Στην παρδαλή επανάσταση που οργάνωσε το 2000 στο Βελιγράδι το κίνημα ΟΤΠΟΡ, με την βοήθεια της CIA, για την ανατροπή του Μιλόσεβιτς, το κύριο μήνυμα ήταν το „Готов је!“ („Πάει, τελείωσε“) – Στην παρδαλή επανάσταση που οργανώνει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα για την ανατροπή του Σαμαρά, κι εδώ βέβαια με την βοήθεια της CIA και άλλων ξένων μυστικών υπηρεσιών, τα συνθήματα είναι τα ίδια, „ο Σαμαράς τελείωσε“, «“έξωση“, „να φύγουν“ και άλλα παρόμοια

Εισαγωγή
Στην παρδαλή επανάσταση που με την βοήθεια της CIA οργάνωσε το 2000 στο Βελιγράδι το κίνημα ΟΤΠΟΡ για την ανατροπή του Μιλόσεβιτς, κύριο μήνυμα της επαναστατημένης νεολαίας ήταν το „Готов је!“ („Πάει, τελείωσε“) – Στην παρδαλή επανάσταση που οργανώνει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα για την ανατροπή του Σαμαρά, κ‘ εδώ βέβαια με την βοήθεια της CIA και άλλων ξένων μυστικών υπηρεσιών, τα συνθήματα της εδώ επαναστατημένης νεολαίας (εμ παντού εκείνης τα αίματα βράζουν) είναι „ο Σαμαράς έχει τελειώσει“, „έξωση“, „να φύγουν“. Σύμπτωση; Ασφαλώς και όχι, οι επαναστάσεις αυτές γίνονται παντού με το ίδιο σύστημα, όπως θα δούμε παρακάτω. Και επειδή εμείς στην Ελλάδα μόλις πρίν μερικά χρόνια είχαμε ήδη μια επανάσταση, που έγινε ακριβώς με το ίδιο σενάριο, αλλά εμείς δεν διδαχθήκαμε τίποτα, καλά να πάθουμε, αν κάνουμε και πάλι το ίδιο σφάλμα: Τότε ήταν το Μνημόνιο που μας ήρθε κατακέφαλα, τώρα, αν δεν προσέξουμε, θα έίναι η ίδια η Ελλάδα, που θα γίνει ένα πραγματικά Failed State, ένα αποτυχημένο, διαλυμένο κράτος.

Οι πολιτικοί μας στην Ελλάδα. Είναι στα καλά τους;
Σε μερικές μέρες οι Ελληνίδες και οι Έλληνες θα εκλέξουν τους νέους τοπικούς τους άρχοντες και συγχρόνως αυτούς που θα τους αντιπροσωπεύσουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Την οποία η γερμανική εφημερίδα Deutsche Wirtschafts Nachrichten ονόμασε έναν επιχειρηματικό όμιλο που απασχολεί 6.000 υπαλλήλους και κοστίζει στον ευρωπαίο φορολογούμενο 180 εκατομμύρια ευρώ ετησίως. Χωρίς ουσιαστικά ωφέλη για τον ίδιο και το κράτος του. Στο μεταξύ ο πολιτικός πυρετός έχει ανέβει κατακόρυφα και οι υποψήφιοι, με την υποστήριξη των κομμάτων τους, κάνουν το πάν για να μας πείσουν, ότι αυτοί είναι οι μόνοι κατάλληλοι για να λύσουν τα προβλήματα της τοπικής αυτοδιοίκησης και του τόπου μας γενικότερα και όλοι οι άλλοι είναι άχρηστοι και προδότες.

Ας μου επιτραπεί να έχω κάποιες επιφυλάξεις για τις ικανότητες των πολιτικών μας. Καθότι οι μεν τοπικοί άρχοντες ακόμη και σήμερα ή δεν κάνουν τίποτε το ουσιαστικό ή χαραμίζουν τα ποσά που εισρέουν στα ταμεία τους και ιδιαίτερα αυτά που εισέρευσαν από την Ευρώπη την εποχή των παχιών αγελάδων σε ασήμαντα έργα ή τα τσεπώνουν με κάποιους συνενόχους και κολλητούς τους. Οι ευρωβουλευτές πάλι, στα πρώτα χρόνια μετα την είσοδο της Ελλάδος στην τότε ΕΟΚ αγόραζαν στις Βρυξέλλες βαγόνια οικιακού εξοπλισμού και τα έστελναν αφορολόγητα στην Ελλάδα, αργότερα δε αντί για κάποιες εποικοδομητικές ενέργειες για την Ελλάδα, άρχισαν να κάνουν επερωτήσεις στο Ευρωκοινοβούλιο για θέματα που σκοπό έχουν να εκθέσουν την ελληνική κυβέρνηση σε Ελλάδα και Ευρώπη.

