Στη Βασιλική του Αγίου Μάρκου στη Βενετία φυλάσσονται πιθανότατα τα οστά του Μεγ. Αλεξάνδρου, που προσκυνούνται ως το σκήνωμα του ευαγγελιστή Μάρκου

Παρά τις ονειρώξεις της Ρωμιοσύνης, που αναζητεί εναγωνίως τον τάφο του Μεγ. Αλεξάνδρου άλλοτε στην Μακεδονία, στην Αμφίπολη, άλλοτε στην όαση της Σίουα ή οπουδήποτε αλλού φανταστεί και συνεχώς απογοητεύεται, η ιστορική αλήθεια φαίνεται πως είναι εντελώς διαφορετική.

Είναι κάπως σύνθετη, αλλά και …γκρανγκινιολική. Την αποκαλύπτει ένας άγγλος ιστορικός, ο Άντριου Τσάγκ, ο οποίος βασίζει τα συμπεράσματά του σε διάφορα ιστορικά στοιχεία.

Θα μπορούσε να αποδειχθεί εύκολα με μια απλή εξέταση DNA το αληθές ή όχι των ισχυρισμών του άγγλου ιστορικού, αλλά το θέμα σκοντάφτει στην άρνηση της Καθολικής Εκκλησίας, η οποία αντιδρά για ευνόητους λόγους.

Παιχνίδια εξουσίας με τη σορό του νεκρού αυτοκράτορα

Έτος 323 π.Χ.. Ένας από τους πλέον σημαντικούς κι επιτυχημένους ηγέτες του αρχαίου κόσμου είναι νεκρός. Πριν κλείσει τα τριάντα τρία του χρόνια, ο Μέγας Αλέξανδρος είχε δημιουργήσει μία από τις μεγαλύτερες αυτοκρατορίες. Μετά τον θάνατό του όμως, τα αχανή εδάφη της αυτοκρατορίας του διεκδικούνται από πολλούς μνηστήρες. Δεν υπάρχει διάδοχος. Όλοι οι στρατηγοί του μάχονται μεταξύ τους για το ποιος θα γίνει ο επόμενος Μέγας Αλέξανδρος.

Σημαντικό μέρος του παιχνιδιού της εξουσίας παίζει η κατοχή της σορού του νεκρού αυτοκράτορα, η οποία άμεσα μετατρέπεται σε ένα πολύ σημαντικό κειμήλιο του κλασικού κόσμου. Ένας στρατηγός του, ο Πτολεμαίος, το κατανοεί σαφώς και το εκμεταλλεύεται ανάλογα. Θέλει τη σορό. Και την παίρνει. Κατασκευάζει ένα μεγαλοπρεπές μαυσωλείο, ανάλογο της φήμης και της δύναμης του ανθρώπου και του ονόματός του. Έτσι, εδραιώνει την θέση του ως διάδοχος του Αλέξανδρου. Αυτός και οι δικοί του διάδοχοι κάνουν την Αλεξάνδρεια ηγετική πόλη, στης οποίας το κέντρο βρίσκεται το σύμβολο της εξουσίας και της νομιμότητάς τους: Το μαυσωλείο με τη σορό του ίδιου του Αλέξανδρου.

Ο τάφος του Μεγ. Αλεξάνδρου γίνεται τουριστικό αξιοθέατο. Αυτό το σύμβολο εξουσίας αποτελεί πόλο έλξης απλών ανθρώπων, αλλά και υψηλών επισκεπτών για αιώνες. Πολλοί σημαντικοί ρωμαίοι έρχονται να δουν τη σορό ως προσκυνητές. Ανάμεσά τους και ισχυροί αυτοκράτορες, που τιμούν το ναό του βασιλιά. Μεταβαίνουν στην Αλεξάνδρεια και επισκέπτονται απευθείας το μαυσωλείο. Η σορός ξεχωρίζει από αυτές άλλων βασιλέων.

Ο Ιούλιος Καίσαρας επισκέπτεται τον τάφο του Μεγ. Αλεξάνδρου και τιμά τα οστά του (1ος αιώνας π.Χ.).

