Τον περασμένο Οκτώβριο ξεκίνησαν στην Γερμανία οι γιορτασμοί για την Ημέρα της Μεταρρύθμισης (Reformationstag) του Martin Luther, στην οποία δόθηκε ένας παγκόσμιος χαρακτήρας, ο χαρακτήρας του Οικουμενισμού που προωθεί ο διεθνής Σιωνισμός. Ο οποίος στα δίχτυα του έχει ήδη ψαρέψει το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως και την Εκκλησία της Ελλάδος

Εισαγωγή

Τον τελευταίο καιρό γίνεται πολύς λόγος για πολέμους, μεταξύ ΗΠΑ/ΝΑΤΟ και Ρωσίας, ΗΠΑ/ΝΑΤΟ και Βορείου Κορέας ή μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας. Οι πόλεμοι αυτοί θα γίνουν, αν θα γίνουν, στο μέλλον ή χρησιμοποιούνται ως απειλές για εκφοβισμό του „εχθρού“. Υπάρχουν όμως και πραγματικοί πόλεμοι, που περνούν στα ψιλά των εφημερίδων, πόλεμοι με χιλιάδες νεκρούς και κατεστραμένες χώρες, όπως ο πόλεμος στην Συρία, ο πόλεμος στο Ντόμμπας της Ουκρανίας ή ο τελείως ξεχασμένος πόλεμος στην Υεμένη. Και με εξαίρεση τους πολέμους που γίνονται στο πεδίο των μαχών, όλοι οι άλλοι πόλεμοι έχουν για εχθρό τον εγκέφαλό μας και επιδιώκουν, μέσω των ΜΜΕ, την χειραγώγησή μας μέσω πληροφοριών, με τις οποίες εμείς δημιουργούμε στο μυαλό μας μια ορισμένη αντίληψη της πραγματικότητας, όπως την θέλουν οι ελέγχοντες τα πληροφοριακά μέσα. Οι πόλεμοι αυτοί γίνονται λοιπόν τόσο εναντίον του αντιπάλου, όσο και εναντίον των ιδίων των πολιτών μιας χώρας και καταλήγουν, πολλές φορές, σε στρατιωτικό πόλεμο, όπως έγινε με την Γιουγκοσλαβία, την Λιβύη ή την Συρία.

Ένας τέτοιος πόλεμος με σκοπό την εκπόρθηση και χειραγώγηση του εγκεφάλου μας γίνεται σήμερα και με τους γιορτασμούς που προγραμματίσθηκαν για την επέτειο των μεταρρυθμίσεων του Martin Luther. Που όμως η Ημέρα της Μεταρρύθμισης (Reformationstag), που γιορτάσθηκε τον περασμένο Οκτώβριο στην Γερμανία (οι γιορτές θα κρατήσουν μέχρι τον Οκτώβριο του 2017) ήταν απούσα, αντί να συζητηθούν οι μεταρρυθμίσεις του Martin Luther συζητήθηκε ο Οικουμενισμός που κηρύττει ο Πάπας Φρανγκίσκος, ένα σημαντικό μέρος και αυτό της σιωνιστικής Παγκοσμιοποίησης. Και για να ξεκαθαρίσω το θέμα αυτό, που για πολλούς δεν είναι κατανοητό, να πω, ότι Παγκοσμιοποίηση σημαίνει το ελεύθερο για την σιωνιστική Δύση παγκόσμιο εμπόριο αγαθών, μια διεθνής, ηλεκτρονικά συντονισμένη χρηματοπιστωτική αγορά, αστραπιαίες επικοινωνίες σε όλο τον κόσμο, υποκαταστήματα των ίδιων πάντα πολυεθνικών εταιρειών παντού και μεγάλη καταναλωτικοί ναοί σε κάθε πόλη – αυτά που βιώνουμε όλο και εντονότερα τις τελευταίες δεκαετίες. Μια παγκοσμιοποίηση, που θα φέρει ευημερία σε όλους – όπως υπόσχονται οι πολιτικοί και τα ΜΜΕ του σιωνιστικού Ηγεμόνα, στην πραγματικότητα όμως αυξάνει όλο και περισσότερο το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών ακόμη και μέσα στις δήθεν πλούσιες χώρες της Δύσεως και το χάσμα μεταξύ Βορρά και Νότου. Η Ημέρα αυτή της Μεταρρύθμισης (Reformationstag) όπως και ο Οικουμενισμός του Πάπα έχουν λοιπόν στενότατη σχέση με την Ελλάδα, όπως θα εξηγήσω παρακάτω.