Γιατί αυτή η ανικανότητα, ή δολιότητα, η αναιδέστατη αυτοπροβολή και οι ψευδείς υποσχέσεις που δίνουν οι πολιτικοί στον Έλληνα ψηφοφόρο; Η απάντηση δεν είναι εύκολη, γιατί πρέπει να ξεκινήσει κανείς από την κοινωνικοποίηση όλων μας στο σπίτι και στο σχολείο, δηλαδή στην πραγματικότητα μην μη κοινωνικοποίησή μας, που ένας Γερμανός συνάδελφος και πολύ καλός γνώστης του τόπου μας μου την περιέγραφε σαν sozialer Wildwuchs, ακοινώνητους, κοινωνικά αγρίμια. Είναι γνωστό, ότι η έλλειψη κοινωνικοποίησης και κοινωνικότητας αγριεύει το άτομο, το κάνει να λειτουργεί περίπου με τον νόμο της ζούγκλας, να παραφυλάει τον συνάνθρωπό του, να είναι φοβιτσιάρης και επιθετικός, γιατί του λείπει η προστασία του κοινωνικού συνόλου. Για να επιζήσει καταφεύγει λοιπόν στην κουτοπονηριά, στην απάτη, στην εξαπάτηση του συνανθρώπου του. Ή, αν δεν είναι καπάτσος, οδηγείται στην απομόνωση και αρρωσταίνει, σωματικά και ψυχικά. Απόδειξη ο τεράστιος αριθμός αυτών που επιζούν επισκέπτοντας καθημερινά κάποιους γιατρούς και παίρνοντας φάρμακα.

Οι πολιτικοί στην Ελλάδα ανήκουν σε μια από τις δύο αυτές κατηγορίες ή και στις δύο συγχρόνως, βλάκες, αιθεροβάμονες ή ψυχοπαθείς. Πρόκειται για άτομα, που πηγαίνουν κι’ αυτά σε γιατρούς και παίρνουν φάρμακα, όμως το καλύτερο φάρμακο που διάλεξαν για τον εαυτό τους είναι η μεταφορά των προσωπικών τους  προβλημάτων στην πολιτική σφαίρα, εκεί, όπου ξεδίνουν και ξεθυμαίνουν κατηγορώντας και βρίζοντας άλλους, που πρεσβεύουν μια άλλη ιδεολογία ή ανήκουν σε μια άλλη παράταξη.  Μια ματιά στα παράθυρα των τηλεοράσεων ή στις συνεδριάσεις του Κοινοβουλίου αρκεί για μας πείσει το πόσο δίκαιο είχε ο Καραμανλής ο πρεσβύτερος, που ονόμασε την Ελλάδα ένα απέραντο φρενοκομείο.

Στο άρθρο που ακολουθεί θα ασχοληθώ με δύο πράγματα. Πρώτα με το θέμα των  χαφίφηδων, ελλειποβαρών και ψυχασθενών και ιδιαίτερα εκείνων που ασχολούνται με την πολιτική και την θέση που έχουν στο σύστημα του Ηγεμόνα. Ποιος είναι όμως ο Ηγεμόνας; Ηγεμόνας είναι αυτός που ελέγχει το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα και μέσω αυτού την πολιτική, τους πολιτικούς και τα μέσα ενημέρωσης παγκοσμίως και βέβαια στην Ελλάδα, ανεξαρτήτως της ιδεολογίας που πρεσβεύουν. Να σημειώσω επίσης, ότι ο Ηγεμόνας διαλέγει για πολιτικούς αυτούς που θα του κάνουν καλύτερα τη δουλεία του και προτιμά αυτούς που είναι υπέρ το δέον βλάκες και ψυχασθενείς, γιατί έχουν την εντύπωση, ότι μόνο αυτοί θα σώσουν τον τόπο τους (βλέπε και «Σε ποιόν ανήκει η Γη; Ποιός είναι το αφεντικό της παγκόσμιας Οικονομίας;»

Ποιοι θεωρούνται σαν ψυχοπαθείς. Και είναι οι πολιτικοί (μας) ψυχοπαθείς;

Να δούμε πρώτα ποιοι θεωρούνται σαν ψυχοπαθείς. Στην γερμανική Wikipedia (στην ελληνική έκδοση το λήμμα δεν λέει σχεδόν τίποτε) διαβάζουμε, ότι „η ψυχοπάθεια είναι μια σοβαρή διαταραχή της προσωπικότητας που συνοδεύεται στους πάσχοντες από μια ουσιαστική ή πλήρη έλλειψη ενσυναίσθησης των άλλων καθώς και μιας κοινωνικής ευθύνης και συνείδησης. Οι ψυχοπαθείς φαίνονται πολλές φορές από την  πρώτη ματιά συμπαθείς ή ακόμη και γοητευτικοί και ξέρουν πώς να δημιουργούν επιφανειακές σχέσεις. Ξέρουν επίσης να μανιπουλάρουν τον απέναντί τους για να επιτύχουν τους στόχους τους“ (όλα στο „Psychose“ και „Psychopathologie„).

