Ο θανάσιμος ρόλος που παίζουν στην Ελλάδα οι πολιτικοί, τα μαζικά μέσα, οι επιστήμονες και ο ελληνικός λαός, που λόγω άγνοιας, παραπληροφόρησης και έλλειψης μιας εθνικής πολιτικής παρακολουθεί αποχαυνωμένος τον επιθανάτιο ρόγχο του τμήματος της ελληνικής επικράτειας που λέγεται Θράκη. Πως παίζεται το δράμα, τι ευθύνη έχουμε όλοι μας και τι θα μπορούσαμε να κάνουμε για να το αποτρέψουμε
Αφορμή για να επισημάνω ακόμη μια φορά το δράμα που παίζεται στην Θράκη και στην περίπτωση αυτή του ρόλου των επιστημόνων μου έδωσε η μεταπτυχιακή εργασία του Μιλτιάδη Ζερμπούλη που έκανε στο Πανεπιστήμιο του Bochum της Γερμανίας με θέμα „Die Diskurse über die griechischen Pomaken im 20.Jahrhundert“ (Οι Πομάκοι ως αντικείμενο της επιστημονικής έρευνας τον 20 αιώνα) και με τον ίδιο τίτλο, αλλά συντετμημένα, την δημοσίευσε σε ελληνική μετάφραση και την αναδημοσίευσα εδώ με τον τίτλο „Πομάκοι„.
Επιστημονική έρευνα ναί, αλλά σε ποιό πλαίσιο; Ναί, ακριβώς εδώ είναι το πρόβλημα των ελλήνω επιστημόνων, το ότι δηλαδή δεν έχουν ένα πλαίσιο που να αντιπροσωπεύει μια ελληνική πολιτική στο θέμα, διότι, πολύ απλά, σε τέτοια θέματα δεν υπάρχει μια ελληνική πολιτική, εσωτερική ή εξωτερική, άρα οι επιστήμονες δανείζονται το θεωρητικό τους πλαίσιο από εργασίες συναδέλφων τους από το εξωτερικό, που βέβαια βλέπουν τα πράγματα από την πολιτική σκοπιά των χσωρών τους. Για την εργασία του Μιλτιάδη Ζερμπούλη θα επανέλθω, αφού όμως πρώτα κρούσω κι‘ εγώ τον κώδωνα του κινδύνου για την Θράκη που χάνεται, μια και η τουρκοποίηση των ελλήνων πολιτών μωαμεθανικού θρησκεύματος βρίσκεται αναμφίβολα λίγο πρίν από την ολοκλήρωσή της (βλέπε και την εργασία „Project Θράκη: Το έγκλημα πλησιάζει στο τέλος του„, που δημοσιεύθηκε σ’ αυτήν εδώ την ιστοσελίδα): Ο έλεγχος της Τουρκίας στην περιοχή αυξάνεται από μέρα σε μέρα, το ίδιο και οι δραστηριότητες των μουσουλμανικών σωματείων στην Ελλάδα, τις Βρυξέλλες και στην Ευρώπη, που μαζί με τον εκτουρκισμό των Μουσουλμάνων που προωθούν με κάθε τρόπο, δεν παύουν να κατηγορούν στο εξωτερικό την Ελλάδα για διακρίσεις και στέρηση του δικαιώματος αυτοδιαθέσεως των „Τούρκων“ της Δυτικής Θράκης. Κεντρικός φορέας των δραστηριοτήτων τους είναι η Federation of Western Thrace Turks in Europe (Ερωπαϊκή Ομοσπονδία των Τούρκων Δυτικής Θράκης), στα τουρκικά Avrupa Batı Trakya Türk Federasyonu (ABTTF), που ιδρύθηκε το 1988 στην Γερμανία, εμφανίζεται να αντιπροσωπεύει τους Μουσουλμάνους της Θράκης που ζούν στην Γερμανία και την Ανγκλία και είναι μια „NGO in Special Consultativ Status whith the Economic and Social Council of the United Nations (ΜΚΟ με Ειδική Συμβουλευτική Θέση στο Οικονομικό και Κοινωνικό Συμβούλιο των Ηνωμένων Εθνών), μέλος της Federal Union of European Nationalities – FUEN (Ομοσπονδιακή Ένωση Ευρωπαϊκών Εθνοτήτων) και μέλος της Fundamental Rights Platform (FRP) of the European Union Agency for Fundamental Rights „Πλατφόρμα Θεμελιωδών Δικαιωμάτων του Οργανισμού Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης). Μόνο στην Γερμανία υπάρχουν 26 τοπικοί σύλλογοι, μέλη της ABTTF, όπως φερ’ ειπείν οι Bund der West-Thrazien Türken im Raum Hannover e.V., Familienbund der West-Thrakien Türken im Großraum Stuttgart e.V., Kommunikationszentrum der Türken von West-Thrakien in Griechenland e.V. και πάει λέοντας, είπαμε, 26 τον αριθμόν. Στα μέλη των οποίων συγκαταλέγονται και ο Πομάκοι της Θράκης, οποία τραγωδία.