Σε τι απέβλεπαν οι θέσεις του Martin Luther

Ας ξεκινήσουμε από την εποχή που ο Martin Luther (δεξιά) ανήρτησε στο Wittenberg τις λεγόμενες 95 θέσεις του. Σκοπός των οποίων ήταν η απελευθέρωση της Προτεσταντικής Εκκλησίας από τα δεσμά του Βατικανού και της καθολικής Εκκλησίας, που με τα συγχωροχάρτια που πουλούσε στους „αμαρτωλούς“ οικονομούσε ένα σωρό λεφτά, τα οποία φεύγανε από τους γερμανούς Προτεστάντες και πηγαίναν στην Ρώμη. Ενδιαφέρον είναι εδώ, ότι το Βατικανό πουλούσε τα συγχωροχάρτια του μέσω του καθολικού κλήρου της Γερμανίας, τον οποίο από το 1487 ήλεγχε ο μάλλον Εβραίος Jakob Fugger ή Fucker (Fucker – όποιος γνωρίζει ανγκλικά, ξέρει τι σημαίνει η λέξη) από το Augsburg (αριστερά), παίρνοντας τα μισά από τα ποσά που πλήρωναν οι αγοραστές τους (ο Jakob Fugger, που με τον Πάπα τα πιάνανε μισά-μισά, δάνειζε επίσης μεγάλα ποσά σε πρίγκηπες και βασιλείς, που επειδή μετά δεν μπορούσαν να τα ξεπληρώσουν του ήσαν υπόχρεοι και υποχείριοι, το ίδιο που γίνεται ακόμη και σήμερα με τα δάνεια που δίνουν οι μεγάλες σιωνιστικές τράπεζες – πολλές τους ιδρύθηκαν με λεφτά των Fugger – στα κράτη μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, με τα γνωστά αποτελέσματα).

Σύμφωνα με τoν θρύλο, στις 31. Οκτωβρίου 1517 ο Martin Luther ανήρτησε στην πόρτα μιας εκκλησίας του Wittenberg τις λεγόμενες 95 θέσεις του, που ονομάσθηκαν Μεταρρυθμίσεις. Αν δούμε λίγο πιο προσεκτικά το τι επιδίωκε ο Martin Luther με τις θέσεις του και τι επιδιώκουν οι προγραμματισθέντες γιορτασμοί, είναι εύκολο να διαπιστώσουμε το πόσο υποκριτικά και ψευδή είναι όλα αυτά που λέγονται σήμερα και παρουσιάσθηκαν στις 30. Οκτωβρίου 2016 κατά τον εορτασμό της Ημέρας της Μεταρρύθμισης (Reformationstag) και αυτά που προγραμματίσθηκαν να γίνουν μέχρι τον Οκτωβρίου 2017.

Στις 95 θέσεις του λοιπόν ο Martin Luther συνόψιζε τις απόψεις του σχετικά με το ρόλο της Εκκλησίας – και καταφέρονταν ιδιαίτερα ενάντια στα συγχωροχάρτια, τα οποία η Εκκλησία πουλούσε στους „αμαρτωλούς“: Με την αγορά τέτοιων εγγράφων, η Εκκλησία υποσχόταν, ότι οι αμαρτίες των αγοραστών θα μπορούσαν να εξαγορασθούν και να διαγραφούν από κάποιον κατάλογο, που προφανώς τηρούσε ο Ύψιστος. Να πω εδώ, ότι η καθολική πίστη δίδασκε, ότι οι αμαρτωλοί μετά τον θάνατό τους θα πήγαιναν στο Purgatorium, το Καθαρτήριο, έναν ενδιάμεσο χώρο μεταξύ „ουρανού“ και „κολάσεως“ και ανάλογα με το βαθμό των αμαρτιών τους θα τυραννιόντουσαν, έχοντας όμως την δυνατότητα, με το χρήμα που θα πλήρωναν για ένα συγχωροχάρτι να συντομεύσουν τον χρόνο παραμονής τους στο Καθαρτήριο.

