Διοργανώθηκε απο την γερμανική πλευρά για αντιπροσώπους πόλεων, επαρχιών και τουριστικών οργανισμών και με σκοπό την εντατικοποίηση κοινών δράσεων και την προώθηση της συνεργασιών και αλληλογνωριμίας. Πώς όμως, όταν απ΄αυτούς δεν ήρθε σχεδόν κανείς!
Προσκεκλήμένος απο τον Hans-Joachim Fuchtel, επιτετραμμένο για το γερμανο-ελληνικό συνέδριο του Ομοσπονδιακού Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων της Γερμανίας (Bundesministerium für Arbeit und Soziales), παραβρέθηκα χθές το βράδυ στην εκδήλωση που έγινε στον χώρο του ελληνικού περιπτέρου που συμμετέχει στην φετεινή εκθεση Τουρισμού του Βερολίνου (Tourismusmesse Berlin – ITB, απο τις 7. μέχρι τις 11. Μαρτίου 2012).
Η πρόσκληση απευθύνονταν σε αντιπροσώπους πόλεων και επαρχιών και σε τουριστικούς οργανισμούς και σκοπό είχε την εντατικοποίηση κοινών δράσεων και την προώθηση της συνεργασιών και αλληλογνωριμίας για την μεταφορά Know-how στο θέμα τουρισμός. Όμως αν εξαιρέσουμε τον Fuchtel και την συνοδεία του απο το γερμανικό Υπουργείο και τον Δήμαρχο του Δήμου Steglitz-Zehlendorf του Βερολίνου, Norbert Kopp και τους δικούς του, οι υπόλοιποι ήσαν Έλληνες, που ήρθαν μαζί με τον Υπουργό και τον Υφυπουργό Πολιτισμού και Τουρισμού (φτού να μην αβασκαθεί αυτό το Υπουργείο με τα πολλά υποσχόμενα ονόματα), Γερουλάνο και Νικητιάδη, κάποιοι Περιφερειάρχες και άλλοι καλοταϊσμένοι «επίσημοι» απο την Ελλάδα, που ήρθαν στο Βερολίνο, μαζί με τις συζύγους τους βέβαια, περισσότερο για Shopping και Sightseeing παρα για οτιδήποτε άλλο.
Και μερικοί από μας του Βερολίνου (είδα τον Ελευθέριο Οικονόμου, που διευθύνει το εδώ παράρτημα του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού, τον ανταποκριτή της ΝΕΤ και του ΑΠΕ στο Βερολίνο, Γιώργο Παππά, τον παλιο μου φίλο Κώστα Παπαναστασίου και κάνα δύο άλλους). Αυτοί ήταν όλοι κι’ όλοι οι γερμανοί και οι έλληνες «αντιπρόσωποι πόλεων, επαρχιών και τουριστικών οργανισμών» που προανήγγειλε η πρόσκληση.
Δεν θα αναφερθώ στα διάφορα φιλοφρονητικά (τις κοινώς ονομαζόμενες μαλαγανιές) που συνειθίζουν να λένε γερμανοί και άλλοι δυτικοί πολιτικοί, επιστήμονες ή καλλιτέχνες όταν συναντιούνται με ιθαγενείς αξιωματούχους χωρών της Περιφέρειας, και απο τα οποία έκανε χρήση βέβαια και ο κύριος Fuchtel (φωτογραφία αριστερά). Να πώ μόνο, ότι το ζουμί της υποθέσεως ήταν πολύ νερουλό. Παράδειγμα: Ο Δήμαρχος του Steglitz-Zehlendorf του Βερολίνου ανέφερε σαν απτό δείγμα μιας αποτελεσματικής ελληνογερμανικής συνεργασίας την αδελφοποίηση του Δήμου του με τον Δήμο Λαγκαδά και την συνεργασία τους στον τομέα της διαχείρισης απορριμμάτων, που θα μπορούσε να γίνει παράδειγμα και για άλλους Δήμους. Έριξε δε και την ιδέα, να δημιουρηθούν γύρω απο τις ελληνκές πόλεις μικρά ιδιωτικά κηπάρια, όπως συνειθίζεται στη Γερμανία, τα Schrebergarten, σπίτάκια με κήπο που υπάρχουν γύρω απο τις πόλεις, όπου οι λεγόμενοι Laubenpieper καλλιεργουν, απο τις αρχές του 19. αιώνα, λαχανικά και φρούτα. Τότε για να τρώνε τα παιδιά τους κάτι φρέσκο, σήμερα για χόμπυ. Τώρα πως γύρω απο τις χαοτικές ελληνικές πολεις θα μπορούσαν να γίνουν σπιτάκια με μπαχτσέδες, που ύστερα απο λίγο θα γινόταν πολυκατοικία, ε, αυτό ο κύριος Δήμαρχος δεν το σκέφθηκε.
Το κατά πόσον αυτοι οι „αρμόδιοι“ καταλαβαίνουν τί γίνεται τριγύρω τους, φαίνεται απο τις φάτσες τους. Κοιτάζουν στο κενό, χωρίς να έχουν να πούν τίποτα το θεμελιομένο. Περιμένουν, όπως όλοι οι πολιτικοί και „αρμόδιοι“ πρίν και μετά απ‘ αυτούς, ν‘ ακούσουν τι θα πουν οι άλλοι.