Το Προεδρείο της ABTTF, από αριστερά: Mustafa Kasap, Sami Yusuf, M. Rıdvan Hacibedel, Engin İsmail, Cengiz İsmail, Halit Habip Oglu, İsmail Rüsüt, Nabi İbrahimcik, Dr. Sebahattin Abdurrahman, Mehmet Hüsein, İsmail Apti Oglu.
Οι κατηγορίες των σωματείων αυτών εναντίον της Ελλάδος υποστηρίζονται παντοιοτρόπως από διάφορες κρατικές ή ημικρατικές ευρωπαϊκές οργανώσεις όπως η προαναφερθείσα Federal Union of European Nationalities, στα γερμανικά FUEN: Föderalistische Union Europäischer Nationalitäten, (Ομοσπονδιακή Ένωση των Ευρωπαϊκών Εθνοτήτων), η Minority Rights Group International (Διεθνής Ομάδα δικαιωμάτων των μειονοτήτων), που λειτουργούν σαν μοχλός της κυβερνητικής πολιτικής των ισχυρών της Ευρώπης και έχουν την πλήρη οικονομική υποστήριξη και πολιτική κάλυψή τους και οι αναρίθμητες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ) που χρηματοδοτούνται από τον σιωνιστή εγκληματία George Soros ή György Schwartz, όπως λεγόταν το κάθαρμα αυτό πριν αλλάξει το όνομά του, για να διαδίδουν τα ωραία και καλά του δικαίου της αυτοδιάθεσης και του αυτοπροσδιορισμού ατόμων και ομάδων. Οι οργανώσεις αυτές με ανακοινώσεις, συνέδρια και παραστάσεις στις Βρυξέλλες, κατηγορούν, ανοιχτά ή με διπλωματικό τρόπο την Ελλάδα και αβαντάρουν την τουρκοποίηση και αυτοδιάθεση των Μουσουλμάνων της Θράκης, τα ίδια που κάνουν για την ανεξαρτησία της Καταλωνίας στην Ισπανία ή το Νότιο Τυρόλο στην Ιταλία. Και οι ελληνικές κυβερνήσεις, οι πολιτικοί κάθε χρώματος, τα ΜΜΕ, πολλές ΜΚΟ (του Παναγιώτη Δημητρά, φερ‘ ειπείν, δείτε και ακούστε τον στο βίντεο Panayote Dimitras part 2) και εμείς οι Έλληνες, τα δεχόμαστε όλα αυτά σαν σωστά ή αναπόφευκτα, υπνωτισμένοι και ανίκανοι να αντιδράσουμε.
Πως γίνεται αυτό; Γίνεται. Διότι οι ελληνικές κυβερνήσεις των βλακών της Αθήνας, με τους νεωτερίζοντες ή ιδεολογικά πωρωμένους βουλευτές και Πρωθυπουργούς της (ιδιαίτερα τον Jeffrey Παπανδρέου και τον Αλέξη Τσίπρα) και τους παπαγαλίζοντες δημοσιογράφους και δήθεν επιστήμονές της, απέναντι σ‘ αυτές τις εγκληματικές και θανατηφόρες για την χώρα μας ενέργειες των οργάνων της Άγκυρας, όχι μόνο δεν έχουν να αντιτάξουν το παραμικρό αλλά, εξ αντιθέτου, λόγω αδαημοσύνης, ανικανότητας και της δουλικής στάσης που τηρούν απέναντι στην „Ευρώπη“ και τους „Θεσμούς“ της, προωθούν με αλλοπρόσαλλα νομοσχέδια και κυβερνητικές πράξεις για την Θράκη τα σχέδια της Άγκυρας και κατ‘ επέκτασιν του Διεθνούς Σιωνισμού. Τον ίδιο ρόλο που παίζουν και τα Υπουργεία, όπως και τα λεγόμενα ΜΜΕ, θεσμοθετώντας , φερ’ ειπείν, για τους Μουσουλμάνους της Θράκης τον όρο Μειονότητα, ενώ στην πραγματικότητα στην Θράκη υπάρχουν τουλάχιστον τέσσερις μουσουλμανικές μειονότητες, οι τουρκόφωνοι, οι Πομάκοι, οι Ρομά (Γύφτοι) και οι Μαύροι του Ευλάλου και του Δροσερού. Και τον ίδιο ρόλο παίζουν, δυστυχώς, και οι Έλληνες πολίτες, που ονομάζουν τους Μουσουλμάνους της Θράκης Τούρκους και όσοι Έλληνες επιστήμονες ασχολούνται με το θέμα της Θράκης και των εκεί κατοικούντων Μουσουλμάνων.
