Χτες το βράδυ, στις αμερικανικές εκλογές, ζήσαμε αυτό που ο Ρασούλης είχε ονομάσει “εκδίκηση της γυφτειάς”. Η βαθιά Αμερική, το ποσοστό εκείνο των ψηφοφόρων που αισθάνεται εκτός συστήματος πήρε την εκδίκησή του αδιαφορώντας για τις εις βάρος του συνέπειες, με τον ίδιο τρόπο που οι Ελληνες ψήφισαν “Οχι” πέρυσι τον Ιούλιο και οι Βρετανοί “Μπρέξιτ” φέτος το καλοκαίρι.

Ενας δισεκατομμυριούχος αφουγκράστηκε τις φοβίες των ψηφοφόρων και τις εξέφρασε εκλογικά, βγάζοντας από τη μέση “φίρμες” του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος και κατατροπώνοντας το “καλύτερο ρεζουμέ” (σας θυμίζει κάτι αυτό;) της αμερικανικής πολιτικής σκηνής, τη Χίλαρυ Κλίντον. Ο λαϊκιστικός αντισυστημισμός κέρδισε και στις ΗΠΑ με πανηγυρικό τρόπο. Ο Τραμπ νίκησε μέχρι σε παραδοσιακές περιοχές Δημοκρατικής προτίμησης, σάρωσε κυριολεκτικά ανατρέποντας προγνωστικά, διαψεύδοντας τους διάφορους “σοφούς” που περνοδιαβαίνουν τα κανάλια και λένε εξυπνάδες, τίναξε στον αέρα ό,τι το αμερικανικό πολιτικό “κατεστημένο” θεωρούσε ως νόρμα κι’όλα αυτά μόνος του, χωρίς τη βοήθεια του κόμματος, χωρίς τη συμπαράσταση του βαρύ “πυροβολικού” που τελικά δεν είναι όσο βαρύ θα ήθελε να πιστέψουμε.

Οσοι από εμάς λέγαμε ότι πολλοί θα ψηφίσουν Τραμπ αλλά δεν το ομολογούν φανερά, επιβεβαιωθήκαμε. Οι λόγοι για αυτή τη στάση μπορεί να είναι διάφοροι, είτε γιατί κάποιοι ντρέπονταν να πουν ότι θα ψηφίσουν έναν κλόουν, ή γιατί φοβήθηκαν το “κράξιμο” από τους πανταχού (μέσα ενημέρωσης κυρίως) παρόντες “λίμπεραλς” οι οποίοι δεν έχαναν ευκαιρία να το παίξουν αφ’υψηλού στους “περιφρονητέους”, όπως τους ονόμασε η Χίλαρυ. Για αυτό είναι μυστική η ψήφος όμως, για να έχη τη δυνατότητα ο ψηφοφόρος να εκπλήξη! Οι σφυγμομετρήσεις, τις οποίες κέρδισε όλες η Κλίντον, είναι εικονική πραγματικότητα. Οι εκλογές που κέρδισε ο Τραμπ είναι το δια ταύτα.

Ενα από τα μαρτύρια της επομένης των εκλογών είναι οι “φιλοσοφίες” που θα ακούσουμε κατά κόρον από εκείνους που έβαλαν όλα τα αυγά τους στο καλάθι της Χίλαρυ και τώρα θα τρέχουν να δικαιολογήσουν το συστημικό τους “αφήγημα”. Ο καταιγισμός φιλοκλιντονικής προπαγάνδας είχε ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσμα αφού οι ψηφοφόροι, οι λευκοί, μή απόφοιτοι πανεπιστημίου, Διαμαρτυρόμενοι Χριστιανοί, γνωστοί ως WASPS, σιχάθηκαν τη Χίλαρυ ακόμη περισσότερο. Το αυτό ας έχουν κατά νου τα ελληνόφωνα μέσα “ενημέρωσης” που λιβανίζουν τον Μητσοτάκη και τον έχουν βγάλει νικητή πριν την ώρα του. Αν ο Τσίπρας αποφασίση να σοβαρευτή και να διώξη μερικά ζαγάρια που έχουν κάνει τη βλακεία τους ιδεολόγημα θα κερδίση τις επόμενες εκλογές όποτε και να γίνουν. Το ρεύμα του αντισυστημικού λαϊκισμού, από δεξιά ή από αριστερά δεν έχει τόση σημασία, θα είναι η επικρατούσα πολιτική πραγματικότητα στο άμεσο μέλλον.

