Ελληνίδες και Έλληνες: Πρίν ψηφίσετε, ερευνείστε πρώτα, τι οικονομικό πρόγραμμα έχει για την χώρα το κόμμα που πάτε να ψηφίσετε και πώς και με τι μέσα θα το πραγματοποιήση. Μονο αυτό και τίποτε άλλο
Η δραστηριοποίηση του Νίκου Γεωργαντζά για την εξάρθρωση „του νυν σαθρού πολιτικού συστήματος“ της θεοκρατικής, δεσποτικής και στυγνά δυναστικής κομματοκρατίας“ και την αναβίωση της „αυθεντικής, γνήσιας ή πραγματικής δημοκρατίας“ (όπως στο „Η λύση: κομματοκρατία ¬> πλήρης αντιπροσώπευση ¬> πραγματική δημοκρατία„, 5.8.11), δυστυχώς δεν απέδωσε. Έθεσε όμως επι τάπητος θέσεις, που θα πρέπει να αποτελέσουν το έναυσμα για περαιτέρω σκέψεις πάνω στο κρίσιμο αυτό θέμα.
Προσωπικά, απο τίς εκλογές που θα γίνουν αύριο, 6. Μαίου 2012, δεν αναμένω ουσιαστικές αλλαγές στο ισχύον καθεστώς απο τα 29 κόμματα και κινήματα που διεκδικούν την ψήφο του Έλληνα και τις διαπεραστικές κραυγές των ηγετών τους, που για να κυβερνήσουν την Ελλάδα κατηγορούν ο ένας τον άλλο ή εμφανίζονται σαν εκείνοι που εφεύραν το φάρμακο για την σωτηρία του τόπου.
Τα κόμματα και κινήματα αυτά, που αποτελούν την παρδαλή κουρελού του σημερινού πολιτικού σκηνικού της Ελλάδος, έχουν χωριστεί σε μνημονιακά και αντιμνημονιακά. Όπου τα μνημονιακά, αυτά που μας έδεσαν στα βαρειά δεσμά του Ηγεμόνα και είναι οι δημιουργοί της κρίσης, υπόσχονται στον Έλληνα Μήτρο καλύτερες ημέρες και λένε ότι είναι τα μόνα, που μπορούν να μας σώσουν. Ενώ τα αντιμνημονιακά μιλάνε για κρεμάλες, Γουδί και άλλα τέτοια μακάβρια, που λέγονται περισσότερο για το στιγμιαίο ξαλάφρωμα ενός λαού, που αισθάνεται, ότι το νερό του ανεβηκε μέχρι λαιμό και πνίγεται. Σπανίως όμως να γίνει μια σοβαρή κουβέντα και για το πώς θα βγεί η Ελλάδα απο την κρίση ή να παρουσιαστεί ένα σπονδυλωτό πρόγραμμα οικονομικής ανάπτυξης.
Τα μεγαλά κόμματα υπόσχονται λοιπόν, ότι θα στηρίξουν την επιχειρηματικότητα, ο Σαμαρας μιλάει μάλιστα για ανάπτυξη, ενώ ο Βενιζέλος λέει, ότι έχει ένα εθνικό πρόγραμμα ανασυγκρότησης. Νεφελώδη πράμματα, προεκλογικές κουβέντες, τίποτε το χειροπιαστο και συγκεκριμένο. Όλα τους όμως υπόσχονται οικονομικές ελαφρύνσεις, για τους δημοσίους υπαλλήλους, τους συνταξιούχους και όλους όσοι πέρνουν τις διάφορες παροχές που καθιέρωσε το ΠΑΣΟΚ για να κρατά στον σταυλο την εκλογική του πελατεία.
