Τη βραδιά του Μυστικού Δείπνου που δεν ήταν καθόλου μυστικός γιατί όλοι οι Εβραίοι είχαν το λεγόμενο Πασόβερ Σέντερ, το δείπνο του Πάσχα δηλαδή, ο Ιησούς αναγκάστηκε να πλύνη τα πόδια των μαθητών Του γιατί ο Ιούδας προκειμένου να γλυτώση από τα έξοδα παράκουσε την εντολή Του και τους έκλεισε σε πανδοχείο χωρίς ιντιβίτζουαλ μπάθρουμς! Προφασίστηκε ότι δεν βρήκε για να τσεπώση τη διαφορά στα χρήματα, το είχε ξανακάνει άλλωστε. Οι μαθητές ήταν ψόφιοι από την κούραση και τις πολύ δυνατές συγκινήσεις με τη θριαμβευτική είσοδο του Χριστού στα Ιεροσόλυμα που όχι πόδια να πλύνουν, ούτε να φάνε καλά καλά δεν ήθελαν, μόνο να πέσουν ξεροί στον ύπνο να ξεκουραστούν. Προκειμένου λοιπόν να τους αναπτερώση το φρόνημα, αποφάσισε ο Ιησούς να τους πλύνη τα πόδια, αφού το μπάνιο ήταν εκτός συζητήσεως. Σου λέει, αν είναι τα πόδια τους καθαρά θα μας αφήσουν να μπούμε στο εστιατόριο ειδάλλως ας ξεχάσουμε τον Μυστικό Δείπνο!

Τότε τα πόδια έζεχναν πραγματικά, δεν είναι όπως τα απαστράπτοντα που πλένει ο πάπας κάθε Μεγάλη Τετάρτη και έπλενε και ο δικός μας ο Παϊσιος στην Αστόρια πριν τον ξουρίσουνε και τον ξαποστείλουν. Τα ποδάρια ήτανε κατάμαυρα από τη βρώμα, ζέχνανε στην κυριολεξία έτσι που περπατούσαν ξυπόλητοι ή με σανδάλια μεσ’τα χώματα και τις λάσπες. Για να βγάλης τη βρώμα από τα ποδάρια σου χρειαζόσουν ξυλοφάι ή ένα κομμάτι κεραμίδι. Το να τους πλύνη τα πόδια ο Χριστός δεν ήταν απλά ύστατη έκφραση ταπεινότητος και αγάπης, αλλά κοπιαστική δουλειά!

Ζήτησε λοιπόν μια λεκάνη με ζεστό νερό και λίγο σαπούνι και βάλθηκε να τους πλένη τα βρωμοπόδαρα, ο Θεάνθρωπος! Ξεθεωμένοι αυτοί, δέχτηκαν μηχανικά κι’αφού πήραν από μια πετσέτα ο καθένας μπήκαν στη σειρά, εκτός από τον Πέτρο που έκανε κόνξες και δήλωσε ευθαρσώς ότι «εγώ Κύριε, δεν δέχομαι να μου πλύνης τα πόδια, μπορώ μόνος μου ή τα αφήνω άπλυτα που είμαι μαθημένος»! Δεν άντεξε ο Χριστός, αποκαμωμένος κι’Αυτός και ξέσπασε. «Κεριά και λιβάνια, παλιοθέατρο!» που απαντάει. «Από πότε ρε, μου αντιμιλάς και έχεις αντίρρηση σ’αυτά που σου λέω; Αρνηση στην τέλεια κατάφαση; ‘Η σου πέρασε από τον νου ότι είμαστε ίσα κι’όμοια;» Ο Πέτρος τά’χασε, δεν είχε το φλεξιμπίλιτυ του Ιούδα ή του Ιωάννη που ήταν πιο μαλαγάνες, τα έπαιρνε όλα τοις μετρητοίς. «Μα Δάσκαλε, είναι δυνατόν εσύ να μας πλένης τα ποδάρια και εμείς να καθόμαστε να σε κοιτάζουμε σαν πριμαντόνες; Αυτά τα πράματα δεν τα κάνουν ούτε οι μουσουλμάνοι»! Ο Χριστός όμως δεν έπαιρνε από λόγια, ήταν φουρκισμένος. «Ασε τις θεωρίες, Πετράν! Βγάλε τα παλιοπέδιλα που έχουν γίνει έναν με τα μαυροπόδαρά σου και έλα’δω να στα πλύνω διότι μόνο με θαύμα καθαρίζουνε και εδώ όπως καταλαβαίνεις μόνον εγώ κάνω θαύματα! ‘Η μήπως έχεις αντίρρηση, πέσ’το τώρα να ξέρω!» Είδε κι’απόειδε ο Πέτρος, κατέβασε μια οργιά μουσούδα και συμμορφώθηκε. Πάντα τό’παιζε αψύς και επαναστάτης, μόλις του βγάζανε τις φωνές όμως λούφαζε και πήγαινε στην άκρη του.

