Συζήτηση μεταξύ πατρός Ηλία και Αριστοτέλη Κακογεωργίου για τον Χριστιανισμό  και τον Ελληνισμό

ΟΜΑΔΑ ΕΨΙΛΟΝ <omadahepsilon1962@gmail.com> 20.02.2017

Αγαπητέ  Πάτερ Ηλία,

Στο κείμενο της  απάντησής μου υπάρχουν δύο κοκκινισμένα κομμάτια από το δικό σου κείμενο. Εκεί γίνεται λόγος για την βοήθεια των αγίων και του θεού. Έτσι ο άνθρωπος επαναπαύεται, αχρηστεύει τις δικές του δυνάμεις που είναι οι μοναδικές για να βοηθηθεί και περιμένει την σωτηρία εξ ουρανού. Η εξ ουρανού σωτηρία όμως μέχρι σήμερα απεδείχθη  καταστροφική. Κανένας θεός και κανένας άγιος δεν θα μας βγάλει από την κρίση εάν εμείς οι ίδιοι δεν αγωνιστούμε με όλα τα μέσα για να πετάξουμε τους καρκίνους  του κοινωνικού και του πολιτικού μας γίγνεσθαι. Δεν βλέπει ο θεός τα χάλια μας ή οι άγιοι; Τι κάνουν, τι περιμένουν; Να πεθάνουμε για να γεμίσουν τον παράδεισο και την κόλαση; Δεν νομίζω να χρειάζονται πελάτες. Γιατί λοιπόν τόσο οι πνευματικοί ηγέτες, όσο και κάποιοι άλλοι «δάσκαλοι», προσπαθούν να καθησυχάζουν τον άνθρωπο, ώστε να μένει νωθρός, άβουλος και δούλος του κάθε θεού ή αγίου ή Ελ ή εξωγήϊνου που θα έρθει από το υπερπέραν να τον σώσει;

Όλοι οι άγιοι, οι πατέρες, η εκκλησία και ο θεός προσπάθησαν να κατακρεουργήσουν την ελευθερία του ανθρώπου. Τον ήθελαν και τον θέλουν εξηρτημένο και κακομοίρη ώστε να μην προβαίνει σε επιβουλές.

Ο Ιωάννης Χρυσόστομος, ο οποίος δυστυχώς τυγχάνει και προστάτης της Παιδείας λέει στην προς Κορινθίους ομιλία Ι.Θ. σελ. 535

« Αλλά κι αν μπορείς να γίνεις ελεύθερος, χρησιμοποίησε περισσότερο την δουλείαν, δηλαδή να είσαι περισσότερο δούλος. Γιατί όπως δεν ωφελεί η περιτομή ούτε βλάπτει η έλλειψης, έτσι ούτε βλάπτει η δουλεία  ούτε ωφελεί η ελευθερία».

Και συνεχίζει ο «μέγας» πατέρας στον κατά Ιουδαίων λόγος Δ. σελίς 195 όπου λέει:

« Κι αν ακόμη φονεύσει κάποιος κατά το θέλημα του θεού, ο φόνος αυτός είναι από κάθε φιλανθρωπία καλύτερος, ενώ αν κάποιος από λύπη δείξει ευσπλαχνία και φιλανθρωπία παρά το θέλημα του θεού θα μπορούσε η φειδώ αυτή να αποβεί πιο μαύρη από οποιοδήποτε φόνο».

Ο Πέτρος Αναγνώστης με την σύμπραξη του αρχιεπισκόπου Κυρίλλου της Αλεξάνδρειας, της πόλης του Αλεξάνδρου το 415 βασάνισε, έγδαρε με κοχύλια την μεγάλη επιστήμονα Υπατία, την δολοφόνησε, την διαμέλισε και αφού περιέφερε τα μέλη της στην  καθαρή για τον χριστιανισμό «ειδωλολατρική πόλη του Αλεξάνδρου, την έκαψαν.

Ο Χρήστος Δημάρης ήθελε να μάθει τον στιγματισμό μου. Μου φάνηκε λίγο περίεργο αλλά του απάντησα. Σήμερα του δίνω μια  τεκμηριωμένη απάντηση από πρώτο χέρι και μάλιστα από τον «μέγα» πατέρα Χρυσόστομο ο οποίος χαρακτηρίζει επίσημα του Έλληνες στιγματισμένους.

Δαυλός 217 σελ.13752 τεύχος Α΄Ιανουάριος 2000

«Οι Έλληνες είναι στιγματισμένοι χειρότερα από τους χοίρους που πασαλείβονται με περιττώματα».

Βλέπεις αγαπητέ Πατέρα Ηλία όλα αυτά δεν είναι δημιουργήματα της δικής μου φαντασίας αλλά έργα και λόγια των αγίων και του  θεού. Τι μπορώ λοιπόν εγώ σαν άνθρωπος να περιμένω από τέτοιες άξεστες και δολοφονικές φυσιογνωμίες και πως θα μπορούσα να τους έχω πρότυπα για τη ζωή μου. Ο θεός που περιγράφει η αγία Γραφή μου δίνει την προσταγή «Εξολόθρευε».

Κεφάλαιο 23, εδάφ. 26 Δευτερονόμιο

«κανείς δεν είναι σαν το θεό σου Ισραήλ. Έδιωξε αυτός από μπροστά σας τον εχθρό σου και σου έδωσε την προσταγή ΕΞΟΛΟΘΡΕΥΕ»

Οι μεν προτρέπουν να σκοτώνω για να είμαι αρεστός στον θεό. Ο θεός, οι άγιοι αλλά και η εκκλησία με θέλουν δούλο και υποτακτικό ώστε να μην τους δημιουργώ προβλήματα.

Νομίζω είναι καιρός να πάψουν οι άνθρωποι να υπνοβατούν. Το ξέρω ότι αυτό δεν συμφέρει στα πολιτικά και πνευματικά κατεστημένα αφού κρέμονται στο πετσί μας σαν  «θεϊκές» βδέλλες   με ειδικές ικανότητες ώστε να μην πέφτουν ποτέ όσο αίμα και εάν καταπιούν  όπως οι φυσικές βδέλλες που εγκαταλείπουν το θύμα τους όταν χορτάσουν. Σ αυτή την λεπτομέρεια  βασίζονται οι αντιρρήσεις μου στα σημεία που σου διευκρίνισα  αγαπητέ Πατέρα Ηλία.

Με τέτοια πρότυπα δεν εμψυχώνεται  ο κακόμοιρος πολίτης και με την χρήση του καθησυχαστικού  χαπάκι «μην στενοχωριέσαι θα σε βοηθήσουν οι άγιοι και ο θεός».

Κάτι που μου έκανε  μεγάλη εντύπωση, είναι το γεγονός ότι πολλοί  έδειξαν αδυναμία να ακούσουν τις τεκμηριωμένες αλήθειες και αυτό σίγουρα δεν  μπορεί να συμβαδίζει με το διατυμπανιζόμενο χριστιανικό πνεύμα. Ένας χριστιανός σύμφωνα με τις θεωριες και τα λεγόμενα οφείλει να διαθέτει την δύναμη να ακούει και να συζητάει. Δυστυχώς όμως Αγαπητέ Π.Ηλίας από την ανταλαγή των απόψεών μας ξεσκεπάστηκαν ορισμένοι φανατικοί μη ικανοί να ερευνήσουν και να ανεχθούν.

με φιλικούς χαιρετισμούς

Αριστοτέλης Κακογεωργίου

 

Στις 20 Φεβρουαρίου 2017 – 1:53 μ.μ., ο χρήστης Ηλίας Υφαντής <papailias6391@gmail.com> έγραψε:

Λέτε: „Η απάντησή μου είναι νομίζω ξεκάθαρη. Δεν συμφώνησα με την επανάπαυση των ανθρώπων  στην «βοήθεια» των αγίων όπως ανάφερε ο Πάτερ Ηλίας“.

Δεν μπορώ να θυμάμαι, αν κάπου λέω κάτι τέτοιο. Άλλωστε ιαπ‘ το σύνολο της αρθρογραφίας μου προκύπτει το αντίθετο. Ότι, δηλαδή,πρωταρχικό χρέος του ανθρώπου είναι ο αγώνας και ποτέ η επανάπαυση. Με αυτό όμως δεν έπεται ότι ο άνθρωπος έχει απεριόριστες δυνατότητες. Σημαίνει ότι, όταν ο άνθρωπος εξαντλήσει τα όρια των δυνατοτήτων του, κατά το „συν Αθηνά και χείρα κίνει“ των αρχαίων, τότε απλώνει το χέρι του και ζητάει τη θεϊκή βοήθεια ή τη βοήθεια των αγίων.