Πρόκειται λοιπόν για το χρήμα, με το οποίο πάντοτε μπορούσες – και μπορείς – να αγοράσεις κάποια υλικά ή ψυχικά αγαθά. Και επειδή το χρήμα που εισέπρατε η Εκκλησία πήγαινε κατά κατά το ήμιση στην Ρώμη του Πάπα – το άλλο μισό το τσέπωνε ο μάλλον Εβραίος Fugger – οι τοπικοί Πρίγκηπες δυσανασχετούσαν για την απώλεια ποσών, που θα μπορούσαν να καρπωθούν οι ίδιοι. Έτσι σε μία Συνέλευση (Reichstag) που έγινε το 1530 στο Augsburg, οι Προτεστάντες αυτοί Πρίγκηπες επέδωσεαν στον Αυτοκράτορα Karl V. την „Ομολογία του Augsburg“ („Augsburger Bekenntnis“), στην οποία ζητούσαν την θρησκευτική ανεξαρτησία τους από την Ρώμη του Πάπα. Και ένα χρόνο αργότερα ίδρυσαν την „Schmalkaldische Bund“, μια αμυντική συμμαχία εναντίον του Αυτοκράτορα Karl V. που ήθελε την ευμένεια του Πάπα. Και εν πάσει περιπτώσει με τις θέσεις του Martin Luther και με το ότι επακολούθησε επήλθε η διάσπαση των πιστών στην Γερμανία σε Καθολικούς και Προτεστάντες (Διαμαρτυρομένους), που σήμερα όμως, λογω βατικανοσιωνιστικής Παγκοσμιοποίησης και Οικομενισμού, έχει πλέον αρθεί τελείως.

Η σημερινή διαστρέβλωση των θέσεων του Martin Luther

Όπως ανέφερα και παραπάνω, κατά την Ημέρα της Μεταρρύθμισης (Reformationstag), που γιορτάσθηκε τον περασμένο Οκτώβριο στην Γερμανία, οι μεταρρυθμίσεις του Martin Luther ήσαν απούσες, παρών ήταν μόνο ο Οικουμενισμός του Πάπα Φρανγκίσκου και η κρυμμένη από πίσω του Παγκοσμιοποίηση του Σιωνισμού.

Στην οικουμενική διάσταση που δόθηκε κατά την Ημέρα της Μεταρρύθμισης (Reformationstag) τον περασμένο Οκτώβριο, ο Πάπας Φρανγκίσκος συλλειτούργησε στο Lund της Σουηδίας  με τον Πρόεδρο της Παγκόσμιας Λουθηρανικής Ομοσπονδίας, τον Επίσκοπο Munib Younan (ασφαλώς θα έτριζαν τα κόκκαλα του Martin Luther). Και στην θεία λειτουργία που έγινε στην Marienkirche του Βερολίνου, ο προϊστάμενος του Συμβουλίου της Ευαγγελικής Εκκλησίας στη Γερμανία (Evangelische Kirche in Deutschland – EKD), Heinrich Bedford-Strohm, υπογράμμισε την οικουμενική διάσταση των εορτασμών: „Εμείς πάμε σε αυτή την επέτειο της Μεταρρύθμισης με μια μεγάλη οικουμενική αισιοδοξία„, είπε. Τονίζοντας στο ραδιόφωνο WDR5, ότι κατά την έναρξη των εορτών του Ιωβηλαίου έτους στο Βερολίνο θα απονεμηθεί στον Καρδινάλιο Karl Lehmann, έναν Καθολικό, το Μετάλλιο Martin Luther της EKD (Luther, τ‘ ακούς;). Με το ίδιο πνεύμα μίλησε και ο πρώην αντιπρόεδρος της EKD, Günther Beckstein, πολιτικός της Χριστιανοσοσιαλιστικής Ενώσεως (CSU) και πρώην Πρωθυπουργός της Βαυαρίας, που υπογράμμισε τις οικουμενικές διαστάσεις της επετείου: Ο από κοινού εορτασμός με τον Πάπα στο Lund είναι „ένα μεγάλο βήμα προς τα εμπρός“. „Στα νιάτα μου η Προτεστάντες με τους Καθολικούς ήταν σαν το „σκύλο με τη γάτα“ (Τα παραπάνω στοιχεία είναι από το http://www.heute.de/feiern-zu-reformation-und-luther-beginnen-protestanten-betonen-oekumene-45800712.html).

