Επειδή υπάρχει πλήρης σύγχυση για τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα, θα προσπαθήσω και από την δική μου πλευρά να αναλύσω ορισμένα φαινόμενα της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας, που είναι εκτός συζήτησης, γιατί έτσι βολεύει το σύστημα
Εισαγωγικό σημείωμα
του Δαμιανού Βασιλειάδη, εκπαιδευτικού, συγγραφέα
Αθήνα, 30.7.2015
Επειδή υπάρχει πλήρης σύγχυση για τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα, θα προσπαθήσω και από την δική μου πλευρά να αναλύσω ορισμένα φαινόμενα της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας, που είναι εκτός συζήτησης, γιατί έτσι βολεύει το σύστημα.
Θα ξεκινήσω με ένα ποίημα του Κωνσταντίνου Καβάφη, που πολλές φορές υπήρξε προφητικός:
ΤΕΛΕΙΩΜΕΝΑ
Μέσα στον φόβο και στες υποψίες,
με ταραγμένο νου και τρομαγμένα μάτια,
λυώνουμε και σχεδιάζουμε το πώς να κάμουμε
για ν’ αποφύγουμε τον βέβαιο
τον κίνδυνο που έτσι φρικτά μας απειλεί.
Κι όμως λανθάνουμε, δεν είν’ αυτός στον δρόμο,
ψεύτικα ήταν τα μηνύματα
(ή δεν τ’ ακούσαμε, ή δεν τα νοιώσαμε καλά).
Άλλη καταστροφή, που δεν την φανταζόμεθαν,
εξαφνική, ραγδαία πέφτει επάνω μας,
κι ανέτοιμους – πού πια καιρός – μας συνεπαίρνει.
Αυτά έγραφε ο ποιητής, που ανταποκρίνονται απόλυτα στην πραγματικότητα που βιώνουν οι Έλληνες πολίτες σήμερα. Παρεμπιπτόντως πρέπει να τονίσω ότι ποτέ δεν έχω διαψευστεί στις προβλέψεις μου κατά την διάρκεια της μεταπολίτευσης.
Τα περισσότερα άρθρα αποτελούν κεφάλαια από διάφορα βιβλία μου ή προηγούμενες αναλύσεις, που δημοσιεύτηκαν στο διαδίκτυο, γιατί, για το σύστημα και τα υποτακτικά του, ήταν απαγορευμένα.
Θα ξεκινήσω στην παράθεση των κειμένων που θα λάβουν χώρα ανά δύο ημέρες, ξεκινώντας από σήμερα με μια διατύπωση που έχει την έννοια αξιώματος και αποτελεί την θέση της Αριστερής Πλατφόρμας: ΕΑΝ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΔΕΝ «ΣΥΜΜΟΡΦΩΝΕΤΑΙ» ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΣΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.
Οι προγραμματικές δηλώσεις του ΣΥΡΙΖΑ στην Θεσσαλονίκη και γενικότερα αποτελούν ένα πρόγραμμα παροχών, που έχει σχέση με το παρασιτικό καταναλωτικό μοντέλο όλης της μεταπολίτευσης, (εκτός από τα μέτρα για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης) που βασικά ισχυριζόταν ότι «λεφτά υπάρχουν», απλώς τα λεφτά αυτά ήταν δυστυχώς δανεικά. Μερικοί τα θεωρούσαν μάλιστα «δανεικά και αγύριστα». Τους διέψευσε όμως η σκληρή πραγματικότητα, που δεν έχει σχέση με ιδεοληπτικές φαντασιώσεις και βέβαια με την διεθνή και εσωτερική πραγματικότητα. Όλοι αυτοί από όλες τις ιδεολογικές κατευθύνσεις ζούσαν σε έναν κόσμο φανταστικό, εκτός τόπου και χρόνου και μάλλον θέλουν με την μέθοδο της φυγής, να συνεχίζουν να ζουν σ’ αυτόν τον ανύπαρκτο παραδεισένιο χρόνο και τόπο.
Όλα αυτά τα φαινόμενα πρόκειται στην σειρά των αναλύσεών μου να καταθέσω στο επόμενο χρονικό διάστημα. Μπορείς βέβαια, για να πω και το τελευταίο στο εισαγωγικό αυτό σημείωμα, να υπόσχεσαι στον καθένα λαγούς με πετραχήλια, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι η πραγματικότητα.
