Οι προβλέψεις μου για το 2017. Πρόβλημα: Ο κόσμος αναδιοργανώνεται και η περίφημη Θεωρία του Χάους είναι πραγματικότητα και ο χειρότερος σύμβουλος για προβλέψεις. Σταθερή μέσα στο επικρατούν χάος αποτελεί, δυστυχώς, μόνο το χρηματοπιστωτικό σύστημα, που επικράτησε στον πλανήτη μετά την βιομηχανική επανάσταση στην Δύση

Η δυστυχία για τους απλούς ανθρώπους είναι η αδυναμία τους
να μελετήσουν πολλά διαφορετικά πράγματα
προτού σχηματίσουν μια σχετικά σωστή εικόνα του κόσμου.
Μια κοσμοθεωρία πρέπει να αποτελείται από πολλά διαφορετικά τμήματα της επιστήμης,
γιατί ο κόσμος σπανίως παρουσιάζεται όπως πραγματικά είναι

Στην αρχαιότητα οι Σίβυλλες, όταν περιέρχονταν σε έκσταση, προφήτευαν αυθόρμητα μελλοντικά συμβάντα, συνήθως δυσάρεστα. Ποιο πονηρή η Πυθία στο Μαντείο των Δελφών, που απαντούσε μόνο σε συγκεκριμένες ερωτήσεις για την έκβαση κάποιου πολέμου, η πιο γνωστή ρήση της είναι το ἥξεις ἀφήξεις οὐκ ἐν πολέμῳ θνήξεις (θα πας θα γυρίσεις δεν θα πεθάνεις στον πόλεμο). Χρησμοί, που μου θυμίζουν τους τους λόγους των πολιτικών και τα μπλα μπλα των δημοσιογράφων στην Ελλάδα, από τους οποίους δεν βγάζεις συμπέρασμα, γιατί δεν στηρίζονται σε γεγονότα και έρευνες, αλλά αποτελούν φαντασίες και ευχολόγια.

Κάτι τέτοιο βλέπουμε και σήμερα, παραδείγματος χάριν στην εικονογραφημένη προεπισκόπηση για το 2017 που δημοσίευσε το κορυφαίο οικονομικό περιοδικό „The Economist“, καλώντας τους αναγνώστες του να κάνουν τις δικές τους ερμηνείες (The World in 2017). Εγώ θα προσπαθήσω εδώ να κάνω τις δικές μου προγνώσεις για το ήδη τρέχον έτος, που δεν έχουν σχέση ούτε με το Μαντείο των Δελφών, ούτε με το δημοσίευμα του „The Economist“, αλλά στηρίζονται στην μελέτη των διεθνών σχέσεων και της κατάστασης που επικρατεί στην χώρα μας και στον κόσμο.

Οι προβλέψεις μου λοιπόν για το 2017. Πρόβλημα: Ο κόσμος αναδιοργανώνεται και η περίφημη Θεωρία του Χάους είναι πραγματικότητα και ο χειρότερος σύμβουλος για προβλέψεις. Σταθερή μέσα στο επικρατούν χάος αποτελεί, δυστυχώς, μόνο το χρηματοπιστωτικό σύστημα, που επικράτησε στον πλανήτη μετά την βιομηχανική επανάσταση στην Δύση.

Στην κορυφή του συστήματος αυτού βρίσκονται οι οικογένειες Rothschild, Rockefeller και Oppenheimer. Μόνο η οικογένεια Rothschild ελέγχει τις 50 μεγαλύτερες εταιρείες του κόσμου. Από τις 50 αυτές εταιρείες αναφέρω τις πρώτες 15, που είναι οι

