Τι συγγένεια έχω με τους ανελεύθερους – τους εθελοντές σκλάβους – την ελευθερία τους στερούν – και δεν επαναστατούν – παρά τους τύραννους επιδοκιμάζουν;

Δυο πόρτες έχει η ζωή – και μονοπάτια χίλια – στον ύπνο μας επιάσανε – μας πήραν και τα καριοφίλια

Ελλάδα του μύθου και της προϊστορίας – από το λίθο γέννησες πολιτισμούς – λάξευσες την ανθρώπινη αξία

Την ευτυχία θέλω να εγκλωβίσω
να την πιάσω και να την ακινητοποιήσω
για λίγο την εγγίζω αλλά μου ξεφεύγει…

Μάθε τη Φύση να τιμάς, να μην την εκβιάζεις, αρμονικά μαζί της να περνάς, στη χάρη της να προσεύχεσαι, σεμνά πρωί και βράδυ

Πολιτική λογοτεχνία