Ενας χαρισματικος καλλιτεχνης, που απο τη μια μελοποιησε κομματια υψιστης μουσικης και ηθικης ανατασεως, και απο την αλλη ενα πολιτικα αστατο προσωπο, που μια ζωη σχοινοβατουσε απο δω και απο κει, απο την ΕΟΝ του Μεταξα στην ΕΔΑ, μετα στο ΚΚΕ, στο ΚΚΕ-Εσωτερικου, για να φτασει τελικα να γινει υπουργός στην κυβέρνηση της Ν.Δ του Μητσοτακη

 

 

Τον περασμενο μηνα δοθηκε στη δημοσιοτητα μια συνεντευξη που εδωσε ο Μικης Θεοδωρακης στον Νίκο Νικόλιζα (1). Οι ερωτησεις ηταν αυτες που ξερουμε απο αλλες  συνεντευξεις του Θεοδωρακη: Αν ειναι δικαιωμενος απο την Ελλαδα και τους Ελληνες, αν οι αγωνες του „για την Δημοκρατια“ επιασαν τοπο, τι λεει για τον δικομματισμο, πως βλεπει τις πρωτες μερες του ΠΑΣΟΚ σαν κυβερνηση και αλλα παρομοια. Και οι απαντησεις το ιδιο στερεοτυπικες: Ναι, νοιώθει ικανοποίηση, αλλα ταυτόχρονα και μια μεγάλη πίκρα, γιατί οι προσπάθειές της γενιάς του έμειναν τελικά ανεκπλήρωτες, ναι ο λαος αγωνιστηκε σκληρα, αλλα εισεπραξε προδοσια, ο δικομματισμος ειναι „παρονυχιδα“ μπροστα „σ’ αυτό που συμβαίνει στα βάθη του Λαού“, ο κοσμος ψηφισε στις προσφατες εκλογες ΠΑΣΟΚ, αλλα εξακολοθει να παραμενει ο ιδιος, ελπίζοντας στις νέες γενιές κλπ. κλπ. Διανθισμενες μ’ εκεινο το κουραστικο „ο Λαος“ που βαζει σαν σαλτσα στα λεγομενα του και για το οποιο καποτε θα πρεπει να μας δωσει μια εξηγηση, ποιος και τι πραμμα ειναι τελος παντων αυτος ο Λαος.

Οι ιδεες του Μικη Θεοδωρακη (στη συνεχεια ΜΘ) ειναι προ πολλου γνωστες, ολα γι’ αυτον εχουν πια ειπωθει, τιποτε το νεοτερο. Ομως αναμεσα στα τετριμμενα να και κατι, που παρουσιαζει ενδιαφερον. Ειναι η απαντηση του στην ερωτηση, ποια «βλέπει» ως τα λάθη του Καραμανλή, που του κοστισαν την εξουσία. Λεει λοιπον, οτι „πριν τις εκλογές και τις φωτιές του 2007, μια μεγάλη εφημερίδα προειδοποιούσε τον ελληνικό λαό, ότι θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί, ειδεμή μας περίμεναν πολλά και διάφορα. Σημειωτέον ότι λίγο πιο πριν είχαν υπογραφεί οι συμφωνίες μεταξύ Καραμανλή και Πούτιν για τον αγωγό“. Και πραγματικα „σε πολύ λίγο διάστημα είδαμε τις φλεγόμενες κουκουνάρες της Ηλείας να εκτοξεύονται σαν πύραυλοι και να καίνε τις κορυφές του … Ταϋγετου! Τέτοιο θέαμα, είπα μέσα μου, μόνο μια δύναμη δαιμονική μπορεί να προκαλέσει και ευχήθηκα μπροστά σ’ αυτό το εκβιαστικό δίλημμα να στείλει ο λαός τον Καραμανλή στο σπίτι του, για να .. γλιτώσουμε! Και να που συνέβη τελικά αυτό… Κι έτσι … ανέπνευσα! Όπως … ανέπνευσε μαζί μου και το 80% του ελληνικού λαού !!!“.

Πάντοτε κατα της Δεξιάς, όπως είναι το σύνθημα της Αριστεράς που αντιπροσωπεύει στην Γερμανία το κόμμα Η Αριστερά/Die Linke. Το αν ανεπνευσε το 80% του ελληνικού λαού σηκωνει βεβαια λιγη συζητηση, δεν ειναι ομως το προβλημα που με απασχολει εδω, αλλα η „δαιμονικη δυναμη“ που δεν κατονομαζεται, αλλα προφανως ειναι οι ΗΠΑ. Ομως αντι αυτος ο μεγαλος αγωνιστης να ζητησει την αντισταση του „Λαου“ εναντια στον δαιμονα, ειναι ευχαριστημενος, που φευγει ο Καραμανλης και …επιτελους αναπνεει. Που σημαινει, οτι δεν πηρε ακομη χαμπαρι για τα κολπα του „δαιμονα“ στην Ελλαδα, που με τις στρατιες των μισθοφορων του, ιδιαιτερα στον χωρο των ΜΜΕ, ακριβως αυτο επιδιωκε, την αποκαθηλωση του Καραμανλη, την δυνατη μεγαλη φθορα του κομματος της Νεας Δημοκρατιας και την αναρτηση του Γιωργακη στην Αρχη, που δεδηλωμενα ειναι εναντιον του αγωγου (ισως με ενα αεναο τραιναρισμα της εναρξεως του εργου).

Υπαρχουν ομως και αλλα, ενδεικτικα της ψυχοσυνθεσης και της νοοτροπιας του ΜΘ, που τον κανουν να βλεπει τις ΗΠΑ αλλοτε σαν δαιμονα, και αλλοτε σαν αγγελο. Οπως φαινεται απο το γραμμα που εστειλε στο Αμερικανικο Deree College της Αθηνας για να το ευχαριστησει για την τιμη που του εκανε να τον συμπεριλαβει στους τρεις παραληπτες διδακτορικών διπλωμάτων στις 27.06.2009, που τιμηθηκαν για την διαχρονική προσφορά τους στην τέχνη και για τη συμβολή τους στους αγώνες για την ελευθερία και τα ανθρώπινα δικαιώματα (2).

Γραφει λοιπον ο ΜΘ στο γραμμα του: «H απόφαση του Σχολείου σας να με τιμήσει αναγορεύοντάς με σε επίτιμο διδάκτορά του με συγκινεί και με τιμά βαθύτατα, γι‘ αυτό σας ευχαριστώ θερμά. Πρώτον γιατί το Κολλέγιό σας αποτελεί πρότυπο στη χώρα μας στην υπηρεσία της αγωγής, της μάθησης και της πολιτιστικής καλλιέργειας των νέων μαθητών και δεύτερον γιατί εκπροσωπεί ένα μεγάλο λαό, τον αμερικανικό, η παρουσία του οποίου στους τελευταίους αιώνες προσέδωσε μια νέα ώθηση στον διεθνή πατριωτικό – πολιτικό – επιστημονικό και πνευματικό πολιτισμό, σε βαθμό που να εμπλουτισθεί και να πάρει καινούργια φρεσκάδα και ορμή ο αγώνας του ανθρώπου για ευημερία, μόρφωση και ανθρώπινα δικαιώματα. Η συμβολή του Λαού αυτού στους δύο Παγκοσμίους Πολέμους υπήρξε αποφασιστικής σημασίας για τη νίκη των ελεύθερων λαών επί των σκοτεινών και απάνθρωπων επιθετικών δυνάμεων και οι μεγάλες θυσίες του κέρδισαν για πάντα την ευγνωμοσύνη μας. Προσωπικά πιστεύω ότι ο ηγετικός ρόλος των ΗΠΑ σε όλους τους τομείς της ζωής, με συνέπεια την κατάκτηση αυτού του υψηλότατου επιπέδου ευημερίας, δεν οφείλεται μόνο στον φυσικό πλούτο της απέραντης αυτής χώρας, αλλά κυρίως στην εργατικότητα και μεθοδικότητα, στην τολμηρή και ελεύθερη λήψη των αποφάσεων, με μια λέξη στην αμερικανική ποιότητα σκέψης και δράσης» (3).

