Αν κάτι κατέστη ξεκάθαρον από τη φόρα με την οποία κατέβηκε ο Ομπάμα τις σκάλες άμα τη αφίξη του εις τας Αθήνας, δεν ήτο η ανυπομονησία του να πατήση πόδι εκεί όπου γεννήθηκε η δημοκρατία, αλλά ότι ήθελε να πάη για χέσιμο το ταχύτερο!
Δεν ξέρω πόσοι εξ υμών έχετε υποβληθεί στη δοκιμασία αφοδεύσεως στον αέρα κατά τη διάρκεια υπερατλαντικού ταξιδίου, μπορώ να σας διαβεβαιώσω όμως ότι πρόκειται για άκρως δυσάρεστη εμπειρία εξαιτίας της στενότητος χώρου αφενός αλλά και των κενών αέρος τα οποία διακόπτουν την ομαλή διέλευση. Και μπορεί το “Air Force One” να μην είναι σαν τα άλλα αεροπλάνα, οι αντικειμενικές δυσκολίες όμως παραμένουν, οπότε ο πλανητάρχης περίμενε πώς και πώς να πάη στον “Αστέρα” της Βουλιαγμένης να ξαλαφρώση πριν αρχίση το επίσημο πρόγραμμα της επισκέψεως η οποία ήταν για γερά νεύρα αν κρίνωμε από τη διάρκεια των προσφωνήσεων στις οποίες προστέθηκε και η μετάφραση, καθότι δεν κατέστη δυνατό να είναι ταυτόχρονη με ακουστικό. Μέχρι ο Χαρίτος της ΕΡΤ έκανε διάλεξη όταν ήρθε η σειρά του να ρωτήση, πώς να μην επεκταθούν οι άλλοι που είναι και αξιωματούχοι!
Φανταστήτε λοιπόν το σπάσιμο που ένοιωσε ο Ομπάμα, καθώς συνειδητοποίησε ότι στο αεροδρόμιο τον περίμενε ο στρατηλάτης Καμμένος μετά στρατιωτικού αγήματος προς επιθεώρησιν! Εκεί που νόμισε ότι το δράμα του πλησίαζε στο τέλος και “η έκρηξη χαράς”, για να θυμηθούμε τη διαφήμιση του “Καϊρ” που “ωριμάζει σε δρύινα βαρέλια όπως η γαλλική σαμπάνια”, την οποία με δυσκολία συγκρατούσε τόσες ώρες όπου νά’ναι θα ξεσπούσε θριαμβευτικά, έπρεπε να κάνη επιθεώρηση και να χαιρετίση τον υπουργό και όλους τους παρατρεχάμενους! Τελικώς το χέσιμο το έφαγε ο υπεύθυνος …πρωτοκώλου του. “Δεν σου είπα, ρε μαλάκα, να τους εξηγήσης ότι είναι επίσκεψη εργασίας, όχι επίσημη, για να μην έχουν αγήματα και τα λοιπά στο αεροδρόμιο;”, είπε έξαλλος ο πλανητάρχης μόλις επιβιβάστηκαν στη λιμουζίνα. “Ετσι είχαμε συμφωνήσει, κύριε πρόεδρε”, ψέλλισε ο προσωπάρχης, “μίστερ Καμμένος όμως επέμενε να σας τιμήση. Μέχρι που ήθελε να παρελάσετε και οι δύο έφιπποι κατά μήκος του αεροδιαδρόμου, πάτησα όμως πόδι γιατί είμαι φιλόζωος και φοβήθηκα ότι το κακόμοιρο το άλογο θα έπαιρνε σασί από το βάρος”! Ο Ομπάμα συνειδητοποίησε ότι έμπλεξε άσχημα εδώ που ήρθε και ξέσπασε στους συνεργάτες του. “Μαδαφάκες”, κραύγασε, “είπα να φύγω λίγες μέρες να γλυτώσω από τον Τραμπ και τους δικούς του και με φέρατε εδώ με τους χειρότερους! Ευτυχώς που δεν ήρθε η Μισέλ γιατί ποιός θα την άκουγε, θα μου είχε πρήξει τα συκώτια!”
