Τὸ προσφυγικὸ ἐφανέρωσε, καὶ στοὺς τυφλοὺς ἀκόμη, μία συγκλονιστικὴ ἀλήθεια: ὅτι ἡ ἑλλαδικὴ κοινωνία ἔχει πεθάνει καὶ δὲν ὑπάρχει Χριστὸς γιὰ νὰ τὴν ἀναστήση.

Δύο ῥιζοσπαστικὲς λύσεις ἔχουν προταθῆ γιὰ μία προβληματικὴ ἀνάσταση:

α) ἡ ἐπέμβαση τοῦ στρατοῦ μὲ ἐπιστροφὴ βασιλέως.

β) Ἡ ὁλοκληρωτικὴ μετάγγιση αἵματος στὸ πτῶμα μήπως ὡς Λάζαρος ἀναστηθῆ μέσῳ τοῦ προσφυγικοῦ.

Ἡ πρώτη ἐνδεχομένη λύση προσκρούει σὲ δύο τοίχους: Τὴν παιδεία τῆς παρούσης βασιλικῆς οἰκογενείας ποὺ ἔχει ποτισθῆ μέχρι τὸ μεδούλι ἀπὸ τὸν ἀγγλοσαξωνισμὸ καὶ εἶναι πάρα πολὺ δύσκολο γι’ αὐτὴν νὰ βυζαντινοποιηθῇ ὥς καὶ τὴν ἀσύλληπτη παρακμὴ τοῦ ἑλληνικοῦ στρατοῦ, ἀπείρως μεγαλύτερη ἀπὸ αὐτὴν ποὺ εἶχε γνωρίσει τὸ στράτευμα πρὸ τοῦ κινήματος τοῦ 1909.

Ἡ δεύτερη ἐνδεχομένη λύση ἔχει προταθῆ ἀπὸ συγκροτήσεως τῆς ψωροκώσταινας, ὅπως οἱ Ἕλληνες ἐσυνήθιζαν νὰ ἀποκαλοῦν τὸ ἀποτυχημένο κράτος (failed state) μὲ τοὺς φασουλῆδες πολιτικούς καὶ ὅπως τοὺς περιέγραψε ὁ Περικλῆς Γιαννόπουλος.  Ὁ Ἴων Δραγούμης, ἤδη τὸ 1910, ἔψαχνε γιὰ δύο-τρεῖς Ἕλληνες ἀκόμη ζωντανούς, καὶ στὸ βιβλίο του Ὅσοι ζωντανοὶ, αὐτὸς ὁ πατέρας τοῦ ἑλληνικοῦ ἐθνικισμοῦ, ἀπευθυνόμενος στοὺς ἀνεγκεφάλους ὀπαδούς του ἔγραφε: «Ἡ τωρινὴ ἑλληνικὴ φυλὴ δὲν εἶναι ἡ ἴδια μὲ τὴν ἀρχαία» καὶ στὸ ἄλλο του βιβλίο, Ὁ Ἑλληνισμός μου καὶ οἱ  Ἕλληνες, προσέθετε: «Ἕνας Ἕλλην νά’μενε καὶ ὅλοι νὰ πέθαιναν καὶ νὰ ἤρχονταν Σουηδοὶ ἤ Ἰρλανδοὶ ἤ Αἰγύπτιοι νὰ κατοικοῦσαν στὴν Ἑλλάδα, στὰ νησιὰ καὶ στὴν λεκάνη τοῦ Αἰγαίου, θὰ γίνονταν Ἕλληνες».

Ὅλες, χωρὶς ἐξαίρεση, οἱ ἑλληνικὲς κυβερνήσεις, ναί, χωρὶς ἐξαίρεση, μαζὶ μὲ τὸν γραφικὸ δημοσιογράφο Γιῶργο Παπαδάκη τοῦ «Καλημέρα Ἑλλάδα», ἠσχολήθησαν μὲ τὸ ἀσφαλιστικὸ καὶ τὶς συντάξεις καὶ οὐδείς, μὰ οὐδεὶς με τὸ πρωτεύον θέμα τοῦ δημογραφικοῦ. Καὶ αἰφνιδίως οἱ τηλεοράσεις μᾶς ἔδειξαν ἀτελείωτα μπουλούκια προσφύγων στὸ ἔδαφός μας, κουβαλῶντας μαζί τους μέχρι ὀκτὼ νεογέννητα καὶ παιδιὰ ἡ κάθε οἰκογένεια! Μὲ ἕνα ἀπίστευτο κουράγιο μετέφεραν τὰ παιδιά τους. Καὶ ζηλέψαμε. Τὰ γεροντάκια τῶν ἑλληνικῶν καφενέδων ποὺ εἶχαν καιρὸ νὰ δοῦν τόσα παιδιά, συνεκινήθησαν, ἔκλαυσαν καὶ ἀντελήφθησαν τὶ ἐστὶ ζωντανὴ ἄν καὶ καταταπονημένη κοινωνία, ποὺ δύναται νὰ ἐπιπλεύσῃ χωρὶς συντάξεις ἀλλὰ ποτὲ χωρὶς παιδιά. Σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν σκληρότητα τοῦ ἄρπαγος μονοτέκνου ἤ καὶ ἀτέκνου ταξιτζῆ, ἐπλησίασαν δειλὰ δειλὰ τοὺς ἐξωγήϊνους αὐτοὺς πρόσφυγες μὲ  τὸ τσοῦρμο τῶν παιδιῶν τους, συνεκινήθησαν κοιτάζοντας τὰ ἀθῶα μάτια τῶν παιδιῶν, καὶ τοὺς ἔφεραν ῥοῦχα καὶ φαγητό.