Ένας τέτοιος επιστήμων είναι και ο Μιλτιάδης Ζερμπούλης (φωτογραφία αριστερά). Στην μεταπτυχιακή εργασία του που έκανε στο Πανεπιστήμιο του Bochum της Γερμανίας με θέμα „Die Diskurse über die griechischen Pomaken im 20.Jahrhundert“ (Οι Πομάκοι ως αντικείμενο της επιστημονικής έρευνας τον 20 αιώνα) και με τον τίτλο αυτό, αλλά συντετμημένη δημοσίευσε στα ελληνικά – και αναδημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα μου με τον τίτλο „Πομάκοι“ – ο συγγραφέας αντί να βάλει το πρόβλημα των Πομάκων στο σωστό θεωρητικό του πλαίσιο, την πολιτική τουρκοποίησής τους από την Τουρκία και τις ευρωπαϊκές οργανώσεις του Σιωνισμού, αναλώνεται σε κατηγορίες εναντίον της Ελλάδος: ότι στερεί τους Μουσουλμάνους της Θράκης από το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης και ότι τους μεταχειρίζεται άδικα και άνισα, ακριβώς όπως κάνουν και οι οργανώσεις τους που ανέφερα παραπάνω. Από πού τα έχει αυτά τα στοιχεία; Προφανώς από τους γερμανούς συγγραφείς που μελέτησε για το θέμα του. Που, δυστυχώς, είναι ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ευθυγραμμισμένοι με την πολιτική της χώρας τους, που κάθε άλλο παρά φιλική προς την Ελλάδα είναι, όπως είδαμε με το πρόσφατο στραμπούλιγμα της ελληνικής οικονομίας και τα Μνημόνια που το ακολούθησαν και είχαν σαν αποτέλεσμα το ξεπούλημα της χώρας μας.
Με το θέμα των Μουσουλμάνων της Θράκης έχω ασχοληθεί πολλά χρόνια, θα ισχυριζόμουν μάλιστα, ότι ιδιαίτερα οι Πομάκοι έχουν γίνει γνωστοί στο ακαδημαϊκό κοινό της Γερμανίας αλλά και άλλων χωρών όπως οι ΗΠΑ, από τις ανακοινώσεις που έκανα σε διάφορα συνέδρια επι του θέματος, παραδείγματος χάριν στο Συμπόσιο „Modern Hellenism in the Context of Eastern Europe and the Eastern Mediterranean“ που έγινε στο Ohio State University τον Νοέμβριο του 1985 με την διάλεξη „Between Scylla and Charybdis: The Pomaks in Northern Greece“ ή το Συμπόσιο „Power,/Freedom: Politics, Social Life and the Arts in Modern Greece“ που έγινε στην Minnesota, Minneapolis τον Οκτώβριο του 1989 με την διάλεξη που έκανα με το θέμα „Muftis and Politics in Thrace, Northern Greece“. Συμπόσιο „Modern Hellenism in the Context of Eastern Europe and the Eastern Mediterranean“ που έγινε στο Ohio State University τον Νοέμβριο του 1985 με την διάλεξη „Between Scylla and Charybdis: The Pomaks in Northern Greece“. Θα κάνω λοιπόν μια όσο γίνεται πιο σύντομη αναδρομή στην ιστορία των ερευνών μου για τους Μουσουλμάνους της Θράκης, που ξεκίνησε το 1986, όταν σαν επιστημονικός συνεργάτης του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης του Freie Universität Berlin ξεκίνησα το Forschungsprojekt „Muslimischer Kommunalismus oder türkische Irredenta? Zur soziopolitischen Lage muslimischer Minderheiten in der nordgriechischen Region Thrakien vor dem Hintergrund des griechisch-türkischen Konflikts“ (Μουσουλμανικός κοινοτισμός ή τουρκικός αλυτρωτισμός; Η κοινωνικο-πολιτική κατάσταση των