Αν θέλετε να σχηματίσετε πληρέστερη εικόνα μπορείτε να προστρέξετε στο μπλοκ μου: https://papailiasyfantis.wordpress.com

 

Στις 14 Φεβρουαρίου 2017 – 10:29 π.μ., ο χρήστης ΟΜΑΔΑ ΕΨΙΛΟΝ <omadahepsilon1962@gmail.com> έγραψε:

Αγαπητέ Παπά-Ηλία,

Διάβασα με προσοχή τις απόψεις σου και στα περισσότερα σημεία είμαι σύμφωνος μαζί σου. Υπάρχουν όμως και αρκετά σημεία που έχω διαφορετική άποψη και θα ήθελα να μου επιτρέψεις να τις εκφράσω. Ελπίζω να προσπαθήσεις να  καταλάβεις το πνεύμα μου και που στηρίζονται οι αντιθέσεις μου. Ομολογώ ότι δεν θα ήθελα να σε φέρω σε δύσκολη θέση γιατί μου είσαι πολύ συμπαθής και  από την άλλη αντιλαμβάνομαι την δύσκολη θέση σου αφού είσαι ταγμένος σε κάποια οργάνωση «εκκλησία» με την οποία δεν σου επιτρέπεται να έρθεις σε ρήξη και για τον λόγο αυτό θα προσπαθήσω να είμαι όσο το δυνατό πιο φρεναρισμένος.

Γράφεις ότι υπάρχουν βιολογικά νεκροί, που είναι διαχρονικά πνευματικά ζωντανοί. Όπως συμβαίνει, για παράδειγμα, με τους αγίους, οι οποίοι σε πάμπολλες περιπτώσεις προσφέρουν στους συνανθρώπους μας τη βοήθειά τους πολύ αποτελεσματικότερα απ’ όσο εμείς οι ζωντανοί.

Γιατί να είναι βιολογικά νεκροί και πνευματικά ζωντανοί οι άγιοι και να μην είναι οι αθάνατοι εκείνοι υπεράνθρωποι (που σημαίνει θεοί), οι οποίοι για την αγάπη προς τους συνανθρώπους τους πάλεψαν με τον χάρο και έδωσαν το πολυτιμότερο αγαθό που είχαν. Δηλαδή αυτή την ίδια τη ζωή τους που αυτό σημαίνει ότι ξεπέρασαν και τους θεούς αφού οι θεοί ως αθάνατοι δεν έχουβν καμιά δυνατότητα να προβούν σε μια τέτοια θυσία. Δεν ζούν σήμερα οι ήρωες της Μάχης των Θερμοπυλών; Δεν ζουν οι ήρωες της Μάχης του Μαραθώνα;  Δεν ζουν οι ήρωες της Μάχης της Σαλαμίνας; Δεν ζουν σήμερα οι ήρως της Μάχης των Πλαταιών, του Αρτεμισίου, της Πύδνας, των Γαυγαμήλων, της Ισσού, του Γρανικού, του Υδάσπη  και πολλών άλλων;

Ο Αμερικανός συγγραφέας ο Χέρμαν Μέλβιλ που έζησε το 1819 μέχρι το 1891 σε ένα διάσημο έργο του Μόμπυ Ντίκ, γράφει μια φράση υπό τύπο ερώτησης. «Γιατί να μην είναι δυνατόν να ζήσει ένας άνθρωπος περισσότερο απ’ όσο μπορεί να ζήσει ο θεός του;». Και διευκρινίζει με την απάντησή του. Ο θεός του Αλεξάνδρου ο Άμμων-Δίας δεν ζει πλέον ενώ ο Αλέξανδρος ζει μέχρι σήμερα απολαμβάνοντας μεγαλύτερο μερίδιο από την αθανασία.

Να λοιπόν που ο Αλέξανδρος σε αθανασία ξεπέρασε τον ίδιο τον θεό του.

Όλοι αυτοί που ανάφερα δεν έζησαν πολλά χρόνια. Η κακή τους μοίρα τους έκοψε το νήμα της ζωής. Όμως τα λίγα χρόνια που έζησαν ήταν τα πλέον ποιοτικά που ούτε θεός, ούτε κανένας άλλος δεν μπορεί να φθάσει την ποιότητα που είχε η  ολιγόχρονη ζωή τους  αλλά και η σωτήρια προσφορά τους προς την ανθρωπότητα. Εάν αυτοί επέλεγαν τον θάνατο που επέλεξαν πολλοί άγιοι, τότε η ανθρωπότητα σήμερα  και μάλιστα η Ευρώπη θα είχα πολύ διαφορετική τύχη. Αυτοί αποφάσισαν να αγωνιστούν μέχρι θανάτου αλλά παίρνοντας μαζί τους όσους πιο πολλούς μπορούσαν από από εκείνους  που απειλούσαν τις ζωές των συνανθρώπων τους και απειλούσαν να ατιμάσουν τα ιερά των προγόνων τους. Αγωνίστηκαν λοιπόν να πεθάνουν ένδοξα, όχι για το χρήμα, όχι για κάποια θέση, όχι για την παραδείσια αποκατάσταση αλλά μόνο για την αγάπη προς την πατρίδα, προς τα ιερά τους και προς τους συνανθρώπους τους.

Εάν αυτές οι θυσίες δεν μπορούν να εμπνεύσουν τους ανθρώπους για να αντισταθούν έναντι της μαφίας των πνευματικών και πολιτικών φατριών, τότε πως θα μπορέσει να τους εμπνεύσει και να τους βοηθήσει ένας άγιος όπως ο άγιος και «μέγας» Κωνσταντίνος, ή ο Θεοδόσιος, ή ο Ιουστινιανός ή ο Κύριλλος της Αλεξάνδρειας; Αυτοί που αναφέρω υπήρξαν οι μεγαλύτεροι φονιάδες και διώκτες του Ελληνισμού. Αυτοί με την συνεργασία των τριών Ιεραρχών έδωσαν την χαριστική βολή στο υπέρτατο Ελληνικό πνεύμα. Και όλοι μαζί εμπνεύστηκαν σίγουρα από το « άγιο» πνεύμα να κατασκευάσουν τον περιβόητο Ελληνοχριστιανικό πολιτισμό. Ψάξε Πάτερ-Ηλία να βρεις κανένα ψεγάδι αυτού του πολιτισμού.

Πως είναι δυνατόν να νοθέψει κανείς ένα πανάκριβο κρασί 200 ετών με άνα φθηνιάρικο 10 ημερών που πουλιέται στα πεζοδρόμια; Το ελληνικό πνεύμα δεν νοθεύεται. Ο Έλληνας που διέπεται από αυτό το πνεύμα δεν μπορεί να  έχει ψυχή η οποία περιέχει λίγο απ’ όλα. Ή είσαι Έλληνας απόγονος του Δευκαλίωνα, του Έλληνα, του Αλεξάνδρου ή είσαι Χριστιανός απόγονος του Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ. Πως είναι δυνατόν να είσαι επίσημα στα χαρτιά σπέρμα του Χαλδαίου Αβραάμ και συγχρόνως να  θέλεις  να εκμεταλλεύεσαι την αίγλη και την δόξα κάποιων τους οποίους ουδέποτε αναγνώρισες επίσημα και ουδέποτε τίμησες;

Το ξέρω ότι κάποιο γελούν. Γι’ αυτό αναγκάζομαι να αναφέρω για ακόμα μια φορά τις αποδείξεις για ότι αναφέρω:

Στο κεφάλαιο 3 κατά Γαλάτες επιστολή, λέει ο Απόστολος Παύλος:

«Είστε δε τέκνα Χριστού αφού βαφτιστήκατε. Ει τέκνα Χριστού εστέ, τότε σπέρμα Αβράαμ  εστέ και κληρονόμοι της ζωής όπως υποσχέθηκε ο Γιαχβέ.»

Το Ελληνικό έθνος δεν έχει την ύπαρξή του στο σπέρμα του Αβραάμ αλλά στο σπέρμα του Δευκαλίωνα, του Έλληνα και της Ορσηϊδας, στον Δώρο, στον Αχαιό, στον Ίωνα και στον Αιτωλό.

Σε κάθε γάμο δε οι Ιερείς της ορθοδοξίας εύχονται να  μεγαλουργήσει ο άνδρας σαν τον Αβραάμ και η νύφη όπως η Σάρρα.

Και στον θάνατο στέλνουν την ψυχή του  νεκρού στους κόλπους του Αβραάμ με το «ανάπαυσον τον δούλο σου κύριε εν κόλποις Αβραάμ».

Δεν γνωρίζουν οι σημερινοί Έλληνες τι σημαίνουν όλα αυτά. Τα δέχονται παθητικά όπως και το τροπάριο «των ενδόξων προπατόρων ημών Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ.

