Τοπικό στέλεχος περιβαλλοντικής οργάνωσης: „όσο κάποιοι αρμόδιοι μας βλέπουν σαν την πίσω αυλή της Θεσσαλονίκης, θα υπάρχουν αυτά τα προβλήματα“
Για μας τους παλιούς κυνηγούς αποτελούσαν και αποτελούν μια όαση, έναν παράδεισο ζωής. Υπάρχουν άπειρες κυνηγετικές αναφορές για την περιοχή. Λίγα χιλιόμετρα έξω από τη Θεσσαλονίκη, στα βορειοανατολικά της, βρίσκονται δύο από τις πιο γνωστές λίμνες της Κεντρικής Μακεδονίας.
Η λίμνη Κορώνεια και η λίμνη Βόλβη. Σήμερα, βέβαια, η πρώτη από τις λίμνες, η λίμνη Κορώνεια, ή όπως είναι γνωστή περισσότερο η λίμνη Λαγκαδά, βρίσκεται σε μια δίνη προβλημάτων. Μόλυνση, ξηρασία και ανθρώπινες δραστηριότητες έχουν διαμορφώσει ένα πολύ αρνητικό σήμερα και ένα αβέβαιο αύριο για τη λίμνη.
Η λίμνη λίγο μετά το ξημέρωμα, από τη νότια πλευρά της, σήμερα.
Πρόσφατα πραγματοποιήθηκε μια εκδήλωση σε αίθουσα της πρώην κοινότητας Αγίου Βασιλείου Λαγκαδά, με πρωτοβουλία τοπικών παραγόντων (Ενεργός Δημότης Λαγκαδά). Αντικείμενο είχε την παρουσίαση της σημερινής κατάστασης, του ιστορικού ενεργειών και κυρίως την επισήμανση λύσεων. Συμμετείχαν η καθ‘ ύλην αρμόδια Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, οι ειδικοί του φορέα διαχείρισης των δύο λιμνών (φορέας που ιδρύθηκε με τον Ν.3044/2002), ειδικοί επιστήμονες?κάτοικοι της περιοχής. Σε μια κατάμεστη αίθουσα, ένα από τα βροχερά απογεύματα του Ιουνίου, άνοιξε μια συζήτηση με ουσία αλλά παράλληλα με άγχη και αγωνίες για το μέλλον, με τη συμμετοχή και καίριες ερωτήσεις των κατοίκων της περιοχής.
Προβλήματα μόλυνσης
Η λίμνη, από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, παρουσίαζε πολύ σοβαρά προβλήματα μόλυνσης από
αρακείμενα βαφεία υφασμάτων, προβλήματα τα οποία δυστυχώς δεν αντιμετωπίστηκαν έγκαιρα και αποτελεσματικά. Παράλληλα, εκατοντάδες κτηνοτροφικές μονάδες της περιοχής, όπως και η υπεράντληση των υδάτων, ήλθαν και έδωσαν αρνητικό πρόσημο στην προστασία του περιβάλλοντος. Εκφράστηκαν και απόψεις που αφορούν την αρνητική συνέργεια του σεισμού του 1978 και την υψομετρική διαφορά της λίμνης με τη διπλανή Βόλβη.
Με τον πρόεδρο της τοπικής κοινότητας και μέλη του ΔΣ του ΚΣ Λαγκαδά στον χώρο της εκδήλωσης.
Εγιναν δύο προσπάθειες μελετών-έργων αποκατάστασης το 1996 και το 2004, προσπάθειες που δυστυχώς δεν ολοκληρώθηκαν τελικά, με αποτέλεσμα να καταδικαστούμε ως χώρα το 2013 από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για μόλυνση, μια καταδίκη με ημερήσιο πρόστιμο 100 χιλ. ευρώ. Υστερα από ενέργειες της περιφέρειας, αυτή η καταδίκη έχει αναστολή μέχρι τις 31-12-2015, φαίνεται όμως ότι δύσκολα θα προλάβουμε τις συνέπειες της μη αποκατάστασης.
Η αφίσα-κάλεσμα της εκδήλωσης.
Στην εκδήλωση ήταν σύσσωμο το διοικητικό συμβούλιο του τοπικού Κυνηγετικού Συλλόγου Λαγκαδά και ο πρόεδρος του συλλόγου Πέτρος Νικολαΐδης έθεσε σημαντικά ερωτήματα όσον αφορά τη μόλυνση, επισημαίνοντας ότι υπάρχουν ακόμη πηγές μόλυνσης.
Η λίμνη σήμερα, σε φωτογραφία από τα υψώματα του Χορτιάτη. Ολη η αριστερή πλευρά της φωτογραφίας ήταν κάποτε λίμνη…
Εδώ πρέπει να επισημανθεί ο διαχρονικός αγώνας των κυνηγών και των κατοίκων της περιοχής Λαγκαδά για τη σωτηρία της λίμνης. Αγώνας που πολλές φορές τους στοίχισε προσωπικά, με δεδομένο ότι τα πέτρινα χρόνια της μόλυνσης τα βαφεία κυριαρχούσαν οικονομικά στην περιοχή και κάθε άλλη άποψη είχε κόστος, με την έννοια ότι απασχολούσαν σημαντικό αριθμό προσωπικού και κάθε αγωνιστής ήταν απέναντί τους. Και όταν μιλάμε για κυνηγούς της περιοχής, μιλάμε για φτωχούς μεροκαματιάρηδες, αγρότες, κτηνοτρόφους, ψαράδες και μικροεπαγγελματίες.
H σκάλα της λίμνης στο χωριό Αγιος Βασίλειος. Εδώ πριν από είκοσι πέντε χρόνια έπιαναν οι βάρκες των ψαράδων.
Αυτό που σήμερα προέχει δεν είναι ουσιαστικά να πετάμε την μπάλα στην κερκίδα, γλιτώνοντας πρόστιμα, αλλά να δούμε το θέμα ριζικά, να καταλάβουμε ότι η μόλυνση δεν αντιμετωπίζεται πάντα με μελέτες-έργα και λεφτά, αλλά κυρίως με καλή θέληση, έλλειψη γραφειοκρατίας και κυρίως με αλλαγή νοοτροπίας.
Αριστερά, ο πρόεδρος της τοπικής κοινότητας Αγίου Βασιλείου Λαγκαδά κ. Θανάσης Χατζηχρήστος με τον πρόεδρο του Κυνηγετικού Συλλόγου Λαγκαδά Πέτρο Νικολαΐδη, τη μέρα της εκδήλωσης.
Σήμερα δεν υπάρχουν βαφεία φυσικά, έφυγαν στη βαλκανική γειτονιά μας, υπάρχουν όμως πηγές μόλυνσης ακόμη. Και παράλληλα δεν είναι δυνατόν να χρησιμοποιούνται ακόμη και σήμερα αναχρονιστικές μέθοδοι άρδευσης -όπως η τεχνητή βροχή-, μέθοδοι που σπαταλούν το χρυσάφι της γης μας, το νερό.
Και θα τελειώσω με τον καημό τοπικού στελέχους περιβαλλοντικής οργάνωσης που είπε «όσο κάποιοι αρμόδιοι μας βλέπουν σαν την πίσω αυλή της Θεσσαλονίκης, θα υπάρχουν αυτά τα προβλήματα».
ΣΩΤΗΡΗΣ & ΑΘΗΝΑ ΔΗΜΗΡΟΠΟΥΛΟΥ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΘΗΝΑ ΔΗΜΗΡΟΠΟΥΛΟΥ
Πηγή: http://www.ethnos.gr/entheta.asp?catid=23386&subid=2&pubid=64212086