Ο Οκταβιανός Αύγουστος έρχεται να δει τον τάφο και τη σορό του Αλέξανδρου. Όταν του προτείνουν να δει επίσης τις σορούς άλλων Πτολεμαίων βασιλέων απαντά: «Ήλθα να δω έναν βασιλιά κι όχι ένα μάτσο νεκρούς».

Ύστερα όμως, στο πρώτο μισό της πρώτης χιλιετίας, κάθε ίχνος του διάσημου και σημαντικού αυτού μνημείου απλώς εξαφανίζεται. Αυτό δημιούργησε έναν από τους σπουδαιότερους γρίφους της Ιστορίας. Καταστράφηκε; Εκλάπη; Συνέβη κάτι πιο δόλιο; Θα προσπαθήσουμε να βρούμε τα ίχνη του σκύβοντας στην Ιστορία.

Σύμφωνα με τη χριστια- νική παράδοση, στις αρχές του 4ου αιώνα μ.Χ. ο όσιος και μέγας Αββάς Σισώης (6 Ιουλίου) επισκέ- φτηκε τον τάφο του Μεγά- λου Αλεξάνδρου, όπου «βλέπων αυτόν έφριττεν, αναλογιζόμενος το άστατον του καιρού και της δόξης το πρόσκαιρον». («Μέγας Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας», τόμ. Ζ΄, σελ. 104).

Αρχαιολογικά ευρήματα

Από τις κατά καιρούς ανασκαφές στην Αλεξάνδρεια έχουν ανακαλυφθεί χιλιάδες πολύτιμα τεχνουργήματα. Φυλαχτά, αγαλματίδια, μα και μεγάλα αγάλματα. Παρουσιάζουν μία ζωντανή εικόνα της ζωής στην πόλη. Περιλαμβάνουν πολλές αποδείξεις για τη σημασία του Αλέξανδρου εκεί. Όσον αφορά στον τάφο όμως, δεν βρίσκεται τίποτε απολύτως. Η πόλη έχει μεγαλώσει με τους αιώνες. Τώρα, αποτελεί σύγχρονη μεγαλούπολη. Οι ανασκαφές είναι δύσκολες και συχνά αδύνατες.

Ο άγγλος ιστορικός Άντριου Τσάγκ.

Ο τάφος του Αλέξανδρου χάθηκε και μέχρι σήμερα δεν έχει βρεθεί. Οι με- λετητές όμως, δεν εγκατέλειψαν την αναζήτηση. Ελλείψει αρχαιολογικών ευρημάτων οι ειδικοί στρέφονται στα διαθέσιμα στοιχεία. Τα γραπτά στοι- χεία από αρχαίες πηγές. Αρχαίες αναφορές
για τον τάφο του Μεγ. ΑλεξάνδρουΟ Άντριου Τσαγκ, συγγραφέας του βι- βλίου «Η αναζήτηση του τάφου του Μεγάλου Αλεξάνδρου» συνέλεξε δεκά- δες αναφορές αυτοπτών μαρτύρων του τάφου. Υπάρχουν πολλά κείμενα, που επιβεβαιώνουν, ότι η σορός και τάφος βρισκόνταν στην Αλεξάνδρεια. Υποδει- κνύουν ακόμη και το σημείο. Στο σταυ- ροδρόμι των τεσσάρων σημείων του ορίζοντα της αρχαίας Αλεξάνδρειας.

Αναφορές για τον τάφο του Μεγ. Αλεξάνδρου στην Αλεξάνδρεια κάνουν αρκετοί  αρχαίοι συγγραφείς, όπως οι:

Στράβων (1ος αι. μ.Χ., ΙΖ΄, 1.8), Διόδ. Σικελιώτης (1ος αι. μ.Χ., ΙΗ΄, 26.1-28.4), Παυσανίας (2ος αι. μ.Χ., «Αττικά», 7.1), Ζηνόβιος (2ος αι. μ.Χ., «Επιτομή», 3.94), Σουητώνιος (2ος αι. μ.Χ., «Vita Divi Augusti», 18.1, «Vita Caligulae», 52), Δίων Κάσσιος (3ος αι. μ.Χ., «Ρωμαϊκή Ιστορία», 51.16.5, 75.13.2), Ηρωδιανός (2ος-3ος αι. μ.Χ., «Ιστορία», 4.8.9), Αχιλλεύς Τάτιος (3ος αι. μ.Χ., «Τα κατά Λευκίππην και Κλειτοφώντα», 5.1.1-4), Λιβάνιος (4ος αι. μ.Χ., «Λόγοι», 49.12) κ.ά..

