Παρα το προχωρημένο της ηλικίας του, ο εθνικός μας Μίκης δεν λέει να πάψει να ανακατώνεται στην πολιτική. Τί πέτυχε όμως μέχρι σήμερα; Βασικά μόνο την έλευση της „Δημοκρατίας“ και του Παπανδρέικου, που οδήγησε την Ελλάδα στα Τάρταρα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου
„Οι μάγκες δεν υπάρχουν πια
τους πάτησε το τρένο*“
Άσμα δραματικόν, αφιερωμένο στους απανταχού της Ελλάδος χασικλίδες και ναρκομανείς και ιδιαίτερα στους συμπαθούντες, θαυμαστές και υμνητές τους
Πρόλογος
Αν είναι κάτι, που δεν γίνεται κατανοητό στην Ελλάδα, αυτό είναι το γεγονός, ότι η χώρα δεν μπορεί να λειτουργήσει σαν ένας πολιτικά ανεξάρτητος οργανισμός, όπως πολλοί νομίζουν και – θεωρητικά – επιδιώκουν. Κι’ αυτό, γιατί, ιδιαίτερα σήμερα, τα διάφορα «κυρίαρχα» κράτη στην πραγματικότητα αποτελούν μέρος ενός αλληλοσυνδεδεμένου όλου, το οποίο κυριαρχείται απο τους μεγάλους χρηματοπιστωτικούς οίκους των Σιωνιστών με κύρια βάση την Wall Street και την City of London, το λεγόμενο Κέντρο (στο οποίο εγώ περιλαμβάνω το σύμπλεγμα Ισραήλ/ΗΠΑ, την Γερμανία και κάνα-δυο πιο παρακατιανές χώρες). Σ’ αυτό τον παγκοσμιοποιημένο κόσμο με τα τύποις ανεξάρτητα κράτη, εξαίρεση αποτελούν μονο εκείνα, που διαθέτους μεγάλη βιομηχανία και ισχυρές εθνικές δομές, όντας έτσι σε θέση όχι να επηρρεάσουν, αλλά να προβάλλουν μια σχετικά μικρή αντίσταση στους πολιτικούς σχεδιασμούς του Κέντρου. Όλα τα άλλα, ανάμεσά τους και η Ελλάδα, απο τα οποία λείπουν οι εθνικές εκείνες δομές, που θα μπορούσαν να λειτουργήσουν σαν αναχώματα στις επιθέσεις άλωσης που δέχονται απο το Κέντρο, είναι σαν βάρκες χωρίς τιμόνι στα κύματα ενός τρικυμισμένου ωκεανού.
Ναί, το Κέντρο αυτό έχει γίνει ένας απαίσιος πολύποδας, που έχει γαντζώσει με τα τεράστια άγρια πλοκάμια του τον κόσμο και τον κουμαντάρει κατα βούλησιν. Οι τραπεζίτες, κερδοσκόποι, οικονομικοί ζογκλέρ και καρχαρίες του, βυθίζουν τον κόσμο στα χρέη, γεμίζοντας τα θησαυροφυλάκια των αφεντικών τους. Και εκείνοι, με τα μέσα αυτά, αγοράζουν κυβερνήσεις, πολιτικά κόμματα, πολιτικούς, καλλιτέχνες, δημοσιογράφους και ότι αλλο αξιολογο δυναμικό διαθέτει μια χώρα. Χωρίς να ενδιαφέρονται ποσώς, για το αν αυτά φέρουν μια σοσιαλιστική, κομμουνιστική, δεξιά, αριστερή ή αναρχική ταμπέλλα. Όλους και όλα τα ενσωματώνει ο σιωνιστικός πολύποδας στο αδηφάγο σύστημα που ελέγχει. Διότι όλοι χρειάζονται (τα προς το ζείν) χρήματα, τα όποια μόνο αυτό κατέχει.