1. Barclays plc – Marcus A.P. Agius – η σύζυγος του οποίου είναι η κόρη του Edmund de Rothschild
2. Capital Group Companies Inc – Steven M. Rothschild Return to Capital Research Group, Inc … He is Director of three companies, the College of St. Benedict and
3. FMR Corporation – Rothschild Bank AG
4. AXA – M&A: Rothschild GmbH
5. State Street Corporation – Edmond de Rothschild
6. JP Morgan Chase & Co – συνδεδεμένη με τον Rothschild – μέσω FED
7. Legal & General Group plc – JP Morgan Europe Ltd, N M Rothschild
8. Vanguard Group Inc – ROTHSCHILD ASSET MANAGEMENT INC
9. UBS AG – Rothschild
10. Merrill Lynch & Co Inc – συνδεδεμένος με τον Rothschild
11. Wellington Management Co LLP – Rothschild Asset Management, Inc.
12. Deutsche Bank AG – ιστορικά συνδεδεμένη με την Mayer Carl και Wilhelm Carl v. Rothschild, υπερχρεωμένη στους Rothschild.
13. Franklin Resources Inc – Rothschild Fund Management
14. Credit Suisse Group – Ο μακροχρόνιος διευθυντής του Private Banking της Credit Suisse έγινε δεκτός στην διοίκηση της Genfer Edmond de Rothschild Holding
15. Walton Enterprises LLC – Ο John Walton έχει μακροχρόνιες στενές σχέσεις με τους Rothschild
16. κ.λπ. μέχρι το νούμερο 50

Δείτε το άρθρο: Σε ποιόν ανήκει η Γή; Ποιός είναι το αφεντικό της παγκόσμιας Οικονομίας;

Το χρηματοπιστωτικό αυτό σύστημα που εγώ ονομάζω Ηγεμόνα, συνήθως όμως ακούει στο όνομα Δύση, ελέγχει με το χρήμα του παγκοσμίως τα Μαζικά Μέσα Ενημέρωσης, την Πολιτική και τις μυστικές υπηρεσίες, έχει δε στην υπηρεσία του τις κεντρικές χώρες της Δύσεως, τις ΗΠΑ, την Γερμανία, Ανγκλία και Γαλλία.  Για πολλούς αποτελεί μια αόρατη κυβέρνηση, που βρίσκεται πίσω από όλες τις άλλες κυβερνήσεις, γιατί αυτή είναι που τις ελέγχει.

Συστήματα έχουν όμως την ιδιότητα να θέλουν να διατηρηθούν εν ζωή και να αμύνονται με όλα τα θεμιτά και αθέμιτα μέσα όταν απειλούνται. Είναι λοιπόν αναμενόμενο, το σύστημα που κυριαρχεί σήμερα, να μην θέλει παραδώσει με κανέναν τρόπο τα όπλα του και να αμύνεται εναντίον οποιουδήποτε προσπαθήσει να το αμφισβητήσει ή να του αποσπάσει ένα μέρος των χωρών που ελέγχει, να του μειώσει δηλαδή ένα μέρος του χρήματος που κερδίζει από τις διασπαρμένες στον κόσμο επιχειρήσεις του. Και σαν τέτοιους ανταγωνιστές βλέπει από καιρό την Ρωσία και την Κίνα.

Και επειδή με την άνοδο Ρωσίας και Κίνας στην διεθνή σκακιέρα βλέπει την κατάσταση να αλλάζει, προωθεί εναλλακτικές λύσεις, όπως είναι η δημιουργία της νεότερης πρωτεύουσας του κόσμου, της Αστάνα στο Καζακστάν. Η Αστάνα, με τα γεμάτα συμβολισμό κτίριά της, όπως το διπλανό που αφιερώθηκε στην «Ένωση των θρησκειών του Κόσμου, δηλαδή στην σιωνιστική Παγκοσμιοποίηση, βρίσκεται ακριβώς στο κέντρο της Ευρασίας, την οποία ο σύμβουλος των Αμερικανών Προέδρων, Zbigniew Brzeziński, θεωρεί ως πρωταρχικής σημασίας για την γεωστρατηγική πολιτική των ΗΠΑ (The Grand Chessboard: American Primacy and Its Geostrategic Imperatives. Basic Books, New York 1997). Και είναι επόμενο, ό Ηγεμόνας μετά την εκλογή του Trump να μην είναι και τόσο σίγουρος για τον έλεγχο της κατάστασης και να προετοιμάζεται για μια πιθανή μετακόμιση. Όμως ούτως ή άλλως το κέντρο βάρους των διεθνών σχέσεων μετατοπίζεται ήδη αισθητά από τις ΗΠΑ και την Ευρώπη προς την Ευρασία, με κεντρικούς παίχτες τις ΗΠΑ, την Ρωσία και την Κίνα.

