Ένας αλλιώτικος Μαραθώνιος πιο κοντά στη Μάχη του Μαραθώνα απ’ ότι όλοι όσοι γνωρίζουμε. Με συμμετοχή του Προέδρου της Ομάδας «Ε» Αριστοτέλη Κακογεωργίου
Οι Γερμανοί χτίζουν Παρθενώνες και τιμούν τα κοσμοϊστορικά γεγονότα του ελληνισμού, ενώ οι πολιτικοί, πνευματικοί και δημοτικοί ηγέτες της Ελλάδος καταδιώκουν και τιμωρούν αυτούς που τολμούν να αναγείρουν Παρθενώνες προς τιμή των προγόνων τους και να οργανώσουν τιμητικές τελετές.
Κάνουμε μνεία στις ποινικές διώξεις της αστυνομίας Δοξάτου, του δικαστηρίου Θεσσαλονίκης, του δημάρχου Μπάτου, των ιερέων της εκκλησίας Ωραιοκάστρου και άλλα πολλά τα οποία δε μας επιτρέπει ο χώρος να αναφέρουμε, ασφαλώς και στην τρομερή αδιαφορία που δείχνουν όλοι αυτοί σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις.
Με μεγάλη και πρωτοφανή επιτυχία διεξήχθη στις 03.10.2016 ο Μαραθώνιος του Παρθενώνα (Tempel Marathon) στο Etsdorf –Amberg κοντά στην Νυρεμβέργη προς τιμή της επανένωσης της Γερμανίας, της Μάχης του Μαραθώνα και της γέννησης της Δημοκρατίας. Πρόκειται για μια Ελληνο-Γερμανική εκδήλωση, με πρωτοβουλία του Wilhelm Koch που θεμελιώθηκε από αυτόν τον ίδιο με την συνεργασία του τοπικού Δήμου και των τοπικών Ελληνικών Κοινοτήτων της περιοχής. Αυτή την χρονιά ήταν ο 4ος. Ο πρόεδρος της Ομάδας «Ε» Έψιλον Αριστοτέλης Κακογεωργίου, τυγχάνει από την αρχή μέχρι και τον πρόσφατο Μαραθώνιο, τιμώμενο πρόσωπο και οι οργανωτές του δίνουν την δυνατότητα να συμβάλει ως Έλληνας σε ότι μπορεί ώστε να είναι αυτός ο Μαραθώνιος διαφορετικός από τους γνωστούς ανά τον κόσμο Μαραθωνίους, πλαισιώνοντας την αυθεντικότητα και την απόδοση τιμών σε εκείνους που πριν από 2.506 χρόνια πάλεψαν για να προστατέψουν τα δημοκρατικά ιδεώδη και την Ευρώπη από την βαρβαρική λαίλαπα της Περσικής Αυτοκρατορίας.
Έτσι τυγχάνει ο μοναδικός Μαραθώνιος μετά από αυτόν της Δράμας και της Πέλλας-Θεσσαλονίκη-Ωραιόκαστρο, που υιοθέτησε την αυθεντική απόσταση της διαδρομής η οποία είναι 38.500 και όχι 42.195. Για όσους δεν το γνωρίζουν, θεωρούμε σκόπιμο να αναφέρουμε το γεγονός που παραχάραξε την αυθεντικότητα και υπέκυψε αλλότριες επιθυμίες ξένου λαού, οι οποίοι καθόρισαν την απόσταση με σκοπό να μνημονεύεται η βασίλισσά τους. Προσέξτε λοιπόν πως έγινε η παραχάραξη.
Το 1908 οι Ολυμπιακοί αγώνες έγιναν στο Λονδίνο και η βασίλισσά τους ζήτησε να παρακολουθήσει τον Μαραθώνιο από το παλάτι της. Οι Άγγλοι επέλεξαν μία διαδρομή και αφού διεξήχθη ο Μαραθώνιος την μέτρησαν και βγήκε 42.195 μέτρα.
Οι Έλληνες που δεν θα έπρεπε να δεχτούν αυτή την παραχάραξη επινόησαν μια δεύτερη παραχάραξη. Επειδή πράγματι η απόσταση από τον Μαραθώνα μέχρι το Καλλιμάρμαρο είναι 38.500 μέτρα, υποχρεώνουν τους δρομείς μετά από το 5ο χιλιόμετρο να κάνουν κάθετη στροφή προς τα αριστερά, να τρέχουν 2 χιλιόμετρα και να ξαναγυρίζουν πίσω ώστε να προστεθούν αυτά τα 4 χιλιόμετρα στα 38 για να εκπληρωθεί η επιθυμία των Άγγλων. Θα ήταν λίαν παράλογο να σκεφτούμε ότι ο πρόγονος του Ελληνισμού που ήταν κουρασμένος και βιαζόταν να φθάσει στην Αθήνα όσο πιο γρήγορα γινόταν να έκανε αυτές τις βόλτες εδώ και εκεί όπως γίνεται με τους συμμετέχοντες του δήθεν κλασσικού Μαραθωνίου. Λέμε δήθεν διότι με την παραχάραξη αυτή ο Μαραθώνιος γίνεται προς τιμής της βασίλισσας των Άγγλων και ο υπόλοιπος ούτως ή άλλως είναι αφιερωμένος στον Γρηγόριο Λαμπράκη. Όλα αυτά αποτελούν βεβήλωση του κοσμοϊστορικού αυτού γεγονότος. Διότι ούτε η βασίλισσα, ούτε και ένας πολιτικός του Κ.Κ.Ε. ή και άλλου κόμματος μπορεί να καπελώσει αυτό το κοσμοϊστορικό γεγονός που ταρακούνησε θνητούς και αθάνατος ολοκλήρου της οικουμένης. Η εκδήλωση του κλασσικού Μαραθωνίου οφείλει να υιοθετεί την αυθεντική απόσταση και να τον αφιερώνει μόνο σε εκείνους που πάλεψαν με τον χάρο για να γράψουν αυτή την χρυσή σελίδα και όχι σε πολιτικά πρόσωπα που αγωνιζόταν για την καρέκλα. Ούτε ο Λαμπράκης, ούτε η βασίλισσα έχτισαν κάποια Αλεξάνδρεια. Αν ο Λαμπράκης δολοφονήθηκε από κάποιους άλλους αλήτες και φονιάδες, φυσικά είναι καταδικαστέο, αλλά όλη αυτή η σίγουρα βάρβαρη σκηνοθεσία είχε πολιτικά κίνητρα και δεν μπορεί να συνδεθεί με εκείνο το μοναδικό γεγονός της Μάχης του Μαραθώνα.