Ο Γερουλάνος άκουγε λοιπόν υπομονετικά, ενώ ο Νικητιάδης είχε κλειστεί σ’ ένα περίπτερο και μίλαγε με κάποια μάλλον άσχετα προσώπατα, μάλλον περί κονόμας. Και όταν, ο Γερουλάνος, πήρε τον λόγο, μίλησε για την ευκαιρία που μας δίνει η κρίση για την διεύρυνση και την εμβάθυνση των σχέσεων των δύο λαών. Είπε επίσης, ότι ο ελληνικός τουρισμός χρειάζεται την στήριξη της Γερμανίας και διαβεβαίωσε την γερμανική πλευρά, ότι η Ελλάδα παραμένει ένας ονειρεμένος τουριστικός προορισμός, όπου οι Γερμανοί είναι ευπρόσδεκτοι. Εt cetera bla bla.
Να περάσω τώρα όχι στις άλλες γενικούρες που ελέγχθησαν και απο τις δύο πλευρές, αλλά σ’ αυτά που δεν ελέγχθησαν ή που δεν έγιναν.
Δεν ακούστηκαν νούμερα για τους Γερμανούς που μετα την κρίση επισκεφθηκαν την Ελλάδα. Μειώθηκε ή αυξήθηκε ο αριθμός τους, ποιοί ήσαν αυτοί (ηλικία, οικονομική και οικογενειακή κατάσταση, μεμονωμένα άτομα); Ποιοί ήταν οι προορισμοί τους; Πόσα ξόδεψαν στην Ελλάδα, κ.λπ. κ.λπ. Αν δεν τα ξέρεις αυτά, τι στα κομμάτια προγραμματίζεις καί για ποιόν;
Δεν είπε ο Γερουλάνος πώς σκεφτεται να προωθήσει τον ιαματικό τουρισμό που ανέφερε, με τις υπάρχουσες εγκαταστάσεις της συμφοράς (π.χ. τα πρωτόγονα και μισοκατεστραμένα ιαματικά λουτρά Θέρμες και Ποταμιά της Ξάνθης);
Η συνάντηση ήταν ελληνικού τύπου. Δεν έγινε σε κάποια συνεδριακή αίθουσα, απο τις πολλές που διαθέτει η ΙΤΒ, αλλά στην Halle 2.2., μια απέραντη αίθουσα, που μαζί με την ελληνική συμμετοχή φιλοξενεί και την Πορτογαλία και κάποιες άλλες χώρες. Δεν υπήρχαν καθίσματα, όλοι όρθιοι, τσούρμο, όποιος δεν ήταν μπροστα στους ομιλητές δεν τους έβλεπε.
Στο τέλος κάποιες κοπελλες περιφερόντουσαν ανάμεσα στον κόσμο αβοήθητες με κάποιους δίσκους με μεζέδες και ποτα στα χέρια, αντί να γίνει ένας αποχαιρετισμός των επισήμων, που θα περιστοιχίζονταν απο τις κοπέλλες αυτές και να τους προσφερθούν οι ελληνικές λιχουδιές. Πότε θα τα μάθουν αυτά οι αρμόδιοι (αρμόδιοι ε!, δεν πάν στο τουρκικό (!) περίπτερο να δούν πως γίνονται αυτά;).
Ποιός οργάνωσε αυτόν τον συρφετό που ονομάσθηκε μάλιστα συνέδριο, χωρίς να καλέσει σχεδόν κανέναν απο τους «αντιπροσώπους πόλεων, επαρχιών και τουριστικών οργανισμών», για τους οποίους έγινε; Η γερμανική πλευρά έκανε τη δουλειά της, στην ιστοσελίδα για την γερμανο-ελληνική συνεργασία κάνει μια καλή διαφήμιση για τον γερμανικό τουρισμό.
Τέλος: Πότε θα αντιληφθούν οι ελληνες «αρμόδιοι», ότι η ελληνική συμμετοχή στην Halle 2.2 είναι τζάμπα και πεταγμένα λεφτα. Γιατί; Διότι για να φτάσεις στην Halle 2.2 που είναι η τελευταία αν μπείς απο την κεντρική είσοδο, εκείνη που είναι προσβασιμη απο την S-Bahn, U-Bahn και τα λεωφορεία, θα χρειαστείς περίπου μια ώρα, διασχίζοντας όλα τα άλλα περίπτερα που είναι φίσκα κόσμο, άρα έλαχιστοι θα φτάσουν μέχρι το ελληνικό περίπτερο των ανίκανων, απληροφόρητων και ηλίθιων διοργανωτών. Που δεν έμαθαν ποτε να ρωτάν και να ερευνούν, αλλά να μοιράζονται τα διατιθέμενα ποσα με κάποιους γερμανούς ατσίδες που τους συμβουλεύουν.
Καλύτερα να μην πάς σε ελληνικές εκδηλώσεις στην Γερμανία της τέλειας διοργάνωσης. Γιατί μόνο θα μελαγχολήσεις.
