Ισημερία σήμερα, Equinox, για να θυμηθούμε και τον ομώνυμο δίσκο του Ζαν Μισέλ Ζαρ τον οποίο και ακούω αυτή τη στιγμή, τιμής ένεκεν. Από αύριο η μέρα θα είναι κατιτίς μεγαλύτερη από τη νύχτα κι’όσο νά’ναι παίρνουμε λίγο τα πάνω μας, καθότι “εμείς οι Ελληνοι”, όπως έλεγε συμπαθής ομογενής νεκροθάφτης – Θεός σχωρέστον – είμεθα άνθρωποι του φωτός!

Ναί, δεν είναι μόνο ο Κιμούλης και οι λοιποί ηθοποιοί που είναι φως, είμαστε και εμείς οι άλλοι, οι απλοί υποκριτές, ολόφωτοι σαν γλόμποι και το θάμπος μας δεν αξαντλείται, είναι σαν την τεχνολογία του Απόλλωνος που πούλησε ο (π)Σώρας στον Ομπάμα έναντι της εξευτελιστικής τιμής των 600 δις! Ούτε πεινάλες να είμαστε, τους δώσαμε τέτοιο πράμα κοψοχρονιά, όπως και τα άλλα αρχαία που τους πουλήσαμε κατά καιρούς για ψίχουλα και τώρα κοσμούν τα μεγαλύτερα μουσεία και συλλογές ανά την υφήλιο. Εμ πώς, άμα δεν ξέρεις τί έχεις δεν μπορείς να το εκτιμήσης και στο παίρνουν οι άλλοι από τα χέρια έναντι χαϊμαλιών, καθρεπτακίων, φω μπιζού και λοιπών φανταχτερών τα οποία οι ναύτες του Κολόμβου (Χιώτες οι περισσότεροι) δίνανε στους ιθαγενείς έναντι του χρυσού που τους βουτάγανε. Αντε, σε εμάς που είμαστε πιο …έξυπνοι να δώσανε κάτι παραπάνω, ούτε κατά προσέγγιση όμως στην πραγματική τους αξία, άσχετα αν όταν τα παίρναμε ήμασταν ευχαριστημένοι. Ενα μισοσπασμένο κιούπι για την αξία του χωραφιού όπου ήταν θαμμένο άξιζε και παράξιζε τον κόπο. Σου λέει, ο πονηρός αγρότης, με τόσα λεφτά αγοράζω κατσαρόλες και καζάνια ολοκαίνουργια, τί να τον κάνω τον σπασμένο μπότη; Ας τον πάρουν οι Εγγλέζοι πού’ναι μαλάκες …

Τέλος πάντων, για αλλού ξεκίνησα κι’αλλού βρέθηκα, ως συνήθως! Με αφορμή την ισημερία που σημαίνει την απαρχή του μεγαλώματος της ημέρας, του φωτός δηλαδή, ήθελα να αναφερθώ στη λεγομένη Διαύγεια, εκεί όπου δημοσιεύονται πλέον τα χρήματα που πληρώνει το δημόσιο ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων. Επληροφορήθην ότι προ ημερών εδώθη εις την δημοσιότητα λίστα με τα μέσα ενημερώσεως της εν Αμερικές ομογενείας τα οποία θα λάβουν διαφημιστικές καταχωρήσεις από τον ΕΟΤ. Ανάμεσά τους περιλαμβάνεται και το περιοδικό ΝΕΟ το οποίο εκδίδω τα τελευταία δώδεκα χρόνια στη Νέα Υόρκη. Πρόκειται για περεξήγηση, ουδέποτε υπογράψαμε τέτοια συμφωνία και φυσικά ΔΕΝ θα λάβουμε οποιοδήποτε ποσό από τον ΕΟΤ ούτε θα φιλοξενήσουμε κάποια διαφημιστική καταχώρηση στην παρούσα φάση. Ζήτησα από το εδώ γραφείο του ΕΟΤ να προβή στην απαραίτηση διόρθωση, αλλά επειδή αυτές οι διαδικασίες είναι χρονοβόρες θεωρώ σκόπιμο να το κοινοποιήσω προς αποφυγήν παρερμηνειών.