Ήταν ο Faust του Goethe που είπε εκείνο το „Zwei Seelen wohnen, ach! in meiner Brust“, „δύο ψυχές κατοικούν, αχ! στο στήθος μου“. Η μια ήταν ο ανθρωπος των απολαύσεων, της στιγιαίας ευωχίας, που καπνίζει, πίνει, τρώει το καταπέτασμα, καταναλώνει. Και απο την άλλη ο φρόνιμος που σκεφτεται τις συνέπειες των πράξεών του, εμφραγματα, καρκίνους ή χρέη. Προς αποφυγήν κοινωνικών αντιθέσεων μεταξύ των δύο αυτών κατηγοριών (ο έλεγχος του συναισθηματικού είναι μια πολύ δύσκολη υπόθεση!) το κράτος επέβαλε νόμους, που βέβαια προσβάλλουν τις επιθυμίες του ενός ή του άλλου. Το πατερναλιστικό αυτό κράτος (απο το λατινικό pater = πατέρας), είναι λοιπόν ένα κράτος, που νομιμοποιείται να ασκεί εξουσία πάνω στα μέλη της κοινωνίας του, για το κοινό καλό. Λέει η θεωρία.
Οι κυβερνήσεις των Δημοκρατιών της Δύσης ασκούνται απο εκλεχθέντα πολιτικά κόμματα, που θέλουν να επανεκλεγούν. Γι‘ αυτό και σπεύδουν να μοιράσουν δώρα (παχυλούς μισθούς και συντάξεις, παροχές κάθε είδους) στην εκλογική τους πελατεία, χωρίς να σκεφτονται και τόσο το αύριο. Το πρόβλημα αυτό υπάρχει και στις ισχυρές οικονομίες, όπως παραδείγματος χάριν στην Γερμανία, όπου όμως τα έξοδα (εδώ μιλάμε για έξοδα για την παιδεία, τον στρατό, την αστυνομία, τους παιδικούς σταθμούς την υγεία κ.α.π.) ισοφαρίζονται σε έναν ικανοποιητικό βαθμό απο τα τεράστια έσοδα απο το πλεόνασμα εξαγωγών, τους φόρους κ.λπ.
Σε χώρες όμως όπως η Ελλάδα, όπου τα έσοδα του κράτους προέρχονται σχεδόν μόνο απο φόρους (άμεσους και έμμεσους) ενώ τα έξοδά (ας αφήσουμε προς στιγμήν την διαφθορά και την διαπλοκή απ‘ εξω) έχουν ξεφύγει απο κάθε έλεγχο, η κατάσταση είναι δραματική. Η ηθική ενός τέτοιου κράτος λέγεται στις ανγκλοσαξωνικές χώρες Moral Hazard, ένας όρος που σημαίνει περίπου μια ηθική επιχείρηση υπο την έννοιαν μιας ανήθικης ή απρόσεκτης συμπεριφοράς ένός ατόμου, το οποίο αισθάνεται ασφαλές απο τυχόν απώλειες.
Προφανώς και αυτοί που κυβέρνησαν την Ελλάδα μετα το 1974, ιδιαίτερα η φάρα Παπανδρέου, πατήρ Ανδρέας και υιός Geoffrey ή Γιώργος, θα ανήκαν στην κατηγορία των ανήθικων ή απρόσεκτων ατόμων, που για δικούς τους λόγους αισθάνονταν ασφαλή, παρα της απώλειες που προκαλούσαν τα δάνεια που συνήπταν για να ικανοποιήσουν την εκλογική τους πελατεία. Έτσι έφτασαν το δημόσιο χρεός στα 300 δισεκατομμύρια ευρώ (142.7% του GDP (2010) ανεβάζοντας την Ελλάδα στην 4. θέση των υπερχρεωμένων χωρών παγκοσμίως (CIA World Factbook). Και τώρα το παπανδρέικο αυτό κόμμα, με τον παχύδερμο αρχηγό του Βενιζέλο, ζητάει απο τους κατοίκους της χώρας που βούλιαξε στην άβυσσο, να ξανακυβερνήσει.