Η μόνη διέξοδος, για να γραφτεί ο επίλογος της δολοφονικής σε βάρος μας «μνημονιάδας» μας λέει το Ευαγγέλιο είναι να μην αρκεστούμε στις κούφιες και ανούσιες ευχές αλλά να χρησιμοποιήσουμε το κλειδί της ποιότητας του χρόνου, που είναι η αγάπη: Στην κάθετη αλλά και οριζόντια διάστασή της. Δηλαδή προς το Θεό και τους συνανθρώπους μας. Όπως έπραξαν οι άγιοι. Σε αντίθεση με κάποιους πολιτικούς, που, ενώ υποκρίνονται  ότι αγαπούν το Θεό, τα έργα τους αποδεικνύουν ότι μισούν θανάσιμα Θεό και ανθρώπους.

    Εδώ αγαπητέ Πάτερ Ηλία  κάνεις λόγο για αγάπη προς τον θεό. Η αγάπη προς τον θεό όπως διδάσκει ο χριστιανισμός είναι να τους αγκαλιάσουμε και να τους στηρίξουμε. Η τακτική αυτή δεν  έχει σχέση με το ελληνικό πνεύμα. Την αγάπη την δίδαξαν οι Έλληνες και πρώτος ο Προμηθέας, ο οποίος  υπεραγάπησε  τους ανθρώπους, τους προσέφερε τα πάντα και αγωνιζόμενος κατέληξε  σταυρωμένος στα βράχια του Καυκάσου χωρίς όμως να το βάλει κάτω και χωρίς να σκύψει το κεφάλι μπροστά στις απαιτήσεις της εξουσίας. Έτσι στέλνει μήνυμα στον Δία μέσω του Ερμή λέγοντας:  «Κάλλιο εδώ δεμένος παρά δούλος και θεληματάρης σαν εσένα υπηρέτη Ερμή στο θεός πατέρα Δία». Αυτό είναι έργο του Αισχύλου που γράφτηκε 700 χρόνια πριν  γίνει εισαγωγή της  αγάπης  από τον «περιούσιο» λαό των Εβραίων. Ο Αισχύλος ήθελα να περάσει το μήνυμα στην ανθρωπότητα ότι μάχη εναντίον των σάπιων ηγετών της πολιτικής και πνευματικής ηγεσίας οφείλει να είναι σκληρός. Στο Ελληνικό πνεύμα δεν υπάρχει το «αγάπα τον εχθρό σου σαν τον εαυτό σου» γιατί είναι ουτοπία.  Κανένας χριστιανός δεν αγάπησε τον εχθρό του. Οι άγιοι που ανάφερα κατακρεούργησαν όχι τους εχθρούς τους μόνο αλλά και τους διαφορετικά σκεπτόμενους. Οι Έλληνες δεν είδαν τον χριστιανισμό ως εχθρό αλλά ο χριστιανισμός είδε τον Ελληνισμό ως μεγάλο εχθρό και σύμφωνα με την εντολή αυτού του θεού  που μας έφεραν εξαφάνισαν τον Ελληνισμό εκ θεμελίων και διέγραψαν δια παντός και το όνομα «Έλλην». Και αυτό το μεγάλο έγκλημα που διέπραξαν οι κορυφαίοι ηγέτες της Ελλάδας, δεν θα το συγχωρούσε ποτέ ο Αλέξανδρος ο οποίος φώναξε στον Δαρείο μόλις πέρασε τον Ελλήσποντο:

«Τρέμε Δαρείε και υποκλίσου υποτελικά στην βούληση των Ελληνικών θεών. Και μην ξεχνάς ότι ποτέ δεν θα συγχωρήσω αυτούς που ατίμασαν τα ιερά των προγόνων μου, ούτε ακόμα και εάν μετανοήσουν».

Που να ήξερε αυτός ο εκ των πράξεών του αναγορευθείς θεός, ότι κάποιοι βέβηλοι δήθεν απόγονοί του θα τον  άλλαζαν με κάποιον εκ του Ισραήλ  εισαγόμενο Εβραίο και θα εξαφάνιζαν ότι είχε σχέση με το υπεράνθρωπο έργο του αλλά θα του άλλαζαν ακόμα και αυτό το όνομα «Έλλην» που είχε αγαπήσει και καθιερώσει διεθνώς.

Αυτοί οι κλέφτες έχουν ένα δικτάτορα θεό και αυτός δεν είναι άλλος παρά ο θεός που μας έφερε η Εκκλησία. Ο θεός των Εβραίων, του Μωϋσή, του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ. Τι αγάπη μπορείς να περιμένεις  ή να δώσεις σε έναν θεό που είναι κοσμημένος με όλα τα εγκλήματα της οικουμένης όπως αποδεικνύεται από τα ακόλουθα κεφάλαια  του θεόπνευστου βιβλίου της Εκκλησίας. Είναι ντροπή Πάτερ Ηλίας να έχει η Εκκλησία το θράσος να μιλάει για έναν «πανάγαθο» θεό την στιγμή που  το ίδιο το δικό του βιβλίο τον περιγράφει, ως φονιά, σφαγέα και ότι άλλο κακό μπορεί να συλλάβει ο ανθρώπινος νους.

Kεφ. 9 εδάφιο 13 Ζαχαρίας

«Θα χρησιμοποιήσω τους άνδρες του Ιούδα σαν τόξο μου, τους άνδρες του  Εφραίμ για βέλη και τους άνδρες της Σιών σαν ξίφος, που εγώ ο θεός σαν ήρωας το υψώνω εναντίον των Ελλήνων»

Εδάφιο 15

«….Τα λιθάρια θα κοκκινίσουν απ το αίμα τους, όπως τα ραντιστήρια κι όπως τα κέρατα του θυσιαστηρίου.»

Κεφάλαιο 25 εδάφιο 16-17  Ιεζεκιήλ

« Θα εξολοθρεύσω τους Κρήτες, θα εξαφανίσω το υπόλοιπο του παραλιακού αυτού λαού. Θα τους εκδικηθώ με αυστηρές τιμωρίες και τότε θα μάθουν ότι εγώ είμαι ο Κύριος ο Θεός»

Κεφάλαιο 47, εδάφιο 3,4 Ιερεμίας

« Έρχεται η μέρα της καταστροφής όλων των Φιλισταίων (Κρητών) . Κανένας δεν θα μείνει για να βοηθήσει την Τύρο και την Σιδώνα, γιατί ο Θεός θα καταστρέψει τους Φιλισταίους, θα εξολοθρεύσει από της Κρήτης το νησί όσους θα έχουν επιζήσει»

Κεφ. 33, εδαφ. 26 Δευτερονόμιον

« Κανείς δεν είναι σαν το θεό σου Ισραήλ.. έδιωξε αυτός από μπροστά σου τον εχθρό σου έδωσε την προσταγή ΕΞΟΛΟΘΡΕΥΕ»

Κεφ. 48  εδάφ. 10 Ιερεμίας

« Καταραμένος είναι εκείνος που με το ξίφος του θα αποφύγει να χύσει αίμα».

Κεφ 12 εδαφ. 11,12   Έξοδος

«Αυτή   θα  είναι η γιορτή του  «Πάσχα» για   να τιμήσετε εμένα τον Θεό.

«Κι   εγώ   (ο Θεός),    τη  νύχτα   εκείνη θα περάσω    μέσα   από   την  Αίγυπτο και θα θανατώσω  κάθε  πρωτότοκο στη χώρα, τα   πρωτότοκα   των    ανθρώπων και τα πρωτογέννητα των ζώων. Εγώ ο ίδιος ο   Θεός   θα   εκτελέσω   την απόφασή μου ενάντια σ’ όλους τους Θεούς της Αιγύπτου».

Κεφ 11, εδάφ 5, «Έξοδος»:

« ………Θα γίνει τόσος   μεγάλος   θρήνος   σ’  ολόκληρη την Αίγυπτο,   που   όμοιός   του  δεν έγινε ποτέ στο παρελθόν, ούτε   και  πρόκειται να γίνει στο μέλλον».

Κεφάλαιο 26 εδάφιο 3 και 4 Ιεζεκιήλ

« Είμαι εναντίον σου, Τύρος, και θα  ξεσηκώσω εναντίον σου έθνη πολλά…Εγώ θα σαρώσω  τα   ερείπιά   σου   και   το χώμα σου και θα σε αφήσω   βράχο   γυμνό….  Εγώ   ο   Κύριος,  ο Θεός, θα το πραγματοποιήσω.»

Κεφάλαιο 24 εδάφιο 8 Ιεζεκιήλ

«Κι   εγώ ο  Θεός αφήνω το αίμα εκεί για να το βλέπω,    πάνω  στο βράχο το γυμνό,  για   να  φουντώνει  την  οργή  μου  και   να γυρεύει εκδίκηση.»