Σύμφωνα με την Psychopathy Checklist (PCL) του καναδού ψυχολόγου Robert Hare, οι ψυχοπαθείς πολιτικοί είναι:

• Άτομα κολπατζίδικα με δεινές ρητορικές ικανότητες και μια επιφανειακή γοητεία, που δρα εκθαμβωτικά στον συνομιλητή τους
• Έχουν σε μεγάλο βαθμό μια υπερβολική αυτοεκτίμηση
• Είναι παθολογικοί ψεύτες (ψευδολόγοι)
• Τους διακρίνει μια δόλια συμπεριφορά και ξέρουν πως να μανιπουλάρουν τις μάζες
• Έχουν μια παντελή έλλειψη τύψεων συνειδήσεως ή ενοχής
• Έχουν επιφανειακά συναισθήματα
• Είναι ανάλγητοι και τους λείπει η ενσυναίσθηση

Το κύριο χαρακτηριστικό της ψυχοπάθειας είναι κατά τον James Blair (Unit on Affective Cognitive Neuroscience at NIMH) η έντονα εκτελεστικού και στοχευμένου χαρακτήρα επιθετικότητα του πάσχοντος.

Και μόνο αυτό το χαρακτηριστικό αρκεί για να μας κάνει να μην ψηφίσουμε τους περισσότερους απο τους πολιτικούς, που στις επικείμενες εκλογές μας ζητούν να τους ψηφίσουμε. Και να αναρωτηθούμε, μήπως θα έπρεπε καλύτερα να εμπιστευθούμε το ένστικτό μας ή, πιο καλύτερα, να πληροφορηθούμε μέσω Google κ.λπ. για το ποιόν τους και να αποφύγουμε να ψηφίσουμε άτομα που γνωρίζουμε μόνο από τα ΜΜΕ που μας τα πλασάρουν μέρα νύχτα. Και που αν δεν τα προβάλλανε, δεν θα τα γνώριζε κανείς, όπως καλά γνωρίζουν οι Περιούσιοι του Ηγεμόνα, οι πρώτοι διδάξαντες και εφαρμόσαντες την ψυχολογία των μαζικών μέσων („αν δεν σε γράψει η εφημερίδα, δεν υπάρχεις“).

Γι’ αυτό και τα μαζικά μέσα, που ΟΛΑ τους είναι υπο τον απόλυτο έλεγχό του Ηγεμόνα, δημιουργούν τις προσωπικότητες που θα στελεχώσουν το σύστημά του, τους ηθοποιούς, τους ζωγράφους, τους μουσικούς. Και βέβαια τους πολιτικούς. Που για τις ανάγκες του διαλέγει εκείνα τα άτομα που εκπληρούν τις ανάλογες προϋποθέσεις, είναι δηλαδή ή χαφίφηδες ή ψυχοπαθείς. Και αν είναι μανιακοί και βιδωμένοι με την πολιτική, τόσο το καλύτερο. Και μετά αναθέτει στα ΜΜΕ που ελέγχει να τους προβάλλουν, συνεχώς και συνεχώς, και θετικά και αρνητικά, ώσπου η σχετική φάτσα να σφηνωθεί στην γκλάβα μας. Που θα μας λένε μέρα νύχτα, ότι κάποοι στοχοποιηθέντες υπουργοί της κυβέρνησης και ιδιαίτερα ο Πρωθυπουργός, είναι ανίκανοι, διεφθαρμένοι και προδίνουν την πατρίδα μας στους Γερμανούς ή την Μέρκελ (πριν ήταν οι ΗΠΑ) και γι’ αυτό πρέπει να εκλέξουμε την αφεντιά τους, που είναι η μόνη που θα μας σώσει.

Στην πραγματικότητα δεν θα μας σώσει καμία από αυτές τις φάτσες που προβάλλονται στα μαζικά μέσα, γιατί ο ρόλος τους δεν είναι να σώσουν εμάς, αλλά τον Ηγεμόνα και το σύστημά του. Και όπως είπα και πιο πάνω, για τον Ηγεμόνα δεν έχει και τόση σημασία αν αυτές οι φάτσες ανήκουν σε δεξιούς, αριστερούς, φασίστες ή ναζί, γιατί όλοι τους είναι τα πιόνια που ο ίδιος έχει στήσει για να παίξουν έναν προκαθορισμένο ρόλο. Για την συντήρηση του υπάρχοντος διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος  (βλέπε και Thierry Meyssan „Die neuen Gebieter der Ukraine„, όπου ο συγγραφέας διερωτάται, ποιός είναι ένας φασίστας, ένας Ναζί ή ένας καπιταλίστας).