Και τώρα οι προβλέψεις μου για ορισμένες χώρες:

• Ο εκλεγείς ως Πρόεδρος των ΗΠΑ, Donald Trump, έχει δηλώσει επανειλημμένα, ότι θέλει αλλαγές στις διεθνείς σχέσεις, ιδιαίτερα στις σχέσεις των ΗΠΑ με Ρωσία και Κίνα, που με την σειρά τους θα επηρέαζαν την κατάσταση και στον υπόλοιπο κόσμο. Το ερώτημα είναι, το αν και κατά πόσον ο σιωνιστικός Ηγεμόνας είναι σύμφωνος με σχέδια, που δεν προέρχονται από τον ίδιο και τα συμφέροντά του.
• Στο ίδιο θέμα βλέπουμε τις ελίτ των ΗΠΑ βαθιά διχασμένες, κυρίως στο θέμα μιας ύφεσης των σχέσεων ΗΠΑ-Ρωσία και τις δηλώσεις του Trump για το Μεσανατολικό και για μια εσωστρεφή αμερικανική πολιτική. Πολλά λέγονται και γράφονται, που ίσως να είναι μόνο προς το θεαθήναι, μια και ο σιωνιστικός Ηγεμόνας είναι σε τελική ανάλυση αυτός που καθορίζει την πορεία της μεγάλης αυτής χώρας.
• Οι προβολή της Ευρασίας έχει από καιρό ξεκινήσει, τόσο με την δημοσιοποίηση της ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής της Αστάνα στο Καζακστάν, το οποίο είναι η πατρίδα του 90% των σημερινών Εβραίων Χαζάρων, που κατά τον Μεσαίωνα είχαν ιδρύσει εκεί την Χαζαρία (https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CE%AC%CE%B6%CE%B1%CF%81%CE%BF%CE%B9), όσο και με ένα συνέδριο που θα γίνει – αν δεν αναβληθεί – εκεί για την ειρήνη στην Συρία στις 23.01.2017. Το μελλοντικό αφεντικό της Ευρασίας, με πρωτεύουσα την Αστάνα, δεν θα είναι άλλος από τον σιωνιστικό Ηγεμόνα.
• Οι εντάσεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα συνεχίσουν να αυξάνονται. Πολλοί είναι αυτοί που δεν είναι καθόλου ευχαριστημένοι με την σημερινή κατάσταση, άλλη την βλέπουν να διαλύεται. Οι χώρες του ευρωπαϊκού Νότου ζητούν μια όχι και τόσο ξεκάθαρη αναμόρφωση ενώ άλλες, όπως η Μεγάλη Βρετανία και η Πολωνία, εργάζονται σχεδόν ανοιχτά για την διάσπασή της, που προφανώς έχει σχέση με την κυοφορούμενη μετατόπιση του κέντρου βάρους της διεθνούς πολιτικής προς την Ευρασία. Να τονίσω εδώ, ότι και οι δύο, Μεγάλη Βρετανία και Πολωνία, ελέγχονται ασφυκτικά από τον σιωνιστικό Ηγεμόνα.
• Οι διεθνείς εντάσεις είναι φυσικό να συνοδεύονται από εντάσεις και στο εσωτερικό της Γερμανίας. Παρά το ότι η χώρα αυτή είναι επιχειρησιακό κέντρο του Ηγεμόνα, φαίνεται τελευταία διχασμένη. Από την μια εξακολουθεί να προκαλεί την Ρωσία με τις κυρώσεις που περνάει εναντίον της μέσω της ΕΕ και τις κάθε είδους προκλήσεις των πολιτικών και των Μαζικών Μέσων Ενημέρωσής της, από την άλλη όμως μοιάζει κάπως διστακτική και αναποφάσιστη, όπως δείχνουν διάφορα ντοκιμαντέρ στις