Ενσωματωμένα στις στρατηγικές του Κέντρου είναι βέβαια και τα διάφορα κινήματα, που συνήθως το ίδιο δημιουργεί και προωθεί. Αυτά που είναι αντι: Εναντίον δικτατόρων, δύστροπων πολιτικών, κυβερνητικών οργανισμών και υπηρεσιών (π.χ. Αστυνομία), εθνικών συμβόλων κλπ. Και αυτά που είναι υπερ: Υπερ των δικαιωμάτων του ανθρώπου, της συνεναιτικής Δημοκρατίας, των μειονοτήτων και πάει λέοντας. Τα αναρίθμητα και εξειδικευμένα Think Tanks, τα οποία διατηρεί, παράγουν συνεχώς όλο και πιο δόλιες και ύπουλες ιδέες, ιδεολογίες και ιδεολογήματα, όλο και πιο καινούργιες κακόβουλες στρατηγικές, που μόνο σκοπό έχουν την σύγχιση, αποβλάκωση και παραλυσία των πολιτών, απαραίτητη για τον καλύτερο έλεγχο και την εκμετάλλευση τους. Ειρήσθω εν παρόδω, ότι οι στρατηγικές αυτές του Κέντρου δεν είναι στατικές, αλλά αλλάζουν συνεχώς, κάνοντας αδύνατο τον εντοπισμό και την αντιμετώπισή του σαν εχθρού. Όσοι νομίζουν ότι με τις παραδοσιακές κομμουνιστικές ή αντιιμπεριαλιστικές θεωρίες ή με επαναστάσεις και κινήματα θα μπορούσαν να το αντιμετωπίσουν, πολλοί δε θέλουν μ‘ αυτές να το κατατροπώσουν, είναι καμμένοι απο χέρι.
Πάροδος
Και ούτως εχόντων των πραγμάτων είναι απορίας άξιον, πώς στην Ελλάδα παρουσιάζονται συχνά-πυκνά άτομα, που θέλουν να την σώσουν απο αυτό τον εχθρό. Πως όμως να την σώσουν, όταν η «σωτηρία» της, όπως δείχνει και η πρόσφατη ιστορία μας (Επταετία) είναι δυνατή, μόνο αν είναι εντεταγμένη στους σκοτεινούς σκοπούς του συστήματος;
Ένα τέτοιο άτομο, που βάλθηκε σώνει και καλά να σώσει την Ελλάδα, είναι και ο χαρισματικός μουσικοσυνθέτης Μίκης Θεοδωράκης, ο ανθρωπος που τοσο υμνείται για τους αγώνες του για την πατρίδα και την «λευτεριά». Τί εκανε όμως ο Θεοδωράκης για την «λευτεριά» της Ελλάδος; Αν με τούς αγώνες που του καταλογίζουν οι υμνητές του και ο ίδιος εννοούν τις μουσικές περιοδείες που έκανε στην Ευρώπη, ιδιαίτερα μέχρι το 1974, πλανώνται πλάνην οικτρά. Διότι η μόνη και μέγιστη συμβολή του Θεοδωράκη αφορούσε την κατάρρευση του στρατιωτικού καθεστώτος και την έλευση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα. Τα αποτελέσματα της οποίας όμως βλέπουμε, και θα πρέπει να τα βλέπουμε, ιδιαίτερα σήμερα, αλλιώς θα είμασταν τυφλοί: Η χρεωκοπία. Φαίνεται όμως, ότι ο Μίκης γέρασε και μυαλό δεν έβαλε. Διότι παρα το προχωρημένο της ηλικίας του εξακολουθεί να παρεμβαίνει στην πολιτική ζωή της Ελλάδος: Προτρέποντας τους πολίτες σε γενική ανυπακοή και άρνηση πληρωμών των φόρων, των διοδίων, των δανείων και των λογαριασμών των ΔΕΚΟ (1) και αναγγέλοντας την ίδρυση ενός «κινήματος ανεξάρτητων πολιτών», το οποίο «θα δώσει ένα όραμα στον κόσμο» (2).