Οι πολιτικοί λοιπόν που μας προβάλουν τα ΜΜΕ είναι λίαν επικίνδυνοι. Όχι μόνο γιατί έχουν όλα τα χαρακτηριστικά της ψυχοπάθειας όπως έδειξα λίγο παραπάνω (δείτε, φερ‘ ειπείν την βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Ζωή Κωνσταντοπούλου, τα συμπεράσματα δικά σας), αλλά και για μια σειρά άλλων λόγων, οι κυριότεροι των οποίων είναι το πάθος για την εξουσία, η επιρροή πάνω σε άλλους – και σε πάμπολλους, η αγάπη για το χρήμα. Και διότι οι επιλεχθέντες είναι συνήθως αναμεμειγμένοι σε βρώμικες υποθέσεις που έχουν καταγραφεί από τις υπηρεσίες του Ηγεμόνα (εργάσθηκαν, παραδείγματος χάριν, ή είναι ακόμη πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών του, είχαν σεξουαλικές σχέσεις με ανήλικες κ.α.τ.) και έτσι μπορούν να εκβιάζονται, εις βάρος βέβαια της χώρας τους.

Η στρατηγικής της έντασης, οι παρδαλές επαναστάσεις και το regime change
Η αλλαγή καθεστώτος, δηλαδή η αντικατάσταση ενός πρωθυπουργού/ήγέτη από έναν άλλο που έχει εκλέξει ο Ηγεμόνας, απαιτεί μια προεργασία, η οποία περνά απο ορισμένες φάσεις και όπου συμμετέχουν πολλοί παίχτες. Πρώτα είναι η πολιτική της έντασης, που περιγράφεται στην „The strategy of tension“ ως „a tactic that aims to divide, manipulate, and control public opinion using fear, propaganda, disinformation, psychological warfare, agents provocateurs, and false flag terrorist actions“, την δημιουργία της οποίας αναλαμβάνουν οι κυβερνήσεις των δύο κεντρικών κρατών που υπηρετούν τον Ηγεμόνα, οι ΗΠΑ και η Γερμανία με τις μυστικές τους υπηρεσίες. Στην συνέχεια δραστηριοποιούνται οι μεγάλοι διεθνείς οργανισμοί (η Ενωμένη Ευρώπη, ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Αναπτύξεως κ.α. τέτοιοι), η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και οι μεγάλες σιωνιστικές τράπεζες, τα διεθνή πρακτορεία ειδήσεων και τα τοπικά ΜΜΕ, σωρεία Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων και ένα σωρό άλλοι, που καλλιεργούν ένα αρνητικό κλίμα για την στοχοποιηθείσα χώρα. Δημιουργόντας της ανυπέρβλητα προβλήματα, για την λύση των οποίων θα προσφέρουν την βοήθειά τους. Και βέβαια την δική τους λύση, που περνάει πρώτα απο την καθαίρεση του ηγέτη που αποφασίσε ο Ηγεμόνας και την ανάρτηση του δικού του.

Στην Ουκρανία η πρώτη προσπάθεια έγινε με την πορτοκαλί επανάσταση του 2004 αλλά απέτυχε. Η δευτερη έλαβε υπ΄όψιν τα „σφάλματα“ του παρελθόντος, οργανώθηκε καλύτερα και χρηματοδοτήθηκλε γεναία, όπως είπε η υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ Nuland η επιχείρηση εκδιώξεως του Βίκτορ Γιανούκοβιτς κόστισε μέχρι σήμερα 5 δισεκατομμύρια δολλάρια. Και έγινε με την οργάνωση ομάδων νεοναζί και φασιστών που στρατολόγησαν οι μυστικές υπηρεσίες του Ηγεμόνα, με διαδηλώσεις που συν τοις άλλοις ενορχηστρώθηκαν απο την CANVAS, τρομοκράτηση του πληθυσμού, κατάληψη του ουκρανικού Κοινοβουλίου και εγκατάσταση μιας παράνομης κυβέρνησης. Λόγω δε της άθλιας οικονομικής κατάστασης της Ουκρανίας, τα δάνεια „στήριξης“ που άρχισαν ήδη να εισρέουν απο ΗΠΑ και ΕΕ θα είναι αυτά, που θα την δέσουν χειροπόδαρα στις τράπεζες του Ηγεμόνα και θα της „φορέσουν“ ένα Μνημόνιο, ανάλογο με αυτό που επέβαλλαν στην Ελλάδα πριν δύο χρόνια. Για την στρατηγική της έντασης και τις παρδαλές επαναστάσεις βλέπε και τα άρθρα μου „Αποσταθεροποίηση με σύστημα“ και „Πατριωτικά Κινήματα ή False Flag Operations;„).