τηλεοράσεις και πολλές δηλώσεις πολιτικών, που δεν έχουν την οξύτητα και την ύβρη που τις χαρακτήριζε μέχρι σήμερα. Και οπωσδήποτε η Angela Merkel και οι σύμβουλοί της προωθούν τις διαμάχες μεταξύ δεξιάς και αριστεράς, μεταξύ της ανερχόμενης πολιτικής δύναμης Alternative für Deutschland (AfD – Εναλλακτική Λύση ή Επιλογή για την Γερμανία) και των δήθεν αριστερών στρατιών των Antifa και κομμάτων όπως Die Linke (Η Αριστερά, ο συμβουλάτορας και οδηγητής του ΣΥΡΙΖΑ) που χρηματοδοτούν ο Σόρος και άλλοι σιωνιστές ευεργέτες και με την πρόφαση της ισλαμικής τρομοκρατίας σκληραίνουν τους νόμους για τον έλεγχο του πολίτη. Ο φασισμός προ των θυρών.
• Η Ρωσία και η Κίνα θα συνεχίσουν να εργάζονται επιμελώς για την αποδολλαριοποίηση των αγορών και να οικοδομήσουν σ’ αυτές εναλλακτικές οικονομικές δομές. Ο Πούτιν επέβαλε μια οριστικά τη λύση στην Κριμαία και σταθεροποίησε την θέση της Ρωσίας σαν βασικού πρωταγωνιστή στη Μέση Ανατολή, προσελκύοντας το Ιράν και τελευταία την Τουρκία (βλέπε παρακάτω)..
  • Οι μάχες στην Μέση Ανατολή (Συρία, Ιράκ) συνεχίζονται μέχρι τελικής πτώσεως του αντιπάλου, του Deash, IS ή όπως αλλιώς λέγονται οι μαχαιροβγάλτες μισθοφόροι της Δύσης. Οι Λαϊκές Μονάδες Αμύνης των Κούρδων (YPG) αντιλαμβάνονται, πόσο επικίνδυνη είναι η δημιουργία ενός κουρδικού κράτους στο έδαφος της Συρίας και συντάσσονται με τον Ασσάντ. Οι Κούρδοι του Ιράκ όμως, με την υποστήριξη της Δύσης, επιμένουν στην δημιουργία ενός κουρδικού κράτους στο έδαφος του Ιράκ και βρίσκονται σε συνεχή πόλεμο . με το IS και την κυβέρνηση. Πρόβλημα λοιπόν είναι τα κράτη που συντηρούν και εφοδιάζουν με όπλα Κούρδους και ισλαμιστές μαχαιροβγάλτες, η Σαουδική Αραβία, το Ισραήλ και μέχρι τώρα η Τουρκία, πρόβλημα και τα κράτη που τους συνοδεύουν και τους συμβουλεύουν στις επιχειρήσεις τους όπως η Γερμανία, η Γαλλία και η Ανγκλία, πρόβλημα μέγα όμως ο σιωνιστικός Ηγεμόνας, που βρίσκεται πίσω από όλους αυτούς τους υποστηρικτές. Αυτό δημιουργεί ατελείωτες πολεμικές συγκρούσεις, που μέχρι σήμερα η Ρωσία, το Ιράν και η Συρία μπόρεσαν να κρατήσουν υπό έλεγχο.
• Στην Τουρκία ο Recep Tayyip Erdoğan βρίσκεται στην ίδια θέση που βρισκόταν το 1970 ο Ιταλός Πρωθυπουργός Aldo Moro. Αρχηγός ενός κράτους-μέλους του ΝΑΤΟ, που πρέπει να αντιμετωπίσει την εχθρότητα των Ηνωμένων Πολιτειών/του Ηγεμόνα. Το ΝΑΤΟ/CIA κατάφερε με την τρομοκρατική οργάνωση Brigate Rosse να καθαρίσει τον Aldo Moro. Δεν κατάφερε όμως να καθαρίσει τον Erdoğan, ο οποίος μέχρι προ τινός ήταν σύμμαχος των ΗΠΑ, τώρα όμως θέλει ν’ αλλάξει στρατόπεδο και να πάει στον Πούτιν, όντας ακόμη μέλος του ΝΑΤΟ. Από το 2013 η Washington θεωρεί τον Erdoğan ως μη αξιόπιστο συνεργάτη. Για να τον συνετίσει να πάψει το φλερτ με την Ρωσία η CIA και οι συνεργαζόμενες με αυτήν μυστικές υπηρεσίες ξεκίνησαν το 2013 με την υποστήριξη του κινήματος διαμαρτυρίας στο Πάρκο Taksim Gezi Park. Στις βουλευτικές εκλογές του 2015 χρηματοδότησαν το κόμμα των μειονοτήτων HDP για να περιορίσουν τις εξουσίες του προέδρου. Ακολούθησαν τέσσερις απόπειρες δολοφονίας εναντίον του, η τελευταία τον Ιούλιο του 2016 με την απόπειρα πραξικοπήματος του Στρατού και τέλος το τρομοκρατικό χτύπημα του Ιανουαρίου 2017 με 39 νεκρούς και δεκάδες τραυματίες (Thierry Meyssan: Die Kehrtwende der Türkei/Η μεταστροφή της Τουρκίας http://www.voltairenet.org/article194822.html).                                                                                                             Το κυριότερο όμως είναι η χρηματοδότηση του ιεροκήρυκα Fethullah Gülen από ύποπτες πηγές των ΗΠΑ για την δημιουργία ενός “κινήματος Gülen“ (στην Τουρκία λέγεται “Cemaat“, Κοινωνία. Στα 17 χρόνια που δρα, ο Gülen, με έδρα το Saylorsburg της Πενσυλβανίας, χωρίς διεύθυνση, γραμματοκιβώτιο, καταχώρηση ως οργάνωση ή σύλλογος και χωρίς τραπεζικό λογαριασμό, δημιούργησε ένα παγκόσμιο δίκτυο ισλαμικών σχολείων, επιχειρήσεων και ιδρυμάτων με κεφάλαια, η προέλευση των οποίων δεν μπορεί να εντοπιστεί. Το 2008 2008 η αμερικανική κυβέρνηση υπολόγισε την περιουσία της Αυτοκρατορίας του Gülen στα 25 με 50 δισεκατομμύρια δολλάρια. Και οι χρηματοδότες του όμως θα πρέπει να είναι ευχαριστημένοι. Πρώτα πέτυχε τον διχασμό της τουρκικής κοινωνίας σε δύο στρατόπεδα, το στρατόπεδο των οπαδών του Gülen και το στρατόπεδο των οπαδών του Erdoğan. Και δεύτερο και ίσως το σπουδαιότερο: Οι μεντρεσέδες και τα ιδρύματα του Gülen συνετέλεσαν στην διάδοση του Ισλάμ και εξέθρεψαν τους τζιχαντιστές και τους μαχαιροβγάλτες του Deash και του IS, που τόσο χρειάζεται η Δύση για να δικαιολογήσει τους πολέμους της στην Μέση Ανατολή, τον Καύκασο και την Κεντρική Ασία.        Πρόβλεψη: Ο θρόνος του Erdoğan θα κουνιέται στον νέο χρόνο όλο και περισσότερο, γιατί η διάσπαση και οι εντάσεις στην κοινωνία της Τουρκίας, θα αυξάνονται με τα αναμενόμενα τρομοκρατικά χτυπήματα.
• Ας έρθουμε και στην Ελλάδα. Η χώρα μας θα συνεχίσει να κλυδωνίζεται και στο νέο έτος σαν πλοίο σε φουρτουνιασμένη θάλασσα. Την κατάσταση αποδίδει θαυμάσια το τραγούδι του Reinhard Mey „Das Narrenschiff“ (Το πλοίο των παλαβών)