Πολλές αναφορές για το μαυσωλείο χρονολογούνται από τους πρώτους τρεις αιώνες μ.Χ.. Η πλειονότητα των αξιόπιστων αναφορών σταματούν στο δεύτερο μισό του 3ου αιώνα. Απότομα.

Κανείς δεν γνωρίζει ακριβώς γιατί. Οι ερευνητές όμως, μπορούν να εξετάσουν τι άλλο συνέβαινε στην Αλεξάνδρεια την ίδια εποχή κι έτσι ίσως βρεθούν ενδείξεις για το τι συνέβη στον ίδιο τον τάφο.

Δεκαετίες κρίσης, συγκρούσεων και καταστροφών στην Αλεξάνδρεια

Εκείνη την εποχή, η ρωμαϊκή αυτοκρατορία διέρχεται μία περίοδο βίας και εξεγέρσεων. Αυτός ο αιώνας συχνά αναφέρεται ως ο αιώνας της κρίσης. Τα οικονομικά προβλήματα και η κακή διακυβέρνηση των επαρχιών προκαλεί τη διάσπαση της αυτοκρατορίας. Αυτό οδηγεί σε επαναστάσεις και ακόμη χειρότερα σε πράξεις ωμής, απρόκλητης βίας. Κυρίως στην ανατολική αυτοκρατορία, κοντά στην Αλεξάνδρεια, υπάρχουν έντονα προβλήματα.

Η Ζηνοβία, βασίλισσα της Παλμύρας στη Συρία, ηγείται μιας εξέγερσης εναντίον της Ρώμης. Η σύρια βασίλισσα είναι μια σημαντική μορφή της περιόδου. Θέλει να εκμεταλλευθεί την αδυναμία της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, για να επεκτείνει τα εδάφη της. Οδεύει προς την Αίγυπτο και την κατακτά. Ταυτόχρονα, φροντίζει να εξελιχθεί μία εξέγερση υπέρ της στην Αλεξάνδρεια, η οποία διαλύει την τοπική ρωμαϊκή φρουρά. Κατακτά την πόλη και η ειρήνη αποκαθίσταται.

Δεν θα κρατήσει όμως πολύ. Τριάντα χρόνια αργότερα συμβαίνει μία ακόμη εξέγερση. Αυτή την φορά οργανώνεται από ντόπιους. Ο αυτοκράτορας Διοκλητιανός εισβάλλει. Πολιορκεί την πόλη και την λεηλατεί. Είναι τόσο οργισμένος, που δηλώνει, ότι δεν θα σταματήσει το αιματοκύλισμα μέχρι το αίμα να φτάσει στα γόνατα του αλόγου του.

Οι δεκαετίες μαχών και εξεγέρσεων καταστρέφουν την Αλεξάνδρεια. Συγγραφείς αναφέρουν, ότι ήταν δύσκολο να διασχίσεις την πόλη εξαιτίας των κτιρίων, που είχαν καταρρεύσει.

Η περίοδος της ανομίας ταυτίζεται με το τέλος των αναφορών στον τάφο του Αλεξάνδρου. Έτσι, κάποιοι μελετητές υποθέτουν ότι στις δεκαετίες βίας και αναρχίας ο τάφος καταστράφηκε και χάθηκε για πάντα.