μουσουλμανικών μειονοτήτων στη βορειοελληνική περιοχή της Θράκης στο πλαίσιο της ελληνικής-τουρκικής σύγκρουσης) (gefördert von der DFG Deutsche Forschungsgemeinschaft – 01.10.1986-30.09.1989 ) στο πλαίσιο του οποίου δημοσίευσα την μελέτη μου „Ethnische Minderheit und zwischenstaatliches Streitobjekt. Die Pomaken in Nordgriechenland“ (Εθνική μειονότητα και διακυβερνητικό αντικείμενο διαφοράς. Οι Πομάκοι στη Βόρεια Ελλάδα), Freie Universität Berlin Forschungsgebietsschwerpunkt Ethnizität und Gesellschaft, Probleme ethnischer Grenzziehung in Gesellschaften des Vorderen und Mittleren Orients, Occasional Paper Nr. 11, Berlin 1987. Να τονίσω δε, ότι μέχρι τότε κανείς στην Γερμανία δεν γνώριζε, ότι στην Θράκη υπάρχει η μειονότητα των Πομάκων.
Στις 11.12.1987 έλαβα από τον καθηγητή γεωγραφίας στο Westfälische Wilhelms-Universität Münster, Dr. Cay Lienau, μια πρόσκληση, να κάνω στο ινστιτούτο του μια διάλεξη, την οποία και αποδέχθηκα. Έτσι στις 19.05.1988 έκανα στο Münster μια διάλεξη για τους Μουσουλμάνους της Θράκης και στις 20.05.1988 μιαν άλλη για το Projekt Europapark in Nordgriechenland (Projekt Ευρωπαϊκό Πάρκο στη Βόρειο Ελλάδα) που προωθούσε η E.-F.-Schuhmacher-Gesellschaft für Politische Ökologie του Μονάχου και της οποίας ήμουν μέλος. Το αναφέρω αυτό, γιατί ήταν η αρχή, που ο κύριος καθηγητής Dr. Cay Lienau ξεκίνησε από τότε τα δύο Projekte, το πρώτο για τους Πομάκους, που το δούλευε ώσπου να βγει στην σύνταξη, και το θέμα του Ευρωπαϊκού Πάρκου, που το δουλεύει ακόμη και σήμερα, κουβαλώντας τα καλοκαίρια φοιτητές από το Πανεπιστήμιο του Münster. Και τα δύο με χρηματοδοτήσεις από προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και τα δύο χωρίς να αναφέρει πουθενά το όνομά μου και τα στοιχεία που έθεσα στη διάθεσή του.
Το ίδιο και με τον Dr. Thede Kahl, που πρώτη φορά είχα συναντήσει το 1989 στο αεροπλάνο πηγαίνοντας για την Ελλάδα και του είχα πει, ότι ασχολούμαι με τους Μουσουλμάνους. Ο Thede Kahl ήταν ακόμη φοιτητής, έγινε όμως σύντομα βοηθός του Cay Lienau και οι δυό τους συνεργάσθηκαν στο θέμα των Μουσουλμάνων της Θράκης, δεν άργησε όμως να γίνει κι’ αυτός καθηγητής, ειδικός σε θέματα μειονοτήτων στα Βαλκάνια, έχοντας γράψει μέχρι σήμερα ντουζίνες από μελέτες και έρευνες επί τόπου, στην Ελλάδα και τα υπόλοιπα Βαλκάνια. To 2006 έγραψε το “Kahl, Thede (2007): The presence of Pomaks in Turkey. In: Voss, Christian & Klaus Steinke (ed.): The Pomaks in Greece and Bulgaria – a model case for borderland minorities in the Balkans. Südosteuropa-Studien 73, München (Biblion), pp. 227-234. και το 2009, μαζί με τον Cay Lienau, Bara, M.; Kahl Τh. και Katsaros, G. το Bara, M.; Kahl, Th.; Katsaros, G.; Lienau, C. (2009): Ein Projekt zur Erforschung interreligiöser Koexistenz in der Norddobrudscha (Rumänien) und in Westthrakien (Griechenland). In: Kahl/Lienau (ed.): Christen und Muslime in südosteuropäischen Peripheriegebieten, Wien: LIT, 9-50.
