Η Ζωη καθ’ εαυτη ειναι ενα φυσικο φαινομενο οπως και οι αλλες διαδικασιες και γεννηθηκε απο αυτες και διεπεται απο τους ιδιους νομους της φυσεως. Ο ανθρωπος ειναι ενεργεια! Καθε στιγμη διαπλαθει και διαμορφωνει αυτη την ενεργεια με την συνειδητοτητα του. Το κανει αυτο με καθε σκεψη, με καθε προθεση και με καθε πραξη
Ο Πλατωνας ως φιλοσοφος του Λογου, των Ιδεων και της Διαλεκτικης, μεσα απο τους διαλογους του, χειριζομενος την παραβολη, ακολουθει τον δρομο της αναζητησης του οντος-οντος, της αιωνιας και αναλλοιωτης ουσιας. Η ζωη ειναι τροπος εκδηλωσης της ουσιας αυτης. Εαν η αναλλοιωτη αυτη ουσια δεν ειχε ζωη, δεν θα μπορουσε αυτη να παραγη ζωη.
Με τους Μυθους των διαλογων του ο Πλατωνας εκλα’ι’κευει μεσω της φιλοσοφιας τις διδασκαλιες των αρχαιων Μυστηριων της Ελευσινας για να μπορεση ο ανθρωπος να γνωριση τα οντα και την αληθεια, οχι μονο με τον Λογο που δεν αρκει, αλλα με τον Υπερλογο που ειναι ο Μυθος και που γινεται κατανοητος μεσω της διαισθησης και ενεργοποιηται μεσω της βουλησης. Ο Μυθος συνεπως αποτελει την πρωτογονη εκδηλωση της ανθρωπινης λογικοτητας και περιλαμβανει την παρατηρηση της φυσης, την καταχωρηση αξιοσημειωτων γεγονοτων και εκφραζει τα διαφορα στρωματα του συλλογικου ψυχισμου και σημαινει και Ιστορια.
Πως ομως η Ιστορια μεταβληθηκε σε Μυθο; Προφανως μετα απο μεγαλες καταστροφες και την ξαφνικη πτωση του πολιτισμου! Πρεπει να προ’υ’πηρξε ενας λαμπρος προκατακλυσμιαιος ελληνικος πολιτισμος, προφανως προ της εποχης του «Δευκαλιωνος Κατακλυσμου» και μετα την καταστροφη της Αιγη’ι’δος απο τον κατακλυσμο αυτον να αφησε την αναμνηση του πολιτισμου αυτου σαν «μαγια» στους επερχομενους. Υστερα απο μερικες γενεες ηταν δυσκολο να εξηγηθουν και να μεταφερθουν απο γενια σε γενια πληροφοριες για την παλαια πολιτισμικη εποχη.
Μετα την εισαγωγη αυτη επανερχεται ο γραφων στην αλληγορια του Μυθου του σπηλαιου του Πλατωνα. Ακομη και εαν καποιος απο τους αλυσοδεμενους ανθρωπους του Μυθου του σπηλαιου κατορθωνε να ελευθερωθη και να βγη απο το σπηλαιο και να ανεβη πανω στην γη και κατω απο το φως του ηλιου να δει τα πραγματα, αυτο που ισως καταλαβεναι θα ηταν, οτι η νεα πλανη που τωρα θα ζουσε θα ηταν η συνεχεια της πλανης στην οποια ζουσε οσο ηταν μεσα στο σπηλαιο αλυσοδεμενος. Με τον εγκεφαλο του και με τα αισθητηρια οργανα του ο ανθρωπος μπορει να καταγραφη μονο μερικα φαινομενα απο τα μυστικα της ουσιας του κοσμου του.
Η κλασικη φυσικη την οποια διαισθανεται τωρα ελευθερα πανω στην γη ο καποτε αλυσοδεμενος ανθρωπος διαφερη απο την φυσικη της σχετικοτητας και αυτη απο την φυσικη των στοιχειωδων τεμαχιδιων και αυτη παλι απο την κοσμολογικη πραγματικοτητα. Ο ανθρωπινος εγκεφαλος δεν ειναι σε θεση να κατανοη χαοτικες καταστασεις και κλασματικα μεγεθη και αυτα να τα επεξεργαζεται ορθολογικα σε μια πολυπλοκο αρχιτεκτονικη σαν μια μηχανη επεξεργασιας πληροφοριων και γι’ αυτο επινοησε φανταστικες εννοιες που χρησιμοποιουνται στα μαθηματικα και στις φυσικες επιστημες ως π.χ. τους οριακους παραγοντες απειρο, απειρως μεγαλο, απειρως μικρο, μηδεν κ.α. για να μπορη να καθωριζει τις διαστασεις των αντικειμενων.