---

 

---

Ο τάφος υπάρχει και τον 4ο αιώνα

Οι περισσότερες αναφορές στον τάφο σταματούν στο τέλος του 3ου αιώνα. Οι ερευνητές όμως, ανακάλυψαν μία μεμονωμένη αναφορά αρκετά μεταγενέστερη. Τον 4ο αιώνα υπάρχει στην Αντιόχεια ο συγγραφέας Λιβάνιος, ο οποίος αναφέρει, ότι η σορός του Αλέξανδρου εξετίθετο ακόμα στην Αλεξάνδρεια. Από τα υπόλοιπα στοιχεία του κειμένου προκύπτει, ότι αυτό αφορά περίπου το 390 μ.Χ..

Αν αυτή η μεμονωμένη αναφορά είναι ακριβής καταγράφει την ύπαρξη της σορού εκατό χρόνια μετά τη βία του 3ου αιώνα. Αυτό δείχνει, ότι ο τάφος υπήρχε ως τα τέλη του 4ου αιώνα.

Η αναφορά του Λιβάνιου είναι η τελευταία γνωστή αναφορά στη σορό και τον τάφο. Εφ΄ όσον η αναφορά ορίζει την τελευταία μαρτυρία τότε τι προκάλεσε την οριστική εξαφάνισή του;

Ταραχές και καταστροφές με την επικράτηση του χριστιανισμού

Για χιλιάδες χρόνια οι λαοί στην Αίγυπτο, την Ελλάδα και την Ρώμη πίστευαν σε πολλούς θεούς. Υπήρχαν λατρείες εκατοντάδων θεοτήτων σε όλο το γνωστό κόσμο. Περισσότερα από εξακόσια χρόνια μετά από τον θάνατο του Αλέξανδρου όμως, ο ρωμαίος αυτοκράτορας Κωνσταντίνος χρησιμοποιεί για πολιτικούς / στρατιωτικούς λόγους μία σχετικά νέα θρησκεία. Τον χριστιανισμό. Θέλει να γίνει αυτοκράτορας. Υιοθετεί το σταυρό ως φυλαχτό για τις ασπίδες του στρατού του. Παρακινούμενος από τις φιλοδοξίες του βάζει τα θεμέλια, ώστε να γίνει ο χριστιανισμός η επίσημη θρησκεία του κράτους.

Κάποιοι μελετητές θεωρούν, ότι η άνοδος του χριστιανισμού εξηγεί την εξαφάνιση του τάφου του Αλέξανδρου. Ο μεγάλος βασιλιάς, μολονότι νεκρός για έξι αιώνες θεωρείται απειλή για τους οπαδούς του χριστιανισμού. Γιατί; Διότι εκτός από γνωστός ως εξαιρετικός στρατηγός και στρατιωτικός ηγέτης, τόσο κατά τη διάρκεια της ζωής του όσο και μετά το θάνατό του λατρεύτηκε ως θεός. Είναι ο πρώτος των ηγετών, οι οποίοι από κοινοί θνητοί διαμορφώνονται στις συνειδήσεις σε κάτι περισσότερο.

Για μία περίοδο, η ειδωλολατρική πίστη και η λατρεία θεών, όπως ο Αλέξανδρος, συνυπάρχουν με την νέα χριστιανική πίστη. Η αυτοκρατορία όμως, είναι ρευστή. Επισήμως είναι χριστιανική, δεν έγινε όμως ολοκληρωτικά χριστιανική για εκατοντάδες χρόνια. Σε αυτά τα χρόνια σημειώνονται εξάρσεις ειδωλολατρίας και πολλές ανατρεπτικές τάσεις, που αναπτύσσονται ταυτόχρονα. Ο 4ος αιώνας φτάνει σε μια κρίσιμη καμπή.

Ο Αλέξανδρος, που εν ζωή κατέκτησε τον κόσμο, μετά θάνατον αντιμετωπίζει τον ισχυρότερο εχθρό. Τις στρατιές του Χριστού. Οι χριστιανοί είναι δογματικοί. Θεωρούν, ότι όλοι οφείλουν να γίνουν χριστιανοί. Οι ειδωλολάτρες είναι κυριολεκτικά, ο εχθρός.