Οικουμενισμός και Οικουμενική Κίνηση ή Οικουμένη

Η κατά την EKD „συμφιλιωθείσα διαφορετικότητα“ στις σχέσεις μεταξύ των Θρησκειών, αυτή που οδηγεί κατ‘ ευθείαν στον Οικουμενισμό, είναι λοιπόν το ζητούμενο στα σχέδια του Σιωνισμού για την Παγκοσμιοποίηση. Και αυτή η „συμφιλιωθείσα διαφορετικότητα“ ενδιαφέρει άμεσα την Ελλάδα, διότι Οικουμενισμός σημαίνει και το γκρέμισμα των τειχών των διαφόρων εκκλησιών και κατ‘ επέκτασιν των εθνικών συνόρων, αυτό που βλέπουμε να γίνεται τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα ιδιαίτερα από το τσούρμο των σκοταδιασμένων εγκεφάλων του Συνασπισμού της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, που θέλει την Ελλάδα χωρίς σύνορα και ανοιχτή στους πάντες, ανεξάρτητα της θρησκείας τους. Που για μένα, παρ‘ ότι άθεος, έχει για ΄την χώρα μας μια ιδιαίτερη σημασία, γιατί η ορθόδοξη θρησκεία κρατάει ακόμη την κοινωνία μας σχετικά συνδεδεμένη, ενώ με τον επιδιωκόμενο Οικουμενισμό των θρησκειών του Πάπα, του Βαρθολομαίου, του Ιερώνυμου και του Τσίπρα η Ελλάδα θα πάψει να υπάρχει σαν εθνικό κράτος.
Ας δούμε τώρα, εν συντομία, αυτό που κρύβεται πίσω από το κόλπο του θρησκευτικού Οικουμενισμού και δυστυχώς δεν βλέπουν ούτε ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος, ούτε ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος. Σύμφωνα με την wikipedia.de ή Οικουμενική Κίνηση είναι μιά κίνηση Χριστιανών, η οποία επιδιώκει (προσέξτε το σημειολογικό τέχνασμα: δεν είναι οι Χριστιανοί που την επιδιώκουν, αλλά η αφηρημένη Κίνηση κάποιων Χριστιανών που την επιδιώκει!). Το ίδιο αφηρημένοι και ο στόχοι αυτής της Κινήσεως, που λένε, ότι ο Οικουμενισμός έχει ως πρώτυπο την οργανωτική συγχώνευση των Εκκλησιών, την αναγνώριση της εκάστοτε διδασκαλίας και την από κοινού εορτή της Ευχαριστίας (https://de.wikipedia.org/wiki/%C3%96kumenische_Bewegung).

Στην οργανωτική αυτή συγχώνευση των Εκκλησιών πρωτοστατεί από καιρό τώρα η „Νέα Καθολική Κατήχηση“ (Der neue katholische Katechismus), με το Άρθρο 841 της οποίας οι Μουσουλμάνοι – οι χειρότεροι εχθροί του Ιησού Χριστού δίπλα στους Φαρισαίους – γίνονται κληρονόμοι της σωτηρίας του Χριστού. Ήδη ο Πάπας Ιωάννης Παύλος ΙΙ. προπαγάνδιζε το 1986 στο βιβλίο του το σχέδιο μιας One-world interfaith movement (One World Διαθρησκειακής Κίνησης, Eine-Welt-Interfaith-Bewegung που έκανε τον Πάπα Φρανγκίσκο να ονομασθεί Οδηγός της Μιας Παγκόσμιας Θρησκείας (Führer der Eine- Welt-Religion ).