Στο σημείο αυτό να πούμε ότι από τους μαθητές ο Ιωάννης ήταν το καλό παιδί, ο υπομονετικός, ο εξυπηρετικός, αυτός που δεν αντιμιλά, φέρνει τις παντόφλες το πρωί, γεμίζει τον μαστραπά με το νερό και δεν ξεχνάει το μοσκοσάπουνο, ψήνει τον ελληνικό καφέ πριν τον ζητήση ο Κύριος, όπως έκανε ο λίαν αγαπητός Επίσκοπος Μελόης με τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Ιάκωβο. Χάρη στην ευγένειά του, αλλά και την ικανότητά του να μην φυτρώνη εκεί που δεν τον σπέρνουν, ο Ιωάννης την έκανε κοπάνα από διάφορες αγγαρίες και δεν έπαιρνε μέρος σε καυγάδες. Ακόμα κι’όταν δυσκόλευαν τα πράγματα, όταν τους κυνηγούσαν ή τους στρίμωχναν οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι που δεν ήταν και τόσο υποκριτές γιατί δεν έκρυβαν το μίσος τους, η ζαχαρένια του Ιωάννη δεν χάλαγε.

Του την έφερε όμως ο Χριστός καλά, διότι από τον Σταυρό του Μαρτυρίου του ανέθεσε να φυλάη και να γηροκομήση τη μάνα Του! Εδώ που τα λέμε ήταν η καλύτερη επιλογή, διότι σε ποιόν να αναθέση τέτοια λεπτή ευθύνη; Στον Πέτρο που τον ονόμασε έτσι, σαν να λέμε τούβλο, όχι τόσο για την πίστη του ή επειδή δεν του έκοβε, τα είχε 400, αλλά για το τετράγωνο μυαλό του; Δεν ήταν της υπομονής ούτε είχε τρόπους, έπεφτε με τα μούτρα σε ο,τιδήποτε. Εδώ να μάθη πληροφορίες τον στείλανε μετά τη σύλληψη του Ιησού κι’αυτός πήγε και έκοψε το αυτί του παλιο Κάλχα που δεν έφταιγε σε τίποτα! Για αυτό και οι Ρωμαιοκαθολικοί λένε ότι χτίσανε την εκκλησία τους πάνω στον Πέτρο, εννοώντας σε μια …πέτρα, δηλαδή ντουβάρι. Και μείνανε ντουβάρια από πλευράς πνευματικότητος και ησχολήθησαν κυρίως με το κονστράξιον …

Να επιστρέψουμε όμως στον Ιούδα ο οποίος είναι ο δεύτερος σημαντικότερος χαρακτήρας της Μεγάλης Εβδομάδος. Εάν επρόκειτο για ταινία, θα ήτο φαβορί για Οσκαρ Δεύτερου Ανδρικού Ρόλου! Ο Ισκαριώτης λοιπόν, δεν αυτοκτόνησε επειδή πρόδωσε τον Χριστό για τριάκοντα αργύρια, αλλά επειδή Τον πρόδωσε για τόσο λίγα! Και η μεγαλύτερη απογοήτευση του Χριστού δεν ήταν ότι Τον πρόδωσε ο Ιούδας, κάτι που ως Θεάνθρωπος γνώριζε εξαρχής, αλλά γιατί τον πρόδωσε κοψοχρονιά! «Κοτζάμ Θεός», σου λέει «και να Με δώση για μόνο 30 ψωροαργύρια, ο παλιολεχρίτης; Ούτε εθνική περιουσία της Ελλάδος την εποχής της κρίσης να ήμουνα! Και για αυτήν ακόμα, περισσότερα δίνουνε οι Κινέζοι, συν εκείνα που πάνε στις μίζες και δεν φαίνονται. Λαμόγιο να σου πετύχη αυτός ο Ιούδας! Της πεντάρας, σαν τον Καρατζαφέρη!» Ο Ιησούς ήλπιζε ότι τα χρήματα της προδοσίας θα ήταν αρκετά να αφήση αποθεματικό στους μαθητές Του να μπορούν να γυρίζουν ανά τον κόσμο να κηρύξουν τον Λόγο Του, χωρίς να έχουν ανάγκη να διακονεύουν, να ζητάνε χάρες ή να συνάπτουν δάνεια υπό δυσμενείς όρους. Ετσι που τα κατάφερε όμως ο Ιούδας, ο μεν Χριστός σταυρώθηκε, οι δε μαθητές Του μείναν απένταροι στους πέντε δρόμους!