Κεφάλαιο 12 εδάφιο 47 Ιεζεκιήλ

«…ο όχλος θα λιθοβολήσει και θα κατασφάξει την Οολιβά και  την Οολά, θα κατασφάξουν τα κορίτσια  και   τα  αγόρια τους και   θα κάψουν τα   σπίτια   τους  επειδή λάτρεψαν τα είδωλα»

Κεφάλαιο 13 εδάφιο 2 και 3 Ιεζεκιήλ

«Εγώ ο θεός του σύμπαντος, θα εξαλείψω τα   είδωλα   από    τη  χώρα ώστε να  μην θυμούνται  πια  ούτε    τα  ονόματά τους.  

Ακόμα   θα εξαφανίσω από τη χώρα όλους τους προφήτες. Κι αν κανείς παρόλα  αυτά παρουσιαστεί  ως  προφήτης,  τότε οι ίδιοι οι γονείς του θα τον θανατώσουν με ξίφος.»

Κεφάλαιο 12 εδάφιο 9 Ιεζεκιήλ

«Θα επέμβω  και  θα καταστρέψω  όλα  τα έθνη    που    έρχονται   να επιτεθούν στην Ιερουσαλήμ»

Κεφάλ.21 εδάφ.15^α-16

«Το ξίφος είναι ακονισμένο και γυαλισμένο για   να   δοθεί   στο  χέρι του σφαγέα θεού»

Κεφάλαιο 4 εδάφιο 17 Ιωήλ

« …. Θα   μάθετε,   ότι   εγώ είμαι ο θεός σας, που κατοικώ στη Σιών, στο άγιό μου βουνό»

Στο ίδιο κεφάλαιο εδάφιο 16

«Σαν βρυχηθμός του λιονταριού απ το όρος της Σιών ακούγεται η φωνή του κυρίου και σαν βροντή απ’ την Ιερουσαλήμ δονείται ο ουρανός και η γή…κι όλος αυτός ο θόρυβος για να εκδικηθεί τους εχθρούς του λαού του, που τους έφερε στην κοιλάδα του Ιωσαφατ σύμφωνα με το κεφάλαιο 4 εδάφιο 1…..Ιωήλ»

Στο ίδιο κεφάλαιο εδάφιο 6

« Κι όσο για το λαό του Ιούδα και της Ιερουσαλήμ, στους Έλληνες τους ξεπουλήσατε…Εγώ όμως θα τους ξεσηκώσω απ τον τόπο όπου τους ξεπουλήσατε και θα σας ανταποδώσω το κακό. Τους γιους σας και τις θυγατέρες σας στους απογόνους του Ιούδα θα πουλήσω, κι αυτοί θα τους ξαναπουλήσουν στους Σαβαίους. Εγώ ο θεός σας το επιβεβαιώνω»

Κεφάλαιο 11 εδάφιο 11

«Ο θεός παρέδωσε την Ασώρ και διέταξε να κατασφάξουν τους κατοίκους. Κανένα πλάσμα να μην μείνει ζωντανό και η πόλη έγινε στάχτη.»

Κεφάλαιο 19 εδάφιο 35 Β Βασιλέων

«Τη νύχτα εκείνη, βγήκε στο στρατόπεδο των Ασυρίων ο άγγελος του Κυρίου και θανάτωσε εκατόν ογδόντα πέντε χιλιάδες άνδρες»

Κεφάλαιο 7 εδάφιο 24 Δευτερονόμιον

« Εγώ ο θεός σας, θα σας παραδώσω στην εξουσία σας τους βασιλιάδες των εθνών και θα εξαφανίσετε τα ονόματά τους από την οικουμένη, θα τους εξοντώσετε όλους»

Κεφάλαιο 6, εδάφιο 21 Ι.Ν

«Κάθε τι που υπήρχε στην πόλη Ιεριχώ, άνδρες και γυναίκες, νέοι, γέροι, βόδια, πρόβατα και γαϊδούρια, όλα παραδόθηκαν στη σφαγή»

Κεφάλαιο 6, εδάφιο 26, 27, ΙΝ

«Καταραμένος να είναι από τον θεό ο άνθρωπος που θα επιχειρήσει να ξαναχτίσει αυτή την πόλη, με τίμημα το γιο του, τον πρωτότοκο ως θεμέλια και τις πύλες της το νεότερο γιο»

Κεφάλαιο 20 εδάφιο 12 Δευτερονόμιον

«…τότε κατασφάξετε όλους τους άνδρες της. Τις γυναίκες και τα παιδιά, τα ζώα και όλα τα λάφυρα να τα πάρετε δικά σας»

Κεφάλαιο 17 εδάφιο 5 Δευτερονόμιον

«Αν ένας άνδρας ή γυναίκα λατρεύει άλλους θεούς, τότε βγάλτε έξω απ’ τις πύλες της πόλης τον άνδρα ή τη γυναίκα και θανατώστε τους με λιθοβολισμό»

 Κεφάλαιο 13 εδάφιο 16 Δευτερονόμιον

«Αν σε μια πόλη λατρεύουν οι άνθρωποι άλλους θεούς τότε πρέπει να σφάξετε αλύπητα τους κατοίκους εκείνης της πόλης καθώς και τα ζώα της. Θα καταστρέψετε την πόλη και θα κάψετε τα πάντα ως ολοκαύτωμα στον Κύριο το Θεό της»

Κεφάλαιο 13 εδάφιο 6 Δευτερονόμιον

« Ο προφήτης που μιλάει για είδωλα πρέπει να θανατωθεί»

Κεφάλαιο 13 εδάφιο 7 –10 Δευτερονόμιον

« Αν ακόμη κι ο αδερφός σας, η μάνα σας ή ο γιος σας ή η κόρη σας ή η γυναίκα του φίλου σας λατρεύουν άλλο θεό, μην υποχωρήσετε και μη λυπηθείτε ούτε να τον καλύψετε, αλλά να τους θανατώσετε με λιθοβολισμό»

Κεφάλαιο 12 εδάφιο 29 Δευτερονόμιον

« Ο Κύριος, ο Θεός σας, θα εξολοθρεύσει στο πέρασμά σας, τα έθνη που είναι εγκατεστημένα στη χώρα που πάτε να κυριεύσετε και να εγκατασταθείτε εσείς σ’ αυτήν»

Κεφάλαιο 7 εδάφιο 1 και 2 Δευτερονόμιον

«Στη χώρα που πάτε να κατακτήσετε, θα διώξετε στο πέρασμά σας τους Χετταίους, τους Γεργεσαίους, τους Αμορραίους, τους Χαναναίους, τους Φερεζαίους, τους Ευαίους και τους Ιεβουκαίους. Όλα αυτά τα έθνη θα τα παραδώσει ο θεός σας στην εξουσία σας για να τους νικήσετε και να τους εξοντώσετε πλήρως»

Κεφάλαιο 5 εδάφιο 9 Δευτερονόμιον « Για την αμαρτία των πατέρων που μου αντιστέκονται τιμωρώ τα παιδιά ακόμη κι ως την τρίτη και τέταρτη γενιά.

Κεφάλαιο 34 εδάφιο 14 έξοδος

«Τ’όνομά μου είναι θεός που απαιτεί      αποκλειστικότητα»

Κεφάλαιο 22 εδάφιο 19 έξοδος

« Οποίος θυσιάζει σε άλλους θεούς εκτός από τον  Κύριο και μόνο θα τιμωρείται με θάνατο»

κεφ. 7 εδάφ. 5  Δευτερονόμιο

«Θα συντρίψετε  τις πέτρινες στήλες, θα καταστρέψετε τα θυσιαστήριά τους. Θα κάψετε  τα είδωλά τους»

στο ίδιο σεφ. Εδάφ. 10

«… αλλά τιμωρεί με καταστροφή χωρίς καμιά καθυστέρηση   αυτούς που τον μισούν»

κεφ. 12 εδάφ.  3 δευτερονόμιον.

«.. κομματιάσετε τα είδωλά των θεών τους και να εξαφανίσετε  τα ονόματά τους».