Εκ προοιμίου ωστόσο δηλώνω καθαρά και ξάστερα και θα προσπαθήσω να αποδείξω με την παράθεση των αναλύσεών μου ότι τα μνημόνια και αντιμνημόνια δεν ήταν και δεν είναι το πρόβλημα της Ελλάδας, γιατί έτσι όπως πολιτευτήκαν τα κόμματα της μεταπολίτευσης, απαξάπαντα, δεν υπήρχε διαφυγή, δηλαδή θα τα υπέγραφαν, εκτός αν οδηγούσαν την χώρα στην πλήρη και οριστική καταστροφή. Κι’ αυτό επειδή όπως λεν διάφοροι στην δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Και πράγματι. Ο ένας δρόμος οδηγεί στην διέξοδο και ο άλλος στην καταστροφή. Το πρόβλημα λοιπόν είναι τι κάνεις για να βγεις απ’ αυτά. Με ευχολόγια φυσικά δεν γίνεται ούτε με «αριστερές ή δεξιές» φαντασιώσεις. Το βασικό πρόβλημα είναι η πρωτοφανής παρακμιακή μας πορεία από συστάσεως του ελληνικού κράτους, βασικά η παρασιτική μας νοοτροπία. Γιατί ο παρασιτισμός δεν εντρυφά μόνο στην οικονομία, αλλά κυρίως στα μυαλά μας. Η Ελλάδα στην μεταπολίτευση απετέλεσε ένα τεράστιο φρενοκομείο, όπως έλεγε ο Καραμανλής ο πρεσβύτερος. Με αυτήν την έννοια τα φαινόμενα δεν μπορείς να τα εξηγήσεις πάντοτε με πολιτικούς ή οικονομικούς όρους, παρά με όρους της ψυχοπαθολογίας του Έλληνα.
Αλληλογραφία με φίλο, που δεν θέλω να δημοσιοποιήσω το όνομά του
Ανάλυση τέταρτη
Τον ονομάζω Αντιρρησία, ποιητική αδεία.
Εισαγωγικά στις 2.8.2015
Επανειλημμένως στις αναλύσεις μου- «φορτικά»- είχα γράψει και τονίσει από την αρχή των διαπραγματεύσεων της κυβέρνησης ότι θα γίνει, ό,τι και να γίνει, μια επώδυνη συμφωνία με τους δανειστές. Που το εστίαζα αλήθεια και που το ήξερα με τόση σιγουριά; Πολύ απλό: Οι Αμερικανοί επέμειναν και επέβαλαν στους Ευρωπαίους κα κυρίως Γερμανία και Γαλλία, να μείνει η Ελλάδα στο Ευρώ και στην Ευρωζώνη, για λόγους γεωστρατηγικούς και γεωπολιτικούς. Αν οι Αμερικανοί δεν ήθελαν, για δικούς τους λόγους, τότε η Ελλάδα, είτε το ήθελε, είτε όχι, θα είχε οδηγηθεί στην έξοδο και την πλήρη καταστροφή από την πρώτη στιγμή. Η καταστροφή εκτός των άλλων θα αφορούσε κυρίως τα εθνικά θέματα, που η πλειοψηφία της αριστεράς (για να μην βάζουμε όλους στο ίδιο τσουβάλι) δεν τα λογαριάζει. Πληρέστερη ανάλυση για το θέμα θα ακολουθήσει ως καταστάλαγμα των αναλύσεών μου και ως γενικό συμπέρασμα, γιατί ο κίνδυνος δεν έχει εκλείψει. Μάλλον υπάρχει άλλη μεθόδευση γι’ αυτά από τους Αμερικανούς, που θα είναι πιο αποτελεσματική.
Το θέμα, πρέπει να παραδεχτεί κανείς, δεν είναι τι λες και τι ισχυρίζεσαι, αλλά κατά πόσο οι προβλέψεις σου επιβεβαιώνονται ή διαψεύδονται από την πραγματικότητα.