Διαβαζεις και απορεις. Ιδιαιτερα συγκρινοντας αυτους τους διθυραμβους με οσα ειχε πει στη συνεντευξη του στον Νίκο Νικόλιζα, αλλα και με αυτα που εγραφε σ’ενα αλλο γραμμα, που κοινοποιηθηκε κατα την διάρκεια μιας εκπομπής του τηλεοπτικου Clown Λάκη Λαζόπουλου στις 27.02.2008 και αρχιζε ως εξης: „Τέλος στην προδοσία και στην ασχήμια. Ανεξάρτητα… από το ποιος θα είναι ο μελλοντικός πρόεδρος, η κολοσσιαία πολεμική μηχανή έχει ήδη μπει μπροστά με στόχο την εξόντωση όλων όσων θεωρεί εχθρούς της ακόμα και αυτών όπως η Ελλάδα που δεν υπακούνε τυφλά της εντολές της. Ιράν, Κορέα, Αραβικός κόσμος νέοι υποτελείς και φυσικά άμεσα η Ρωσία και στο βάθος η Κίνα. Μετά θα έρθει η σειρά των „ατάκτων“ της Νότιας Αμερικής, ένας νέος θανάσιμος κίνδυνος πολυπρόσωπος, πολυπλόκαμος σαν χταπόδι κάνει αργά αλλά σταθερά την εμφάνισή του στο προσκήνιο της παγκόσμιας ιστορίας (4).

Παμε πισω στο γραμμα του προς το Deree College. Η συμβολη των ΗΠΑ στην ηττα της Γερμανιας ηταν μεν αποφασιστικης σημασιας, δεν εγινε ομως για το καλο των λαων, αλλα για τα συμφεροντα της μεγαλης αυτης χωρας, που αφησε πρωτα την Αγγλια να αποδυναμωθει στον πολεμο με την Γερμανια, για να επεμβει, οταν ο δρομος για την αναδειξη της σε Παγκοσμια Δυναμη ηταν πλεον ορθανοιχτος. Μην ξεχναμε και τον βομβαρδισμο της Δρεσδης με εκατονταδες χιλιαδες θυματα μετα το τελος του πολεμου, το ιδιο και τις ατομικες βομβες στην Χιροσιμα και το Ναγκασακι. Και για ποιους ελευθερους λαους μιλαει ο Μ.Θ.; Για την Αγγλια των αποικιοκρατων, που καταληστευσαν τον κοσμο (ουτε τα Ελγινεια μαρμαρα δεν σκεφθηκε ο αθεοφοβος!), που κατεχουν ενα μερος της Κυπρου, που αναμειγνυονται ακομη στα εσωτερικα ξενων κρατων (Ιραν, Αφγανισταν, Πακισταν, Ελλαδα!!); Για την Γαλλια, που διατηρει ακομη και σημερα αποικιες στην Αφρικη και τον υπολοιπο κοσμο; Η μηπως για την Γερμανια, που ειναι η κυρια υπευθυνη για τον διαμελισμο της Γιουγκοσλαβιας, που υποσχεθηκε στο Ισραηλ  αιωνια υποστηριξη, ματαιωνοντας την ιδρυση ενος παλεστινιακου κρατους η την συμμετοχη της στον πολεμο που γινεται στο Αφγανισταν;

Και ποιο επιπεδο ζωης βλεπει ο ΜΘ στις ΗΠΑ, μια χρεωκοπημενη χωρα, με 17,1 εκατομμυρια νοικοκυρια το 2008 να ζουνε κατω απο το επιπεδο της φτωχειας; Δεν ειδε τις bag ladies στην Lower East Side του Manhattan, την βρωμα και την δυσωδια πισω απο την βιτρινα των αστραφτερων πολυκαταστηματων, τι εβλεπε τελος παντων, οταν πηγαινε στις ΗΠΑ; Ποση αξια εχει μια μπαρουφα του τυπου „ετσι μ‘ αυτό τον τρόπο η χώρα αυτή έγινε τόσο δυνατή και με τέτοια επιρροή σε παγκόσμια κλίμακα, ώστε με βάση τη θεωρία περί Αρμονίας και Χάους να έχει τη δύναμη να μπορεί γυρίζοντας ένα διακόπτη από δω ή από κει να επιβάλει σε όλο τον κόσμο και σε όλους τους λαούς είτε την Αρμονία, δηλαδή τον Παράδεισο, είτε το Χάος, δηλαδή την Κόλαση“.  Και η αλλη „…Αμερική σημαινει για μένα προ παντός ελευθερία, πρόοδος, καλοσύνη, ειρήνη, αλληλεγγύη μορφωτική, επιστημονική και πολιτιστική καλλιέργεια. Δηλαδή Φάρος για όλους τους λαούς“.

Φιλτατε Μικη, καλη η θεωρια για την Αρμονία, δηλαδή τον Παράδεισο, και το Χάος, δηλαδή την Κόλαση, αλλα στις ΗΠΑ μονο Χαος και Κολαση βλεπει κανεις: Εξολοθρευση των Ινδιανων, εγκατασταση δικτατοριων στην Λατινικη Αμερικη και σε αλλες Μπανανιες οπως η Ελλαδα, στρατιωτικες επεμβασεις σχεδον σε ολο τον κοσμο με δολοφονιες εκατονταδων χιλιαδων πολιτων (λατινικη Αμερικη, Ιρακ, Αφγανισταν, διαμελισμος της Γιουγκοσλαβιας, βομβαρδισμος της Σερβιας), εγκατασταση μαριονεττων σε Γεωργια και Ελλαδα, βασανηστηρια τυπου Abu Ghraib και Guantanamο. Εκτος αυτων: Συστηματικη πλυση εγκεφαλου της νεολαιας με την προωθηση διαφορων αριστεροφασιστικων ιδεολογηματων (περι καταργησεως εθνικων συνορων κ.α.π.), λoγιστικη και οικονομικη υποστηριξη πολιτικων κομματων, ΜΚΟ, Blogs (π.χ. Twitter, Facebook), υπογειες δρασεις κατασκοπευτικων δικτυων με αποτελεσμα πολιτικες και κοινωνικες αναταραχες, εμπρησμους, δολοφονιες, προωθηση του καταναλωτικου μοντελλου με δανεικα που δινουν οι μεγαλες αμερικανοσιωνιστικες τραπεζες σε αλογιστους κυβερνητες κ.α.π. (5).