Τα ανάφερα όλα αυτά παρότι δεν είχα τόσο χρόνο, αλλά κάποτε θα πρέπει η Εκκλησία να σκεφτεί λογικά και έντιμα. Δεν μπορεί να λανσάρει αυτόν τον θεό  όπως τον περιγράφουν τα άγια βιβλία και να προσπαθεί να μας πείσει ότι είναι πανάγαθος και θεός της αγάπης. Είναι ντροπή να θεωρεί η Εκκλησία τους πιστούς όχι πρόβατα αλλά τούβλα. Όποιος νομίζει ότι αδικείται έχει το ελεύθερο να μας εξηγήσει τι σημαίνουν όλες αυτές οι αισχρότητες που γίνονται από τον ίδιο τον θεό. Δεν γέννησα εγώ αυτές της συκοφαντίες αλλά αυτοί που κατασκεύασαν όλο αυτό το θεϊκό φάντασμα. Και μόνο όλα αυτά τα κεφάλαια που είναι ένα πολύ μικρό μέρος αποδεικνύουν ότι πρόκειται για ένα δημιούργημα  ή σύμβολο κατάκτησης της ανθρωπότητας από την απαρτία των κατασκευαστών. Ένας και μόνος θεός= Μονοκρατορία=παγκοσμιοποίηση με έναν ηγέτη που θα καθορίσει ο θεός Γιαχβέ σαν τα μούτρα του.  Όλα σε ένα. Ένα χρήμα, μία Τράπεζα, ένα έθνος, μία γλώσσα. Έτσι θα υπάρχει έλεγχος και θα εξοντώνεται όποιος λατρεύει άλλον θεός-κυβερνήτη. Δικαίωμα ευημερίας έχουν μόνο οι «περιούσιοι» όπως οι Εβραίοι και όχι οι καταραμένοι όπως οι Έλληνες.

Αριστοτέλης Κακογεωργίου

Από την Ομάδα «Ε» της Ελληνικής Διονυσιακής και Αλεξανδρινής Θρησκείας.

 

Στις 13 Φεβρουαρίου 2017 – 11:18 π.μ., ο χρήστης Ηλίας Υφαντής <papailias6391@gmail.com> έγραψε:

το κλειδί του χρόνου

Αυτές τις μέρες ανταλλάσσουμε ευχές για τις γιορτές και τον καινούργιο χρόνο. Και καλά κάνουμε. Γιατί οι ευχές έχουν ευεργετική επίδραση στη ζωή μας. Όπως βέβαια και οι κατάρες έχουν αρνητική. Όμως η πορεία του χρόνου δεν προσδιορίζεται απ’ τις ευχές με κάποιο μαγικό τρόπο. Εξαρτάται πάντα και από τον τρόπο που εμείς θα χρησιμοποιήσουμε το χρόνο. Απ’ τα κλειδιά που θα χρησιμοποιήσουμε προκειμένου να ξεκλειδώνουμε κάθε στιγμή του χρόνου, για να φτάσουμε στην επίλυση των προβλημάτων μας.

Οι διανοητές, στην προκειμένη περίπτωση,διακρίνουν το χρόνο σε χρονολογικό και υπαρξιακό: Χρονολογικός είναι ο χρόνος, που κυλά αδυσώπητος, για να καταστρέφει και να δημιουργεί. Που απ’ την παιδική ηλικία, μας οδηγεί στην εφηβεία και ύστερα στην ενηλικίωση, για να μας πετάξει στην εσχατιά των γηρατειών. Απ’ όπου βλέπουμε την περασμένη μας ζωή, που δεν μπορούμε να αναθεωρήσουμε, αλλά και το επερχόμενο τέλος, που δεν μπορούμε να αποτρέψουμε.

Παράλληλα με τον χρονολογικό  ζούμε, όπως προαναφέραμε, και τον υπαρξιακό μας χρόνοΟ οποίος όμως δεν έχει την ακαμψία του χρονολογικού. Αφού αυξομειώνεται ανάλογα με τις περιστάσεις. Έτσι ώστε άλλοτε να επιμηκύνεται κι άλλοτε να συμπυκνώνεται. Κι άλλοτε σε περιπτώσεις έντονα φορτισμένες από χαρά ή αγωνία να σταματά. Κάποια παραδείγματα: Ο Ντοστογιέφσκι είχε καταδικαστεί σε θάνατο. Πριν την εκτέλεση του έδωσαν περιθώριο τρία λεπτά. Εκ των οποίων το ένα το αφιέρωσε στα αγαπημένα του πρόσωπα, το άλλο στην προσωπική του ζωή και το τρίτο, προκειμένου να ρίξει μια τελευταία ματιά στον περίγυρα κόσμο. Και πάνω στη στιγμή, που θα εκπυρσοκροτούσαν τα όπλα, ήρθε η χάρη από τον Τσάρο. Οπότε και κατάλαβε πόσο μεγάλος είναι ο χρόνος της ζωής μας, όσο κι αν φαίνεται μικρός.Αλλά και ο Αϊνστάιν μας μιλάει για τη σχετικότητα του χρόνου. Χρησιμοποιώντας ένα απλό παράδειγμα: Αν, μας λέει, είμαστε με μια δυσάρεστη συντροφιά ο ελάχιστος χρόνος θα μας φανεί πολύς, ενώ, αν έχουμε μια ευχάριστη παρέα ο πολύς θα μας φανεί ελάχιστος.

Μία απ’ τις πτυχές της σχετικότητας του χρόνου είναι και η πάλη μεταξύ των γενεών. Δεδομένου ότι η παλιά γενιά κατηγορεί τους νέους για επιπολαιότητα, ενώ οι νέοι τους γέροντες για σκουριασμένες αντιλήψεις. Ωστόσο μπορεί να υπάρχουν νέοι, που έχουν μεγαλύτερη ωριμότητα από πολλούς μεγάλους και μεγάλοι με πνευματικό σφρίγος ανώτερο πολλών νέων.Μια άλλη πτυχή της σχετικότητας του χρόνου είναι η κάθετη τομή ανάμεσα στη ζωή και στο θάνατο. Που κάνει εμάς τους ζωντανούς να αισθανόμαστε υπεροχή έναντι των νεκρών, τους οποίους  θρηνούμε όχι μόνο γιατί τους αποχωριζόμαστε, αλλά και γιατί παύουν να χαίρονται, όπως εμείς, τη ζωή.

Και όμως η χριστιανική  μας πίστη αναποδογυρίζει την αντίληψη αυτή. Και μας μιλάει για κάποιους, που μπορεί βιολογικά να είναι ζωντανοί αλλά πνευματικά νεκροί ή που κοιμούνται ξυπνητοί. Όπως συμβαίνει, για παράδειγμα, με κάποιους πολιτικούς. Που πριν καν περάσουν δυο χρόνια, αφότου ο λαός τους έβαλε στην αντιπολίτευση, έχουν ξεχάσει τα όσα έκαναν για κάπου σαράντα χρόνια. Για να μας θυμίζουν τους «υπνοβάτες» του Ηράκλειτου. Οι οποίοι, όταν υπνοβατούν δεν θυμούνται όσα έκαναν, όταν ήταν ξυπνητοί και όταν ξυπνήσουν ξεχνούν τα όσα έκαναν, όταν υπνοβατούσαν. Ξεχνούν, δηλαδή, οι πολιτικοί πώς  κατάκλεβαν και καταλήστευαν το λαό, προκειμένου να τον φέρουν στην τωρινή αξιοθρήνητη κατάσταση. Έτσι ώστε να ζητιανεύει το έλεος του Σόιμπλε και του Νταϊσελμπλούμ και της Λαγκάρντ, προκειμένου ν’ ανοίξουν τους κρουνούς της τοκογλυφικής «τους ευσπλαχνίας», για να επιβιώσουμε. Κι εντούτοις βλέπουν στην ούγια του έπους της «μνημονιάδας» μόνο τα ονόματα των σημερινών κυβερνώντων αλλά πουθενά τα δικά τους. Παρότι είναι, είτε ως φυσικοί είτε ως ηθικοί αυτουργοί, οι συγγραφείς στη συντριπτική πλειονότητα των μέχρι τούδε και όσων θα επακολουθήσουν ραψωδιών και τραγωδιών.

Όμως σε αντίθεση με τους  βιολογικά  ζωντανούς, που είναι πνευματικά νεκροί,, υπάρχουν και οι βιολογικά νεκροί, που είναι διαχρονικά πνευματικά ζωντανοί. Παρότι μπορεί να φύγανε απ’ τη ζωή, ακόμη και πριν εκατοντάδες ή και χιλιάδες χρόνια. Όπως συμβαίνει, για παράδειγμα, με τους αγίους, οι οποίοι σε πάμπολλες περιπτώσεις προσφέρουν στους συνανθρώπους μας τη βοήθειά τους πολύ αποτελεσματικότερα απ’ όσο εμείς οι ζωντανοί.

Που, σε τελική ανάλυση, σημαίνει ότι ο χρόνος, στην υπαρξιακή του διάσταση, δεν είναι θέμα ποσότητας αλλά ποιότητας. Και πως το να ευχόμαστε τα «χρόνια πολλά» δεν έχει ιδιαίτερη σημασία. Γιατί, αν συνεχίσουμε ν’ ακολουθούμε τους κλέφτες και απατεώνες πολιτικούς μας, που γράφουν μνημονιακές ραψωδίες και τραγωδίες, των οποίων μάλιστα αποποιούνται την πατρότητα, τα χρόνια μας, όσο πολλά κι αν είναι, θα είναι μαύρα και άραχλα.