Τυχαίνει, για να το εκφράσω με σύνεση και για να μην θεωρηθεί υπεροψία, ότι όλες οι προβλέψεις μου από την μεταπολίτευση και δώθε, έως τώρα τουλάχιστον, επιβεβαιώθηκαν από τα πράγματα. Να πω ψέματα, για να μην το παίζω αλαζόνας; Δεν μου αρέσει η υποκρισία και ο λαϊκισμός, που κατέστρεψαν τον τόπο. Αφού αυτή είναι η αλήθεια, αποδεδειγμένη από τα γραπτά ντοκουμέντα μου, την λέω χωρίς φόβο, αλλά μετά πάθους!
Υπόψη ακόμη ότι δεν είμαι Πυθία για να τα λέω μια έτσι μια αλλιώς. Τα λέω κατευθείαν, όπως είνα,ι με όποιο κόστος! Το σύστημα από αριστερά, κέντρο και δεξιά θέλει να σε συντρίψει, αν δεν συμβιβάζεσαι. Τα περί ανοιχτού δημοκρατικού διαλόγου είναι για τους αφελείς. Ο σεβασμός στην άλλη άποψη υπάρχει μεν, αλλά, άμα αποκλείεται από την συζήτηση, είναι σαν να μην υπάρχει. Και όπως είπε ο Μάνος Χατζηδάκις: «Επαναστάτης είναι όποιος δεν συμβιβάζεται!» (έτσι για να ευλογούμε και τα γένια μας. Πράγματι έχω γένια, για όποιον δε το ξέρει. Λέτε να τα κράτησα γι’ αυτόν τον λόγο; Το τελευταίο που δεν πρέπει να χάνουμε είναι το χιούμορ και- αν δεν κάνω λάθος-και ο αυτοσαρκασμός. Αλλιώς είμαστε χαμένοι!!!
Με αφορμή το άρθρο μου: Φωνή βοώντος εν τη ερήμω! (Των οικιών υμών εμπιπραμένων, υμείς άδετε!)
Αθήνα, 7.7.2015
Αγαπητέ Αντιρρησία,
προβλέπω περισσότερα δεινά. Και αυτοί που αυτοκτονούν θα έπρεπε, όπως καταλαβαίνεις, πριν αυτοκτονήσουν, κάτι άλλο να κάνουν. Το σύστημα ωστόσο τους οδήγησε εκεί. Ότι περνάμε την χειρότερη παρακμιακή πορεία του τόπου, το έχω αποδείξει πάρα πολλές φορές και εξήγησα και στα βιβλία μου και στις αναλύσεις μου τις αφορμές και τις αιτίες.
Εγώ έχω ένα βασικό αξίωμα: Βλέπω την πραγματικότητα όπως είναι (μα όπως είναι, δηλαδή βόθρος), δεν συμβιβάζομαι μαζί της και προσπαθώ να την αλλάξω.
Όμως επαναλαμβάνω βλέπω την πραγματικότητα. Άμα δεν την δεις δεν μπορείς και να της διορθώσεις, όπως καταλαβαίνεις.
Οι πρώτοι που φταίμε είμαστε εμείς. Οι άλλοι κάνουν την δουλειά τους.
Κάποιος «τρελός», σαν κι εμένα, πρέπει να πει την αλήθεια, όπως έκανε τον τρελό και ο Σόλωνας κάποτε. Και η αλήθεια είναι αυτή.
Το σύστημα οδήγησε τον ελληνικό λαό στα σκυλάδικα και να παίζει τις επιδοτήσεις στα καφενεία και στα καζίνα. Πάντοτε με δανεικά.
Φυσικά και υποφέρω περισσότερο από τον καθένα, αλλά δεν θα πάψω να λέω την αλήθεια και ας μην αρέσει σε πολλούς.
Αυτά ως απάντηση από μένα.
Έχω κάνει τις αναλύσεις μου και βγάζω το συμπέρασμα ότι οι Αμερικανοί θα επιβάλουν την συμφωνία και ασφαλώς ο χρηματιστηριακός καπιταλισμός είναι πίσω απ‘ αυτούς. Εξάλλου ως δ…..[1](παραλείπω την λέξη, γιατί αλλιώς θα φανεί ποιον εννοώ και εφόσον δεν έχω την έγκρισή του δεν το γράφω), πρέπει να ξέρεις, ότι ολόκληρη η Ευρώπη είναι και αποτελεί όσον αφορά τα γεωστρατηγικά και γεωπολιτικά θέματα ο ζωτικός χώρος των Αμερικανών μέσω του ΝΑΤΟ και άλλων οργανισμών. Τόσο απλά τα βλέπω τα πράγματα, που άλλοι τα βλέπουν περίπλοκα. Τα έχω αναλύσει επανειλημμένα.