Πάμε και στον Ronald Meinardus, ο οποίος το 1984 με είχε παρακαλέσει να του υποδείξω μια βιβλιογραφία για το θέμα των Μουσουλμάνων της Θράκης που ήθελε να χρησιμοποιήσει για την διδακτορική του διατριβή, όπως και έκανα, αργότερα δε, το 1988, του έστειλα και ένα αντίτυπο της μελέτης μου για τους Πομάκους. Η διδακτορική διατριβή του Dr. Ronald Meinardus το 1985 είχε τον τίτλο “Die Türkei-Politik Griechenlands: Der Zypern-, Ägäis- und Minderheitenkonflikt aus der Sicht Athens (1967-1982)“ και ήταν στο συνηθισμένο σχήμα ενός ερευνητή των λόγων, για τους οποίους δύο μαλώνουν, ενώ ο ίδιος το παίζει κριτής και δικαστής. Καθόλου παράξενο λοιπόν, που ο Dr. Ronald Meinardus είναι σήμερα Διευθυντής Νοτίου Ασίας του ιδρύματος Friedrich Naumann Foundation for Freedom (FNF) στο New Delhi, αφού προηγουμένως, από το 1990 μέχρι το 1993, ήταν διευθυντής του Γραφείου του Friedrich Naumann Stiftung στην Ελλάδα και από 1993 μέχρι το 1996 διευθυντής των ελληνόφωνων προγραμμάτων της Deutsche Welle.
Γιατί τα γράφω όλα αυτά και μάλιστα τόσο λεπτομερώς; Πρώτα, γιατί κανείς από τους προαναφερθέντες προφέσορες και επιστήμονες δεν έκανε την παραμικρή αναφορά στις μελέτες μου, τις οποίες όμως αποδεδειγμένα χρησιμοποίησαν για να αναπτύξουν το θέμα τους, προφανώς για να μην αναφερθούν στις θέσεις μου που δεν συμπίπτουν με τις δικές τους. Ούτε αυτοί, ούτε και οι επίγονοί τους (παραδείγματα ο Gerasimos Katsaros, σήμερα πρόεδρος της Deutsch-Griechische Gesellschaft Münster, η Sevasti Trubeta – πιο σωστά Trumbetas, αλλά σήμερα στην Ελλάδα όλα αλλάζουν, ακόμη και τα ονόματα – σήμερα καθηγήτρια στο Freie Universität Berlin) αυτοί, που έγραψαν για το θέμα με βάση τις δημοσιεύσεις των εν λόγω προφεσσόρων και επιστημόνων. Και μετά, όπερ και το κυριότερο, γιατί το θέμα των Μουσουλμάνων της Θράκης, που για μένα ήταν και είναι ένα θέμα αναμείξεως της Τουρκίας στα εσωτερικά της Ελλάδος, όπως και το θέμα Πομάκων, που εγώ έθεσα σαν πρόβλημα προσεταιρισμού τους από την Τουρκία, την Ελλάδα και την Βουλγαρία και άρα θέμα αυτοδιαθέσεώς τους – η κάθε μία από τις τρείς αυτές χώρες τους διεκδικεί σαν γνήσιους Τούρκους, Έλληνες ή Βουλγάρους – οι ανωτέρω αναφερθέντες, αλλά και όλοι οι άλλοι Γερμανοί, Αυστριακοί, Αμερικανοί ή Έλληνες επιστήμονες, το χειρίζονται με τον συνήθη τρόπο των ίσων αποστάσεων, το βλέπουν δηλαδή σαν ελληνο-τουρκικό πρόβλημα και όχι σαν πρόβλημα αναμείξεως της Τουρκίας στα εσωτερικά της Ελλάδος. Γαρνιρισμένο με κατηγορίες κατά της Ελλάδος, κυρίως ότι παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματά των «Τούρκων» της Θράκης, συμπεριλαμβανομένων και των Πομάκων, τους αδικεί, τους στερεί βασικά δικαιώματα κ.λπ. κ.λπ. Τα ίδια που κάνουν και οι οργανώσεις των Μουσουλμάνων της Θράκης όπως η Federation of Western Thrace Turks in Europe που ανέφερα πιο πάνω.