Την εποχή της αναφοράς του Λιβάνιου στον τάφο, ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος κατακλύζεται από χριστιανικό ζήλο. Το 380-390 μ.Χ. εκδίδει διατάγματα, που απαγορεύουν τις ειδωλολατρικές γιορτές, καθώς και την μαντεία μέσω των σπλάχνων των ζώων. Κλείνει τους ναούς και κάνοντας ένα βήμα πάρα πέρα καθιστά την μη εφαρμογή των κανόνων έγκλημα που τιμωρείται.

Ο,τιδήποτε μη χριστιανικό πρέπει να σταματήσει. Εξουσιοδοτεί μοναχούς και επίσκοπους σε όλη την αυτοκρατορία να τα καταργήσουν άμεσα. Οι χριστιανοί έχουν οδηγίες να κλείσουν τους ναούς των ειδωλολατρικών θεοτήτων, όμως κάνουν πολύ περισσότερα από αυτό. Ειδικά στην Αλεξάνδρεια, καταστρέφουν σύμβολα κάθε είδους. Ανάγλυφα σε ναούς και ιερογλυφικά και κάθε επιγραφή σχετική με την ειδωλολατρία. Τα αρχαιολογικά ευρήματα στην Αλεξάνδρεια αποκαλύπτουν τα άκρα, στα οποία έφτασαν οι δογματικοί, προκειμένου να εξαφανίσουν την ειδωλολατρία.

Το 392 μ.Χ. οι χριστιανοί της Αλεξάνδρειας μετατρέπουν την πόλη σε πεδίο βίαιων συγκρούσεων. Ορμούν σε έναν  λαμπρό ναό, το Σεραπείον, αφιερωμένο στο θεό Σέραπι κι ύστερα από βίαιες συγκρούσεις με τους ειδωλολάτρες τον ισοπεδώνουν κυριολεκτικά. Το αποτέλεσμα είναι τραγικό. Καταστρέφονται υπέροχα έργα τέχνης. Δεν υπάρχει πια κατασκευή, δεν υπάρχουν λίθοι. Εξαφανίστηκαν τα πάντα. Αρχαιολογικά ευρήματα από την βίαιη καταστροφή του ναού δείχνουν το μέγεθος του μένους.

Τι απέγινε το μαυσωλείο με τα οστά του Μεγ. Αλεξάνδρου;

Ο Αλέξανδρος ήταν ο θεός, που έδωσε όνομα την πόλη. Τι να απέγινε ο ναός του;

Η επικρατούσα θεωρία είναι, ότι το μαυσωλείο του Αλέξανδρου καταστράφηκε μαζί με το Σεραπείον και τους υπόλοιπους πολυθεϊστικούς ναούς. Μετά το 390 μ.Χ. και μέχρι σήμερα δεν υπάρχει γνωστή αναφορά στον τάφο.

Εντούτοις, ορισμένοι πιστεύουν, ότι η ιστορία δεν τελειώνει εδώ. Προτείνεται μία ριζοσπαστική εναλλακτική θεωρία, που μοιάζει βγαλμένη από μυθιστόρημα συνωμοσιολογίας.

Εξαφάνιση του μαυσωλείου του Μεγ. Αλεξάνδρου και ταυτόχρονη εμφάνιση του ναού του Αγ. Μάρκου

Ο Άντριου Τσαγκ παρατήρησε, ότι αμέσως μετά την τελευταία αναφορά του Λιβάνιου, ξεκινούν αναφορές για τον τάφο κάποιου άλλου. Τον τάφο του ευαγγελιστή Μάρκου. Αρχίζουμε να έχουμε αναφορές για τον τάφο του αγίου, που χρονολογούνται με ακρίβεια το 392 μ.Χ..

Ο άγιος Ιερώνυμος στο «Περί ανδρών επιφανών» αναφέρει, για πρώτη φορά, ότι ο άγιος Μάρκος είχε ταφεί στην Αλεξάνδρεια. Κανείς άλλος έως τότε δεν είχε αναφέρει το γεγονός. Σύμπτωση;

Το πιθανότερο είναι να μην έχει υπάρξει κανένας Άγιος Μάρκος. Να είναι κι αυτός ένα ακόμα φανταστικό πρόσωπο, όπως τα περισσότερα αναφερόμενα στην Αγία Γραφή και στη χριστιανική παράδοση, για τα οποία δεν υπάρχουν καθόλου ιστορικά στοιχεία. Όπως και να έχει πάντως, από τότε που υποτίθεται πως πέθανε (1ος αιώνας μ.Χ.) και για τριακόσια χρόνια δεν υπάρχει καμία αναφορά για τα οστά του κι ειδικότερα στην Αλεξάνδρεια.

