Το πλέον σημαντικό πρόσωπο της Μεγάλης Εβδομάδος μετά τον Χριστό είναι ο Ιούδας (πιθανόν να είχε άλλον όνομα, Τζόναθαν επί παραδείγματι, και να τον ονόμασαν οι Ευαγγελισταί Ιούδα για να δείξουν ότι οι οι Ιουδαίοι γενικώς αρνήθηκαν τον Μεσσία, άρα οι Χριστιανοί πλέον είναι οι κανονικοί Εβραίοι.

Σήμερα αρχίζει η Εβδομάδα των Παθών …του Γαϊτάνου καθότι θα ξημεροβραδιάζεται σε Ακολουθίες, με το αζημίωτο βέβαια, αλλά όσο νά’ναι η εμπειρία είναι εξουθενωτική ακόμη και για τους μη νηστεύσαντες, τί λέω, κυρίως για αυτούς!  Επειδή φαντάζομαι ότι πολλοί, όπως και εγώ, δεν θα εκκλησιαστείτε αυτές τις μέρες, ή μάλλον τις νύχτες – προσωπικά δεν αντέχω τα κηρύγματα! Εχω παρακαλέσει μέσω της αρθρογραφίας μου τον Αρχιεπίσκοπο Δημήτριο να απαγορεύση αυστηρώς και δια ροπάλου (χρηματικό πρόστιμο, εν προκειμένω, η μόνη ποινή που μετράει) τα κηρύγματα αν θέλη να ξαναφτιάξη εκκλησία! – θα επιχειρήσω να προσεγγίσω το Θείο Δράμα μέσω μιας διαφορετικής ερμηνευτικής, υπό την έννοια ότι θα ξεφεύγη της πεπατημένης χωρίς κατ’ανάγκην να αντιπαρέρχεται την «ορθόδοξη» εκδοχή των γεγονότων – θα έχη επικουρικό, συμπληρωματικό χαρακτήρα, όπως γίνεται με τον Μπάμπη Παπαδημητρίου όταν βγαίνη στης Κοσιώνη για να σχολιάση μια οικονομική είδηση και κρεμόμαστε από τα χείλη του σαν παιδιά στης γιαγιάς το παραμύθι! Αλλωστε ποιός έχει όρεξη για καυγάδες Μεγαλοβδομαδιάτικα εκτός από τους επιτρόπους των εκκλησιών που βρίσκουν ευκαιρία αυτές τις μέρες να ασκούν με αγαλλίαση την εξουσία τους εις βάρος του χριστεπωνύμου πληρώματος το οποίο, εδώ που τα λέμε, ουκ ολίγες φορές συμπεριφέρεται αγελαίως, με σπρωξίματα, παράνομες προσπεράσεις χωρίς φλας, νεύρα, ενίοτε και βρισίδι χωρίς καν να τηρούνται τα προσχήματα! Η ζώσα εκκλησία δεν παύει ποτέ να συναρπάζη κάτι που ξέρουν καλύτερα από όλους οι άγ(ρ)ιοι πατέρες για αυτό και αντί της αγάπης λόγω και της κοπώσεως στάζουν χολή και όξος αυτές τις μέρες! (Μια φορά, θυμάμαι, κάποιος έβαλε το αυτοκίνητό του στου Πασσιά το πάρκινγκ, και έγινε το έλα να δης!)

Οι μελιστάλαχτες και μελίρρυτες πηγές από τις οποίες αντλώ τις πληροφορίες μου είναι πολλές και διάφορες. Εκτός από τα λεγόμενα Απόκρυφα, βασίζομαι και σε ένα κείμενο ή μάλλον σετ κειμένων το οποίο αν και κυκλοφόρησε ευρέως τις δεκαετίες του ’80 και του ’90, αντιμεπωπίζεται ως …απόκρυφο αφού κανείς δεν τολμά να το αναφέρη, κάτι σαν τον Λαφαζάνη στον ΣΥΡΙΖΑ! Πρόκειται για το Κατά Γερμανικόν Μάρκον Ευαγγέλιον το οποίο είναι γραμμένο, εν αντιθέσει με όλα τα άλλα, στα γερμανικά. Από τον ελλαδικό πολιτικό κόσμο μόνο η Ντόρα ήταν σε θέση να το διαβάση προ και μετά Κούβελου λόγω γερμανικής παιδείας που της χάρισε και τη μεγαλύτερη τιμή στην καριέρα της, να μεταφράση δηλαδή την ομιλία Ρεχάγκελ στο …Καλιβάρβαρο μετά την κατάκτηση του Πανευρωπαϊκού Κυπέλλου. Η γερμανική παιδεία εξηγεί εν πολλοίς και την έφεση του ζεύγους στα εικαστικά… Ας μην ξεφεύγουμε όμως του θέματος: όσοι δεν έχουν διαβάσει το Κατά Γερμανικόν Μάρκον Ευαγγέλιο αδυνατούν να καταλάβουν αυτά που συμβαίνουν σήμερα αλλά και τα μελλούμενα!