Στον θρίαμβο του Τραμπ ρόλο έπαιξε και ο υφέρπων ρατσισμός ενός μεγάλου μέρους των WASPS και η αίσθηση ότι χάνουν την πατρίδα που ήξεραν μέσα από τα χέρια τους. Η εκλογή και επανεκλογή του Ομπάμα άνοιξε τον δρόμο σε διάφορους Αμερικανούς από μειονότητες με αποτέλεσμα η πολιτική σκηνή αλλά και τα μέσα ενημέρωσης να γεμίσουν πρόσωπα που από μύγες μεσ’το γάλα έφτασαν να γίνουν οι μύγες στις οποίες στριμώχνεται το “γάλα” της λευκής Αμερικής. Αν σ’αυτό προστεθή η θέσπιση του γάμου των ομοφυλοφίλων και η προώθηση μέσω και των δημόσιων σχολείων της ιδέας ότι ένα παιδί μπορεί να έχη δυο μπαμπάδες και δυο μαμάδες ο κόμπος είχε φτάσει στο χτένι. Ισως οι κοινωνικές αυτές εξελίξεις να ήρθαν με μεγαλύτερη φόρα από ό,τι μπορούσε η ευρύτερη αμερικανική κοινωνία να αντέξη. Σίγουρα δεν βοήθησε και ο μισογυνισμός ενός μεγάλου μέρους αυτών των ψηφοφόρων. Πόσο μάλλον που η Χίλαρυ είναι μια γυναίκα η οποία ξεφεύγει τελείως από το στερεότυπο της καλής και υπάκουης συζύγου, άσχετα αν υπέμεινε καρτερικά και ενδεχομένως προς ίδιον όφελος τα κερατιάτικα του Μπιλ Κλίντον. Η θριαμβευτική εκλογή Τραμπ συνιστά οπισθοχώρηση προς την “παράδοση”. Δεν αποκλείεται να αποδειχτή Πύρρειος Νίκη, αφού το ποτάμι δύσκολα πάει πίσω, ακόμη κι’αν μιλάμε για την εκτροπή του Αχελλώου, είναι όμως η επικρατούσα τάση τώρα.

Στην ομιλία αποδοχής της νίκης του πριν από λίγα λεπτά, ο Τραμπ δεν παρέλειψε να αναφερθή στους “ξεχασμένους πολίτες”, τους “περιφρονητέους” κατά την κ. Κλίντον. Επίσης, χαρακτήρισε την εκστρατεία του “κίνημα” που πάει πέρα και πάνω από τα κόμματα. Εμφανίστηκε μεγαλόψυχος και γενναιόδωρος σε καλά λόγια προς την αντίπαλό του η οποία προτίμησε να κρυφτή αντί να βγή και να παραδεχτή την ήττα της ως είθισται να γίνεται. Κατανοητή η στάση της βέβαια, το αποτέλεσμα είναι βασανιστικά σκληρό, αυτό που περίμενε ως κορωνίδα μιας ζωής αφιερωμένης στη διεκδίκηση της εξουσίας αποδείχτηκε ταφόπλακα των ονείρων της. Ετσι είναι η πολιτική όμως, κάποιοι κερδίζουν, κάποιοι χάνουν. Αν ήταν λιγότερο αλαζών όμως κι’αν είχε δώσει μεγαλύτερη προσοχή στους πραγματικούς ανθρώπους και όχι στους καλοπληρωμένους επιτελείς και παρατρεχάμενους ίσως το αποτέλεσμα να ήταν διαφορετικό. Ας πρόσεχε …

Οσον αφορά στα λεγόμενα εθνικά θέματα Ελλάδος και Κύπρου, η νίκη Τραμπ ισοδυναμεί με “ταμπούλα ράσα”, παρότι η εξωτερική πολιτική όπως εκφράζεται από το Στέητ Ντηπάρτμεντ χαρακτηρίζεται από σχετική σταθερότητα. Το πρόβλημα είναι ότι ο Τραμπ είναι άσχετος με ζητήματα ελληνικού ενδιαφέροντος, πιο άσχετος κι’από τον Μπους τον υιό, ενώ και η περίπτωση του αντιπροέδρου Πένς δεν είναι πολύ καλύτερη. Είδαμε όμως τί έκανε οχτώ χρόνια και ο Αντιπρόεδρος Μπάυντεν που ήξερε τα θέματά μας όσο κανένας άλλος…

Στη νικητήρια ομιλία του ο Τραμπ ευχαρίστησε και μίλησε με πολύ κολακευτικά λόγια για τον Ελληνοαμερικανό Επικεφαλής του Ρεπουμπλικανικού Κόμμματος Ρέινς Ηρακλή Πρήμπους, ο οποίος στήριξε τον Τραμπ παρά τις παλινωδίες άλλων στελεχών. Ο Πρήμπους μπορεί να γίνη ένας συνδετικός κρίκος μεταξύ της ελληνοαμερικανικής κοινότητας και της προεδρίας Τραμπ εφόσον αξιοποιηθή σωστά. Υπάρχουν και μερικοί ακόμη ομογενείς στο στρατόπεδο του νεοκλεγέντος προέδρου, όπως οι Χρήστος Μαραφάτσος και Τζωρτζ Τζιτζίκος (βλέπε NEOmagazine, http://www.neomagazine.com/2016/10/election-2016-the-greek-american-angle/). Το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα θα πρέπη η ηγεσία της κοινότητάς μας που επίσης στήριξε ετεροβαρώς την Κλίντον και εξετέθη, να χαράξη νέες γραμμές και να επιδιώξη να χτίση γέφυρες με τον νεοκλεγέντα πρόεδρος και τους επιτελείς του.

About the Author