Αυτό που βλέπετε αριστερά είναι απο την παρδαλή επανάσταση του ΣΥΡΙΖΑ το 2009. Θυμάστε το „Готов је!“ του Βελιγραδίου; Η συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με το CANVAS καλά κρατεί

Το σενάριο προβλέπει μια συνεχώς αυξανόμενη πολιτική και κοινωνική ένταση, μια παρδαλή επανάσταση, η οποία τελικά οδηγεί στην αλλαγή καθεστώτος, το λεγόμενο regime change. Το ίδιο σενάριο με τις σχετικές αλλαγές το είχαμε στην Ελλάδα πριν μόλις μερικά χρόνια, δυστυχώς όμως φαίνεται να έχει σήμερα ξεχαστεί. Ήταν η πολιτική και κοινωνική ένταση που δημιούργησαν το 2007 και 2008 το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ, οι απαξιωτικές δημοσιεύσεις εναντίον του Καραμανλή του νεωτέρου και ορισμένων υπουργών του στα ΜΜΕ (εφημερίδες, τηλεοράσεις, ιντερνέτ), οι καταστροφικές πυρκαγιές και η διάλυση του Κέντρου της Αθήνας από την νεολαία του Τσίπρα με αποτέλεσμα την φθορά της κυβέρνησης Καραμανλή, την τελική αποκαθήλωσή του και το Μνημόνιο (βλέπε και τα άρθρα μου „Η Ελλάδα της παρδαλής επανάστασης„, „Αποσταθεροποίηση με σύστημα„, „Cui bono? Ποιόν ωφελεί η κοινωνικό-πολιτική πόλωση που επικρατεί στην Ελλάδα;“ „H Compania Buffo και ο μπούφος“ κ.α.).

Υπάρχει λοιπόν ένα κόκκινο νήμα, που συνδέει τις πολιτικές εντάσεις, τις παρδαλές επαναστάσεις και την αλλαγή καθεστώτος που έγιναν και γίνονται στην Ελλάδα και αυτές που έγιναν το 2000 στο Βελιγράδι (ΟΤΠΟΡ), στην Γεωργία, στις βορειοαφρικανικές χώρες και σήμερα, για δεύτερη φορά, στην Ουκρανία.

Για την πολιτική της έντασης έγραφε το 1974 ο Pier Paolo Pasolini: „Οι άνθρωποι στην εξουσία, και σίγουρα θα μπορούσα να αναφέρω ξεκάθαρα ονόματα χωρίς μεγάλο φόβο να κάνω λάθος – ας πούμε μερικούς από τους ανθρώπους που μας κυβερνούν εδώ και τριάντα χρόνια – διοργάνωσαν πρώτα την στρατηγικής της αντικομμουνιστικής έντασης και στη συνέχεια, όταν ο φόβος της επανάστασης του 1968 και του άμεσου κομμουνιστικού κινδύνου είχε υποχωρήσει, οι ίδιοι αυτοί άνθρωποι που βρισκόντουσαν στην εξουσία, οργάνωσαν την στρατηγική της αντιφασιστικής έντασης. Οι σφαγές έγιναν λοιπόν από τους ίδιους ανθρώπους, πρώτα οργάνωσαν την σφαγή της Piazza Fontana [Μιλάνο, 1969] που την καταλόγισαν στους εξτρεμιστές της Αριστεράς και μετα την σφαγή της Μπρέσια και της Μπολόνια, που την καταλόγισαν στους φασίστες, και μετα προσπάθησαν βιαστικά να ανακτήσουν την αντιφασιστική τους αθωότητα που χρειάζονταν για την εκστρατεία για το δημοψήφισμα και μετά το δημοψήφισμα, για να διαχειρίζονται περαιτέρω την εξουσία, σαν μην είχε συμβεί τίποτα“ (βλέπε και „Μισαλλοδοξία υπό το πρόσχημα της ανοχής“ – „Intoleranz in der Maske der Toleranz“).

Ο Pasolini αναφέρεται σε „ανθρώπους στην εξουσία“, γιατί προφανώς δεν είχε ακόμη αντιληφθεί, ότι πίσω απ’ αυτούς κρύβεται ο ίδιος ο Ηγεμόνας. Επειδή όμως οι σκέψεις του ήταν πολύ προχωρημένες και σύντομα θα έφτανε και εκεί, δολοφονήθηκε ένα χρόνο αργότερα στην Όστια. Και επειδή τα συμβαίνοντα στην Ιταλία είχαν πάντα μια αλληλεξάρτηση με τα συμβαίνοντα στην Ελλάδα, γιατί οι „αντιστασιακοί“ ποδηγετούνταν παντού από την CIA (συνεργασία των Brigate Rosse με την γερμανική Rote Armee Fraktion-RAF και Γάλλους και Έλληνες „Αντιστασιακούς“), να υπενθυμίσω, ότι και η αποδόμηση των Στρατιωτικών έγινε με το ίδιο σενάριο, την δημιουργία κοινωνικής και πολιτικής έντασης και την αλλάγή καθεστώτος που ακολούθησε. Χαρακτηριστική είναι η απόπειρα του Παναγούλη εναντίον του Παπαδόπουλου, που έγινε με την βοήθεια της Oriana Fallaci, των Brigate Rosse και βέβαια της CIA, που την συνόδευσαν και κάποιες άλλες απόπειρες και καταλήξαν στο Πολυτεχνείο. Διότι ο Ηγεμόνας ήθελε την ανατροπή των Στρατιωτικών, που ο ίδιος είχε εγκαταστήσει το 1967 για να αποτρέψει μια προσέγγιση της Ελλάδος με την Σοβιετική Ένωση, μετα όμως, για ορισμένους στρατηγικούς λόγους, οι Στρατιωτικοί του έγιναν ενοχλητικοί και ήθελε να τους ξεφορτωθεί.

