Τώρα και το Άγιον Όρος ανάμεσα στις Συμπληγάδες Πέτρες της διεθνούς πολιτικής αντιπαράθεσης

Μυθολογία και πραγματικότητα

Στην ελληνική μυθολογία οι Συμπληγάδες Πέτρες ήταν δύο τεράστιοι βράχοι ένθεν κακείθεν του θαλασσίου διαύλου των στενών του Βοσπόρου. Οι βράχοι αυτοί δεν έμεναν ακίνητοι, αλλά συνεχώς ενώνονταν και αποχωρίζονταν, έτσι, ώστε το ασφαλές πέρασμα ενός πλοίου ανάμεσά τους να είναι αδύνατο. Ο Όμηρος τις συσχετίζει με την Σκύλλα και τη Χάρυβδη, δυο θηλυκά τέρατα της ελληνικής μυθολογίας, τη Σκύλλα να καραδοκεί στην ευρωπαϊκή ακτή του Βοσπόρου και την Χάρυβδη στην απέναντι ασιατική ακτή.

Οι Συμπληγάδες Πέτρες και τα δύο αυτά τρομακτικά τέρατα ήταν βέβαια πλάσματα της φαντασίας των ναυτικών, που στα ταξίδια τους κινδύνευαν να χάσουν τη ζωή τους μέσα στα απειλητικά κύματα και τις θύελλες της θάλασσας. Στους μύθους των Αρχαίων υπήρχαν όμως πάντοτε και λύσεις για τα ανθρώπινα προβλήματα. Έτσι οι Αργοναύτες κατόρθωσαν με την βοήθεια της θεάς Ήρας να περάσουν ανάμεσα από τις Συμπληγάδες Πέτρες, το ίδιο και ο Οδυσσέας, που με την βοήθεια πάλι της Ήρας, που παρακάλεσε τον Ποσειδώνα να κοιμίσει την Σκύλλα και την Χάρυβδη, πέρασε κι‘ αυτός σώος και αβλαβής ανάμεσα τους.

Τι κάνουν όμως οι σημερινοί Έλληνες για να ξεπεράσουν τα προβλήματα του κράτους τους, που είναι και δικά τους προβλήματα και δεν είναι καθόλου φανταστικά; Δεν βλέπουν τα σκαμπανεβάσματα του πλοίου τους ανάμεσα στην σημερινή Σκύλλα και την Χάρυβδη, την Δύση και την Ανατολή; Και γιατί, σαν υποθετικοί απόγονοι του Οδυσσέα, δεν βρίσκουν έναν τρόπο να περάσουν το πλοίο τους ανάμεσα στα δύο αυτά τέρατα, αλλά αφέθηκαν να αιχμαλωτισθούν απο το ένα από αυτά, την δυτική Σκύλλα, από την οποία και άγονται και φέρονται χωρίς ελπίδα σωτηρίας;