Μέχρι την έκρηξη του χριστιανισμού δεν υπάρχει καμία αναφορά για τον τάφο του αγίου Μάρκου. Αρχίζουν όμως ακριβώς την ίδια στιγμή, που σταματούν οι αναφορές για τον τάφο του Μεγ. Αλεξάνδρου.

Ο άγιος Μάρκος υποτίθεται, ότι είχε ζήσει στην Αλεξάνδρεια τον 1ο μ.χ. αιώνα. Παρά τα περισσό- τερα από δέκα χρόνια έρευνας, ο Τσαγκ δεν βρήκε αναφορές για τον τάφο του πριν από το έτος 392 μ.Χ., μολονότι ο άγιος ήταν νεκρός για σχεδόν 350 χρόνια πριν υπάρξει η πρώτη αναφορά για την τοποθεσία του τάφου του.Το ενδιαφέρον λοιπόν είναι, ότι έχουμε την πρώτη αναφορά σχετικά με την εμφάνιση του τάφου του αγίου Μάρκου ακριβώς μετά την εξαφάνιση της σορού του Αλέξανδρου.

 

---

 

 

 

---

Εκτός από τη χρονική σύμπτωση υπάρχει και μία άλλη σύμπτωση: Η τοποθεσία. Αρχαίες αναφορές θέλουν τον τάφο του Αλέξανδρου σε ένα σταυροδρόμι στο κέντρο της πόλης. Γνωρίζουμε, ότι ο τάφος του βρισκόταν στο σταυροδρόμι των σημείων του ορίζοντα, στις κεντρικές αρτηρίες της πόλης.

Ένας μεσαιωνικός χάρτης της Αλεξάνδρειας δείχνει τη θέση του τάφου του αγίου Μάρκου. Τυχαίνει να βρίσκεται στο ίδιο σταυροδρόμι της αρχαίας Αλεξάνδρειας.

Φαίνεται, ότι ο τάφος του αγίου Μάρκου πήρε τη θέση του τάφου του Αλέξανδρου ως ο κεντρικός και πιο σημαντικός τόπος λατρείας στην Αλεξάνδρεια. Ήταν πολύ κοινή η μετονομασία και προσαρμογή ειδωλολατρικών ναών σε χριστιανικούς.

Οι ναοί μπορεί να εγκαταλείπονται, όμως πρόκειται για περίτεχνες, στιβαρές κατασκευές σε έναν κόσμο, που χρειάζεται χώρους λατρείας. Επομένως, ήταν φυσικό πολλοί ναοί —όσοι δεν ισοπεδώθηκαν— να μετατραπούν σε χριστιανικές εκκλησίες. Δεν έχουν κανένα πρόβλημα. Το κάνουν παντού. Καθώς η πρώιμη χριστιανική εκκλησία παλεύει να εδραιωθεί είναι πιο εύκολο να μετατρέψει τους παλαιούς ναούς. Στην Ακρόπολη, για παράδειγμα, μετατράπηκαν σε
χριστιανικούς ναούς ο Παρθενώνας (ως ναός της Αγίας του Θεού Σοφίας αρχικά και Παναγιάς της Αθηνιώτισσας αργότερα), το Ερεχθείο (ως ναός του Σωτήρος Χριστού), ενώ τα Προπύλαια διαμορφώθηκαν σε ναό των Αρχαγγέλων.

Όλα δείχνουν, ότι αυτή ήταν η μοίρα του τάφου του Αλεξάνδρου. Η εξαφάνιση του τάφου του ενός συμβαίνει ακριβώς πριν την εμφάνιση του τάφου του άλλου. Το μαυσωλείο του Αλεξάνδρου και η εκκλησία του αγίου Μάρκου φαίνονται να είναι την ίδια θέση.