Επεισόδια
Στίς 03.07.2009 σ’ ένα αρθρο μου με τον τίτλο «Το παραλήρημα του Μίκη Θεοδωράκη» διερωτώμουν: «Μηπως ο χαρισματικός αυτος μουσικοσυνθέτης ξεκούτιανε; Ή μηπως η εικόνα που έχουμε γι’ αυτόν σαν μουσικοσυνθέτη δεν αντιπροσωπεύει κατ’ ανάγκην και τον πολίτη και το πολιτικό ον Θεοδωράκη: Μια μουσική ιδιοφυία απο τη μια, που συνέθεσε κομμάτια υψίστης μουσικής και ηθικής ανατάσεως, οπως το «Αξιον Εστι», και ενα εγωιστικό και πολιτικά άστατο πρόσωπο απο την αλλη, που μια ζωη σχοινοβατούσε απο δω κι’ απο κει, μεταξυ της ΕΟΝ του Μεταξά, της ΕΔΑ, του ΚΚΕ, του ΚΚΕ-Εσωτερικού, της Νεας Δημοκρατίας. Για να καταλήξει σήμερα να είναι εραστής των ιδεολογιών περι παγκοσμίου πολιτη κλπ., ακριβώς όπως τον θελουν οι οργανώσεις του George Soros, των αλλων σιωνιστικών δυνάμεων και του σημερινού πρωθυπουργού Geoffrey Παπανδρέου, αυτών που κηρύσσουν και προωθούν την παγκοσμιοποίηση – πίσω απο την οποία κρύβονται τα σχέδια για την εγκαθίδρυση της Αυτοκρατορίας για την οποία εργάζονται απο χρόνια τώρα. Θύμα και θύτης κι’ αυτος, οπως το παπανδρέικο ΠΑΣΟΚ, το ΚΚΕ, το ΣΥΡΙΖΑ, οι ΜΚΟ του Δημητρά και όλων εκείνων, που δινουν τον υπέρτατο αγωνα για τα ανθρωπινα δικαιωματα, τα δικαιώματα των εργαζομένων και την Δημοκρατία» (3).
Αφορμή για το άρθρο εκείνο ήταν ένα διδακτορικό δίπλωμα, που απένειμε το Αμερικανικό Κολλέγιο Ελλάδος (Deree) στις 27. Ιουνίου 2009 τιμής ένεκεν στους Μίκη Θεοδωράκη, Τζον Μπραδήμα και Άντριου Άθενς. Και για το οποίο ο Θεοδωράκης ευχαριστούσε το Κολλέγιο με μια επιστολή του, στην οποία μεταξύ άλλων ανέφερε και τα ακόλουθα: «H απόφαση του Σχολείου σας να με τιμήσει …με συγκινεί και με τιμά βαθύτατα, γι’ αυτό σας ευχαριστώ θερμά…Το Κολλέγιό σας εκπροσωπεί ένα μεγάλο λαό, τον αμερικανικό, η παρουσία του οποίου στους τελευταίους αιώνες προσέδωσε μια νέα ώθηση στον διεθνή πατριωτικό – πολιτικό – επιστημονικό και πνευματικό πολιτισμό, σε βαθμό που να εμπλουτισθεί και να πάρει καινούργια φρεσκάδα και ορμή ο αγώνας του ανθρώπου για ευημερία, μόρφωση και ανθρώπινα δικαιώματα…Προσωπικά πιστεύω, ότι ο ηγετικός ρόλος των ΗΠΑ σε όλους τους τομείς της ζωής, με συνέπεια την κατάκτηση αυτού του υψηλότατου επιπέδου ευημερίας, δεν οφείλεται μόνο στον φυσικό πλούτο της απέραντης αυτής χώρας, αλλά κυρίως στην εργατικότητα και μεθοδικότητα, στην τολμηρή και ελεύθερη λήψη των αποφάσεων, με μια λέξη στην αμερικανική ποιότητα σκέψης και δράσης».