Καὶ τότε ἐτόλμησε ὁ ἀναπληρωτὴς ὑπουργὸς τῶν Ἐξωτερικῶν, τῆς διεφθαρμένης ἀτέκνου ἑλληνικῆς κυβερνήσεως, ὁ Νῖκος Ξυδάκης, νὰ σκεφθῇ γιὰ πρώτη φορὰ δημογραφικὰ καὶ ὄχι συνταξιοδοτικά, καὶ εἶπε σωστά, στὶς 29 Φεβρουαρίου 2016: «Τὸ δημογραφικὸ πρόβλημα τῆς Ἑλλάδος εἶναι τεράστιο. Μεσομακροπρόθεσμα μπορεῖ νὰ ὠφεληθῇ ἡ Ἑλλάδα ἀπὸ τὴν ἐνσωμάτωση ἀνθρώπων ποὺ θέλουν νὰ  μποῦν στὴν κοινωνία, νὰ ἐργασθοῦν καὶ νὰ ἐνσωματωθοῦν», ἐνῷ ἡ τσιπρικὴ ἐφημερίδα τῆς 2 Μαρτίου 2016, Kontra News, ἐτιτλοφόρει, στὴν πρώτη σελίδα της:  «Συγκλονισμένη ἡ διεθνὴς κοινὴ γνώμη, παρακολουθεῖ μὲ ἀγωνία τὸν ἀγῶνα ποὺ δίνουν γιὰ τὴν ἐπιβίωσή τους οἱ ἐγκλωβισμένοι στὴν χώρα μας».

Ὁ Ξυδάκης δέ, εἶχε προσθέσει: «Ἡ Αὐστρία τῶν 9 ἑκατομμυρίων ἔχει πάρει 95 χιλιάδες πρόσφυγες καὶ θὰ φθάσῃ τοὺς 130.000. Ἡ Ἑλλάδα λοιπὸν δὲν μπορεῖ νὰ ἀπορροφήσῃ 20 μὲ 30 χιλιάδες ἀνθρώπους; Οἱ ἑκατοντάδες χιλιάδες Ἀλβανοὶ ποὺ ἔμειναν στὴν Ἑλλάδα καὶ ποὺ τὰ παιδιά τους μιλοῦν μόνο ἑλληνικὰ δὲν προσέφεραν στὴν Ἑλλάδα;»

Καὶ τὸ κύριο ἄρθρο τῆς Ἑστίας, τῆς 2 Μαρτίου 2016, ἡ μοναδικὴ ἐφημερίδα ποὺ παραμένει πολυτονικὴ καὶ δὲν προδίδει τὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα, κάτι τὸ ὁποῖο τὸ μέλλον θὰ τῆς ἀναγνωρίσῃ, πολὺ σωστὰ τιτλοφορεῖται, ἀναφερόμενο στὸ βασικὸ ἐλάττωμα τοῦ ἑλλαδικοῦ πτώματος: «Γιὰ ὅλα φταῖνε οἱ ἄλλοι», γράφοντας: «Δική της ἐπιλογή [τῆς κυβερνήσεως Τσίπρα] ἡ ὑπουργὸς [Φράνκενσταϊν] Μεταναστεύσεως [ἡ θρυλικὴ πλέον κυρὰ Τασία]  ποὺ μὲ τὶς δηλώσεις της ἄνοιξε τὸν ἀσκὸ τοῦ Αἰόλου. Καὶ ἔτσι τὰ πρῶτα κύματα προσφύγων μετετράπησαν σὲ τσουνάμι».

Πηγή: http://endiameseperioche.blogspot.de/2016/03/284.html