Είναι επίσης πολύ πιθανό, να χρησιμοποίησαν την ίδια σορό, δεδομένου ότι, προφανώς, δεν διέθεταν σορό Αγίου Μάρκου. Δηλαδή, απλά της άλλαξαν την ταυτότητα.

Γκρανγκινιολική κλοπή

Αν η θεωρία είναι σωστή η αναζήτηση του τάφου του Αλέξανδρου αποκτά νέα τροπή.

Στο δεύτερο μισό της πρώτης χιλιετίας, η Ανατολική Μεσόγειος και η Αλεξάνδρεια κατακτώνται από μουσουλμάνους. Τους επόμενους αιώνες, οι χριστιανοί της Ευρώπης θέλουν να ανακτήσουν τους Αγίους Τόπους και να σώσουν τα λείψανα των αγίων τους. Μία ωραία αφορμή, για να πραγματοποιηθούν οι Σταυροφορίες.

Μία σημαντική εμπορική και στρατιωτική δύναμη του Μεσαίωνα ήταν η πόλη-κράτος της Βενετίας. Ο πολιούχος άγιός της ήταν και παραμένει ο Μάρκος. Η εικόνα του ακόμη στολίζει τα κτίρια της Βενετίας. Το σύμβολό του, το λιοντάρι, φαίνεται παντού στην πόλη. Οι βενετοί θέλουν τη σορό του αγίου τους στην πόλη. Είναι όμως παγιδευμένη στην Αλεξάνδρεια υπό μουσουλμανικό έλεγχο.

Δύο βενετοί έμποροι, ο Τρίμπιουνους και ο Ρούστικους, έφτασαν στην Αλεξάνδρεια το 828 μ.X. κι είτε με δωροδοκία είτε με κλοπή πήραν τη σορό, την οποία όμως, έπρεπε να περάσουν κρυφά από τις μουσουλμανικές αρχές και να την μεταφέρουν στη Βενετία. Την έβαλαν λοιπόν σε ένα καλάθι, στο επάνω μέρος του οποίου τοποθέτησαν χοιρινό. Οι μουσουλμάνοι αηδίασαν μπροστά στο καλάθι, γιατί το χοιρινό είναι απαγορευμένο γι’ αυτούς. Έτσι, η σορός έφτασε κρυφά στο βενετικό πλοίο που περίμενε στο λιμάνι και σάλπαρε για Βενετία.

Ποιος είναι ο πολιούχος;

Τα μωσαϊκά στην Βασιλική του αγίου Μάρκου στη Βενετία δείχνουν μία θριαμβευτική υποδοχή.

Σήμερα, η Καθολική Εκκλησία ισχυρίζεται, ότι η σορός βρίσκεται στη συγκεκριμένη Βασιλική, τον καθεδρικό ναό της πόλης.

Αν η θεωρία είναι σωστή τότε η σορός που βρίσκεται στην εκκλησία ανήκει στον Μέγα Αλέξανδρο.

---

---

Επίλογος

Η θεωρία, ότι ο τάφος του Αλέξανδρου μετονομάστηκε σε τάφο του Μάρκου και η σορός του μεταφέρθηκε στη Βενετία είναι μία πιθανή εκδοχή. Όπως πάντα όμως στην επιστημονική έρευνα καμία πρόταση δεν απορρίπτεται χωρίς μία οριστική απόδειξη, ότι είναι λανθασμένη.

Ίσως κάποια μέρα βρεθεί ένα στοιχείο, που θα λύσει το γρίφο. Πράγμα πολύ δύσκολο βέβαια, διότι η Καθολική Εκκλησία θα πρέπει να δώσει την άδειά της για να εξεταστούν τα οστά που κατέχει.

Θα το διακινδυνεύσει; Μάλλον όχι, διότι έτσι διακινδυνεύει να διαλύσει σε κομμάτια μια θρησκευτική ιστορία δύο σχεδόν χιλιετιών στις συνειδήσεις των πιστών της.

---