Και τα ίδια που κάνει ο Μιλτιάδης Ζερμπούλης στην εργασία του. Που εκτός από πολλές ανακρίβεις, παραδείγματος χάριν ότι μετά την υπογραφή του Συµφώνου Φιλίας το 1930 μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας προωθήθηκε από την ελληνική κυβέρνηση ο εκτουρκισµός των Ποµάκων της Θράκης, δεν κουράζεται να κρατάει τις γνωστές ίσες αποστάσεις απέναντι στην πολιτική Ελλάδος και Τουρκίας στο θέμα των μειονοτήτων αλλά και να επαναλαμβάνει τις κατηγορίες των Τούρκων, των προφεσόρων και επιστημόνων που προανέφερα, των ευρωπαϊκών οργανώσεων όπως η FUEN και οι ΜΚΟ του Σόρος για διακρίσεις και κακομεταχείριση των Μουσουλμάνων της Θράκης.
Αυτό σημαίνει, ότι όχι μόνο οι Έλληνες πολιτικοί και δημοσιογράφοι, αλλά και οι επιστήμονές μας λειτουργούν κατά το γνωστό His Masters Voice (τη φωνή του αφεντικού τους), που σημαίνει υιοθέτηση των ιδεών και άρα των πολιτικών κατευθύνσεων που είναι ενσωματωμένες στις εργασίες των „Ευρωπαίων“ συναδέλφων τους. Που, σύμφωνα με την πολιτική των κρατών τους, γράφουν σαν αδέκαστοι και δίκαοι κριτές, καταλογίζοντας ευθύνες σε χώρες που οι πολιτικοί τους έχουν βάλλει στο στόχαστρό τους. Το να το κάνουν αυτό οι χώρες που έχουν το πάνω χέρι στον κόσμο, είναι, από απόψεως ισχύος, κατά κάποιον τρόπο κατανοητό, το να το κάνουν όμως και αυτοί που υφίστανται τις συνέπειες των αδέκαστων και δήθεν δίκαιων κριτών, είναι παράλογο. Και όμως έτσι γίνεται, έτσι λειτουργεί η χώρα μας, από την υιοθέτηση των απόψεων περι διαφωτισμού τον Μεσαίωνα, την ελληνική γλώσσα που σοφίστηκε ο Κοραής σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Ανατολικών Μελετών της Μασαλίας και περιέλαβε από τα γαλλικά τις διφθόγγους και ιδίως το ου, την σύνταξη με την Δύση εναντίον της Ανατολής και, εν προκειμένω, την τουρκοποίηση των Ελλήνων πολιτών μουσουλμανικού θρησκεύματος.
Πιο σωστό θα ήταν, οι ερευνητές μας να διατυπώνουν στο θέμα των Μουσουλμάνων της Θράκης την καθαρή θέση, ότι πριν από όλα πρόκειται για Έλληνες πολίτες, που θα πρέπει και να συμπεριφέρονται σαν Έλληνες πολίτες. Επαναλαμβάνω, Έλληνες πολίτες και όχι Τούρκοι ή τουρκογενείς, όπως λένε πολλοί. Τι θα πεί τουρκογενής; Δηλαδή τους τουρκοποιούμε από την πίσω πόρτα; Στην Αυτοκρατορία του Οσμάν, που διαλύθηκε οριστικά το 1922/23, δεν υπήρχαν Τούρκοι, οι υπήκοοί της λέγοντας Οσμανλήδες. Οι όροι Τουρκία και Τούρκοι είναι ευρήματα των Δυτικοευρωπαίων που χρησιμοποιήθηκαν για πολιτικούς λόγους και, βλακωδώς, υιοθετήθηκαν και από τους ‚Ελληνες. Ούτε υπάρχει στην Θράκη μια Μειονότητα, όπως αναφέρεται παντού, από την κυβέρνηση, μέχρι τον τελευταίο γραφιά. Υπάρχουν τέσσερις μουσουλμανικές μειονότητες, τα μέλη των οποίων είναι Έλληνες πολίτες. Τέρμα και τελεία.