Το πλέον σημαντικό πρόσωπο της Μεγάλης Εβδομάδος μετά τον Χριστό είναι ο Ιούδας (πιθανόν να είχε άλλον όνομα, Τζόναθαν επί παραδείγματι, και να τον ονόμασαν οι Ευαγγελισταί Ιούδα για να δείξουν ότι οι οι Ιουδαίοι γενικώς αρνήθηκαν τον Μεσσία, άρα οι Χριστιανοί πλέον είναι οι κανονικοί Εβραίοι. Κάτι που πήραν πολύ σοβαρά οι Ρωμαιοκαθολικοί τον Μεσαίωνα και κηνηγούσαν τους Εβραίους μέχρι εξολοθρεύσεως, ασκώντας λυσσαλέους ελέγχους επί των θρησκευτικών φρονημάτων μέσω της Ιεράς Εξετάσεως και θέτοντας ουσιαστικά τις βάσεις των ολοκληρωτισμών του 20ού αιώνος αλλά και του Ολοκαυτώματος). Ο Ιούδας στην ομάδα του Χριστού ήταν ουσιαστικά ο ταμίας, ο λογιστής αν προτιμάτε, ο υπεύθυνος να μην ψωμολυσσάξουν και να έχουν τη δυνατότητα να γυρίζουν απο’δώ και απο’κεί καλύπτοντας τα βασικά τους έξοδα.

Μεταξύ Χριστού και Ιούδα υπήρχε ανέκαθεν αμοιβαία καχυποψία όπως και μεταξύ πολλών αρχιεπισκόπων και επισκόπων που συμφώνως προς το Ορθόδοξον Δόγμα είναι κατά τόπους …Χριστοί! Τώρα φαντάσου να είσαι Χριστός και να εμφανίζεται ως Εσύ ο Παύλος ο Παπαλεξίου στην Κοζάνη ή ο Κλεόπας ο Στρογγύλης στη Σουηδία! Είναι τότε που σκέφτεσαι σοβαρά την αυτοκτονία, όσο κι’αν την απαγορεύουν οι Ιεροί Κανόνες, την παραίτηση από τη Θεότητά Σου, ακόμα και την αθεϊα, Θεός Ων! Οι Ρωμαιοκαθολικοί είναι πιο σεμνοί σ’αυτό το θέμα, λένε δηλαδή ότι έναν αντιπρόσωπο έχει επί γης ο Θεός, τον πάπα της Ρώμης, οι άλλοι είναι απλά τοπικοί πωλητές της μιας και μοναδικής αντιπροσωπείας. Μ’άλλα λόγια, το Βόλβο εδράζεται στη Σουηδία έχει όμως τον Σαρακάκη στην Ελλάδα, απλά πράματα. Οι Ορθόδοξοι όμως δεν αντέχουν τέτοια απλότητα, όλα θέλουν να τα μπερδεύουν, δεν τους αρκεί να είναι κατ’εικόνα και ομοίωση – αν και σ’αυτό έχω ενστάσεις διότι δεν δέχομαι ότι κάποιοι επίσκοποι, αλλά και απλοί πιστοί μοιάζουν του Θεού, θα ήτο άκρως υποτιμητικό για τον Ιδιον – θέλουν να είναι και Θεοί! Ε, πώς να μην ιππεύσουν κάλαμον κατόπιν τούτου;