Δεν ήταν μόνο αυτά τα χαρακτηριστικά που διαφοροποιούν τον Μαραθώνιο αυτό από όλους τους άλλους. Η φιλοξενία και η αγάπη των οργανωτών αλλά και των κατοίκων, δημιουργούν ένα ζεστό οικογενειακό περιβάλλον για τους συμμετέχοντες και τους επισκέπτες που δεν είναι συνηθισμένο σε άλλες οργανώσεις Μαραθωνίων, που ο κάθε συμμετέχων δεν είναι παρά ένα νούμερο. Συγχρόνως προβάλλεται η Ελλάδα και προωθείται από τον λαό η Ελληνο-Γερμανική φιλία. Εδώ δεν πρέπει να γίνεται σύγχυση. Άλλο λαός και άλλο πολιτική.
Επάνω στην φωτογραφία ο Αριστοτέλης Κακογεωργίου, το τιμώμενο πρόσωπο, ο οποίος αντιπροσώπευσε επάξια την Ελλάδα. Χαιρέτισε τους συμμετέχοντες και τους επισκέπτες στην Αφετηρία, διεξήγαγε την ορκωμοσία πριν την αφετηρία και στη συνέχεια έτρεξε μαζί τους με πλήρη πολεμική περιβολή, φέροντας στη μνήμη όλων μια ζωντανή εικόνα πριν από 2.506 χρόνια, σαν εκείνη περίπου που δόξασε την Ελλάδα και έσωσε την δημοκρατία, τα ιερά του Ελληνισμού και την Ευρώπη.
Σε αυτή τη φωτογραφία, εμφανίζεται ο πρόεδρος της οργάνωσης Wilhelm Koch, ο νικητής του Μαραθωνίου και ο εκφωνητής δημοσιογράφος στον περίβολο του τερματισμού και ο Αριστοτέλης Κακογεωργίου με την πανοπλία όπως είχε τρέξει και όπως έτρεξε και τα προηγούμενα χρόνια.
Εδώ εμφανίζονται οι 3 πρώτοι από τους νικητές του Μαραθωνίου, του ½ Μαραθωνίου, των 10 χιλιομέτρων και των παιδικών αγωνισμάτων όπως και τον Αριστοτέλη Κακογεωργίου στον οποίον παραχωρήθηκε η μεγάλη τιμή να κάνει την απονομή σε όλους τους νικητές.
Στην αφετηρία λίγο πριν δοθεί η εκκίνηση. Μπροστά αριστερά ο δήμαρχος που σηκώνει τα χέρια. Στη μέση ο Αριστοτέλης Κακογεωργίου και δεξιά ο Wilhelm Koch.
Εδώ ο Αριστοτέλης Κακογεωργίου με τους πρώτους νικητές στα παιδικά αγωνίσματα απολαμβάνει τη χαρά των παιδιών που στέκονται υπερήφανα κοντά σε κάποιον που ζούσε πριν από 2.506 χρόνια και ήρθε τώρα για να δώσει χαρά και μηνύματα στα παιδιά. Έτσι ήθελαν να πιστεύουν τα παιδάκια.
Ο πρόεδρος της οργάνωσης Wilhelm Koch, γεμάτος χαρά για την επιτυχία της εκδήλωσης και ο Αριστοτέλης Κακογεωργίου επίσης γεμάτος χαρά και έκπληξη για την ευγενέστατη φιλοξενία και συμπεριφορά των Γερμανών αλλά και τον σεβασμό που δείχνουν προς τα ελληνικά ιστορικά δεδομένα.
Αυτά ήταν τα μετάλλια, τα οποία εμφανίζουν την εικόνα του Παρθενώνα τον οποίον και θέλουν να οικοδομήσουν, γι’ αυτό και ο Μαραθώνιος λέγεται «Μαραθώνιος του Παρθενώνα».
Δυστυχώς οι τιμές που απέδωσαν στην Ελλάδα οι Γερμανοί, δεν έχουν αποδοθεί ποτέ από τις Ελληνικές πολιτικές, πνευματικές και στρατιωτικές αρχές. Όλες οι τελετές προς τιμή κάποιων ιστορικών γεγονότων, καταδιώχθηκαν με ποινικές καταγγελίες. Υπάρχει λοιπόν εδώ το μίσος κατά του Ελληνισμού και όχι στο εξωτερικό.
Το άρθρο αναρτήθηκε στον ιστότοπο της Ομάδας «Ε»