Πολλές ερωτήσεις, απάντηση που να βγάζει νόημα καμία. Το δημιουργηθέν κακέκτυπο της κλασσικής Δημοκρατίας των Αθηνών αντί να βρεί έναν τρόπο να περάσει ανάμεσά τους, αφέθηκε απερίσκεπτα να αιχμαλωτισθεί απο την Σκύλλα, που το έβαλε στην δούλεψή της, να βαράει κασμά. Το χρησιμοποιεί σαν γάιδαρο που χέζει φλουριά (χρέη να δουν τα μάτια σου) ή σαν φαντάρο που πολεμάει στα μέτωπα που αυτή, η Σκύλλα, συνεχώς ανοίγει, στους Βαλκανικούς Πολέμους, στον εμφύλιο πόλεμο και στους πολέμους της εγκληματικής της οργάνωσης που λέγεται ΝΑΤΟ, πρώτα στην Κορέα, για „να πνίξει τους κίτρινους στο αίμα“, όπως τραγουδούσαμε στο Στρατό και μετά σε κάθε επιθετικό της πόλεμο όπως στο Κόσοβο, το Αφγανιστάν, τη Λιβύη και πάει λέοντας. Το έκανε επίσης μέλος της οργάνωσής της που λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση, για να γυαλίζει στους σοσιαλιστικους γείτονές του. Και αυτό, αντί τουλάχιστον να αξιοποιήσει τα δισεκατομμύρια που εισέρεαν στα ταμεία του για διάφορα αναπτυξιακά προγράμματα, τα κατασπατάλησε αγοράζοντας αυτοκίνητα, ρολόγια, ρούχα και γενικά όλα τα φύκια που του πουλούσαν οι πονηροί Ευρωπαίοι για μεταξωτές κορδέλλες. Και όχι μόνο αυτά, αλλά, ουαί, βαβαί, παπαί, μέσα σε μια κραιπάλη καταναλωτικής σπατάλης, χρεώθηκε με τεράστια ποσά στις Τράπεζες του σιωνιστικού Ηγεμόνα. Που πονηρός ον, του τα έδινε „απλόχερα“, για να του παρουσιάσει μερικά χρόνια αργότερα τον λογαριασμό υπό μορφήν των διαφόρων Μνημονίων (βλέπε και το άρθρο Πως δημιουργήθηκε το χρέος;).

Αυτό το κράτος δεν είναι απρόσωπο, αντιπροσωπεύεται από κόμματα και πολιτικούς. Και αυτοί είναι που επικύρωσαν το 1. Μνημόνιο στις 6. Μαΐου 2010 (Νόμος του Κράτους Νούμερο 3845/2010 – Εφημερίδα της Κυβερνήσεως), το 2. Μνημόνιο στις 12. Φεβρουαρίου 2012 και το φαρμακερότερο όλων, το 3. Μνημόνιο, στις 14. Αυγούστου 2015. Με τα οποία η Ελλάδα έχασε την αυτονομία της σαν κράτος, διότι για 99 χρόνια δεν έχει πλέον το δικαίωμα να λαμβάνει οποιαδήποτε απόφαση σε θέματα εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής χωρίς την έγκριση της Τρόικας ή όπως αλλιώς λέγονται οι αντιπρόσωποι των σιωνιστικών οργανώσεων ΕΚΤ, ΔΝΤ και Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Κάτι σαν την Entmündigung στην Γερμανία, μια διαδικασία, κατά την οποία άτομα, ύστερα απο μια δικαστική απόφαση, χάνουν την ικανότητα να τελούν πράξεις δικαίου, ν αγοράζουν, να πωλούν, να κατέχουν και να διαθέτουν χρήματα κ.α.π. , τα οποία χειρίζεται ένα νομικό εκπρόσωπο που αναλαμβάνει τον ρόλο του κηδεμόνα τους, ακριβώς αυτό που προβλέπει το τελευταίο Μνημόνιο. Τα μόνα πράγματα που επιτρέπεται να κάνουν οι ελληνικές κυβερνήσεις είναι η εκποίηση της περιουσίας του δημοσίου και η συλλογή φόρων – και τα δύο για την αποπληρωμή των δανείων. Σε κυβέρνηση και πολιτικά κόμματα επιτρέπεται μόνο να υπόσχονται στους οι πολίτες τα άπιαστα πουλιά, που έλεγε η γιαγιά μου και οι καραγκιοζοκαυγάδες στο θέατρο Βουλή και στα μαζικά μέσα, ιδίως την τηλεόραση.

Τα πολιτικά κόμματα και οι πολιτικοί που συμμετείχαν στην τραγωδία των Μνημονίων, είτε τα ψήφισαν ή όχι, είναι λοιπόν για τον τόπο όχι μόνο άχρηστοι, αλλά και εξαιρετικά βλαβεροί, καθότι αποδεδειγμένα ενεργούν σαν νεροκουβαλητάδες της Δύσεως, τουτέστιν του σιωνιστικού Ηγεμόνα (για τον Ηγεμόνα βλέπε και το άρθρο μου Ποιος κυβερνά αυτό τον τόπο;) εις βάρος της Ελλάδος, ως μια ξένη υπηρεσία, που είναι επιφορτισμένη με την συλλογή χρημάτων και εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, που ρίχνονται και τα δύο στο αχόρταγο λαρύγγι της σιωνιστικής Σκύλλας.