Τιποτε ομως στον κοσμο των αντικειμενων δεν ειναι πραγματικα συμπαγες. Η συνηθης παρασταση του ατομου της υλης διαμετρου 0,00000008 εκατοστα των αντικειμενων αλλα και αυτων του ανθρωπινου σωματος (ο ανθρωπος αποτελειται απο 10 στην 28 κβαντοτεμαχιδια τα οποια δημιουργουν 10 τρισεκατομμυρια ευκαρια κυτταρα μεγεθους 5-100 μm, 1μm =10 στην πλην 8 μετρα) δειχνει τον πυρηνα του ατομου σαν μια «μυγα» στο κεντρο ενος ποδοσφαιρικου σταδιου, ενω το διπλανο ατομο βρισκεται εκτος του ποδοσφαιρικου σταδιου.
Συνεπως τα φαινομενικα συμπαγη αντικειμενα αλλα και το ανθρωπινο σωμα στην πραγματικοτητα ειναι κενοι χωροι που διακοπτονται απο τα κβαντοτεμαχιδια της υλης τα οποια βρισκονται μεταξυ τους σε τοσο μεγαλες αποστασεις που σχεδον δεν μετριουνται. Αυτα ενωνονται μεταξυ τους με πεδια δυναμεων τα οποια απλωνονται σαν μια «Ομιχλη» ‘η σαν ενα «Μυρο» στον ευρυ χωρο. Ο χωρος αυτος μπορει να συγκριθη με την επιφανεια μιας λιμνης κατα την διαρκεια μιας νυχτας του Αυγουστου, η οποια χα’ι’δευεται απαλα απο ηλεκτρονια και ποσιτρονια και φωτιζεται οπως φωτιζουν οι πυγολαμπιδες, δηλαδη οι κολοφωτιες.
Στην «Θεογονια» του Ησιοδου, ο Αιθηρ ειναι γυιος της νυχτος και του ερεβους και αδελφος της ημερας (ηλιακο φως), ενα ειδος λεπτης φωτεινης, πυρινης, αερομορφης υλης. Ο Αναξιμενης θεωρει τον Αιθερα αραιωμενο αερα, ο Ξενοφανης ως περιβαλλοντα την Γη και εκτεινομενον στο απειρο, ο Παρμενιδης ως περιβαλλοντα τον Ηλιο και τους αστερες, ο Εμπεδοκλης ως ενα απο τα τεσσερα στοιχεια της υλης απο τα οποια παραγεται το συμπαν («ριζωματα»), ο Αναξαγορας ως την μαζα που αποχωρισθηκε απο το αρχικο μειγμα της υλης και εξωθειτε προς την περιφερεια του περιστρεφομενου συμπαντος. Ειναι πραγματικα εκπληκτικες αυτες οι λογικες κατακτησεις των αρχαιων προγονων μας, τις οποιες η συγχρονη φυσικη ξανανακαλυπτει για να βγη απο τα αδιεξοδα, οπου την οδηγησαν οι γιαχβεκρατουμενοι δογματιστες. Το αρχαιοελληνικο πνευμα ειναι αυτο που εναρμονισε τις φυσικες δυναμεις (ηλεκτρομαγνητικη, ασθενη και ισχυρα πυρηνικη και βαρυτητα) με το ηθος και τις εξεφρασε με τις αρετες, τις αξιες, τις αρχες και τα ιδανικα.