Ποιά καί τίνων ευημερία βλεπει στίς ΗΠΑ ο φλύαρος αυτός άνθρωπος; Την ευημερία των 11,2 εκατομμυρίων εκατομμυριούχων, που το 2009 είχαν στην κατοχή τους 111,5 τρισεκατομμύρια δολλάρια ή των 100 εκατομμυρίων Αμερικανών (ένα τρίτο του πληθυσμού) που ζούν κάτω απο το επιπεδο της φτώχειας; Δεν είδε κατα τις επισκέψεις του στην Νέα Υόρκη τις bag ladies στην Lower East Side, την βρώμα και δυσωδία πισω απο την βιτρίνα των πολυκαταστημάτων της 5th Avenue, την εγκληματικότητα ή τους άστεγους που κοιμούνται στα πεζοδρόμια; Δεν βλέπει τα προιόντα της βρωμερής πορνοβιομηχανιας τους, τα ψηφιακά παιχνίδια τρομου, φρικης και κατακρεουργημενων ανθρωπων, τους πολέμους των ΗΠΑ εναντίον ανυπεράσπιστων κρατών που εκθειάζει η βιομηχανία του Hollywood σαν ηρωικές πράξεις και πολλά άλλα επιτεύγματα της «αμερικανικής ποιότητας ζωής», που εχουν δηλητηριάσει ήδη τον εγκεφαλο της νεολαιας του κοσμου;
Γράφει ακόμη στο γράμμα του ο Μίκης Θεοδωρακης: «Ετσι μ’ αυτό τον τρόπο η χώρα αυτή έγινε τόσο δυνατή και με τέτοια επιρροή σε παγκόσμια κλίμακα, ώστε με βάση τη θεωρία περί Αρμονίας και Χάους να έχει τη δύναμη να μπορεί γυρίζοντας ένα διακόπτη από δω ή από κει να επιβάλει σε όλο τον κόσμο και σε όλους τους λαούς είτε την Αρμονία, δηλαδή τον Παράδεισο, είτε το Χάος, δηλαδή την Κόλαση…Αμερική σημαινει για μένα προ παντός ελευθερία, πρόοδος, καλοσύνη, ειρήνη, αλληλεγγύη μορφωτική, επιστημονική και πολιτιστική καλλιέργεια. Δηλαδή Φάρος για όλους τους λαούς» (4).
Αυτά τα έγραφε πρίν ένα περίπου χρόνο. Παραβλέποντας, ότι η χώρα που εκθείαζε μόνο το Χάος και την Κόλαση έχει στο ενεργητικό της. Σήμερα κάνει στροφή εκατον ογδώντα μοιρών: Σε μια ομιλία του στο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Θεοχαράκη στις 28.10.2010 είπε, πως «η σημερινή κατάσταση είναι το απόγειο μίας διαδικασίας που έχει ξεκινήσει πολλά χρόνια πριν. Από τον εμφύλιο και πέρα, η χώρα μας ζει κάτω από μια αμερικάνικη εξάρτηση. Οι Αμερικάνοι ήρθαν για να μείνουν» (5).
Αυτός είναι ο εθνικός μας Μίκης. Μια έτσι, μια αλλιώς, μια με τις ΗΠΑ, μια κατα των ΗΠΑ, όπως φυσσάει ο αέρας. Αρκεί αυτός να βρίσκεται στο προσκήνιο και μπρόστά στούς φακούς της δημοσιότητας.
Έξοδος
Ανέφερα προηγουμένως τον ρόλο και την συμβολή του Μίκη Θεοδωράκη στην κατάρρευση των Στρατιωτικών. Εξηγούμαι, για να μήν παρεξηγούμαι. Ούτε χουντικός είμαι, ούτε έξαλλος εθνικιστής, ούτε δεξιός ούτε αριστερός. Είμαι πρώτα απ’ όλα ένας πατριώτης, που αγαπά τον τόπο του και ψάχνει να εντοπίσει τους λόγους της κακοδαιμονίας του, για να είναι δυνατή η εξεύρεση μιας λύσεως. Έφυγα το 1960 για την Γερμανία, γιατί στην Ελλάδα δεν εύρισκα τίποτε, ο Θεοδωράκης όμως είχε λεφτα για να σπουδάσει και δυνατότητες να „εξελιχθεί“. Εν πάσει περιπτώσει: Νομίζω, ότι σήμερα ακόμη και ο τελευταίος αφελής θα έχει αντιληφθεί, ότι πρωτεύοντα ρόλο στην σχετική ανεξαρτησία ενός κράτους και στην ευημερία του, παίζει η οικονομία, πάνω στην οποία στηρίζοντα όλα τα άλλα. Ας εξετάσουμε, τελείως επιγραμματικά, την ελληνική οικονομία και ανάπτυξη: Οι στρατιωτικοί είχαν μέχρι το 1974 κατασκευάσει δρόμους (π.