Ο Ιούδας προφανώς ετοίμαζε επανάσταση και στον Χριστό που μάγευε τα πλήθη είδε τον φυσικό ηγέτη, τον Μεσσία Οταν όμως συνειδητοποίησε ότι ήταν «άνθρακες ο θησαυρός», ότι ο Ιησούς μίλαγε συνεχώς για αγάπες και στρίψε το άλλο μάγουλο αν σου αστράψουν μία, αντιλήφθηκε ότι ήταν ώρα να στρίβη και μάλιστα παίρνοντας μαζί του όσο πιο πολύ χρήμα μπορούσε. Τον ενδιέφερε να συνεχίση την επανάσταση και ήταν μάλλον αυτός που δωροδοκώντας κατάφερε να πείση τον όχλο να ζητήση από τον Πόντιο Πιλάτο να αφήση τον Βαρραβά, ο οποίος ήταν μεν ληστής, όχι όμως με την έννοια του Αλ Καπόνε αλλά των δικών μας κλεφταρματολών. Ο Ιούδας τον ήθελε έξω για την επανάσταση που ποτέ δεν ήρθε, σαν αυτή του Λαφαζάνη!

Η σύλληψη έγινε στον Κήπο της Γεσθημανή, αν δεν κάνω λάθος, όπου ο Χριστός πήγε να προσευχηθή και να συνομιλήση με τον Πατέρα Του, με τον οποίον είναι Ενα και το Αυτόν, χωρίς να τον ακούνε διάφοροι αδιάκριτοι. Μ’άλλα λόγια μίλαγε μόνος Του ή έκανε διαλογισμό πριν γίνη της μόδας με τη γιόγκα. Μια άλλη εκδοχή, αυτή του Ευαγγελίου του Κατά Γερμανικόν Μάρκον, θέλει τον Ιησού να πήγε στον κήπο να ρίξη κάνα δυο ώρες ύπνο γιατί τα είχε παίξει όλη την ημέρα και ήξερε πως τον περίμενε μεγάλη ταλαιπώρια. Είναι για αυτό τον λόγο που μιλάμε για Μυστικό Υπνο εκτός από τον Μυστικό Δείπνο.

Ο εν λόγω κήπος πάντως πρέπει να ήταν κακόφημος, Σόδομα και Γόμορα! Οθωμανικά πριν τους Οθωμανούς! Σε κάποιο από τα κανονικά Ευαγγέλια αναφέρεται ότι καθώς έφτασε η φρουρά για να συλλάβη τον Χριστό, από τους παρακείμενους θάμνους πετάχτηκε αλαφιασμένος, σα δεντρογαλιά, ένας ημίγυμνος άνδρας. Τώρα, τα ενδεχόμενα είναι δύο: ή ερωτοτροπούσε ή είχε πάει για χέσιμο και τον πιάσανε στα πράσα! Οπως και νά’χη το πράμα η ευαγγελική αυτή επισήμανση έχει τη σημασία της και δηλοί ότι από αρχαιοτάτων χρόνων στα πάρκα και τα άλση γινόταν της κακομοίρας! Δεν είναι τυχαίο που κάνουν εκεί οι κομματικές νεολαίες τα φεστιβάλ τους …