Θα μπορούσα να αναφέρω και αμέτρητες άλλες πηγές, που δείχνουν ότι το Βατικανό είναι το άντρο των Ιησουιτών και ότι ο Πάπας ο ίδιος είναι Ιησουίτης και ότι οι Ιησουίτες επιδεικνύουν την μεγαλύτερη δραστηριότητα στο θέμα του θρησκευτικού Οικουμενισμού, αλλά θα πηγαίναμε πολύ μακριά, παραδείγματα εδώ και εδώ

Ο Οικουμενισμός,  το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως και ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος Ι

Πάμε τώρα στα καθ‘ ημάς, βλέπε και
Δρ. Εμμανουήλ Σαρίδης: Ο ελληνορθόδοξος κλήρος στην υπηρεσία του Κυρίου …Ηγεμόνα,
Δρ. Εμμανουήλ Σαρίδης: Σε τι απέβλεπε η „Αγία“ και „Μεγάλη“ Σύνοδος στην Κρήτη; καθώς και το
Μήνυμα του Πατριάρχη Μόσχας Κυρίλλου προς τους Προκαθημένους και Εκπροσώπους των κατά τόπους ορθοδόξων Εκκλησιών που συνήλθαν στην Κρήτη).

Αντιγράφω τώρα από το άρθρο του Νεκτάριου Δαπέργολα „Αντιδρώντας στη γάγγραινα του οικουμενισμού“

„Είναι βεβαίως γνωστό ότι ο Οικουμενισμός κλιμακώνει τα τελευταία χρόνια την επίθεσή του απέναντι στους όλο και λιγότερους εναπομείναντες υπερασπιστές της Ορθοδοξίας. Και είναι επίσης φανερό ότι με την πάροδο του χρόνου δεν μιλάμε απλώς για την οργανωμένη απόπειρα ισοπεδωτικής δογματικής «ενοποίησης» του λεγόμενου χριστιανικού κόσμου, μέσω ενός ιδιόμορφου δια-χριστιανικού συγκρητισμού, αλλά για κάτι ενταγμένο σε μία ακόμη ευρύτερη διαδικασία: εκείνη ενός γενικότερου θρησκευτικού συγκρητισμού, που έχει ως άμεσους στόχους του την άμβλυνση της θρησκευτικής συνείδησης των λαών, τη σταδιακή ισοπέδωση (μέσα από τη μιθριδατική εξοικείωση με τις συνεχείς επαφές, τους «διαλόγους» και τις συμπροσευχές) των θρησκευτικών τους ιδιαιτεροτήτων και την ψυχολογική τους προετοιμασία για το σερβίρισμα της νεοεποχίτικης πανθρησκειακής σαλάτας, της οποίας η παρασκευή βρίσκεται ήδη εν πλήρη εξελίξει.“

Αριστερά βλέπουμε τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο I. με τον Μητροπολίτη Γερμανίας Αυγουστίνο και τον Ελληνοεβραίο Ραββίνο Andreas Nachama.

Ποιός είναι αυτός ο Andreas Nachama; Η σιωνιστική Wikipedia γράφει, ότι είναι ιστορικός, δημοσιογράφος, Ραββίνος και διευθυντής του Ιδρύματος Topographie des Terrors. Καά τα άλλα ο Andreas Nachama είναι γιός του αποθανόντος Αρχιψάλτη της Εβραϊκής Κοινότητος Βερολίνου, του Θεσσαλονικιού Estrongo Nachama (στα ελληνικά Εστρούγκο Ναχάμα).

Όταν την δεκαετία του 90 ζήτησα από τον Εστρούγκο Ναχάμα να μου δώσει μια συνέντευξη για την ελληνο-γερμανική εκπομή KALIMERA-TV που έκανα τότε στο Βερολίνο, μου το αρνήθηκε. Τα ίδια και ο γιός του. Όταν πριν μερικά χρόνια σε μια εκδήλωση παρακάλεσα τον Andreas Nachama να μου πεί την γνώμη του για τον Ελληνισμό του Βερολίνου μου είπε „εγώ δεν είμαι Έλληνας, είμαι Γερμανός“. Με τους Έλληνες παπάδες όμως ο Andreas Nachama συζητάει ευχαρίστως, καθότι έτσι είναι το σχέδιο, το Projekt της ενοποίησης των Εκκλησιών υπό την αιγίδα του Πάπα της Ρώμης, όπου σημαντικό ρόλο παίζει η Σιωνιστική Διεθνής, θρησκευτικά αντιπροσωπευόμενη από τους κατά τόπους Ραββίνους.