Στο σημείο αυτό να πω ότι ορθώς, κατά τη γνώμη μου, ο ΕΟΤ επιλέγει και ομογενειακά μέσα ενημερώσεως στη διαφημιστική του καμπάνια. Πέραν του ότι οι ομογενείς αποτελούν το συντριπτικό ποσοστό των Αμερικανών που επισκέπτονται την Ελλάδα, τα εδώ μέσα, έντυπα και ηλεκτρονικά, λόγω του υψηλού λειτουργικού κόστους δύσκολα τα βγάζουν πέρα οπότε οποιαδήποτε βοήθεια από οπουδήποτε είναι καλοδεχούμενη. Χωρίς μέσα ενημέρωσης η ομογένεια θα ατονήση πλήρως, οι οργανώσεις θα διαλυθούν και όταν θα χρειαστή η συμπαράσταση των Ελληνοαμερικανών σε κάποια κρίση δεν θα υπάρχει τρόπος τα μηνύματα να φτάσουν στη βάση. Σε τελική ανάλυση το χαμηλό, ουσιαστικά, ποσό που θα δώση ο ΕΟΤ σε όλα τα μέσα είναι η καλύτερη επένδυση, γιατί με τόσα λίγα πετυχαίνει τόσα πολλά.

Θα ήταν επίσης ευχής έργο αν η ενίσχυση των μέσων ενημερώσεως της ομογένειας ανά τον κόσμο αποτελέση πολιτική όλων των κυβερνήσεων (αντί να τα παίρνουν μόνο κάποιοι μέσω μυστικών κονδυλίων ή βισμάτων από κολλητούς υπουργούς σε οργανισμούς και περιφέρειες). Αντί του ΣΑΕ και των άλλων φαιδρών θα μπορούσε να συσταθή ένας φορέας με τη συμμετοχή δωρωτών και από τον ιδιωτικό τομέα ο οποίος θα ασχολήται με τη στρατηγική ενίσχυση των μέσων ενημερώσεως. Πολύ εύκολα διακριβώνεται η αξία κάθε μέσου οπότε και το ύψος της βοήθειας θα είναι ανάλογο. Ακόμη καλύτερα, η ενίσχυση να προϋποθέτη την υποβολή κάποιου “πρότζεκτ” ή κάποιας αναπτυξιακής πρωτοβουλίας, όπως αύξηση σελίδων, θεματικός εμπλουτισμός κλπ.

Πολλοί θα πουν, τί μαλακίες μας λές πρωί πρωί φωστήρα μου, εδώ στην Ελλάδα κλείνουν εφημερίδες η μια μετά την άλλη, εργαζόμενοι δεν πληρώνονται, γίνεται της πουτάνας και εσύ θέλεις οικονομικές ενισχύσεις στην Αμερική; Λυπάμαι, αλλά αυτή είναι η ηττοπαθής στάση που εγγυάται ότι τα πράγματα απλώς θα χειροτερέψουν! Για να σωθούν τα διαπλεκόμενα μέσα εν Ελλάδι απαιτούνται εκατομμύρια των εκατομμυρίων. Για να ενισχυθούν κάποιας στρατηγικής σημασίας μέσα ενημέρωσης ανά τον κόσμο χρειάζονται ψίχουλα σε σχέση με το ποσό που απαιτείται για να σωθή μόνο ένας δημοσιογραφικός οργανισμός στην Ελλάδα. Ας σκεφτούν επιχειρηματικά, αν μη τί άλλο, δηλαδή το μέγεθος του οφέλους από την όποια επένδυση και δεν θα πάρη πολύ να αντιληφθούν ότι η ενίσχυση των ομογενειακών μέσων ενημέρωσης συμφέρει και από οικονομικής πλευράς, άσχεται αν αυτό δεν είναι η προτεραιότητα.

Ο Δημήτρης Ρομποτής ήταν δημοσιογράφος και τώρα δηλώνει λαϊκός τραγουδιστής με έδρα τη Νέα Υόρκη.

About the Author

Ο Δημήτρης Ρομποτής είναι δημοσιογράφος και εκδότης του περιοδικού ΝΕΟ με έδρα τη Νέα Υόρκη

Related Articles