Με τους δρόμους κλεισμένους στην κανονική κυκλοφορία δεν πήρε πολλή ώρα να φτάσουν στον “Αστέρα” και να μπορέση επιτέλους να ξαλαφρώση ο πλανητάρχης. Εξωτερίκευσε τον εσωτερικό του κόσμο για κανένα εικοσάλεπτο, έριξε και λίγο νερό στα μούτρα του να συνέλθη, ξεντύθηκε και ετοιμάστηκε ιεροτελεστικώς να αναβαπτιστή στη δημοκρατία εκεί όπου γεννήθηκε. Οχι ακριβώς δηλαδή, διότι υπάρχει κάποια απόσταση χιλιομέτρων μεταξύ “Αστέρος” και …Αστέρως, εννοώ του βήματος της Πνύκας, αρκετά κοντά όμως ώστε να θεωρήται έγκυρος η εμβάπτισις. Αφησε το μπουρνούζι με το κεντημένο “Α” του ξενοδοχείου στο πέτο (το οποίο και πήρε μαζί του για ενθύμιο χωρίς να το πληρώση), να πέση απαλά στο πάτωμα, άνοιξε τις βρύσες με το ζεστό και το κρύο και αναβαπτίστηκε με το νερό της δημοκρατίας και το μοσχοσάπουνο “Λουξ”! Ενοιωσε άλλος άνθρωπος, ανάλαφρος (βοήθησε και το χέσιμο), καθαρός, μοσχομυριστός, πιο δημοκράτης, πιο ανεκτικός και πιο υπομονετικός, ακόμη και προς τους συνεργάτες του που είχαν αρχίσει να χτυπάνε τις πόρτες επειδή η ώρα περνούσε και τον περίμενε ο Τσίπρας στου Μαξίμου για την επίσημη αναβάπτισι, η οποία τελικά έγινε στο προεδρικό κατά τη διάρκεια του επισήμου δείπνου. Για αυτό ήταν και ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος εκεί …
Με το που είδε τον πρωθυπουργό, ήταν η πρώτη φορά που ο πρόεδρος αισθάνθηκε ανακούφιση επειδή η θητεία του πλησιάζει στο τέλος της! “Θα το ημπορέσουμε κι’αυτό”, σκέφτηκε, “δυο μήνες έμειναν και ευτυχώς είναι το τελευταίο μου ταξίδι στο εξωτερικό”! Στη συνέχεια και κατά τη διάρκεια των προσφωνήσεων, ο Ομπάμα είχε βαλθεί να ανακαλύψη τί είδους χάπια παίρνει ο Τσίπρας διότι παραήταν χύμα για αρχηγός κυβερνήσεως. Το αρχικό όμως αίσθημα του θυμού, σύντομα μετατράπηκε σε οίκτο για να καταλήξη στη ζήλεια. Σου λέει ο πληνητάρχης, “τόσα χρόνια κάθομαι και χολοσκάω ενώ υπάρχουν οι κατάλληλες ουσίες με τις οποίες η εξουσία γίνεται παιχνιδάκι! Κοίτα τον Τσίπρα, η χώρα του πνέει τα λοίσθια (πώ πώ εκφράσεις, είδατε τί κάνει η αναβάπτιση στη δημοκρατία;), υποδέχεται τον πρόεδρο της χώρας που θέλει τη σταθερότητα στη χώρα του πιο πολύ κι’από τον ίδιο (ο Τσίπρας θέλει επανάσταση, η σταθερότητα του προκαλεί αλεργία) κι’αυτός στα αρχίδεια του! Αντί να πετάη από τη χαρά του, να με γυροφέρη με σκοπό να αποσπάση ό,τι περισσότερο γίνεται και γενικά να δείξη ότι τη βρίσκει με την επίσκεψη μια εποχή μάλιστα που είναι πίσω στις δημοσκοπήσεις, κάθεται σαν μαστουρωμένος, ξύνει τα νύχια του, κοιτάζει το ταβάνι λες και μου κάνει χάρη ο πούστης που με υποδέχτηκε”!
Αθελά του ο πλανητάρχης κατάλαβε την πεμπτουσία της στάσης του κ. Τσίπρα! Και βέβαια του έκανε χάρη διότι δεν επισκεπτόταν οποιαδήποτε χώρα, αλλά αυτήν όπου γεννήθηκε (και πέθανε) η δημοκρατία, άρα εκείνος έπρεπε να αισθάνεται υποχρεωμένος και όχι ο οικοδεσπότης! Η στάση του πρωθυπουργού φανέρωνε την εγγενή αρχοντιά μας ως Ελλήνων, αυτή που ούτε ο ξεπεσμός της κρίσεως απαλείφει, διότι είναι στο DNA μας, έρχεται με το πακέτο, δύο πράγματα δηλαδή στη συσκευασία ενός! “Στοιχειώδες μάρκετινγκ, Μπαράκ”, ήταν έτοιμος να του πη ο Αλέξης, αλλά “πού να χάνω τα λόγια μου, σιγά μην καταλαβαίνει αυτός από Ζίζεκ και άλλους κλασικούς. Λούκυ Λούκ και πολύς του πάει του μαλάκα”.
Μεταξύ μας τώρα, ένας από τους λόγους που πήρε χάπια ο κ. Τσίπρας ήταν ότι την ίδια ώρα που υποδεχόταν τον Αμερικανό πρόεδρο, σκεφτόταν τις εκδηλώσεις για την Επέτειο του Πολυτεχνείου, κορωνίδα των οποίων είναι η πορεία προς την αμερικανική πρεσβεία! Μέσα του γινόταν μια πάλη εντονότερη κι’από σχιζοφρένια, αυτή του κομφορμιστή και του επαναστάτη. Είναι πολύ δύσκολο να είσαι και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ. Από τη μία να βγάζης κόκκινα χαλιά και να κάνης τεμενάδες στον πλανητάρχη κι’από την άλλη να ξέρης ότι σε δύο μέρες θα του φωνάζης ότι είναι φονιάς των λαών! Και να λες ότι είναι και ο καλύτερος σύμμαχός σου απέναντι στη Μέρκελ και τους ιεροεξεταστές της αξιολόγησης! Ενας τρόπος υπάρχει να συμβιβαστούν αυτά τα δύο και να γλυτώση η ψυχική υγεία του πρωθυπουργού: να προσκαλέση τον Ομπάμα στην πορεία για το Πολυτεχνείο! Εχεις καιρό Αλέξη, δεν έφυγε ακόμη …
ΥΓ: Στα σοβαρά της επισκέψεως, με χαρά είδαμε ότι υπεύθυνη εθιμοτυπίας από ελληνικής πλευράς κατά την επίσκεψη Ομπάμα ήταν η Πρέσβειρα Αγλαϊα Μπαλτά που διετέλεσε γενικός πρόξενος της Ελλάδος στη Νέα Υόρκη.
About the Author
Ο Δημήτρης Ρομποτής είναι δημοσιογράφος και εκδότης του περιοδικού ΝΕΟ με έδρα τη Νέα Υόρκη
Related Articles
Στρατηγική παρέμβαση στην ομογένεια …
Τουρκ …Χαλβά Γιολλαρί!
