Φθινοπωρινή αναμνηστική γραφίδα από τον επαναπατριζόμενο Θεσσαλό Πολίτη Βάιο Φασούλα
Με τη δύναμη της φύσης και της ανάμνησης το σημερινό Φθινοπώρι μας μεταφέρει στην όμορφη Νυρεμβέργη με λίγες γραμμές για τα φθινοπώρια της. Για τα γερμανικά φθινοπωρινά δεδομένα, τα φύλλα στα δέντρα δίνουν μια μοναδική διάσταση γοητείας και ομορφιάς. Όλες οι εποχές στη Γερμανία είναι όμορφες, μα τούτη του φθινοπώρου είναι το κάτι άλλο. Λες και έχουν μαζευτεί όλοι οι ζωγράφοι του κόσμου και όπου και να κοιτάξεις βλέπεις ζωγραφιστές ομορφιές. Χρώματα, ποικίλα χρώματα στα φύλλα των δέντρων λες κι είναι εργοστάσια παραγωγής χρωμάτων και λεπτών αρωμάτων απ’ την αύρα της γης, των φύλλων και του ανέμου, που δεν τα συναντάς πουθενά. Στα χωράφια η γη γίνεται καφετιά. Αλλού κιτρινοπράσινη, αλλού κιτρινοκόκκινη, αλλού χρυσαφή και μαβιά, να όπως κι εδώ στο πάρκο, όπου συνωστίζονται τα πρώτα πεσμένα φύλλα στις γύρω τριανταφυλλιές και στους θάμνους, στους κορμούς των δέντρων και στα παγκάκια, άλλα που τα μαζεύουν οι εργαζόμενοι στο δήμο, άλλα που τα παρασύρει ο αέρας, άλλα που πέφτουν στο ποτάμι και άλλα, νοτισμένα απ’ τις πρωινές αύρες και ομίχλες, δε νοούν να ξεκολλήσουν απ’ τις ρίζες των δέντρων, τους φράχτες και τα παγκάκια, στα απαλά φυσήματα του αγέρα.
Φθινοπώρι και ως συνήθως απρόβλεπτο με τις μεταβολές του. Φορτωμένο με τα χαρακτηριστικά της γοητείας και της ομορφιάς, συγκρούεται με την ανθρώπινη μελαγχολία. Μια μελαγχολία, που τη φέρνει το πέσιμο των φύλλων, οι ολιγόωρες και μουντές ημέρες, οι μεγάλες άναστρες νύχτες, πότε οι ψιλοψιχάλες και πότε οι δυνατές βροχές συνοδευόμενες με απανωτά αστράμματα, που μετατρέπουν τις πυκνές σταγόνες της σε ασημένια καρφιά. Πότε ακροβάτης ο άνεμος, άλλοτε ήσυχος σαν παιχνιδιάρικο και άγουρο αγοράκι και άλλοτε άγριος με ουρλιάσματα και αρπάγματα, με τα αόρατα θεόρατα χέρια του να λυγίζει τα δέντρα και να τα ξεριζώνει, να όπως τις προάλλες, εκεί κοντά στο εστιατόριο, πολλά κεραμίδια πέταξαν σαν πουλιά, τα κατοικίδια ζώα ουρλιάζανε τρομαγμένα κι ένα δέντρο που το πέταξε πάνω σ’ ένα σπίτι.
Χρυσοπόρφυρο φθινοπώρι με τα ποτάμια που θα φουσκώσουν και θα μουγκρίσουν, μα πιο πολύ με τα φύλλα, που το καθένα, καθώς πέφτει, αφήνει κι ένα ξεχασμένο μελαγχολικό παράπονο, σαν την παρθένα που κι αυτή τη χρονιά δεν φιλήθηκε. Έτσι και η μελαγχολία φέρνει και μια νοσταλγία, που αντιστέκεται στο κλείσιμο των φωτεινών παραθύρων της ψυχής, κι εκεί κλείνει σφιχτά μέσα τους την αισιοδοξία και την ελπίδα που κρατάνε το αμυδρό φως. Εκεί και η θεά της ανάμνησης παίρνει τη θέση της και μαζί με τη θεά προσδοκία, προσδοκούν. Προσδοκούν τον ερχομό και το γρήγορο πέρασμα του χειμώνα, που θα φέρει την άνοιξη, με τις φεγγαρόλουστες νύχτες και τις μελωδικές φωνές της και κοντά θα φέρει το καλοκαίρι με τις δικές του χαρές, τα πανηγύρια και τα ξεφαντώματά του. Ένας ολόκληρος κύκλος του φυσικού μεγαλείου και της ζωής. Ένας κύκλος, που στις μυλόπετρές του, μαζί με τα χρόνια, τρίβονται και τα ανθρώπινα χρόνια, η ζωή, για να συνεχίσει κάπου αλλού το έργο της…
Ε.Ε. Ελλάδα, Τρίκαλα, Σεπτέμβριος 23 2017 pelasgos@fasoulas.de www.fasoulas.de
Φθινοπώρι! Φορτωμένο με γοητεία και ομορφιά, συγκρούεται με την ανθρώπινη μελαγχολία.
Βάιος Φασούλας
Ε.Ο. Καλαμπάκας 134, 42131 ΤΡΙΚΑΛΑ
τηλ: +30 24310 72132
www.fasoulas.de
pelasgos@fasoulas.de