Το αποτέλεσμα: Όπως δήλωσε προ καιρού ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος Ι. „τα βρήκαμε με τους Καθολικούς – Να ενωθούμε“! (από το http://agonasax.blogspot.de/2014/11/blog-post_97.html). Στα δίχτυα του Πάπα όμως και ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος, που σύμφωνα με το άρθρο 26 του καταστατικού της Εθνικής Τράπεζας είναι μόνιμος αντιπρόεδρός της με δικαίωμα εκτελεστού (δηλαδή ασκεί διοίκηση). Από κοντά και ο διαχειριστής του ελληνικού κράτους, Αλέξης Τσίπρας. Πως είπαμε ότι λειτουργει η σιωνιστική παγκοσμιοποίηση, εμφανειζόμενη εδώ ως θρηκευτική Οικουμένη; Με το χρήμα που δανείζουν οι τραπεζίτες της στα κράτη, που πέφτουν έτσι στην παγίδα του χρέους και των Μνημονίων και με τους πολιτικούς που διαλέγει σαν κατάλληλους για να της κάνουν τη δουλειά της.

Αριστερά: Εδώ βλέπουμε τον Αρχιμανδρίτη της ελληνικής εκκλησίας του Βερολίνου Εμμανουήλ Σφιάτκο με την Nina Hagen, μια παλαβή Εβραία που τα σιωνιστικά ΜΜΕ προβάλλουν ως καλλιτέχνιδα. Και όπως βλέπουμε, δουλεύει τον φουκαρά τον πάτερ Εμμανουήλ αγρίως, χωρίς αυτός να το αντιλαμβάνεται.

Δεξιά: Ακόμη μια φωτογραφία από τους Οικουμενιστές. Οικουμενική Θεία λειτουργία στο Βερολίνο (από τα αριστερά): Ο Καθολικός Καρδινάλιος Reinhard Marx, ο Μητροπολίτης Αυγουστίνος, ο Αρμένιος Αρχιεπίσκοπος Karekin Bekdjian, ο Αρμενιος παπάς Diradur Sradaryan, η Μητροπολίτισσα των Μεθοδιστών Rosemarie Wenner και ο Ευαγγελικός Μητροπολίτης Heinrich Bedford-Strohm.

Και η νεοεποχίτικη πανθρησκειακή σαλάτα συνεχίζεται. Με αφορμή μια μάλλον στημένη τρομοκρατική πράξη στις 19.12.2016 στο Βερολίνο, ανήμερα των Χριστουγέννων, όπου ένα φορτηγό έπεσε μέσα στην χριστουγεννιάτικη αγορά που γίνεται κάθε χρόνο στην πλατεία δίπλα στην εκκλησία Gedächniskirche με νεκρούς και τραυματίες και με θέμα να „βράζει“ τις επόμενες εβδομάδες στα ΜΜΕ – καθότι απειλούμαστε ντέ από την τρομοκρατία και αυτό θα πρέπει ο Βερολίνέζος και ο Γερμανός γενικότερα να το τυπώσει στην γκλάβα του, ότι απειλείται από το Ισλαμ και γι‘ αυτό θα πρέπει να δέχεται αγόγγυστα τους καθημερινούς νόμους που ψηφίζονται και περιορίζουν συνεχώς την ελευθερία του. Στο μνημόσυνο που οργανώθηκε γι‘ αυτό στην εκκλησία, έλαβε μέρος, εκτός από τους πολιτηκάντηδες Merkel, Gauck, Frank-Walter Steinmeier και άλλους και ο κλήρος, με παρόντες τον Ραββίνο Andreas Nachama, τον παπά της ελληνικής εκκλησίας του Βερολίνου Εμμανουήλ Σφιάτκο και καθολικούς και διαμαρτυρόμενους και βέβαια ιμάμηδες, όλοι παρόντες στο Οικουμενικό αυτό γεγονός (φωτογραφία παρακάτων).

