Μετά απ‘ όλα αυτά ξεκίνησε μια ολόκληρη επιχείρηση απόδοσης στο όλο θέμα τέτοιων καρικατουρίστικων διαστάσεων, έτσι ώστε να χάσει κάθε σημασία. Κι εδώ ακριβώς είναι το όλο ζήτημα.

Ας το σκεφτούμε λιγάκι. Κοιτάξτε τον Παππά και τον Χριστοφορίδη. Ειλικρινά σας δίνουν την εικόνα ανθρώπων που μπορούν να εντοπίσουν οιονδήποτε τους παρακολουθεί; Όμως ακόμη κι αν είναι έτσι και οι δυο αυτοί διαθέτουν κάτι ανάμεσα σε Τζέϊμς Μποντ και επιθεωρητή Κλουζό, είναι δηλαδή σε θέση να εντοπίσουν δυο ρεπόρτερ που τους ακολουθούν διακριτικά, γιατί να το κάνουν; Τι έχουν να κρύψουν; Παράνομες ροζ συναντήσεις σε καταγώγια;

Κι άντε να δεχθούμε ότι θέλανε να ξεκλέψουν λίγο χρόνο για προσωπική „ψυχαγωγία“ και δεν ήθελαν να γίνουν βούκινο από τους δημοσιογράφους, τότε μπορεί να μου εξηγήσει κανείς την παρέμβαση των αρχών ασφαλείας των ΗΠΑ; Δηλαδή, τι έκαναν; Πήρε ο Παππάς ή ο Χριστοφορίδης τηλέφωνο το FBI και κατήγγειλε ότι δυο ύποπτοι τύποι τους παρακολουθούν;

Κι έστω ότι κάπως έτσι έγινε, τότε γιατί οι διωκτικές αρχές των ΗΠΑ όχι μόνο ανταποκρίθηκαν αμέσως, αλλά και συνέλαβαν δυο αμερικανούς πολίτες; Είχαν σε τόσο μεγάλη εκτίμηση τους Παππά και Χριστοφορίδη ώστε να συλλάβουν δυο πολίτες, αντί να προχωρήσουν σε μια απλή ταυτοποίηση όπως θα ήταν φυσικό;

Άλλωστε τι παράνομο έκαναν οι δυο ρεπόρτερ; Παρακολουθούσαν δυο κυβερνητικά πρόσωπα της Ελλάδας στη Νέα Υόρκη. Από πότε είναι παράνομο κάτι τέτοιο και μάλιστα στις ΗΠΑ; Ή μήπως είναι παράνομο να φοράς στραβά περούκα; Όλα αυτά είναι ανοησίες και μάλιστα για ανόητους που χάβουν τις ηλίθιες μυθοπλασίες που κατασκευάζουν οι μηχανισμοί παραπλάνησης του κοινού.

Οποιοσδήποτε γνωρίζει από Νέα Υόρκη και ΗΠΑ, ξέρει πολύ καλά δυο πράγματα: Οι διωκτικές αρχές δεν θα προχωρούσαν ποτέ σε σύλληψη υπόπτων χωρίς να υπάρχει σαφής σκοπιμότητα. Και ποτέ δεν θα το έκαναν για οιοδήποτε κυβερνητικό στέλεχος άλλης χώρας, όσο υψηλόβαθμο κι αν είναι, ο οποίος κινείται υποτίθεται ως ιδιώτης. Εκτός κι αν οι αρχές κινήθηκαν για να προστατέψουν την μυστικότητα των κινήσεων Παππά-Χριστοφορίδη. Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση.

Για μένα είναι απολύτως σαφές ότι οι Παππάς-Χριστοφορίδης είχαν μυστικές επαφές με διάφορα κυκλώματα στη Νέα Υόρκη. Η Γουόλ Στριτ οργιάζει με φήμες ότι οι δυο λεβέντες είχαν βγει παγανιά για να μαζέψουν λεφτά υπέρ της συμμορίας Τσίπρα που κυβερνά. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι μέρες του Τσίπρα είναι μετρημένες κι έτσι έχουν αμοληθεί να μαζέψουν όσα περισσότερα μπορούν από κυκλώματα „επενδυτών“ που κερδοσκοπούν με τη χρεοκοπία της Ελλάδας.

