάτι ο Πατισάχ τους περίμενε και σφεντόνισε ένα τεράστιο δίχτυ, εγκλωβίζοντας όλους όσους ήταν πάνω στο έλκηθρο. Τώρα τα πράγματα ήταν κρίσιμα, διότι ο Πατισάχ κατόρθωσε να συλλάβει όλη την ομάδα θέλοντας να τους ρίξει σε ένα σκοτεινό κελί, αλλά πριν προλάβει εμφανίστηκε ο Αίολος με καβαλάρη τον κυβερνήτη με το σπαθί του, ο οποίος πήδηξε από τον Αίολο παλεύοντας με τους φρουρούς και νικώντας τους έφτασε μπροστά στον Πατισάχ, ο οποίος απλά λιποθύμησε και ο κυβερνήτης έδωσε την εντολή να των ρίξουν στο σκοτεινό κελί. Η μαγική σκόνη που είχε διασκορπίσει ο Αϊ Βασίλης έκανε το θαύμα της, ξύπνησε τους ακοίμητους πολίτες, οι οποίοι ήταν νε μεν ξύπνιο, αλλά κοιμισμένοι, ξαναπόκτησαν την ικανότητα να οσφριζονται να έχουν χαρά στη γεύση και στα ωραία ακούσματα, γενικότερα ανέκτησαν την αισθητική που τους έκανε να ξεχωρίζουν και να αναζητούν το ωραίο και το αληθινό και έγιναν πάλι δημιουργικοί. Άρχισαν να πετανε όλα όσα τους είχε φορτώσει ο Πατισάχ και δια μαγείας στρώθηκαν τα τραπέζια όλων των κατοικιών, με τα πιο πλούσια και πιο εύγευστα φαγητά, και τα πιο φημισμένα καραμελωμένα γλυκά και ποτά, γέμισαν τα σπίτια με όμορφα δεντράκια τα οποία από κάτω είχαν για όλους και από ένα δώρο, εκλεγμένα με επιμέλεια, από τα ξωτικά, με καλοφτιαγμένα περιτυλίγματα και όλα πήραν το δρόμο τους, για να ολοκληρωθεί η γιορτή.

7ο κεφάλαιο
Η γιορτή και τα τιμώμενα πρόσωπα και το ηθικό δίδαγμα του παραμυθιού

Δεν πέρασε ούτε μια μέρα, όπου ο καλός μας κυβερνήτης κάλεσε όλους τους πολίτες της πολιτείας στην κεντρική πλατεία της πόλης, για να βγάλει τον λόγο για την νέα χρονιά και να τιμήσει την ομάδα που συνέβαλε στο να γίνει η πολιτεία πάλι μια χαρούμενη πολιτεία, που όλοι είχαν αλλάξει προς το θετικό την διάθεσή τους. Ακούστηκαν λοιπόν οι σάλπιγγες που ανακοίνωναν τον ερχομό του ζευγαριού των κυβερνητών.

Όλοι έσκυψαν με ευγένεια και κοίταξαν τους κυβερνήτες, ο κυβερνήτης πήρε το λόγο και είπε, κοιτάζοντας το Φρίκη το ποντίκι: „Η ομάδα ΣΑΤΑΚΥ λοιπόν, που δημιουργήθηκε από εσάς και τα γράμματα του είναι τα αρχικά των ιδανικών της Σύνεσης, Ανδρείας, Τιμής, Αξίας, Καλοσινης και Υγείας, που μαζί με άλλα διέπουν πλέον την πολιτεία μας, κατορθώσατε το ακατόρθωτο, μπράβο σε όλους όσους πίστεψαν στην ιδέα, διότι όπως το σώμα μας οικοδομείται με την καθοδήγηση   κάποιων γονιδίων, παρόμοια και οι ιδέες που υπάρχουν μέσα στο μυαλό μας και αγωνιζόμαστε γι‘ αυτές, είναι μοναδικές, όπως ο καθένας μας είναι ένας μοναδικός και ανεπανάληπτος συνδυασμός.

Στα κύτταρά μας φέρουμε έναν συνδυασμό γονιδίων που δεν έχει κανείς άλλος και στο μυαλό μας φέρουμε έναν μοναδικό συνδυασμό ιδεών, που πιθανόν, δεν έχει κανείς άλλος .

Επειδή όλοι θέλουμε να δούμε τις ιδέες μας να εφαρμόζονται , πρέπει να   συνεργαστούμε με άλλους, που έχουν ίδιες ιδέες, πράγμα το οποίο το πετυχατε. Ξεχάστε όμως ότι θα βρεισκετε παντα κάποιον που να έχει ΑΠΟΛΥΤΑ ίδιες ιδέες   με εσάς . Το ζητούμενο είναι να βρούμε αυτούς που έχουν τις ίδιες   ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΙΣ   ιδέες με εμάς, πιστεύοντας σε αυτές και καταβάλλοντας προσπάθεια για την επίτευξη αυτών, όπως το καταφέρατε εσείς και πλέον θα αποτελείται το παράδειγμα προς μίμηση για όλους τους κατοίκους της πολιτείας.