Η Ελλάδα κυβερνήθηκε μέχρι σήμερα απο ανίκανους, αμαθείς, δεσποτικούς και πολυλογάδες παλιάτσους και φανφαρώνους (παράδειγμα ο „πρόεδρος“ Κακλαμάνης). Όλος αυτός ο άθλιος συρφετός των ανίκανων κηφήνων της εξουσίας δεν ασχολήθηκε ποτέ με μια ορθολογιστική μελέτη εσόδων και εξόδων του κράτους, δεν έκανε την παραμικρή προσπάθεια να δώσει ώθηση στην παραγωγή και τις εξαγωγές, το παραμικρό να απαγορέψει στους μπράβους του ΠΑΜΕ να κάνουν κάθε μέρα διαδηλώσεις ή να μπλόκάρουν οικονομικά προγράμματα της κυβέρνησης. Ο ίδιος ο Geoffrey εμπαινε επικεφαλής σε διαδηλώσεις εναντίον των Κινέζων για το λιμάνι του Πειραιά, έτρεχε στην Ρωσία και την Βουλγαρία να μπλοκάρφει τον αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη. Και η μούμια αυτή κυκλοφορεί ακόμη ελευθερη και πληρώνεται μάλιστα πλουσιοπαροχα απο το κράτος.
Εγω δεν θα προτείνω εδω την εκλογή ενός κάποιου κόμματος. Θα συμβούλευα όμως όσους πάνε να ψηφίσουν, να ερευνήσουν πρώτα, τι οικονομικό πρόγραμμα έχει για την χώρα το κόμμα που πάνε να ψηφίσουν, και πώς και με τι μέσα θα το πραγματοποιήση.
Μονο αυτό και τίποτε άλλο.
Κατα τα άλλα καλές είναι για μελέτη και οι θέσεις του ΕΠΑΜ (Καζακης):
1) Εξω απο Ε.Ε. και ευρω (οποτε και εξοδος απο ΔΝΤ, μνημονια, και δανειακη συμβαση)
2) Να δικαστουν και να κατασχεθουν περιουσιες οσων κλέβαν τοσα χρονια τα δημοσια ταμεια και να μπουν φυλακη (πολιτικοι, μεγαλο επιχειρηματιες, τραπεζιτες κ.τ.λ.).
3) Κρατικοποιηση ΟΤΕ, ΟΣΕ, Ελ.Βενιζελος, Ολυμπιακη, διόδια, λιμανια κ.τ.λ.
4) Διαγραφη ολου του χρεους της Ελλαδος γιατι ειναι παρανομα και ακυρα και ο ελληνικος λαος δεν φερει ευθυνη…
5) Αποπληρωμη των ζημιων που μας εκανε η Γερμανια στον Β’ Παγκοσμιο πολεμο
6) Εξορυξη πετρελαιου, φυσικου αεριου, χρυσου κ.τ.λ. που υπαρχει άφθονο στην χωρα μας…
7) Συνεργασιες, συναλλαγες και εμποριο με χωρες οπως η Ρωσια, το Ιραν, η Κινα κ.τ.λ. και οποια αλλη χωρα θελει αρκει να εχουμε κερδος και συμφερον…
8) Τοποθετηση φωτοβολταικων σε ολα τα σπιτια, τις υπηρεσιες, σχολεια, νοσοκομεια κ.τ.λ.
9) Αξιοποιηση της γεωργιας μας και ενισχυση των αγροτων και των τουριστικων περιοχων-νησιων.
10) Εξω τα μονοπολεια, οι μεσαζοντες και τα καρτελ απ την αγορα…
11) Αναπτυξη της ναυσιπλοίας μας.
12) Δημοσια-δωρεάν υγεια και παιδεια.
13) Δεν αναγνωριζουμε τα Σκόπια με κανένα όνομα γιατι δεν ειναι κρατος. Ειναι σαν τους τουρκους που θελουν κρατος στην Κύπρο.
Όχι όμως μόνο επιγραμματικά, αλλά συγκεκριμένα, τι δηλαδή κρύβουν μέσα τους και πως μπορούν να πραγματοποιηθούν.
