“Χρυσό και πορφυρό, καθάριο και λαμπερό, αχνό, – μεταξωτό, αραχνοΰφαντο μαλλί είναι το φθινοπώρι, – πότε να δίνει τα χλωμά και πότε τα απαλά, κρυφά και βιαστικά, – όλα τα χαμογέλια του τα μελαγχολικά.

Το ταξίδι τελειώνει – χίλιες θύμησες αφήνει – το μυαλό σου πελαγώνει – αλλά ηρέμησε και μη θολώνεις – πως ν αφήσεις όλα τούτα – και το χρόνο που ζαρώνει;

Θα ήθελα στους αγαπητούς/ες Κυπρίους/ες να αφιερώσω το πιο κάτω, που έγραψα προσπαθώντας να το γράψω στη διάλεκτο σας. Είμαι Ροδίτισσα και σας νιώθω γειτονιά μου…

Ο κόσμος έγινε μικρός – η Γη εσυρρικνώθη – όλους μας ενώνει ο τουρισμός – σε «βαριά βιομηχανία» ανυψώθη

Μας κυβερνά ασυνείδητη σπείρα ψυχοπαθών – άπληστων, επικίνδυνων, κακούργων και πολεμοχαρών – εδώ και καιρό τους  λαούς    λεηλατούν – τον πλούτο μας αρπάζουν και μας δολοφονούν

Αργιθεάτικος επίλογος – Αποχαιρετισμός και μετανάστευση
Καλοκαιρινό βουκολικό ευθυμογράφημα

Μήπως ζούμε σε μια ψευδαίσθηση – σε  ολογραφική  δημιουργια; – μήπως  λησμονήσαμε τον τόπο καταγωγής μας – και πελαγοδρομούμε ένεκα   αμνησίας;

Ενώ δεν μπορούν Ελλάδα μου – στο πνεύμα να σε φθάσουν – οι ευεργετηθέντες σε  μισούν  – και  πάνε  να σε θάψουν

Το άτομο υπεράνω όλων αυτενεργεί το νόμο αυτό τον δημιουργεί – μόνο τη διεθνή εξουσία φοβάται και τις δυνάμεις καταστολής – το κατεστημένο με τα « μίντια» όλους μας καθοδηγεί – η πλειονότητα υπέρ της Ευρωπαϊκής Δικτατορίας – ο δημοσκόπος μαρτυρεί

Άνθρωποι δόλιοι, διχαστικοί – φιλόπλουτοι και υποκριτικοί – άνθρωποι αμόρφωτοι, άφρονες ρηχοί – απατεώνες και λωποδύτες οι πιο πολλοί