Η μόνη διέξοδος, για να γραφτεί ο επίλογος της δολοφονικής σε βάρος μας «μνημονιάδας» μας λέει το Ευαγγέλιο είναι να μην αρκεστούμε στις κούφιες και ανούσιες ευχές αλλά να χρησιμοποιήσουμε το κλειδί της ποιότητας του χρόνου, που είναι η αγάπη: Στην κάθετη αλλά και οριζόντια διάστασή της. Δηλαδή προς το Θεό και τους συνανθρώπους μας. Όπως έπραξαν οι άγιοι. Σε αντίθεση με κάποιους πολιτικούς, που, ενώ υποκρίνονται  ότι αγαπούν το Θεό, τα έργα τους αποδεικνύουν ότι μισούν θανάσιμα Θεό και ανθρώπους. Αφού έστειλαν εκατομμύρια στην ανεργία και πολλές χιλιάδες ξεσπίτωσαν. Και συνεχίζουν συστηματικά και αδιάκοπα να δολοφονούν εμάς αι την  πατρίδα μας. Γεγονός που σύμφωνα με τον Αδελφόθεο Ιάκωβο αποδεικνύει ότι είναι ψεύτες και απατεώνες, πράγμα που άλλωστε επιβεβαιώνεται απ’ τη συνολικό τους βίο και την πολιτεία…

 

Χρήστος Δημάρης <xdimaris@gmail.com>  20.02.2017

Αγαπητέ μου Αριστοτέλη,
από ό,τι καταλαβαίνω δεν έχεις ξεκαθαρίσει τι ακριβώς πρεσβεύεις.
Και φυσικά δεν ξέρεις το παραμικρό γιά την ορθοδοξία.
Και αφού πιστεύεις στο Ελληνικό πνεύμα (έτσι γενικά και αόριστα) μου δίνεις το δικαίωμα να επικαλεσθώ όποιον Ελληνα φιλόσοφο θέλω.
Ο Επίκουρος θεωρούσε πως οι θεοί υπάρχουν και η γνώση τους είναι εναργής.
Ομως ποτέ του δεν μας είπε τίποτε γι αυτήν την ενάργεια.
Η Ελληνορθοδοξία ( που είναι μάλλον μιά θετική επιστήμη και μιά ψυχοθεραπευτική μέθοδος και φυσικά ΔΕΝ είναι θρησκεία) πιστεύει και αυτή πως η γνώση της Αγίας Τριάδος είναι εναργής.
Αν θέλεις να μάθεις περισσότερα γιά αυτήν την ενάργεια γιά την οποία μιλά η Ορθοδοξία μπορείς να ξεκινήσεις ερχόμενος σε επαφή  με την Βυζαντινή φιλοσοφία.
Μιά πρώτη καλή επαφή γιά την ιστορία της Βυζαντινής φιλοσοφίας είναι τα σχετικά κείμενα του Ματσούκα και του Τατάκη.
Και αν κάνω λάθος γιά τις απόψεις του Επίκουρου γιά τους θεούς περιμένω να με με διορθώσεις.
Φιλικά
Χρήστος Δημάρης
Εστάλη από το BlueMail

 

Στις 20 Φεβ 2017 ,και ώρα 17:11 ,“ΟΜΑΔΑ ΕΨΙΛΟΝ“ <omadahepsilon1962@gmail.com> έγραψε:

Αγαπητέ Χρήστο,

Κάνεις ένα λάθος. Εγώ δεν  έγραψα στον ιερέα αλλά απάντησα σε αυτό που αυτός μου έστειλε. Εάν μου στείλει κάτι κάποιος από τους τομείς που αναφέρεις και βέβαια θα του απαντήσω σύμφωνα με το περιεχόμενο της επιστολής του. Την στιγμή όμως που δεν έχω λάβει κάτι τέτοιο από αυτούς που αναφέρεις δεν έχω λόγο αλλά ούτε και γνωρίζω κάποιον να αποτανθώ αυθαίρετα.

Για τον στιγματισμό που ενδιαφέρεσαι.

Όλοι αυτοί που αναφέρεις  είναι φίλοι, τους συμπαθώ, τους τιμώ και τους θεωρώ προγόνους του Ελληνισμού. Κανένας ξεχωριστά δεν είναι το ίνδαλμά μου, ούτε το πρότυπό μου. Ίνδαλμά μου και πρότυπό μου είναι το Ελληνικό πνεύμα, το οποίο δεν είναι ούτε θρησκεία, ούτε εθνικότητα αλλά μία κοσμογονία που άλλαξε τον κόσμο και η μόνη που μπορεί και τώρα να τον αλλάξει αλλά θέλει  μεγάλο αγώνα και ο αγώνας δεν είναι άνεση αλλά συνδέεται με πολλαπλές θυσίες σε όλους τους τομείς. Δεν έχω θρήσκευμα, δεν έχω κανένα από τους γνωστούς θεούς των διαφόρων εξουσιών ως πρότυπο. Τα πρότυπά μου είναι οι πρόγονοι του Ελληνισμού, που μέσα σε όλα τα στραβά τους μπόρεσαν και δημιούργησαν έναν μοναδικό πολιτισμό που βοήθησε όλη την ανθρωπότητα και άφησε πολλά και μοναδικά συγγράμματα για όλη την ανθρωπότητα , τα οποία αποτέλεσαν τις βάσεις  των επιστημών και του πολιτισμού, όχι τόσο του τεχνικού όσο του ψυχικού.

Δεν ξέρω γιατί είδες στραβά αυτά που έγραψα στο ιερέα. Εγώ δεν έχω λόγο να ντρέπομαι καθότι όλα αυτά τα έγραψαν κάποιοι „άγιοι“, κάποιοι θεοί και κάποιοι προφήτες. Ζήτησε τον λόγο από την Εκκλησία, που καταδέχτηκε να ενσαρκώσει σε μια θρησκεία της αγάπης όλα αυτά τα αίσχοι. Εγώ σαν Έλληνας αλλά και σαν κάποτε βαφτισμένος χριστιανός και ίσως θαυμαστής του χριστιανισμού, νυν αφυπνισμένος και απογοητευμένος, ζητώ τον λόγο από κάθε ιερέα είτε αυτός είναι απλός ιερέας, είτε είναι επίσκοπος, είτε είναι πατριάρχης. Με ποιό δικαίωμα με αξαπάτησαν και με ποιό δικαίωμα εξακολουθούν να εξαπατούν τον κόσμο. Πως μπορείς να μιλάς για αγάπη, όταν θεοί, άγιοι, και Μεγάλοι αυτοκράτορες της ορθοδοξίας, έσφαξαν, ρίμαξαν  και κατεδάφισαν τα πάντα. Γιατί τρομάζουν όλοι απέναντι στις αλήθειες;

Που είναι η ανοχή του χριστιανού; Που είναι η αγάπη; Που είναι η συγχώρηση; Καιτι γίνεται με την αγάπη προς τον εχθρό; Όλα κούφιες θεωρίες αγαπητέ μου φίλε. Τώρα μούρχεται να φωνάξω σε κάθε ορθόδοξο „ξύπνα“ αλλά θα παρεξηγηθούν κάποιοι άλλοι χριστιανοί με το όνομα „μάρτυρες του Γιαχοβά“. Βλέπεις φίλε τι αχταρμάς γίνεται; Όλα αυτά με ανάγκασαν να ξεχωρήσω και να βρεθώ κοντά στους  δικούς μου προπατορες ως Έλληνας και όχι να συνεχίσω να παραμένω νόθος γιος του Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ.

Ελπίζω να  κατάλαβες και να έλαβες την απάντηση που θέλεις. Δεν βλέπω όμως κανένα ως εχθρό μου επειδή είναι διαφορετικός και ούτε τον απορρίπτω ως συνομιλητή. Θα σεβαστώ ότι γράφει και θα του απαντήσω.

φιλικότατα

Αριστοτέλης Κακογεωργίου από την Ομάδα „Ε“

 

Στις 20 Φεβρουαρίου 2017 – 2:32 π.μ., ο χρήστης Χρήστος Δημάρης <xdimaris@gmail.com> έγραψε:

Καλημέρα σου κύριε Αριστοτέλη Κακογεωργίου.

Γιά να μπορέσουμε να συνενοηθούμε θα πρέπει να μας πεις ποιά ακριβώς είναι η θεολογία σου, η ανθρωπολογία σου και η κοσμολογία σου.

