Παλαιότερα, ως γνωστόν, «όλα τα στραβά καρβέλια τα φτιάχνει η νύφη». Ήταν φυσικό διότι η νύφη ζύμωνε, έπλαθε και φούρνιζε όλα τα καρβέλια της φαμίλιας. Τώρα τα πράγματα άλλαξαν ριζικά για τη νύφη αλλά παραμένουν ίδια για την εκάστοτε κυβέρνηση: όλα τα στραβά καρβέλια τα φτιάχνει η κυβέρνηση.

Φυσικό διότι αυτή κυβερνά και συχνά-πυκνά δεν κυβερνά. Όμως, το ζητούμενο δεν είναι να μας δείχνει η Αντιπολίτευση τα στραβά καρβέλια, που όλοι βλέπουμε, τρώμε και πληρώνουμε αλλά να μας δείχνει ακριβώς πώς αυτή θα μας έφτιαχνε σωστά όλα τα καρβέλια και θα μας γλύτωνε από όλα τα στραβά.

Η Ελλάδα, συνεπώς, χρειάζεται πολιτικές δυνάμεις που αποδεικνύουν ότι διαθέτουν αξιοπιστία και ανιδιοτέλεια, ικανότητα και οργανωμένο σχέδιο δράσης. Όμως, το πρόβλημά της παραμένει ακόμη άλυτο: για όλα φταίει η νύφη, όλοι οι αντίζηλοί της την κατηγορούν και ο καθένας τους δηλώνει ότι αυτός κατέχει την καλή συνταγή αλλά όλοι την κρατούν μυστική. Κανείς δεν φανερώνει τις σωστές δόσεις της συνταγής του ούτε το κόστος της ούτε ποιός και πόσο θα την πληρώσει.

Αυτό το έργο βλέπουμε μια ζωή και δεν αλλάζει τίποτε παρά μόνον οι ηθοποιοί και ο τίτλος της ταινίας διότι απλούστατα το Πολιτικό Σύστημα δεν αλλάζει χούι. Άλλαξε μονάχα η σκηνοθεσία του. Στους χαλεπούς καιρούς μας που η Ελλάδα έγινε Φαρ Ουέστ της Άγριας Δύσης, μάς προβάλλει στην οθόνη του ταινίες γουέστερν σπαγγέτι όπου όλα τα παληκαράκια της φακής τα κάνουν όλα λίμπα και στέλνουν τον λογαριασμό στους κακούς Ινδιάνους στους πολίτες του ελλαδικού σαλούν.

Τέτοιες σκηνές απείρου κάλλους παρακολουθήσαμε τέλη της χρονιάς με θέμα το επίδομα στους φτωχότερους συνταξιούχους και λίγο ενωρίτερα σε πρώτη φάση την κωμικοτραγική «ρύθμιση» του ραδιοτηλεοπτικού τοπίου και τα χρέη των Μ.Μ.Ε. σε δεύτερη φάση. Δεν χωράει καμιά αμφιβολία ότι:

 Το καθεστώς των τηλεοπτικών σταθμών ισοδυναμούσε με την απόλυτη αναρχία.
 Τα Μ.Μ.Ε. κολυμπούν στα θαλασσοδάνεια και δεν πληρώνουν φράγκο.
 Η Ολιγαρχία των Μ.Μ.Ε. τελούσε έως το 2015 σε άνομη συμμαχία με την εξουσία.

Η τωρινή Αντιπολίτευση ανέβηκε στα κεραμίδια όταν πρώτη φορά στα χρονικά επιχειρήθηκε να ρυθμισθεί αυτή η απόλυτη ασυδοσία της Ολιγαρχίας. Πράγματι έχει αποδειχθεί ότι στην ρύθμιση του τηλεοπτικού καθεστώτος η κυβέρνηση παρέβη το Σύνταγμα και προσπάθησε να ιδρύσει μια σύμμαχό της νέα Ολιγαρχία. Ωστόσο, ποτέ η Αντιπολίτευση δεν μας απεκάλυψε τι έπραξε εν προκειμένω για να προστατεύσει το δημόσιο συμφέρον, να εισπράξει τα θαλασσοδάνεια που η ίδια χορήγησε χαριστικά και να τιθασεύσει την Ολιγαρχία με την οποία η ίδια είχε συμμαχήσει. Τα στραβά καρβέλια της τωρινής νύφης δεν αλλάζουν αυτήν την ωμή πραγματικότητα. Και αυτή η πραγματικότητα ήταν κοινό μυστικό πριν χρόνια, επί πολλά χρόνια.

Στις 9 Μαΐου 2016, πριν ξεσπάσει ο σάλος με το καθεστώς των τηλεοπτικών σταθμών και τα χρέη των Μ.Μ.Ε., ο υποφαινόμενος δημοσίευσε κατά λέξη τα εξής:

Οι αριθμοί είναι ωμοί. Σύμφωνα με τα τελευταία στατιστικά στοιχεία, το 2014 όσοι διαμορφώνουν και χειραγωγούν την Κοινή Γνώμη στην Ελλάδα χρωστούσαν 1.310 εκατομμύρια ευρώ δάνεια στις Τράπεζες. Συγκεκριμένα: εφημερίδες και περιοδικά 649 εκατομμύρια, τηλεόραση και ραδιόφωνο 430 εκατομμύρια, παραγωγή οπτικοακουστικών έργων 142 εκατομμύρια και εμπόριο εφημερίδων, περιοδικών και βιβλίων 89 εκατομμύρια. Είναι οι τέσσερις από τους δέκα κλάδους επιχειρήσεων με τα υψηλότερα δάνεια. Τα χρέη τους είναι 4 τουλάχιστον φορές μεγαλύτερα από τα ίδια κεφάλαιά τους. Χρωστούν επίσης άλλες εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ τα οποία εισέπραξαν για λογαριασμό των Ασφαλιστικών Ταμείων αλλά παρακράτησαν.

Τέλος, οι τηλεοπτικοί και ραδιοφωνικοί σταθμοί χρησιμοποιούν επί τριάντα τουλάχιστον χρόνια τις κρατικές ραδιοτηλεοπτικές συχνότητες για τις οποίες όφειλαν να πληρώσουν στο Δημόσιο δεκάδες εκατομμύρια ευρώ αλλά οι εκάστοτε κυβερνήσεις «ξέχασαν» να ορίσουν. Άλλωστε, όσα κόμματα κυβέρνησαν και όχι μόνον χρωστούσαν έως το 2014 στις Τράπεζες και δεν πληρώνουν εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ δάνεια. Τους πέφτουν λίγα τα εκατομμύρια ευρώ που τους χορηγεί δωρεάν το Κράτος κάθε χρόνο.

Ν. Ι. Μέρτζος

Υ.Γ. Την επομένη Τετάρτη: Το Ισοζύγιο των Συντάξεων