Δεν μας τα λεει λοιπον καλα ο ΜΘ, αρρωστημενα πραγματα, για τα οποια ενας ψυχιατρος θα εβγαζε ευκολα το συμπερασμα, οτι ο καλλιτεχνης υποφερει προφανως απο την λεγομενη διπολική διαταραχή (γνωστή και ως μανιοκατάθλιψη), μια ψυχική ασθένεια, απο την οποια υπεφεραν τα περισσοτερα μεγαλα πνευματα της ιστοριας, απο τον Σωκρατη, που ακουγε φωνες, τον σχιζοφρενη Immanuel Kant, τον Sören Kierkegaard, τους ψυχωτικους Jean Paul Sartre και Sigmund Freud, τους μανιοκαταθλιπτικους Winston S. Churchill και Abraham Lincoln, μεχρι και την Jeanne d’Arc και τον Maximilian Robespierre (6). Ενα μεγαλο προβλημα για τον ασθενη, αλλα και για τον „Λαο“, εκεινον, τον οποιο συνεχεια μνημονευει και για τον οποιο λεει οτι αγωνιζεται; Η μηπως δεν ειναι ετσι τα πραγματα;

Janus bifrons?

Για την πλειοψηφια των Ελληνων και για πολλους ξενους, που κατα την Επταετια των Στρατιωτικων εζησαν απο κοντα τις συναυλιες η ακουσαν τους δισκους και τα CD με τις συνθεσεις του, ο ΜΘ αποτελει εναν μυθο, του οποιου ακομη και οι πολιτικες δραστηριοτητες βρισκονται στο απυροβλητο: Οι συναυλιες του στην δεκαετια του 60 και μετα το 1974 αποτελουν σημερα το τσιμεντοποιημενο ιδεολογικο υποβαθρο της ελληνικης αριστερας, ειναι „αγωνες“ εναντιον της κακιας Χουντας και αλλων Δικτατορων, που δεν επιδεχονται αμφισβητηση. Ειναι ομως ετσι τα πραγματα, αν τα δουμε χωρις τα γυαλια της πολιτικης αυτης αντιληψης που μας περασαν, χωρις να το παρουμε χαμπαρι;

Οι επομενες σκεψεις δεν εχουν σκοπο να αποκαθηλωσουν τον ΜΘ απο τον μουσικο Ολυμπο που βρισκεται, ο θρονος αυτος του ανηκει αδιαμφισβητητα. Θελουν ομως να δειξουν και την αλλη πλευρα του, τις πολιτικες δραστηριοτητες του ΜΘ και τις συνεπειες που ειχαν αυτες για την Ελλαδα. Παρομοιαζοντας τον κατα καποιο τροπο με τον διπρόσωπο θεο των Ρωμαιων Ιανό, Janus bifrons, τον θεο των αντιθέτων. Ο ΜΘ ειναι ενας μεγαλος καλλιτεχνης, ομως η μουσικη καρριερα του καθοριστηκε απο τα επικρατουντα ρευματα στην μεγαλη, διεθνη, και στη μικρη, την ελληνικη πολιτικη, οπου βεβαια η πορεια της μικρης καθοριζεται απο την μεγαλη πολιτικη. Επηρεασμενος μια απο την Ανατολη και μια απ’ τη Δυση, δεν καταλαβε, οτι επαιζε εναν ρολο, που του ειχαν αναθεσει, εν αγνοια του, στην σκακιερα των γεωστρατηγικων τους σχεδιων. Δεν καταλαβε ποτε, γιατι πραγματικα τον φλερταρανε απο δω και απο κει.

Ενας τετοιος ρολος, οχι μονο του ΜΘ, αλλα και των πολιτικων κομματων, ΜΜΕ και ΜΚΟ στην Ελλαδα, μπορει να γινει κατανοητος, μονο αν γνωριζουμε τις σχεσεις εξαρτησης της Ελλαδας απο τις λεγομενες Μεγαλες Δυναμεις. Στην Ελλαδα πιστευουμε, οτι η Δυση ηταν παντα εναντιον μας, ομως στην παγκοσμια ιεραρχια ο καθενας ειναι μεν εναντιον του αλλου και ολων, ομως οι σχεσεις αυτες δεν ειναι παγιες, αλλα διαμορφωνονται αναλογα με τους εκαστοτε συσχετισμους δυναμεων (παραδειγμα η Γερμανια πριν και μετα τον Πολεμο). Ετσι η αντιληψη αυτη μας εμποδιζει να δουμε οχι μονο πως, με ποιους μεταφορικους ιμαντες, με ποια οργανωτικα σχηματα και με ποια προσωπα λειτουργουν οι σχεσεις μας με τους Μεγαλους, αλλα και πως οι σχεσεις αυτες θα μπορουσαν με την αναλογη στρατηγικη να αλλαξουν προς το καλυτερο. Ας παραδειγματισθουμε απο Τουρκια.

Ο ΜΘ ειναι ενας χαρισματικος καλλιτεχνης, που μελοποιησε κομματια υψιστης μουσικης και ηθικης ανατασεως, οπως το «Αξιον Εστι» και αλλα που εκαναν τον κοσμο να κλαιει οπως το „Στην Δραπετσωνα πια δεν εχουμε ζωη“. Απο την αλλη ομως ενα πολιτικα αστατο προσωπο, που μια ζωη σχοινοβατουσε απο δω και απο κει, απο την ΕΟΝ του Μεταξα στην ΕΔΑ, στο ΚΚΕ, στο ΚΚΕ-Εσωτερικου, για να φτασει τελικα να γινει υπουργός „ανευ χαρτοφυλακίου“ στην κυβέρνηση της Ν.Δ του Μητσοτακη. Ενας ανθρωπος του ΑΝΤΙ, που εκμεταλλευθηκαν οι Μεγαλοι, που μελετουν πολυ προσεκτικα τις διαφορες προσωπικοτητες στα αλλα κρατη, για να τις αναθεσουν τον αναλογο ρολο στην παγκοσμια στρατηγικη που ακολουθουν.

Απο τους Λαμπρακηδες μεχρι τη Χουντα, ο ΜΘ βρισκονταν παντα στο μετεριζι, στο μετωπο, σε αγωνες εναντια στους „δυναστες“. Και οταν το εργο εκεινο τελειωσε, οι υποστηρικτες του τον παρατησαν στην ακρη, για να συνταχθει ομως αμεσως, μαχητης οπως ειναι, στις στρατιες εκεινων που μαχονται για την δικαιοσυνη, την ισοτητα, τον παγκοσμιο πολιτη, τα ανθρωπινα δικαιωματα και ολα τα αλλα ωραια και καλα που ευαγγελιζονται οι οργανωσεις του George Soros και των αλλων σιωνιστικων πρακτορειων, που προωθουν την παγκοσμιοποιηση, τουτεστιν την εγκαθιδρυση της Αυτοκρατοριας που ονειρευονται απο χρονια.

Κεντρο και Περιφερεια

Στις θεωριες περι εξαρτησης, πρωτευοντα ρολο παιζει ο δυαδισμος Κεντρο και Περιφερεια, γνωμονας ολων των αναλυσεων που κανω. Για να μη μακρυγορω. Το Κεντρο αποτελουν το συμπλεγμα ΗΠΑ/Ισραηλ (USRAEL), η Γερμανια, Ανγγλια, Γαλλια και κανα δυο ακομη λιγο πιο παρακατιανα κρατη, ενω Περιφερεια ειναι ο υπολοιπος κοσμος. Οι οροι Κεντρο και Περιφερεια πρεπει ομως να θεωρουνται σαν σχετικοι, γιατι και χωρες του Κεντρου θεωρουνται απο ιεραρχικα ισχυροτερες τους, σαν Περιφερεια.