Περί της σιωνιστικής εμπνεύσεως „Οικουμένης“/του Οικουμενισμού

Μετά τα πολιτικά κόμματα και τους πολιτικούς επόμενο ήταν να τεθεί και ο ελληρθόδοξος κλήρος στην υπηρεσία του σιωνιστικού Ηγεμόνα. Από την Αρχαιότητα μέχρι σήμερα υπάρχει μια στενή σχέση μεταξύ κράτους και θρησκευτικών αρχηγών, παραδείγματα από τον ελληνικό χώρο το Δωδεκάθεο των Αρχαίων, η στενή σχέση κράτους και εκκλησίας στο Βυζάντιο ή ο λεγόμενος Καισαροπαπισμός μετά τον Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Ι., που έκανε την εκκλησία της Ρώμης μια κρατική εκκλησία. Και στην Ρώμη, όπως και στο Βυζάντιο, αυτοκράτορες και Εκκλησία επηρέαζαν μέσω της χριστιανικής διδασκαλίας την νομοθεσία και γενικότερα την εκπαίδευση και μ‘ αυτές τις πολιτικές αντιλήψεις των Ρωμαίων και των Βυζαντινών. Το ίδιο που έκανε και ο Μωάμεθ, που προσπάθησε με την βοήθεια της θρησκείας να ενώσει τους Άραβες σε ένα ισχυρό κράτος με συνδετικό κρίκο την πίστη στον Αλλάχ.

Δεν θα εμβαθύνω περισσότερο στο θέμα, να τονίσω μόνο, ότι αυτό είναι βασικής σημασίας για την κατανόηση της σημερινής πολιτικής πραγματικότητας στον κόσμο. Όπως στο Βυζάντιο και την Ρώμη, έτσι και σήμερα το σύμπλεγμα Θρησκεία/Εκκλησία/Κλήρος χρησιμοποιείται από τους ηγέτες των κρατών σαν ένα μέσο για την άσκηση εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής, παράδειγμα η μεταστροφή της μετασοβιετικής Ρωσίας στην Θρησκεία ή η προσπάθεια του σιωνιστικού Ηγεμόνα να συνενώσει όλες τις θρησκείες …υπό την σκέπη του Ιουδαϊσμού, γνωστή και ως „Οικουμένη“/Οικουμενισμός. Η „Οικουμένη“, για την οποία θα αναφερθώ παρακάτων, είναι κατά την Wikipedia μια „κίνηση Χριστιανών, που επιδιώκει την παγκόσμια ένωση και συνεργασία των διαφόρων χριστιανικών εκκλησιών“ (https://de.wikipedia.org/wiki/%C3%96kumenische_Bewegung). Και με τα άφθονα χρηματικά μέσα που διαθέτει, διοργανώνει πολλά και διάφορα „οικουμενικά“ συνέδρια, στα οποία εδώ στην Γερμανία λαμβάνει μέρος και ο Μητροπολίτης Γερμανίας και Έξάρχος Κεντρικής Ευρώπης Αυγουστίνος (Λαμπαρδάκης) ή άλλοι ιερωμένοι της ελληνορθόδοξης εκκλησίας. Τους ίδιους σκοπούς, την ένωση όλων των χριστιανών, επιδιώκει και το „Οικουμενικό Συμβούλιο των Εκκλησιών (Der Ökumenische Rat der Kirchen), όπου και εδώ οι Έλληνες ιερωμένοι είναι πάντα παρόντες. Άλλα εργαλεία για τον σιωνιστικό Οικουμενισμό είναι η Ökumenische Bewegung, το Ökumenisches Konzil, και η Ökumenische Theologie, ενώ η Abrahamitische Ökumene προωθεί τον διάλογο μεταξύ του Ιουδαϊσμού, του Χριστιανισμού και του Ισλαμ και η Vertikale Ökumene μεταξύ Μονοθεϊστών και Πολυθεϊστών. Να αναφέρω και το „Σπίτι του Ενός“ (House of One), ένας χώρος σύναξης που ιδρύθηκε στο Βερολίνο με πρότυπο ένα ανάλογο ίδρυμα στο Μανχάτταν της Νέας Υόρκης, για να συναντώνται χριστιανοί, μουσουλμάνοι και βέβαια εβραίοι.