Και επειδή δήλωσες πως θα μπορούσα να σου δώσω το στίγμα του Ελληνα ή το στίγμα του ειδωλολάτρη πες μου σε παρακαλώ γιά ποιόν Ελληνα μιλάς.

Διάλεξε κάποιον φιλόσοφο από τον Θαλή μέχρι τον Πλωτίνο.

Η και κάποιον μεταγενέστερο που σε εκφράζει γιά να καταλάβω ποιές περίπου είναι οι φιλοσοφικές σου αρχές και να βρούμε μιά βάση συζήτησης.

Και αφού έγραψες πως απευθύνεσαι σε κάθε άνθρωπο ανεξαρτήτως θρησκεύματος, κλείνω το e-mail μου με το εξής ρητορικό ερώτημα:

Εχεις στείλει παρόμοιο e-mail σε κάποιον καθολικό ή προτεστάντη ή βουδιστή ή μουσουλμάνο ή ιουδαίο ιερέα;

Φιλικά

Χρήστος Δημάρης

 

Στις 19 Φεβ 2017 21:59, ο χρήστης „ΟΜΑΔΑ ΕΨΙΛΟΝ“ < omadahepsilon1962@gmail.com> έγραψε:

Αγαπητέ κύριε Χρήστο Δημάρη,

Μόλις  επέστρεψα από μια δουλειά που είχα στο εξωτερικό και ανοίγοντας τον υπολογιστή βρήκα την ερώτησή σου και δεν θέλω να  καθυστερήσω περισσότερο την απάντηση. Ομολογώ ότι δεν  καταλαβαίνω απόλυτα τι εννοείς  με το «στίγμα». Γράφεις ότι  τόσο εγώ όσο και ο κύριος Μιχάκης  αποτεινόμαστε σε ορθοδόξους. Δεν μπορώ να πάρω θέση για τον κύριο Μιχάκη γιατί  δεν έχω κανένα δικαίωμα. Η απάντησή μου αφορά μόνο τις δικές μου απόψεις.

Εγώ λοιπόν δεν αποτείνομαι σε ορθοδόξους αλλά σε  κάθε αναγνώστη άσχετα με το θρήσκευμά του και την εθνικότητά του. Το ότι κατά την γνώμη σου αφορά τον χριστιανισμό ίσως εν μέρει να σε δικαιολογώ επειδή ο συνομιλητής μου τυγχάνει ιερέας και αυτά που ανάφερε στοχεύουν περισσότερο στο ορθόδοξο δόγμα.

Η απάντησή μου είναι νομίζω ξεκάθαρη. Δεν συμφώνησα με την επανάπαυση των ανθρώπων  στην «βοήθεια» των αγίων όπως ανάφερε ο Πάτερ Ηλίας. Εγώ αγαπητέ Χρήστο θεωρώ ότι η δύναμη του ανθρώπου βρίσκεται στο δικό του είναι εφόσον κατορθώσει να το απελευθερώσει από κάθε δεισιδαιμονία και βοήθεια  ξένων παραγόντων. Η αναμονή βοήθειας από άλλους παράγοντες τον αναγκάζει να μένει σκλάβος του κακού δαίμονά του με αποτέλεσμα να  χάνει την δημιουργικότητά του. Ελεύθερος άνθρωπος σημαίνει ανεξάρτητος από τα πάντα ακόμα και από κάθε θεό. Οι προστάτες δεν μας έσωσαν ποτέ απ όπου και εάν ήρθαν. Δεν είναι ορθό λοιπόν σε κανένα και σε καμία θρησκεία να  καθησυχάζει τον άνθρωπο με  ίσως καλοπροαίρετες γαλουχήσεις αλλά εντελώς επιζήμιες. Οι θεοί εάν υπάρχουν, οι άγιοι, οι ήρωες και οι επιφανείς προσωπικότητες δεν είναι σε θέση να μας σώσουν και πόσο μάλλον να μας βγάλουν από την κρίση. Αυτούς μπορούμε να τους έχουμε ως πρότυπα, αφού  βέβαια  εξακριβώσουμε ότι στη ζωή τους υπήρξαν δημιουργικές και ενάρετες φάσεις. Εάν δεν υπάρχουν αυτές οι διακρίσεις τότε δεν μας χρειάζονται ως πρότυπα γιατί δεν θα έχουμε να αντιγράψουμε και να μιμηθούμε  κάτι απ αυτούς.

Αυτές οι διαφορές που αναφέρω στηρίζονται στο αρχαίο Ελληνικό πνεύμα, το οποίο ίσως να μην είναι αλάνθαστο αλλά τυγχάνει το πλέον ορθότερο στις ανθρώπινες κοινωνίες. Όσο για τα κεφάλαια της αγίας Γραφής που αναφέρω έχουν σκοπό  να στηρίξουν τις διαφορετικές απόψεις μου. Εάν θεωρηθούν συκοφαντίες, τότε την ευθύνη την φέρουν οι «άγιοι» πατέρες» της  ορθοδοξίας οι οποίοι επέτρεψαν και επιτρέπουν  να αναγράφονται σε ένα όπως οι ίδιοι το χαρακτηρίζουν «άγιο βιβλίο» τέτοιες αθλιότητες που βεβηλώνουν ασύστολα την θεία υπόσταση. Εγώ τα ενέγραψα από το βιβλίο που αναφέρω. Δεν τα έγραψα εγώ αλλά αυτοί που τα εμπνεύστηκαν  αφού φωτίστηκαν με το  «άγιο» πνεύμα στον Ιορδάνη  ποταμό. Έτσι όπως αυτοί παρουσιάζουν τον θεό, ως εγκληματία, ως κλέφτη, ως αιμοδιψή, ως σφαγέα των Ελλήνων, δεν νομίζω ότι μπορώ να αντλήσω δύναμη ή να τον έχω ως πρότυπο εάν ο στόχος μου είναι η ΑΡΕΤΗ όπως στόχευαν οι αρχαίοι πρόγονοι του Ελληνισμού. Μπορείς λοιπόν να με στιγματίσεις ως «Έλληνα», ίσως «ειδωλολάτρη», ίσως μιαρό όπως έκανε και ο  «μέγας» πατέρας της ορθοδοξίας Χρυσόστομος. Προτιμώ όλα αυτά τα  χωρίς δόλο κοσμήματα που μας δώρισε ο μέγας πατέρας, παρά ν λατρεύω αυτόν τον εγκληματία  θεό και εθνοκτόνο του Ελληνισμού που κατασκεύασε ο Μωϋσής  με την απαρτία του και μας τον φόρτωσαν οι πατέρες με σκοπό να  πάρουν την εξουσία στα χέρια τους όπως και έγινε. Εάν αγαπητέ μου φίλε ότι έγραφαν οι γραφές είχε σχέση με  έναν «πανάγαθο» θεό, με έναν δίκαιο θεό, με έναν θεό της αγάπης, δεν θα μπορούσα μετά βεβαιότητας να τον κακολογήσω και να είσαι σίγουρος ότι θα τον  αναγνώριζα ως πρότυπο ΑΡΕΤΗΣ. Αφού όμως δεν μου χρειάζονται πρότυπα φονιάδων, εγκληματιών και πολεμοχαρών απορρίπτω αυτό το «θεϊκό» μύθευμα. Ζήτα λοιπόν τον λόγο από την Ορθοδοξία και όχι από άλλους. Με φιλικούς χαιρετισμούς  Αριστοτέλης Κακογεωργίου

 

Στις 14 Φεβρουαρίου 2017 – 9:26 μ.μ., ο χρήστης Χρήστος Δημάρης <xdimaris@gmail.com> έγραψε:

Κύριε Κακογεωργίου και κύριε Μιχάκη εσείς ξέρετε πως αυτά που γράφετε τα γράφετε σε Ορθοδόξους.

Καλό θα ήταν λοιπόν να μας δώσετε και το δικό σας στίγμα για να ξέρουμε και εμείς με ποιούς μιλάμε.

Χρήστος Δημάρης.

 

Στις 14 Φεβ 2017 16:15, ο χρήστης „Nikolaos Mihakis“ < filargos@gmail.com> έγραψε:

Σεβαστέ Αριστοτέλη,

Αν και συμφωνώ σχεδόν με όλα τα λόγια Σου (εκτός των θρησκευτικών), η συνεχής αναφορά στα ήδη γνωστά δεν είναι πια γόνιμη· δεν απευθύνεσαι σε μείρακες που πρέπει να διαμορφώσεις, αλλά σε σχηματισμένους ανθρώπους που φέρουν αόρατα και ανίκητα πνευματικά δεσμά εκ γενετής. Θυμήσου τα λόγια του Επίκτητου: «Ταράσσει τοὺς ἀνθρώπους οὐ τὰ πράγματα, ἀλλὰ τὰ περὶ τῶν πραγμάτων δόγματα». Μάχου, όμως, κατά συνείδηση, είναι αναφαίρετο δικαίωμά Σου, και χαίρε.