Το νεο regime change, η νέα αλλαγή καθεστώτος στην Ελλάδα, ante portas
Ας δούμε τώρα ποιους έχει στρατολογήσει ο Ηγεμόνας για το νέο regime change στην Ελλάδα, την αντικατάσταση του πρωθυπουργού Σαμαρά, με τον Τσίπρα, δηλαδή ποιοί είναι αυτοί που δημιουργούν σήμερα στην Ελλάδα μία πολιτική ένταση (strategy of tension) και ήδη έχει τα χαρακτηριστικά μιας παρδαλής επανάστασης (Colour revolution).

Το ότι σήμερα επικρατεί στην Ελλάδα μια πολιτική και κοινωνική ένταση με σκοπό την αλλαγή καθεστώτος είναι ορατό δια γυμνού οφθαλμού. Τα παράθυρα των τηλεοράσεων, οι ειδικές εφημερίδες που γίνονται εν μια νυκτί με χρήματα από γνωστές και άγνωστες πηγές του εξωτερικού, τα πολιτικά κινήματα όπου έχουμε χάσει πλέον τον λογαριασμό και τα άπειρα ιστολόγια, υπάρχοντα και εσαεί δημιουργούμενα, έχουν αφηνιάσει με κατηγορίες εναντίον του Σαμαρά και επιλεγμένων υπουργών του. Και στο ίδιο σχοινί τραβούν και τα συνδικάτα των πρώην ΠΑΣΟΚτσήδων, που εσπευσμένα έτρεξαν να ενταχθούν στον ΣΥΡΙΖΑ, οι Πανεπιστημιακοί, οι, οί…

Όλα αυτά έχουν συμβάλει, ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ, ένα συνονθύλευμα ιδεολογικά αλλοπρόσαλλων μικροομάδων, που μερικές τους μάλιστα ασχολούνται εντατικά με την καλλιέργεια και υποστήριξη της τρομοκρατίας (ΑΝΤΑΡΣΥΑ), να έχει ισχυροποιηθεί σημαντικά. Το κόμμα αυτό δεν έχει δική του γραμμή και ιδεολογία αλλά ποδηγετείται από το γερμανικό κόμμα DIE LINKE (Η Αριστερά), που μπορεί κάλλιστα να θεωρηθεί σαν ένα εβραϊκό κόμμα, μια και τα ηγετικά στελέχη του είναι Εβραίοι. Η δε πολιτική του έχει σαν κύριο άξονα την υποστήριξη των απανταχού της Γης κομμουνιστικών/σοσιαλιστικών κομμάτων και κινημάτων και των ομάδων ANTIFA σαν ομάδων κρούσεως εναντίον των εκάστοτε κυβερνήσεων. Στην Γερμανία και στην Ευρώπη το κόμμα αυτό, DIE LINKE, κάνει ότι μπορεί για να κατηγορεί την Γερμανία ότι είναι υπεύθυνη για την κρίση στην Ευρώπη, με κυρίως υπεύθυνη την δεξιά κυβέρνηση και την καγκελάριο Μέρκελ, τα ίδια που κάνει ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ, η ουρά του DIE LINKE, στην Ελλάδα. Κρύβοντας έτσι τον διεθνή Σιωνισμό και τον Ηγεμόνα, ο οποίος ελέγχει οικονομικά και πολιτικά την Ευρώπη, την Ελλάδα και την Γερμανία.