Foto: epd.de

Επίλογος

Η παγκοσμιοποίηση της οικονομίας έχει σχεδόν συντελεσθεί: οι τράπεζες των τοκογλύφων, με βάση την Wall Street της Νεας Υόρκης και την City of London του Λονδίνου, έχουν ηδη στα χέρια τους αιχμάλωτα τα περισσότερα κράτη του κόσμου σαν ωφειλέτες λόγω δανείων, ΗΠΑ και Γερμανία επενδύουν σε βιομηχανίες τηλεπικοινωνιακών προϊόντων και προϊόντων τεχονολογίας ή σε βιομηχανίες προϊόντων ενδύσεως στην Ασία, τα σύνορα στην Ευρώπη του Schengen είναι ανοιχτά, τα προγράμματα των μεγάλων τηλεοπτικών σταθμών BBC, Deutsche Welle κ.λπ. τα βλεπουν εκατομμύρια, ίσως και δισεκατομμύρια άνθρωποι ανά τον κόσμο, το ιντερνέτ είναι σχεδόν απόλυτα διαδεδομένο, εκατομμύρια πεινασμένων και απελπισμένων φυγάδων από Ασία και Αφρική κατακλύζουν την Ευρώπη για την δημιουργία της νέας ράτσας Ευρωπαίων που έχει από καιρό αποφασισθεί κ.λπ. κ.λπ.

Παράλληλα με την παγκοσμιοποημένη δράση των τοκογλύφων και την επίσης παγκοσμιοποιημένη παραγωγή και εμπόριο αγαθών, προχωρεί με ταχύ ρυθμό, όπως είδαμε παραπάνω, και η παγκοσμιοποίηση της θρησκείας. Όλα τα θρησκεύματα τίθενται „υπό την σκέπην“  του Πάπα και λειτουργούν στο πλαίσιο της λεγόμενης Οικουμένης σαν μια παγκοσμιοποημένη εκκλησία, την οποία ο Ποντίφηξ παρουσιάζει σαν ιησουϊτης που είναι, ως εξής: „Η διατύπωση του στόχου της οικουμενικής κίνησης προϋποθέτει μια κοινή αντίληψη περί Εκκλησίας, που δεν είναι δεδομένη. Ως πρότυπο θεωρείται συνήθως η οργανωτική συνένωση των εκκλησιών, η αναγνώριση του δικαιώματος της διδασκαλίας και ο από κοινού εορτασμός της Ευχαριστίας“ (Der ÖRK und die ökumenische Bewegung im 21. Jahrhundert (Memento vom 11. Mai 2008 im Internet Archive).

Φαίνεται αθώο, αλλά δεν είναι καθόλου. Γιατί όταν σε λίγο η Οικουμενική αυτή Κίνηση ολοκληρωθεί, θα έχει κλείσει και η τελευταία φάση της σιωνιστικής Παγκοσμιοποίησης. Στην Οικουμένη του ιησουϊτη Πάπα ΔΕΝ θα υπάρχουν ούτε επί μέρους θρησκεύματα, ούτε εθνικά σύνορα ούτε και έθνη.

Αν αυτό δεν το θέλουμε, θα πρέπει να αμυνθούμε. Με πρώτους τους παπάδες, που αντι να διαβάζουν στην εκκλησία τα Ευαγγέλια, που ούτε και οι ίδιοι καταλαβαίνουν τι λένε ( καταλαβαίνουν, παραδείγματος χάριν, τι σημαίνει εκείνο το „χαίρε και αγάλου Σιων“ που ψάλλουν;), θα πρέπει να κάνουν κηρύγματα, αναλύοντας τα ολέθρια αποτελέσματα που θα έχουν για την πατρίδα μας οι αποφάσεις των μπροστάρηδων της ορθόδοξης εκκλησίας που έχουν συνταχθεί με τον Οικουμενισμό του Πάπα, που τους έβαλε έτσι στο τσουβάλι της σιωνιστικής Παγκοσμιοποίησης.