Η παγκοσμια πολιτικη του Κεντρου συνισταται

• Στον διαμελισμο μεγαλων Αυτοκρατοριων (Ινδια, Οθωμανικη Αυτοκρατορια, Σοβιετικη Ενωση) και την δημιουργια νεων κρατων/εθνων, το γνωστο nation building, που θετει αμεσως υπο την εξαρτηση του
• Στην καταργηση η το γκρεμισμα εθνικων συνορων κρατων, που δεν εχουν ακομη „αλωθει“
• Στον ελεγχο της πολιτικης καταστασεως στα „αλωθεντα“ κρατη με την αναθεση της διακυβερνησης απο „δικους“ τους ανθρωπους η απο αλλους που διατηρει σε εφεδρεια στο εξωτερικο
• Στην συχνη-πυκνη αλλαγη κυβερνησεων στις χωρες της Περιφερειας, με συνεπεια την αποδομηση των οποιων πολιτικων και οικονομικων δομων ειχε δημιουργησει η προηγουμενη
• Στην αποβιομηχανιση, την αντικατασταση της βιομηχανικης παραγωγικης απο εισαγωγες και την διαπαιδαγωγηση του πληθυσμου σε καταναλωτες των προιοντων που εισαγονται απο τις χωρες-μελη του
• Στην συναψη δανειων απο τις μεγαλες διεθνεις τραπεζες του, που τα χορηγουν οχι μονο με αισχροκερδη επιτοκια αλλα και με πολιτικες δεσμευσεις που περιοριζουν τις δυνατοτητες ασκησεως ιδιας πολιτικης
• Στο πατροναρισμα μουσικων, λογοτεχνων η σκηνοθετων κινηματογραφου, που αποτελει απο καιρο ενα απο τα αποτελεσματικοτερα „ειρηνικα“ οπλα για το γκρεμισμα ανεπιθυμητων κυβερνησεων η „δυστροπων“ κυβερνητων.

Παραδειγματα για την τελευταια περιπτωση ειναι η πτωση των Στρατιωτικων στην Ελλαδα το 1974, το γκρεμισμα του Τειχους στο Βερολινου το 1989 κ.α.). Να τονισθει δε, οτι κανενας μουσικος, σκηνοθετης κινηματογραφου, συγγραφεας η ζωγραφος δεν εχει την παραμικρη δυνατοτητα να παρουσιασει τα εργα του σ’ ενα ευρυτερο κοινο, αν δεν υποστηριζεται και δεν χρηματοδοτειται απο οργανισμους του Κεντρου. Μια επενδυση, που οπως καθε επενδυση, εχει σκοπο το κερδος που θα προελθει, σ’ αυτη την περιπτωση, απο το γκρεμισμα των εθνικων συνορων, την αναληψη ελεγχου του πολιτικου γιγνεσθαι και μαζι μ’ αυτον και της οικονομιας του „αλωθεντος“ κρατους.

Ο ΜΘ την δεκαετια του 60

Οι δραστηριοτητες του ΜΘ περιλαμβανουν το χρονικο διαστημα απο το τελος του 2. Παγκοσμιου Πολεμου μεχρι την χουντα των Στρατιωτικων το 1967 και την περιοδο της λεγομενης εξοριας του στο εξωτερικο μεχρι την πτωση της Χουντας. Μεγαλη ευθυνη για την πολιτικη ανωμαλια που δημιουργησαν φερνουν και στις δυο περιπτωσεις οι πολιτικες δραστηριοτητες και οι συναυλιες του ΜΘ, που ειχαν σαν αποτελεσμα το ξεσηκωμα ιδιαιτερα της νεολαιας, μεγαλες αντικυβερνητικες εκδηλωσεις, απεργιες, διαδηλωσεις και τελος η πτωση των στρατιωτικων το 1974. Ολα τα στοιχεια συνηγορουν στο οτι, ο ΜΘ υποστηριζονταν στην πρωτη περιπτωση κυριως απο το Ανατολικο Μπλοκ, ενω στη δευτερη περιπτωση ειχε ηδη αλλαξει το Ανατολικο με το Δυτικο στρατοπεδο, γιατι του υπεσχετο περισσοτερα, πολλα δε ειναι και τα στοιχεια, που δειχνουν, οτι ο ΜΘ πολλες φορες το επαιζε και ενα ειδος διπλοπεννιας, τιθεμενος στην υπηρεσια του ενος η του αλλου, αλλες δε και των δυο, αναλογα με τις παροχες, τις προσφορες και την λογιστικη καλυψη που του παρειχαν. Εχοντας ισως την ιδεα, οτι και τα δυο στρατοπεδα αγωνιζονται για μια ελευθερη Ελλαδα και αγνοωντας, οτι το καθενα τον υποστηριζε για την παρτη του.

Για την δεκαετια του 60 αντιγραφω απο την Δημητρα Λαμπροπουλου: „Όταν ένας δημοσιογράφος ρώτησε τον Μίκη Θεοδωράκη πώς θα μπορούσαν να αποδοθούν μουσικά οι λαϊκές εκδηλώσεις, εκείνος απάντησε: «Πολυπρόσωπη χορωδία. Να μπορούσες να κάνεις μια χορωδία με χιλιάδες φωνές!» Κάθε μέρα, επί μήνες, κάθε βράδυ, από το σχόλασμα το δουλειάς, μετά το σχολείο, έξω από τις σχολές, χιλιάδες κόσμου συναντιόνταν στις διαδηλώσεις. Το πλήθος άλλοτε γιόρταζε κι άλλοτε πενθούσε. Σε εκατοντάδες χιλιάδες υπολογίζεται η συμμετοχή στην κάθοδο του Γ. Παπανδρέου από το Καστρί στην Αθήνα στις 19 Ιουλίου και στην κηδεία του Σωτήρη Πέτρουλα στις 23“.

Και συνεχιζει. „Το 1960 είναι μάλλον ταραγμένη χρονιά από την άποψη εκδήλωσης της κοινωνικής δυσαρέσκειας και των απεργιακών κινητοποιήσεων. Την 1. Δεκεμβρίου οι οικοδόμοι κατεβαίνουν σε απεργία, περίπου 15 χιλιάδες απεργοί συγκεντρώνονται έξω από το Εργατικό Κέντρο. Όταν οι απεργοί ξεκινούν να πάνε πορεία για να δώσουν ψήφισμα στον υπουργό Εργασίας, η αστυνομία τους εμποδίζει. Οι απεργοί χρησιμοποιούν πέτρες, πλάκες από τα πεζοδρόμια, ξύλα από γειτονικές αποθήκες και στήνουν οδοφράγματα. Η αστυνομία χρησιμοποιεί κάθε μέσο, δακρυγόνα, καπνογόνα και την Πυροσβεστική για να τους διαλύσει. Την επόμενη μέρα γίνεται νέα απεργία για να διαμαρτυρηθούν για τους τραυματισμούς και τις συλλήψεις που έγιναν“. „Μαύρα προαισθήματα με κατέχουν και, αν και εκ φύσεως δεν είμαι απαισιόδοξος, το κλίμα μου ενθυμίζει ολίγον ’44, ολίγον ‘47“, ελεγε ο Γ. Ράλλης. Και ο Μαρκεζίνης στο Συμβούλιο του Στέμματος το Σεπτέμβριο του 1965: „Ο πολίτης θα πιστεύει ότι οιοσδήποτε ή το πεζοδρόμιον, επέβαλε την γνώμην έναντι του Στέμματος“ (7).