Ο Τσίπρας με τους οδηγητές του απο το κόμμα DIE LINKE, Klaus Ernst (αριστερά) και Gregor Gysi (δεξιά). Τον δουλεύουν και τον πάνε όπου θέλουν. Ο Klaus Ernst φαίνεται να του λέει, να εκεί, προς τα αριστερά. Δείτε και την φάτσα του μεγάλου μας ανδρός

LINKE και ΣΥΡΙΖΑ είναι λοιπόν εργαλεία του Ηγεμόνα για την παραπλάνηση των λαών, την αποδιοργάνωση των κρατών, την προώθηση των μεταναστευτικών ρευμάτων απο Ασία και Αφρική, τo μπέρδεμα εθνών και λαών και την διάλυση της συνοχής οικογενειών και κοινωνιών. Συνεπικουρούμενο απο τον κίτρινο τύπο και την τηλεόραση, που προβάλλουν εντατικά τις ξεβράκωτες και τους ομοφυλόφιλους, τελευταίο παράδειγμα η Conchita Wurst από την Αυστρία.

Το σκηνικό στην Ελλάδα έχει λοιπόν στηθεί και οι επιθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ ενάντια στον στοχοποιημένο Σαμαρά έχουν ανέβει στην διαπασών, όπως, προφανώς, τον συμβουλεύουν οι „ειδικοί“ της σερβικής CANVAS, που έχουν εξειδικευθεί στην δημιουργία κοινωνικής και πολιτικής έντασης και την οργάνωση παρδαλών επαναστάσεων και εξεγέρσεων ανα τον κόσμο. Έτσι τα μηνύματα του ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτά που χρησιμοποιήθηκαν και στο Βελιγράδι το 2000 για την εκδίωξη του Μιλόσεβιτς: ΣΥΡΙΖΑ: “Ψηφίζουμε και φεύγουν”, „Ο Αντώνης Σαμαράς έχει τελειώσει“, „Ανατροπή της κυβέρνησης στις επερχόμενες εκλογές“, „να φύγουν αυτοί που υλοποίησαν την πολιτική των μνημονίων“ „Ανατροπή ή υποταγή“ ή «Στις 18 και στις 25 του Μάη „δεν έχουν ραντεβού με τη Μέρκελ. Έχουν ραντεβού με τον ιδιοκτήτη της χώρας. Με τον ελληνικό λαό. Με σας…“Εσείς θα τους επιδώσετε την απόφαση της έξωσης“.

Τον Τσίπρα υποστηρίζουν και τα ξένα μέσα, όμως υπογείως, ύπουλα, όπως κάλλιστα ξέρουν να κάνουν. Οι φωτογραφίες που δημοσιεύονται στα γερμανικά μέσα δείχνουν τον Τσίπρα ή την Ντούρου ως φορείς συμπάθειας, ενώ οι ειδήσεις από την Ελλάδα μιλούσαν χθες το βράδυ (19.05.14) για μια οριακή νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, και το εβραίικο κανάλι ARTE, αυτό που το παίζει κουλτουριάρικα για να ρίχνει καλύτερα τα δηλητήριά του στους αφελείς, έδειχνε την υποψήφια του ΣΥΡΙΖΑ, κυρία Ντούρου, να κραυγάζει: „Να φύγουν“.

Επίλογος
Όπως έδειξα και παραπάνω, μια αλλαγή καθεστώτος έχει σαν σκοπό να ρίξει μια κυβέρνηση που δεν είναι ακριβώς στα μέτρα και τις επιθυμίες του Ηγεμόνα και να αναρτήσει τον άνθρωπο που συγκυριακά θα του κάνει καλύτερα τη δουλειά του. Το 2009 η αλλαγή καθεστώτος στην Ελλάδα έγινε για να αποτραπεί η πραγμάτωση του αγωγού αερίου South Stream, που θα συνέδεε την Ρωσία με την δυτική Ευρώπη μέσω του τμήματος Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη. Θυμάστε πόσες οργανώσεις ξεσηκώθηκαν τότε, φωνάζοντας ότι θα καταστραφεί το περιβάλλον, όπως φώναζαν και τότε που ο Ωνάσης ήθελε να δημιουργήσει το συγκρότημα των πετροχημικών; Έ, ούτε το ένα έγινε, ούτε και το άλλο. Θυμάστε και τα κόλπα του ΓΑΠ με την σιωνιστική Goldman Sachs για το οικονομικό βούλιαγμα της Ελλάδος, την επέλαση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου σε Ελλάδα και Ευρώπη και το Μνημόνιο; Αυτά που λόγω δολιότητας των κυβερνώντων και ηλιθιότητας των κυβερνουμένων έκαναν την πατρίδα μας παρία και περίγελο της Ευρώπης, μια χώρα που ζητιανεύει από τις σιωνιστικές τράπεζες δάνεια για να ζήσει. Και μετα οι κάτοικοί της φωνάζουν, ότι για όλα αυτά φταίει η Γερμανία;

Ποιός είναι λοιπόν πάλι σήμερα ο λόγος για μια αλλαγή καθεστώτος; Τότε ήταν για να ματαιωθεί η συνεργασία με την Ρωσία για τον αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη, σήμερα όμως;