Ο Ιούδας επισημοποίησε την προδοσία με ένα φιλί που έσκασε στον Χριστό. Ετσι μας λένε οι Ευαγγελικές περικοπές και εμείς δεν μπορούμε παρά να το πιστέψουμε. Ωστόσο, δεν αποκλείεται, εφόρον επροπορεύετο της φρουράς, να ήθελε πραγματικά να χαιρετίση τον Ιησού και τί πιο φυσικό από να τον ασπαστή. Το κάνουν και στη Βουλή των Ελλήνων, δεν είναι κάτι το τρομερό κι’ας έμεινε στην ιστορία ως το φιλί του Ιούδα. Χώρια που μπορεί να ήθελε να καλοπιάση τον Ιησού, σου λέει μή μου τραβήξη κανένα κατακεφαλίδι και αλλάξει η άλλη μου πάντα, διότι ως Θεός ήξερε τί παιζόταν του το είχε πει άλλωσε καθαρά στον Μυστικό Δείπνο αν δεν τον διέταξε να το κάνη, διότι σύμφωνα με το Ευαγγέλιο του Ιούδα ο Ισκαριώτης ήταν από την αρχή ο κακός της υπόθεσης, αυτόν τον ρόλο του δώσανε και έπρεπε να τον παίξη ως το τέλος! Σαν τον Κρίστοφερ Λη, εξαίρετος ηθοποιός αλλά θα μείνη στην ιστορία ως Δράκουλας, ό,τι άλλο κι’αν έχη παίξη. Ετσι κόλλησε και του Μητσοτάκη η αποστασία. Ο σοφός μα κατά βάθος ηλίθιος λαός θέλει να προσωποποιή το κακό για να νομίζη ότι το καταλαβαίνει και μπορεί να το διαχειριστή ευκολότερα. Κούνια που τον κούναγε!

Και έτσι φτάσανε τα πράματα στα άκρα, ο Χριστός, «Ο εν ύδασι την γην κρεμάσας», εσταυρώθη εν μέσω δύο ληστών, οι οποίοι κατά πάσα πιθανότητα επίσης ήταν κλεφταρματολοί, αγωνιστές δηλαδή. Μαθαίνουμε ότι ο ένας, μισοπεθαμένος καθώς ήταν, χλεύασε ουσιαστικά τον Χριστό ενώ ο άλλος που ήταν πιο δίκαιος άνθρωπος τον αποπήρε, λέγοντάς του, «εμείς, ρε καραγκιόζη, είμαστε ρεμάλια, αποβράσματα της κοινωνίας και καλά μας κάνουν, Ετούτος εδώ δεν έχει πειράξει μύγα και Τον σταυρώνουν. Να χέσω μεσ’την κοινωνική σας δικαιοσύνη, βρωμοϊταλοί, σάπιοι και κούφιοι σαν τους Εγγλέζους»! Συνεκινήθη ο Χριστός ο οποίος αν και δεν ήταν κομμουνιστής ήταν σίγουρα αριστερός και μάλιστα της τότε ανανεωτικής αριστεράς, ΟΧΙ της σημερινής, και του είπε, «μεγάλε είσ’ωραίος, μίλησες σωστά και μ’αρέσεις, για αυτό σήμερα κιόλας το απόγευμα θά’σαι μαζί μου στον παράδεισο. Κι’όχι απλά καλεσμένος, ρέζιντεντ σκόλαρ, γιατί έχεις σωστές ιδέες και το λέει η καρδιά σου». Αναγάλλιασε η ψυχή του ληστή και με δάκρυα στα μάτια, μπόρεσε να ψελλίση, «θα έχω και γραμματέα»;