Ειχε λοιπον ηδη αναπτυχθει μια συγκρουσιακη νοοτροπια, η οποία ξεκινώντας από συνδικαλιστικά, κυρίως οικονομικά αιτήματα, αρχισε να κλιμακώνεται και να αποκτά πολιτικους στοχους, την ιδεα για εκδημοκρατισμο της κοινωνίας, μια αφηρημενη εννοια, που σαν οπλο στην αντιπαραθεση με την εκαστοτε κυβερνηση και ελλειψει συγκεκριμενου στοχου, το μονο που επιτυγχανει, ειναι η αποδομηση του υπαρχοντος, οτι και οποιο ναναι αυτο, να μην το αφησει να στεριωσει και να βγαλει φυλλα και καρπους, να το ξηλωσει, για να φυτευθει το νεο δεντρακι της ελπιδας. Της φρουδας ελπιδας.

Η πολιτικη και κοινωνικη αναστατωση της εποχης εκεινης δεν θα γινοταν, χωρις τις πολιτικοπολιτιστικες δραστηριοτητες του ΜΘ και αλλων καλλιτεχνων.  Επιτροχαδης: Το 1960 ο ΜΘ παρουσιάζει για πρώτη φορά τον Επιτάφιο, ενώ συνθέτει „Tο τραγούδι του νεκρού αδελφού“ και το „Άξιον εστί“. Το 1963 ηγείται της Νεολαίας Λαμπράκη και εκλέγεται βουλευτής της ΕΔΑ. Παντα μπερδεμμενος ιδεολογικα απο το αίτημά για εθνική συμφιλίωση, το Motto του χαρισματικου αυτου μουσικοσυνθετη, που δεν καταφερε να δει αυτο, που νωρις ειδαν οι Αριστεροι στην Γερμανια το 1970 και μετουσιαζεται στο φιλμ του αριστερου Alexander Kluge „in Gefahr und höchster Not bringt der Mittelweg den Tod“ (σε περιπτωση κινδυνου και μεγαλης αναγκης, ο μεσαιος δρομος φερνει τον θανατο). Δεν ακουσε τιποτε γι’ αυτο ο παντοτε αεικινητος ΜΘ στα σουρτα-φερτα του στη Γερμανια; Μαλλον οχι, αυτος παντα στο ΑΝΤΙ: Αντι στις κυβερνησεις του 60, αντι στο Βασιλια, αντι στην χουντα. Που υστερα απο την ιδρυση του ΠΑΜ και την έκκληση του ΜΘ για αντίσταση το 1967 τον συλλαμβανει και μετα απο την οδο Μπουμπουλίνας, τις φυλακές Αβέρωφ και την απεργία πείνας που εκανε, τον αποφυλακιζει και τον εκτοπιζει το 1968 στη Ζάτουνα, οπου, οπως γραφει ενας Blogger, „ήταν έκεί με την οικογένειά του, έγραψε και μουσικό έργο στο διάλειμα των …βασανιστηρίων και άκουγε και BBC“.

Τα δολωματα/Η ανταμοιβη

Οι „αγωνες“ του ΜΘ δεν εμειναν ποτε χωρις ανταμοιβη. Αυτοι που αορατα κινουσαν τα νηματα απο πισω, φροντισαν, ωστε το 1957 στο Φεστιβάλ της Μόσχας να του απονεμηθει ενα βραβειο από τον Shostakovich για το έργο του Suite No 1 για πιάνο και ορχήστρα  Και να τον υποστηριξουν να ξεκινησει το 1961 τις „λαϊκές συναυλίες“ σε ανοιχτούς χώρους σε όλη την Ελλάδα, στις οποιες συμμετειχαν και πολλοί ποιητές απαγγέλλοντας τα ποιήματα τους. Την ίδια χρονιά, ο Μίκης παίρνει και το πρώτο βραβείο στο Φεστιβάλ Ελληνικού Τραγουδιού.

Στις 21.04.1963, η „Επιτροπή για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη“, διοργανώνει την Α’ Μαραθώνια Πορεία Ειρήνης, στην οποια συμμετειχε και ο βουλευτής της ΕΔΑ Γρηγόρης Λαμπράκης. ΜΘ: „..Χάνοντας τον Λαμπράκη, κερδίσαμε χιλιάδες νέους Λαμπράκηδες, χιλιάδες ήλιους που θα θερμαίνουν και θα φωτίζουν τη μνήμη του“. Στις 08.06.1963 ιδρυει το Κίνημα Νεολαίας „Γρηγόρης Λαμπράκης“ (ΔΚΝΓΛ), εκλέγεται ο ιδιος σαν πρόεδρος και ξεκινά μια „πολιτική και πολιτιστική“ εκστρατεία, ιδρύονται λέσχες σε όλη την Ελλάδα (οπως ειχε κανει και ο Μεταξας). Στις βουλευτικές εκλογές της 16.02.1964 εκλεγεται βουλευτής ΕΔΑ στον Πειραιά. Και σαν συνθέτης της μουσικής για την ταινία του Κακογιάννη Zorba the Greek γινεται διεθνως γνωστος (Ο Τελης Σαβαλας ειπε καποτε, οτι προσπαθησε να γυρισει ο ιδιος εργο, ομως αν δεν θελουν οι Εβραιοι, δεν μπορεις στον κινηματογραφο να κανεις απολυτως τιποτε).

Το 1965 του απονέμεται το βραβείο „Sibelius“ από επιτροπή στην οποία συμμετέχουν οι Pablo Casals, Darius Milhaud και Zoltan Kodaly και πραγματοποιείται η πρώτη δισκογραφική συνεργασία του με τη Μαρία Φαραντούρη στο «Mauthausen» του Ιάκωβου Καμπανέλλη. Το ίδιο έτος γράφει και το ομώνυμο τραγούδι για τον δολοφονημένο φοιτητή Σωτήρη Πέτρουλα. Το 1966 ιδρύει την «Συμφωνική Ορχήστρα Πειραιώς» με την οποία διευθύνει έργα κλασικής και μετακλασικής μουσικής και κυκλοφορεί το έργο του «Ρωμιοσύνη».

Τα αποτελεσματα

Με την ανοδο του „λαικου Κινηματος“ (!!) την δεκαετια του 60 αρχιζει και η καθοδος της ελληνικης βιομηχανιας. Την ωρα που στην δυτικη Ευρωπη καπνιζαν τα φουγαρα των εργοστασιων και εμεις φευγαμε για να τα επανδρωσουμε σαν Gastarbeiter, στην Ελλαδα κυριαρχουσαν οι Λαμπρακηδες, ο Λαμπρακης, ο Παπανδρεου, η ΕΔΑ, το ΚΚΕ (απο το υπογειο), ο ΜΘ και αλλοι ομοφρωνες τους, για τους οποιους η καταστροφη της ελληνικης βιομηχανιας αποτελουσε προφανως εργατικους αγωνες.

Γραφει ο Νικος Σερντεδάκις: „Το 1959, παρά την ενίσχυση της Αριστεράς στο ελληνικό κοινοβούλιο και την αναγόρευσή της σε αξιωματική αντιπολίτευση, καταγράφονται 172 συμβάντα διαμαρτυρίας. Το 1960 θα εντοπιστούν 212 συμβάντα διαμαρτυρίας, ενώ το 1961, έτος εκλογών (29 Οκτωβρίου), τα συμβάντα διαμαρτυρίας βρίσκονται στο ίδιο περίπου επίπεδο (226). Η σχεδόν κατακόρυφη αύξηση των συμβάντων διαμαρτυρίας σημειώνονται το 1962 και το 1963. Για το 1962 θα εντοπιστούν 503 συμβάντα, ενώ το 1963 θα φτάσουν τα 540 και το 1964 θα υποχωρήσουν στα 408“ (8).