Οι διαφορες ουσιες τροφης που προσλαμβανει ο ανθρωπος απο το περιβαλλον τις μεταβαλλει ο οργανισμος του δια της αφομοιωσεως σε ενεργεια η οποια μεσω του λεπτου εντερου και του αιματος καταληγει στα ευκαρια κυτταρα του. Δια του εισπνεομενου αξυγονου παραγεται στο ανθρωπινο σωμα ηλεκτρικο ρευμα των 0,1 Volt ανα νανομετρο (1 νανομετρο ισουται με 10 στην πλην μετρα). Εαν το ρευμα αυτο υπολογισθει στις διαστασεις του ανθρωπινου σωματος προκυπτει μια ηλεκτρικη ωθηση των 20 εκατομμυριων Volt ανα μετρο. Προκειται για μια ηλεκτρικη φορτωση μιας μεγαλης καταιγιδας που βρισκεται αποθηκευμενη στο ανθρωπινο σωμα!
Αυτη ειναι η Ζωη την οποιαν εμεις οι κατοικοι του πλανητη γη γνωριζουμε. Αυτη η Ζωη ειναι ο τροπος εκδηλωσης της αναλλοιωτης (κοσμικης) ουσιας του Πλατωνα. Η Ζωη καθ’ εαυτη ειναι συνεπως ενα φυσικο φαινομενο οπως και οι αλλες διαδικασιες και γεννηθηκε απο αυτες και διεπεται απο τους ιδιους νομους της φυσεως. Ο ανθρωπος ειναι ενεργεια! Καθε στιγμη διαπλαθει και διαμορφωνει αυτη την ενεργεια με την συνειδητοτητα του. Το κανει αυτο με καθε σκεψη, με καθε προθεση και καθε πραξη. Το πως ο ανθρωπος νιωθει, σκεφτετε, πιστευει και εκτιμα, το πως ζει την ζωη του, επηρεαζει τον τροπο που ρεει η ενεργεια απο μεσα του, δηλαδη τον τροπο δονησης του και το πως δονειτε ο ανθρωπος, επηρεαζει το τι προσελκυει απο το εξισορροπητικο, αεικινητο ενεργειακο πεδιο μεσα στο οποιο κολυμπα.
Οτιδηποτε συμβαινει να δονειται στην ιδια συχνοτητα ‘η στο ιδιο πεδιο μηκος κυματος με εναν ανθρωπο, το προσελκυει απο το πεδιο στον κοσμο του. Οταν νιωθει ο ανθρωπος ενθουσιασμο, χαρα και ευγνωμοσυνη εκπεμπει δονησεις υψηλης συχνοτητας που ελκουν ακομη περισσοτερα πραγματα που του προκαλουν ενθουσιασμο, χαρα και ευγνωμοσυνη. Οτιδηποτε εχει την ιδια υψηλη συχνοτητα θα περασει στο ενεργειακο του πεδιο. Οταν ομως ο παθολογικα και πνευματικα αρρωστος ανθρωπος, οπως αυτος της Νεας Ταξης Πραγματων που επιδειωκει την παγκοσμια κυριαρχια, νιωθει φοβο και τυψεις, και ειναι σιγουρος οτι πισω απο καθε γωνια κρυβεται και ενας δολοφονος του, εκπεμπει ο ανθρωπος αυτος δονησεις χαμηλης συχνοτητας που θα προσελκυουν ασχημα πραγματα στην ζωη του. Παντα προσελκυει ο ανθρωπος οτι ταιριαζει στις δονησεις του. Ο ανθρωπος ειναι η πηγη των δονησεων και, επομενως, η πηγη ‘η το αιτιο της «μαγνητικης ελξης», Αυτος ο ιδιος ειναι ο μαγνητης.
Οι ανθρωποι του πλανητη μας πρεπει επιτελους να κατανοησουν το βρωμικο παιχνιδι που παιζεται απο ψυχοπαθεις, απο μια μειωνοτητα χυδαιων υπαρξεων σιωνιστικης προελευσης και επιρροης σε βαρος τους και να το τερματισουν τελεσιδηκα. Με την εξοντωση των καθαρματων αυτων, η παγκοσμια κοινωνια του 21ου μ.Χ. αιωνα θα μπορουσε να τερματιση μια για παντα τον ασκοπο διασκορπισμο των δυναμεων της στις εγκληματικες διαδικασιες του νομισματικου πληθωρισμου, στην στημενη σημερινη οικονομικη κριση, στην αποτυχια της πολιτικης αντιπροσωπευσης με τον μεσαιωνικο παρλαμενταρισμο, στον δυαδισμο και την οπισθοδρομιση της κοινωνιας των πολιτων και σε ολα τα αλλα «σκατα» που περιεχει το κυτιο της Πανδωρας!