Επί του θέματος όμως. Ο Ιούδας ήταν μέλος μυστικής οργάνωσης της εβραϊκής Φιλικής Εταιρείας ας πούμε, η οποία απεργαζόταν την αποτίναξη της ρωμαϊκής κυριαρχίας που τους είχε γίνει στενός κορσές. Οταν είδε ότι ο Χριστός μπορούσε να συνεγείρη τα πλήθη και ότι είχε ρεαλιστικές πιθανότητες να γίνη Μεσσίας, δηλαδή και επίγειος βασιλιάς που θα ένωνε και θα ξανάστηνε το διαιρεμένο και αποθανόν εβραϊκό βασίλειο, τον ακολούθησε χωρίς δεύτερη σκέψη. Ο ιδεαλιστής Ιησούς από την άλλη, αριστοκράτης τω πνεύματι (Θεός) και σώματι (από το σόι του Δαυίδ) και Τέλειος Ανθρωπος δεν σκάμπαζε από οικονομικά οπότε στο πρόσωπο του Ιούδα βρήκε έναν άνθρωπο ο οποίος θα ασχολούταν με τα λογιστικά της αποστολής, για να το πούμε ομογενειακά θα έκανε «τεκέρι». Βέβαια, επειδή ο μαθητής Του πολλές φορές το παράκανε – μέχρι και θαύματα σίγουρα θα αποπειράθηκε να πουλήση σε πλούσιους Εβραίους – κάθε τόσο του τράβαγε το αυτί και τον επανέφερε στην τάξη, όχι με τον πλέον ευγενικό τρόπο, με αποτέλεσμα ο Ιούδας να μαζεύει πολλά και να τα κρατάη μέσα του. Ωστόσο, συνέχιζε το «φαντρέιζερ» και καθώς περνούσε ο καιρός γινόταν και πιο επιθετικός, προσπαθώντας να βγάλη ξύγκι από τη μύγα, όπως η σημερινή ελλαδική κυβέρνηση από τους ήδη εξαϋλωμένους πολίτες μέσω των ξεζουμιτικών φόρων.

Τοιαύτη περίπτωσις ήτο η θριαμβευτική είσοδος του Χριστού στα Ιεροσόλυμα που γιορτάσαμε χτες, Κυριακή των Βαϊων. Ο Ιούδας που εκτός από τα έξοδα παραστάσεως μάζευε χρήματα και για την επανάσταση, είχε βάλει εισιτήριο στο πλήθος που περίμενε τον Ιησού. Και ο τελώνης που ανέβηκε πάνω στη φοινικιά για να βλέπη δεν το έκανε επειδή ήταν κοντός, όπως μας έχουν μάθει να πιστεύουμε, αλλά επειδή δεν ήθελε να πληρώση, η παλιοκουφάλα! Τα δε κλαδιά που κρατούσαν και κουνούσαν οι πιστοί κατά την υποδοχή δεν ήταν τιμής ένεκεν όπως τα σημερινά βάγια (και αυτά ήθελε να τα πουλήση ο Ιούδας). Τα κουνούσαν για να διώχνουν τις μύγες και τη σκόνη! Εμείς τα κάναμε όλα συμβολικά! Οπως και το λιβάνι αρχικώς στις εκκλησίες ήταν για να καλύπτη τη βρώμα, ειδικά τους ζεστούς μήνες του χρόνου, και για να μην αποκοιμιέται το χριστεπώνυμο πλήρωμα. Για αυτό τα θυμιατά έχουν κουδούνια. Ξυπνητήρια ήτανε …

Συνέχεια αύριο.

ΥΓ: Οδηγίες προς αεροναυτιλομένους: αν πρόκειται να ταξιδέψετε με προορισμό ή από το Αεροδρόμιο «Μακεδονία» της Θεσσαλονίκης και ενδέχεται να χεστήτε από τη χαρά σας ή απλά να χεστήτε, πάρτε μαζί σας το δικό σας χαρτί υγείας! Οπως με πληροφορούν, δεν υπάρχει κωλόχαρτο πουθενά στο αεροδρόμιο με αποτέλεσμα ακόμη και οι υπάλληλοι να φέρνουν από το σπίτι. Τουλάχιστον ας έχετε μαζί καμιά εφημερίδα, καλού κακού …