Αυτα τα „συμβαντα διαμαρτυριας“ ειναι διαδηλωσεις και απεργιες που κρατουσαν ακομη και μηνες, αναστατωναν την πολιτικη και κοινωνικη ζωη του τοπου και που τελικα εστειλαν την ελληνικη βιομηχανια στο αποσμασμα. Εκαναν δε το μυαλο του Ελληνα να λειτουργει στραβα, να μην ειναι ευχαριστημενος με κανεναν και με τιποτα και να ζηταει συνεχως δουλεια και λεφτα απο το κρατος.

Ο ΜΘ και η Χουντα 

Μετα την συλληψη του ΜΘ („διοτι δεν συνεμορφωθη…“) ξεκινα μια διεθνης κινηση αλληλεγγυης που υποστηριζεται απο τους Dmitri Schostakovitsch, Leonard Bernstein, Pablo Neruda, Arthur Miller και Harry Belafonte.  Το 1970 ο Jean-Jacques Servan-Schreiber τον φερνει στο Παρισι, οπου „εξοριστος“ συναντα την επισης „εξοριστη“ Μελινα Μερκουρη και μαζι με τον Ζυλ Ντασέν ξεκινα με διαφορες πολιτικες εκδηλώσεις, λαϊκές συναυλίες και απεργιες πεινας (!!) τον „αγωνα“ κατα της Χουντας. Στην παρεα ανηκει και ο Βασιλης Βασιλικος, που με το „Ζ“, οπου βαζει τις „αγροτητες“ της Χουντας στα αναλογα καλουπια, επηρεαζει σημαντικο μερος του ευρωπαικου κοινου.

Στην Ανατολικη Γερμανια η Ακαδημια Καλων Τεχνων τον ειχε  ανακηρυξει το 1968, εν απουσια του, τιμητικο μελος της. Κυκλοφορει μια δημοσια διακηρυξη με τον τιτλο „Λουλουδια για τον Μικη Θεοδωρακη. Πολλα παιδια ζωγραφιζουν σε ταχυδρομικες καρτες λουλουδια και τα στελνουν στην Αθηνα, μερικες εκατονταδες χιλιαδες, κυκλοφορει και ενα τευχος με τα τραγουδια του. Ομως μετα την προσχωρηση του στους Ευροκομμουνιστες της Γαλλιας πεφτει στην Ανατολικη Γερμανια στην αφανεια, για να ξαναζωντανεψει αργοτερα, οταν οι Ανατολικογερμανοι ειδαν, οτι κινδυνευε να τους τον „φαει“ η δυτικη αντιπραξη. Ετσι αρχισε παλι η υποστηριξη του απο τον εκδοτικο οικο Härtel und Breitkopf και τον καθηγητη Andreas Göpfert, που εγινε λεκτορας των εργων του, με την μεγαλη εμφανιση του αργοτερα, το 1982, στο Gewandhaus Leipzig, οπου ανεβασε το ορατοριο „Αξιον Εστι“ (9).

Την ιδια εποχη ο ΜΘ ερχεται πολλες φορες και στη Δυτικη Γερμανια, οπου οι πρωτοι δισκοι με τα τραγουδια του κυκλοφορουν απο το „pläne“-Verlag του Ντορτμουντ, ενος μικρου Label, εξειδικευμενου σε αντιστασιακη μουσικη εναντια στις δικτατοριες της Ισπανιας, της Χιλης και αλλου (Juan & José, Victor Jara, Inti-Illimani, José Afonso κ.α.). Ενδιαφερον παρουσιαζει και ενας αγνωστος στο πολυ κοινο, ο βρεταννος Tim Dowdall, που διατηρουσε ενα γραφειο στην συνοικια Charlottenburg του Βερολινου και πρεπει να αποτελουσε τον συνδετικο κρικο αναμεσα στην παραγωγη δισκων κλπ. και εκεινων που τις χρηματοδοτουσαν, ιδιαιτερα δε στα κονσερτα του κατα την μεταχουντικη περιοδο. Ο Tim Dowdall συνεργαζονταν γι’ αυτο μετα το 1980 με τον Αστερη Κουτουλα, μανατζερ του ΜΘ, εχοντας παραγει πανω απο εικοσι CDs και οργανωνοντας περιπου 100 κονσερτα (στην Χιλη, τον Καναδα, τη Ρωσια, το Ισραηλ, την Νοτια Αφρικη, την Τουρκια, Αυστραλια και σε αλλες χωρες) (10).

Η Ανατολικη και ιδιαιτερα η Δυτικη Γερμανια γνωριζαν καλα, τι αποτελεσματικο οπλο ειναι η μουσικη, η λογοτεχνια, το ραδιοφωνο και ο κινηματογραφος για την προιδεαση και το ξεσηκωμα του κοσμου εναντιον κρατων, που ηθελαν να αποδυναμωσουν για να  αποκτησουν επηροη. Εκαναν ετσι οτι μπορουσαν, η καθε μια βεβαια με την δικη της προοπτικη για την επηροη τους στην κυβερνηση που θα εκλεγοταν μετα την πτωση της Χουντας. Ο ΜΘ δεν ηταν το μονο οπλο που ειχαν στα χερια τους, ιδιαιτερα η Δυτικη Γερμανια συντηρουσε μια ολοκληρη στρατια αλλων τετοιων „αγωνιστων“, οπως οι καθηγητες Τσατσος η Σημιτης, που τους ειχε δωσει μια θεση σε καποια πανεπιστημια, οι δημοσιογραφοι Παυλος Μπακογιαννης, που δουλευε στην ελληνικη εκπομπη της Deutsche Welle και Βασιλης Μαθιοπουλος, που εμφανιζοταν στο 2. τηλεοπτικο προγραμμα αλλα κυριως προμηθευε το συγκροτημα Λαμπρακη με αυτα που επρεπε να διαβασουν οι Ελληνες καθως και αλλους πολλους που μου διαφευγουν.

Το τελος της Χουντας, το Project for the New American Century (PNAC)

Το τελος της Χουντας σημανε με την καθοδο του γερμανου συγγραφεα και κατασκοπου Günter Wallraff, που ηρθε στην Ελλαδα στις 21.11.1973 σαν αντιπροσωπος της οργανωσης „Griechenland-Solidarität“ που ειχε ιδρυσει ο εβραιος καθηγητης Wolfgang Abendroth, για να συντονισει τις δρασεις των φοιτητων μετα την καταληψη του Πολυτεχνειου στις 17.11.1973. Ας αναφερω, οτι τα κυριαρχα συνθηματα στους χωρους του, ηταν „κατω το κρατος“, „κατω το κεφαλαιο“, „κατω η εξουσια“, „κατω ο στρατος“, „εξεγερση“, „Μαης ’68“ κ.α. Ναι, ειναι τα συνθηματα που πολιτικοποιησαν την σημερινη „αφροκρεμα“ των πολιτικων του ΠΑΣΟΚ και της Νεας Δημοκρατιας (Βενιζελος, Αλογοσκουφης κλπ. κλπ.), αλλα και τα ιδια με αυτα που χρησιμοποιουν οι σημερινοι τρομοκρατες. (11).