Οι φήμες λένε ότι έχουν βγάλει στο σφυρί τις κινήσεις και τις αποφάσεις της κυβέρνηση Τσίπρα για το επόμενο χρονικό διάστημα. Όποιος δώσει τα περισσότερα θα ευνοηθεί περισσότερο από αυτές τις κινήσεις και τις αποφάσεις της κυβέρνησης, που αφορούν στο ξεπούλημα της χώρας, την αναδιάρθρωση των τραπεζών, κοκ.

Ποιοί θα ήταν καλύτεροι για μια τέτοια δουλειά; Οι Παππάς-Χριστοφορίδης έχουν αποδείξει ότι μέχρι τη μάνα τους μπορούν να πουλήσουν, αρκεί να βρουν αγοραστή.

Ταυτόχρονα οι „κακές γλώσσες“ της διπλωματίας λένε ότι το συγκεκριμένο ζεύγος προσέγγισε και τον μηχανισμό των ΗΠΑ προκειμένου να εξασφαλίσει για τον Τσίπρα, αφενός, ασυλία από πιθανές διώξεις μετά την κατάρρευση της κυβέρνησής του και, αφετέρου, μια πολιτική καριέρα αντάξια των υπηρεσιών που έχει προσφέρει.

Ο Τσίπρας και η συμμορία γύρω του τρέμει την πιθανότητα να χρησιμοποιηθούν ως εξιλαστήριος τράγος αφού χάσουν τη διακυβέρνηση της χώρας. Έχουν κάνει πράγματα, που καμιά άλλη κυβέρνηση δεν τόλμησε να κάνει και τώρα τρέμουν. Φοβούνται μήπως και οι επόμενοι εκλεκτοί της Ουάσιγκτον και του Βερολίνου, που θα επιλεγούν για να διαχειριστούν το καθεστώς κατοχής της πατρίδας μας, τους ρίξουν στο λάκκο των λεόντων προκειμένου να ξεθυμάνει – έστω προσωρινά – η οργή του κόσμου.

Κι έτσι αναζητούν προστασία. Επίσης – λένε πάντα οι „κακές γλώσσες“ – πώς προσπαθούν να πείσουν τη διοίκηση των ΗΠΑ, ότι μια και έκαναν ότι έκανε ο Νταλέμα στην Ιταλία το 1998, γιατί να μην ανταποδώσουν οι Ηνωμένες Πολιτείες με το να προσφέρουν στον Τσίπρα και τη συμμορία του μια καριέρα διεθνούς αργομισθίας σαν αυτή του Νταλέμα;

Προφανώς οι δυο ρεπόρτερ γνώριζαν για τις κινήσεις του ζεύγους της κυβέρνησης Τσίπρα. Όπως είναι επίσης φανερό ότι ήταν εν γνώσει και της κυβέρνησης των ΗΠΑ και με τη σύλληψη των δυο ρεπόρτερ οι διωκτικές αρχές επιχείρησαν να καλύψουν τα χνάρια των Παππά-Χριστοφορίδη.

Από κει και πέρα ξεκίνησε η επιχείρηση γελοιοποίησης των δυο ρεπόρτερ, αλλά και του όλου θέματος. Αν τυχόν οι δυο ρεπόρτερ είχαν εντοπίσει τις ύποπτες συναντήσεις και ήθελαν να αποκαλύψουν συγκεκριμένα στοιχεία για τα πάρε-δώσε κάτω από το τραπέζι και στα παρασκήνια, ποιός θα τους πιστέψει τώρα;

Φυσικά, όλα αυτά είναι αποκυήματα της δικής μου φαντασίας, γιατί πώς είναι δυνατόν να πιστέψει κανείς ότι δυο υποκείμενα – ε, συγνώμη – δυο τόσο καθαροί και έντιμοι κύριοι σαν τους Παππά-Χριστοφορίδη, που υπηρετούν μια τόσο αριστερή και δημοκρατική κυβέρνηση σαν του Τσίπρα, είναι ικανοί για τέτοια πράγματα. Αλλοίμονο.

Δεν υπάρχει κανένας λόγος να πιστέψετε αυτά που γράφω. Μπορείτε άνετα να χάψετε τις ιστορίες που δημοσιεύουν οι πληρωμένοι κονδυλοφόροι στις φυλλάδες. Ειδικά της αριστεράς. Δικαίωμά σας. Απλά θυμηθείτε πόσες φορές από το 2010 τουλάχιστον, βρεθήκατε στην ανάγκη να πείτε, „βρε, αυτός τα έλεγε, αλλά εμείς δεν τον πήραμε στα σοβαρά!“

Πηγή: http://dimitriskazakis.blogspot.de/2016/09/blog-post_21.html