Ας δούμε τώρα τις δραστηριότητες του Ηγεμόνα για την θρησκευτική παγκοσμιοποίηση στον κόσμο της Ορθοδοξίας. Εδώ βλέπουμε το Οικουμενικό Πατριαρχείο στο Φανάρι να χρησιμοποιείται ως πολιορκητικός κριός για την άλωση του Πατριαρχείου της Μόσχας και των εκκλησιών των άλλων ορθοδόξων χωρών της Ανατολικής Ευρώπης. Ιδιαίτερα αποκαλυπτική ήταν εδώ η „Αγία“ και „Μεγάλη“ Σύνοδος που διοργανώθηκε στην Κρήτη απο τις 17. μέχρι τις 26. Ιουνίου 2016 και για την οποία παραπέμπω στο άρθρο μου Σε τι απέβλεπε η „Αγία“ και „Μεγάλη“ Σύνοδος στην Κρήτη; Και τώρα διαβάζουμε στα Μαζικά Μέσα για την αλλαγή που θα επέλθει στο Άγιον Όρος μετά τον θάνατο του ηγουμένου της Ρωσικής Μονής του Αγίου Παντελεήμωνος. Περί τίνος πρόκειται;

Άγιον Όρος και „Οικουμένη“

Όπως έγραψα στο παραπάνω άρθρο μου, κατά την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο της Κρήτης συζητήθηκαν μεν τρία επουσιώδη, διαδικαστικά θέματα (όπως γίνεται σε κάθε μάζωξη κομματισμένων φοιτητών στα Πανεπιστήμια), με τα οποία οι Συνοδικοί ασχολήθηκαν σχεδόν μέχρι το τέλος, ενδιάμεσα δε και με το θέμα του εθνοφυλετισμου, που μυρίζει Σόρος και αριστερές προπαγάνδες (Βαρθολομαίος: Τέσσερις προτάσεις-σταθμούς για την Ορθοδοξία), το ουσιώδες όμως έμεινε για την τελευταία μέρα και αυτό ήταν το „παζάρι“ μεταξύ των Μητροπολιτών των Ορθοδόξων Εκκλησιών για την αποδοχή ή μη αποδοχή του όρου „ετερόδοξες Εκκλησίες“, ο οποίος θα καθορίζει τις σχέσεις της Εκκλησίας της Ελλάδος με τους „εταιροδόξους“, πιο συγκεκριμένα με τους Καθολικούς και τους Εβραίους στα τελικά κείμενα.

Η προσπάθεια του διεθνούς Σιωνισμού, να παρασύρει μέσω των αντιπροσώπων του, του Πάπα Φραντσίσκου και του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίου, τον Πατριάρχη Μόσχας Κύριλλο ή τουλάχιστον κάποιους προκαθημένους άλλων Εκκλησιών (Σερβίας, Βουλγαρίας κ.α.) στην παγίδα της „Οικουμένης“ απέτυχε. Ο Πατριάρχης Μόσχας Κύριλλος αντελήφθη το δόκανο που του έστησε ο παγιδευμένος στην σιωνιστικής εμπνεύσεως „Οικουμένη“ Πατριάρχης Βαρθολομαίος και δεν πήγε στην Κρήτη, έστειλε δε στην Σύνοδο το εξής μήνυμα:  Μήνυμα του Πατριάρχη Μόσχας Κυρίλλου προς τους Προκαθημένους και Εκπροσώπους των κατά τόπους ορθοδόξων Εκκλησιών που συνήλθαν στην Κρήτη.