Το εναυσμα για την „εξεγερση“ εδωσε παλι ο Wallraff, που ξαναηρθε στην Ελλαδα και στις 10.05.1974 αλυσοδέθηκε σε ένα στύλο της ΔΕΗ στην πλατεία Συντάγματος, ξεσηκωνοντας ετσι τους „ηρωικους“ φοιτητες του Πολυτεχνειου και τον παντα επιρρεπη σε τετοιες „επαναστατικες“ δρασεις οχλο. Ηταν μια καθαρη προβοκατσια, που συνοδευονταν και απο αλλες „ηρωικες“ δρασεις, επιθέσεις στο Υπουργείο Δημοσίας Τάξεως, στο Υπουργείο Δικαιοσύνης και στην Νομαρχία Αττικής, ενω στο Κέντρο 5.000 διαδηλωτες συμπλέκονταν με την Αστυνομία και αποτελει στην ουσια μια ανταρσια, που ουδεμια σχεση εχει με ηρωικες εξεγερσεις, αλλα ολα τα χαρακτηριστικα ενος τελεια καταστρωμενου στρατηγικου σχεδιου ανατροπης, απ’ αυτα που ειδαμε αργοτερα στη Σερβια, αλλες χωρες της Ανατολικης Ευρωπης η το 1989 στο Βερολινο.

Γιατι ομως οι ΗΠΑ να θελουν να ριξουν ενα καθεστως, που οι ιδιοι ανεβασαν στην Αρχη; Ο λογος ειναι απλος. Απο τις αρχες του 1970 εχουμε στις ΗΠΑ μια αλλαγη εξωτερικης πολιτικης: Οι χουντες που στηριξαν καποτε, δεν χρειαζονται πλεον, γιατι ειχαν εκπληρωσει τον προορισμο τους, την παρεμποδιση επιρροης της Σοβιετικης Ενωσης σε χωρες οπως η Ελλαδα και αλλου ενω οι παλιες δικτατοριες σε Ισπανια η Πορτογαλια δεν ταιριαζαν στα νεα σχεδια. Η νεα εξωτερικη πολιτικη σχεδιαστηκε στο Project for the New American Century (PNAC), ενα think tank των νεοσυντηρητικων, που ιδρυσε ο Εβραιος Richard Perle με εδρα την Washington (D.C.) και επανδρωσε με τα καλυτερα εβραικα μυαλα των ΗΠΑ, και αποσκοπουσε στην εγκαθιδρυση μιας νεου ειδους δικτατοριας για την παγκοσμια κυριαρχια των ΗΠΑ η, κατα μια αλλη αποψη, των Σιωνιστων (12). Ετσι το Κεντρο ηθελε να ξεφορτωθει τους Στρατιωτικους και να φερει αυτους που διατηρουσε στην „καταψυξη“, τους μεταρρυθμιστες Κωνσταντινο Καραμανλη και Ανδρεα Παπανδρεου, που χρειαζονταν για τα σχεδια παγκοσμιοποιησης που ειχε θεσει σε εφαρμογη.

Η μεταπολιτευση

Η Δημοκρατια και οι μεταρρυθμιστες επεστεψαν στην Ελλαδα, μαζι τους και οι μαχητικές και συγκρουσιακές διαδηλωσεις και απεργιες, που αρχισαν αμεσως μετα το 1974: Διαδηλωσεις για την Κύπρο, για τη δημοκρατία, ενάντια στους Αμερικάνους κ.ο.κ., ανυποχώρητες απεργίες στην Ιζόλα, AEG, ΙΤΤ, Λάρκο, Εσκιμό, Πίτσος, Μαντούδι και Ναυπηγεία, η απεργια των 110 ημερών στη ΛΑΡΚΟ το 1977. Γυρω στο 1980 και λίγο πριν από την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, οι απεργίες που βρισκοντουσαν σε εξαρση αρχισαν να πληττους τις επιχειρήσεις, που αδυνατουσαν να ανταποκριθουν στα συσσωρευομενα εξοδα, δεν ειχαν δυνατοτητες δανεισμου και αρχισαν να καταρρεουν. Το ιδιο „θεαματικα“ και τα αποτελεσματα των μεταρρυθμισεων: Με την κρατικοποιηση η „Ολυμπιακη“ απο κερδοφορα που ηταν αρχισε να βουλιαζε στα χρεη.

Τα αποτελεσματα των ηρωικων αγωνων για την πτωση της Χουντας και την επαναφορα της Δημοκρατιας, διαβαζε των νεων σχεδιων παγκοσμιοποιησης του USRAEL, ειναι οντως τραγικα. Στα τελευταια σαραντα χρονια ΧΑΘΗΚΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΥΠΟΔΟΜΗ ΤΗΣ ΕΛΑΔΟΣ, καποτε ανθουσες βιομηχανίες οπως η Αλλατίνη, η ΥΦΑΝΕΤ, Βαλκάν Εξπόρτ, Good Year, ΒΦΛ, ΑΒΕΖ στη Θεσσαλονίκη, τα εργοστάσια του Μποδοσάκη, του Ανδρεάδη και του Στράτου, οι ΒΙΑΜΥΛ, Ξιφίας, Τρικολάν, Καματάκης, Φλώρινα Χωναίος, Fanco, η Ιdeal Standard στη Χαλκίδα, η Αλλαντοβιομηχανία Θράκης, η καπνοβιομηχανία Κεράνης, η μεταλλουργικη Χάλυψ, η Βαμβακουργία Βόλου, το εργοστάσιο της Γιούλα στην Ελευσίνα, τα Σωληνουργεία Κορίνθου, τα ΔΕΚΑ Αλλαντικά, η Εριοκλωστοϋφαντουργία, η εταιρεία παραγωγής σαμπουάν ΙΝΚΟ, τα Ελληνικά Σιδηροκράματα επαψαν να υπαρχουν (13). Το εργοστασιο της Nissan (Datsun) στο Βολο εκλεισε ενω η Παπαστρατος και το πασιγνωστο στον κοσμο κονιακ Μεταξα πουληθηκαν στους ξενους.

Τον εφιάλτη αυτης της αποβιομηχάνισης ζωντανεύουν σημερα τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά και το λουκέτο στην κλωστοϋφαντουργία ΟΤΤΟ Έβρος.

Παραξενο, πως κανεις δεν σκεφτεται, οτι οι βιομηχανιες αυτες εκλεισαν λογω βλακειας και παραπλανησης των εργαζομενων, που δεν σκεφθηκαν, ουτε τοτε, ουτε σημερα, οτι με τις απεργιες τους πριονιζαν το κλαδι που καθονται. Και των πολιτικων, για τους οποιους ομως η αποβιομηχανιση δεν παρουσιαζει ενδιαφερον, καθοτι τα οικονομαν απο τους εισαγωγεις των προιοντων που δεν κατασκευαζονταν πλεον στην Ελλαδα και την λεγομενη διαπλοκη. Και οι ειδημονες; Η αποβιομηχανιση οφειλεται στην επενδυτική άπνοια λεει ο καθηγητης Βασίλης Ράπανος, και ο Άγγελος Τσακανίκας, επικεφαλής οικονομικών ερευνών του ΙΟΒΕ ειναι της γνωμης, οτι „το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι ότι η μεταποίησή μας στηριζόταν σε χαμηλό εργασιακό κόστος, το οποίο όμως διαθέτουν πλέον άλλες χώρες, ενώ ταυτόχρονα δεν μπορέσαμε να προσανατολίσουμε την παραγωγή σε κλάδους που στηρίζονται στην καινοτομία“. Για τις απεργιες και τις κακες συνεπειες τους για την ελληνικη οικονομια κουβεντα.