Ενδείξεις για κάποια προσέγγιση Σαμαρά με Ρωσία δεν υπάρχουν, υπάρχει όμως για τον Ηγεμόνα πάντα ο φόβος των Ιουδαίων, η στρατηγική του δεν είναι της στιγμής, αλλά για τις επόμενες δεκαετίες. Άρα ο φόβος μιας τέτοιας υποθετικής προσέγγισης υπάρχει. Εκμηδενίζεται όμως με μία κυβέρνηση Τσίπρα, που θα μπλέξει την χώρα μας σε περιπέτειες λόγω αποσχιστικών κινημάτων στην Θράκη, Μακεδονία, Ήπειρο, ίσως και στην Κρήτη. Ο Ηγεμόνας απεχθάνεται σταθερές κυβερνήσεις, θέλει την πολιτική μιας χώρας ασταθή, στην αναμπαμπούλα χαίρτεται ο λύκος.

Μια αλλαγή που θα υπόσχεται ένα καλύτερο κράτος, όπως ελπίζουν πολλοί Έλληνες, δεν φαίνεται λοιπόν να είναι ορατή με τον ΣΥΡΙΖΑ. Όμως ούτε και με τον Σαμαρά είναι δυνατή η ανάπτυξη που θα δημιουργήσει μια Ελλάδα της προόδου και της σχετικής ευημερίας, οι μέχρι σήμερα ανακοινώσεις του για ανάπτυξη αναφέρονται μόνο σε κάποιους αυτοκινητοδρόμους και στον τουρισμό. Ο Σαμαράς αντιλαμβάνεται, ότι ο Ηγεμόνας πάει να τον ρίξει, αναθέτοντας στον Τσίπρα την συνέχιση της ελληνικής τραγωδίας. Γι‘ αυτό λέει: ¨“Δυστυχώς, υπάρχουν δυνάμεις που δεν θέλουν να ξεκολλήσουμε από το τέλμα! Και θέλουν να μας επιστρέψουν στην κρίση… Προσπάθησαν με κάθε τρόπο να ματαιώσουν τη μέχρι τώρα πορεία μας“. Και προσθέτει: „Πιστεύω, ότι περνάμε μία περίοδο που κανείς πρέπει να ενώνει και όχι να διαιρεί“ ενώ „ο ρόλος ενός ηγέτη πρέπει να είναι ενοποιητικός, όχι διχαστικός, όχι διαιρετικός“ και „όλο αυτό το τελευταίο διάστημα λαμβάνουμε μηνύματα διχασμού“ (Καθημερινή 17.05.14).

Καλά όλα αυτά, αλλά δείχνουν, ότι ο Σαμαράς δεν θέλει ή δεν μπορεί να αντιληφθεί, ότι η ενδυνάμωση της δεξιάς παράταξης στην Ελλάδα, αυτής που διαθέτει ακόμη δυνάμεις αντιστάσεως απέναντι στην αποσύνθεση που αντιπροσωπεύει ο Τσίπρας και το ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι δυνατή, χωρίς μια συμμαχία με την Χρυσή Αυγή. Την οποία όμως ο ίδιος και η κυβέρνηση της οποία ηγείται κήρυξε σαν εγκληματική οργάνωση, φυλάκισε τον αρχηγό και άλλα πέντε σημαίνοντα μέλη της και θέλει να την διαλύσει. Έτσι όμως δεν πρόκειται να κάνει ποτέ μια ελληνική και εθνική αναπτυξιακή πολιτική, γιατί όλα αυτά είναι στην πραγματικότητα τερτίπια του Ηγεμόνα, είναι το διαίρει και βασίλευε.

Εν πάσει περιπτώσει, δύο κακών προκειμένων, το μη χείρον βέλτιστον. Ή όπως λέμε, μπροστά στο τίποτα, καλή είναι και η κυρά Μήτραινα. Μπροστά στην κοινωνική αποσύνθεση και τις εθνικές περιπέτειες που θα μας βάλει μια κυβέρνηση Τσίπρα, καλύτερη είναι η Νέα Δημοκρατία, έστω και έτσι όπως είναι, κουτσή, στραβή και ανίκανη. Με τον Σαμαρά υπάρχουν κάποιες δυνατότητες σταθεροποιήσεως, στο δεδομένο σύστημα βέβαια και με την κατάσταση που βρίσκεται η χώρα μας. Για την Ελλάδα και τους Έλληνες λοιπόν η ΝΔ θα είναι καλύτερη από το ΣΥΡΙΖΑ των αλλοπρόσαλλων αριστεριστών και τρομοκρατών, το κόμμα που προωθεί ο σιωνιστικός Ηγεμόνας. Για να του κάνει τη δουλειά του. Την δουλειά του Ηγεμόνα, για να εξηγούμαστε. Τουτέστιν να συμβάλλει στην παγκοσμιοποίηση. Και ότι αυτή συνεπάγεται για την Ελλάδα.