Ωστόσο, και οι δύο οι ληστές πήγαν στον Παράδεισο, γιατί απλούστατα δεν υπάρχει Κόλασις! Αυτά με τα καζάνια που βράζουν, τα οποία θα έπρεπε πλέον να είχαν αντικατασταθεί με χύτρες τατύτητος, είναι διαφημιστικά μηνύματα που η ιεραρχία πάντα χρησιμοποιούσε και χρησιμοποιεί για να τρομοκρατή το ποίμνιο και να το κρατάη κάπως εντός ορίων κοσμιότητος, διότι αλίμονο αν πάρη ο αμμόρφωτος και ημιμαθής άνθρωπος αέρα, ξαναγίνεται ζώον! Κόλαση σε πνευματικό επίπεδο είναι άλλο πράμα, σαν τις παπαριές που λένε όσοι έχουν μείνει πίσω για τον μεταστάντα, που έτσι και μπορούσε να μιλήση θα τους έλεγε «κόψτε το δούλεμα πούστηδες, καλύτερα βρίστε με, δεν σας αντέχω άλλο»! Ελεγα λοιπόν ότι και οι δύο ληστές πήγαν στον Κήπο της Εδέμ γιατί ο παράδεισος ο χριστιανικός δεν είναι χώρος συγκεκριμένος, με διεύθυνση, νερό, τηλέφωνο, με συντριβάνια, πιλάφια, αγοροκόριτσα (τα ουρί του μουσουλμανικού παραδείσου δεν έχουν φύλο, μόνο φύλλο πορείας), ανθισμένες ακακίες και αραπάδες να μας κάνουν αέρα. Παράδεισος είναι η εγγύτητα προς τον Θεό και οι δύο ληστές ήταν δίπλα Του, πόσο πιο κοντά να πάνε, σε απόσταση αναπνοής! Το ίδιο και ο Ιούδας που επίσης βρίσκεται στον σκληρό πυρήνα του παραδείσου, κάτι που δεν θα ισχύση, όπως πάμε, για την Ελλάδα εντός της Ευρωπαϊκής Ενώσεως … Για αυτό και αμαρτία στα ελληνικά και κατ’επέκταση στα χριστιανικά είναι η αστοχία, το να φύγης δηλαδή από τον στόχο σου που είναι η Θέωση και να μείνης απλό …βλήμα. ‘Η να μην πετύχης πρωτογενές πλεόνασμα στην περίπτωση της τρόικας και ουχί της Τριάδος! Ολοι στον παράδεισο πάνε, με τη διαφορά ότι κάποιοι είναι πιο κοντά στο νταραβέρι, μέσα στο πάρτυ που λέμε, ενώ εσύ είσαι απέξω να παρκάρης τα αυτοκίνητα! Το μαρτύριο δε, είναι ακόμη μεγαλύτερο όταν βλέπης άλλους που δεν χώνευες να είναι μέσα και εσύ απέξω να αγναντεύης! Φανταστήτε τον Νταλάρα έξω και τον Πανούση μέσα!!!

Σήμερα τελειώνει το πνευματικό μας σεργιάνι, «ο γέγραφα γέγραφα» που είπε κι’ο Πόντιος Πιλάτος, ο οποίος τιμωρήθηκε σκληρότερα ίσως από κάθε άλλο πρόσωπο του Θείου Δράματος: «πόντιο» τον ανεβάζουν, «πόντιο» τον κατεβάζουν ανά τους αιώνας! Τουλάχιστον, να ήταν Αμερικανός θα τον έλεγαν …”υπερπόντιο”! Μεγάλη Πέμπτη, να πάτε και σε καμμιά εκκλησία. Απόψε έχει τα ωραιότερα τροπάρια, κατά τη γνώμη μου, κι’όχι τη Μεγάλη Παρασκευή. Αρκεί να είναι οι ψάλτες καλοί, ειδάλλως επιτυγχάνεται το αντίθετο αποτέλεσμα! Μετά από δυο μέρες έρχεται η Ανάσταση και μαζί της η ανάταση που τόσο έχουμε ανάγκη γενικώς! Από Δευτέρα με το καλό, θα ασχοληθούμε με τίποτα άλλο, διότι η πολλή πνευματικότης βλάπτει και στο τέλος μπορεί να χαζέψουμε σαν τον …Κυνούση. Οπως μου είχε πει μια φορά και ο Ραββίνος Σνάιερ, η θρησκεία εκ της σωστής αποστάσεως σε ζεσταίνει. Αν πας πολύ κοντά όμως μπορεί να σε κάψη …

ΥΓ: Στην ανακοίνωση-πρόκληση των «αθέων» του κώλου περί λουκουλείου δείπνου μετ’ευωχίας ανήμερα τη Μεγάλη Παρασκευή, εμείς οι Ορθοόδοξοι Καθολικοί Χριστιανοί Αγνωστικιστές απαντούμε: «Στα αρχίδεια μας!»