Αγαπητέ παπα-Ηλία,

Είσαι καλός χειριστής του Λόγου και φαίνεται, έχοντας αναρτήσει τη φωτογραφία του Μεγάλου «Σκοτεινού», να τρέφεις κάποια εκτίμηση στους μεγάλους Αρχαίους προγόνους μας, πράγμα λίαν τιμητικό για Σένα. Ίσως να είσαι και φιλόχρι(η)στος άνθρωπος· αν και η ουσία είναι να τα αγαπήσομε όλα. Ο Χρόνος (άλλοι τον είπαν Κρόνο) είναι αμείλικτος και τρώει πάντα τα παιδιά του. Και εδώ είναι και η ουσία. Οι έμφοβοι σκύβουν εύκολα τον αυχένα. Οι άφοβοι (υπήρξαν και υπάρχουν) στέκονται απέναντί του και παίρνουν πάντα τη μοίρα στα χέρια τους, απόλυτα ελεύθεροι, λέγοντας: «Ήταν ωραίο το ταξίδι». Όλα τα άλλα είναι απλά (ικανά ή μη) λογοπαίγνια. Ο χρόνος είναι ένας, όλα είναι Ένα. Δεν υπάρχει καμιά κάθετη τομή ανάμεσα στη ζωή και στον θάνατο, όπως γράφεις. Ο ελεύθερος άνθρωπος στέκεται το ίδιο στέρεα απέναντί τους, έτσι όπως έγραφε, για το ιδανικό, ο Κίπλινγκ: «Ν’ αντικρίζεις τον θρίαμβο και τη συμφορά παρόμοια, κι όμοια να φέρνεσαι σ’ αυτούς τους δυο τυραννικούς απατεώνες…». Και αντί να θρηνεί για την απώλεια των οικείων χορεύει και τους ευχαριστεί για την ωραία και αμοιβαία πορεία, όπως γινόταν στο «Χωριό με τους νερόμυλους»· στα «Όνειρα» του Κουροσάβα

(https://www.youtube.com/watch?v=rEEOfJdGzcQ).

Ο Σωκράτης τη ζωή, τη θεώρησε αρρώστια. Όσοι ασχολήθηκαν, μέχρι σήμερα, με τις έννοιες του Θεού, της αρχής, του τέλους, του χρόνου και των λοιπών σχετικών, και συχνά μεταφυσικών, «μετεώρων», κατέληξαν να ασκούν δεινή εξουσία· για να επιβιώνουν άκοπα, παρασιτικά, όλοι τους τελείως φοβοσυντήρητοι και μόνον (δεν τρέφω αντιπάθεια ούτε για τα παράσιτα).

Το κλειδί λέγεται Φιλότης, δηλαδή φιλαλληλία· και τούτα τα ύμνησαν κατά κόρον οι Αρχαίοι μας, πολύ πριν από τον Χριστό. Και, κυρίως, η Φιλαλλοιότητα· μια λέξη που έφτιαξε ένας οικείος μου «δαίμονας». Ο Θεός των Γραφών είναι έκδηλα ανθρωπογέννητος και οπωσδήποτε αιμοσταγής και θηριότροπος, όπως και οι Ιουδαίοι δημιουργοί Του· πράγμα αναπόφευκτο για την εποχή τους, αλλά και «ηλίου φαεινότερο».

Κυβέρνηση και Λαός είναι ένα και το αυτό, από την ίδια μήτρα και τα δυο· η μια αντανακλά στον άλλο και τούμπαλιν. Και η κατάντια μας, σήμερα, πέραν των διεθνών συγκυριών, είναι ένας ανεκδιήγητος συνδυασμός εβραϊκής, οθωμανικής και χριστιανικής νοοτροπίας, τελείως υποκριτικός και αποκομμένος από τα Αρχαία ιδανικά· τις ραψωδίες, κωμωδίες και λοιπές «τράγειες ωδές», αλλά και τις τραγικολογίες (μύθους των γραιών). Οι θαυμάσιοι Αρχαίοι ήσαν και εκείνοι έμπλεοι Φωτός και Σκότους· δεν υπάρχει φέγγος χωρίς ζόφο.

Μόνον οι ζωντανοί, αγαπητέ παπα-Ηλία, βοηθούν ή βλάφτουν τους ζωντανούς· αποκλείεται να σε τάισε, να σε γιάτρεψε ή να Σε χάιδεψε ποτέ «άγιος»· αυτό συμβαίνει μόνον σε φρενοκομείου τρόφιμους (πάντα συμπαθέστατους). Ποιότητα και ποσότητα, σεβαστέ παπά μου, είναι και αυτές ένα και το ίδιο πράγμα, εναλλασσόμενες αδιάκοπα σε αξιοθαύμαστα φαινόμενα επί της γης και μετέωρα υπέρ αυτής.

Ναι, η μόνη διέξοδος είναι η Αγάπη και η Δικαιοσύνη. Δηλαδή, η έντιμη Φιλότητα προς τον στέρεο Συνάνθρωπο. Η προτεραιότητα πρέπει να δίνεται στον εμπειρισμό εκ των αισθήσεων και στην πάσχουσα Ζωή· ανθρώπων, ζώων και φυτών. Στο „Εμείς“, για να μην πάσχει κανείς. Ψεύτες, υποκριτές και απατεώνες, «αδελφόθεε» παπα-Ηλία, είμαστε δυνητικά όλοι μας, εφ’ όσον στερούμαστε Υψηλής, Ελεύθερη και Φιλόζωης Παιδείας, συνεχίζοντας να λέμε «ο Θεός Μου είναι καλύτερος από τον δικό σου»· σφαζόμενοι αμοιβαία επί της γης και ψάχνοντας μετά τη λύτρωση στους ουρανούς. Ή να δηλώνομε ανόητα, υποταγμένοι στο ένστικτο εκ του εγώ, «ο γιος κι η κόρη μου πάνω απ’ όλους»· και στη νοσηρή εθνική του έξαρση «Deutschland über alles». Η θρησκεία παγίωσε τη μισαλλοδοξία. Οι Αρχαίοι Έλληνες, πέραν των λατρειών τους, ύμνησαν και το Ωραίο, βάζοντας τα θεμέλια της Αισθητικής. Σε ένα αρχαίο Ινδικό κείμενο, γράφεται: «Διαφορά και Ενότητα, αυτοί οι δύο δρόμοι κηρύσσονται από την αρχαιότητα με τις Άγιες Γραφές. Καθένας πρέπει ν’ αποκαλύψει μόνος του και για τον εαυτό του την Αλήθεια. Ελεύθερος, απολυτρωμένος από κάθε φιλονικία να την κηρύξει στον άλλο» (Vedanta, Gauda-Purnananda Chakravartin, Tattva-muktavali 67». Μέχρι τότες, και έως ότου αποκτήσουμε Υψηλή Αισθητική, περαστικά Σας και περαστικά μας! Απολογούμαι που εγκατέλειψα τη σιωπή.

Επειδή, ελλόγιμε πάτερ, ο Θεός Σας ουδέποτε μας έσωσε. Επειδή ούτε θέλει, ούτε μπορεί· διότι «δεν είναι πανάγαθος, αλλά μόνον παντοδύναμος, παντοδύναμος μονάχα», όπως είπε ο μεγάλος Κρητικός. Και επειδή, φίλιε Πάτερ, αναφέρθηκες στον Εφέσιο, θυμηθείτε φίλοι: «ἄξιον Ἐφεσίοις ἡβηδὸν ἀπάγξασθαι πᾶσι καὶ τοῖς ἀνήβοις τὴν πόλιν καταλιπεῖν…». Ίσως, μια μέρα…

Χαίρετε Παίδες, μικροί και μεγάλοι, έρρωσθε και, όσο μπορείτε, μέμνησθε τα δόγματα. Ο Αρχαίος έλεγε: «μην ασχολιέσαι με ό,τι δεν είναι στο χέρι Σου». Ο Κρητικός παππούς συμβούλεψε: «Φτάσε παιδί μου όπου δεν μπορείς». Διαλέξτε, ήρεμα. Χαίρετε μεγάλοι Παίδες, ξεχάστε την αγχόνη. Ο Κρητικός ποιητής τα είπε καλύτερα· η Ζωή είναι Ωραία!

«Όρτσα, διάλε την πίστη του κι όπου το βγάλει η βράση,

για που θα σάσει μια δουλειά για που θα σοχαλάσει!»

Σιγώ πάλιν

φΑ