Μ.Θ.: Where the Action Is. Στο Σύνταγμα 12.02.2012

 

Και ο ΜΘ; Αυτος υπογραφει διακηρυξεις οπως αυτη της 13.07.2009 που λεει „Να σταματήσουμε τα ρατσιστικά μέτρα της κυβέρνησης (του Καραμανλη!)“, κανει συναυλιες με  την Λαϊκή Ορχήστρα Μίκης Θεοδωράκης εναντια στην πολιτικη των ΗΠΑ στα Βαλκάνια και το Ιράκ, δινει ενα κονσερτο στο Μουσειο των Θυματων του Ολοκαυτωματος στην Washington D.C. (με Mauthausen“, Μαρια Φαραντουρη και καλλιτεχνικο διευθυντη τον γερμανο Gert Hof, συνεργατη του Αστερη Κουτουλα) και διαπληκτιζεται στο Indymedia με την οργανωση „Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς“, που τον κατηγορει, οτι μαζι με τον Βασιλικο και καποιους αλλους „ξεπληρώνουν τις ολιγοήμερες „διακοπές“ τους στα κρατητήρια της Ασφάλειας με βουλευτικά και υπουργικά αξιώματα (14). Και μπολικα λεφτα που παιρνει απο το κρατος καθε χρονο για την ορχηστρα του, γύρω στα 300.000 ευρώ, κατ’ αλλους 440.205 ευρώ (15). Σε γενικες γραμμες ενας ιδανικος μαχητης, για τον οποιο ο George Soros θα πρεπει να ειναι ιδιαιτερα περηφανος. Που οπως παει, δεν αποκλειεται να προσχωρησει και στο κομμα του Τσιπρα.

Επιλογος

Σε μια συνεντευξη που εδωσε ο ΜΘ στον Hans Georg Hermann (FAZ.net, 20.04.2009) και στην παρατηρηση, οτι „η μουσικη σας ηταν το προσωπικο σας οπλο, με το οποιο, μοναδικο φαινομενο στον κοσμο, κερδηθηκε ενας πολιτικος αγωνας“ απαντησε: „Η μουσική μου ήταν μόνο ένα μέρος του συνόλου, αλλά είναι αλήθεια, ότι ενωνε τους ανθρώπους. Κατά την περιοδο της Χουντας οι Γερμανοί έβλεπαν τους ελληνες συμπατριώτες τους να τραγουδαν με σφιγμένη τη γροθιά και ρωτουσαν: Τι τραγουδάτε τελος παντων, ειναι αυτα μαχητικα τραγουδια; Δεν ηταν ομως τραγούδια της μάχης, ηταν τραγουδια του Σεφέρη. Τραγουδουσαμε για την πατριδα μας, την παραλία, τη θάλασσα, το νερό. Η μουσική μας ενωνε, αυτο ηταν.

Για σιγα, κυριε Θεοδωρακη. Αφου τα τραγουδια σας δεν ηταν μαχητικα, γιατι ολος ο κοσμος πιστευε, οτι τραγουδια σας απεβλεπαν στο γκρεμισμα της Χουντας; Ποιος δεν μας λεει την αληθεια; Ο ΜΘ η τα διεθνη ΜΜΕ, που τον χρησιμοποιουν ακομη για τους δικους τους, αλλοτριους σκοπους;

Αν διαβαζε τις γραμμες αυτες ο χαρισματικος μας μουσικοσυνθετης, θα εκανε καλα, να επαναφερει στην μνημη του ολα οσα εγιναν μετα τον 2. Παγκοσμιο Πολεμο στην Ελλαδα και να διερωτηθει, cui bono, ποιον τελικα ωφελησαν και ωφελουν ακομη ολες οι αγωνιστικες του δραστηριοτητες. Τον „Λαο“, για τον οποιο συνεχως κοπτεται, η μηπως τις δυναμεις εκεινες, που μεχρι το 67 ετριβαν τα χερια τους απο την αποβιομηχανιση και την πολιτικη ασταθεια στην Ελλαδα, και μετα το 74 τους Νεοφιλελευθερους, που καταπατωντας τα εθνικα συνορα των κρατων τα βαζουν, το ενα μετα το αλλο, στο μεγαλο στρατοπεδο που ετοιμαζουν να κλεισουν τον κοσμο. Ποτε δεν ειναι αργα Μικη. Αργα ειναι μονο, να μαλλωνεις στην ηλικια σου με τα – επικινδυνα βεβαια – παιδαρελια που γραφουν τους παραλογισμους τους στο Indymedia.

Υποσημειωσεις

1)  Η συνεντευξη δημοσιευθηκε στα «Επίκαιρα», τεύχος 2ο, 30.10. – 05.11.2009 και αναδημοσιευθηκε στο resaltomag.gr της 06.11.2009 http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=3840).
2) Οι αλλοι δυο ηταν ο Τζον Μπραδήμας, πρώην πρόεδρος του New York University και επί 22 χρόνια μέλος του Κογκρέσου των ΗΠΑ και ο Αντριου Aθενς, πρώην πρόεδρος του Συμβουλίου Αποδήμου Ελληνισμού και ιδρυτής του φιλανθρωπικού οργανισμού Ηellenicare
3) Ολοκληρο το γραμμα, οπως δημοσιευθηκε στην „Καθημερινη“ της 28.06.2009 με τον τιτλο «Αμερική σημαίνει ελευθερία, πρόοδος, καλοσύνη»
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_28/06/2009_320250
4) http://edo-makedonia.pblogs.gr/2008/02/oloklhrh-h-anoihth-epistolh-toy-mikh-theodwrakh.html
5) Βλεπε και „Berühmte psychisch kranke Persönlichkeiten“, στο
http://home.arcor.de/pahaschi/genies.htm
6) Βλεπε και το αρθρο μου „Το παραληρημα του Μικη Θεοδωρακη“
7) Δημητρα Λαμπροπουλου „Ιουλιανά 1965: ο λαός στους δρόμους“
8) Σερντεδάκις Νίκος, «Στην Καρδιά των Κοινωνικών Κινημάτων: Μια Κριτική Ανάγνωση της Σύγχρονης Θεωρίας», Το Βήμα των Κοινωνικών Επιστημών, 24: 41-65, 1998
9) Ludwig Streng „Nötig wie Nahrung ist uns der Widerstand – Mikis Theodorakis zum 80“, δημοσιευθεν στην UNSERE ZEIT της 29.7.2005
http://www.quijote.de/artikel/streng-theodorakis-zum-80sten.html
10) Για τις πολυ υπογειες διαδρομες του Tim Dowdall βλεπε και http://www.vip-booking.com/lcl/ILMC_report.asp, οπου γινεται αναφορα και στο Didi Music S.A. – Big Star Promotion L.T.D. απο την Ελλαδα www.rockwavefestival.gr και www.didimusic.gr
11) Βλεπε και Εμμανουηλ Σαριδη „Ξενοι δημοσιογραφοι, ελληνες αντιεξουσιαστες και αποσταθεροποιηση στην Ελλαδα“
12) Βλεπε και http://www.newamericancentury.org/ καθως και Εμμανουηλ Σαριδη „Η Ελλαδα της παρδαλης επαναστασης“
13) Βλεπε και „Η κλίκα Σημίτη-Λαλιώτη, το “Κ”ΚΕ, και ο ΣΥΝ είναι οι βασικοί σαμποτέρ“, στο http://www.oakke.gr/posters/p_2003/scrn/ps31-05-03.htm
14) Βλεπε και την διακηρυξη των „Πυρινων της Φωτιας“ στο Indymedia της 16.11.2009,
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1104666
15) Βλεπε και http://www.enet.gr/online/online_text/c=113,dt=10.11.2006,id=73041884