χ. Στρυμώνα-Καβάλας), που κατα την διάρκεια όλων των προηγουμένων και μετέπειτα κυβερνήσεων – και παρα τα τεράστια ποσά που σπαταλιώντουσαν – παρέμεναν σαν σχέδια στα συρτάρια των Υπουργείων. Δημιούργησαν βιομηχανία, την οποία οι προηγούμενες και μετέπειτα κυβερνήσεις φρόντισαν να εξαφάνισαν απο προσώπου Ελλάδος. Κάναν την Ελλάδα καθαρή και τον Έλληνα μετρημένο και όχι άναρχο και μπαγαμπόντη, όπως τον έκανε μετά το προοδευτικό Παπανδρέικο. Και τέλος παρέδωσαν στούς μεταχουντικούς σωτήρες μας ένα εξωτερικό χρέος, που σε συγκριση με το σημερινό ήταν σχεδόν μηδέν. Όλα τα άλλα περι Δημοκρατίας, ελλειψης ελευθερίας, βασανιστηρίων κλπ. κλπ. είναι μεν καλά, αλλά καί οι ίδιες κουβέντες που χρησιμοποιεί και ο Σόρος για να ξεσηκώνει τους λαους και να τους μαντρώνει στο στρατόπεδο συγκεντρώσεως των Σιωνιστών.
Το πόσο τραγική ήταν για την Ελλάδα η κατάρρευση των Στρατιωτικών, το βλέπουμε, αν συγκρίνουμε την πρόοδο της Τουρκίας (όπου οι Στρατιωτικοί πήραν την εξουσία σχεδόν την ίδια εποχή) με την αθλιότητα που επικρατεί σήμερα στην Ελλάδα. Ας κάνει όποιος θέλει ένα γύρο στην Τουρκία και τα ξαναλέμε. Το αν τελικά οι τούρκοι Στρατιωτικοί εκθρονίσθηκαν πρίν λίγο καιρό, είναι ένα αλλο θέμα, για το οποίο έχω αναφερθεί μερικές φορές στην ιστοσελίδα αυτη. Κατόρθωσαν όμως, πρίν πέσουν, να ανορθώσουν την χώρα τους. Τώρα εναποτίθεται στον Ερντογάν να την γκρεμίσει.
Επιστρέφω στον Μίκη Θεοδωράκη, που είναι και τό σημερινό μου θέμα – ο οποίος θέλει για μια ακόμη φορά να σώσει την Ελλάδα. Ειλικρινά θεωρώ τον ανθρωπο αυτό επικίνδυνο. Πρώτα, γιατί σαν μια χαρισματική προσωπικότητα, που έχει «κατασκευασθεί» απο το Κέντρο με την βοήθεια των Μαζικών Μέσων που μόνο αυτό εξουσιάζει, χρησιμοποιείται σαν Sympathieträger, σαν ένας φορέας συμπάθειας, όπως εκείνοι, στους οποίους βασίζεται η επιτυχία του κάθε κινηματογραφικού Schinken που παράγει το Hollywood. Ο φορέας αυτός συμπάθειας, που στα Μέσα της δεκάρας λέγεται και Celebrity, χρησιμοποιήθηκε μέχρι το 1974 για την δημιουργία του κλίματος που ήταν αναγκαίο για το «ήρωικό» Πολυτεχνείο, την πτώση των Στρατιωτικών και την έλευση της Δημοκρατίας. Και του Παπανδρέικου, με τον Ανδρέα να έρχεται τρέχοντας μετα την πτώση τους. Χρησιμοποιείται λοιπόν σήμερα και πάλι (το ίδιο όπως και η κυρία Παπαρήγα του ΚΚΕ και λίγο πρίν ο Τσίπρας – καληώρα του), για να δημιουργήσει με τα κηρύγματά του περί ανυπακοής και και την ίδρυση ενός κινήματος πολιτών σύγχιση και φασαρία και να αποσπάσει την προσοχή του κόσμου απο τα μείζονα προβλήματα της Ελλάδος. Την ώρα, που η χώρα χρειάζεται προσοχή και αυτοσυγκέντρωση. Η φασαρία μόνο καλό δεν κάνει.