Και πολλά άλλα αλλά δεν είναι τώρα του παρόντος. Πρέπει να έχει κανείς θάρρος ψυχής να λέει την αλήθεια. Κι εγώ το έχω και περισσεύει.
Να είσαι καλά
Δαμιανός
ΥΓ Αυτά που λέω, ας μην τα μπερδεύουμε με τους αυτοκτονήσαντες συμπατριώτες μας. Μπορεί να ήταν στην δική μου θέση, αλλά δεν άντεξαν, όπως εγώ, επειδή εγώ έχω συνηθίσει, αγαπητέ Αντιρρησία, από πολύ καιρό το στομάχι μου να αλέθει πέτρες και χόρτα και να έχω επιπλέον ατσαλώσει τα νεύρα μου για να μην καταρρεύσω. Αλλά την αλήθεια, επαναλαμβάνω, θα την λέω πάντα και πάντοτε, γιατί αυτή ίσως θα είναι η αρχή της σωτηρίας. Οι περισσότεροι ζουν στο ψέμα, την απάτη και την αυταπάτη και τούτο αναγνωρίζουν ως αλήθεια. Αυτό αποτελεί αιτία καταστροφής. Ο Νίτσε τέλος είχε πει κάποτε: „Μερικοί άνθρωποι δεν θέλουν να ακούσουν την αλήθεια, γιατί δεν θέλουν να καταστρέψουν τις ψευδαισθήσεις τους„.
On 7/7/2015 7:01 μμ, wrote:
Αγαπητέ Δαμιανέ
Διάβασα το κείμενο σου.
Δεν ξέρω αν οι Αμερικανοί είναι πίσω από το δημοψήφισμα ή αν ο χρηματιστηριακός καπιταλισμός καθοδηγείται απ‘ αυτούς ή από άλλους, που πάντως τις πατρίδες τις έχουν γράψει στα … ή μάλλον τις έχουν ξεγράψει. Όμως το να χαρακτηρίζεις τον Ελληνικό Λαό “ διεφθαρμένο μέχρι το μεδούλι “ είναι ολίγον ..υπερβολικό, αν όχι προσβλητικό για τους αυτοκτονήσαντες συμπατριώτες μας , συσιοτρεφούμενους, τον ίδιο τον εαυτό σου που υφίσταται εσύ και η οικογένεια σου τα πάνδεινα λόγω των αρχών σας κ.λπ.
Να είστε πάντα καλά
(Ο αντιρρησίας)
Sent: Tuesday, July 7, 2015 6:46 PM
Subject: Φωνή βοώντος εν τη ερήμω!
—
Το e-mail μου έχει αλλάξει και είναι damonpontos@gmail.com.
My e-mail has changed and is: damonpontos@gmail.com
Προσωπικό ιστολόγιο με αρχεία, άρθρα και μελέτες: www.damonpontos.gr
Για όποιον θέλει να δει περί τίνος ο λόγος
Των οικιών ημών εμπιπραμένων, υμείς άδετε!
Αίσωπος
Του Δαμιανού Βασιλειάδη, εκπαιδευτικού, συγγραφέα
Αθήνα, 7.7.2015
Τελικά όλα ήταν προσχεδιασμένα αριστοτεχνικά από τις ΗΠΑ, που θέλουν να κρατήσουν με κάθε τρόπο και μέσο την Ελλάδα στην Ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Όταν οι Αμερικανοί διαπίστωσαν ότι το σχέδιο τους για συμφωνία, δεν θα περνούσε, γιατί, όπως είπε ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, δεν θα περνούσε ούτε από το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ ούτε από την βουλή, οργάνωσαν όλην αυτήν την σκηνοθεσία και έστησαν την παγίδα, για να περάσει το σχέδιο με άνεση και να μην υπάρχει ο κίνδυνος να αποτύχει και με την «ενεργή του συναίνεση» όπως λέει ο Γκράμσι.