Στην ύπουλη προσπάθεια του Βατικανού και του διεθνούς Σιωνισμού να παρασύρει το Πατριαρχείο της Μόσχας στα σχέδιά του για την θρησκευτική παγκοσμιοποίηση αντέδρασε όμως και η Ιερά Κοινότης Αγίου Όρους, η οποία με μια ανοιχτή επιστολή της στον Πατριάρχη Βαρθολομαίο ζητούσε την αποσαφήνιση ορισμένων προσυνοδικών κειμένων: „However, we believe that some paragraphs of the text submitted to the Council need to be clarified as they clearly manifested enduring tradition of the Holy Fathers of the Church and the catholic heritage. We humbly present their views and make suggestions on the trial and evaluation of the Church on these issue“ (http://katehon.com/article/open-letter-holy-mount-athos-kinot-patriarch-constantinople-bartholomew-i).

Τώρα, με τον θάνατο του ηγουμένου της Ρωσικής Μονής του Αγίου Παντελεήμωνος, Ιερεμία, το Πατριαρχείο της Μόσχας χάνει τον „άνθρωπό του“ στο Άγιον Όρος. Ο ηγούμενος Ιερεμίας τηρούσε επί δεκαετίες τις ισορροπίες που προκαλούσαν οι συνεχείς τριβές μεταξύ των Ρώσων και των Ουκρανών μοναχών μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και ιδιαίτερα μετά την προσχώρηση της Ουκρανίας στην σιωνιστική Δύση, καθώς το Κίεβο εργάζονταν για την απόσχιση της Εκκλησίας της Ουκρανίας από το Πατριαρχείο της Μόσχας και η διαμάχη είχε μεταφερθεί και στο Άγιον Όρος.

Ο θάνατος του ηγουμένου Ιερεμία δρομολογεί λοιπόν εξελίξεις στο φλέγον ζήτημα της ηγεσίας της μονής και όλα δείχνουν, ότι ο θρησκευτικός „φάρος“ των Ρώσων ορθοδόξων στον Άθω θα περάσει στα χέρια των Ουκρανών που υπερτερούν ήδη αριθμητικά των ρωσικής καταγωγής μοναχών (βλέπε και το προκατειλημένο άρθρο του Σταύρου Τζίμα „Τέλος εποχής για τη ρωσική μονή στο Άγιον Όρος„). Και αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα την περαιτέρω επιδείνωση των σχέσεων του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως και της Εκκλησίας της Ελλάδος με το Πατριαρχείο της Μόσχας και κατ’ επέκτασιν της Ελλάδος με την Ρωσία. Αθήνα και Φανάρι είναι δυστυχώς πιόνια του σιωνιστικού Ηγεμόνα και αυτός θα αυξήσει τις πιέσεις του βάζοντας τα να πριονίζουν πιο έντονα τις σχέσεις τους με το Πατριαρχείο της Μόσχας και την ίδια την Ρωσία.

Υστερόγραφο

Η Ελλάδα δεν κατόρθωσε μέχρι σήμερα να περάσει τις Συμπληγάδες Πέτρες της διεθνούς πολιτικής αντιπαράθεσης. Ούτε καν που τις έφτασε: Περνώντας ανάμεσα στα δύο τέρατα, την Σκύλλα και την Χάρυβδη, την άρπαξε η Σκύλλα του σιωνιστικούς Ηγεμόνα και την κρατά μέχρι σήμερα αιχμάλωτη, χρησιμοποιώντας την σαν όπλο για την καταπολέμηση της άλλης. Και τώρα, στους φιλοδυτικούς πολιτικούς της χώρας μας προστέθηκαν και οι φιλοδυτικοί Ιεράρχες της. Έτσι όμως το ελληνικό πλοίο δεν πρόκειται να περάσει ποτέ τις Συμπληγάδες Πέτρες.

Που είναι ο Ιάσων να αναλάβει καπετάνιος;