Αυτά θα πρέπει κάποτε ο χαρισματικός, αλλα πολιτικά άσχετος αυτός μουσικοσυνθέτης να τα σκεφθεί, να τα ξανασκεφθεί και να σταματήσει πλέον να λέει σαχλαμάρες ή να ξεσηκώνει αυτούς, που για διαφόρους λόγους ξεσηκώνονται εύκολα, με αναγγελίες για την δημιουργία κινημάτων, για σχέδιο Γοργοπόταμος και άλλα τέτοια πατριωτικά έπεα πτερόεντα. Πέρισυ έλεγε, ότι «Αμερική σημαινει για μένα προ παντός ελευθερία, πρόοδος, καλοσύνη, ειρήνη, αλληλεγγύη μορφωτική, επιστημονική και πολιτιστική καλλιέργεια. Δηλαδή Φάρος για όλους τους λαούς». Φέτος λέει, ότι «από τον εμφύλιο και πέρα, η χώρα μας ζει κάτω από μια αμερικάνικη εξάρτηση». Ποιό απ’ τα δύο βρέ Μίκη;
Και δεν είναι μόνο αυτό. Λέει ακόμη, ότι η αμερικανική πολιτική είναι εκείνη, που «με τα ύποπτα σχέδιά της, που αφορούν τον γεωγραφικό μας χώρο, την ύπαρξη υποθαλάσσιων κοιτασμάτων, το καθεστώς της Κύπρου, το Αιγαίο, τους βόρειους γείτονές μας και την αλαζονική στάση της Τουρκίας (δημιουργεί) την καχυποψία και την εναντίωση του ελληνικού λαού». Πάλι λάθος κάνεις Μίκη. Δεν ακουσες ακόμη, ότι οι ΗΠΑ είναι το προσωπείο, πίσω απο το οποίο κρύβεται ο διεθνής Σιωνισμός – ο οποίος έχει προ πολλού αλώσει την δύστυχη αυτή χώρα και την χρησιμοποιεί σαν πολεμική μηχανή για τα σχέδια παγκοσμιοποίησής του;
Γι’ αυτούς και για πολλούς ακόμη άλλους λόγους, θα παρακαλούσα τον Μίκη Θεοδωράκη να κάτσει στο άνετο σπίτι του, να μελετήσει προσεκτικά τα πολυάριθμα άρθρα, βιβλία και αναλύσεις που υπάρχουν γύρω απο το θέμα των διεθνών σχέσεων και να σταματήσει να ξεσηκώνει τον κόσμο. Φτάνουν πια οι τόσες δράσεις και τα κινήματα, νισάφι.
Θα το κάνει; Αμφιβάλλω. Για την 1. Δεκεμβρίου 2010 καλεί τους πολίτες να παρευρεθουν στην ίδρυση του Κινήματος Ανεξάρτητων Πολιτών. Ακολουθούν η ίδρυση της Δημοκρατικής Συμμαχίας της Ντόρας Μπακογιάννη, το «ρεύμα Γιάννη Δημαρά» και η «Δράση» του Στέφανου Μάνου. Ράβε ξήλωνε, δουλειά να μη σου λείπει. Και αν κανείς έχει ακόμη αμφιβολίες, ότι όλες αυτές οι δραστηριότητες δεν συντονίζονται απο τον Μεγάλο Σκηνοθέτη, είναι για να τον λυπάσαι.
Υποσημειώσεις
* Μάγκας (λατιν. Mango=σωματέμπορος), αλήτης, χαμίνι, κατεργάρης, καταφερτζής, ψευτοπαλίκαρο, νταής
1) Βλέπε και στο «Το όπλο της ανυπακοής»
2) «Επίθεση του Μ. Θεοδωράκη στον Γ. Παπανδρέου», 29.10.2010
3) Εμμανουήλ Σαρίδης: «Το παραληρημα του Μίκη Θεοδωράκη», 03.07.2009
4) Ολόκληρο το γραμμα του Μ.Θ. με τον τιτλο «Αμερική σημαίνει ελευθερία, πρόοδος, καλοσύνη», „Καθημερινη“ της 28.06.2009
5) «Επίθεση του Μ. Θεοδωράκη στον Γ. Παπανδρέου»