Βασικά τα μέτρα που θα συμφωνηθούν, θα είναι πολύ πιο σκληρά απ’ αυτά που είχε προτείνει ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας και τα πήρε πίσω την τελευταία στιγμή. Όμως με την συντριπτική νίκη στο δημοψήφισμα σε ένα ανύπαρκτο ερώτημα, και την συμμετοχή όλων των κομμάτων της αντιπολίτευσης, εκτός ΚΚΕ και Χρυσής Αυγής, η επώδυνη συμφωνία, θα περάσει χωρίς καμία αμφιβολία, γιατί έτσι το θέλουν οι Αμερικανοί. Όλα σκηνοθετημένα όμορφα, όπως πάντα. Και όπως είπε ο ποιητής Κωνσταντίνος Καβάφης: «…Ενώ εις την οδόν έξω, ουδέν ακούουν οι λαοί». Ένας στίχος μόνο, που θα χρειαζόταν τόμους ολόκληρους να τον εξηγήσουν οι ιστορικοί.
Δεν παίζει ρόλο πώς θα την βαφτίσουν την συμφωνία, δηλαδή ότι πρόκειται για έναν επωφελή, αμοιβαίο και έντιμο συμβιβασμό ή κάπως αλλιώς. Ένα είναι γεγονός ότι θα είναι αφάνταστα ετεροβαρής. Καλό είναι όμως να σκεφτούμε πώς πέτυχαν οι Αμερικανοί το σχέδιό τους. Ανέσυραν με κόλπο όλους τους μισητούς, μνημονιακούς σκελετούς της δεξιάς, Μητσοτάκη, Κωνσταντίνο Καραμανλή, που μίλησε ξαφνικά, τον μισητό Σημίτη και Γιωργάκη και δεν δίστασαν να επιστρατεύσουν ακόμη και τον Παπαντωνίου. Οπότε η αντίδραση ήταν φυσική. Από την άλλη ο «ώριμος, περήφανος, κυρίαρχος» λαός με την τύφλωση που τον διακρίνει τόσα χρόνια, λόγω πλύσης εγκεφάλου, έπεσε θύμα όλης αυτής της πλεκτάνης, που παρουσιάστηκε ως αξιοπρεπής δημοκρατική διαδικασία και εθνική υπερηφάνεια και συνέπεια του «απύθμενου και ανύπαρκτου» πατριωτισμού, για να ψηφίσει αυτό που ήθελαν οι ΗΠΑ. Κι’ εδώ δεν μιλάμε για εξαιρέσεις, αλλά για την πλειοψηφία του λαού, που άγεται και φέρεται από τα κόμματα της καταστροφής εδώ και σαράντα χρόνια. Να ενισχύσουν τον Τσίπρα, να δημιουργήσουν την «πλαστή» ενότητα του ελληνικού λαού και να πάνε ενωμένοι στην Κανόσα. Αυτό ήταν το σχέδιο. Και όπως πάντα αυτός ο πάντα προδομένος λαός οδηγείται στην σφαγή. Γιατί τα σπασμένα τα πληρώνει ο πάντα ευκολόπιστος και προδομένος ελληνικός λαός, δηλαδή τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Οι άλλοι έχουν τα χρήματά τους παντού και δεν έχουν κανένα πρόβλημα, ό,τι και να γίνει. Εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Δεν καταλαβαίνουν οι Έλληνες ότι το πρόβλημα είναι η νοοτροπία μας που με τίποτε δεν θέλει να αλλάξει από δική τους πρωτοβουλία;
Σαράντα χρόνια τα ίδια και τα ίδια.
Τόσο απλά είναι τα πράγματα. Κατά τα άλλα ισχύει δυστυχώς για τον διεφθαρμένο μέχρι το μεδούλι ελληνικό λαό και για την Ελλάδα που περνάει την πρωτοφανή, στα ιστορικά της χρονικά, παρακμιακή πορεία από συστάσεως του ελληνικού έθνους, το απαράμιλλο του Αισώπου: Των οικιών ημών εμπιπραμένων, υμείς άδετε!
.[1]Παραλείπω την λέξη, γιατί αλλιώς θα φανεί ποιον εννοώ και εφόσον δεν έχω την έγκρισή του δεν το γράφω.