Γι‘ αυτό το λόγο σας απονέμω το σταυρό της τιμιότητας που είναι η μέγιστη διάκριση που μπορεί να δώσει η πολιτεία στους κατοίκους που πρόσφεραν σ΄αυτήν“, η πριγκίπισσα Ζωή έπιασε απαλά το χέρι του κυβερνήτη και του είπε: „Να προσθέσω και εγώ κάτι ακόμα“ και συνέχισε λέγοντας: „Αγαπητοί μου Ήρωες, Ρω, Φρίκη, Περσαία, Αίολε, Ιάσονα και Ελίνα, θέλω να σας πω ακόμα, ότι όλα αυτά που πετυχατε και θα μας βοηθήσουν να προχωρήσουμε στο μέλλον με αισιοδοξία προέρχονται και από τα παρακάτω, οι διάφορες ουσίες τροφής, που προσλαμβάνει ο άνθρωπος, από το περιβάλλον, τις μεταβάλλει ο οργανισμός του, δια της αφομοιώσεως σε ενέργεια, η οποία μέσω του λεπτού εντέρου και του αίματος καταλήγει στα ευκαρια κύτταρα του. Δια του εισπνεόμενου οξυγόνου παράγεται στο ανθρώπινο σώμα ηλεκτρικό ρεύμα, προκειται για μια ηλεκτρικη φορτωση μιας μεγαλης καταιγιδας που βρισκεται αποθηκευμενη στο ανθρωπινο σωμα! Η Ζωή την οποίαν εμείς οι κάτοικοι της πολιτείας γνωρίζουμε, είναι η Ζωή και ο τρόπος εκδήλωσης της αναλλοίωτης ουσίας. Η Ζωή καθ’ εαυτή είναι συνεπώς ένα φυσικό φαινόμενο όπως και οι άλλες διαδικασίες και γεννήθηκε από αυτές και διέπεται από τους ίδιους νόμους της φύσεως. Ο κάτοικος της πολιτείας είναι ενέργεια! Κάθε στιγμή διαπλάθει και διαμορφώνει αυτή την ενέργεια με την συνειδητοτητα του. Το κάνει αυτό με κάθε σκέψη, με κάθε πρόθεση και κάθε πράξη. Το πως ο άνθρωπος νιώθει, σκεφτετε, πιστεύει και εκτιμά, το πως ζει την ζωή του, επηρεάζει τον τρόπο που ρέει η ενέργεια από μέσα του, δηλαδή τον τρόπο δόνησης του και το πως δονείτε ο άνθρωπος, επηρεάζει το τι προσελκύει από το εξισορροπητικό, αεικίνητο ενεργειακό πεδίο μέσα στο οποίο κολυμπά.

Οτιδήποτε συμβαίνει να δονείται στην ίδια συχνότητα ή στο ίδιο πεδίο μήκος κύματος με έναν άλλων, το προσελκύει από το πεδίο στον κόσμο του. Όταν νιώθει ο κάτοικος ενθουσιασμό, χαρά και ευγνωμοσύνη, εκπέμπει δονήσεις υψηλής συχνότητας που έλκουν ακόμη περισσότερα πράγματα που του προκαλούν ενθουσιασμό, χαρά και ευγνωμοσύνη. Οτιδήποτε έχει την ίδια υψηλή συχνότητα θα περάσει στο ενεργειακό του πεδίο. Όταν όμως ο παθολογικά και πνευματικά άρρωστος κάτοικος, όπως αυτός του προηγούμενου Κυβερνήτη Πατισάχ που επιδίωκε την κυριαρχία, νιώθει φόβο και τύψεις, και είναι σίγουρος ότι πίσω από κάθε γωνιά κρύβεται και ένας εχθρός , εκπέμπει δονήσεις χαμηλής συχνότητας που θα προσελκύουν άσχημα πράγματα στην ζωή του, όπως και έγινε. Πάντα προσελκύει ο κάτοικος ότι ταιριάζει στις δονήσεις του. Ο κάτοικος είναι η πηγή των δονήσεων και, επομένως, η πηγή ή το αίτιο της «μαγνητικής έλξης», αυτός ο ίδιος είναι ο μαγνήτης, εσείς ήσασταν αυτή που μας φέρατε πάλι εδω και σας υπόσχομαι ότι θα κάνω το καλύτερο για όλους σας.

Ξαφνικά τα μάτια άνοιξαν και η Ελίνα είδε τον Ιάσονα να κοιτάει από το παράθυρο ο οποίος είχε ξυπνήσει λίγο νωρίτερα,“ χιόνι“ είπε, έτρεξε κοντά του και κοίταξε από το παράθυρο, γρήγορα πήγανε μέσα και είδαν τη γιαγιά να κοιμάται στην πολυθρόνα, αλλά το τραπέζι στρωμένο, με όλα τα καλά που υπήρχαν, η μαμά να απορεί από που βρέθηκαν όλα τα φαγητά, τα δώρα και τα στολίδια, ο παππούς ο οποίος είχε γυρίσει έξυνε το κεφάλι του, γιατί έτσι και αλλιώς είχε ξεχάσει τη ζάχαρη, αλλά κοιτώντας στη κουζίνα έβλεπε τα καραμελωμένα γλυκά έτοιμα, η γιαγιά που είχε ξυπνήσει κοίταζε γύρο της και απορούσε, τα παιδιά όμως απλά κοιτάχτηκαν, πήραν από ένα καραμελωμένο γλυκό και γέλασαν δυνατά και έζησαν αυτή καλά και εμείς καλύτερα…….