„Ο τιμονιέρης ψεύτης, ο πλοίαρχος μεθυσμένος
Και ο μηχανικός πεσμένος σε βαθύ λήθαργο,
Το πλήρωμα μόνο λωποδύτες και κατεργαραίοι
Κι’ ο ασυρματιστής να φοβάται να στείλει ένα SOS.
Μόνο το στοιχειό ο Klabautermann έμεινε να οδηγεί το πλοίο των παλαβών
Πρόσω ολοταχώς προς τον ύφαλο„

Βλέπε και το άρθρο μου Reinhard Mey: „Das Narrenschiff“ – „Το πλοίο των παλαβών“

https://www.youtube.com/watch?v=8Lz_qPvKCsg

Μόνο αν συνειδοποιήσουμε ορισμένα βασικά πράγματα για την χώρα μας θα είμαστε σε θέση να οργανώσουμε και να κυβερνήσουμε πραγματικά το κράτος μας. Παραδείγματος χάριν το γιατί διαλύθηκε η Αυτοκρατορία του Οσμάν, ποιος και γιατί χρηματοδότησε τους οπλαρχηγούς για να καταπολεμήσουν τους Οσμανλήδες (παραβάλλοντάς τους με τους σημερινούς „επαναστάτες“ του Daes, IS κ.λπ., που με την χρηματοδότηση και υποστήριξη της Δύσης διαλύουν χώρες όπως η Λιβύη, το Ιράκ, η Υεμένη, το Σουδάν και όπου αλλού γίνονται οι λεγόμενες παρδαλές επαναστάσεις για αλλαγή καθεστώτος – regime change).

Πότε θα καταλάβουμε επιτέλους, ότι η Ελλάδα δημιουργήθηκε σαν αποικία λίγο μετά από τότε που η Ανγκλία για διακοσμητικούς λόγους είχε καταργήσει τον όρο αυτό, για να είναι ένα μέρος της Αυτοκρατορίας του Ηγεμόνα, ο οποίος από τότε με δάνεια την κρατά εν ζωή. Και τα οποία δάνεια εν γνώσει του δεν πηγαίνουν για την ανάπτυξη του κράτους, αλλά στέλνονται από τους πολιτικούς και τον περίγυρό τους στο εξωτερικό, σε τράπεζες του Ηγεμόνα βέβαια. Αυτός που τους διορίζει για να του κάνουν τη δουλειά του και στον οποίο επιστρέφουν τα δάνεια που μας κάνει, επαξημένα με αφόρητους τόκους (βλέπε και το άρθρο του Γιώργου Χατζηθεοδώρου Το χρήμα και το εν ισχύ ληστρικό χρηματοπιστωτικό και νεοφιλελεύθερο καπιταλιστικό οικονομικό σύστημα).

Χρειάζεται λοιπόν μια επανίδρυση του κράτους, που βέβαια δεν είναι στο πρόγραμμα του Ηγεμόνα, όπως το είδαμε και το 2003 με το σχετικό πρόγραμμα του Κώστα Καραμανλή. Που βέβαια „απέτυχε“, γιατί έπρεπε να αποτύχει. Και ούτως ή άλλως μια επανίδρυση του ελληνικού κράτους δεν είναι δυνατή με τα σαθρά μπάζα του σημερινού.

Χρόνια πολλά, υγεία και σύνεση.